ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះ ទ្រង់ជាព្រះអាទិត្យ ហើយជាខែល ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងផ្តល់ព្រះគុណ ព្រមទាំងកិត្តិយស ទ្រង់នឹងមិនសំចៃទុករបស់ល្អអ្វី ដល់ពួកអ្នកដែលដើរដោយទៀងត្រង់ឡើយ។ ទំនុកដំកើង ៨៤:១១
បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានបញ្ចប់បរិញ្ញាប័ត្រជាន់ខ្ពស់ ផ្នែកអ្នកនិពន្ធ នៅចក្រភពអង់គ្លេស បានប្រហែលមួយខែ កាលពីឆ្នាំមុន ខ្ញុំបានដាក់ពាក្យសុំធ្វើការ ដូចនិស្សិតភាគច្រើន ដែលបានបញ្ចប់ការសិក្សា។ ខ្ញុំមានចិត្តចង់បន្តរស់នៅ ក្នុងចក្រភពអង់គ្លេស ពីរបីឆ្នាំទៀត ដើម្បីស្វែងរកបទពិសោធន៍ការងារ និងដើម្បីឲ្យខ្លួនខ្ញុំបានជ្រួតជ្រាប នឹងវប្បធម៌ដ៏សម្បូរបែបរបស់ប្រទេសនេះ។ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានស្វែងរកការងារនៅទីនោះ និងនៅប្រទេសសឹង្ហបូរី ដែលជាប្រទេសកំណើតរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំក៏បានចាប់ផ្តើមផ្ញើស្នាដៃនិពន្ធរបស់ខ្ញុំ ទៅកាន់ក្រុមហ៊ុនទស្សនាវដ្តី និងក្រុមហ៊ុនបោះពុម្ភផ្សាយ។
ពីដំបូង ចិត្តខ្ញុំមានពេញដោយក្តីសង្ឃឹម និងភាពក្លៀវក្លា។ ខ្ញុំក៏បានអធិស្ឋានទូលសួរព្រះអម្ចាស់ថា បើសិនជាព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យឲ្យខ្ញុំវិលត្រឡប់ទៅប្រទេសសឹង្ហបូរី ខ្ញុំនឹងវិលត្រឡប់ទៅវិញ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បើសិនជាព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យឲ្យខ្ញុំ បន្តស្នាក់នៅក្នុងចក្រភពអង់គ្លេស នោះសូមព្រះអង្គបើកចំហរទ្វារនៃឱកាសការងារ សម្រាប់ខ្ញុំ។
ខ្ញុំក៏បានបន្តស្វែងរកការងារ ហើយក៏បានពង្រីងបណ្តាញរបស់ខ្ញុំ ដោយសង្ឃឹមថា នឹងបានជួបអ្នកដែលនឹងទទួលខ្ញុំឲ្យធ្វើការជាមួយ។ ប៉ុន្តែ ពេលវេលាក៏បានកន្លងផុតទៅ ក្តីសង្ឃឹម និងភាពក្លៀវក្លារបស់ខ្ញុំ ក៏បានក្រៀមស្វិត។ ពាក្យសុំធ្វើការរបស់ខ្ញុំ ត្រូវបានគេបដិសេធជាបន្តបន្ទាប់។ សូម្បីតែស្នាដៃនិពន្ធដែលខ្ញុំបានផ្ញើឲ្យគេ ក៏ត្រូវបានគេបដិសេធផងដែរ។
ខ្ញុំក៏បានវិលត្រឡប់ទៅប្រទេសសឹង្ហបូរីវិញ ក្នុងខែមករា ដោយគ្មានការងារធ្វើ។ បន្ទាប់មក មេរោគរាតត្បាត Covid-19 ក៏បានចាប់ផ្តើមវាយប្រហារពិភពលោក។ រឿងនេះ គឺមានន័យថា ទីផ្សាការងារ នៅតែមានភាពអាប់អួរ ពេញមួយឆ្នាំ។ ខ្ញុំក៏បានព្យាយាមស្វែងរកទិសដៅមកពីព្រះ តែមិនបានឃើញពន្លឺអ្វីសោះ។ នេះជាលើកទីមួយហើយ ដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ទាល់ច្រក។
ខ្ញុំក៏បានចាប់ផ្តើមស្វែងរកការកម្សាន្តចិត្ត ក្នុងព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ។ ពេលដែលខ្ញុំជញ្ជឹងគិតព្រះបន្ទូលព្រះ ខ្ញុំក៏រៀនបានការបីយ៉ាង ដែលជួយឲ្យខ្ញុំលូតលាស់ ក្នុងជំនឿ ក្នុងពេលដ៏ស្រពិចស្រពិលនេះ:
១. ចូរចាំថា ព្រះទ្រង់ជានរណា
ក្នុងអំឡុងពេលខ្ញុំស្នាក់នៅ ក្នុងប្រទេសអង់គ្លេស ខ្ញុំទទួលបាននូវបទពិសោធន៍មួយចំនួន ដែលហាក់ដូចជាបានគាំទ្រឲ្យខ្ញុំបន្តស្នាក់នៅទីនោះទៀត បន្ទាប់ពីរៀនចប់។ ដូចនេះ ពេលដែលខ្ញុំបានទទួលការបដិសេធន៍ពីក្រុមហ៊ុនទាំងឡាយ នៅប្រទេសអង់គ្លេស ខ្ញុំក៏បានចាប់ផ្តើមមានការសង្ស័យចំពោះព្រះ។ ហើយពេលដែលខ្ញុំមិនបានទទួលការឆ្លើយតប ពីក្រុមហ៊ុននៅប្រទេសសឹង្ហបូរី ខ្ញុំក៏បានឆ្ងល់ថា តើព្រះអង្គអាចរំដោះខ្ញុំឲ្យរួចពីស្ថានភាពដ៏លំបាននេះទេ។
ជាញឹកញាប់ យើងឮគេប្រកាស់ថា “ព្រះជាម្ចាស់មានគ្រប់ចេស្តា” ហើយ “ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងអ្វីៗទាំងអស់”។ ពាក្យពេចន៍ទាំងនេះ ក៏បានដក់ជាប់នៅក្នុងចិត្តយើងផងដែរ។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលរឿងវិបត្តិបានបក់បោកមក តើមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ ដែលពិតជាជឿថា ព្រះអង្គមានគ្រប់ចេស្តា ហើយកំពុងតែគ្រប់គ្រងស្ថានភាពរបស់យើង?
មានពេលជាច្រើនដង ដែលខ្ញុំមានការព្រួយបារម្ភ អំពីបញ្ហាហិរញ្ញវត្ថុរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំក៏បានបាត់បង់ទំនុកចិត្តលើសមត្ថភាពខ្លួនឯង ទោះខ្ញុំមានបរិញ្ញាប័ត្រជាន់ខ្ពស់ហើយក៏ដោយ។ ស្ថិតក្នុងពេលនោះ បទគម្ពីរអេសាយ ៤១:១៣-១៤ ក៏បានផ្តល់ឲ្យនូវការធានាថា :
“ដ្បិតអញនេះ គឺយេហូវ៉ាជាព្រះនៃឯង អញនឹងកាន់ដៃស្តាំឯង ដោយពោលនឹងឯងថា កុំឲ្យភ័យខ្លាចឡើយ អញនឹងជួយឯង ឱយ៉ាកុបជាដង្កូវអើយ កុំឲ្យខ្លាចឡើយ ហើយឯងរាល់គ្នា ជាពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលដែរ ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា អញនឹងជួយឯង ព្រះដ៏បរិសុទ្ធនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ទ្រង់ជាអ្នកប្រោសលោះឯង”។
ខ្ញុំក៏បានដឹងថា តាមពិត ខ្ញុំកំពុងតែផ្តោតទៅលើបញ្ហារបស់ខ្ញុំខ្លាំងពេក បានជាខ្ញុំភ្លេចទទួលស្គាល់ថា ព្រះទ្រង់ជានរណា។ ខ្ញុំកំពុងតែដាក់ដែនកំណត់ឲ្យព្រះ គឺមិនបានទទួលស្គាល់អំណាចចេស្តាព្រះអង្គទាំងស្រុងឡើយ។ ខ្ញុំត្រូវដឹងថា ខ្ញុំកំពុងតែថ្វាយបង្គំព្រះ ដែលគ្មានដែនកំណត់ ដែលជ្រាបថា ព្រះអង្គកំពុងតែធ្វើអ្វីសម្រាប់ខ្ញុំ។
២. ចូរនឹកចាំ អំពីការល្អដែលព្រះអង្គបានធ្វើកាលពីមុន
ខ្ញុំបានពិសោធន៍នឹងភាពឡើងចុះៗ នៃជីវិតជាគ្រីស្ទបរិស័ទធម្មតា ដូចមនុស្សជាច្រើន ហើយខ្ញុំមានការរំភើបចិត្ត ចំពោះពេលដែលខ្ញុំមានក្តីអំណរបំផុត ដែលប្រៀបបាននឹងការឡើងដល់កំពូលភ្នំ ជាជាងឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍ដ៏ពិបាក ដូចការឆ្លងកាត់ជ្រលងភ្នំងងឹត។ ប៉ុន្តែ ក្នុងរដូវកាលបែបនេះ ព្រះជាម្ចាស់បានចង្អុលបង្ហាញខ្ញុំ ឲ្យងាកទៅរកព្រះបន្ទូល ដែលព្រះអង្គបានមានទៅកាន់ពួកអ៊ីស្រាអែល ដែលកំពុងតែធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅរកទឹកដីសន្យា យ៉ាងដូចនេះថា :
ត្រូវឲ្យឯងនឹកចាំពីអស់ទាំងការ ដែលកើតមានតាមផ្លូវ ដែលព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯង ទ្រង់បាននាំឯងនៅក្នុងទីរហោស្ថាន ក្នុងរវាង៤០ឆ្នាំនេះ ដើម្បីនឹងបន្ទាបចិត្តឯង ហើយនឹងល្បងលឯងឲ្យដឹងជាសេចក្តីណា ដែលនៅក្នុងចិត្តឯង គឺបើនឹងកាន់ តាមបញ្ញត្តទ្រង់ឬទេ។ ចោទិយកថា ៨:២
បទគម្ពីរនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីរបៀបដែលព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើការអស្ចារ្យ ក្នុងជីវិតខ្ញុំ។ ខ្ញុំបាននឹកចាំ អំពីរបៀបដែលព្រះអង្គបានប្រទានការងារឲ្យខ្ញុំ និងដាក់ខ្ញុំនៅកន្លែងធ្វើការណាមួយ ដើម្បីឲ្យបានបទពិសោធន៍ សូម្បីតែពេលខ្លះ ខ្ញុំគិតថា វាជារឿងមិនអាចធ្វើទៅរួចក៏ដោយ។ ពេលណាខ្ញុំរាប់ការល្អដែលព្រះអង្គបានធ្វើសម្រាប់ខ្ញុំ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា មានសន្តិភាពក្នុងចិត្ត ដោយដឹងថា ព្រះអង្គគឺជាព្រះ ដែលថែមទាំងជ្រាបថា ក្បាលខ្ញុំមានសក់ប៉ុន្មានសសៃទៀតផង(លូកា ១២:៧) ហើយនឹងធានាថា ព្រះអង្គនឹងបំពេញតម្រូវការទាំងអស់ដែលខ្ញុំមាន។
ជាការពិតណាស់ នៅថ្ងៃខ្លះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ព្រះជាម្ចាស់ហាក់ដូចជានៅឆ្ងាយ ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ និងខ្លាចព្រះអង្គ មិនធ្វើការអ្វីមួយ ក្នុងជីវិតខ្ញុំ។ អារម្មណ៍ទាំងអស់នេះ មិនមែនជារឿងចម្លែកទេ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនត្រូវបណ្តោយឲ្យវាដឹកនាំជីវិតខ្ញុំបានឡើយ។
ស្ថិតក្នុងពេលបែបនេះ ព្រះជាម្ចាស់បាននាំខ្ញុំត្រឡប់ទៅរកព្រះបន្ទូល ដែលបានសន្យាថា ព្រះអង្គនឹងមិនចាកចេញពីខ្ញុំ ឬបោះបង់ខ្ញុំចោលឡើយ(ចោទិយកថា ៣១:៦)។ ខ្ញុំបានជំពប់ដួល តែខ្ញុំបានរៀនថ្វាយការថប់បារម្ភរបស់ខ្ញុំ ដល់ព្រះអង្គ ព្រោះព្រះអង្គយកព្រះទ័យទុកដាក់ ចំពោះខ្ញុំ(១ពេត្រុស ៥:៧)។
៣. ចូរនឹកចាំ អំពីព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះអង្គ
ពេលដែលក្តីស្រមៃរបស់ខ្ញុំ ដែលចង់ធ្វើការក្នុងចក្រភពអង់គ្លេស មិនបានក្លាយជាការពិត ខ្ញុំក៏បានឆ្ងល់ថា តើខ្ញុំគួរតែដេញតាមក្តីស្រមៃនេះ តាំងពីដំបូងឬទេ? បើព្រះជាម្ចាស់មានផែនការប្រទានក្តីសង្ឃឹម និងអនាគតដ៏ល្អមកខ្ញុំ ហេតុអ្វីបានជាអ្វីៗហាក់ដូចជាខុសពីការរំពឹងគិតរបស់ខ្ញុំ? មានចម្ងល់ជាច្រើនទៀត បានលេចឡើង ក្នុងខួរក្បាលខ្ញុំ។
ខ្ញុំក៏បានចែកចាយ អំពីការភ័យខ្លាចរបស់ខ្ញុំ ដល់អ្នកដឹកនាំក្រុមកោសិការរបស់ខ្ញុំ កាលពីបីសប្តាហ៍មុន។ ទឹកភ្នែករបស់ខ្ញុំក៏បានស្រក់ចុះមក ពេលដែលគាត់បានរំឭកខ្ញុំ អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស្ចារ្យដែលព្រះទ្រង់មានចំពោះខ្ញុំ។ ពេលណាខ្ញុំមានការសង្ស័យ ចំពោះសេចក្តីល្អរបស់ព្រះជាម្ចាស់ គាត់ក៏បានលើកឡើងថា ព្រះទ្រង់មិនដែលបង្ខាំងទុករបស់ល្អណាមួយ ពីកូនរបស់ព្រះអង្គឡើយ(ទំនុកដំកើង ៨៤:១១)។
នៅក្នុងពេលដ៏អាប់អួរនោះ ខ្ញុំបានផ្តោតទៅលើបញ្ហារបស់ខ្ញុំ ជាជាងផ្តោតទៅលើព្រះអង្គ។ ពេលដែលបំណងរបស់ខ្ញុំហាក់ដូចជាមិនបានសម្រេច ឬមិនត្រូវបានអើពើរ ខ្ញុំពិបាកនឹងផ្តោតចិត្តទៅលើព្រះ ដែលបានបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់។
ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានរៀនកាត់ចិត្ត និងរៀនទុកចិត្តថា ព្រះទ្រង់មានផែនការល្អជាងនេះ សម្រាប់ជីវិតខ្ញុំ។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “ឯព្រះដែលទ្រង់អាចនឹងធ្វើហួសសន្ធឹក លើសជាងអស់ទាំងសេចក្តីដែលយើងសូម ឬគិតក្តី តាមព្រះចេស្តា ដែលបណ្តាលក្នុងយើងរាល់គ្នា”(អេភេសូរ ៣:១៩)។
ការជាប់គាំង នៅក្នុងស្ថានភាពដ៏អស់សង្ឃឹម ដោយគ្មានដំណោះស្រាយ នាំឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ពិបាកណាស់។ យើងមិនចង់ស្ថិតក្នុងភាពទាល់ច្រក ដោយបាត់បង់ម្ចាស់ការ និងមិនដឹងថា មានអ្វីនៅខាងមុខទៀតនោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ តាមរយៈបទពិសោធន៍នេះ ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់យកព្រះទ័យទុកដាក់ ចំពោះសណ្ឋាននៃចិត្តរបស់ខ្ញុំ ច្រើនជាងយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះមុខមាត់ និងជោគជ័យរបស់ខ្ញុំ គឺចំពោះរបៀបដែលខ្ញុំសម្រេចចិត្តឆ្លើយតប ចំពោះព្រះអង្គ ក្នុងកាលៈទេសៈដ៏ពិបាក។ ហើយទោះជំងឺរាតត្បាត កំពុងតែបន្តរីករាលដាល ខ្ញុំបានជ្រកនៅក្រោមស្លាបរបស់ព្រះអង្គ យ៉ាងសុខសាន្ត។
បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ៦៦:១០ បានចែងថា “ដ្បិត ឱព្រះអង្គអើយ ទ្រង់បានល្បងលយើងខ្ញុំហើយ ក៏បានសាកយើងខ្ញុំដូចជាគេសាកប្រាក់ដែរ”។ ខ្ញុំជឿថា រដូវកាលនេះ ជាពេលចម្រាញ់ជីវិតខ្ញុំ គឺពេលដែលត្រូវលូតលាស់ក្នុងជំនឿ ឲ្យកាន់តែស៊ីជម្រៅ និងត្រូវនឹកចាំថា ខ្ញុំត្រូវបន្តមានទំនាក់ទំនងដ៏ត្រឹមត្រូវជាមួយព្រះ។
សូម្បីតែនៅពេលដែលខ្ញុំកំពុងសរសេរអត្ថបទនេះ ខ្ញុំក៏មិនដឹងថា អនាគតរបស់ខ្ញុំ នឹងទៅជាយ៉ាងណាដែរ។ ខ្ញុំក៏មិនដឹងថា ខ្ញុំនឹងមានការងារធ្វើនៅចក្រភពអង់គ្លេស ឬនៅប្រទេសផ្សេងទៀតនោះឡើយ។ ហើយខ្ញុំក៏មិនដឹងថា ស្នាដៃនិពន្ធរបស់ខ្ញុំ នឹងត្រូវបានគេយកមកបោះពុម្ភផ្សាយ នៅថ្ងៃណាមួយនោះដែរ។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់បាននាំឲ្យខ្ញុំ នឹកចាំ អំពីបទគម្ពីរសុភាសិត ១៦:៩ ដែលបានចែងថា “ចិត្តរបស់មនុស្សរមែងគិតសំរេចផ្លូវរបស់ខ្លួន តែគឺព្រះយេហូវ៉ាដែលទ្រង់ដំរង់ជំហានគេវិញ”។ តាមរយៈបទគម្ពីរនេះ ព្រះអង្គបានប្រទានឲ្យខ្ញុំ នូវការកម្សាន្តចិត្ត និងការធានា ដើម្បីកុំឲ្យខ្ញុំមានការព្រួយបារម្ភទៀតឡើយ។
និពន្ធដោយ : Riley Sands, Singapore