ព្រះពរ តាមរយៈអ្នកលើកទឹកចិត្ត
នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ
តាមរបៀបដែលមិននឹកស្មានដល់
កាលពីឆ្នាំ១៩៨៦ កុមារ លេវ៉ាន មើរីត (Levan Merritt) អាយុ៥ឆ្នាំ បានធ្លាក់ចូលទៅក្នុងបរិវេណចិញ្ចឹមសត្វស្វាឪហ្គូរីឡា ដែលមានរបាំងជុំវិញ ជម្រៅ៦ម៉ែត្រ ក្នុងសួនសត្វជើស៊ី ប្រទេសអង់គ្លេស។ ខណៈពេលដែលឪពុកម្តាយ និងអ្នកឈរមើល ស្រែកឲ្យគេជួយ នោះស្រាប់តែមានស្វាឈ្មោលធំមួយក្បាល ឈ្មោះ ចាំបូ(Jambo) បានមកឈរនៅបាំងក្មេងប្រុសដែលដេកស្ដូកស្ដឹង ធ្វើឲ្យសត្វស្វាហ្គូរីឡាដទៃទៀតមិនអាចចូលមកក្បែរគាត់បាន។ បន្ទាប់មក វាក៏ចាប់ផ្តើមអង្អែលខ្នងក្មេងនោះថ្មមៗ។ នៅពេលដែលលេវ៉ាន ចាប់ផ្តើមស្រែកយំ ចាំបូក៏បាននាំស្វាហ្គូរីឡាដទៃទៀត ចេញទៅទ្រុងរបស់ពួកគេ ខណៈពេលដែលអ្នកយាមសួនសត្វ និងអ្នកបើកបររថយន្តសង្គ្រោះ បានចុះមកជួយសង្គ្រោះ។ ជាង៣០ឆ្នាំក្រោយមក លេវ៉ាននៅតែនិយាយ អំពីចាំបូ ដែលជាសត្វមានមាឌធំដ៏សប្បុរស ដែលប្រៀបបាននឹងទេវតាដែលបានការពារគាត់ ដែលបានប្រព្រឹត្តចំពោះគាត់ តាមរបៀបដែលមិននឹកស្មានដល់ និងគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល ដោយធ្វើឲ្យគាត់មានការផ្លាស់ប្តូរផ្នត់គំនិត ចំពោះសត្វស្តាហ្គូរីឡាជារៀងរហូត។
ហោរាអេលីយ៉ា ប្រហែលជាបានរំពឹងថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងធ្វើការរបស់ទ្រង់ តាមរបៀបដ៏ជាក់លាក់ណាមួយ ប៉ុន្ដែ ព្រះលើអស់ទាំងព្រះ បានប្រើខ្យល់ព្យុះ ការរញ្ជួយផែនដីដ៏ខ្លាំង និងភ្លើងឆេះដ៏សន្ធោសន្ធៅ ដើម្បីបង្ហាញហោរារបស់ទ្រង់ ពីរបៀប ដែលគាត់មិនត្រូវគិតអំពីទ្រង់។ បន្ទាប់មក ទ្រង់ក៏បានប្រើសំឡេងតូចរហៀងៗ ដើម្បីបង្ហាញពីព្រះហប្ញទ័យ និងព្រះវត្តមានរបស់ទ្រង់(១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៩:១១-១២)។
អេលីយ៉ាធ្លាប់បានឃើញព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពីមុនមកហើយ(១៨:៣៨-៣៩)។ ប៉ុន្ដែ គាត់មិនបានយល់ទាំងស្រុង…
កន្លែងដែលយើងអាចរកបានសេចក្តីសង្ឃឹម
អេលីសាបិត បានខំប្រឹងតយុទ្ធ នឹងការញៀនថ្នាំ អស់រយៈពេលយ៉ាងយូរ ហើយពេលដែលនាងបានជាសះស្បើយ នាងចង់ជួយអ្នកឯទៀត។ ដូចនេះ នាងក៏បានចាប់ផ្តើមសរសេរនៅលើសន្លឹកក្រដាស ដោយមិនបញ្ចេញឈ្មោះ យកទៅបិទផ្សាយទូទាំងទីក្រុងរបស់នាង។ អេលីសាបិតបានយកក្រដាសដែលនាងបានសរសេរ ទៅដាក់គៀបពីក្រោមផ្លឹតបក់កញ្ចក់ឡាន នៅតាមចំណត ហើយក៏បានយកវាទៅ ដាក់នៅលើបង្គោល ក្នុងសួនច្បារនានា។ កាលពីមុន នាងធ្លាប់ព្យាយាមស្វែងរកទីសំគាល់នៃក្តីសង្ឃឹម តែឥឡូវនេះ នាងបានព្យាយាមជួយអ្នកដទៃ ឲ្យរកឃើញក្តីសង្ឃឹមនោះ។ ក្នុងចំណោមក្រដាស់ដែលនាងបានសរសេរ មានក្រដាស់មួយសន្លឹក បានបញ្ចប់ ដោយពាក្យថា “ខ្ញុំសូមផ្ញើក្តីសង្ឃឹម ឲ្យអ្នក ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ជាច្រើន”។
ព្រះយេស៊ូវបានប្រទានយើងរាល់គ្នា នូវក្តីសង្ឃឹម ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ ទ្រង់ប្រទានក្តីស្រឡាញ់ ដល់យើង រៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយក៏ពង្រឹងយើង ដោយក្ដីសង្ឃឹម។ ទ្រង់មិនបានប្រទានសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ម្តងមួយដំណក់ៗឡើយ ប៉ុន្តែ បានបង្ហូរចេញពីដួងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់មក ហើយក៏ចាក់បង្ហូរចូលមក ក្នុងចិត្តរបស់យើង យ៉ាងហូរហៀរ។ “ពីព្រោះសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ បានផ្សាយមកសព្វក្នុងចិត្តយើងរាល់គ្នា ដោយសារព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលព្រះបានប្រទានមកយើងហើយ” (រ៉ូម ៥:៥)។ ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងប្រើពេលលំបាក ដើម្បីបង្កើតឲ្យមានការអត់ធ្មត់ និងចរិតលក្ខណៈល្អៗ ហើយនាំយើងឲ្យមានជីវិត ដែលមានការស្កប់ចិត្ត និងក្តីសង្ឃឹម(ខ.៣-៤)។ ហើយទ្រង់នៅតែស្រឡាញ់យើង សូម្បីតែនៅពេលដែលយើងនៅឆ្ងាយពីទ្រង់ក៏ដោយ(ខ.៦-៨)។
តើអ្នកកំពុងស្វែងរកទីសម្គាល់នៃក្តីសង្ឃឹមមែនទេ? ព្រះអម្ចាស់ប្រទានក្តីសង្ឃឹម ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់…
តាមពេលវេលាដ៏សមស្របមួយ
កាលពីម្សិលមិញ ខ្ញុំបានទិញសំបុត្រយន្តហោះ ឲ្យកូនច្បងរបស់ខ្ញុំ ទៅរៀននៅមហាវិទ្យាល័យ។ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើល ដែលឃីប៊តនៅលើកុំព្យូទ័ររបស់ខ្ញុំ នៅតែដំណើរការ ព្រោះនៅក្នុងអំឡុងពេលដែលខ្ញុំបញ្ជាទិញសំបុត្រយន្តហោះនោះ ខ្ញុំបានហូរទឹកភ្នែកជោគលើឃីប៊តនោះ។ ខ្ញុំធ្លាប់មានភាពរីករាយ នឹងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ ជាមួយនឹងកូនស្រីរបស់ខ្ញុំ រយៈពេល១៨ឆ្នាំហើយ បានជាខ្ញុំមានចិត្តសោកសៅ ចំពោះការចាកចេញរបស់នាង។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនចង់ធ្វើឲ្យកូនរបស់ខ្ញុំ បាត់បង់ឱកាស នៅពេលអនាគត ដោយសារតែខ្ញុំមិនចង់ឲ្យនាងបែកចេញពីខ្ញុំនោះឡើយ។ នាងបានដើរដល់ផ្លូវបំបែក នៅក្នុងជីវិតរបស់នាង គឺសក្តិសម នឹងឲ្យនាងចាប់ផ្តើមធ្វើដំណើរ លើផ្លូវថ្មីមួយ ក្នុងការស្វែងយល់ពីភាពពេញវ័យ ព្រមទាំងស្គាល់ផ្នែកផ្សេងទៀតនៃប្រទេស។
ខណៈពេលដែលរដូវកាលនៃភាពជាឪពុកម្ដាយ ជិតដល់ទីបញ្ចប់ រដូវកាលថ្មីមួយទៀតក៏បានចាប់ផ្តើម។ វាប្រាកដជានាំមកនូវឧបសគ្គ និងការលំបាក ក៏ដូចជាភាពសប្បាយរីករាយថ្មីៗ។ ស្តេចសាឡូម៉ូនដែលជាស្ដេចទីបី នៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល បានមានបន្ទូលថា ព្រះជាម្ចាស់តាំងឲ្យ “មានពេលសំរាប់គ្រប់ទាំងអស់ គឺមានពេលសំរាប់គ្រប់ការ ដែលចង់ធ្វើនៅក្រោមមេឃ” (សាស្ដា ៣:១)។ យើងជាមនុស្សមានការគ្រប់គ្រង តិចតួចណាស់ មកលើព្រឹត្ដិការណ៍ក្នុងជីវិតរបស់យើង ទោះយើងយល់ថា ព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងនោះមានលក្ខណៈអំណោយផល ឬអត់ក៏ដោយ។ តែព្រះដែលមានគ្រប់អំណាចចេស្តា ទ្រង់បានបង្កើត “របស់សព្វសារពើឲ្យល្អ តាមរដូវកាល” (ខ.១១)។
នៅក្នុងរដូវនៃការឈឺចាប់ យើងអាចជឿទុកចិត្តព្រះថា ទ្រង់នឹងនាំមកនូវអ្វីៗដែលល្អ ចេញពីទុក្ខលំបាក តាមពេលវេលាដែលទ្រង់កំណត់។ ការកម្សាន្តចិត្ត និងក្ដីអំណររបស់យើងអាចកើតឡើង…
ស្នាមឆ្លាក់ នៅលើព្រះហស្ដទ្រង់
លោកឆាល ស្ពើជីន ( Charles Spurgeon) បានបម្រើព្រះនៅព្រះវិហារ នៅទីក្រុងឡុងដ៍ ជាច្រើនឆ្នាំ ក្នុងអំឡុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៨០០។ កាលនោះគាត់ចូលចិត្តអធិប្បាយ បទគម្ពីរ អេសាយ ៤៩:១៦ ដែលបានចែងថា ព្រះជាម្ចាស់បានចារឹកយើងទុក នៅផ្ទៃបាតព្រះហស្តរបស់ទ្រង់។ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា “បទគម្ពីរដ៏ល្អដូចនេះ គឺត្រូវឲ្យយើងយកមកអធិប្បាយរាប់រយដង!” សេចក្តីដែលបានចែងក្នុងបទគម្ពីរនេះ ពិតជាមានតម្លៃណាស់ បានជាយើងអាចយកមកពិចារណា នៅក្នុងគំនិតរបស់យើង ម្ដងហើយម្ដងទៀត។
លោកស្ពើជីន បានបកស្រាយយ៉ាងក្បោះក្បាយ អំពីសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះអម្ចាស់ ដល់ពួកអ៊ីស្រាអែល ជារាស្ដ្រទ្រង់ ដែលសេចក្តីសន្យានេះ បានជាប់ទាក់ទងនឹងព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ដែលទ្រង់បានសុគតនៅលើឈើឆ្កាង ជំនួសយើងរាល់គ្នា។ លោកស្ពើជិនបានសួរថា “តើស្នាមរបួស នៅក្នុងព្រះហស្ដទ្រង់ គឺជាអ្វី? . . . គឺជាស្នាមឆ្លាក់ ដែលអ្នកឆ្លាក់បានយកដែកគោល មកឆ្លាក់ ដោយដំនឹងញញួរ។ ទ្រង់បានជាប់នៅលើឈើឆ្កាង ដើម្បីឲ្យព្រះទ្រង់អាចនឹងឆ្លាក់រាស្ដ្រទ្រង់ ជាប់នៅលើបាតព្រះហស្តរបស់ទ្រង់”។ ព្រះជាម្ចាស់បានសន្យា ថានឹងឆ្លាក់រាស្រ្ដរបស់ទ្រង់ ជាប់នៅលើព្រះហស្ដរបស់ទ្រង់ ដូចនេះ ព្រះយេស៊ូវបានលាតព្រះហស្ដរបស់ទ្រង់ នៅលើឈើឆ្កាង ទទួលការដំដែកគោល ចូលព្រះហស្ដទ្រង់ ដើម្បីឲ្យយើងអាចរួចផុតពីអំពើបាបរបស់យើង។
ប្រសិនបើ នៅពេលណាមួយ សេចក្តីល្បួងបាននាំឲ្យយើងគិតថា…
កេរដំណែលនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់
ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងបើកមើលព្រះគម្ពីររបស់យាយទួតខ្ញុំ ស្រាប់តែមានវត្ថុដ៏មានតម្លៃមួយ ធ្លាក់មកលើភ្លៅរបស់ខ្ញុំ។ វាជាក្រដាស់មួយសន្លឹកតូច ដែលមានអក្សរសរសេរ ដោយកូនក្មេងពីលើថា “មានពរហើយ អស់អ្នកដែលមានសេចក្តីកំសត់ខាងឯវិញ្ញាណ ដ្បិតនគរស្ថានសួគ៌ជារបស់ផងអ្នកទាំងនោះ។ មានពរហើយ អស់អ្នកដែលយំសោក ដ្បិតអ្នកទាំងនោះនឹងបានសេចក្តីកំសាន្តចិត្ត”(ម៉ាថាយ ៥:៣-៤)។ នៅក្បែរខគម្ពីរនោះ មានអក្សរសរសេរក្រវិចក្រវៀនជាប់គ្នារដិត គឺជាហត្ថលេខារបស់ម្តាយខ្ញុំ។
យាយទួតរបស់ខ្ញុំ មានទម្លាប់បង្រៀនចៅៗ ឲ្យសរសេរខគម្ពីរ ដើម្បីឲ្យពួកគេរៀន ហើយយកខគម្ពីរទាំងនោះ មកដាក់ក្នុងចិត្ត។ ប៉ុន្ដែ រឿងរ៉ាវ ពីខាងក្រោយខគម្ពីរទាំងនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំស្រក់ទឹកភ្នែក។ ជីតាខ្ញុំបានទទួលមរណៈភាព តាំងពីពេលដែលម្តាយខ្ញុំ នៅក្មេង ហើយប្អូនប្រុសតូចរបស់ម្ដាយខ្ញុំ (គឺពូរបស់ខ្ញុំ) ក៏បានស្លាប់ ប៉ុន្មានសប្តាហ៍ក្រោយមកទៀត។ គឺនៅពេលសោកនាដកម្មនោះហើយ ដែលយាយទួតខ្ញុំ បាននាំម្ដាយខ្ញុំ ឲ្យស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ ហើយទទួលការកម្សាន្តចិត្ត ដែលមានតែទ្រង់ទេដែលអាចប្រទានឲ្យបាន។
សាវ័កប៉ុលសរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅលោកធីម៉ូថេថា “ដ្បិតខ្ញុំនឹងចាំពីសេចក្តីជំនឿស្មោះត្រង់ ដែលនៅក្នុងអ្នក សេចក្តីជំនឿនោះបាននៅក្នុងយាយឡូអ៊ីស ជាជីដូនរបស់អ្នកជាមុនដំបូង រួចក៏នៅក្នុងអ្នកអ៊ើនីស ជាម្តាយអ្នកដែរ ហើយខ្ញុំជឿជាក់ថា ក៏នៅក្នុងអ្នកផង” (២ធីម៉ូថេ ១:៥)។ សេចក្តីជំនឿមិនមែនជាកេរមរតកឡើយ ប៉ុន្តែ សេចក្តីជំនឿ គឺសម្រាប់ឲ្យយើងចែករំលែក។ ម្ដាយ និងយាយរបស់លោកធីម៉ូថេ បានចែករំលែកសេចក្ដីជំនឿរបស់ខ្លួន ទៅដល់គាត់ ហើយគាត់ក៏បានទទួលជឿ។
នៅពេលយើងលើកទឹកចិត្តអ្នកនៅជុំវិញយើង ឲ្យមានក្ដីសង្ឃឹមលើព្រះយេស៊ូវ នោះមានន័យថា…
របៀបដ៏ត្រឹមត្រូវ ក្នុងការអធិស្ឋាន
ខ្ញុំសូមកោតសរសើរ ដល់អស់អ្នកដែលកត់ត្រាសំណូមពរអធិស្ឋាន នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ត្រា ដែលទួកអស់ ដោយសារ កាន់ប្រើរាល់ថ្ងៃ ព្រមទាំងតាមដានការអធិស្ឋាន និងការសរសើរដំកើង ដែលបានកត់ទុក ហើយក៏បានសរសេរអំពីការឆ្លើយតប ដែលបានទទួលសម្រាប់ការអធិស្ឋាននីមួយៗ។ ខ្ញុំក៏បានទទួលការបណ្តាលចិត្ត ដោយសារអ្នកដែលជួបប្រជុំគ្នា ជាមួយអ្នកដទៃទៀត ដើម្បីអធិស្ឋាន ហើយបានលុតជង្គង់អធិស្ឋាននៅក្បែរគ្រែគេង ស្ទើរសឹករនាបផ្ទះ។ អស់ពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ដែលខ្ញុំបានព្យាយាមយកគំរូតាមពួកគេ និងខិតខំបង្កើតឲ្យមានទម្លាប់ដ៏ល្អឥតខ្ចោះ នៃការអធិស្ឋាន ហើយព្យាយាមធ្វើប្រើពាក្យពេចន៍វោហា តាមអ្នកដែលពូកែប្រើពាក្យជាងខ្ញុំ។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំហាក់ដូចជាកំពុងតែព្យាយាមស្វែងរកអាថ៌កំបាំងនៃការអធិស្ឋាន។
នៅទីបំផុត ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ព្រះអម្ចាស់នៃយើង គ្រាន់តែសព្វព្រះទ័យឲ្យយើង ចាប់ផ្ដើមអធិស្ឋាន ហើយបញ្ចប់ ដោយការបន្ទាបខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះ (ម៉ាថាយ ៦:៥)។ ទ្រង់អញ្ជើញយើងឲ្យចូលទៅក្នុងការសន្ទនា ដែលទ្រង់សន្យាថា ទ្រង់នឹងស្តាប់យើងអធិស្ឋាន(ខ.៦) ។ ព្រះអង្គមិនដែលតម្រូវ ឲ្យយើងលេងពាក្យ ឬអធិស្ឋានរត់មាត់ ដូចគេសូត្រមេលេខនោះឡើយ(ខ.៧)។ ទ្រង់ធានាចំពោះយើងថា ការអធិស្ឋានគឺជាអំណោយមួយ និងជាឱកាស ដើម្បីថ្វាយសិរីល្អដល់ទ្រង់(ខ.៩-១០) ដើម្បីបង្ហាញពីទំនុកចិត្តចំពោះការផ្គត់ផ្គង់របស់ទ្រង់ (ខ.១១) និងដើម្បីបញ្ជាក់ពីសុវត្ថិភាព ដែលយើងមាន នៅក្នុងការអត់ទោស និងការដឹកនាំរបស់ទ្រង់ (ខ.១២-១៣)។
ព្រះជាម្ចាស់ធានាដល់យើងថា ទ្រង់ស្ដាប់ឮ ហើយយកព្រះទ័យទុកដាក់ ចំពោះរាល់ការអធិស្ឋាន ដែលបាននិយាយចេញមក និងការអធិស្ឋានតែក្នុងចិត្ត ក៏ដូចជាការអធិស្ឋានដោយបង្ហូរទឹកភ្នែក។…
តាមរបៀបដែលមិននឹកស្មានដល់
កាលពីឆ្នាំ១៩៨៦ កុមារ លេវ៉ាន មើរីត (Levan Merritt) អាយុ៥ឆ្នាំ បានធ្លាក់ចូលទៅក្នុងបរិវេណចិញ្ចឹមសត្វស្វាឪហ្គូរីឡា ដែលមានរបាំងជុំវិញ ជម្រៅ៦ម៉ែត្រ ក្នុងសួនសត្វជើស៊ី ប្រទេសអង់គ្លេស។ ខណៈពេលដែលឪពុកម្តាយ និងអ្នកឈរមើល ស្រែកឲ្យគេជួយ នោះស្រាប់តែមានស្វាឈ្មោលធំមួយក្បាល ឈ្មោះ ចាំបូ(Jambo) បានមកឈរនៅបាំងក្មេងប្រុសដែលដេកស្ដូកស្ដឹង ធ្វើឲ្យសត្វស្វាហ្គូរីឡាដទៃទៀតមិនអាចចូលមកក្បែរគាត់បាន។ បន្ទាប់មក វាក៏ចាប់ផ្តើមអង្អែលខ្នងក្មេងនោះថ្មមៗ។ នៅពេលដែលលេវ៉ាន ចាប់ផ្តើមស្រែកយំ ចាំបូក៏បាននាំស្វាហ្គូរីឡាដទៃទៀត ចេញទៅទ្រុងរបស់ពួកគេ ខណៈពេលដែលអ្នកយាមសួនសត្វ និងអ្នកបើកបររថយន្តសង្គ្រោះ បានចុះមកជួយសង្គ្រោះ។ ជាង៣០ឆ្នាំក្រោយមក លេវ៉ាននៅតែនិយាយ អំពីចាំបូ ដែលជាសត្វមានមាឌធំដ៏សប្បុរស ដែលប្រៀបបាននឹងទេវតាដែលបានការពារគាត់ ដែលបានប្រព្រឹត្តចំពោះគាត់ តាមរបៀបដែលមិននឹកស្មានដល់ និងគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល ដោយធ្វើឲ្យគាត់មានការផ្លាស់ប្តូរផ្នត់គំនិត ចំពោះសត្វស្តាហ្គូរីឡាជារៀងរហូត។
ហោរាអេលីយ៉ា ប្រហែលជាបានរំពឹងថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងធ្វើការរបស់ទ្រង់ តាមរបៀបដ៏ជាក់លាក់ណាមួយ ប៉ុន្ដែ ព្រះលើអស់ទាំងព្រះ បានប្រើខ្យល់ព្យុះ ការរញ្ជួយផែនដីដ៏ខ្លាំង និងភ្លើងឆេះដ៏សន្ធោសន្ធៅ ដើម្បីបង្ហាញហោរារបស់ទ្រង់ ពីរបៀប ដែលគាត់មិនត្រូវគិតអំពីទ្រង់។ បន្ទាប់មក ទ្រង់ក៏បានប្រើសំឡេងតូចរហៀងៗ ដើម្បីបង្ហាញពីព្រះហប្ញទ័យ និងព្រះវត្តមានរបស់ទ្រង់(១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៩:១១-១២)។
អេលីយ៉ាធ្លាប់បានឃើញព្រះចេស្ដារបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពីមុនមកហើយ(១៨:៣៨-៣៩)។ ប៉ុន្ដែ គាត់មិនបានយល់ទាំងស្រុង…
កន្លែងដែលយើងអាចរកបានសេចក្តីសង្ឃឹម
អេលីសាបិត បានខំប្រឹងតយុទ្ធ នឹងការញៀនថ្នាំ អស់រយៈពេលយ៉ាងយូរ ហើយពេលដែលនាងបានជាសះស្បើយ នាងចង់ជួយអ្នកឯទៀត។ ដូចនេះ នាងក៏បានចាប់ផ្តើមសរសេរនៅលើសន្លឹកក្រដាស ដោយមិនបញ្ចេញឈ្មោះ យកទៅបិទផ្សាយទូទាំងទីក្រុងរបស់នាង។ អេលីសាបិតបានយកក្រដាសដែលនាងបានសរសេរ ទៅដាក់គៀបពីក្រោមផ្លឹតបក់កញ្ចក់ឡាន នៅតាមចំណត ហើយក៏បានយកវាទៅ ដាក់នៅលើបង្គោល ក្នុងសួនច្បារនានា។ កាលពីមុន នាងធ្លាប់ព្យាយាមស្វែងរកទីសំគាល់នៃក្តីសង្ឃឹម តែឥឡូវនេះ នាងបានព្យាយាមជួយអ្នកដទៃ ឲ្យរកឃើញក្តីសង្ឃឹមនោះ។ ក្នុងចំណោមក្រដាស់ដែលនាងបានសរសេរ មានក្រដាស់មួយសន្លឹក បានបញ្ចប់ ដោយពាក្យថា “ខ្ញុំសូមផ្ញើក្តីសង្ឃឹម ឲ្យអ្នក ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ជាច្រើន”។
ព្រះយេស៊ូវបានប្រទានយើងរាល់គ្នា នូវក្តីសង្ឃឹម ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ ទ្រង់ប្រទានក្តីស្រឡាញ់ ដល់យើង រៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយក៏ពង្រឹងយើង ដោយក្ដីសង្ឃឹម។ ទ្រង់មិនបានប្រទានសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ម្តងមួយដំណក់ៗឡើយ ប៉ុន្តែ បានបង្ហូរចេញពីដួងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់មក ហើយក៏ចាក់បង្ហូរចូលមក ក្នុងចិត្តរបស់យើង យ៉ាងហូរហៀរ។ “ពីព្រោះសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ បានផ្សាយមកសព្វក្នុងចិត្តយើងរាល់គ្នា ដោយសារព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលព្រះបានប្រទានមកយើងហើយ” (រ៉ូម ៥:៥)។ ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងប្រើពេលលំបាក ដើម្បីបង្កើតឲ្យមានការអត់ធ្មត់ និងចរិតលក្ខណៈល្អៗ ហើយនាំយើងឲ្យមានជីវិត ដែលមានការស្កប់ចិត្ត និងក្តីសង្ឃឹម(ខ.៣-៤)។ ហើយទ្រង់នៅតែស្រឡាញ់យើង សូម្បីតែនៅពេលដែលយើងនៅឆ្ងាយពីទ្រង់ក៏ដោយ(ខ.៦-៨)។
តើអ្នកកំពុងស្វែងរកទីសម្គាល់នៃក្តីសង្ឃឹមមែនទេ? ព្រះអម្ចាស់ប្រទានក្តីសង្ឃឹម ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់…
តាមពេលវេលាដ៏សមស្របមួយ
កាលពីម្សិលមិញ ខ្ញុំបានទិញសំបុត្រយន្តហោះ ឲ្យកូនច្បងរបស់ខ្ញុំ ទៅរៀននៅមហាវិទ្យាល័យ។ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើល ដែលឃីប៊តនៅលើកុំព្យូទ័ររបស់ខ្ញុំ នៅតែដំណើរការ ព្រោះនៅក្នុងអំឡុងពេលដែលខ្ញុំបញ្ជាទិញសំបុត្រយន្តហោះនោះ ខ្ញុំបានហូរទឹកភ្នែកជោគលើឃីប៊តនោះ។ ខ្ញុំធ្លាប់មានភាពរីករាយ នឹងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ ជាមួយនឹងកូនស្រីរបស់ខ្ញុំ រយៈពេល១៨ឆ្នាំហើយ បានជាខ្ញុំមានចិត្តសោកសៅ ចំពោះការចាកចេញរបស់នាង។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនចង់ធ្វើឲ្យកូនរបស់ខ្ញុំ បាត់បង់ឱកាស នៅពេលអនាគត ដោយសារតែខ្ញុំមិនចង់ឲ្យនាងបែកចេញពីខ្ញុំនោះឡើយ។ នាងបានដើរដល់ផ្លូវបំបែក នៅក្នុងជីវិតរបស់នាង គឺសក្តិសម នឹងឲ្យនាងចាប់ផ្តើមធ្វើដំណើរ លើផ្លូវថ្មីមួយ ក្នុងការស្វែងយល់ពីភាពពេញវ័យ ព្រមទាំងស្គាល់ផ្នែកផ្សេងទៀតនៃប្រទេស។
ខណៈពេលដែលរដូវកាលនៃភាពជាឪពុកម្ដាយ ជិតដល់ទីបញ្ចប់ រដូវកាលថ្មីមួយទៀតក៏បានចាប់ផ្តើម។ វាប្រាកដជានាំមកនូវឧបសគ្គ និងការលំបាក ក៏ដូចជាភាពសប្បាយរីករាយថ្មីៗ។ ស្តេចសាឡូម៉ូនដែលជាស្ដេចទីបី នៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល បានមានបន្ទូលថា ព្រះជាម្ចាស់តាំងឲ្យ “មានពេលសំរាប់គ្រប់ទាំងអស់ គឺមានពេលសំរាប់គ្រប់ការ ដែលចង់ធ្វើនៅក្រោមមេឃ” (សាស្ដា ៣:១)។ យើងជាមនុស្សមានការគ្រប់គ្រង តិចតួចណាស់ មកលើព្រឹត្ដិការណ៍ក្នុងជីវិតរបស់យើង ទោះយើងយល់ថា ព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងនោះមានលក្ខណៈអំណោយផល ឬអត់ក៏ដោយ។ តែព្រះដែលមានគ្រប់អំណាចចេស្តា ទ្រង់បានបង្កើត “របស់សព្វសារពើឲ្យល្អ តាមរដូវកាល” (ខ.១១)។
នៅក្នុងរដូវនៃការឈឺចាប់ យើងអាចជឿទុកចិត្តព្រះថា ទ្រង់នឹងនាំមកនូវអ្វីៗដែលល្អ ចេញពីទុក្ខលំបាក តាមពេលវេលាដែលទ្រង់កំណត់។ ការកម្សាន្តចិត្ត និងក្ដីអំណររបស់យើងអាចកើតឡើង…
ស្នាមឆ្លាក់ នៅលើព្រះហស្ដទ្រង់
លោកឆាល ស្ពើជីន ( Charles Spurgeon) បានបម្រើព្រះនៅព្រះវិហារ នៅទីក្រុងឡុងដ៍ ជាច្រើនឆ្នាំ ក្នុងអំឡុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៨០០។ កាលនោះគាត់ចូលចិត្តអធិប្បាយ បទគម្ពីរ អេសាយ ៤៩:១៦ ដែលបានចែងថា ព្រះជាម្ចាស់បានចារឹកយើងទុក នៅផ្ទៃបាតព្រះហស្តរបស់ទ្រង់។ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា “បទគម្ពីរដ៏ល្អដូចនេះ គឺត្រូវឲ្យយើងយកមកអធិប្បាយរាប់រយដង!” សេចក្តីដែលបានចែងក្នុងបទគម្ពីរនេះ ពិតជាមានតម្លៃណាស់ បានជាយើងអាចយកមកពិចារណា នៅក្នុងគំនិតរបស់យើង ម្ដងហើយម្ដងទៀត។
លោកស្ពើជីន បានបកស្រាយយ៉ាងក្បោះក្បាយ អំពីសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះអម្ចាស់ ដល់ពួកអ៊ីស្រាអែល ជារាស្ដ្រទ្រង់ ដែលសេចក្តីសន្យានេះ បានជាប់ទាក់ទងនឹងព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ដែលទ្រង់បានសុគតនៅលើឈើឆ្កាង ជំនួសយើងរាល់គ្នា។ លោកស្ពើជិនបានសួរថា “តើស្នាមរបួស នៅក្នុងព្រះហស្ដទ្រង់ គឺជាអ្វី? . . . គឺជាស្នាមឆ្លាក់ ដែលអ្នកឆ្លាក់បានយកដែកគោល មកឆ្លាក់ ដោយដំនឹងញញួរ។ ទ្រង់បានជាប់នៅលើឈើឆ្កាង ដើម្បីឲ្យព្រះទ្រង់អាចនឹងឆ្លាក់រាស្ដ្រទ្រង់ ជាប់នៅលើបាតព្រះហស្តរបស់ទ្រង់”។ ព្រះជាម្ចាស់បានសន្យា ថានឹងឆ្លាក់រាស្រ្ដរបស់ទ្រង់ ជាប់នៅលើព្រះហស្ដរបស់ទ្រង់ ដូចនេះ ព្រះយេស៊ូវបានលាតព្រះហស្ដរបស់ទ្រង់ នៅលើឈើឆ្កាង ទទួលការដំដែកគោល ចូលព្រះហស្ដទ្រង់ ដើម្បីឲ្យយើងអាចរួចផុតពីអំពើបាបរបស់យើង។
ប្រសិនបើ នៅពេលណាមួយ សេចក្តីល្បួងបាននាំឲ្យយើងគិតថា…
កេរដំណែលនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់
ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងបើកមើលព្រះគម្ពីររបស់យាយទួតខ្ញុំ ស្រាប់តែមានវត្ថុដ៏មានតម្លៃមួយ ធ្លាក់មកលើភ្លៅរបស់ខ្ញុំ។ វាជាក្រដាស់មួយសន្លឹកតូច ដែលមានអក្សរសរសេរ ដោយកូនក្មេងពីលើថា “មានពរហើយ អស់អ្នកដែលមានសេចក្តីកំសត់ខាងឯវិញ្ញាណ ដ្បិតនគរស្ថានសួគ៌ជារបស់ផងអ្នកទាំងនោះ។ មានពរហើយ អស់អ្នកដែលយំសោក ដ្បិតអ្នកទាំងនោះនឹងបានសេចក្តីកំសាន្តចិត្ត”(ម៉ាថាយ ៥:៣-៤)។ នៅក្បែរខគម្ពីរនោះ មានអក្សរសរសេរក្រវិចក្រវៀនជាប់គ្នារដិត គឺជាហត្ថលេខារបស់ម្តាយខ្ញុំ។
យាយទួតរបស់ខ្ញុំ មានទម្លាប់បង្រៀនចៅៗ ឲ្យសរសេរខគម្ពីរ ដើម្បីឲ្យពួកគេរៀន ហើយយកខគម្ពីរទាំងនោះ មកដាក់ក្នុងចិត្ត។ ប៉ុន្ដែ រឿងរ៉ាវ ពីខាងក្រោយខគម្ពីរទាំងនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំស្រក់ទឹកភ្នែក។ ជីតាខ្ញុំបានទទួលមរណៈភាព តាំងពីពេលដែលម្តាយខ្ញុំ នៅក្មេង ហើយប្អូនប្រុសតូចរបស់ម្ដាយខ្ញុំ (គឺពូរបស់ខ្ញុំ) ក៏បានស្លាប់ ប៉ុន្មានសប្តាហ៍ក្រោយមកទៀត។ គឺនៅពេលសោកនាដកម្មនោះហើយ ដែលយាយទួតខ្ញុំ បាននាំម្ដាយខ្ញុំ ឲ្យស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ ហើយទទួលការកម្សាន្តចិត្ត ដែលមានតែទ្រង់ទេដែលអាចប្រទានឲ្យបាន។
សាវ័កប៉ុលសរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅលោកធីម៉ូថេថា “ដ្បិតខ្ញុំនឹងចាំពីសេចក្តីជំនឿស្មោះត្រង់ ដែលនៅក្នុងអ្នក សេចក្តីជំនឿនោះបាននៅក្នុងយាយឡូអ៊ីស ជាជីដូនរបស់អ្នកជាមុនដំបូង រួចក៏នៅក្នុងអ្នកអ៊ើនីស ជាម្តាយអ្នកដែរ ហើយខ្ញុំជឿជាក់ថា ក៏នៅក្នុងអ្នកផង” (២ធីម៉ូថេ ១:៥)។ សេចក្តីជំនឿមិនមែនជាកេរមរតកឡើយ ប៉ុន្តែ សេចក្តីជំនឿ គឺសម្រាប់ឲ្យយើងចែករំលែក។ ម្ដាយ និងយាយរបស់លោកធីម៉ូថេ បានចែករំលែកសេចក្ដីជំនឿរបស់ខ្លួន ទៅដល់គាត់ ហើយគាត់ក៏បានទទួលជឿ។
នៅពេលយើងលើកទឹកចិត្តអ្នកនៅជុំវិញយើង ឲ្យមានក្ដីសង្ឃឹមលើព្រះយេស៊ូវ នោះមានន័យថា…
របៀបដ៏ត្រឹមត្រូវ ក្នុងការអធិស្ឋាន
ខ្ញុំសូមកោតសរសើរ ដល់អស់អ្នកដែលកត់ត្រាសំណូមពរអធិស្ឋាន នៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ត្រា ដែលទួកអស់ ដោយសារ កាន់ប្រើរាល់ថ្ងៃ ព្រមទាំងតាមដានការអធិស្ឋាន និងការសរសើរដំកើង ដែលបានកត់ទុក ហើយក៏បានសរសេរអំពីការឆ្លើយតប ដែលបានទទួលសម្រាប់ការអធិស្ឋាននីមួយៗ។ ខ្ញុំក៏បានទទួលការបណ្តាលចិត្ត ដោយសារអ្នកដែលជួបប្រជុំគ្នា ជាមួយអ្នកដទៃទៀត ដើម្បីអធិស្ឋាន ហើយបានលុតជង្គង់អធិស្ឋាននៅក្បែរគ្រែគេង ស្ទើរសឹករនាបផ្ទះ។ អស់ពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ដែលខ្ញុំបានព្យាយាមយកគំរូតាមពួកគេ និងខិតខំបង្កើតឲ្យមានទម្លាប់ដ៏ល្អឥតខ្ចោះ នៃការអធិស្ឋាន ហើយព្យាយាមធ្វើប្រើពាក្យពេចន៍វោហា តាមអ្នកដែលពូកែប្រើពាក្យជាងខ្ញុំ។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំហាក់ដូចជាកំពុងតែព្យាយាមស្វែងរកអាថ៌កំបាំងនៃការអធិស្ឋាន។
នៅទីបំផុត ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ព្រះអម្ចាស់នៃយើង គ្រាន់តែសព្វព្រះទ័យឲ្យយើង ចាប់ផ្ដើមអធិស្ឋាន ហើយបញ្ចប់ ដោយការបន្ទាបខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះ (ម៉ាថាយ ៦:៥)។ ទ្រង់អញ្ជើញយើងឲ្យចូលទៅក្នុងការសន្ទនា ដែលទ្រង់សន្យាថា ទ្រង់នឹងស្តាប់យើងអធិស្ឋាន(ខ.៦) ។ ព្រះអង្គមិនដែលតម្រូវ ឲ្យយើងលេងពាក្យ ឬអធិស្ឋានរត់មាត់ ដូចគេសូត្រមេលេខនោះឡើយ(ខ.៧)។ ទ្រង់ធានាចំពោះយើងថា ការអធិស្ឋានគឺជាអំណោយមួយ និងជាឱកាស ដើម្បីថ្វាយសិរីល្អដល់ទ្រង់(ខ.៩-១០) ដើម្បីបង្ហាញពីទំនុកចិត្តចំពោះការផ្គត់ផ្គង់របស់ទ្រង់ (ខ.១១) និងដើម្បីបញ្ជាក់ពីសុវត្ថិភាព ដែលយើងមាន នៅក្នុងការអត់ទោស និងការដឹកនាំរបស់ទ្រង់ (ខ.១២-១៣)។
ព្រះជាម្ចាស់ធានាដល់យើងថា ទ្រង់ស្ដាប់ឮ ហើយយកព្រះទ័យទុកដាក់ ចំពោះរាល់ការអធិស្ឋាន ដែលបាននិយាយចេញមក និងការអធិស្ឋានតែក្នុងចិត្ត ក៏ដូចជាការអធិស្ឋានដោយបង្ហូរទឹកភ្នែក។…
បណ្តុំសៀវភៅការរុករកឃើញ
តើការងារក្នុងក្តីស្រមៃរបស់ខ្ញុំ នៅឯណា?
ការស្វែងរកការងារក្នុងក្តីស្រមៃ បាននាំឲ្យមនុស្សជាច្រើនមានការនឿយណាយ និងការខកចិត្ត។ កូនសៀវភៅនេះ បង្ហាញអំពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវ អាចប្រទានឲ្យមនុស្សម្នាក់ៗ មានភាពស្កប់ចិត្តដ៏ពិត នៅក្នុងជីវិត។
រឿងនៃសេចក្តីសង្ឃឹម
ហេតុអ្វីបានជាពិភពលោក មានរឿងច្រើនម្ល៉េះ? ហេតុអ្វីការរស់នៅ មានការពិបាកយ៉ាងនេះ? ក្នុងចំណោមមនុស្សដែលអ្នកស្គាល់ តើមានអ្នកដែលបានសួរសំណួរទាំងនេះឬទេ? សូមបង្ហាញពួកគេ ឲ្យស្គាល់សេចក្តីសង្ឃឹម ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ! សៀវភៅដែលមានចំណងជើងថា រឿងនៃសេចក្តីសង្ឃឹម គឺជាខិតប័ណ្ណដំណឹងល្អ ដែលបកស្រាយអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ និងផែនការ ដែលទ្រង់មានសម្រាប់មនុស្ស ដែលទ្រង់បានបង្កើត ហើយសៀវភៅនេះ ក៏បានបង្ហាញអំពីមូលហេតុដែលមានតែព្រះយេស៊ូវទេ ដែលអាចប្រទានសេចក្តីសង្ឃឹមដ៏ពិត។ សូមចែករំលែកសៀវភៅនេះ ដល់មិត្តភក្តិរបស់អ្នក។
តើព្រះយេស៊ូវជានរណា?
តើព្រះយេស៊ូវជានរណា? មនុស្សជាច្រើនថា ព្រះយេស៊ូវជាគ្រូបង្រៀន ឬទស្សនវិទូដ៏ល្បីល្បាញ អ្នកខ្លះទៀតថា ទ្រង់ជាមនុស្សក្លែងបន្លំ។ តែព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា ទ្រង់ជាព្រះដ៏ពិត។ ដើម្បីឲ្យយើងដឹងថា ទ្រង់ជានរណា ហើយដឹងថា ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់យាងចុះ មកយកកំណើតជាមនុស្សនៅផែនដី យើងចាំបាច់ត្រូវបើកមើលព្រះគម្ពីរប៊ីប។ តើព្រះយេស៊ូវជាព្រះពិតមែនទេ? ចម្លើយសម្រាប់សំណួរនេះ គឺពិតជាសំខាន់ណាស់ បានជាយើងត្រូវបើកមើលព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ និងសញ្ញាថ្មី ដើម្បីស្វែងរកភស្តុតាង ក៏ដូចជា ពិនិត្យមើលពាក្យសម្តីរបស់សាក្សី ឬស្មរបន្ទាល់ និងពិនិត្យមើលការអៈអាងរបស់ព្រះយេស៊ូវផ្ទាល់ ដែលបានថា ទ្រង់ជាព្រះ។ យើងក៏ត្រូវពិនិត្យមើលភស្តុតាង ដែលបានមកពីប្រភពផ្សេងទៀត នៅក្រៅព្រះគម្ពីរផងដែរ ដើម្បីឲ្យដឹងថា ភស្តុតាងទាំងនោះ បានបញ្ជាក់អ្វីខ្លះ អំពីព្រះយេស៊ូវ។ យើងអាចប្រើភស្តុតាងទាំងនោះ ដើម្បីឲ្យបានដឹងច្បាស់ អំពីភាពអាចទុកចិត្តបាន នៃព្រះគម្ពីរប៊ីប និងអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះយេស៊ូវ។
ហេតុផលទាំង១០យ៉ាង ដែលត្រូវជឿថា ព្រះពិតជាមានមែន
តើព្រះពិតជាមានមែនឬ? មានមនុស្សជាច្រើនអះអាងថា ខ្លួនមិនជឿទេថា ព្រះពិតជាមានមែន តែពួកគេគ្មានភស្តុតាង ដើម្បីបញ្ជាក់ថា ព្រះពិតជាមិនមានមែន ដូចការអះអាងរបស់ខ្លួនឡើយ។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ក៏មានអ្នកខ្លះមិនដឹងច្បាស់ថា ព្រះមានពិតមែន ឬអត់នោះឡើយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ តើមានភស្តុតាងបញ្ជាក់ថា ព្រះទ្រង់ពិតជាមានមែន ហើយព្រះអង្គកំពុងតែមានព្រះជន្មរស់នៅឬទេ? ខិតប័ណ្ណនេះនឹងបង្ហាញលោកអ្នក នូវហេតុផល និងភស្តុតាងយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន ដើម្បីបញ្ជាក់ថា ព្រះទ្រង់ពិតជាមានមែន មិនតែប៉ុណ្ណោះ ខិតប័ណ្ណនេះ ថែមទាំងប្រាប់យើង ពីមូលហេតុដែលយើងត្រូវទទួលជឿព្រះអង្គផងដែរ។
សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពិត
ក្នុងពិភពលោកនេះ សេចក្តីស្រឡាញ់ជាពាក្យដែលមនុស្សបានឲ្យនិយមន័យខុសៗគ្នា ដូចនេះ តើធ្វើដូចម្តេច ឲ្យយើងអាចដឹងថា សេចក្តីស្រឡាញ់នោះជាសេចក្តីស្រឡាញ់ពិត? ក្នុងសៀវភៅនេះ លោកប៊ីល ក្រោដឺរ(Bill Crowder) ដែលជាអ្នកនិពន្ធ បានលើកយកបទគម្ពីរ ១កូរិនថូស ១៣:៤-៨ ដើម្បីបង្ហាញនូវអត្ថន័យដ៏ល្អបំផុត នៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពិត តាមបំណងព្រះទ័យព្រះគ្រីស្ទ។ យើងនឹងបានស្វែងយល់ អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលធន់នៅ គ្រប់កាលៈទេសៈ ពេលដែលយើងបើកចិត្តទទួលសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ស្ថិតស្ថេររបស់ព្រះ។
ចូរយើងអធិស្ឋាន
យើងប្រហែលជាចង់ទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះណាស់ តែជួនកាល យើងពិបាកនឹងរកពាក្យអធិស្ឋាន ដើម្បីបង្ហាញចេញនូវអារម្មណ៍ ដែលមានក្នុងចិត្តយើង។ ក្នុងសៀវភៅ ចូរយើងអធិស្ឋាន យើងអាចរៀនអធិស្ឋានតាមលំនាំ ដែលអ្នកនិពន្ធ បានដកស្រង់ចេញពីព្រះគម្ពីរ ដែលជាការអធិស្ឋានរបស់តួអង្គសំខាន់ៗ ក្នុងព្រះគម្ពីរ ដើម្បីបង្ហាញយើង ពីរបៀបដែលយើងអាចប្រើព្រះបន្ទូលព្រះ ដើម្បីនិយាយទៅកាន់ព្រះអង្គ ក្នុងគ្រប់កាលៈទេសៈទាំងអស់នៃជីវិត។ សៀវភៅនេះរំឭកយើងថា “ព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យនឹងប្រទានពរដល់យើង ហើយនាំយើងចូលជិតព្រះអង្គ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលនាំឲ្យវិញ្ញាណទាំងឡាយមានជីវិតជាថ្មី” ហើយសៀវភៅនេះក៏បានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យចូលទៅជិតព្រះអង្គ ដោយការសរសើរដំកើង និងទូលអង្វរ។
តើការងារក្នុងក្តីស្រមៃរបស់ខ្ញុំ នៅឯណា?
ការស្វែងរកការងារក្នុងក្តីស្រមៃ បាននាំឲ្យមនុស្សជាច្រើនមានការនឿយណាយ និងការខកចិត្ត។ កូនសៀវភៅនេះ បង្ហាញអំពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវ អាចប្រទានឲ្យមនុស្សម្នាក់ៗ មានភាពស្កប់ចិត្តដ៏ពិត នៅក្នុងជីវិត។
រឿងនៃសេចក្តីសង្ឃឹម
ហេតុអ្វីបានជាពិភពលោក មានរឿងច្រើនម្ល៉េះ? ហេតុអ្វីការរស់នៅ មានការពិបាកយ៉ាងនេះ? ក្នុងចំណោមមនុស្សដែលអ្នកស្គាល់ តើមានអ្នកដែលបានសួរសំណួរទាំងនេះឬទេ? សូមបង្ហាញពួកគេ ឲ្យស្គាល់សេចក្តីសង្ឃឹម ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ! សៀវភៅដែលមានចំណងជើងថា រឿងនៃសេចក្តីសង្ឃឹម គឺជាខិតប័ណ្ណដំណឹងល្អ ដែលបកស្រាយអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ និងផែនការ ដែលទ្រង់មានសម្រាប់មនុស្ស ដែលទ្រង់បានបង្កើត ហើយសៀវភៅនេះ ក៏បានបង្ហាញអំពីមូលហេតុដែលមានតែព្រះយេស៊ូវទេ ដែលអាចប្រទានសេចក្តីសង្ឃឹមដ៏ពិត។ សូមចែករំលែកសៀវភៅនេះ ដល់មិត្តភក្តិរបស់អ្នក។
តើព្រះយេស៊ូវជានរណា?
តើព្រះយេស៊ូវជានរណា? មនុស្សជាច្រើនថា ព្រះយេស៊ូវជាគ្រូបង្រៀន ឬទស្សនវិទូដ៏ល្បីល្បាញ អ្នកខ្លះទៀតថា ទ្រង់ជាមនុស្សក្លែងបន្លំ។ តែព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា ទ្រង់ជាព្រះដ៏ពិត។ ដើម្បីឲ្យយើងដឹងថា ទ្រង់ជានរណា ហើយដឹងថា ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់យាងចុះ មកយកកំណើតជាមនុស្សនៅផែនដី យើងចាំបាច់ត្រូវបើកមើលព្រះគម្ពីរប៊ីប។ តើព្រះយេស៊ូវជាព្រះពិតមែនទេ? ចម្លើយសម្រាប់សំណួរនេះ គឺពិតជាសំខាន់ណាស់ បានជាយើងត្រូវបើកមើលព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ និងសញ្ញាថ្មី ដើម្បីស្វែងរកភស្តុតាង ក៏ដូចជា ពិនិត្យមើលពាក្យសម្តីរបស់សាក្សី ឬស្មរបន្ទាល់ និងពិនិត្យមើលការអៈអាងរបស់ព្រះយេស៊ូវផ្ទាល់ ដែលបានថា ទ្រង់ជាព្រះ។ យើងក៏ត្រូវពិនិត្យមើលភស្តុតាង ដែលបានមកពីប្រភពផ្សេងទៀត នៅក្រៅព្រះគម្ពីរផងដែរ ដើម្បីឲ្យដឹងថា ភស្តុតាងទាំងនោះ បានបញ្ជាក់អ្វីខ្លះ អំពីព្រះយេស៊ូវ។ យើងអាចប្រើភស្តុតាងទាំងនោះ ដើម្បីឲ្យបានដឹងច្បាស់ អំពីភាពអាចទុកចិត្តបាន នៃព្រះគម្ពីរប៊ីប និងអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះយេស៊ូវ។
ហេតុផលទាំង១០យ៉ាង ដែលត្រូវជឿថា ព្រះពិតជាមានមែន
តើព្រះពិតជាមានមែនឬ? មានមនុស្សជាច្រើនអះអាងថា ខ្លួនមិនជឿទេថា ព្រះពិតជាមានមែន តែពួកគេគ្មានភស្តុតាង ដើម្បីបញ្ជាក់ថា ព្រះពិតជាមិនមានមែន ដូចការអះអាងរបស់ខ្លួនឡើយ។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ក៏មានអ្នកខ្លះមិនដឹងច្បាស់ថា ព្រះមានពិតមែន ឬអត់នោះឡើយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ តើមានភស្តុតាងបញ្ជាក់ថា ព្រះទ្រង់ពិតជាមានមែន ហើយព្រះអង្គកំពុងតែមានព្រះជន្មរស់នៅឬទេ? ខិតប័ណ្ណនេះនឹងបង្ហាញលោកអ្នក នូវហេតុផល និងភស្តុតាងយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន ដើម្បីបញ្ជាក់ថា ព្រះទ្រង់ពិតជាមានមែន មិនតែប៉ុណ្ណោះ ខិតប័ណ្ណនេះ ថែមទាំងប្រាប់យើង ពីមូលហេតុដែលយើងត្រូវទទួលជឿព្រះអង្គផងដែរ។
សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពិត
ក្នុងពិភពលោកនេះ សេចក្តីស្រឡាញ់ជាពាក្យដែលមនុស្សបានឲ្យនិយមន័យខុសៗគ្នា ដូចនេះ តើធ្វើដូចម្តេច ឲ្យយើងអាចដឹងថា សេចក្តីស្រឡាញ់នោះជាសេចក្តីស្រឡាញ់ពិត? ក្នុងសៀវភៅនេះ លោកប៊ីល ក្រោដឺរ(Bill Crowder) ដែលជាអ្នកនិពន្ធ បានលើកយកបទគម្ពីរ ១កូរិនថូស ១៣:៤-៨ ដើម្បីបង្ហាញនូវអត្ថន័យដ៏ល្អបំផុត នៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពិត តាមបំណងព្រះទ័យព្រះគ្រីស្ទ។ យើងនឹងបានស្វែងយល់ អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលធន់នៅ គ្រប់កាលៈទេសៈ ពេលដែលយើងបើកចិត្តទទួលសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ស្ថិតស្ថេររបស់ព្រះ។
ចូរយើងអធិស្ឋាន
យើងប្រហែលជាចង់ទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះណាស់ តែជួនកាល យើងពិបាកនឹងរកពាក្យអធិស្ឋាន ដើម្បីបង្ហាញចេញនូវអារម្មណ៍ ដែលមានក្នុងចិត្តយើង។ ក្នុងសៀវភៅ ចូរយើងអធិស្ឋាន យើងអាចរៀនអធិស្ឋានតាមលំនាំ ដែលអ្នកនិពន្ធ បានដកស្រង់ចេញពីព្រះគម្ពីរ ដែលជាការអធិស្ឋានរបស់តួអង្គសំខាន់ៗ ក្នុងព្រះគម្ពីរ ដើម្បីបង្ហាញយើង ពីរបៀបដែលយើងអាចប្រើព្រះបន្ទូលព្រះ ដើម្បីនិយាយទៅកាន់ព្រះអង្គ ក្នុងគ្រប់កាលៈទេសៈទាំងអស់នៃជីវិត។ សៀវភៅនេះរំឭកយើងថា “ព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យនឹងប្រទានពរដល់យើង ហើយនាំយើងចូលជិតព្រះអង្គ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលនាំឲ្យវិញ្ញាណទាំងឡាយមានជីវិតជាថ្មី” ហើយសៀវភៅនេះក៏បានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យចូលទៅជិតព្រះអង្គ ដោយការសរសើរដំកើង និងទូលអង្វរ។
អំពីអង្គការនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ
ក្នុង ឆ្នាំ ១៩៣៨ ព័ន្ធកិច្ចរបស់យើងខ្ញុំ បានចាប់ផ្តើម ដោយមានតែកម្មវិធីវិទ្យុប៉ុណ្ណោះ ដែលមានចំណងជើងថា ថ្នាក់ព្រះគម្ពីរក្រុងដេត្រយ (Detroit Bible Class)។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ចំនួនអ្នកស្តាប់កម្មវិធីវិទ្យុរបស់យើង ក៏មានការកើនឡើង ចាប់ពីក្រុមដ៏តូច នៃអ្នកស្តាប់វិទ្យុដោយការប្តេជ្ញាចិត្ត ក្លាយទៅជាមានអ្នកស្តាប់រាប់លាននាក់ នៅជុំវិញពិភពលោក ដែលប្រើប្រាប់ធនធាន ដែលយើងខ្ញុំបានផលិត ដោយផ្អែកទៅលើព្រះគម្ពីរ។
ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ឈ្មោះព័ន្ធកិច្ចរបស់យើងខ្ញុំក៏មានការផ្លាស់ប្តូរ ដើម្បីឲ្យគេកាន់តែងាយស្រួលស្គាល់ធនធានជាច្រើនប្រភេទ ដែលយើងខ្ញុំបានផ្តល់ឲ្យ។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងខ្ញុំដឹងថា មនុស្សភាគច្រើនដឹងថា យើងខ្ញុំជានរណា ដោយសារ សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ ដែលជាសៀវភៅសម្រាប់ប្រកបជាមួយព្រះបន្ទូលជាប្រចាំថ្ងៃ។ ដូចនេះ យើងខ្ញុំក៏បានប្តូរឈ្មោះព័ន្ធកិច្ចទៅជា អង្គការនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ ដើម្បីឲ្យគេកាន់តែងាយស្រួលដឹងថា តើយើងខ្ញុំជានរណា។ ទោះបីជាឈ្មោះព័ន្ធកិច្ចរបស់យើងបានផ្លាស់ប្តូរមែនក៏ដោយ ក៏យើងខ្ញុំនៅតែផ្តោតទៅលើកិច្ចការដដែល គឺផ្តោតទៅលើការឈោងចាប់មនុស្ស នៅទូទាំងពិភពលោក ដោយព្រះរាជសារនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ។
អង្គការយើង ខ្ញុំ ជាអង្គការអន្តរនិកាយ និងមិនរកប្រាក់ចំណេញ ដែលមានបុគ្គលិក និងអ្នកស្ម័គ្រចិត្ត កំពុងបម្រើការនៅក្នុងការិយ៉ាល័យជាង៣៥កន្លែង ដោយធ្វើការរួមគ្នា ដើម្បីចែកចាយសម្ភារៈជាង៦០លាន នៅក្នុង១៥០ប្រទេស។ ទោះបីជាសម្ភារៈរបស់យើងខ្ញុំ ជាការផ្សាយតាមវិទ្យុ ឬទូរទស្សន៍ ជា DVD សម្លេង សៀវភៅ app សម្រាប់ឧបករណ៍…
ទស្សនៈ
ទស្សនៈរបស់យើងខ្ញុំ គឺដើម្បីឲ្យមនុស្ស នៅគ្រប់ជាតិសាសន៍មានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទ ដោយការលូតលាស់ ឲ្យមានលក្ខណៈកាន់តែដូចទ្រង់ ហើយបម្រើទ្រង់ នៅក្នុងមហាគ្រួសាររបស់ទ្រង់ នៅតាមតំបន់នីមួយៗ ។
បេសកកម្ម
ការងារបេសកកម្មរបស់យើងខ្ញុំ គឺដើម្បីឲ្យមនុស្សគ្រប់រូបមានឱកាសទទួល និងមានការយល់ដឹងអំពីប្រាជ្ញានៃព្រះគម្ពីរ ដែលធ្វើឲ្យជីវិតផ្លាស់ប្រែ ។
