តើអ្នកបានត្រៀមខ្លួន ហើយឬនៅ?
មានមនុស្សជាច្រើននៅចាំថា រដូវលំហើយ ឆ្នាំ ២០០៨ គឺជាពេលដែលវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោក ចាប់ផ្តើមមានសភាពធ្ងន់ធ្ងរបំផុត ចាប់តាំងពីសម័យមហាវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ច ឆ្នាំ ១៩២៩ មក ។ នៅក្នុងខែបន្ទាប់ មានមនុស្សជាច្រើនបានបាត់បង់ការងារ ផ្ទះសម្បែង និងការវិនិយោគ ។ មួយឆ្នាំក្រោយមក តាមបទសម្ភាស ជាមួយលោកអាឡាន គ្រីនស្ប៉ាន(Alan Gr-eenspan) ដែលជាអតីតប្រធាននៃធនាគាបម្រុងនៃរដ្ឋសហព័ន្ធអាមេរិក បានឲ្យដឹងថា ជាមធ្យម ប្រជាជនជឿថា វិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចនេះនឹងមិនកើតឡើងទៀតឡើយ ។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា “នៅពេលមនុស្សយើងបានជួបនឹងភាពសម្បូរសប្បាយ ក្នុងរយៈពេលដ៏វែង នោះជាធម្មតា ពួកគេសន្និដ្ឋានថាភាពសម្បូរសប្បាយនោះនឹងនៅតែបន្តកើតមានទៀត”។
ការសន្និដ្ឋាថា ការដែលបានកើតឡើងរហូតមកដល់ពេលនេះ នឹងបន្តកើតឡើងទៀត គឺជាផ្នត់គំនិត ដែលមនុស្សយើងមានជាធម្មតាទៅហើយ នៅក្នុងសតវត្សរ៍ទី២១នេះ ។ នៅសតវត្សរ៍ទី១ លោកពេត្រុសបានចែងអំពីពួកអ្នកដែលជឿថា ជីវិតនឹងមានការបន្តដូចកាលពីមុនទៀត ហើយពួកគេជឿថា ព្រះយេស៊ូវនឹងមិនយាងមកវិញឡើយ ។ គាត់បានបង្រៀនថា “ដ្បិតតាំងពីពួកឰយុកោដេកលក់ទៅ នោះគ្រប់ទាំងអស់នៅតែដដែល ដូចជាពីកំណើតលោកិយរៀងមកដែរ”(២ពេត្រុស ៣:៤)។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់មានបន្ទូលថា ទ្រង់នឹងយាងត្រឡប់មកវិញ ប៉ុន្តែ មនុស្សនៅតែបន្តរស់នៅ ដោយមិនស្តាប់បង្គាប់ គឺហាក់ដូចជាយល់ថា ទ្រង់នឹងមិនយាងមកវិញអញ្ចឹង ។ ប៉ុន្តែ ព្រះអម្ចាស់មិនផ្អាកសេចក្តីសន្យារបស់ទ្រង់…
តើព្រះមានកាតព្វកិច្ចឬ?
មិត្តភ័ក្ររបស់ខ្ញុំម្នាក់បានផ្ញើរូបថត នៃព្រះវិហារដ៏ស្រស់ស្អាត ទាំង២០ នៅទូទាំងពិភពលោក ។ ព្រះវិហារនីមួយៗ មានទីតាំងនៅឆ្ងាយៗ ដូចជានៅប្រទេសអៀឡង់ និងប្រទេសឥណ្ឌាជាដើម ហើយមានលក្ខណៈស្ថាបត្យកម្មពិសេសៗរៀងៗខ្លួន ។
ទីកន្លែងថ្វាយបង្គំ ដែលស្រស់ស្អាតបំផុត ក្នុងសម័យលោកយេរេមា គឺជាព្រះវិហារ នៅក្រុងយេរូសាឡិម ដែលស្តេចយ៉ូសៀស ទើបតែបានជួសជុល និងស្អាងឡើងវិញ នៅសម័យនោះ(២របាក្សត្រ ៣៤-៣៥)។ ពួកបណ្តាជនមានការងុបងល់នឹងសំណងអាគារដ៏អស្ចារ្យនោះណាស់(យេរេមា ៧:៤) ហើយដោយសារភាពល្ងត់ខ្លៅ ពួកគេយល់ថា ការមានព្រះវិហារ នៅទីនោះ គឺមានន័យថា ព្រះនឹងការពារពួកគេ ឲ្យរួចពីខ្មាំងសត្រូវរបស់ខ្លួនជាមិនខានទេ ។
ផ្ទុយទៅវិញ លោកយេរេមាបាននាំឲ្យពួកគេគិតអំពីអំពើបាប ដែលមានក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេវិញ(ខ.៣,៩-១០)។ ព្រះទ្រង់មិនកោតស្ងប់ស្ងែង នឹងអាគារស្អាតៗ ដែលគេបានសង់ឡើង ក្នុងព្រះនាមទ្រង់ឡើយ តែទ្រង់សព្វព្រះទ័យចំពោះភាពស្រស់ស្អាតនៅក្នុងចិត្ត នៃអ្នកដែលដើរចូលក្នុងព្រះវិហារ ។ ទ្រង់មិនចាប់អារម្មណ៍នឹងការថ្វាយបង្គំ ដោយការសម្តែងចេញខាងក្រៅ តាមក្រឹត្យវិន័យ ដោយគ្មានភាពបរិសុទ្ធនៅក្នុងផ្នែកខាងក្នុងឡើយ ។ គេមិនត្រូវយល់ថា ព្រះទ្រង់ការពារមនុស្ស ដោយសារតែពួកគេបានអនុវត្តតាមសាសនានោះទេ ។
ព្រះទ្រង់គ្មានកាតព្វកិច្ចធ្វើការអ្វីមួយសម្រាប់យើង ដោយសារយើងបានអានព្រះគម្ពីរ អធិស្ឋាន ហើយប្រកបគ្នាជាមួយអ្នកជឿដទៃទៀតឡើយ ។ គេមិនអាចប្រើទ្រង់តាមចិត្តបានឡើយ ។ គោលបំណងនៃការធ្វើនូវសកម្មភាពទាំងនោះ គឺដើម្បីជួយឲ្យយើងមានទំនាក់ទំនងកាន់តែល្អជាមួយព្រះអម្ចាស់ ហើយជួយឲ្យយើងរស់នៅ…
ចំនុចហួសព្រំដែន
នៅក្នុងកីឡាវាយកូនគោល កន្លែងសំគាល់គ្រាប់ ហួសព្រំដែន ធ្វើឡើងពេលកូនគោលចេញពីទីលាន។ បើកូនគោលរបស់អ្នកលេងម្នាក់ចេញ នោះនឹងពិន័យ ដោយមិនឱ្យវាយមួយ។ ព្យាការីយេរេមាបានបំរាម រាជាណាចក្រយូដាខាងត្បូង ពីការបដិសេដចេញពីព្រំដែនព្រះជាម្ចាស់ សំរាប់ពួកគេ។ គាត់និយាយថា “ទោះជាសមុទ្រក៏ដឹងថាខ្សាច់លើជ្រាំងជាកន្លែងហួសព្រំដែន គង់តែនឹងហូររំលងមិនបានដែរ” យេរេមា៥:២២)។ តែរាស្ត្រព្រះជាម្ចាស់ចិត្តរឹងទទឹង និងបះបោរ (ខ.២)។ គ្មានកោតខ្លាចដល់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលបានឱ្យគេនូវទឹកភ្លៀងសំរាប់ដំណាំគេ(ខ.២៤)។ ពួកគេចំរើនខាងឆបោក (ខ.២៧) ហើយព្រងើយកន្តើយនឹងការអង្វរនៃអ្នកទន់ទាប (ខ.២៨)។ ព្រះជាម្ចាស់បានឲ្យព្រំដែននៃសីលធម៌ ក្នុងព្រះបនូលទ្រង់សំរាប់យើងរស់នៅ។ ទ្រង់ប្រទានវាមកមិនមែនធ្វើឱ្យយើងរសាយ តែដើម្បីឱ្យយើងដែលកាន់តាម យើងនឹងសប្បាយនឹងព្រះពរទ្រង់។ ដាវីឌសរសេរថាៈ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ទូលបង្គំដឹងហើយថា អស់ទាំងខច្បាប់របស់ទ្រង់សុទ្ធតែសុចរិត (ទំនុក តម្កើង ១១៩:៧៥)។ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រាប់អ៊ីស្រាអែល តាមរយៈម៉ូសេថា អញបានដាក់សំញែងទាំងជីវិត និងសេចក្តីស្លាប់ ទាំងព្រះពរនឹងសេចក្តីបណ្តាសារ នៅមុខឯងរាល់គ្នា ដូច្នេះចូររើសយកជីវិតចុះ (ចោទិយកថា ៣០:១៩)។ កុំល្បងលព្រំដែនព្រះហើយអញ្ជើញការកែតម្រូវរបស់ទ្រង់។ ចូរសំរេចចិត្ត ដោយឈ្លាសវៃ ដើម្បីរស់ជាមួយព្រំដែនទ្រង់តាមព្រះបន្ទូល។ —C. P. Hia
នាមប័ណ្ណ
នៅ ក្នុងវប្បធម៌ខ្លះ មុខតំណាងដែលដាក់ខាងក្រោមឈ្មោះរបស់អ្នកសំខាន់ណាស់ ព្រោះវាកំណត់អំពីឋានៈរបស់អ្នក។ មនុស្សម្នាគោរពអ្នករាល់គ្នាអាស្រ័យលើឋានៈរបស់អ្នកប្រៀបធៀបជាមួយមនុស្សនៅជុំវិញអ្នក។ បើសិនជានៅសម័យនោះ លោកប៉ូលមាននាមប័ណ្ណដែរ គាត់ប្រាកដជាមានឋានៈជាសាវក(១ធីម៉ូថេ ១:១)មានន័យថា មនុស្សម្នាក់ដែលព្រះជាម្ចាស់ចាត់បញ្ជូនមក។ គាត់មិនអាងឋានៈនោះទេ តែវាជាការអស្ចារ្យមកពីព្រះអម្ចាស់។ ឋានៈនេះបានមកមិនមែនដោយសារគាត់ខំប្រព្រឹត្តទេ តែគាត់បានទទួលមកពីព្រះយេស៊ូគ្រិស្តជាព្រះអង្គសង្រ្គោះនៃយើងវិញទេតើ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ឋានៈនេះមិនមែនមកពីមនុស្សទេ គឺជាការតែងតាំងមកពីព្រះជាម្ចាស់ កាលដើមឡើយលោកប៉ូលធ្លាប់ប្រមាថ បៀតបៀន និង ប្រព្រឹត្តអំពើឃោរឃៅ(ខ១៣)។ គាត់ចាត់ទុកខ្លួនឯងថាជាអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើបាបលេខមួយ(ខ១៥)។ ដោយសារព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឥឡូវនេះគាត់ក្លាយជាសាវករបស់មហាក្សត្រគង់នៅអស់កល្បជានិច្ច (ខ១៧) ដែលបានបញ្ជូនគាត់អោយប្រកាសដំណឹងល្អដ៏មានសិរីរុងរឿង។ តែអ្វីដែលអស្ចារ្យជាងនេះគឺថា យើងមិនខុសពីសាវកប៉ូលទេ ដែលត្រូវបានចាត់បញ្ជូនទៅប្រកាសដំណឹងល្អគ្រប់ជាតិសាសន៍ដោយមហាក្សត្រលើអស់ទាំងមហាក្សត្រ (ម៉ាថាយ ២៨:១៨-២០ និង កិច្ចការ ១:៨)។ ចូរទទួលមហាបេសកកម្មដោយចិត្តទន់ទាប ដែលយើងមិនសក្តិសមសោះ។ យើងមានឯកសិទ្ធិបានធ្វើជាតំណាងព្រះអង្គ និង សេចក្តីពិតរបស់ទ្រង់តាមរយៈពាក្យសម្តី និងកាយវិការជារៀងរាល់ថ្ងៃជាមួយមនុស្សនៅជុំវិញយើង ដោយស៊ី ភី ហៃ (C.P. Hia)។