លោកឪពុកខ្ញុំចូលចិត្តច្រៀងបទចម្រៀងទំនុកដំកើងចាស់ៗ។ ក្នុងចំណោមបទទាំងនោះ គាត់ចូលចិត្តបទ “ក្នុងសួនច្បារ”។ កាលប៉ុន្មានឆ្នាំមុន យើងបានច្រៀងបទនោះ ក្នុងពិធីបុណ្យសពរបស់គាត់។ វគ្គបន្ទរនៃបទនេះច្រៀងថា “ព្រះអង្គដើរជាមួយខ្ញុំ ហើយនិយាយជាមួយខ្ញុំ ហើយព្រះអង្គប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំជាកម្មសិទ្ធិព្រះអង្គ ហើយក្តីអំណរយើងមាន ពេលដែលយើងទៅដល់ទីនោះ ជាក្តីអំណរដែលយើងមិនធ្លាប់មានពីមុនមក។ កាលគាត់នៅរស់ បទចម្រៀងនេះបាននាំមកនូវក្តីអំណរដល់គាត់ ហើយនៅតែនាំឲ្យខ្ញុំមានក្តីអំណរ។
លោក ស៊ី អូស្ទីន ម៉ាល(C. Austin Miles) បានប្រាប់ថា គាត់បាននិពន្ធបទនេះ ក្នុងរដូវផ្ការីក ឆ្នាំ១៩១២ បន្ទាប់ពីគាត់បានអាចជំពូក២០ នៃកណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អយ៉ូហាន។ គាត់ថា ពេលដែលគាត់បានអានបទគម្ពីរនោះ នៅថ្ងៃនោះ គាត់មានអារម្មណ៍ថា គាត់ហាក់ដូចជាកំពុងតែនៅកន្លែងនោះជាមួយព្រះអង្គផងដែរ។ គាត់ហាក់ដូចជាស្មរបន្ទាល់ដ៏ស្ងាត់ស្ងៀមម្នាក់ ក្នុងពេលដែលនាងម៉ារា លត់ជង្គង់ នៅចំពោះមុខព្រះអម្ចាស់ ហើយនិយាយថា “រ៉ាបូនី ដែលស្រាយថា លោកគ្រូអើយ”។
ក្នុងបទគម្ពីរយ៉ូហាន ជំពូក២០ យើងឃើញថា នាងម៉ារាម៉ាក់ដាឡា បានទួញយុំ នៅក្បែរផ្នូរព្រះយេស៊ូវ ដែលនៅទទេរ។ នៅទីនោះ នាងបានជួបបុរសម្នាក់ ដែលបានសួរនាងថា ហេតុអ្វីនាងយំ។ នាងគិតថា អ្នកនោះជាអ្នកថែសួន តែតាមពិត នាងកំពុងតែនិយាយទៅកាន់ព្រះយេស៊ូវ ដែលជាព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់នាង មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ! ទុក្ខព្រួយរបស់នាង ក៏បានប្រែក្លាយជាក្តីអំណរ ហើយនាងក៏បានស្ទុះរត់ទៅប្រាប់ពួកសាវ័កថា នាងបានឃើញព្រះអម្ចាស់(ខ.១៨)។
យើងក៏អាចដឹងច្បាស់ថា ព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញហើយ! សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះអង្គគង់នៅស្ថានសួគ៌ជាមួយព្រះវរបិតា តែព្រះអង្គមិនដែលទុកយើងចោលឡើយ។ អ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ មានព្រះវិញ្ញាណព្រះអង្គគង់នៅក្បែរ ហើយតាមរយៈព្រះអង្គ នោះយើងមានការធានា និងក្តីអំណរ ដោយដឹងថា ព្រះអង្គគង់នៅជាមួយយើង ហើយយើងជាកម្មសិទ្ធិ “ព្រះអង្គ”។—Alyson Kieda