នៅ កន្លែងដែលខ្ញុំរស់នៅ សរទរដូវជារដូវដើរបរបាញ់សត្វព្រៃ។ ក្នុងពេលពីរបីសប្តាហ៍ជារៀងរាល់ឆ្នាំ រដ្ឋាភិបាលចេញអជ្ញាប័ណ្ណអោយប្រជាជនដើរបរបាញ់សត្វបានច្រើនប្រភេទ។ អ្នកបាញ់សត្វខ្លះសង់ជាខ្ទមខ្ពស់ផុតដី រងចាំបាញ់សត្វក្តាន់ដើរចូលក្នុងអន្ទាក់។
ពេលខ្ញុំគិតដល់អ្នកប្រមាញ់ ដែលត្រូវរងចាំសត្វក្ងានដោយចិត្តអត់ធ្មត់។ ហើយខ្ញុំក៏គិតថា បើយើងរងចាំព្រះជាម្ចាស់វិញ ពិតជាពិសេសណាស់។ យើងតែងតែយល់ច្រឡំពាក្យ រង់ចាំ និងខ្ជះខ្ជាយ។ បើយើងគិតដល់អ្នកណាម្នាក់ យើងតែងតែគិតថា យើងមិនបានធ្វើអ្វីសោះឲ្យបានសម្រេចតាមបំណង នោះវាហាក់បីដូចជាខ្ជះខ្ជាយពេលវេលា។
ការរង់ចាំផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ជាច្រើនដល់យើង ជាពិសេសវាបានបង្ហាញអំពីជំនឿរបស់យើង។ បើយើងមានជំនឿខ្សោយ យើងត្រូវរង់ចាំ។ ហើយបើអ្នកមានជំនឿមាំមួន អ្នកប្រាកដជាអាចរងចាំបានយូរជាងនេះ។
ពេលយើងអានប្រវត្តិរឿងណូអែលក្នុងគម្ពីរ លូកា ២ យើងបានរៀនពីមនុស្សពីរនាក់បង្ហាញជំនឿពួកគេដោយការពេញចិត្តរងចាំ។ លោកស៊ីមាន និងអាណាបានរងចាំពេលយ៉ាងយូរ តែពួកគេមិនបានខ្ជះខ្ជាយពេលវេលាទេ គឺព្រះជាម្ចាស់បានដាក់ពួកគេនៅកន្លែងមួយ ដែលពួកគេអាចធ្វើបន្ទាល់អំពីការយាងមករបស់ព្រះមេស្ស៊ី(ខ.២២-៣៨)។ បើអ្នកអធិស្ឋាន ហើយមិនឃើញព្រះជាម្ចាស់ឆ្លើយតបភ្លាមៗ កុំអាលបោះបង់ចោលជំនឿឡើយ។-Julie Ackerman Link