តាំងពីយូរណាស់មកហើយ មិត្តភក្តិខ្ញុំម្នាក់បាននិយាយប្រាប់ខ្ញុំ អំពីបុរសម្នាក់ ដែលនាងទើបតែជួប។ នាងថា គាត់សមនឹងខ្ញុំឥតមានកន្លែងទាស់ត្រង់ណា។ នាងបានរៀបរាប់ អំពីភាពសប្បុរស ដែលមាននៅក្នុងកែវភ្នែក នៅលើស្នាមញញឹម និងក្នុងចិត្តគាត់។ ពេលខ្ញុំជួបគាត់ ខ្ញុំក៏បានយល់ស្របនឹងការរៀបរាប់នេះ។ សព្វថ្ងៃនេះ គាត់គឺជាស្វាមីរបស់ខ្ញុំ ហើយពិតណាស់ ខ្ញុំស្រឡាញ់គាត់ គឺគ្មានអ្វីគួរឲ្យឆ្ងល់ទេ!
ក្នុងបទចម្រៀងសាឡូម៉ូន កូនក្រមុំបានថ្លែងអំពីមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់នាង។ នាងបានពិពណ៌នាថា សេចក្តីស្រឡាញ់របស់គាត់ ល្អជាងស្រាទំពាំងបាយជូរ ហើយក៏មានក្លិនក្រអូបជាងទឹកអប់ផង។ ឈ្មោះគាត់ក៏ពិរោះ លើសអ្វីៗក្នុងលោកនេះ។ ដូចនេះ នាងក៏បានសន្និដ្ឋានថា នាងស្រឡាញ់គាត់ណាស់ គឺគ្មានអ្វីដែលគួរឲ្យឆ្ងល់ទេ។
តែមានព្រះមួយអង្គ ដែលប្រសើរជាងមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ទាំងអស់ៗ ដែលមានក្នុងលោកិយនេះ។ ក្តីស្រឡាញ់ទ្រង់ក៏ប្រសើរជាងស្រាទំពាំងបាយជូរ។ ក្តីស្រឡាញ់ទ្រង់បានចម្អែតគ្រប់ទាំងសេចក្តីត្រូវការ។ “ក្លិនក្រអូប”របស់ទ្រង់ ក៏ល្អលើសក្លិនទឹកអប់ទាំងអស់ ព្រោះពេលដែលទ្រង់លះបង់ព្រះជន្មទ្រង់ ដើម្បីយើងរាល់គ្នា ការលះបង់របស់ទ្រង់បានក្លាយជាក្លិនដ៏ក្រអូប ជាទីគាប់ព្រះទ័យដល់ព្រះ(អេភេសូរ ៥:២)។ ព្រះនាមទ្រង់ក៏ខ្ពស់ លើសអស់ទាំងនាម(ភីលីព ២:៩)។ ហេតុនេះហើយ បានជាយើងស្រឡាញ់ទ្រង់ គឺគ្មានអ្វីគួរឲ្យឆ្ងល់ទេ។
យើងមានអភ័យឯកសិទ្ធិណាស់ ដែលបានស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវ។ យើងមានបទពិសោធន៍ដ៏ល្អបំផុត ដែលបានស្រឡាញ់ទ្រង់។ តើយើងបានចំណាយពេលទូលប្រាប់ទ្រង់ថា យើងស្រឡាញ់ទ្រង់ហើយឬនៅ? តើយើងបង្ហាញចេញនូវក្តីស្រឡាញ់ ចំពោះទ្រង់ ដោយពាក្យសម្តី ដែលពោលសរសើរសិរីល្អនៃព្រះសង្រ្គោះយើងឬទេ? តែបើយើងថ្វាយសិរីល្អទ្រង់ ដោយទីបន្ទាល់នៃការរស់នៅរបស់យើង អ្នកដទៃនឹងនិយាយថា “អ្នកស្រឡាញ់ព្រះអង្គណាស់ គឺគ្មានអ្វីគួរឲ្យឆ្ងល់ទេ!”-Keiloa Ochoa