ថ្ងៃទី៣
ក្រ តែមាននៅក្នុងព្រះ
អាន យ៉ាកុប ១:៩–១១
ខ្ញុំបានច្រើនវ័យធំឡើងក្នុងគ្រួសារដែលមានជីវភាពមធ្យម ដូចនេះ មានពេលជាច្រើននៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ដែលខ្ញុំប្រាថ្នាសូមឲ្យខ្ញុំមានជាងនេះ។ ពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ខ្ញុំមានការច្រណែន នៅពេលដែលខ្ញុំឃើញមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំទិញឡានថ្មី និងញ៉ាំអាហារនៅកន្លែងថ្លៃៗ។ ខ្ញុំដឹងថា មិត្តភក្តិទាំងនោះ ជាគ្រីស្ទបរិស័ទដែលមានជំនឿដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួន តែពេលនោះ ខ្ញុំមិនបានគិតដល់រឿងនេះឡើយ(ដូច្នេះ ខ្ញុំចៀសមិនរួច នឹងការចោទប្រកាន់ពួកគេថាមានភាពសម្ភារៈនិយម)។
ខ្ញុំចង់ឲ្យខ្លួនខ្ញុំក្លាយជាមនុស្សកោតខ្ចាចព្រះ ប៉ុន្តែ ទន្ទឹមនឹងនោះ ខ្ញុំក៏ចង់ក្លាយជាអ្នកមាន។ ខ្ញុំដឹងថាវាមិនមានអ្វីខុសអីទេ ដែលគ្រាន់តែចង់ក្លាយជាអ្នកមានខាងឯទ្រព្យសម្បត្តិ ព្រោះព្រះគម្ពីរក៏បានបង្ហាញពីតួអង្គគំរូមួយចំនួនដែលពួកគេជាអ្នកមានដែរ គឺលោកយ៉ូប និងលោកយ៉ូសែប។ ទោះជាយ៉ាងណា ក៏មានការព្រមានជាច្រើននៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ប្រឆាំងនឹងការស្វែងរកទ្រព្យសម្បត្តិ និងអំណាចផងដែរ (១ធីម៉ូថេ ៦:៧-១០)។
បន្ទាប់មក តើខ្ញុំគួរមានទស្សនៈយ៉ាងដូចម្តេច ចំពោះទ្រព្យសម្បត្តិខាងសាច់ឈាម? តើសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នារបស់ខ្ញុំ ដែលចង់ក្លាយជាអ្នកមានខាងសាច់ឈាម អាចនឹងបង្ខូច “សេចក្តីសុចរិត” របស់ខ្ញុំឬទេ? តើវាខុសទេ ដែលចង់ក្លាយជាអ្នកមាន?
អ្នកអានកណ្ឌគម្ពីរយ៉ាកុបទំនងជាមានការលំបាកផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ ព្រោះតែសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេ ដូចនេះ នៅក្នុងបទគម្ពីរ យ៉ាកុប ១:៩-១១ លោកយ៉ាកុបក៏បានប្រើពាក្យផ្ទុយគ្នា ដើម្បីជួយពួកគេ ឲ្យបានយល់អំពីទុក្ខលំបាក និងការឈរមាំមួនរបស់ពួកគេ នៅចំពោះព្រះ។
លោកចាប់ផ្ដើម ដោយការនិយាយដល់អ្នកជឿជាច្រើនជាជនជាតិយូដា ដែលមានការខ្វះខាតខាងឯទ្រព្យសម្បត្តិ ដោយលោកនិយាយថា ពួកគេមានការ “ដំកើងឡើង” (ខ.៩)។ ពួកគេអាចជាមនុស្សតូចទាប នៅចំពោះភ្នែកនៃលោកិយនេះ តែពួកគេមានការជាច្រើនដែលត្រូវអួតក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ ព្រោះពួកគេត្រូវ “បានប្រទានពរក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ដោយគ្រប់ទាំងព្រះពរខាងព្រលឹងវិញ្ញាណ នៅស្ថានដ៏ខ្ពស់” (អេភេសូរ ១:៣) ហើយគឺជា “អ្នកគ្រងមរតកជាមួយព្រះគ្រីស្ទ” (រ៉ូម ៨:១៧)។
នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ តាមពិត អ្នកក្រគឺជាអ្នកដែលមានណាស់! ដូច្នេះហើយពួកគេគឺជា អ្នកក្រតែមានខាងវិញ្ញាណ។
ក្រោយមកទៀត លោកយ៉ាកុបក៏និយាយ អំពីអ្នកមាន ដែលលោកថា ពួកគេត្រូវបន្ទាបចុះ” (ខ.១០)។ ទោះជា ពួកគេអាចរីករាយនៅក្នុងជីវិតដ៏ចម្រុងចម្រើនក៏ដោយ លោកយ៉ាកុបបានគូសបញ្ជាក់ពីគ្រោះថ្នាក់ដែលមនុស្សទាំងនោះប្រឈមមុខ នោះគឺពួកគេបានទុកចិត្តលើភាពមានបាន ដោយភ្លេចខ្លួនថា ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ពួកគេ នឹងបាត់ទៅនៅថ្ងៃណាមួយ ដូចជាផ្កាស្មៅ (ខ.១០-១១)។ ដូច្នេះហើយ អ្នកជឿដែលល្អ ត្រូវរៀនថ្វាយសិរីរុងរឿងដល់ទ្រង់ នៅក្នុងភាពតូចទាបរបស់ពួកគេ ដោយពួកគេស្គាល់ភាពក្រីក្រខាងវិញ្ញាណ នៅពេលដែលពួកគេចូលមកឯព្រះគ្រីស្ទជាលើកដំបូង។ ទោះជាយ៉ាងណា ពួកគេជាអ្នកក្រដែលជាមានខាងវិញ្ញាណ។
ហេតុផលដែលលោកយ៉ាកុបផ្តល់នូវភាពផ្ទុយគ្នាទាំងពីរនេះ គឺដោយសារអ្វីៗដែលយើងមាននៅលើផែនដីនេះ នឹងរសាត់បាត់ទៅ ទោះបីជាទ្រព្យសម្បត្តិ ឬក៏ភាពមានបានក្តី (ខ.១១)។ ដូច្នេះ យើងគួរតែស្វែងរកសុវត្ថិភាព ក្នុងភាពមានបានអស់កល្បជានិច្ច។
ដូចនេះ យើងត្រូវឈប់ងប់ងល់នឹងការប៉ងប្រាថ្នាចង់ក្លាយជាអ្នកមាន តែត្រូវរកឲ្យឃើញនូវទ្រព្យសម្បត្តិខាងព្រលឹងវិញ្ញាណដ៏ពិតរបស់យើង ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ និងស្វែងរកសុវត្ថិភាពដ៏ស្ថិតស្ថេរ នៅក្នុងព្រះ ដែលមានភាពគ្រប់គ្រាន់ជានិច្ច ។ មានព្រះអង្គគឺមានអ្វីៗគ្រប់បែបយ៉ាង!
ដោយ Tracy Phua សិង្ហបុរី
សំណួរត្រិះរិះ
១. តើអ្វីទៅជាមហិច្ឆតាក្នុងជីវិតរបស់អ្នក? តើអ្នកឲ្យតម្លៃ និងមានក្ដីស្រមៃអំពីអ្វី?
២. តើអ្នកមានក្ដីប្រាថ្នាចង់ក្លាយជាអ្នកមានឬទេ? តើវាអាចក្លាយទៅជាឧបសគ្គ ក្នុងទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកជាមួយព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច?