ការភ្ញាក់ពីគេងដ៏អស្ចារ្យ
នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ
ការភ្ញាក់ពីគេងដ៏អស្ចារ្យ
ខ្ញុំបានសន្សំទុកនូវអនុស្សាវរីយ៍ ដែលខ្ញុំធ្លាប់មាន នៅក្នុងការជួបជុំគ្នាជាមួយក្រុមគ្រួសាររបស់មិត្តភក្តិខ្ញុំ កាលកូនប្រុសខ្ញុំនៅតូច។ កាលនោះ មនុស្សធំបានជជែកគ្នាដល់យប់ ខណៈពេលដែលកូនៗរបស់យើង បានគេងលក់នៅលើសាឡុង ឬកៅអី ដោយសារពួកគេអស់កម្លាំងនឹងការរត់លេងកាលពីថ្ងៃ។
ពេលយើងដល់ពេលត្រូវបែកគ្នា ខ្ញុំក៏បានបីកូនប្រុសខ្ញុំទាំងប៉ុន្មាននាក់ ចូលទៅក្នុងឡាន ឲ្យពួកគេផ្អែកនៅលើកៅអីឡាន ហើយនាំពួកគេទៅផ្ទះ។ ពេលយើងមកដល់ផ្ទះ ខ្ញុំក៏បានលើកពួកគេបីម្តងទៀត ចូលទៅក្នុងផ្ទះ ហើយក៏បានផ្តេកពួកគេនៅលើគ្រែ រួចថើបពួកគេ ដោយពាក្យថា “រាត្រីសួស្តី” ហើយបិទភ្លើង។ ដល់ពេលព្រឹកឡើង ពួកគេក៏បានភ្ញាក់ឡើង ដោយមិនដឹងថា ខ្លួនបានមកដល់ផ្ទះតាំងពីពេលណា។
អនុស្សាវរីយ៍នេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកស្រមៃ អំពីពេលយប់ ដែលយើង “គេងលក់ក្នុងព្រះយេស៊ូវ”(១ថែស្សាឡូនិច ៤:១៤)។ ពេលនោះ យើងនឹងបានដេកលក់ … ហើយភ្ញាក់ដឹងខ្លួនឡើង នៅក្នុងផ្ទះដ៏អស់កល្បរបស់យើង ដែលជាផ្ទះដែលមិនមានភាពនឿយហត់ ដែលយើងជួបប្រទះជារៀងរាល់ថ្ងៃ កាលនៅលើផែនដី។
កាលពីពេលកន្លងទៅ ខ្ញុំបានអានចំខគម្ពីរមួយ ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើល ដែលជាសេចក្តីបញ្ចប់នៃបទគម្ពីរចោទិយកថា ដែលបានចែងថា “ម៉ូសេជាបាវបំរើផងព្រះយេហូវ៉ា លោកស្លាប់នៅទីនោះក្នុងស្រុកម៉ូអាប់ទៅ តាមព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ា”(៣៤:៥)។ តាមព្រះគម្ពីរដើមជាភាសាហេព្រើរ គេបានបកប្រែតាមន័យត្រង់ថា “លោកម៉ូសេបានស្លាប់ … ដោយព្រះឱសនៃព្រះអម្ចាស់” ដែលឃ្លានេះ គ្រូព្រះគម្ពីរនៅសម័យដើម បានបកប្រែថា “លោកម៉ូសេបានស្លាប់ ដោយមានព្រះអម្ចាស់ថើបគាត់”។
សូមយើងស្រមៃថា…
ប្រែពីភាពអាម៉ាស់ ទៅជាមានកិត្តិយស
ពេលនោះជាពេល ដែលក្រុមគ្រួសារទាំងឡាយជួបជុំគ្នា ដើម្បីអបអររដូវកាលដ៏រីករាយ ប្រចាំឆ្នាំ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្នុងចំណោមយើង មានអ្នកខ្លះបានបារម្ភខ្លាចជួបសាច់ញាតិណាមួយ ដែលចូលចិត្តសួរសំណួរ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកនៅលីវ ឬអ្នកមិនទាន់មានកូន មានអារម្មណ៍ថាខ្លួនកំពុងតែមានបញ្ហាខុសទាស់អ្វីមួយ។
ចូរយើងនឹកស្រមៃអំពីទុក្ខលំបាករបស់នាងអេលីសាបិត ដែលនៅតែមិនមានកូន ទោះនាងបានរៀបការអស់ជាច្រើនឆ្នាំហើយក្តី។ ក្នុងវប្បធម៌របស់នាង គេគិតថា បញ្ហានេះ គឺជាសញ្ញាបង្ហាញថា ព្រះជាម្ចាស់បានបង្ខាំងផ្ទៃនាងហើយ(មើល ១សំាយ៉ូអែល ១:៥-៦) ហើយគេអាចចាត់ទុកបញ្ហានេះ ជារឿងដ៏គួរឲ្យខ្មាស់អៀន។ ដូចនេះ អ្នកជិតខាង និងសាច់ញាតិរបស់អេលីសាបិត អាចសង្ស័យថា នាងកំពុងតែរស់នៅក្នុងអំពើបាប ទោះជានាងកំពុងរស់នៅ ដោយសេចក្តីសុចរិតក៏ដោយ(លូកា ១:៦)។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នាងអេលីសាបិត និងស្វាមីរបស់នាងបានបន្តបម្រើព្រះអម្ចាស់ ដោយចិត្តស្មោះត្រង់។ បន្ទាប់មក ពេលដែលអ្នកទំាងពីរមានអាយុចាស់ហើយ ការអស្ចារ្យក៏បានកើតឡើង។ ព្រះទ្រង់បានស្តាប់ឮការអធិស្ឋានរបស់នាង(ខ.១៣)។ ទ្រង់ចូលចិត្តបង្ហាញថា ទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងប្រទានពរដល់យើង(ខ.២៥)។ ហើយទោះទ្រង់ហាក់ដូចជាពន្យាពេលក៏ដោយ ក៏ទ្រង់តែងតែឆ្លើយតប តាមពេលវេលាដ៏ត្រឹមត្រូវជានិច្ច ហើយប្រាជ្ញារបស់ទ្រង់ តែងតែមានភាពល្អឥតខ្ចោះ។ ព្រះជាម្ចាស់ក៏បានប្រទានអំណោយដ៏ពិសេស ដល់នាងអេលីសាបិត និងស្វាមីរបស់នាង ដែលអំណោយនោះ គឺជាកូនប្រុសម្នាក់ ដែលក្រោយមក ក៏បានធ្វើជាអ្នករៀបចំផ្លូវ ថ្វាយព្រះមែស៊ី(អេសាយ ៤០:៣-៥)។
តើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនឯងមិនល្អដូចអ្នកដទៃ ដោយសារអ្នកគ្មានសញ្ញាបត្រមហាវិទ្យាល័យ ឬគ្មានប្តីឬប្រពន្ធ ឬកូន…
កញ្ចក់ និងអ្នកដែលបានស្តាប់ឮ
ពេលខ្ញុំចេញពីសណ្ឋាគារមួយ នៅទីក្រុងខាំផាឡា ប្រទេសយូហ្កាន់ដា អ្នកទទួលភ្ញៀវ ដែលបានមកទទួលខ្ញុំ ឲ្យទៅចូលរួមសិក្ខាសាលា បានមើលមុខខ្ញុំ ហើយញញឹមសើចស្ញាញដាក់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំក៏បានសួរគាត់ថា “តើមានរឿងអីដែលគួរឲ្យអស់សំណើចឬ?” នាងក៏បានសើច ហើយសួរខ្ញុំថា “តើលោកបានសិតសក់ហើយឬនៅ?” ពេលនោះខ្ញុំក៏បានដល់វេនត្រូវសើចម្តង ព្រោះខ្ញុំពិតជាបានភ្លេចសិតសក់មែន។ មុននោះ ខ្ញុំបានឆ្លុះកញ្ចក់មើលរូបខ្លួនឯង ក្នុងបន្ទប់សណ្ឋាគារ ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំមិនបានចាប់អារម្មណ៍ ចំពោះអ្វីដែលខ្ញុំបានឃើញក្នុងកញ្ចក់?
រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចំា អំពីការបង្រៀនរបស់សាវ័កយ៉ាកុប អំពីការឆ្លុះកញ្ចក់ក្នុងន័យធៀប ដើម្បីឲ្យយើងទទួលប្រយោជន៍កាន់តែច្រើន ពីការសិក្សាព្រះគម្ពីរ។ យើងឆ្លុះកញ្ចក់ ដើម្បីពិនិត្យមើលខ្លួនឯង ឲ្យដឹងថា មានកន្លែងណាដែលត្រូវកែលម្អ ដូចជាសក់ដែលត្រូវសិត មុខដែលត្រូវលុប អាវដែលត្រូវដាក់លេវឲ្យត្រឹមត្រូវជាដើម។ ព្រះគម្ពីរមានលក្ខណៈដូចកញ្ចក់ ដែលជួយឲ្យយើងពិនិត្យមើលចរិយាសម្បត្តិ អាកប្បកិរិយា និងការគិតរបស់យើង(យ៉ាកុប ១:២៣-២៤)។ ការឆ្លុះមើលខ្លួនឯងនេះ ជួយឲ្យជីវិតយើង អាចកែប្រែ ឲ្យស្របតាមគោលការណ៍ ដែលព្រះទ្រង់បានបើកបង្ហាញដល់យើង។ យើងត្រូវ “ទប់អណ្តាត”របស់យើង (ខ.២៦) និង “ថែរក្សាក្មេងកំព្រា និងស្ត្រីមេម៉ាយ”(ខ.២៧)។ យើងត្រូវស្តាប់តាមការដឹកនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះ ដែលគង់នៅក្នុងយើង ហើយរក្សាខ្លួន “មិនឲ្យប្រឡាក់ដោយលោកីយ៍នេះឡើយ”(ខ.២៧)។
ពេលដែលយើងពិនិត្យមើលក្នុងក្រឹត្យវិន័យដ៏គ្រប់លក្ខណ៍ គឺជា “ក្រឹត្យវិន័យខាងឯសេរីភាព” ហើយប្រព្រឹត្តតាមវិញ នោះយើងនឹងមានពរក្នុងគ្រប់ទាំងការដែលខ្លួនធ្វើទាំងប៉ុន្មាន(ខ.២៥)។ ខណៈពេលដែលយើងឆ្លុះមើលកញ្ចក់នៃព្រះគម្ពីរ យើងអាច…
ផ្ទាំងគំនូរដ៏មានន័យ
មានពេលមួយ ខ្ញុំបានទៅអង្គុយនៅទីធ្លានៃព្រះវិហារវីស៊ីថេសិន ក្នុងក្រុងអេន ខារេម ប្រទេសអ៊ីស្រាអែល។ ពេលនោះ ខ្ញុំមានចិត្តស្ងើចសរសើរ ចំពោះសម្រស់នៃផ្ទាំងគំនូរ៦៧ផ្ទាំង ដែលកើតពីការផ្គុំកញ្ចក់ពណ៌តូចៗចូលគ្នាបង្កើតជារូបភាព ហើយនៅក្នុងផ្ទំាងគំនូរទាំងនោះ មានបទគម្ពីរ លូកា ១:៤៦-៥៥ ដែលគេបានសរសេរ ជាច្រើនភាសា។ តាមទំនៀមទំលាប់ គេបានហៅបទគម្ពីរនេះថា មែកនីហ្វ៊ីខាត ជាពាក្យក្នុងភាសាឡាតាំង ដែលមានន័យថា “លើកដំកើង”។ បទគម្ពីរនេះបានចែងអំពីការឆ្លើយតប របស់នាងម៉ារា ចំពោះការប្រកាសថា នាងនឹងក្លាយជាមាតានៃព្រះមែស៊ី។
គេបានចារពីលើរូបគំនូរនីមួយៗ ដោយពាក្យពេចន៍របស់នាងម៉ារា ដែលបានថ្លែងថា “ព្រលឹងខ្ញុំលើកដំកើងព្រះអម្ចាស់ វិញ្ញាណខ្ញុំក៏រីករាយនឹងព្រះដ៏ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃខ្ញុំ … ពីព្រោះព្រះដ៏មានព្រះចេស្តា ទ្រង់បានប្រោសសេចក្តីយ៉ាងល្អវិសេសដល់ខ្ញុំ”(ខ.៤៦-៤៩)។ ក្នុងផ្ទាំងគំនូរនីមួយៗ ក៏មានបទចម្រៀងទំនុកដំកើង ដែលបានដកស្រង់ពីព្រះគម្ពីរ ជាបទចម្រៀងសរសើរដំកើង ដែលក្នុងនោះ នាងម៉ារាបានរៀបរាប់ អំពីសេចក្តីស្មោះត្រង់ ដែលព្រះជាម្ចាស់ មានចំពោះនាង និងចំពោះប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល។
ក្នុងនាមជាអ្នកទទួលព្រះគុណរបស់ព្រះ ដោយការដឹងគុណ នាងម៉ារាបានអរសប្បាយ ចំពោះសេចក្តីសង្រ្គោះ ដែលនាងបានទទួល(ខ.៤៧)។ នាងបានទទួលស្គាល់ថា ព្រះជាម្ចាស់មានសេចក្តីមេត្តាករុណា ចំពោះសាសន៍អ៊ីស្រាអែល អស់ជាច្រើនជំនាន់(ខ.៥០)។ នាងក៏បានរំឭក អំពីការដែលព្រះជាម្ចាស់បានថែរក្សារាស្រ្តអ៊ីស្រាអែល បានជានាងសរសើរដំកើងព្រះអង្គ ព្រោះទ្រង់ធ្វើនូវការដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់រាស្រ្តទ្រង់(ខ.៥១)។ នាងក៏បានអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដោយទទួលស្គាល់ថា ព្រះហស្តទ្រង់បានផ្គត់ផ្គត់ការរស់នៅរបស់នាង ជារៀងរាល់ថ្ងៃ(ខ.៥៣)។…
បទចម្រៀងនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ នៅនគរស្ថានសួគ៌
កាលពីឆ្នាំ ១៩៣៦ លោកប៊ីលី ហៀល(Billy Hill) ដែលជាអ្នកនិពន្ធបទចម្រៀង បានចេញបទចម្រៀងដ៏ល្បីល្បាញមួយបទ ក្រោមចំណងជើងថា “សិរីល្អនៃសេចក្តីស្រឡាញ់”។ មិនយូរប៉ុន្មាន ប្រជាជាតិមួយក៏បានបន្លឺសម្លេងច្រៀង អំពីក្តីអំណរ នៅក្នុងការធ្វើនូវកិច្ចការដ៏តូចមួយ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ ៥០ឆ្នាំក្រោយមក លោកភីធ័រ សេតេរ៉ា(Peter Cetera) ដែលជាអ្នកនិពន្ធទំនុកច្រៀង ក៏បាននិពន្ធបទចម្រៀងដែលមានភាពរ៉ូមិនទិកជាងនេះទៀត ក្រោមចំណងជើងដែលស្រដៀងគ្នា។ ក្នុងបទចម្រៀងនេះ គាត់ស្រមៃ អំពីមនុស្សពីរនាក់រស់នៅជាមួយគ្នា និងរៀនសូត្រជាមួយគ្នា ដើម្បីសិរីល្អនៃសេចក្តីស្រឡាញ់។
កណ្ឌគម្ពីរវិវរណៈ ដែលជាកណ្ឌចុងក្រោយនៃព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ បានពិពណ៌នា អំពីបទចម្រៀងនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ថ្មីមួយ ដែលថ្ងៃមួយ គ្រប់គ្នានៅស្ថានសួគ៌ និងនៅលើផែនដីនឹងបន្លឺសម្លេងច្រៀង(វិវរណៈ ៥:៩,១៣)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ភ្លេងក៏ចាប់ផ្តើមលេង ដោយចង្វាក់នៃការសោកសង្រេង។ លោកយ៉ូហាន ដែលជាអ្នកអត្ថាធិប្បាយក្នុងកណ្ឌគម្ពីរនេះ ក៏បានយំ ដោយមិនឃើញមាននរណាអាចបើកក្រាំងនោះបាន(ខ.៣-៤)។ ប៉ុន្តែ អារម្មណ៍របស់គាត់ក៏បានភ្លឺស្វាង ហើយភ្លេងក៏បានលាន់ឡើងកាន់តែខ្លាំង(ខ.១២-១៣) ខណៈពេលដែលលោកយ៉ូហាន បានស្គាល់សិរីល្អ និងរឿងដ៏ពិតនៃសេចក្តីស្រឡាញ់។ មិនយូរប៉ុន្មាន គាត់ក៏បានឮជីវិតទំាងអស់សរសើរដំកើងព្រះ ដែលទ្រង់ជាស្តេចសិង្ហនៃពូជអំបូរយូដា(ខ.៥) ហើយរាស្រ្តរបស់ទ្រង់បានថ្វាយចិត្តដាច់ដល់ទ្រង់ ដោយទ្រង់បានលះបង់ព្រះជន្មទ្រង់ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ ដូចកូនចៀម ដើម្បីជួយសង្រ្គោះយើង(ខ.១៣)។
ក្នុងទំនុកច្រៀងដែលធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ចិត្តបំផុត ដែលយើងធ្លាប់ច្រៀង យើងឃើញថា សូម្បីតែអំពើសប្បុរស ដ៏សាមញ្ញមួយ ក៏អាចត្រូវបានគេលើកយកមកពិពណ៌នា…
ដើមណូអែល នៃក្តីសង្ឃឹមចំពោះព្រះរាជបុត្រតូច
បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានយកអំពូលភ្លើងជាច្រើនខ្សែ មកព័ទ្ធជុំវិញដើមណូអែល ខ្ញុំក៏បានយកបូពណ៌ផ្កាឈូក និងពណ៌ខៀវ មកចងនឹងមែកវា ហើយដាក់ឈ្មោះឲ្យដើមនោះថា ដើមណូអែល “នៃក្តីសង្ឃឹម ចំពោះព្រះរាជបុត្រតូច”។ ខ្ញុំ និងស្វាមីខ្ញុំបានរង់ចំាទទួលកូនចិញ្ចឹមម្នាក់ ជាងបួនឆ្នាំមកហើយ។ ពិតណាស់ យើងរំពឹងថា ព្រះទ្រង់នឹងប្រទានពរយើង នៅថ្ងៃណូអែល!
រៀងរាល់ពេលព្រឹក ខ្ញុំបានមកអធិស្ឋាន នៅក្បែរដើមណូអែលនោះ ដោយរំឭកខ្លួនឯង អំពីសេចក្តីសប្បុររបស់ព្រះអម្ចាស់។ នៅថ្ងៃទី២១ ធ្នូ យើងក៏បានទទួលដំណឹងថា យើងនឹងមិនបានទទួលកូនចិញ្ចឹមនៅថ្ងៃណូអែលឆ្នាំនោះទេ។ ខ្ញុំមានការបាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ ខ្ញុំក៏បានដើរទៅឈប់នៅពីមុខដើមណូអែលនោះ ដែលជានិមិត្តរូបនៃការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ តើព្រះជាម្ចាស់នៅតែស្មោះត្រង់ឬទេ? តើខ្ញុំបានធ្វើអ្វីខុសឬ?
នៅពេលខ្លះ ព្រះជាម្ចាស់មិនទាន់ឆ្លើយតបចំពោះការទូលសូមរបស់យើង ព្រោះទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងបង្រៀន ឬលត់ដំយើង ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់។ នៅពេលខ្លះទៀត ព្រះទ្រង់ពន្យាពេលការឆ្លើយតបរបស់ទ្រង់ ដើម្បីជួយឲ្យយើងមានការទុកចិត្តជាថ្មី ចំពោះទ្រង់។ ក្នុងបទគម្ពីរបរិទេវ ហោរាយេរេមាបានពិពណ៌នា អំពីការដែលព្រះទ្រង់កែតម្រង់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល។ ការនោះពិតជាធ្វើឲ្យគាត់ឈឺចាប់ណាស់ បានជាគាត់ពោលថា “ទ្រង់បានធ្វើឲ្យតួព្រួញពីបំពង់ទ្រង់ទំលុះថ្លើមខ្ញុំ”(៣:១៣)។ ក្នុងពេលដ៏ពិបាកនោះ លោកយេរេមា ក៏បានបង្ហាញចេញនូវការទុកចិត្ត ចំពោះសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ គឺដូចដែលគាត់ថ្លែងថា “សេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ នោះមិនចេះផុតឡើយ សេចក្តីទាំងនោះ ចេះតែថ្មីឡើងរាល់តែព្រឹកជានិច្ច សេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ធំណាស់(ខ.២២-២៣)។
ខ្ញុំក៏បានទុកឲ្យដើមណូអែលនៅបន្តឈរនៅទីនោះទៀត បន្ទាប់ពីថ្ងៃណូអែលបានកន្លងផុតទៅ ហើយខ្ញុំក៏បានបន្តអធិស្ឋាននៅពេលព្រឹកដូចរាល់ដង។ ទីបំផុត នៅចុងសប្តាហ៍នៃថ្ងៃបុណ្យព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ…
ការភ្ញាក់ពីគេងដ៏អស្ចារ្យ
ខ្ញុំបានសន្សំទុកនូវអនុស្សាវរីយ៍ ដែលខ្ញុំធ្លាប់មាន នៅក្នុងការជួបជុំគ្នាជាមួយក្រុមគ្រួសាររបស់មិត្តភក្តិខ្ញុំ កាលកូនប្រុសខ្ញុំនៅតូច។ កាលនោះ មនុស្សធំបានជជែកគ្នាដល់យប់ ខណៈពេលដែលកូនៗរបស់យើង បានគេងលក់នៅលើសាឡុង ឬកៅអី ដោយសារពួកគេអស់កម្លាំងនឹងការរត់លេងកាលពីថ្ងៃ។
ពេលយើងដល់ពេលត្រូវបែកគ្នា ខ្ញុំក៏បានបីកូនប្រុសខ្ញុំទាំងប៉ុន្មាននាក់ ចូលទៅក្នុងឡាន ឲ្យពួកគេផ្អែកនៅលើកៅអីឡាន ហើយនាំពួកគេទៅផ្ទះ។ ពេលយើងមកដល់ផ្ទះ ខ្ញុំក៏បានលើកពួកគេបីម្តងទៀត ចូលទៅក្នុងផ្ទះ ហើយក៏បានផ្តេកពួកគេនៅលើគ្រែ រួចថើបពួកគេ ដោយពាក្យថា “រាត្រីសួស្តី” ហើយបិទភ្លើង។ ដល់ពេលព្រឹកឡើង ពួកគេក៏បានភ្ញាក់ឡើង ដោយមិនដឹងថា ខ្លួនបានមកដល់ផ្ទះតាំងពីពេលណា។
អនុស្សាវរីយ៍នេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកស្រមៃ អំពីពេលយប់ ដែលយើង “គេងលក់ក្នុងព្រះយេស៊ូវ”(១ថែស្សាឡូនិច ៤:១៤)។ ពេលនោះ យើងនឹងបានដេកលក់ … ហើយភ្ញាក់ដឹងខ្លួនឡើង នៅក្នុងផ្ទះដ៏អស់កល្បរបស់យើង ដែលជាផ្ទះដែលមិនមានភាពនឿយហត់ ដែលយើងជួបប្រទះជារៀងរាល់ថ្ងៃ កាលនៅលើផែនដី។
កាលពីពេលកន្លងទៅ ខ្ញុំបានអានចំខគម្ពីរមួយ ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើល ដែលជាសេចក្តីបញ្ចប់នៃបទគម្ពីរចោទិយកថា ដែលបានចែងថា “ម៉ូសេជាបាវបំរើផងព្រះយេហូវ៉ា លោកស្លាប់នៅទីនោះក្នុងស្រុកម៉ូអាប់ទៅ តាមព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ា”(៣៤:៥)។ តាមព្រះគម្ពីរដើមជាភាសាហេព្រើរ គេបានបកប្រែតាមន័យត្រង់ថា “លោកម៉ូសេបានស្លាប់ … ដោយព្រះឱសនៃព្រះអម្ចាស់” ដែលឃ្លានេះ គ្រូព្រះគម្ពីរនៅសម័យដើម បានបកប្រែថា “លោកម៉ូសេបានស្លាប់ ដោយមានព្រះអម្ចាស់ថើបគាត់”។
សូមយើងស្រមៃថា…
ប្រែពីភាពអាម៉ាស់ ទៅជាមានកិត្តិយស
ពេលនោះជាពេល ដែលក្រុមគ្រួសារទាំងឡាយជួបជុំគ្នា ដើម្បីអបអររដូវកាលដ៏រីករាយ ប្រចាំឆ្នាំ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្នុងចំណោមយើង មានអ្នកខ្លះបានបារម្ភខ្លាចជួបសាច់ញាតិណាមួយ ដែលចូលចិត្តសួរសំណួរ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកនៅលីវ ឬអ្នកមិនទាន់មានកូន មានអារម្មណ៍ថាខ្លួនកំពុងតែមានបញ្ហាខុសទាស់អ្វីមួយ។
ចូរយើងនឹកស្រមៃអំពីទុក្ខលំបាករបស់នាងអេលីសាបិត ដែលនៅតែមិនមានកូន ទោះនាងបានរៀបការអស់ជាច្រើនឆ្នាំហើយក្តី។ ក្នុងវប្បធម៌របស់នាង គេគិតថា បញ្ហានេះ គឺជាសញ្ញាបង្ហាញថា ព្រះជាម្ចាស់បានបង្ខាំងផ្ទៃនាងហើយ(មើល ១សំាយ៉ូអែល ១:៥-៦) ហើយគេអាចចាត់ទុកបញ្ហានេះ ជារឿងដ៏គួរឲ្យខ្មាស់អៀន។ ដូចនេះ អ្នកជិតខាង និងសាច់ញាតិរបស់អេលីសាបិត អាចសង្ស័យថា នាងកំពុងតែរស់នៅក្នុងអំពើបាប ទោះជានាងកំពុងរស់នៅ ដោយសេចក្តីសុចរិតក៏ដោយ(លូកា ១:៦)។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នាងអេលីសាបិត និងស្វាមីរបស់នាងបានបន្តបម្រើព្រះអម្ចាស់ ដោយចិត្តស្មោះត្រង់។ បន្ទាប់មក ពេលដែលអ្នកទំាងពីរមានអាយុចាស់ហើយ ការអស្ចារ្យក៏បានកើតឡើង។ ព្រះទ្រង់បានស្តាប់ឮការអធិស្ឋានរបស់នាង(ខ.១៣)។ ទ្រង់ចូលចិត្តបង្ហាញថា ទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងប្រទានពរដល់យើង(ខ.២៥)។ ហើយទោះទ្រង់ហាក់ដូចជាពន្យាពេលក៏ដោយ ក៏ទ្រង់តែងតែឆ្លើយតប តាមពេលវេលាដ៏ត្រឹមត្រូវជានិច្ច ហើយប្រាជ្ញារបស់ទ្រង់ តែងតែមានភាពល្អឥតខ្ចោះ។ ព្រះជាម្ចាស់ក៏បានប្រទានអំណោយដ៏ពិសេស ដល់នាងអេលីសាបិត និងស្វាមីរបស់នាង ដែលអំណោយនោះ គឺជាកូនប្រុសម្នាក់ ដែលក្រោយមក ក៏បានធ្វើជាអ្នករៀបចំផ្លូវ ថ្វាយព្រះមែស៊ី(អេសាយ ៤០:៣-៥)។
តើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនឯងមិនល្អដូចអ្នកដទៃ ដោយសារអ្នកគ្មានសញ្ញាបត្រមហាវិទ្យាល័យ ឬគ្មានប្តីឬប្រពន្ធ ឬកូន…
កញ្ចក់ និងអ្នកដែលបានស្តាប់ឮ
ពេលខ្ញុំចេញពីសណ្ឋាគារមួយ នៅទីក្រុងខាំផាឡា ប្រទេសយូហ្កាន់ដា អ្នកទទួលភ្ញៀវ ដែលបានមកទទួលខ្ញុំ ឲ្យទៅចូលរួមសិក្ខាសាលា បានមើលមុខខ្ញុំ ហើយញញឹមសើចស្ញាញដាក់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំក៏បានសួរគាត់ថា “តើមានរឿងអីដែលគួរឲ្យអស់សំណើចឬ?” នាងក៏បានសើច ហើយសួរខ្ញុំថា “តើលោកបានសិតសក់ហើយឬនៅ?” ពេលនោះខ្ញុំក៏បានដល់វេនត្រូវសើចម្តង ព្រោះខ្ញុំពិតជាបានភ្លេចសិតសក់មែន។ មុននោះ ខ្ញុំបានឆ្លុះកញ្ចក់មើលរូបខ្លួនឯង ក្នុងបន្ទប់សណ្ឋាគារ ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំមិនបានចាប់អារម្មណ៍ ចំពោះអ្វីដែលខ្ញុំបានឃើញក្នុងកញ្ចក់?
រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចំា អំពីការបង្រៀនរបស់សាវ័កយ៉ាកុប អំពីការឆ្លុះកញ្ចក់ក្នុងន័យធៀប ដើម្បីឲ្យយើងទទួលប្រយោជន៍កាន់តែច្រើន ពីការសិក្សាព្រះគម្ពីរ។ យើងឆ្លុះកញ្ចក់ ដើម្បីពិនិត្យមើលខ្លួនឯង ឲ្យដឹងថា មានកន្លែងណាដែលត្រូវកែលម្អ ដូចជាសក់ដែលត្រូវសិត មុខដែលត្រូវលុប អាវដែលត្រូវដាក់លេវឲ្យត្រឹមត្រូវជាដើម។ ព្រះគម្ពីរមានលក្ខណៈដូចកញ្ចក់ ដែលជួយឲ្យយើងពិនិត្យមើលចរិយាសម្បត្តិ អាកប្បកិរិយា និងការគិតរបស់យើង(យ៉ាកុប ១:២៣-២៤)។ ការឆ្លុះមើលខ្លួនឯងនេះ ជួយឲ្យជីវិតយើង អាចកែប្រែ ឲ្យស្របតាមគោលការណ៍ ដែលព្រះទ្រង់បានបើកបង្ហាញដល់យើង។ យើងត្រូវ “ទប់អណ្តាត”របស់យើង (ខ.២៦) និង “ថែរក្សាក្មេងកំព្រា និងស្ត្រីមេម៉ាយ”(ខ.២៧)។ យើងត្រូវស្តាប់តាមការដឹកនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះ ដែលគង់នៅក្នុងយើង ហើយរក្សាខ្លួន “មិនឲ្យប្រឡាក់ដោយលោកីយ៍នេះឡើយ”(ខ.២៧)។
ពេលដែលយើងពិនិត្យមើលក្នុងក្រឹត្យវិន័យដ៏គ្រប់លក្ខណ៍ គឺជា “ក្រឹត្យវិន័យខាងឯសេរីភាព” ហើយប្រព្រឹត្តតាមវិញ នោះយើងនឹងមានពរក្នុងគ្រប់ទាំងការដែលខ្លួនធ្វើទាំងប៉ុន្មាន(ខ.២៥)។ ខណៈពេលដែលយើងឆ្លុះមើលកញ្ចក់នៃព្រះគម្ពីរ យើងអាច…
ផ្ទាំងគំនូរដ៏មានន័យ
មានពេលមួយ ខ្ញុំបានទៅអង្គុយនៅទីធ្លានៃព្រះវិហារវីស៊ីថេសិន ក្នុងក្រុងអេន ខារេម ប្រទេសអ៊ីស្រាអែល។ ពេលនោះ ខ្ញុំមានចិត្តស្ងើចសរសើរ ចំពោះសម្រស់នៃផ្ទាំងគំនូរ៦៧ផ្ទាំង ដែលកើតពីការផ្គុំកញ្ចក់ពណ៌តូចៗចូលគ្នាបង្កើតជារូបភាព ហើយនៅក្នុងផ្ទំាងគំនូរទាំងនោះ មានបទគម្ពីរ លូកា ១:៤៦-៥៥ ដែលគេបានសរសេរ ជាច្រើនភាសា។ តាមទំនៀមទំលាប់ គេបានហៅបទគម្ពីរនេះថា មែកនីហ្វ៊ីខាត ជាពាក្យក្នុងភាសាឡាតាំង ដែលមានន័យថា “លើកដំកើង”។ បទគម្ពីរនេះបានចែងអំពីការឆ្លើយតប របស់នាងម៉ារា ចំពោះការប្រកាសថា នាងនឹងក្លាយជាមាតានៃព្រះមែស៊ី។
គេបានចារពីលើរូបគំនូរនីមួយៗ ដោយពាក្យពេចន៍របស់នាងម៉ារា ដែលបានថ្លែងថា “ព្រលឹងខ្ញុំលើកដំកើងព្រះអម្ចាស់ វិញ្ញាណខ្ញុំក៏រីករាយនឹងព្រះដ៏ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃខ្ញុំ … ពីព្រោះព្រះដ៏មានព្រះចេស្តា ទ្រង់បានប្រោសសេចក្តីយ៉ាងល្អវិសេសដល់ខ្ញុំ”(ខ.៤៦-៤៩)។ ក្នុងផ្ទាំងគំនូរនីមួយៗ ក៏មានបទចម្រៀងទំនុកដំកើង ដែលបានដកស្រង់ពីព្រះគម្ពីរ ជាបទចម្រៀងសរសើរដំកើង ដែលក្នុងនោះ នាងម៉ារាបានរៀបរាប់ អំពីសេចក្តីស្មោះត្រង់ ដែលព្រះជាម្ចាស់ មានចំពោះនាង និងចំពោះប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល។
ក្នុងនាមជាអ្នកទទួលព្រះគុណរបស់ព្រះ ដោយការដឹងគុណ នាងម៉ារាបានអរសប្បាយ ចំពោះសេចក្តីសង្រ្គោះ ដែលនាងបានទទួល(ខ.៤៧)។ នាងបានទទួលស្គាល់ថា ព្រះជាម្ចាស់មានសេចក្តីមេត្តាករុណា ចំពោះសាសន៍អ៊ីស្រាអែល អស់ជាច្រើនជំនាន់(ខ.៥០)។ នាងក៏បានរំឭក អំពីការដែលព្រះជាម្ចាស់បានថែរក្សារាស្រ្តអ៊ីស្រាអែល បានជានាងសរសើរដំកើងព្រះអង្គ ព្រោះទ្រង់ធ្វើនូវការដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់រាស្រ្តទ្រង់(ខ.៥១)។ នាងក៏បានអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដោយទទួលស្គាល់ថា ព្រះហស្តទ្រង់បានផ្គត់ផ្គត់ការរស់នៅរបស់នាង ជារៀងរាល់ថ្ងៃ(ខ.៥៣)។…
បទចម្រៀងនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ នៅនគរស្ថានសួគ៌
កាលពីឆ្នាំ ១៩៣៦ លោកប៊ីលី ហៀល(Billy Hill) ដែលជាអ្នកនិពន្ធបទចម្រៀង បានចេញបទចម្រៀងដ៏ល្បីល្បាញមួយបទ ក្រោមចំណងជើងថា “សិរីល្អនៃសេចក្តីស្រឡាញ់”។ មិនយូរប៉ុន្មាន ប្រជាជាតិមួយក៏បានបន្លឺសម្លេងច្រៀង អំពីក្តីអំណរ នៅក្នុងការធ្វើនូវកិច្ចការដ៏តូចមួយ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ ៥០ឆ្នាំក្រោយមក លោកភីធ័រ សេតេរ៉ា(Peter Cetera) ដែលជាអ្នកនិពន្ធទំនុកច្រៀង ក៏បាននិពន្ធបទចម្រៀងដែលមានភាពរ៉ូមិនទិកជាងនេះទៀត ក្រោមចំណងជើងដែលស្រដៀងគ្នា។ ក្នុងបទចម្រៀងនេះ គាត់ស្រមៃ អំពីមនុស្សពីរនាក់រស់នៅជាមួយគ្នា និងរៀនសូត្រជាមួយគ្នា ដើម្បីសិរីល្អនៃសេចក្តីស្រឡាញ់។
កណ្ឌគម្ពីរវិវរណៈ ដែលជាកណ្ឌចុងក្រោយនៃព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ បានពិពណ៌នា អំពីបទចម្រៀងនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ថ្មីមួយ ដែលថ្ងៃមួយ គ្រប់គ្នានៅស្ថានសួគ៌ និងនៅលើផែនដីនឹងបន្លឺសម្លេងច្រៀង(វិវរណៈ ៥:៩,១៣)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ភ្លេងក៏ចាប់ផ្តើមលេង ដោយចង្វាក់នៃការសោកសង្រេង។ លោកយ៉ូហាន ដែលជាអ្នកអត្ថាធិប្បាយក្នុងកណ្ឌគម្ពីរនេះ ក៏បានយំ ដោយមិនឃើញមាននរណាអាចបើកក្រាំងនោះបាន(ខ.៣-៤)។ ប៉ុន្តែ អារម្មណ៍របស់គាត់ក៏បានភ្លឺស្វាង ហើយភ្លេងក៏បានលាន់ឡើងកាន់តែខ្លាំង(ខ.១២-១៣) ខណៈពេលដែលលោកយ៉ូហាន បានស្គាល់សិរីល្អ និងរឿងដ៏ពិតនៃសេចក្តីស្រឡាញ់។ មិនយូរប៉ុន្មាន គាត់ក៏បានឮជីវិតទំាងអស់សរសើរដំកើងព្រះ ដែលទ្រង់ជាស្តេចសិង្ហនៃពូជអំបូរយូដា(ខ.៥) ហើយរាស្រ្តរបស់ទ្រង់បានថ្វាយចិត្តដាច់ដល់ទ្រង់ ដោយទ្រង់បានលះបង់ព្រះជន្មទ្រង់ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ ដូចកូនចៀម ដើម្បីជួយសង្រ្គោះយើង(ខ.១៣)។
ក្នុងទំនុកច្រៀងដែលធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ចិត្តបំផុត ដែលយើងធ្លាប់ច្រៀង យើងឃើញថា សូម្បីតែអំពើសប្បុរស ដ៏សាមញ្ញមួយ ក៏អាចត្រូវបានគេលើកយកមកពិពណ៌នា…
ដើមណូអែល នៃក្តីសង្ឃឹមចំពោះព្រះរាជបុត្រតូច
បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានយកអំពូលភ្លើងជាច្រើនខ្សែ មកព័ទ្ធជុំវិញដើមណូអែល ខ្ញុំក៏បានយកបូពណ៌ផ្កាឈូក និងពណ៌ខៀវ មកចងនឹងមែកវា ហើយដាក់ឈ្មោះឲ្យដើមនោះថា ដើមណូអែល “នៃក្តីសង្ឃឹម ចំពោះព្រះរាជបុត្រតូច”។ ខ្ញុំ និងស្វាមីខ្ញុំបានរង់ចំាទទួលកូនចិញ្ចឹមម្នាក់ ជាងបួនឆ្នាំមកហើយ។ ពិតណាស់ យើងរំពឹងថា ព្រះទ្រង់នឹងប្រទានពរយើង នៅថ្ងៃណូអែល!
រៀងរាល់ពេលព្រឹក ខ្ញុំបានមកអធិស្ឋាន នៅក្បែរដើមណូអែលនោះ ដោយរំឭកខ្លួនឯង អំពីសេចក្តីសប្បុររបស់ព្រះអម្ចាស់។ នៅថ្ងៃទី២១ ធ្នូ យើងក៏បានទទួលដំណឹងថា យើងនឹងមិនបានទទួលកូនចិញ្ចឹមនៅថ្ងៃណូអែលឆ្នាំនោះទេ។ ខ្ញុំមានការបាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ ខ្ញុំក៏បានដើរទៅឈប់នៅពីមុខដើមណូអែលនោះ ដែលជានិមិត្តរូបនៃការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ តើព្រះជាម្ចាស់នៅតែស្មោះត្រង់ឬទេ? តើខ្ញុំបានធ្វើអ្វីខុសឬ?
នៅពេលខ្លះ ព្រះជាម្ចាស់មិនទាន់ឆ្លើយតបចំពោះការទូលសូមរបស់យើង ព្រោះទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងបង្រៀន ឬលត់ដំយើង ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់។ នៅពេលខ្លះទៀត ព្រះទ្រង់ពន្យាពេលការឆ្លើយតបរបស់ទ្រង់ ដើម្បីជួយឲ្យយើងមានការទុកចិត្តជាថ្មី ចំពោះទ្រង់។ ក្នុងបទគម្ពីរបរិទេវ ហោរាយេរេមាបានពិពណ៌នា អំពីការដែលព្រះទ្រង់កែតម្រង់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល។ ការនោះពិតជាធ្វើឲ្យគាត់ឈឺចាប់ណាស់ បានជាគាត់ពោលថា “ទ្រង់បានធ្វើឲ្យតួព្រួញពីបំពង់ទ្រង់ទំលុះថ្លើមខ្ញុំ”(៣:១៣)។ ក្នុងពេលដ៏ពិបាកនោះ លោកយេរេមា ក៏បានបង្ហាញចេញនូវការទុកចិត្ត ចំពោះសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ គឺដូចដែលគាត់ថ្លែងថា “សេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ នោះមិនចេះផុតឡើយ សេចក្តីទាំងនោះ ចេះតែថ្មីឡើងរាល់តែព្រឹកជានិច្ច សេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ធំណាស់(ខ.២២-២៣)។
ខ្ញុំក៏បានទុកឲ្យដើមណូអែលនៅបន្តឈរនៅទីនោះទៀត បន្ទាប់ពីថ្ងៃណូអែលបានកន្លងផុតទៅ ហើយខ្ញុំក៏បានបន្តអធិស្ឋាននៅពេលព្រឹកដូចរាល់ដង។ ទីបំផុត នៅចុងសប្តាហ៍នៃថ្ងៃបុណ្យព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ…
បណ្តុំសៀវភៅការរុករកឃើញ
លុយ ហេតុអ្វី នៅតែមិនគ្រប់?
តើលុយធ្វើឲ្យពិភពលោកវិល ឬមួយយ៉ាងណា? សម្រាប់ខ្លួនយើងផ្ទាល់ ក៏ដូចជាសម្រាប់មនុស្សជាច្រើន ដែលយើងបានស្គាល់ ការដេញតាមលុយ គឺជាបញ្ហាដែលកើតមានជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ យើងត្រូវបង់ថ្លៃនេះបង់ថ្លៃនោះ មិនចេះចប់ ហើយក្នុងក្រុមគ្រួសារ ក៏មានមនុស្សដែលត្រូវការអាហារប្រចាំថ្ងៃ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងក៏ត្រូវមានលុយត្រៀមទុក សម្រាប់ការបន្ទាន់ផងដែរ ហើយយើងនៅតែមានអារម្មណ៍ថា លុយរបស់យើងនៅតែមិនគ្រប់គ្រាន់។
ក្នុងសៀវភៅ លុយ : ហេតុអ្វីនៅតែមិនគ្រប់? យើងនឹងបានធ្វើការពិនិត្យជាថ្មី អំពីបញ្ហានេះ តាមការបកស្រាយរបស់ព្រះគម្ពីរប៊ីប។ បើសិនជាអ្នកមានក្រុមគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិ ដែលមិនមែនជាគ្រីស្ទបរិស័ទ សួរអ្នកថា ហេតុអ្វីបានជាលុយចេះតែមិនគ្រប់? អ្នកអាចប្រើកូនសៀវភៅនេះ ជាជំនួយ ដើម្បីបកស្រាយអំពីស្ថានភាពហិរញ្ញវត្ថុរបស់ពួកគេ ដោយចិត្តសប្បុរស និងសេចក្តីស្រឡាញ់។ សៀវភៅនេះនឹងជួយឲ្យពួកគេដឹងថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាចម្លើយដ៏ពិត ដែលពួកគេកំពុងស្វែងរក ហើយការរកលុយឲ្យបានច្រើនជាងមុន មិនមែនជាដំណោះស្រាយឡើយ។
ការរស់នៅ ដោយចិត្តក្លាហាន
តើធ្វើដូចម្តេច ឲ្យអ្នកអាចរស់នៅ ដោយការប្តូរផ្តាច់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ នៅពេលដែលអ្នកកំពុងតែរស់នៅក្នុងជីវិត ដែលហ៊ុមព័ទ្ធ ដោយវប្បធម៌ ដែលច្រើនតែទាស់ទទឹង នឹងសេចក្តីពិត និងសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នក? លោកដានីយ៉ែល ជាតួអង្គដ៏សំខាន់ក្នុងគ្រាសញ្ញាចាស់ ដែលបានធ្វើជាគំរូដ៏ល្អ ដោយគាត់បានរស់នៅ ដោយការប្តូរផ្តាច់ សេចក្តីក្លាហាន និងសេចក្តីជំនឿចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ក្នុងវប្បធម៌ ដែលមានគុណតម្លៃ និងអាទិភាព ផ្ទុយស្រឡៈពីសេចក្តីជំនឿរបស់គាត់។
គាត់ត្រូវបានពួកបាប៊ីឡូន ចាប់ជាឈ្លើយសឹក ហើយជំលាស ឲ្យទៅរស់ក្នុងទឹកដី និងវប្បធម៌បរទេស ដែលស្ថិតនៅចម្ងាយរាប់រយគីឡូម៉ែត្រ ពីស្រុកកំណើតគាត់ នៅទីក្រុងយេរូសាឡិម។ ហេតុនេះហើយ គាត់បានជួបការលំបាក និងគ្រោះថ្នាក់ជាច្រើន នៅក្នុងបង្ហាញចេញនូវសេចក្តីជំនឿរបស់គាត់ ក្នុងវប្បធម៌នៃសាសនាដទៃ។ នៅកន្លែងនោះ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រើលោកដានីយ៉ែល ដើម្បីសម្តែងចេញនូវអំណាចចេស្តាទ្រង់ ហើយលោកដានីយ៉ែលក៏ប្រើសេចក្តីជំនឿរបស់គាត់ ដោយចិត្តក្លាហាន។
លោកដានីយ៉ែលមិនដឹងថា ជីវិតគាត់នឹងទៅជាយ៉ាងណាទេ។ គាត់ស្គាល់ព្រះបន្ទូលសន្យា និងអំណាចចេស្តារបស់ព្រះជាម្ចាស់ តែគាត់មិនដឹងថាទ្រង់មានផែនការយ៉ាងណា សម្រាប់ជីវិតគាត់ទេ។ គាត់គ្រាន់តែដឹងថា គាត់ចង់រស់នៅ ក្នុងជីវិតដែលស្តាប់បង្គាប់ ដែលថ្វាយព្រះកិត្តិនាមដល់ព្រះជាម្ចាស់ ទោះគាត់ស្ថិតក្នុងស្ថានភាព ឬកាលៈទេសៈបែបណា ឬមួយគាត់ជួបទុក្ខលំបាក ឬការល្បួងអ្វីក៏ដោយ។
សព្វថ្ងៃនេះ ក្នុងវប្បធម៌ដែលយើងកំពុងរស់នៅ ព្រះជាម្ចាស់បានត្រាសហៅយើង ដែលកូនរបស់ទ្រង់ ឲ្យធ្វើជាដានីយ៉ែល ក្នុងជំនាន់របស់យើង។ យើងមិនត្រូវត្រាប់តាមសម័យ ឬវប្បធម៌របស់លោកិយឡើយ…
គ្មានការភ័យខ្លាច ចំពោះសេចក្ដីស្លាប់ទៀតឡើយ
ហេតុអ្វីបានជាយើងមានការភ័យខ្លាច ចំពោះសេចក្តីស្លាប់? កូនសៀវភៅសម្រាប់ផ្សាយដំណឹងល្អនេះ នឹងពន្យល់លោកអ្នកអំពីទំនាក់ទំនងរវាងសេចក្តីស្លាប់ និងអំពើបាប ព្រមទាំងប្រាប់ប្រិយមិត្តអ្នកអានទាំងឡាយ អំពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានឈ្នះសេចក្តីស្លាប់ និងអំពីរបៀបដែលយើងអាចយកជ័យជម្នះលើសេចក្តីស្លាប់ ជាមួយនឹងទ្រង់។
តើការងារក្នុងក្តីស្រមៃរបស់ខ្ញុំ នៅឯណា?
ការស្វែងរកការងារក្នុងក្តីស្រមៃ បាននាំឲ្យមនុស្សជាច្រើនមានការនឿយណាយ និងការខកចិត្ត។ កូនសៀវភៅនេះ បង្ហាញអំពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវ អាចប្រទានឲ្យមនុស្សម្នាក់ៗ មានភាពស្កប់ចិត្តដ៏ពិត នៅក្នុងជីវិត។
រឿងនៃសេចក្តីសង្ឃឹម
ហេតុអ្វីបានជាពិភពលោក មានរឿងច្រើនម្ល៉េះ? ហេតុអ្វីការរស់នៅ មានការពិបាកយ៉ាងនេះ? ក្នុងចំណោមមនុស្សដែលអ្នកស្គាល់ តើមានអ្នកដែលបានសួរសំណួរទាំងនេះឬទេ? សូមបង្ហាញពួកគេ ឲ្យស្គាល់សេចក្តីសង្ឃឹម ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ! សៀវភៅដែលមានចំណងជើងថា រឿងនៃសេចក្តីសង្ឃឹម គឺជាខិតប័ណ្ណដំណឹងល្អ ដែលបកស្រាយអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ និងផែនការ ដែលទ្រង់មានសម្រាប់មនុស្ស ដែលទ្រង់បានបង្កើត ហើយសៀវភៅនេះ ក៏បានបង្ហាញអំពីមូលហេតុដែលមានតែព្រះយេស៊ូវទេ ដែលអាចប្រទានសេចក្តីសង្ឃឹមដ៏ពិត។ សូមចែករំលែកសៀវភៅនេះ ដល់មិត្តភក្តិរបស់អ្នក។
តើព្រះយេស៊ូវជានរណា?
តើព្រះយេស៊ូវជានរណា? មនុស្សជាច្រើនថា ព្រះយេស៊ូវជាគ្រូបង្រៀន ឬទស្សនវិទូដ៏ល្បីល្បាញ អ្នកខ្លះទៀតថា ទ្រង់ជាមនុស្សក្លែងបន្លំ។ តែព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា ទ្រង់ជាព្រះដ៏ពិត។ ដើម្បីឲ្យយើងដឹងថា ទ្រង់ជានរណា ហើយដឹងថា ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់យាងចុះ មកយកកំណើតជាមនុស្សនៅផែនដី យើងចាំបាច់ត្រូវបើកមើលព្រះគម្ពីរប៊ីប។ តើព្រះយេស៊ូវជាព្រះពិតមែនទេ? ចម្លើយសម្រាប់សំណួរនេះ គឺពិតជាសំខាន់ណាស់ បានជាយើងត្រូវបើកមើលព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ និងសញ្ញាថ្មី ដើម្បីស្វែងរកភស្តុតាង ក៏ដូចជា ពិនិត្យមើលពាក្យសម្តីរបស់សាក្សី ឬស្មរបន្ទាល់ និងពិនិត្យមើលការអៈអាងរបស់ព្រះយេស៊ូវផ្ទាល់ ដែលបានថា ទ្រង់ជាព្រះ។ យើងក៏ត្រូវពិនិត្យមើលភស្តុតាង ដែលបានមកពីប្រភពផ្សេងទៀត នៅក្រៅព្រះគម្ពីរផងដែរ ដើម្បីឲ្យដឹងថា ភស្តុតាងទាំងនោះ បានបញ្ជាក់អ្វីខ្លះ អំពីព្រះយេស៊ូវ។ យើងអាចប្រើភស្តុតាងទាំងនោះ ដើម្បីឲ្យបានដឹងច្បាស់ អំពីភាពអាចទុកចិត្តបាន នៃព្រះគម្ពីរប៊ីប និងអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះយេស៊ូវ។
លុយ ហេតុអ្វី នៅតែមិនគ្រប់?
តើលុយធ្វើឲ្យពិភពលោកវិល ឬមួយយ៉ាងណា? សម្រាប់ខ្លួនយើងផ្ទាល់ ក៏ដូចជាសម្រាប់មនុស្សជាច្រើន ដែលយើងបានស្គាល់ ការដេញតាមលុយ គឺជាបញ្ហាដែលកើតមានជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ យើងត្រូវបង់ថ្លៃនេះបង់ថ្លៃនោះ មិនចេះចប់ ហើយក្នុងក្រុមគ្រួសារ ក៏មានមនុស្សដែលត្រូវការអាហារប្រចាំថ្ងៃ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងក៏ត្រូវមានលុយត្រៀមទុក សម្រាប់ការបន្ទាន់ផងដែរ ហើយយើងនៅតែមានអារម្មណ៍ថា លុយរបស់យើងនៅតែមិនគ្រប់គ្រាន់។
ក្នុងសៀវភៅ លុយ : ហេតុអ្វីនៅតែមិនគ្រប់? យើងនឹងបានធ្វើការពិនិត្យជាថ្មី អំពីបញ្ហានេះ តាមការបកស្រាយរបស់ព្រះគម្ពីរប៊ីប។ បើសិនជាអ្នកមានក្រុមគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិ ដែលមិនមែនជាគ្រីស្ទបរិស័ទ សួរអ្នកថា ហេតុអ្វីបានជាលុយចេះតែមិនគ្រប់? អ្នកអាចប្រើកូនសៀវភៅនេះ ជាជំនួយ ដើម្បីបកស្រាយអំពីស្ថានភាពហិរញ្ញវត្ថុរបស់ពួកគេ ដោយចិត្តសប្បុរស និងសេចក្តីស្រឡាញ់។ សៀវភៅនេះនឹងជួយឲ្យពួកគេដឹងថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាចម្លើយដ៏ពិត ដែលពួកគេកំពុងស្វែងរក ហើយការរកលុយឲ្យបានច្រើនជាងមុន មិនមែនជាដំណោះស្រាយឡើយ។
ការរស់នៅ ដោយចិត្តក្លាហាន
តើធ្វើដូចម្តេច ឲ្យអ្នកអាចរស់នៅ ដោយការប្តូរផ្តាច់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ នៅពេលដែលអ្នកកំពុងតែរស់នៅក្នុងជីវិត ដែលហ៊ុមព័ទ្ធ ដោយវប្បធម៌ ដែលច្រើនតែទាស់ទទឹង នឹងសេចក្តីពិត និងសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នក? លោកដានីយ៉ែល ជាតួអង្គដ៏សំខាន់ក្នុងគ្រាសញ្ញាចាស់ ដែលបានធ្វើជាគំរូដ៏ល្អ ដោយគាត់បានរស់នៅ ដោយការប្តូរផ្តាច់ សេចក្តីក្លាហាន និងសេចក្តីជំនឿចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ក្នុងវប្បធម៌ ដែលមានគុណតម្លៃ និងអាទិភាព ផ្ទុយស្រឡៈពីសេចក្តីជំនឿរបស់គាត់។
គាត់ត្រូវបានពួកបាប៊ីឡូន ចាប់ជាឈ្លើយសឹក ហើយជំលាស ឲ្យទៅរស់ក្នុងទឹកដី និងវប្បធម៌បរទេស ដែលស្ថិតនៅចម្ងាយរាប់រយគីឡូម៉ែត្រ ពីស្រុកកំណើតគាត់ នៅទីក្រុងយេរូសាឡិម។ ហេតុនេះហើយ គាត់បានជួបការលំបាក និងគ្រោះថ្នាក់ជាច្រើន នៅក្នុងបង្ហាញចេញនូវសេចក្តីជំនឿរបស់គាត់ ក្នុងវប្បធម៌នៃសាសនាដទៃ។ នៅកន្លែងនោះ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រើលោកដានីយ៉ែល ដើម្បីសម្តែងចេញនូវអំណាចចេស្តាទ្រង់ ហើយលោកដានីយ៉ែលក៏ប្រើសេចក្តីជំនឿរបស់គាត់ ដោយចិត្តក្លាហាន។
លោកដានីយ៉ែលមិនដឹងថា ជីវិតគាត់នឹងទៅជាយ៉ាងណាទេ។ គាត់ស្គាល់ព្រះបន្ទូលសន្យា និងអំណាចចេស្តារបស់ព្រះជាម្ចាស់ តែគាត់មិនដឹងថាទ្រង់មានផែនការយ៉ាងណា សម្រាប់ជីវិតគាត់ទេ។ គាត់គ្រាន់តែដឹងថា គាត់ចង់រស់នៅ ក្នុងជីវិតដែលស្តាប់បង្គាប់ ដែលថ្វាយព្រះកិត្តិនាមដល់ព្រះជាម្ចាស់ ទោះគាត់ស្ថិតក្នុងស្ថានភាព ឬកាលៈទេសៈបែបណា ឬមួយគាត់ជួបទុក្ខលំបាក ឬការល្បួងអ្វីក៏ដោយ។
សព្វថ្ងៃនេះ ក្នុងវប្បធម៌ដែលយើងកំពុងរស់នៅ ព្រះជាម្ចាស់បានត្រាសហៅយើង ដែលកូនរបស់ទ្រង់ ឲ្យធ្វើជាដានីយ៉ែល ក្នុងជំនាន់របស់យើង។ យើងមិនត្រូវត្រាប់តាមសម័យ ឬវប្បធម៌របស់លោកិយឡើយ…
គ្មានការភ័យខ្លាច ចំពោះសេចក្ដីស្លាប់ទៀតឡើយ
ហេតុអ្វីបានជាយើងមានការភ័យខ្លាច ចំពោះសេចក្តីស្លាប់? កូនសៀវភៅសម្រាប់ផ្សាយដំណឹងល្អនេះ នឹងពន្យល់លោកអ្នកអំពីទំនាក់ទំនងរវាងសេចក្តីស្លាប់ និងអំពើបាប ព្រមទាំងប្រាប់ប្រិយមិត្តអ្នកអានទាំងឡាយ អំពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានឈ្នះសេចក្តីស្លាប់ និងអំពីរបៀបដែលយើងអាចយកជ័យជម្នះលើសេចក្តីស្លាប់ ជាមួយនឹងទ្រង់។
តើការងារក្នុងក្តីស្រមៃរបស់ខ្ញុំ នៅឯណា?
ការស្វែងរកការងារក្នុងក្តីស្រមៃ បាននាំឲ្យមនុស្សជាច្រើនមានការនឿយណាយ និងការខកចិត្ត។ កូនសៀវភៅនេះ បង្ហាញអំពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវ អាចប្រទានឲ្យមនុស្សម្នាក់ៗ មានភាពស្កប់ចិត្តដ៏ពិត នៅក្នុងជីវិត។
រឿងនៃសេចក្តីសង្ឃឹម
ហេតុអ្វីបានជាពិភពលោក មានរឿងច្រើនម្ល៉េះ? ហេតុអ្វីការរស់នៅ មានការពិបាកយ៉ាងនេះ? ក្នុងចំណោមមនុស្សដែលអ្នកស្គាល់ តើមានអ្នកដែលបានសួរសំណួរទាំងនេះឬទេ? សូមបង្ហាញពួកគេ ឲ្យស្គាល់សេចក្តីសង្ឃឹម ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ! សៀវភៅដែលមានចំណងជើងថា រឿងនៃសេចក្តីសង្ឃឹម គឺជាខិតប័ណ្ណដំណឹងល្អ ដែលបកស្រាយអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ និងផែនការ ដែលទ្រង់មានសម្រាប់មនុស្ស ដែលទ្រង់បានបង្កើត ហើយសៀវភៅនេះ ក៏បានបង្ហាញអំពីមូលហេតុដែលមានតែព្រះយេស៊ូវទេ ដែលអាចប្រទានសេចក្តីសង្ឃឹមដ៏ពិត។ សូមចែករំលែកសៀវភៅនេះ ដល់មិត្តភក្តិរបស់អ្នក។
តើព្រះយេស៊ូវជានរណា?
តើព្រះយេស៊ូវជានរណា? មនុស្សជាច្រើនថា ព្រះយេស៊ូវជាគ្រូបង្រៀន ឬទស្សនវិទូដ៏ល្បីល្បាញ អ្នកខ្លះទៀតថា ទ្រង់ជាមនុស្សក្លែងបន្លំ។ តែព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា ទ្រង់ជាព្រះដ៏ពិត។ ដើម្បីឲ្យយើងដឹងថា ទ្រង់ជានរណា ហើយដឹងថា ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់យាងចុះ មកយកកំណើតជាមនុស្សនៅផែនដី យើងចាំបាច់ត្រូវបើកមើលព្រះគម្ពីរប៊ីប។ តើព្រះយេស៊ូវជាព្រះពិតមែនទេ? ចម្លើយសម្រាប់សំណួរនេះ គឺពិតជាសំខាន់ណាស់ បានជាយើងត្រូវបើកមើលព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ និងសញ្ញាថ្មី ដើម្បីស្វែងរកភស្តុតាង ក៏ដូចជា ពិនិត្យមើលពាក្យសម្តីរបស់សាក្សី ឬស្មរបន្ទាល់ និងពិនិត្យមើលការអៈអាងរបស់ព្រះយេស៊ូវផ្ទាល់ ដែលបានថា ទ្រង់ជាព្រះ។ យើងក៏ត្រូវពិនិត្យមើលភស្តុតាង ដែលបានមកពីប្រភពផ្សេងទៀត នៅក្រៅព្រះគម្ពីរផងដែរ ដើម្បីឲ្យដឹងថា ភស្តុតាងទាំងនោះ បានបញ្ជាក់អ្វីខ្លះ អំពីព្រះយេស៊ូវ។ យើងអាចប្រើភស្តុតាងទាំងនោះ ដើម្បីឲ្យបានដឹងច្បាស់ អំពីភាពអាចទុកចិត្តបាន នៃព្រះគម្ពីរប៊ីប និងអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះយេស៊ូវ។
អំពីអង្គការនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ
ក្នុង ឆ្នាំ ១៩៣៨ ព័ន្ធកិច្ចរបស់យើងខ្ញុំ បានចាប់ផ្តើម ដោយមានតែកម្មវិធីវិទ្យុប៉ុណ្ណោះ ដែលមានចំណងជើងថា ថ្នាក់ព្រះគម្ពីរក្រុងដេត្រយ (Detroit Bible Class)។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ចំនួនអ្នកស្តាប់កម្មវិធីវិទ្យុរបស់យើង ក៏មានការកើនឡើង ចាប់ពីក្រុមដ៏តូច នៃអ្នកស្តាប់វិទ្យុដោយការប្តេជ្ញាចិត្ត ក្លាយទៅជាមានអ្នកស្តាប់រាប់លាននាក់ នៅជុំវិញពិភពលោក ដែលប្រើប្រាប់ធនធាន ដែលយើងខ្ញុំបានផលិត ដោយផ្អែកទៅលើព្រះគម្ពីរ។
ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ឈ្មោះព័ន្ធកិច្ចរបស់យើងខ្ញុំក៏មានការផ្លាស់ប្តូរ ដើម្បីឲ្យគេកាន់តែងាយស្រួលស្គាល់ធនធានជាច្រើនប្រភេទ ដែលយើងខ្ញុំបានផ្តល់ឲ្យ។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងខ្ញុំដឹងថា មនុស្សភាគច្រើនដឹងថា យើងខ្ញុំជានរណា ដោយសារ សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ ដែលជាសៀវភៅសម្រាប់ប្រកបជាមួយព្រះបន្ទូលជាប្រចាំថ្ងៃ។ ដូចនេះ យើងខ្ញុំក៏បានប្តូរឈ្មោះព័ន្ធកិច្ចទៅជា អង្គការនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ ដើម្បីឲ្យគេកាន់តែងាយស្រួលដឹងថា តើយើងខ្ញុំជានរណា។ ទោះបីជាឈ្មោះព័ន្ធកិច្ចរបស់យើងបានផ្លាស់ប្តូរមែនក៏ដោយ ក៏យើងខ្ញុំនៅតែផ្តោតទៅលើកិច្ចការដដែល គឺផ្តោតទៅលើការឈោងចាប់មនុស្ស នៅទូទាំងពិភពលោក ដោយព្រះរាជសារនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ។
អង្គការយើង ខ្ញុំ ជាអង្គការអន្តរនិកាយ និងមិនរកប្រាក់ចំណេញ ដែលមានបុគ្គលិក និងអ្នកស្ម័គ្រចិត្ត កំពុងបម្រើការនៅក្នុងការិយ៉ាល័យជាង៣៥កន្លែង ដោយធ្វើការរួមគ្នា ដើម្បីចែកចាយសម្ភារៈជាង៦០លាន នៅក្នុង១៥០ប្រទេស។ ទោះបីជាសម្ភារៈរបស់យើងខ្ញុំ ជាការផ្សាយតាមវិទ្យុ ឬទូរទស្សន៍ ជា DVD សម្លេង សៀវភៅ app សម្រាប់ឧបករណ៍…
ទស្សនៈ
ទស្សនៈរបស់យើងខ្ញុំ គឺដើម្បីឲ្យមនុស្ស នៅគ្រប់ជាតិសាសន៍មានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទ ដោយការលូតលាស់ ឲ្យមានលក្ខណៈកាន់តែដូចទ្រង់ ហើយបម្រើទ្រង់ នៅក្នុងមហាគ្រួសាររបស់ទ្រង់ នៅតាមតំបន់នីមួយៗ ។
បេសកកម្ម
ការងារបេសកកម្មរបស់យើងខ្ញុំ គឺដើម្បីឲ្យមនុស្សគ្រប់រូបមានឱកាសទទួល និងមានការយល់ដឹងអំពីប្រាជ្ញានៃព្រះគម្ពីរ ដែលធ្វើឲ្យជីវិតផ្លាស់ប្រែ ។
