ពេលមិត្តភក្ដិរបស់ខ្ញុំម្នាក់ ឈ្មោះលីនដា បានចម្រើនវ័យធំឡើង នាងមានផែនការចង់ក្លាយជាបេសកជនផ្នែកពេទ្យ។ នាងស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ ហើយចង់ធ្វើការជាវេជ្ជបណ្ឌិត ដើម្បីបម្រើព្រះអង្គ ដោយនាំដំណឹងល្អដល់អ្នកជម្ងឺ ក្នុងតំបន់ខ្លះនៃពិភពលោក ដែលប្រជាជនពិបាកស្វែងរកការព្យាបាលសុខភាព។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់មានផែនការផ្សេងសម្រាប់នាង។ ក្រោយមក លីនដា ក៏បានក្លាយជាបេសកជនខាងផ្នែកពេទ្យ ប៉ុន្តែ មិនមែនតាមរបៀបដែលនាងបានរំពឹងទុកទេ។
ពេលនាងមានអាយុ១៤ឆ្នាំ នាងមានបញ្ហាសុខភាពរ៉ាំរ៉ៃ ដែលតម្រូវឲ្យនាងចូលមន្ទីរពេទ្យ សម្រាប់ការវះកាត់សំខាន់ៗបួនប្រាំដងក្នុងមួយឆ្នាំៗ។ នាងបានរួចជីវិត បន្ទាប់ពីមានជម្ងឺរលាកស្រោមខួរ ដែលបានធ្វើឲ្យនាងសន្លប់បាត់ស្មារតី រយៈពេល២សប្ដាហ៍ និងងងឹតភ្នែកអស់៦ខែ។ មានពេលមួយ គេបានធ្វើពិធីខួបកំណើតឲ្យនាងពីរដង នៅមន្ទីរពេទ្យ ដោយមិនបានទៅផ្ទះសោះក្នុងរវាងពីរឆ្នាំនោះ។ នាងបានមានបទពិសោធន៍ជាច្រើន នៅពេលគេមិនបានរំពឹងថានាងអាចនៅរស់ទេ។ តែលីនដាគឺជាមនុស្សដែលសកម្ម កត្តញូ ហើយក្លៀវក្លាបំផុត ដែលលោកអ្នកមិនធ្លាប់ជួប។ មានពេលមួយ នាងបានប្រាប់ខ្ញុំថា ទីកន្លែងធ្វើបេសកកម្មរបស់នាង គឺជាមន្ទីរពេទ្យ ដូចការដែលនាងបានរំពឹងទុក និងរៀបផែនការ។ តែនាងមិនបានបម្រើការជាវេជ្ជបណ្ឌិតទេ ផ្ទុយទៅវិញ នាងបានបម្រើព្រះ ដោយធ្វើជាអ្នកជំងឺម្នាក់វិញ។ ទោះបីជានាងមានជំងឺធ្ងន់ប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ក៏ពន្លឺនៃព្រះអម្ចាស់ នៅតែចែងចាំងចេញពីនាងមកជានិច្ច។
លីនដា គឺជាឧទាហរណ៍ដ៏រស់ នៃសេចក្តីបង្រៀនរបស់លោកសាវ័កពេត្រុស។ ថ្វីដ្បិតនាងមានការរងទុក្ខ ក៏នាងនៅតែអរសប្បាយ ហើយសេចក្តីជំនឿដ៏ពិតរបស់នាង បាននាំមកនូវ “ការសរសើរ កិត្តិយស និងសិរីល្អ” ដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ (១ពេត្រុស ១:៦-៧)។—Julie Ackerman Link