តើត្រូវដុតបំផ្លាញរបស់ដែលនាំឲ្យប្រព្រឹត្តបាបឬ?
នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ
តើត្រូវដុតបំផ្លាញរបស់ដែលនាំឲ្យប្រព្រឹត្តបាបឬ?
កាលពីខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៤៩៧ មានបុព្វជិតម្នាក់ ឈ្មោះ គីរ៉ូឡាម៉ា សាវ៉ូណារ៉ូឡា(Girolama Savonarola) បាននាំគេ ធ្វើកម្មវិធីដុតបំផ្លាញដ៏ធំមួយ។ ពីដំបូងគាត់ និងសិស្សរបស់គាត់បានចំណាយពេលរាប់ខែ ដើម្បីប្រមែលប្រមូលរបស់របរ ដែលនាំឲ្យមនុស្សប្រព្រឹត្តអំពើបាប ឬភ្លេចភារៈកិច្ចសាសនា។ វត្ថុទាំងនោះ រួមមាន វត្ថុសិល្បៈ គ្រឿងសម្អាង ឧបករណ៍ និងសំលៀកបំពាក់ផ្សេងៗ។ ពេលដែលថ្ងៃកំណត់បានមកដល់ របស់របររាប់ពាន់ត្រូវបានគេប្រមូលផ្តុំ នៅទីលានសាធារណៈ ក្នុងទីក្រុងផ្លូរិន ប្រទេសអ៊ីតាលី ហើយគេក៏បានដុតបំផ្លាញពួកវាចោល។ ក្រោយមក គេក៏បានហៅព្រឹត្តិការណ៍នេះថា ភ្នក់ភ្លើងនៃវត្ថុដែលនាំឲ្យមានបាប។
អ្វីដែលលោកសាវ៉ូណារ៉ូឡាបានធ្វើនោះ ប្រហែលជាមានភាពហួសហេតុបន្តិច ហើយប្រហែលមកពីគាត់ មិនបានយល់សេចក្តីអធិប្បាយរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅលើភ្នំ។ កាលនោះ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា “បើភ្នែកស្តាំអ្នកនាំឲ្យរវាតចិត្ត នោះចូរខ្វេះចេញបោះចោលទៅ ដ្បិតដែលភ្នែកអ្នក១ត្រូវវិនាស នោះមានប្រយោជន៍ ជាជាងឲ្យរូបកាយទាំងមូល ត្រូវបោះទៅក្នុងនរក។ ហើយបើដៃស្តាំអ្នកនាំឲ្យរវាតចិត្ត នោះចូរកាត់ចេញបោះចោលទៅ ដ្បិតដែលដៃអ្នកម្ខាងត្រូវវិនាស នោះមានប្រយោជន៍ ជាជាងឲ្យរូបកាយទាំងមូល ត្រូវបោះទៅក្នុងនរក”(ម៉ាថាយ ៥:២៩-៣០)។ បើយើងកាត់ស្រាយព្រះបន្ទូលនេះ តាមន័យត្រង់ យើងនឹងមានការយល់ច្រឡំមិនខាន។ ការអធិប្បាយទាំងមូលនេះ គឺបានបង្រៀនយើង ឲ្យមុជចូលឲ្យជ្រៅ ជាជាងមើលតែផ្ទៃខាងលើនោះទេ ពោលគឺយើងត្រូវផ្តោតទៅលើសណ្ឋាននៃចិត្តរបស់យើង ជាជាងស្តីបន្ទោសថា របស់ក្រៅខ្លួនយើងដែលរំខាន និងល្បួងយើង…
ប្រកួតដោយអំណរ
កូនប្រុសរបស់ខ្ញុំឈ្មោះ ប្រាយអិន(Brian) គឺជាគ្រូបង្វឹកកីឡាបាល់បោះ នៅវិទ្យាល័យ។ នៅឆ្នាំមួយនោះ ខណៈពេលដែលក្រុមកីឡាកររបស់គាត់ កំពុងតែប្រកួត នៅក្នុងការប្រកួតកីឡាបាល់បោះប្រចាំរដ្ឋវ៉ាស៊ីនតោន អ្នកក្រុងជាច្រើននាក់ បានចោទសួរពួកគេដោយបំណងល្អថា តើពួកគេនឹងប្រកួតឈ្នះ នៅឆ្នាំនេះទេ? កីឡាករ និងគ្រូបង្វឹកនៅក្នុងក្រុមទាំងពីរ ដែលបានប្រកួតនៅថ្ងៃនោះ មានអារម្មណ៍តានតឹងយ៉ាងខ្លាំង បានជាប្រាយអិនប្រាប់ក្រុមរបស់គាត់ ឲ្យប្រកួតដោយអំណរ។
រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីពាក្យចុងក្រោយ ដែលសាវ័កប៉ុលបាននិយាយទៅកាន់ពួកចាស់ទុំ នៅក្រុងអេភេសូរថា គាត់នឹងបង្ហើយការរត់ប្រណាំងរបស់គាត់ ដោយអំណរ(កិច្ចការ ២០:២៤)។ ត្រង់ចំណុចនេះ គោលបំណងរបស់គាត់ គឺដើម្បីបញ្ចប់កិច្ចការ ដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រទានមកគាត់។ គាត់បានតាំងចិត្ត និងអធិស្ឋានសូមឲ្យគាត់បានបង្ហើយការរត់ប្រណាំងនោះ ដោយអំណរ។ ចំណែកក្រុមរបស់ប្រាយអិនវិញ ពួកគេក៏បានតាំងចិត្តប្រកួតដោយអំណរ ហើយនៅឆ្នាំនោះ ក្រុមរបស់គាត់ក៏បានឈ្នះពាន់រង្វាន់ជើងឯកប្រចាំរដ្ឋ។
យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែមានហេតុផល នៅក្នុងការរអ៊ូរទាំ ដោយសារដំណឹងដែលធ្វើឲ្យបាក់ទឹកចិត្ត និងភាពតានតឹងជារៀងរាល់ថ្ងៃ ឬបញ្ហាសុខភាពជាដើម។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះជាម្ចាស់ប្រទាននូវក្តីអំណរ ដែលឈ្នះបញ្ហាទាំងអស់នេះ ឲ្យតែយើងទូលសូមទ្រង់។ និយាយរួម យើងអាចទទួលក្តីអំណររបស់ព្រះយេស៊ូវ (យ៉ូហាន ១៥:១១)។
ក្តីអំណរ ឬអំណរអរ ជាផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ ដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រទាន(កាឡាទី ៥:២២)។ ដូចនេះ រៀងរាល់ពេលព្រឹក ចូរយើងកុំភ្លេចទូលសូមទ្រង់ឲ្យជួយយើង ឲ្យរត់ប្រណាំងខាងវិញ្ញាណ ដោយអំណរ។ លោករីឆាត…
ព្រះអម្ចាស់សប្បាយព្រះទ័យ
កាលពីពេលថ្មីៗនេះ ជីដូនរបស់ខ្ញុំបានផ្ញើកញ្ចប់ក្រដាស់មួយមកខ្ញុំ ដែលក្នុងនោះ មានពេញទៅដោយរូបថតចាស់ៗ ហើយពេលដែលខ្ញុំមើលរូបថតទាំងនោះម្តងមួយសន្លឹកៗ ខ្ញុំក៏បានចាប់ចិត្តនឹងរូបមួយជាងគេ។ ក្នុងរូបថតនោះ ខ្ញុំឃើញ រូបខ្ញុំកាលអាយុ២ឆ្នាំ កំពុងអង្គុយនៅចុងម្ខាងនៃជើងក្រាន សម្រាប់ដុតកម្តៅផ្ទះ។ ហើយប៉ារបស់ខ្ញុំកំពុងតែអង្គុយកៀកកម៉ាក់ខ្ញុំ នៅចុងម្ខាងទៀតនៃជើងក្រាននោះ។ អ្នកទាំងពីរមើលមកខ្ញុំ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ និងទឹកមុខរីករាយ។
ដោយសារខ្ញុំបានបិទវាលើទូខោអាវរបស់ខ្ញុំ នោះខ្ញុំអាចមើលឃើញវា ជារៀងរាល់ពេលព្រឹក។ វាបានរំឭកខ្ញុំ អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលពួកគាត់មានចំពោះខ្ញុំ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ តាមពិតទៅ សូម្បីតែសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ឪពុកម្តាយក៏មិនល្អឥតខ្ចោះដែរ។ ខ្ញុំបានរក្សាទុករូបថតនោះ ព្រោះវាបានរំឭកខ្ញុំថា ទោះសេចក្តីស្រឡាញ់របស់មនុស្ស អាចមានចំណុចខ្វះខាតនៅពេលខ្លះក៏ដោយ ក៏សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ តែងតែល្អឥតខ្ចោះជានិច្ច ហើយព្រះគម្ពីរបានចែងថា ព្រះជាម្ចាស់កំពុងតែទតមើលមកខ្ញុំ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ ដូចដែលឪពុកម្តាយខ្ញុំបានមើលមកខ្ញុំ នៅក្នុងរូបថតនោះដែរ។
ហោរាសេផានាបានពិពណ៌នាអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ តាមរបៀបដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល។ គាត់បានពិពណ៌នាថា ព្រះជាម្ចាស់បានអរសប្បាយនឹងរាស្រ្តរបស់ទ្រង់ ដោយបន្លឺសម្លេងច្រៀង។ រាស្រ្តរបស់ទ្រង់មិនសក្តិសមនឹងទទួលសេចក្តីស្រឡាញ់នេះទេ។ ព្រោះពួកគេមិនបានស្តាប់បង្គាប់ទ្រង់ ឬមិនបានប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកដទៃ ដោយចិត្តអាណឹតអាសូរ។ ប៉ុន្តែ លោកសេផានាបានសន្យាថា ទីបញ្ចប់ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ក៏បានលប់ពីលើកំហុសរបស់ពួកគេ។ ទ្រង់នឹងលើកលែងទោសឲ្យពួកគេ(សេផានា ៣:១៥) ហើយទ្រង់ក៏នឹងមានសេចក្តីរីករាយចំពោះពួកគេផងដែរ(ខ.១៧)។ ទ្រង់នឹងប្រមូលរាស្រ្តទ្រង់ ដាក់នៅក្នុងរង្វង់ដៃទ្រង់ និងនាំពួកគេត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ហើយស្អាងពួកគេឡើង(ខ.២០)។
នេះជាសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលសក្តិសមនឹងឲ្យខ្ញុំយកមកជញ្ជឹងគិត រៀងរាល់ពេលព្រឹក។—AMY…
អំពីអង្គការនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ
ក្នុង ឆ្នាំ ១៩៣៨ ព័ន្ធកិច្ចរបស់យើងខ្ញុំ បានចាប់ផ្តើម ដោយមានតែកម្មវិធីវិទ្យុប៉ុណ្ណោះ ដែលមានចំណងជើងថា ថ្នាក់ព្រះគម្ពីរក្រុងដេត្រយ (Detroit Bible Class)។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ចំនួនអ្នកស្តាប់កម្មវិធីវិទ្យុរបស់យើង ក៏មានការកើនឡើង ចាប់ពីក្រុមដ៏តូច នៃអ្នកស្តាប់វិទ្យុដោយការប្តេជ្ញាចិត្ត ក្លាយទៅជាមានអ្នកស្តាប់រាប់លាននាក់ នៅជុំវិញពិភពលោក ដែលប្រើប្រាប់ធនធាន ដែលយើងខ្ញុំបានផលិត ដោយផ្អែកទៅលើព្រះគម្ពីរ។
ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ឈ្មោះព័ន្ធកិច្ចរបស់យើងខ្ញុំក៏មានការផ្លាស់ប្តូរ ដើម្បីឲ្យគេកាន់តែងាយស្រួលស្គាល់ធនធានជាច្រើនប្រភេទ ដែលយើងខ្ញុំបានផ្តល់ឲ្យ។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងខ្ញុំដឹងថា មនុស្សភាគច្រើនដឹងថា យើងខ្ញុំជានរណា ដោយសារ សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ ដែលជាសៀវភៅសម្រាប់ប្រកបជាមួយព្រះបន្ទូលជាប្រចាំថ្ងៃ។ ដូចនេះ យើងខ្ញុំក៏បានប្តូរឈ្មោះព័ន្ធកិច្ចទៅជា អង្គការនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ ដើម្បីឲ្យគេកាន់តែងាយស្រួលដឹងថា តើយើងខ្ញុំជានរណា។ ទោះបីជាឈ្មោះព័ន្ធកិច្ចរបស់យើងបានផ្លាស់ប្តូរមែនក៏ដោយ ក៏យើងខ្ញុំនៅតែផ្តោតទៅលើកិច្ចការដដែល គឺផ្តោតទៅលើការឈោងចាប់មនុស្ស នៅទូទាំងពិភពលោក ដោយព្រះរាជសារនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ។
អង្គការយើង ខ្ញុំ ជាអង្គការអន្តរនិកាយ និងមិនរកប្រាក់ចំណេញ ដែលមានបុគ្គលិក និងអ្នកស្ម័គ្រចិត្ត កំពុងបម្រើការនៅក្នុងការិយ៉ាល័យជាង៣៥កន្លែង ដោយធ្វើការរួមគ្នា ដើម្បីចែកចាយសម្ភារៈជាង៦០លាន នៅក្នុង១៥០ប្រទេស។ ទោះបីជាសម្ភារៈរបស់យើងខ្ញុំ ជាការផ្សាយតាមវិទ្យុ ឬទូរទស្សន៍ ជា DVD សម្លេង សៀវភៅ app សម្រាប់ឧបករណ៍…
ចក្ខុវិស័យ
ចក្ខុវិស័យរបស់យើងខ្ញុំ គឺដើម្បីឲ្យមនុស្ស នៅគ្រប់ជាតិសាសន៍មានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទ ដោយការលូតលាស់ ឲ្យមានលក្ខណៈកាន់តែដូចទ្រង់ ហើយបម្រើទ្រង់ នៅក្នុងមហាគ្រួសាររបស់ទ្រង់ នៅតាមតំបន់នីមួយៗ ។
បេសកកម្ម
ការងារបេសកកម្មរបស់យើងខ្ញុំ គឺដើម្បីឲ្យមនុស្សគ្រប់រូបមានឱកាសទទួល និងមានការយល់ដឹងអំពីប្រាជ្ញានៃព្រះគម្ពីរ ដែលធ្វើឲ្យជីវិតផ្លាស់ប្រែ ។