ស្នាព្រះហស្តសម្រាប់អ្នក
នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ
ស្នាព្រះហស្តសម្រាប់អ្នក
ជីដូនរបស់ខ្ញុំជាជាងកាត់ដេរដ៏ស្ទាត់ជំនាញ ដែលបានឈ្នះការប្រកួត នៅក្នុងស្រុកកំណើតរបស់គាត់ នៅរដ្ឋតិចសាស់។ ពេញមួយជីវិតគាត់ គាត់បានអបអរឱកាស ឬព្រឹត្តិការពិសេសៗ ដោយប្រើអំណោយទានកាត់ដេរដោយផ្ទាល់ដៃ។ ឧទាហរណ៍ គាត់បានចាក់អាវរងាពណ៌ឈាមជ្រូក ធ្វើជាអំណោយសម្រាប់ថ្ងៃបញ្ចប់ការសិក្សារបស់ខ្ញុំនៅវិទ្យាល័យ។ ហើយគាត់ក៏បានដេរភួយពណ៌បៃតងខ្ចី សម្រាប់ថ្ងៃអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ខ្ញុំ។ ពេលខ្ញុំមើលទៅជាយអាវ និងភួយទាំងនោះ ខ្ញុំក៏បានរកឃើញហត្ថលេខារបស់គាត់ ដែលបានសរសេរថា “ផលិតដោយជីដូនរបស់អ្នក”។ ពាក្យដែលគាត់បានប៉ាក់ពីលើក្រណាត់ទាំងនោះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចំាអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលគាត់មានចំពោះខ្ញុំ ហើយបានបង្ហាញក្តីជំនឿរបស់គាត់ផងដែរ។
សាវ័កប៉ុលបានសរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅពួកជំនុំនៅក្រុងអេភេសូរ ដោយបញ្ជាក់អំពីគោលបំណងនៃជីវិតរបស់ពួកគេ ក្នុងពិភពលោកនេះ។ គឺដូចដែលគាត់បានពិពណ៌នាថា ពួកគេគឺជា “ស្នាដៃ ដែលទ្រង់បង្កើតក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវសំរាប់ការល្អ ដែលព្រះបានរៀបចំជាមុន ឲ្យយើងរាល់គ្នាប្រព្រឹត្តតាម”(២:១០)។ ត្រង់ចំណុចនេះ ពាក្យ “ស្នាដៃ” គឺមានន័យថា ស្នាដៃសីល្បៈ ឬស្នាដៃឯក។ បន្ទាប់មក សាវ័កប៉ុលក៏បានពិពណ៌នាថា ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតយើង ឲ្យធ្វើជាស្នាព្រះហស្តទ្រង់ ដើម្បីឲ្យយើងធ្វើការល្អ ឬបង្ហាញចេញនូវទំនាក់ទំនងដែលយើងមានជាមួយព្រះយេស៊ូវ ដើម្បីថ្វាយសិរីល្អដល់ទ្រង់ ក្នុងលោកិយនេះ។ យើងមិនអាចជួយសង្រ្គោះខ្លួនឯង ដោយការប្រព្រឹត្តល្អបានទេ ប៉ុន្តែ ដោយសារព្រះបានបង្កើតយើងមក ដើម្បីបំពេញបំណងព្រះទ័យទ្រង់ នោះទ្រង់ក៏អាចប្រើយើង ដើម្បីនាំអ្នកដទៃ ឲ្យស្គាល់សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់ផងដែរ។
ជីដូនរបស់ខ្ញុំបានឈ្ងោកទៅរកម្ជុលរបស់គាត់ ដើម្បីដេរអាវ និងភួយ ដើម្បីបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលគាត់មានចំពោះខ្ញុំ និងបង្ហាញចិត្តដែលចង់ឲ្យខ្ញុំរកឃើញគោលបំណងនៃជីវិត នៅលើផែនដីនេះ។…
ពីការទួញយំ ក្លាយជាការថ្វាយបង្គំ
អ្នកស្រីគីមចាប់ផ្តើមប្រយុទ្ធនឹងជម្ងឺមហារីកដោះ ក្នុងឆ្នាំ ២០១៣។ បន្ទាប់ពីការព្យាបាលរបស់គាត់បានបញ្ចប់ បានរយៈពេល៤ថ្ងៃ វេជ្ជបណ្ឌិតក៏បានរកឃើញថា គាត់មានជម្ងឺសួតដែលកំពុងតែរីករាលដាល ហើយក៏បានប្រាប់គាត់ថា គាត់អាចរស់នៅបានតែ៣ទៅ៥ឆ្នាំទៀតប៉ុណ្ណោះ។ គាត់ក៏បានសោកសង្រេង ដោយអធិស្ឋានទាំងខ្សឹកខ្សួល ខណៈពេលដែលគាត់បង្ហាញចេញនូវអារម្មណ៍របស់គាត់ នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ នៅក្នុងឆ្នាំដំបូង។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលខ្ញុំបានជួបអ្នកស្រីគីម នៅឆ្នាំ២០១៥ ខ្ញុំក៏បានដឹងថា គាត់បានថ្វាយទុក្ខលំបាករបស់គាត់ ដាច់ដល់ទ្រង់ ហើយក៏បានបង្ហាញចេញនូវក្តីអំណរ និងសន្តិភាព ដែលគាត់មានក្នុងចិត្ត។ ទោះនៅថ្ងៃខ្លះ គាត់នៅតែមានការពិបាក ព្រះជាម្ចាស់បានបន្តកែប្រែទុក្ខលំបាកដែលធ្វើឲ្យចិត្តរីករៃ ឲ្យក្លាយទៅជាទីបន្ទាល់ដ៏ថ្លៃថា្ល នៃការសរសើរដំកើង ពេញដោយសង្ឃឹម ខណៈពេលដែលគាត់លើកទឹកចិត្តអ្នកដទៃ។
សូម្បីតែនៅពេលដែលយើងស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈដ៏ពិបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ព្រះជាម្ចាស់ អាចកែប្រែការទួញយំរបស់យើង ឲ្យក្លាយជាការលោតរាំ។ ទោះការប្រោសឲ្យជារបស់ទ្រង់ មិនតែងតែដូចអ្វីដែលយើងសង្ឃឹមចង់បានក្តី ក៏យើងអាចទុកចិត្តថា ផ្លូវរបស់ទ្រង់តែងតែល្អជានិច្ច(ទំនុកដំកើត ៣០:១-៣)។ ទោះដំណើរជីវិតយើងបានប្រឡាក់ទៅដោយទឹកភ្នែកយ៉ាងណាក្តី ក៏យើងនៅតែមានហេតុផលជាច្រើនរាប់មិនអស់ ដើម្បីនឹងសរសើរដំកើងព្រះអង្គ(ខ.៤)។ យើងអាចអរសប្បាយក្នុងព្រះជាម្ចាស់ ខណៈពេលដែលទ្រង់ជួយឲ្យជំនឿយើងមានភាពរឹងមាំ(ខ.៥-៧)។ យើងអាចស្រែករកសេចក្តីមេត្តារបស់ទ្រង់(ខ.៨-១០) ដោយអបអរចំពោះសេចក្តីសង្ឃឹម ដែលទ្រង់បានប្រទាន ដល់អ្នកថ្វាយបង្គំជាច្រើនដែលទួញយំ។ មានតែព្រះជាម្ចាស់ទេ ដែលអាចកែប្រែទំនួញនៃភាពអស់សង្ឃឹម ឲ្យក្លាយជាក្តីអំណរដ៏រស់រវើក ដែលមិនពឹងផ្អែកលើកាលៈទេសៈ(ខ.១១-១២)។
ខណៈពេលដែលព្រះនៃយើងដែលប្រកបដោយសេចក្តីមេត្តា កម្សាន្តចិត្តយើង ពេលដែលយើងមានទុក្ខព្រួយ ទ្រង់ក៏បានហ៊ុមព័ទ្ធយើង ដោយសន្តិភាព ហើយប្រទានកម្លាំង ឲ្យយើងអាចចែករំលែកសេចក្តីអាណឹត ទៅដល់អ្នកដទៃ…
កេរដំណែលនៃសេចក្តីជំនឿ
ឈ្មោះរបស់អ្នកស្រីម៉ាដេលីន ហារេត អរ ជែកសិន វីលាម(Madeline Harriet Orr Jackson Williams) ជាឈ្មោះដ៏វែង តែមិនវែងដូចអាយុរបស់គាត់ទេ។ គាត់បានរស់ដល់អាយុ១០១ឆ្នាំ ដោយមានស្វាមីពីរនាក់ ដែលបានស្លាប់មុនគាត់។ ស្វាមីគាត់សុទ្ធតែជាគ្រូអធិប្បាយ។ អ្នកស្រីម៉ាដេលីន គឺជាយាយរបស់ខ្ញុំ ហើយយើងបានហៅគាត់ថា ម៉ាំម៉ា(Momma)។ ខ្ញុំ និងបងប្អូនរបស់ខ្ញុំត្រូវតែស្គាល់គាត់ឲ្យបានជិតដិត ព្រោះយើងបានរស់នៅ ក្នុងផ្ទះគាត់ រហូតដល់ពេលដែលស្វាមីទីពីររបស់គាត់ បានលាចាកលោកចោលគាត់។ ក្រោយមក យើងក៏បានផ្លាស់ទៅរស់នៅ ចម្ងាយប្រហែល៧០គីឡូម៉ែត្រពីគាត់។ យាយរបស់យើង គឺជាស្រ្តីដែលចូលចិត្តច្រៀងបទទំនុកដំកើង សូត្រខគម្ពីរ និងលេងព្យាណូ ហើយគាត់ក៏កោតខ្លាចព្រះផងដែរ។ ខ្ញុំនិងបងប្អូនខ្ញុំមានការនឹកចាំអំពីគាត់ ដោយសារជំនឿរបស់គាត់។
តាមបទគម្ពីរ ២ធីម៉ូថេ ១:៣-៧ អ្នកស្រីឡូអ៊ីស ដែលជាជីដូនរបស់លោកធីម៉ូថេ និងអ្នកស្រីយូនិច ដែលជាម្តាយរបស់គាត់មានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំង មកលើជីវិតគាត់។ ការរស់នៅ និងការបង្រៀនរបស់ពួកគេ បានចាក់ឬសចូលក្នុងដីដ៏មានជីជាតិនៃព្រះគម្ពីរ(ខ.៥ ២ធីម៉ូថេ ៣:១៤-១៦) ហើយទីបំផុត សេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេបានរីកឡើង នៅក្នុងចិត្តរបស់លោកធីម៉ូថេ។ អ្នកទាំងពីរបានអប់រំគាត់ ផ្អែកទៅលើព្រះគម្ពីរ ដែលមិនគ្រាន់តែបានធ្វើជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃទំនាក់ទំនង ដែលគាត់មានជាមួយព្រះជាម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះឡើយ តែក៏ជាកត្តាដ៏សំខាន់ ដែលនាំឲ្យគាត់ក្លាយជាមនុស្សដ៏មានប្រយោជន៍ នៅក្នុងការងារបម្រើព្រះ(១:៦-៧)។
សព្វថ្ងៃនេះ ក៏ដូចជានៅសម័យលោកធីម៉ូថេ…
អំពីអង្គការនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ
ក្នុង ឆ្នាំ ១៩៣៨ ព័ន្ធកិច្ចរបស់យើងខ្ញុំ បានចាប់ផ្តើម ដោយមានតែកម្មវិធីវិទ្យុប៉ុណ្ណោះ ដែលមានចំណងជើងថា ថ្នាក់ព្រះគម្ពីរក្រុងដេត្រយ (Detroit Bible Class)។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ចំនួនអ្នកស្តាប់កម្មវិធីវិទ្យុរបស់យើង ក៏មានការកើនឡើង ចាប់ពីក្រុមដ៏តូច នៃអ្នកស្តាប់វិទ្យុដោយការប្តេជ្ញាចិត្ត ក្លាយទៅជាមានអ្នកស្តាប់រាប់លាននាក់ នៅជុំវិញពិភពលោក ដែលប្រើប្រាប់ធនធាន ដែលយើងខ្ញុំបានផលិត ដោយផ្អែកទៅលើព្រះគម្ពីរ។
ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ឈ្មោះព័ន្ធកិច្ចរបស់យើងខ្ញុំក៏មានការផ្លាស់ប្តូរ ដើម្បីឲ្យគេកាន់តែងាយស្រួលស្គាល់ធនធានជាច្រើនប្រភេទ ដែលយើងខ្ញុំបានផ្តល់ឲ្យ។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងខ្ញុំដឹងថា មនុស្សភាគច្រើនដឹងថា យើងខ្ញុំជានរណា ដោយសារ សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ ដែលជាសៀវភៅសម្រាប់ប្រកបជាមួយព្រះបន្ទូលជាប្រចាំថ្ងៃ។ ដូចនេះ យើងខ្ញុំក៏បានប្តូរឈ្មោះព័ន្ធកិច្ចទៅជា អង្គការនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ ដើម្បីឲ្យគេកាន់តែងាយស្រួលដឹងថា តើយើងខ្ញុំជានរណា។ ទោះបីជាឈ្មោះព័ន្ធកិច្ចរបស់យើងបានផ្លាស់ប្តូរមែនក៏ដោយ ក៏យើងខ្ញុំនៅតែផ្តោតទៅលើកិច្ចការដដែល គឺផ្តោតទៅលើការឈោងចាប់មនុស្ស នៅទូទាំងពិភពលោក ដោយព្រះរាជសារនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ។
អង្គការយើង ខ្ញុំ ជាអង្គការអន្តរនិកាយ និងមិនរកប្រាក់ចំណេញ ដែលមានបុគ្គលិក និងអ្នកស្ម័គ្រចិត្ត កំពុងបម្រើការនៅក្នុងការិយ៉ាល័យជាង៣៥កន្លែង ដោយធ្វើការរួមគ្នា ដើម្បីចែកចាយសម្ភារៈជាង៦០លាន នៅក្នុង១៥០ប្រទេស។ ទោះបីជាសម្ភារៈរបស់យើងខ្ញុំ ជាការផ្សាយតាមវិទ្យុ ឬទូរទស្សន៍ ជា DVD សម្លេង សៀវភៅ app សម្រាប់ឧបករណ៍…
ទស្សនៈ
ទស្សនៈរបស់យើងខ្ញុំ គឺដើម្បីឲ្យមនុស្ស នៅគ្រប់ជាតិសាសន៍មានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទ ដោយការលូតលាស់ ឲ្យមានលក្ខណៈកាន់តែដូចទ្រង់ ហើយបម្រើទ្រង់ នៅក្នុងមហាគ្រួសាររបស់ទ្រង់ នៅតាមតំបន់នីមួយៗ ។
បេសកកម្ម
ការងារបេសកកម្មរបស់យើងខ្ញុំ គឺដើម្បីឲ្យមនុស្សគ្រប់រូបមានឱកាសទទួល និងមានការយល់ដឹងអំពីប្រាជ្ញានៃព្រះគម្ពីរ ដែលធ្វើឲ្យជីវិតផ្លាស់ប្រែ ។
