សម្លេងនៅពេលយប់
នំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ
ដំណឹងល្អទាំងមូល
កាលពីពេលថ្មីៗនេះ ដាឡាស់(Dallas) ចៅប្រុសរបស់ខ្ញុំ ដែលមានអាយុ៥ឆ្នាំ បានសួរខ្ញុំថា “ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូវសុគតនៅលើឈើឆ្កាង?” ពេលឮគាត់សួរដូចនោះ ខ្ញុំក៏បាននាំគាត់ជជែកគ្នាបន្តិចអំពីសំណួរនេះ។ ខ្ញុំក៏បានពន្យល់គាត់ពីអំពើបាប និងការដែលព្រះយេស៊ូវស្ម័គ្រព្រះទ័យលះបង់ព្រះជន្ម ដើម្បីលោះបាបយើង។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏បានទៅរត់លេង ជាមួយបងប្អួនរបស់គាត់។ ពីរបីនាទីក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានឮគាត់និយាយគ្នាជាមួយខេធី(Katie) ដែលជាបងប្អូនជីដូនមួយរបស់គាត់ មានអាយុដំណាលគាត់ដែរ។ គាត់បានប្រាប់នាង អំពីមូលហេតុដែលព្រះយេស៊ូវបានសុគត។ ខេធីក៏បានតបទៅគាត់វិញថា “ព្រះយេស៊ូវមិនបានសុគតទេ”។ ដាឡាស់ក៏បានតបថា “បាទ ទ្រង់សុគតមែន លោកតាបានប្រាប់ខ្ញុំថា ទ្រង់បានសុគតលើឈើឆ្កាង”។
ពេលនោះ ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ខ្ញុំមិនបានប្រាប់គាត់ឲ្យអស់សេចក្តីទេ។ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានជជែកជាមួយគាត់ម្តងទៀត ដោយពន្យល់ប្រាប់គាត់ឡើងវិញ អំពីការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវ ហើយប្រាប់គាត់ថា ព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ បន្ទាប់ពីទ្រង់បានសុគតបីថ្ងៃ។ គាត់ក៏បានដឹងថា ព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់នៅសព្វថ្ងៃ ទ្រង់មិនបានសុគតជារហូតទេ។
ការនេះបានរំឭកខ្ញុំថា ពេលយើងផ្សាយដំណឹងល្អ យើងត្រូវផ្សាយឲ្យចប់ចុងចប់ដើម។ ពេលដែលបុរសម្នាក់មកពីនគរអេធីយ៉ូពី សួរលោកភីលីព អំពីបទគម្ពីរមួយផ្នែក ដែលគាត់មើលមិនយល់ លោកភីលីពក៏បានបកស្រាយបទគម្ពីរនោះឲ្យគាត់ស្តាប់ ហើយក៏បានផ្សាយដំណឹងល្អអំពីព្រះយេស៊ូវ ដល់គាត់”(កិច្ចការ ៨:៣៥)។
ពេលយើងផ្សាយដំណឹងល្អអំពីព្រះយេស៊ូវ យើងអាចប្រាប់គេថា យើងរាល់គ្នាជាមនុស្សមានបាប យើងត្រូវការសេចក្តីសង្រ្គោះ តែព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដែលគ្មានបាបសោះ បានយាងមកសុគត ដើម្បីជួយសង្រ្គោះយើង ឲ្យរួចពីបាប…
អាថ៌កំបាំងដែលមើលមិនឃើញ
មានបាតុភូតជាច្រើនដែលបានកើតឡើង ក្នុងចក្រវាលដែលធំឥតព្រំដែន តែភាគច្រើន យើងមិនដឹងថា មានអ្វីកើតឡើងខ្លះទេ។ មានរបស់ជាច្រើន ដែលមានរូបរាង្គតូចពេក ឬផ្លាស់ទីលឿនពេក ឬយឺតពេក ដែលធ្វើឲ្យយើងមិនអាចមើលឃើញ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយសារមានបច្ចេកវិទ្យាទំនើប នោះលោកលូអ៊ីស ស្វាតបឺក(Luis Schwartzberg) ដែលជាអ្នកបង្កើតខ្សែភាពយន្ត អាចបង្ហាញនូវវីដេអូស្តីអំពីរបស់ដែលតូចៗទាំងនោះ ដែលមានដូចជាមាត់របស់សត្វដង្កូវមេអំបៅ ភ្នែករបស់សត្វរុយ និងការលូតលាស់របស់ដើមផ្សិតជាដើម។
ដោយសារសមត្ថភាពយើងមានកំណត់ នោះយើងមិនអាចមើលភាពលម្អិតនៃវត្ថុទាំងឡាយ ក្នុងពិភពខាងសាច់ឈាមឲ្យបានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយឡើយ តែការនេះបានរំឭកយើងផងដែរថា សមត្ថភាពខាងវិញ្ញាណរបស់យើងក៏មានដែនកំណត់ផងដែរ ពោលគឺយើងមិនអាចដឹងអំពីអ្វីៗទាំងអស់ ដែលកំពុងកើតឡើង ក្នុងពិភពខាងវិញ្ញាណបានឡើយ។ ព្រះទ្រង់កំពុងធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់នៅជុំវិញខ្លួនយើង តាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យហួសពីការស្មាន។ ប៉ុន្តែ ភ្នែកខាងវិញ្ញាណរបស់យើង មានដែនកំណត់ បានជាយើងមិនអាចមើលឃើញការអ្វីដែលទ្រង់កំពុងធ្វើ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ហោរាអេលីសេ ពិតជាបានមើលឃើញនូវកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យ ដែលព្រះទ្រង់កំពុងធ្វើ។ ព្រះទ្រង់ថែមទាំងបានបើកភ្នែកអ្នកបម្រើរបស់គាត់ ដែលមានពេញដោយការកោតខ្លាច ឲ្យបានមើលឃើញកងទ័ពនៃស្ថានសួគ៌ ដែលទ្រង់បានចាត់ឲ្យមកប្រយុទ្ធជួសពួកគេ(២ពង្សាវតាក្សត្រ ៦:១៧)។
ការភ័យខ្លាច ធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ទន់ខ្សោយ ហើយមិនអាចធ្វើអ្វីកើត ហើយធ្វើឲ្យយើងគិតថា យើងកំពុងតែនៅឯកកោក្នុងពិភពលោកនេះ។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់បានធានាយើងថា ព្រះវិញ្ញាណនៃទ្រង់ ដែលគង់នៅក្នុងយើង ទ្រង់ធំជាងអំណាចទាំងអស់ នៅក្នុងលោកិយ(១យ៉ូហាន ៤:៤)។
ពេលដែលយើងមានការបាក់ទឹកចិត្ត ដោយសារការអាក្រក់ដែលយើងមើលមិនឃើញ យើងអាចគិតអំពីការល្អដែលទ្រង់កំពុងធ្វើ ដែលយើងមិនអាចមើលឃើញនោះ។-Julie Ackerman Link
កិច្ចការដ៏មានតម្លៃ
នៅចុងសតវត្សរ៍ទី៤ ចក្រភពរ៉ូមក៏បានឈប់ចាប់អ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ យកទៅឲ្យសត្វតោស៊ី ឲ្យពលរដ្ឋរ៉ូម៉ាំងមើលកម្សាន្តទៀត។ ប៉ុន្តែ ល្បែងមរណៈនៅតែបន្តមាន ដោយគេនៅតែឲ្យអ្នកប្រយុទ្ធបន្តកាប់សម្លាប់គ្នា ឲ្យគេមើលកម្សាន្ត ក្នុងទីលានប្រកួតជាធម្មតា រហូតដល់ពេលមួយ មានមនុស្សម្នាក់បានលោតចេញពីកន្លែងទស្សនា ចូលទៅក្នុងទីលានប្រកួត ហើយក៏បានព្យាយាមឃាត់គូរប្រយុទ្ធទាំងពីរនាក់នោះ ឲ្យឈប់កាប់សម្លាប់គ្នាទៀត។ គាត់ឈ្មោះធេលេម៉ាកូស(Telemachus) ជាអ្នកបម្រើព្រះមកពីវាលរហោស្ថាន។ កាលនោះ គាត់មកលំហែកាយក្នុងទីក្រុងរ៉ូម តែគាត់មិនអាចអត់ទ្រាំនឹងការកាប់សម្លាប់គ្នា ដ៏ពេញនិយមនេះ។ តាមកំណត់ហេតុរបស់លោកធេអូដូរេត(Theodoret) ដែលជាអ្នកដឹកនាំពួកជំនុំ និងជាអ្នកប្រវត្តិសាស្ត្រ បានឲ្យដឹងថា លោកធេលេម៉ាកុសបានស្រែកអំពាវនាវ ឲ្យគេបញ្ឈប់អំពើហឹង្សានោះទៀត តែគាត់ត្រូវពួកបណ្តាជនសម្លាប់ដោយចោលនឹងថ្ម។ អធិរាជ ហូណូរាស(Honorius) ក៏បានដឹងអំពីសកម្មភាពដ៏ក្លាហានរបស់គាត់ ហើយក៏បានបញ្ជារឲ្យគេលុបបំបាត់ការប្រកួតនោះ។
អ្នកខ្លះប្រហែលជាចង់ចោទជាសំណួរថា “តើមានតែលោកធេលេម៉ាកុសទេឬ ដែលបានលះបង់ជីវិត ដើម្បីប្រឆាំងនឹងការអាក្រក់នោះ?” ការនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីសាវ័កប៉ុល ដែលបានចោទសួរខ្លួនឯងថា “ហេតុអ្វីបានជាយើងមានសេចក្តីអន្តរាយ រាល់ពេលវេលាដែរ?”(១កូរិនថូស ១៥:៣០)។ ក្នុងបទគម្ពីរ ២កូរិនថូស ១១:២២-៣៣ គាត់បានពិពណ៌នា អំពីទុក្ខលំបាកដែលគាត់មាន ដោយសារសេចក្តីស្រឡាញ់ ចំពោះព្រះគ្រីស្ទ ដែលក្នុងចំណោមនោះ មានទុក្ខលំបាកជាច្រើន ដែលអាចធ្វើឲ្យគាត់បាត់បង់ជីវិត។ តើអ្វីដែលគាត់ធ្វើនោះ មានតម្លៃឬទេ?
សាវ័កប៉ុលបានរងទុក្ខលំបាកគ្រប់យ៉ាង ក្នុងការងារបម្រើព្រះ ហើយគាត់បានក្លាយជាអ្នកបម្រើព្រះដ៏ជោគជ័យ។ ការលះបង់អ្វីដែលមិនស្ថិតស្ថេរ ដើម្បីទទួលបាននូវព្រះពរដ៏អស់កល្បជានិច្ច ជាការបណ្តាក់ទុនដ៏ល្អ។ ក្នុងគ្រារស់ឡើងវិញ…
ដើរនៅលើទឹក
ពេលខ្ញុំរៀនបើកទូកក្តោង គេបានតម្រូវឲ្យខ្ញុំដើរលើបន្ទះក្តារ ដែលអណ្តែតលើទឹកឃ្លីងឃ្លោង ហើយឈោងឡើងកូនទូកក្តោង។ ខ្ញុំមិនចូលចិត្តដើរលើបន្ទះក្តានោះទេ ព្រោះខ្ញុំមិនពូកែទប់ខ្លួនឲ្យនឹង ហើយមិនចង់ធ្លាក់ចូលក្នុងទឹក នៅចន្លោះបន្ទះក្តារ និងទូកនោះ ពេលខ្ញុំព្យាយាមឈោងឡើង។ ខ្ញុំស្ទើរតែចង់បោះបង់ការរៀនបើកទូកក្តោង។ គ្រូបង្វឹកក៏បានប្រាប់ខ្ញុំ ឲ្យមើលទៅគាត់ ព្រោះគាត់នៅឈរចាំលើទូកនោះ ហើយគាត់នឹងជួយទប់ខ្ញុំ បើសិនជាខ្ញុំរអិលជើង។ ខ្ញុំក៏បានធ្វើតាមអ្វីដែលគាត់ប្រាប់ ហើយពេលនេះ ខ្ញុំមានសញ្ញាប័ត្រជំនាញបើកបរទូកក្តោងមូលដ្ឋាន ប្រកបដោយមោទនភាព។
ជាទូទៅ មនុស្សយើងមិនចូលចិត្តប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់ទេ។ មនុស្សជាច្រើនមានការស្ទាក់ស្ទើរ មិនហ៊ានបោះជំហានចេញពីកន្លែងស្រណុកស្រួល ព្រោះមិនចង់បរាជ័យ ទទួលរងការឈឺចាប់ ឬខ្លាចខ្មាសគេ។ ប៉ុន្តែ បើសិនជាយើងបណ្តោយឲ្យការភ័យខ្លាចចងរឹតយើងជាប់ នោះយើងមិនអាចធ្វើអ្វីកើតទេ។
គ្រូអធិប្បាយព្រះបន្ទូលជាច្រើន ចូលចិត្តលើកយករឿងលោកពេត្រុសដើរលើទឹក មកអធិប្បាយ ព្រមទាំងរៀបរាប់អំពីការដែលគាត់បរាជ័យ ដោយសារគាត់បានលិចទៅក្នុងទឹក(ម៉ាថាយ ១៤:២២-៣៣)។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនដែលបានឮគេអធិប្បាយ អំពីអាកប្បកិរិយារបស់ពួកសាវ័កដទៃទៀត ពេលពួកគេឃើញលោកពេត្រុសដើរលើទឹកទេ។ ខ្ញុំយល់ថា ក្នុងរឿងនេះ គាត់បានទទួលជ័យជម្នះ។ ព្រោះគាត់បានសម្រេចចិត្តដើរឆ្លងកាត់គ្រោះថ្នាក់ ទៅរកព្រះយេស៊ូវ ទោះជាគាត់មានការភ័យខ្លាចក៏ដោយ។ ប្រហែលជាមានតែអ្នកដែលមិនដែលហ៊ានធ្វើសោះទេ ដែលជាមនុស្សបរាជ័យនោះ។
ព្រះយេស៊ូវបានឆ្លងកាត់គ្រោះថ្នាក់គ្រប់យ៉ាង ដើម្បីយើងរាល់គ្នា។ តើយើងបានត្រៀមខ្លួនប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់ ដើម្បីធ្វើអ្វីខ្លះថ្វាយទ្រង់?-Marion Stroud
ភាពស្រស់ស្អាតនៅគ្រប់ទិសទី
កូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ ចូលចិត្តបេះផ្កាស្រងែម្យ៉ាងដែលមានពណ៌លឿង ដូចផ្កាស្បៃរឿង ឲ្យម្តាយរបស់វា។ រហូតមកដល់ពេលនេះ ភរិយារបស់ខ្ញុំនៅតែចូលចិត្តទទួលផ្កានោះពីវា ដោយឥតធុញទ្រាន់។ ខ្ញុំបានគិតថាផ្កានោះគ្រាន់តែជាផ្កាស្មៅប៉ុណ្ណោះ តែកូនប្រុសដ៏តូចរបស់ខ្ញុំបានឲ្យតម្លៃផ្កានោះណាស់។ ថ្ងៃមួយ ខ្ញុំបាននាំក្មេងតូចដ៏គួរឲ្យស្រឡាញ់ម្នាក់នេះដើរផ្សាជាមួយខ្ញុំ។ ពេលយើងដើរកាត់កន្លែងលក់ផ្កា វាក៏បានចង្អុលទៅផ្កាស្រងែពណ៌លឿងនោះ ដោយចិត្តរំភើបរីករាយ ហើយក៏បានប្រាប់ខ្ញុំឲ្យទិញផ្កានោះ ឲ្យម្តាយរបស់វា។ ខ្ញុំក៏បានអស់សំណើច។
អ្នកខ្លះនឹកចាំ អំពីអំពើបាបរបស់អ័ដាំម ពេលពួកគេគិតអំពីស្រងែ។ ពេលអ័ដាម និងនាងអេវ៉ាបរិភោគផ្លែដឹងខុសត្រូវ ដែលព្រះបានហាម ពួកគេបាននាំបណ្តាសា ចូលទៅក្នុងលោកិយ ដែលនាំឲ្យមនុស្សត្រូវធ្វើការដោយពិបាក ដោយសារស្រងែ និងបន្លា ស្ត្រីឆ្លងទន្លេមានការឈឺចាប់ខ្លាំង ហើយត្រូវជួបសេចក្តីស្លាប់នៅចុងបញ្ចប់នៃជីវិត(លោកុប្បត្តិ ៣:១៦-១៩)។
ប៉ុន្តែ កែវភ្នែកដ៏ក្មេងខ្ចីរបស់កូនប្រុសខ្ញុំ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីរឿងផ្សេង។ គឺនឹកចំាថា ដើមស្រងែក៏មានសម្រស់ផងដែរ។ ការឈឺចាប់ពេលឆ្លងទន្លេ មិនបានធ្វើឲ្យយើងអស់សង្ឃឹមឡើយ។ នៅទីបញ្ចប់ ព្រះយេស៊ូវបានឈ្នះសេចក្តីស្លាប់ហើយ។ បទគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ៣:១៥ បានចែងថា ពូជរបស់អ័ដាំម និងនាងអេវ៉ា នឹងធ្វើសង្រ្គាមឈ្នះពូជរបស់សត្វពស់។ ពូជនោះ ជាអង្គព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលទ្រង់បានរំដោះយើង ឲ្យរួចពីបណ្តាសានៃសេចក្តីស្លាប់(កាឡាទី ៣:១៦)។
លោកិយពោរពេញដោយការអាក្រក់ តែមានការអស្ចារ្យជាច្រើនកំពុងរង់ចាំយើង នៅគ្រប់ច្រក។ សូម្បីតែស្មៅ និងស្រងែក៏អាចរំឭកយើង អំពីព្រះបន្ទូលសន្យានៃការប្រោសលោះ និងព្រះអាទិករ…
ការពិបាកនៅក្នុងការផ្លាស់ប្តូរ
បន្ទាប់ពីលោកគ្រីស សេនឌ័រ(Chris Sanders) ដែលជាអតីតកីឡាករអត្តពលិកអាជីព មានរបួសធ្វើឲ្យអាជីពរបស់គាត់ត្រូវបញ្ចប់ គាត់ក៏បានប្រាប់អតីតយុទ្ធជនមួយក្រុមថា ទោះបីជាគាត់មិនដែលមានបទពិសោធន៍ នៅសមរភូមិក៏ដោយ ក៏គាត់នៅតែអាចយល់អំពីសម្ពាធនៃការផ្លាស់ប្តូរដ៏ពិបាក ពីមនុស្សដែលមានកាយសម្បទាគ្រប់គ្រាន់ ទៅជាជនពិការ។
ការផ្លាស់ប្តូរធំៗសុទ្ធតែអាចនាំឲ្យមានការពិបាកខ្លាំង ទោះការផ្លាស់ប្តូរនោះ បណ្តាលមកពីការបាត់បង់ការងារ ការបាត់បង់ទំនាក់ទំនងប្តីប្រពន្ធ ឬជាការមានជម្ងឺធ្ងន់ ឬជាការខាតបង់ផ្នែកហរិញ្ញវត្ថុក៏ដោយ។ អតីតអត្តពលិករូបនោះបានប្រាប់អតីតយុទ្ធជនទាំងនោះថា ពេលពួកគេមានការផ្លាស់ប្តូរ ពីជីវិតជាទាហាន ទៅរស់នៅជាជនស៊ីវិល គន្លឹះដើម្បីឲ្យពួកគេមានជោគជ័យក្នុងជីវិត គឺត្រូវស្វែងរកជំនួយពីព្រះ។
សូមយើងអានបទគម្ពីរយ៉ូស្វេ ពេលណាយើងស្ថិតក្នុងដំណើរនៃការផ្លាស់ប្តូរដ៏ពិបាក។ បន្ទាប់ពីសាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានវិលវល់នៅក្នុងវាលរហោស្ថានអស់រយៈពេល៤០ឆ្នាំ ហើយឆ្លងកាត់ការពិបាកជាច្រើន ព្រះទ្រង់ក៏បានឲ្យពួកគេត្រៀមខ្លួន ចូលទឹកដីសន្យា។ បន្ទាប់ពីលោកម៉ូសេដែលជាអ្នកដឹកនាំដ៏ឆ្នើមរបស់ពួកគេបានស្លាប់ហើយ លោកយ៉ូស្វេដែលជាអ្នកជំនួយរបស់គាត់ ក៏បានមើលការខុសត្រូវបន្តពីគាត់។
ព្រះទ្រង់ក៏បានប្រាប់លោកយ៉ូស្វេ ឲ្យ“មានកំឡាំង និងចិត្តក្លាហានឡើង ដើម្បីនឹងកាន់ ហើយប្រព្រឹត្តតាមក្រឹត្យវិន័យគ្រប់ជំពូក ដែលម៉ូសេជាអ្នកបម្រើទ្រង់ បានបង្គាប់មក ហើយកុំឲ្យងាកបែរចេញទៅខាងស្តាំ ឬខាងឆ្វេង ប្រយោជន៍ឲ្យគាត់បានកើតការនៅកន្លែងណា ដែលគាត់ទៅ(យ៉ូស្វេ ១:៧)។ លោកយ៉ូស្វេត្រូវតែយកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាគោល នៅក្នុងការដឹកនំាប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ក្នុងគ្រប់ស្ថានភាពទាំងអស់។
ព្រះរាជបញ្ជា និងព្រះបន្ទូលសន្យា ដែលព្រះអម្ចាស់ប្រទានលោកយ៉ូស្វេ ក៏សម្រាប់ឲ្យយើងអនុវត្តតាមផងដែរ គឺយើងត្រូវ “មានកំឡាំង និងចិត្តក្លាហានចុះ កុំឲ្យខ្លាចឡើយ ក៏កុំឲ្យស្រយុតចិត្តផង ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃយើង ទ្រង់គង់ជាមួយនៅកន្លែងណា ដែលយើងទៅ”(ខ.៩)។
ព្រះទ្រង់គង់នៅជាមួយយើង…
ដំណឹងល្អទាំងមូល
កាលពីពេលថ្មីៗនេះ ដាឡាស់(Dallas) ចៅប្រុសរបស់ខ្ញុំ ដែលមានអាយុ៥ឆ្នាំ បានសួរខ្ញុំថា “ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូវសុគតនៅលើឈើឆ្កាង?” ពេលឮគាត់សួរដូចនោះ ខ្ញុំក៏បាននាំគាត់ជជែកគ្នាបន្តិចអំពីសំណួរនេះ។ ខ្ញុំក៏បានពន្យល់គាត់ពីអំពើបាប និងការដែលព្រះយេស៊ូវស្ម័គ្រព្រះទ័យលះបង់ព្រះជន្ម ដើម្បីលោះបាបយើង។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏បានទៅរត់លេង ជាមួយបងប្អួនរបស់គាត់។ ពីរបីនាទីក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានឮគាត់និយាយគ្នាជាមួយខេធី(Katie) ដែលជាបងប្អូនជីដូនមួយរបស់គាត់ មានអាយុដំណាលគាត់ដែរ។ គាត់បានប្រាប់នាង អំពីមូលហេតុដែលព្រះយេស៊ូវបានសុគត។ ខេធីក៏បានតបទៅគាត់វិញថា “ព្រះយេស៊ូវមិនបានសុគតទេ”។ ដាឡាស់ក៏បានតបថា “បាទ ទ្រង់សុគតមែន លោកតាបានប្រាប់ខ្ញុំថា ទ្រង់បានសុគតលើឈើឆ្កាង”។
ពេលនោះ ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ខ្ញុំមិនបានប្រាប់គាត់ឲ្យអស់សេចក្តីទេ។ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានជជែកជាមួយគាត់ម្តងទៀត ដោយពន្យល់ប្រាប់គាត់ឡើងវិញ អំពីការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវ ហើយប្រាប់គាត់ថា ព្រះយេស៊ូវបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ បន្ទាប់ពីទ្រង់បានសុគតបីថ្ងៃ។ គាត់ក៏បានដឹងថា ព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់នៅសព្វថ្ងៃ ទ្រង់មិនបានសុគតជារហូតទេ។
ការនេះបានរំឭកខ្ញុំថា ពេលយើងផ្សាយដំណឹងល្អ យើងត្រូវផ្សាយឲ្យចប់ចុងចប់ដើម។ ពេលដែលបុរសម្នាក់មកពីនគរអេធីយ៉ូពី សួរលោកភីលីព អំពីបទគម្ពីរមួយផ្នែក ដែលគាត់មើលមិនយល់ លោកភីលីពក៏បានបកស្រាយបទគម្ពីរនោះឲ្យគាត់ស្តាប់ ហើយក៏បានផ្សាយដំណឹងល្អអំពីព្រះយេស៊ូវ ដល់គាត់”(កិច្ចការ ៨:៣៥)។
ពេលយើងផ្សាយដំណឹងល្អអំពីព្រះយេស៊ូវ យើងអាចប្រាប់គេថា យើងរាល់គ្នាជាមនុស្សមានបាប យើងត្រូវការសេចក្តីសង្រ្គោះ តែព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដែលគ្មានបាបសោះ បានយាងមកសុគត ដើម្បីជួយសង្រ្គោះយើង ឲ្យរួចពីបាប…
អាថ៌កំបាំងដែលមើលមិនឃើញ
មានបាតុភូតជាច្រើនដែលបានកើតឡើង ក្នុងចក្រវាលដែលធំឥតព្រំដែន តែភាគច្រើន យើងមិនដឹងថា មានអ្វីកើតឡើងខ្លះទេ។ មានរបស់ជាច្រើន ដែលមានរូបរាង្គតូចពេក ឬផ្លាស់ទីលឿនពេក ឬយឺតពេក ដែលធ្វើឲ្យយើងមិនអាចមើលឃើញ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយសារមានបច្ចេកវិទ្យាទំនើប នោះលោកលូអ៊ីស ស្វាតបឺក(Luis Schwartzberg) ដែលជាអ្នកបង្កើតខ្សែភាពយន្ត អាចបង្ហាញនូវវីដេអូស្តីអំពីរបស់ដែលតូចៗទាំងនោះ ដែលមានដូចជាមាត់របស់សត្វដង្កូវមេអំបៅ ភ្នែករបស់សត្វរុយ និងការលូតលាស់របស់ដើមផ្សិតជាដើម។
ដោយសារសមត្ថភាពយើងមានកំណត់ នោះយើងមិនអាចមើលភាពលម្អិតនៃវត្ថុទាំងឡាយ ក្នុងពិភពខាងសាច់ឈាមឲ្យបានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយឡើយ តែការនេះបានរំឭកយើងផងដែរថា សមត្ថភាពខាងវិញ្ញាណរបស់យើងក៏មានដែនកំណត់ផងដែរ ពោលគឺយើងមិនអាចដឹងអំពីអ្វីៗទាំងអស់ ដែលកំពុងកើតឡើង ក្នុងពិភពខាងវិញ្ញាណបានឡើយ។ ព្រះទ្រង់កំពុងធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់នៅជុំវិញខ្លួនយើង តាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យហួសពីការស្មាន។ ប៉ុន្តែ ភ្នែកខាងវិញ្ញាណរបស់យើង មានដែនកំណត់ បានជាយើងមិនអាចមើលឃើញការអ្វីដែលទ្រង់កំពុងធ្វើ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ហោរាអេលីសេ ពិតជាបានមើលឃើញនូវកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យ ដែលព្រះទ្រង់កំពុងធ្វើ។ ព្រះទ្រង់ថែមទាំងបានបើកភ្នែកអ្នកបម្រើរបស់គាត់ ដែលមានពេញដោយការកោតខ្លាច ឲ្យបានមើលឃើញកងទ័ពនៃស្ថានសួគ៌ ដែលទ្រង់បានចាត់ឲ្យមកប្រយុទ្ធជួសពួកគេ(២ពង្សាវតាក្សត្រ ៦:១៧)។
ការភ័យខ្លាច ធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ទន់ខ្សោយ ហើយមិនអាចធ្វើអ្វីកើត ហើយធ្វើឲ្យយើងគិតថា យើងកំពុងតែនៅឯកកោក្នុងពិភពលោកនេះ។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់បានធានាយើងថា ព្រះវិញ្ញាណនៃទ្រង់ ដែលគង់នៅក្នុងយើង ទ្រង់ធំជាងអំណាចទាំងអស់ នៅក្នុងលោកិយ(១យ៉ូហាន ៤:៤)។
ពេលដែលយើងមានការបាក់ទឹកចិត្ត ដោយសារការអាក្រក់ដែលយើងមើលមិនឃើញ យើងអាចគិតអំពីការល្អដែលទ្រង់កំពុងធ្វើ ដែលយើងមិនអាចមើលឃើញនោះ។-Julie Ackerman Link
កិច្ចការដ៏មានតម្លៃ
នៅចុងសតវត្សរ៍ទី៤ ចក្រភពរ៉ូមក៏បានឈប់ចាប់អ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ យកទៅឲ្យសត្វតោស៊ី ឲ្យពលរដ្ឋរ៉ូម៉ាំងមើលកម្សាន្តទៀត។ ប៉ុន្តែ ល្បែងមរណៈនៅតែបន្តមាន ដោយគេនៅតែឲ្យអ្នកប្រយុទ្ធបន្តកាប់សម្លាប់គ្នា ឲ្យគេមើលកម្សាន្ត ក្នុងទីលានប្រកួតជាធម្មតា រហូតដល់ពេលមួយ មានមនុស្សម្នាក់បានលោតចេញពីកន្លែងទស្សនា ចូលទៅក្នុងទីលានប្រកួត ហើយក៏បានព្យាយាមឃាត់គូរប្រយុទ្ធទាំងពីរនាក់នោះ ឲ្យឈប់កាប់សម្លាប់គ្នាទៀត។ គាត់ឈ្មោះធេលេម៉ាកូស(Telemachus) ជាអ្នកបម្រើព្រះមកពីវាលរហោស្ថាន។ កាលនោះ គាត់មកលំហែកាយក្នុងទីក្រុងរ៉ូម តែគាត់មិនអាចអត់ទ្រាំនឹងការកាប់សម្លាប់គ្នា ដ៏ពេញនិយមនេះ។ តាមកំណត់ហេតុរបស់លោកធេអូដូរេត(Theodoret) ដែលជាអ្នកដឹកនាំពួកជំនុំ និងជាអ្នកប្រវត្តិសាស្ត្រ បានឲ្យដឹងថា លោកធេលេម៉ាកុសបានស្រែកអំពាវនាវ ឲ្យគេបញ្ឈប់អំពើហឹង្សានោះទៀត តែគាត់ត្រូវពួកបណ្តាជនសម្លាប់ដោយចោលនឹងថ្ម។ អធិរាជ ហូណូរាស(Honorius) ក៏បានដឹងអំពីសកម្មភាពដ៏ក្លាហានរបស់គាត់ ហើយក៏បានបញ្ជារឲ្យគេលុបបំបាត់ការប្រកួតនោះ។
អ្នកខ្លះប្រហែលជាចង់ចោទជាសំណួរថា “តើមានតែលោកធេលេម៉ាកុសទេឬ ដែលបានលះបង់ជីវិត ដើម្បីប្រឆាំងនឹងការអាក្រក់នោះ?” ការនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីសាវ័កប៉ុល ដែលបានចោទសួរខ្លួនឯងថា “ហេតុអ្វីបានជាយើងមានសេចក្តីអន្តរាយ រាល់ពេលវេលាដែរ?”(១កូរិនថូស ១៥:៣០)។ ក្នុងបទគម្ពីរ ២កូរិនថូស ១១:២២-៣៣ គាត់បានពិពណ៌នា អំពីទុក្ខលំបាកដែលគាត់មាន ដោយសារសេចក្តីស្រឡាញ់ ចំពោះព្រះគ្រីស្ទ ដែលក្នុងចំណោមនោះ មានទុក្ខលំបាកជាច្រើន ដែលអាចធ្វើឲ្យគាត់បាត់បង់ជីវិត។ តើអ្វីដែលគាត់ធ្វើនោះ មានតម្លៃឬទេ?
សាវ័កប៉ុលបានរងទុក្ខលំបាកគ្រប់យ៉ាង ក្នុងការងារបម្រើព្រះ ហើយគាត់បានក្លាយជាអ្នកបម្រើព្រះដ៏ជោគជ័យ។ ការលះបង់អ្វីដែលមិនស្ថិតស្ថេរ ដើម្បីទទួលបាននូវព្រះពរដ៏អស់កល្បជានិច្ច ជាការបណ្តាក់ទុនដ៏ល្អ។ ក្នុងគ្រារស់ឡើងវិញ…
ដើរនៅលើទឹក
ពេលខ្ញុំរៀនបើកទូកក្តោង គេបានតម្រូវឲ្យខ្ញុំដើរលើបន្ទះក្តារ ដែលអណ្តែតលើទឹកឃ្លីងឃ្លោង ហើយឈោងឡើងកូនទូកក្តោង។ ខ្ញុំមិនចូលចិត្តដើរលើបន្ទះក្តានោះទេ ព្រោះខ្ញុំមិនពូកែទប់ខ្លួនឲ្យនឹង ហើយមិនចង់ធ្លាក់ចូលក្នុងទឹក នៅចន្លោះបន្ទះក្តារ និងទូកនោះ ពេលខ្ញុំព្យាយាមឈោងឡើង។ ខ្ញុំស្ទើរតែចង់បោះបង់ការរៀនបើកទូកក្តោង។ គ្រូបង្វឹកក៏បានប្រាប់ខ្ញុំ ឲ្យមើលទៅគាត់ ព្រោះគាត់នៅឈរចាំលើទូកនោះ ហើយគាត់នឹងជួយទប់ខ្ញុំ បើសិនជាខ្ញុំរអិលជើង។ ខ្ញុំក៏បានធ្វើតាមអ្វីដែលគាត់ប្រាប់ ហើយពេលនេះ ខ្ញុំមានសញ្ញាប័ត្រជំនាញបើកបរទូកក្តោងមូលដ្ឋាន ប្រកបដោយមោទនភាព។
ជាទូទៅ មនុស្សយើងមិនចូលចិត្តប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់ទេ។ មនុស្សជាច្រើនមានការស្ទាក់ស្ទើរ មិនហ៊ានបោះជំហានចេញពីកន្លែងស្រណុកស្រួល ព្រោះមិនចង់បរាជ័យ ទទួលរងការឈឺចាប់ ឬខ្លាចខ្មាសគេ។ ប៉ុន្តែ បើសិនជាយើងបណ្តោយឲ្យការភ័យខ្លាចចងរឹតយើងជាប់ នោះយើងមិនអាចធ្វើអ្វីកើតទេ។
គ្រូអធិប្បាយព្រះបន្ទូលជាច្រើន ចូលចិត្តលើកយករឿងលោកពេត្រុសដើរលើទឹក មកអធិប្បាយ ព្រមទាំងរៀបរាប់អំពីការដែលគាត់បរាជ័យ ដោយសារគាត់បានលិចទៅក្នុងទឹក(ម៉ាថាយ ១៤:២២-៣៣)។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនដែលបានឮគេអធិប្បាយ អំពីអាកប្បកិរិយារបស់ពួកសាវ័កដទៃទៀត ពេលពួកគេឃើញលោកពេត្រុសដើរលើទឹកទេ។ ខ្ញុំយល់ថា ក្នុងរឿងនេះ គាត់បានទទួលជ័យជម្នះ។ ព្រោះគាត់បានសម្រេចចិត្តដើរឆ្លងកាត់គ្រោះថ្នាក់ ទៅរកព្រះយេស៊ូវ ទោះជាគាត់មានការភ័យខ្លាចក៏ដោយ។ ប្រហែលជាមានតែអ្នកដែលមិនដែលហ៊ានធ្វើសោះទេ ដែលជាមនុស្សបរាជ័យនោះ។
ព្រះយេស៊ូវបានឆ្លងកាត់គ្រោះថ្នាក់គ្រប់យ៉ាង ដើម្បីយើងរាល់គ្នា។ តើយើងបានត្រៀមខ្លួនប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់ ដើម្បីធ្វើអ្វីខ្លះថ្វាយទ្រង់?-Marion Stroud
ភាពស្រស់ស្អាតនៅគ្រប់ទិសទី
កូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ ចូលចិត្តបេះផ្កាស្រងែម្យ៉ាងដែលមានពណ៌លឿង ដូចផ្កាស្បៃរឿង ឲ្យម្តាយរបស់វា។ រហូតមកដល់ពេលនេះ ភរិយារបស់ខ្ញុំនៅតែចូលចិត្តទទួលផ្កានោះពីវា ដោយឥតធុញទ្រាន់។ ខ្ញុំបានគិតថាផ្កានោះគ្រាន់តែជាផ្កាស្មៅប៉ុណ្ណោះ តែកូនប្រុសដ៏តូចរបស់ខ្ញុំបានឲ្យតម្លៃផ្កានោះណាស់។ ថ្ងៃមួយ ខ្ញុំបាននាំក្មេងតូចដ៏គួរឲ្យស្រឡាញ់ម្នាក់នេះដើរផ្សាជាមួយខ្ញុំ។ ពេលយើងដើរកាត់កន្លែងលក់ផ្កា វាក៏បានចង្អុលទៅផ្កាស្រងែពណ៌លឿងនោះ ដោយចិត្តរំភើបរីករាយ ហើយក៏បានប្រាប់ខ្ញុំឲ្យទិញផ្កានោះ ឲ្យម្តាយរបស់វា។ ខ្ញុំក៏បានអស់សំណើច។
អ្នកខ្លះនឹកចាំ អំពីអំពើបាបរបស់អ័ដាំម ពេលពួកគេគិតអំពីស្រងែ។ ពេលអ័ដាម និងនាងអេវ៉ាបរិភោគផ្លែដឹងខុសត្រូវ ដែលព្រះបានហាម ពួកគេបាននាំបណ្តាសា ចូលទៅក្នុងលោកិយ ដែលនាំឲ្យមនុស្សត្រូវធ្វើការដោយពិបាក ដោយសារស្រងែ និងបន្លា ស្ត្រីឆ្លងទន្លេមានការឈឺចាប់ខ្លាំង ហើយត្រូវជួបសេចក្តីស្លាប់នៅចុងបញ្ចប់នៃជីវិត(លោកុប្បត្តិ ៣:១៦-១៩)។
ប៉ុន្តែ កែវភ្នែកដ៏ក្មេងខ្ចីរបស់កូនប្រុសខ្ញុំ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីរឿងផ្សេង។ គឺនឹកចំាថា ដើមស្រងែក៏មានសម្រស់ផងដែរ។ ការឈឺចាប់ពេលឆ្លងទន្លេ មិនបានធ្វើឲ្យយើងអស់សង្ឃឹមឡើយ។ នៅទីបញ្ចប់ ព្រះយេស៊ូវបានឈ្នះសេចក្តីស្លាប់ហើយ។ បទគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ៣:១៥ បានចែងថា ពូជរបស់អ័ដាំម និងនាងអេវ៉ា នឹងធ្វើសង្រ្គាមឈ្នះពូជរបស់សត្វពស់។ ពូជនោះ ជាអង្គព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលទ្រង់បានរំដោះយើង ឲ្យរួចពីបណ្តាសានៃសេចក្តីស្លាប់(កាឡាទី ៣:១៦)។
លោកិយពោរពេញដោយការអាក្រក់ តែមានការអស្ចារ្យជាច្រើនកំពុងរង់ចាំយើង នៅគ្រប់ច្រក។ សូម្បីតែស្មៅ និងស្រងែក៏អាចរំឭកយើង អំពីព្រះបន្ទូលសន្យានៃការប្រោសលោះ និងព្រះអាទិករ…
ការពិបាកនៅក្នុងការផ្លាស់ប្តូរ
បន្ទាប់ពីលោកគ្រីស សេនឌ័រ(Chris Sanders) ដែលជាអតីតកីឡាករអត្តពលិកអាជីព មានរបួសធ្វើឲ្យអាជីពរបស់គាត់ត្រូវបញ្ចប់ គាត់ក៏បានប្រាប់អតីតយុទ្ធជនមួយក្រុមថា ទោះបីជាគាត់មិនដែលមានបទពិសោធន៍ នៅសមរភូមិក៏ដោយ ក៏គាត់នៅតែអាចយល់អំពីសម្ពាធនៃការផ្លាស់ប្តូរដ៏ពិបាក ពីមនុស្សដែលមានកាយសម្បទាគ្រប់គ្រាន់ ទៅជាជនពិការ។
ការផ្លាស់ប្តូរធំៗសុទ្ធតែអាចនាំឲ្យមានការពិបាកខ្លាំង ទោះការផ្លាស់ប្តូរនោះ បណ្តាលមកពីការបាត់បង់ការងារ ការបាត់បង់ទំនាក់ទំនងប្តីប្រពន្ធ ឬជាការមានជម្ងឺធ្ងន់ ឬជាការខាតបង់ផ្នែកហរិញ្ញវត្ថុក៏ដោយ។ អតីតអត្តពលិករូបនោះបានប្រាប់អតីតយុទ្ធជនទាំងនោះថា ពេលពួកគេមានការផ្លាស់ប្តូរ ពីជីវិតជាទាហាន ទៅរស់នៅជាជនស៊ីវិល គន្លឹះដើម្បីឲ្យពួកគេមានជោគជ័យក្នុងជីវិត គឺត្រូវស្វែងរកជំនួយពីព្រះ។
សូមយើងអានបទគម្ពីរយ៉ូស្វេ ពេលណាយើងស្ថិតក្នុងដំណើរនៃការផ្លាស់ប្តូរដ៏ពិបាក។ បន្ទាប់ពីសាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានវិលវល់នៅក្នុងវាលរហោស្ថានអស់រយៈពេល៤០ឆ្នាំ ហើយឆ្លងកាត់ការពិបាកជាច្រើន ព្រះទ្រង់ក៏បានឲ្យពួកគេត្រៀមខ្លួន ចូលទឹកដីសន្យា។ បន្ទាប់ពីលោកម៉ូសេដែលជាអ្នកដឹកនាំដ៏ឆ្នើមរបស់ពួកគេបានស្លាប់ហើយ លោកយ៉ូស្វេដែលជាអ្នកជំនួយរបស់គាត់ ក៏បានមើលការខុសត្រូវបន្តពីគាត់។
ព្រះទ្រង់ក៏បានប្រាប់លោកយ៉ូស្វេ ឲ្យ“មានកំឡាំង និងចិត្តក្លាហានឡើង ដើម្បីនឹងកាន់ ហើយប្រព្រឹត្តតាមក្រឹត្យវិន័យគ្រប់ជំពូក ដែលម៉ូសេជាអ្នកបម្រើទ្រង់ បានបង្គាប់មក ហើយកុំឲ្យងាកបែរចេញទៅខាងស្តាំ ឬខាងឆ្វេង ប្រយោជន៍ឲ្យគាត់បានកើតការនៅកន្លែងណា ដែលគាត់ទៅ(យ៉ូស្វេ ១:៧)។ លោកយ៉ូស្វេត្រូវតែយកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាគោល នៅក្នុងការដឹកនំាប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ក្នុងគ្រប់ស្ថានភាពទាំងអស់។
ព្រះរាជបញ្ជា និងព្រះបន្ទូលសន្យា ដែលព្រះអម្ចាស់ប្រទានលោកយ៉ូស្វេ ក៏សម្រាប់ឲ្យយើងអនុវត្តតាមផងដែរ គឺយើងត្រូវ “មានកំឡាំង និងចិត្តក្លាហានចុះ កុំឲ្យខ្លាចឡើយ ក៏កុំឲ្យស្រយុតចិត្តផង ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃយើង ទ្រង់គង់ជាមួយនៅកន្លែងណា ដែលយើងទៅ”(ខ.៩)។
ព្រះទ្រង់គង់នៅជាមួយយើង…
បណ្តុំសៀវភៅការរុករកឃើញ
ហេតុផលទាំង១០យ៉ាង ដែលត្រូវជឿថា ព្រះពិតជាមានមែន
តើព្រះពិតជាមានមែនឬ? មានមនុស្សជាច្រើនអះអាងថា ខ្លួនមិនជឿទេថា ព្រះពិតជាមានមែន តែពួកគេគ្មានភស្តុតាង ដើម្បីបញ្ជាក់ថា ព្រះពិតជាមិនមានមែន ដូចការអះអាងរបស់ខ្លួនឡើយ។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ក៏មានអ្នកខ្លះមិនដឹងច្បាស់ថា ព្រះមានពិតមែន ឬអត់នោះឡើយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ តើមានភស្តុតាងបញ្ជាក់ថា ព្រះទ្រង់ពិតជាមានមែន ហើយព្រះអង្គកំពុងតែមានព្រះជន្មរស់នៅឬទេ? ខិតប័ណ្ណនេះនឹងបង្ហាញលោកអ្នក នូវហេតុផល និងភស្តុតាងយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន ដើម្បីបញ្ជាក់ថា ព្រះទ្រង់ពិតជាមានមែន មិនតែប៉ុណ្ណោះ ខិតប័ណ្ណនេះ ថែមទាំងប្រាប់យើង ពីមូលហេតុដែលយើងត្រូវទទួលជឿព្រះអង្គផងដែរ។
សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពិត
ក្នុងពិភពលោកនេះ សេចក្តីស្រឡាញ់ជាពាក្យដែលមនុស្សបានឲ្យនិយមន័យខុសៗគ្នា ដូចនេះ តើធ្វើដូចម្តេច ឲ្យយើងអាចដឹងថា សេចក្តីស្រឡាញ់នោះជាសេចក្តីស្រឡាញ់ពិត? ក្នុងសៀវភៅនេះ លោកប៊ីល ក្រោដឺរ(Bill Crowder) ដែលជាអ្នកនិពន្ធ បានលើកយកបទគម្ពីរ ១កូរិនថូស ១៣:៤-៨ ដើម្បីបង្ហាញនូវអត្ថន័យដ៏ល្អបំផុត នៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពិត តាមបំណងព្រះទ័យព្រះគ្រីស្ទ។ យើងនឹងបានស្វែងយល់ អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលធន់នៅ គ្រប់កាលៈទេសៈ ពេលដែលយើងបើកចិត្តទទួលសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ស្ថិតស្ថេររបស់ព្រះ។
ចូរយើងអធិស្ឋាន
យើងប្រហែលជាចង់ទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះណាស់ តែជួនកាល យើងពិបាកនឹងរកពាក្យអធិស្ឋាន ដើម្បីបង្ហាញចេញនូវអារម្មណ៍ ដែលមានក្នុងចិត្តយើង។ ក្នុងសៀវភៅ ចូរយើងអធិស្ឋាន យើងអាចរៀនអធិស្ឋានតាមលំនាំ ដែលអ្នកនិពន្ធ បានដកស្រង់ចេញពីព្រះគម្ពីរ ដែលជាការអធិស្ឋានរបស់តួអង្គសំខាន់ៗ ក្នុងព្រះគម្ពីរ ដើម្បីបង្ហាញយើង ពីរបៀបដែលយើងអាចប្រើព្រះបន្ទូលព្រះ ដើម្បីនិយាយទៅកាន់ព្រះអង្គ ក្នុងគ្រប់កាលៈទេសៈទាំងអស់នៃជីវិត។ សៀវភៅនេះរំឭកយើងថា “ព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យនឹងប្រទានពរដល់យើង ហើយនាំយើងចូលជិតព្រះអង្គ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលនាំឲ្យវិញ្ញាណទាំងឡាយមានជីវិតជាថ្មី” ហើយសៀវភៅនេះក៏បានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យចូលទៅជិតព្រះអង្គ ដោយការសរសើរដំកើង និងទូលអង្វរ។
ក្នុងព្រះវត្តមានព្រះអង្គ
ជួនកាល ការជាប់រវល់នឹងសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃ អាចធ្វើឲ្យយើងមិនសូវមានពេលប្រកបជាមួយព្រះ។ ក្នុងសៀវភៅនេះ លោកអ្នកអាចស្វែងយល់ អំពីរបៀបចំណាយពេលអានព្រះគម្ពីរ និងអធិស្ឋាន ឲ្យបានទៀងទាត់ ដើម្បីរក្សាពេលណាត់ជួបជាមួយព្រះអង្គជាប្រចាំថ្ងៃ តាមលំនាំដែលអ្នកនិពន្ធបានបង្ហាញក្នុងទំព័រសៀវភៅនេះ។ លោកអ្នកនឹងបានដឹងថា ការចំណាយពេលស្ងាត់ស្ងៀមជាមួយព្រះ ជាឱកាសតភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងឡើងវិញ ជាមួយព្រះនៃព្រះគុណ ដែលកំពុងរង់ចាំយើងចំណាយពេលជាមួយព្រះអង្គ។
ការស្រេកឃ្លានខាងវិញ្ញាណ
សៀវភៅ ការស្រេកឃ្លានខាងវិញ្ញាណ គឺជាកូនសៀវភៅសម្រាប់អានប្រចាំថ្ងៃ រយៈពេល៣០ថ្ងៃ ដែលត្រូវបានរៀបចំមក ជាពិសេសសម្រាប់អ្នកដែលមិនទាន់ស្គាល់ព្រះ ឬអ្នកជឿថ្មី ដែលចង់ស្វែងរកការស្កប់ស្កល់ចិត្ត សន្តិភាព និងក្តីសង្ឃឹមដ៏ពិត។ អ្នកមិនទាន់ជឿព្រះជាច្រើន មិនមានព្រះគម្ពីរអាន ឬចេះបើកមើលខគម្ពីរយោងទេ តែពួកគេអាចអានបទគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ ដែលមានក្នុងទំព័រសៀវភៅនេះ ដែលងាយស្រួលយល់ និងមានអមទៅដោយការដកស្រង់ខគម្ពីរគន្លឹះ មានការពន្យល់ខ្លីៗ។ ម្យ៉ាង
ហេតុផលទាំង១០យ៉ាង ដែលត្រូវជឿថា ព្រះពិតជាមានមែន
តើព្រះពិតជាមានមែនឬ? មានមនុស្សជាច្រើនអះអាងថា ខ្លួនមិនជឿទេថា ព្រះពិតជាមានមែន តែពួកគេគ្មានភស្តុតាង ដើម្បីបញ្ជាក់ថា ព្រះពិតជាមិនមានមែន ដូចការអះអាងរបស់ខ្លួនឡើយ។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ក៏មានអ្នកខ្លះមិនដឹងច្បាស់ថា ព្រះមានពិតមែន ឬអត់នោះឡើយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ តើមានភស្តុតាងបញ្ជាក់ថា ព្រះទ្រង់ពិតជាមានមែន ហើយព្រះអង្គកំពុងតែមានព្រះជន្មរស់នៅឬទេ? ខិតប័ណ្ណនេះនឹងបង្ហាញលោកអ្នក នូវហេតុផល និងភស្តុតាងយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន ដើម្បីបញ្ជាក់ថា ព្រះទ្រង់ពិតជាមានមែន មិនតែប៉ុណ្ណោះ ខិតប័ណ្ណនេះ ថែមទាំងប្រាប់យើង ពីមូលហេតុដែលយើងត្រូវទទួលជឿព្រះអង្គផងដែរ។
សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពិត
ក្នុងពិភពលោកនេះ សេចក្តីស្រឡាញ់ជាពាក្យដែលមនុស្សបានឲ្យនិយមន័យខុសៗគ្នា ដូចនេះ តើធ្វើដូចម្តេច ឲ្យយើងអាចដឹងថា សេចក្តីស្រឡាញ់នោះជាសេចក្តីស្រឡាញ់ពិត? ក្នុងសៀវភៅនេះ លោកប៊ីល ក្រោដឺរ(Bill Crowder) ដែលជាអ្នកនិពន្ធ បានលើកយកបទគម្ពីរ ១កូរិនថូស ១៣:៤-៨ ដើម្បីបង្ហាញនូវអត្ថន័យដ៏ល្អបំផុត នៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពិត តាមបំណងព្រះទ័យព្រះគ្រីស្ទ។ យើងនឹងបានស្វែងយល់ អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលធន់នៅ គ្រប់កាលៈទេសៈ ពេលដែលយើងបើកចិត្តទទួលសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ស្ថិតស្ថេររបស់ព្រះ។
ចូរយើងអធិស្ឋាន
យើងប្រហែលជាចង់ទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះណាស់ តែជួនកាល យើងពិបាកនឹងរកពាក្យអធិស្ឋាន ដើម្បីបង្ហាញចេញនូវអារម្មណ៍ ដែលមានក្នុងចិត្តយើង។ ក្នុងសៀវភៅ ចូរយើងអធិស្ឋាន យើងអាចរៀនអធិស្ឋានតាមលំនាំ ដែលអ្នកនិពន្ធ បានដកស្រង់ចេញពីព្រះគម្ពីរ ដែលជាការអធិស្ឋានរបស់តួអង្គសំខាន់ៗ ក្នុងព្រះគម្ពីរ ដើម្បីបង្ហាញយើង ពីរបៀបដែលយើងអាចប្រើព្រះបន្ទូលព្រះ ដើម្បីនិយាយទៅកាន់ព្រះអង្គ ក្នុងគ្រប់កាលៈទេសៈទាំងអស់នៃជីវិត។ សៀវភៅនេះរំឭកយើងថា “ព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យនឹងប្រទានពរដល់យើង ហើយនាំយើងចូលជិតព្រះអង្គ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលនាំឲ្យវិញ្ញាណទាំងឡាយមានជីវិតជាថ្មី” ហើយសៀវភៅនេះក៏បានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យចូលទៅជិតព្រះអង្គ ដោយការសរសើរដំកើង និងទូលអង្វរ។
ក្នុងព្រះវត្តមានព្រះអង្គ
ជួនកាល ការជាប់រវល់នឹងសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃ អាចធ្វើឲ្យយើងមិនសូវមានពេលប្រកបជាមួយព្រះ។ ក្នុងសៀវភៅនេះ លោកអ្នកអាចស្វែងយល់ អំពីរបៀបចំណាយពេលអានព្រះគម្ពីរ និងអធិស្ឋាន ឲ្យបានទៀងទាត់ ដើម្បីរក្សាពេលណាត់ជួបជាមួយព្រះអង្គជាប្រចាំថ្ងៃ តាមលំនាំដែលអ្នកនិពន្ធបានបង្ហាញក្នុងទំព័រសៀវភៅនេះ។ លោកអ្នកនឹងបានដឹងថា ការចំណាយពេលស្ងាត់ស្ងៀមជាមួយព្រះ ជាឱកាសតភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងឡើងវិញ ជាមួយព្រះនៃព្រះគុណ ដែលកំពុងរង់ចាំយើងចំណាយពេលជាមួយព្រះអង្គ។
ការស្រេកឃ្លានខាងវិញ្ញាណ
សៀវភៅ ការស្រេកឃ្លានខាងវិញ្ញាណ គឺជាកូនសៀវភៅសម្រាប់អានប្រចាំថ្ងៃ រយៈពេល៣០ថ្ងៃ ដែលត្រូវបានរៀបចំមក ជាពិសេសសម្រាប់អ្នកដែលមិនទាន់ស្គាល់ព្រះ ឬអ្នកជឿថ្មី ដែលចង់ស្វែងរកការស្កប់ស្កល់ចិត្ត សន្តិភាព និងក្តីសង្ឃឹមដ៏ពិត។ អ្នកមិនទាន់ជឿព្រះជាច្រើន មិនមានព្រះគម្ពីរអាន ឬចេះបើកមើលខគម្ពីរយោងទេ តែពួកគេអាចអានបទគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ ដែលមានក្នុងទំព័រសៀវភៅនេះ ដែលងាយស្រួលយល់ និងមានអមទៅដោយការដកស្រង់ខគម្ពីរគន្លឹះ មានការពន្យល់ខ្លីៗ។ ម្យ៉ាង
អំពីអង្គការនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ
ក្នុង ឆ្នាំ ១៩៣៨ ព័ន្ធកិច្ចរបស់យើងខ្ញុំ បានចាប់ផ្តើម ដោយមានតែកម្មវិធីវិទ្យុប៉ុណ្ណោះ ដែលមានចំណងជើងថា ថ្នាក់ព្រះគម្ពីរក្រុងដេត្រយ (Detroit Bible Class)។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ចំនួនអ្នកស្តាប់កម្មវិធីវិទ្យុរបស់យើង ក៏មានការកើនឡើង ចាប់ពីក្រុមដ៏តូច នៃអ្នកស្តាប់វិទ្យុដោយការប្តេជ្ញាចិត្ត ក្លាយទៅជាមានអ្នកស្តាប់រាប់លាននាក់ នៅជុំវិញពិភពលោក ដែលប្រើប្រាប់ធនធាន ដែលយើងខ្ញុំបានផលិត ដោយផ្អែកទៅលើព្រះគម្ពីរ។
ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ឈ្មោះព័ន្ធកិច្ចរបស់យើងខ្ញុំក៏មានការផ្លាស់ប្តូរ ដើម្បីឲ្យគេកាន់តែងាយស្រួលស្គាល់ធនធានជាច្រើនប្រភេទ ដែលយើងខ្ញុំបានផ្តល់ឲ្យ។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងខ្ញុំដឹងថា មនុស្សភាគច្រើនដឹងថា យើងខ្ញុំជានរណា ដោយសារ សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ ដែលជាសៀវភៅសម្រាប់ប្រកបជាមួយព្រះបន្ទូលជាប្រចាំថ្ងៃ។ ដូចនេះ យើងខ្ញុំក៏បានប្តូរឈ្មោះព័ន្ធកិច្ចទៅជា អង្គការនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ ដើម្បីឲ្យគេកាន់តែងាយស្រួលដឹងថា តើយើងខ្ញុំជានរណា។ ទោះបីជាឈ្មោះព័ន្ធកិច្ចរបស់យើងបានផ្លាស់ប្តូរមែនក៏ដោយ ក៏យើងខ្ញុំនៅតែផ្តោតទៅលើកិច្ចការដដែល គឺផ្តោតទៅលើការឈោងចាប់មនុស្ស នៅទូទាំងពិភពលោក ដោយព្រះរាជសារនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ។
អង្គការយើង ខ្ញុំ ជាអង្គការអន្តរនិកាយ និងមិនរកប្រាក់ចំណេញ ដែលមានបុគ្គលិក និងអ្នកស្ម័គ្រចិត្ត កំពុងបម្រើការនៅក្នុងការិយ៉ាល័យជាង៣៥កន្លែង ដោយធ្វើការរួមគ្នា ដើម្បីចែកចាយសម្ភារៈជាង៦០លាន នៅក្នុង១៥០ប្រទេស។ ទោះបីជាសម្ភារៈរបស់យើងខ្ញុំ ជាការផ្សាយតាមវិទ្យុ ឬទូរទស្សន៍ ជា DVD សម្លេង សៀវភៅ app សម្រាប់ឧបករណ៍…
ទស្សនៈ
ទស្សនៈរបស់យើងខ្ញុំ គឺដើម្បីឲ្យមនុស្ស នៅគ្រប់ជាតិសាសន៍មានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទ ដោយការលូតលាស់ ឲ្យមានលក្ខណៈកាន់តែដូចទ្រង់ ហើយបម្រើទ្រង់ នៅក្នុងមហាគ្រួសាររបស់ទ្រង់ នៅតាមតំបន់នីមួយៗ ។
បេសកកម្ម
ការងារបេសកកម្មរបស់យើងខ្ញុំ គឺដើម្បីឲ្យមនុស្សគ្រប់រូបមានឱកាសទទួល និងមានការយល់ដឹងអំពីប្រាជ្ញានៃព្រះគម្ពីរ ដែលធ្វើឲ្យជីវិតផ្លាស់ប្រែ ។