កាលពីឆ្នាំ ២០១០ មានកាសែតក្នុងស្រុកមួយ នៅប្រទេសសឹង្ហបូរី បានចុះផ្សាយអំពីរបាយការណ៍ពិសេស ដែលនិយាយអំពីមេរៀនជីវិត ដែលចែកចាយដោយពលរដ្ឋវ័យចំណាស់ប្រាំបីនាក់។ របាយការណ៍នោះបានចាប់ផ្តើមដោយពាក្យថា “ការមានវ័យកាន់តែចាស់ នាំឲ្យមានការពុះពារ នៅក្នុងគំនិត និងរូបកាយ តែទន្ទឹមនឹងនោះ វាក៏នាំឲ្យមានការចម្រើនឡើង នៅក្នុងផ្នែកដទៃទៀតផងដែរ។ គឺការចម្រើនឡើងនៃចំណេះដឹងផ្នែកអារម្មណ៍ និងសង្គម ដែលជាលក្ខណៈសម្បត្តិ ដែលអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តកំពុងតែចាប់ផ្តើម ឲ្យនិយមន័យថា វាជាប្រាជ្ញា … គឺប្រាជ្ញារបស់មនុស្សចាស់”។
ជាការពិតណាស់ មនុស្សចាស់ដែលមានប្រាជ្ញា មានការជាច្រើនដែលអាចបង្រៀនយើង អំពីជីវិត។ ប៉ុន្តែ ព្រះគម្ពីរបានចែងអំពីស្តេចមួយអង្គដែលទើបឡើងសោយរាជ ដែលមិនបានទទួលស្គាល់ប្រាជ្ញារបស់មនុស្សចាស់។
ស្តេចសាឡូម៉ូនទើបតែសុគត ហើយបទគម្ពីរ១ពង្សាវតាក្សត្រ ១២:៣ បានចែងថា “ពួកជំនុំអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ ក៏បានមកគាល់ស្តេចរេហូបោម” ដោយថ្វាយញ្ញតិមួយដល់ទ្រង់។ ពួកគេបានសូមឲ្យស្តេចថ្មីមួយអង្គនេះ ឲ្យសម្រាលបន្ទុកនៃការងារ និងពន្តអាករដ៏ធ្ងន់ ដែលស្តេចសាឡូម៉ូន ដែលជាបិតាទ្រង់ បានតម្រូវដល់ពួកគេ។ ហើយពួកគេនឹងតបស្នងស្តេចរេហូបោមវិញ ដោយបម្រើទ្រង់ ដោយភក្តីភាព។
ពីដំបូងស្តេចដ៏ក្មេងវ័យអង្គនេះ បានស្វែងរកការប្រឹក្សាពីពួកចាស់ទុំ(ខ.៦)។ ប៉ុន្តែ ទ្រង់ក៏បានបដិសេធការប្រឹក្សារបស់ពួកគេ ហើយបែរជាទទួលការប្រឹក្សាដ៏ល្ងង់ខ្លៅ ពីពួកយុវជន ដែលបានធំធាត់ជាមួយទ្រង់វិញ(ខ.៨)។ ទ្រង់បានដាក់បន្ទុកទៅលើប្រជារាស្រ្តកាន់តែធ្ងន់ជាងមុន។ ភាពតុកក្រហល់របស់ទ្រង់ បានបណ្តាលឲ្យទ្រង់បាត់បង់នគររបស់ទ្រង់អស់មួយផ្នែកធំ។
យើងរាល់គ្នាត្រូវការការប្រឹក្សា ដែលមកពីមនុស្សដែលមានបទពិសោធន៍យូរឆ្នាំ ជាពិសេស គឺអ្នកដែលបានដើរជាមួយព្រះ ហើយបានស្តាប់ការប្រឹក្សារបស់ទ្រង់ យ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន។ ចូរគិតអំពីប្រាជ្ញាជាច្រើន ដែលព្រះទ្រង់បានប្រទានដល់ពួកគេចុះ។ ពួកគេមានការជាច្រើនសម្រាប់ចែកចាយ អំពីព្រះ ឲ្យយើងបានដឹង។ ចូរស្វែងរកការប្រឹក្សាពីពួកគេ ហើយបើកចំហរត្រចៀក ស្តាប់ប្រាជ្ញារបស់ពួកគេចុះ។—POH FANG CHIA