មានសេរីភាពនៅទីបញ្ចប់
នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ
បញ្ហាខាងក្នុង
ពីរបីឆ្នាំមុន សត្វត្រសេះបានចាប់ផ្តើមចិកទំលុះជញ្ចាំង នៅចំហៀងផ្ទះរបស់ខ្ញុំ។ យើងគិតថា បញ្ហាមានតែនៅខាងក្រៅផ្ទះទេ។ ប៉ុន្តែ ថ្ងៃមួយ ខ្ញុំ និងកូនប្រុសខ្ញុំក៏បានដាក់ជណ្តើរឡើង ចូលទៅក្នុងបន្ទប់ក្នុងដំបូលផ្ទះ ហើយសត្វបក្សីមួយក្បាលក៏បានស្ទុះហើរចេញកាត់មុខយើង ធ្វើឲ្យយើងភ្ញាក់ព្រើត។ យើងក៏បានដឹងថា បញ្ហាកំពុងតែកើតមានក្នុងផ្ទះយើង គឺអាក្រក់លើសការរំពឹងគិតរបស់យើងទៀត។
ពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងមកដល់ទីក្រុងយេរូសាឡិម ហ្វូងមនុស្សសង្ឃឹមថា ព្រះអង្គនឹងជួយដោះស្រាយបញ្ហាខាងក្រៅរបស់ពួកគេ ដែលជាការសង្កត់សង្កិនរបស់ចក្រភពរ៉ូម៉ាំង។ ពួកគេក៏បានស្រែកឡើងថា “ហូសាណា ដល់ព្រះវង្សហ្លួងដាវីឌ ព្រះអង្គដែលយាងមកដោយនូវព្រះនាមព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់ប្រកបដោយព្រះពរ ហូសាណា នៅស្ថានដ៏ខ្ពស់បំផុត!(ម៉ាថាយ ២១:៩)។ នេះជាពេលដែលពួកគេកំពុងរង់ចាំ។ ព្រះមហាក្សត្រដែលព្រះបានចាត់តាំង បានយាងមកហើយ។ បើសិនជាព្រះដ៏ប្រោសលោះ ត្រូវចាប់ផ្តើមធ្វើកំណែរទម្រង់ផ្នែកនយោបាយ សម្រាប់ពួកគេ តើព្រះអង្គនឹងចាប់ផ្តើមដោះស្រាយបញ្ហាខាងក្រៅទាំងនោះឬទេ? ប៉ុន្តែ កណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អភាគច្រើនបានចែងថា “ក្បួនដង្ហែរនៃជ័យជម្នះ ចូលទីក្រុងយេរូសឡិម” គឺបានកើតឡើង មុនពេលព្រះយេស៊ូវបណ្តេញពួកអ្នករកស៊ីដូរលុយ ចេញពីព្រះវិហារ(ខ.១២-១៣)។ ព្រះអង្គកំពុងតែសម្អាតផ្ទះរបស់ទ្រង់ ពីក្នុងមកក្រៅ។
ពេលដែលយើងស្វាគមន៍ព្រះយេស៊ូវ ធ្វើជាស្តេច នោះព្រះអង្គនឹងធ្វើឲ្យអ្វីៗមានការផ្លាស់ប្រែ ហើយព្រះអង្គក៏ចាប់ផ្តើមពីយើងទៅ។ ព្រះអង្គនាំយើងប្រឈមមុខដាក់ការអាក្រក់ នៅខាងក្នុង។ ព្រះយេស៊ូវយាងចូលទីក្រុង ដោយគង់នៅលើខ្នងសត្វលា គឺបានទទួលការស្វាគមន៍ ជានិមិត្តសញ្ញានៃសន្តិភាព ប៉ុន្តែ គោលដៅរបស់ព្រះអង្គ គឺដើម្បីឲ្យខ្មាំងសត្រូវព្រះអង្គចុះចាញ់ ដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌ។ ព្រះយេស៊ូវដែលជាព្រះមហាក្សត្ររបស់យើង ក៏តម្រូវឲ្យយើងចុះចូលព្រះអង្គផងដែរ។—Glenn Packiam
ឥទ្ធិពលដែលឆ្លងទៅដល់ជំនាន់ក្រោយ
មហាវិទ្យាល័យព្រះគម្ពីរតូចមួយ នៅភាគខាងជើងនៃប្រទេសហ្កាណា មិនមានលក្ខណៈដែលគួរឲ្យស្ងប់ស្ងែងទេ គឺគ្រាន់តែជាអគារមានដំបូលស័ង្កសី ជញ្ជាំងធ្វើពីឥដ្ឋ និងមានសិស្សតិចតួចប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ លោកបប់ ហេយេស(Bob Hayes) បានលះបង់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ដើម្បីសិស្សទំាងនោះ។ គាត់បានបណ្តុះបណ្តាលពួកគេឲ្យក្លាយជាអ្នកដឹកនាំ ហើយបានលើកទឹកចិត្តពួកគេ ឲ្យផ្សាយ និងបង្រៀនព្រះបន្ទូល ទោះពួកគេមានការស្ទាក់ស្ទើរនៅពេលខ្លះក៏ដោយ។ លោកបប់បានលាចាកលោកកាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំមុន ប៉ុន្តែ មានព្រះវិហារ និងសាលារៀនរាប់សិបកន្លែង ហើយមានវិទ្យាសា្ថនព្រះគម្ពីរពីរកន្លែងជាបន្ថែមទៀត កំពុងរីកដុះដាល នៅទូទាំងប្រទេសហ្កាណា ដែលសុទ្ធតែបានចាប់ផ្តើម ដោយការប្រឹងប្រែងរបស់និស្សិតសាលាគម្ពីរដ៏តូចទាបនោះ។
ក្នុងសម័យស្តេចអើថាស៊ើកសេស (ឆ្នាំ ៤៦៥ ដល់ ៤២៤ មុនគ្រីស្ទសគរាជ) ហោរាអែសរ៉ាបានប្រមូលជនជាតិយូដាមួយក្រុម ដែលត្រូវគេនិរទេស ឲ្យវិលត្រឡប់ទៅទីក្រុងយេរូសាឡិមជាមួយគាត់។ ប៉ុន្តែ គាត់មិនឃើញមានពូជអំបូរលេវី ក្នុងចំណោមពួកគេទេ(អែសរ៉ា ៨:១៥)។ គាត់ត្រូវការពួកលេវី ឲ្យបម្រើការជាពួកសង្ឃ។ ដូចនេះ គាត់ក៏បានបង្គាប់អ្នកដឹកនាំ ឲ្យនាំមនុស្សសម្រាប់ធ្វើការងារ ក្នុងព្រះវិហាររបស់ព្រះនៃយើងរាល់គ្នា(ខ.១៧)។ ពួកគេក៏បានធ្វើតាមបង្គាប់គាត់(ខ.១៨-២០) ហើយលោកអែសរ៉ាក៏បាននាំពួកគេអធិស្ឋានតម(ខ.២១)។
ឈ្មោះរបស់លោកអែសរ៉ា គឺមានន័យថា “អ្នកជំនួយ” ជាលក្ខណៈសម្បត្តិ ដែលជាចំណុចស្នូលនៃភាពជាអ្នកដឹកនាំល្អ។ នៅក្រោមការណែនាំដោយការអធិស្ឋានរបស់លោកអែសរ៉ា គាត់ និងសិស្សរបស់គាត់ ក៏បាននាំឲ្យមានការភ្ញាក់រឭកខាងវិញ្ញាណ ក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិម(មើលជំពូក ៩-១០)។ អ្វីដែលពួកគេត្រូវការនោះ គឺការលើកទឹកចិត្ត…
ការលះបង់ទាំងអស់
បុរសពីរនាក់ ដែលគេបាននឹកចាំថា បានបម្រើអ្នកដទៃ ថ្វាយព្រះយេស៊ូវ បានបោះបង់អាជីពរបស់ខ្លួន នៅក្នុងវិស័យសិល្បៈដើម្បីប្តេជ្ញាចិត្តធ្វើកិច្ចការដែលពួកគេជឿថា ព្រះបានត្រាស់ហៅពួកគេ។ លោកចេមស៍ អូ ហ្វ្រាស័រ(James O. Fraser ឆ្នាំ ១៨៨៦-១៨៣៨) បានសម្រេចចិត្តឈប់ដេញតាមអាជីពជាអ្នកលេងព្យាណូក្នុងសាលមហោស្រព ក្នុងប្រទេសអង់គ្លេស ដើម្បីទៅបម្រើប្រជាជនលីស៊ូ ក្នុងប្រទេសចិន។ ចំណែកឯលោកយុដសិន វ៉ាន ដឺវែនធ័រ(Judson Van DeVenter ឆ្នាំ១៨៥៥ ដល់ ១៩៣៩) ដែលជាជនជាតិអាមេរិកវិញ បានសម្រេចចិត្តធ្វើជាអ្នកផ្សាយដំណឹងល្អ ជាជាងដេញតាមអាជីពជាសិល្បៈករ។ ក្រោយមក គាត់ក៏បានសរសេរថា គាត់បានលះបង់ទាំងអស់។
អាជីពក្នុងវិស័យសិល្បៈ ជាការត្រាស់ហៅដ៏ល្អឥតខ្ចោះសម្រាប់មនុស្សជាច្រើន ប៉ុន្តែ បុរសទាំងពីរនាក់នេះបានជឿថា ព្រះបានត្រាស់ហៅពួកគេ ឲ្យលះបង់អាជីពដែលខ្លួនស្រឡាញ់ ដើម្បីបម្រើព្រះអង្គ។ ពួកគេប្រហែលជាបានទទួលការបណ្តាលចិត្ត ពីរឿងដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់បុរសដែលជាអ្នកដឹកនាំ និងអ្នកមានវ័យក្មេងម្នាក់ ឲ្យលះបង់ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្លួន ដើម្បីដើរតាមព្រះអង្គ(ម៉ាកុស ១០:១៧-២៥)។ ពេលនោះលោកពេត្រុសក៏បាននិយាយថា “យើងខ្ញុំបានលះចោលទាំងអស់មកតាមទ្រង់ហើយ” (ខ.២៨)។ ព្រះយេស៊ូវបានធានាគាត់ថា ព្រះទ្រង់នឹងប្រទានពរ ១ជា១រយ ដល់អ្នកដើរតាមព្រះអង្គ ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន និងអស់កល្បជានិច្ច(ខ.៣០)។ តែទ្រង់នឹងប្រទាន ស្របតាមប្រាជ្ញារបស់ទ្រង់ គឺដូចដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា “នឹងមានមនុស្សមុនទៅជាក្រោយជាច្រើន ហើយមនុស្សក្រោយទៅជាមុនវិញ”(ខ.៣១)។
ទោះព្រះទ្រង់បានដាក់យើងនៅកន្លែងណាក៏ដោយ…
អំពីអង្គការនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ
ក្នុង ឆ្នាំ ១៩៣៨ ព័ន្ធកិច្ចរបស់យើងខ្ញុំ បានចាប់ផ្តើម ដោយមានតែកម្មវិធីវិទ្យុប៉ុណ្ណោះ ដែលមានចំណងជើងថា ថ្នាក់ព្រះគម្ពីរក្រុងដេត្រយ (Detroit Bible Class)។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ចំនួនអ្នកស្តាប់កម្មវិធីវិទ្យុរបស់យើង ក៏មានការកើនឡើង ចាប់ពីក្រុមដ៏តូច នៃអ្នកស្តាប់វិទ្យុដោយការប្តេជ្ញាចិត្ត ក្លាយទៅជាមានអ្នកស្តាប់រាប់លាននាក់ នៅជុំវិញពិភពលោក ដែលប្រើប្រាប់ធនធាន ដែលយើងខ្ញុំបានផលិត ដោយផ្អែកទៅលើព្រះគម្ពីរ។
ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ឈ្មោះព័ន្ធកិច្ចរបស់យើងខ្ញុំក៏មានការផ្លាស់ប្តូរ ដើម្បីឲ្យគេកាន់តែងាយស្រួលស្គាល់ធនធានជាច្រើនប្រភេទ ដែលយើងខ្ញុំបានផ្តល់ឲ្យ។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងខ្ញុំដឹងថា មនុស្សភាគច្រើនដឹងថា យើងខ្ញុំជានរណា ដោយសារ សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ ដែលជាសៀវភៅសម្រាប់ប្រកបជាមួយព្រះបន្ទូលជាប្រចាំថ្ងៃ។ ដូចនេះ យើងខ្ញុំក៏បានប្តូរឈ្មោះព័ន្ធកិច្ចទៅជា អង្គការនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ ដើម្បីឲ្យគេកាន់តែងាយស្រួលដឹងថា តើយើងខ្ញុំជានរណា។ ទោះបីជាឈ្មោះព័ន្ធកិច្ចរបស់យើងបានផ្លាស់ប្តូរមែនក៏ដោយ ក៏យើងខ្ញុំនៅតែផ្តោតទៅលើកិច្ចការដដែល គឺផ្តោតទៅលើការឈោងចាប់មនុស្ស នៅទូទាំងពិភពលោក ដោយព្រះរាជសារនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ។
អង្គការយើង ខ្ញុំ ជាអង្គការអន្តរនិកាយ និងមិនរកប្រាក់ចំណេញ ដែលមានបុគ្គលិក និងអ្នកស្ម័គ្រចិត្ត កំពុងបម្រើការនៅក្នុងការិយ៉ាល័យជាង៣៥កន្លែង ដោយធ្វើការរួមគ្នា ដើម្បីចែកចាយសម្ភារៈជាង៦០លាន នៅក្នុង១៥០ប្រទេស។ ទោះបីជាសម្ភារៈរបស់យើងខ្ញុំ ជាការផ្សាយតាមវិទ្យុ ឬទូរទស្សន៍ ជា DVD សម្លេង សៀវភៅ app សម្រាប់ឧបករណ៍…
សូមប្រើ app នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ ជាភាសាខ្មែរ
សូមអានអត្ថបទនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ តាមរយៈ app នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ ជាភាសាខ្មែរ។ លោកអ្នកអាចទាញយក និងប្រើប្រាស់ ដោយឥតគិតថ្លៃ។
Start every day refreshed with the Our Daily Bread app in Khmer!
Download it FREE today:
Google Play: bit.ly/ODBAppGooglePlay
iTunes: bit.ly/ODBAppITunes
បន្ទាប់ពីបានដំឡើងហើយ លោកអ្នកអាចចូលទៅក្នុង setting ដើម្បីផ្លាស់ប្តូរភាសា ទៅជាភាសាខ្មែរ។ សូមព្រះប្រទានពរ
បេសកកម្ម
ការងារបេសកកម្មរបស់យើងខ្ញុំ គឺដើម្បីឲ្យមនុស្សគ្រប់រូបមានឱកាសទទួល និងមានការយល់ដឹងអំពីប្រាជ្ញានៃព្រះគម្ពីរ ដែលធ្វើឲ្យជីវិតផ្លាស់ប្រែ ។