ការបញ្ជាក់អះអាងឡើងវិញ អំពីអំណាចនៃព្រះគម្ពីរ
មានជាមនុស្សជាច្រើននៅសម័យនេះ បានវាយប្រហារអំណាចនៃព្រះបន្ទូលព្រះ។ ពួកគេបានបោះបង់ចោលបទគម្ពីរមួយចំនួន ហើយចោទសួរអំពីបទគម្ពីរជាច្រើនទៀត។ តើយើងគួរឆ្លើយតប ចំពោះការវាយប្រហារទាំងនោះ ដោយរបៀបណា?
លោក ឆាលស៍ ស្ព័រជិន (Charles Spurgeon) បានឆ្លើយតបចំពោះសំណួរខាងលើនេះ យ៉ាងដូច្នេះថា “តើយើងត្រូវការពារព្រះបន្ទូលព្រះឬទេ? បើអ៊ីចឹងចូរយើងការពារសត្វតោផង”។ បានសេចក្តីថា ព្រះបន្ទូលព្រះមិនត្រូវការការពារអ្វីនោះទេ។ នៅក្នុងការទទួលស្គាល់អំណាចនៃព្រះគម្ពីរ យើងអាចដើរតាមគំរូរបស់បុរសស្រ្តីជាច្រើន ដោយទំនុកចិត្ត ដែលពួកគេជាមនុស្សកោតខ្លាចព្រះ នៅគ្រប់សម័យកាល។
ព្រះយេស៊ូវបានទទួលស្គាល់ថា ព្រះគម្ពីរជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ ដើម្បីបញ្ជាក់ អំពីភាពត្រឹមត្រូវផ្នែកប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ព្រះគម្ពីរ ទ្រង់បានធ្វើការពន្យល់ដ៏មានន័យ ដោយដកស្រង់បទគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដែលមនុស្សមានការខ្វែងគំនិតគ្នា ឬ “ពិបាកជឿ”។ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលដល់រឿងរ៉ាវនៃការបង្កើតលោក (ម៉ាថាយ១៩:៤-៦; ម៉ាកុស ១០:២-៩; ១៣:១៩), លោកណូអេ និងទឹកជំនន់ (ម៉ាថាយ ២៤:៣៦-៣៩; លូកា១៧:២៦-២៧), ហើយលោកឡុត និងក្រុងសូដុម និងក្រុងកូម៉ូរ៉ា (ម៉ាថាយ១០:១៥; លូកា ១០:១២; ១៧:២៨-៣០)។
ព្រះយេស៊ូវក៏មានបន្ទូលដល់ប្រវត្តិរឿងលោកយ៉ូណាសផងដែរ (ម៉ាថាយ ១២:៤០-៤១; ១៦:៤)។ មានមនុស្សជាច្រើននៅសម័យនេះ បានសើចចំអក ចំពោះរឿងលោកយ៉ូណាស ហើយមិនចាប់អារម្មណ៍ ដោយថា វាជារឿងព្រេង ឬជារឿងនិទាន សម្រាប់ក្មេងៗស្តាប់ ពេលចូលគេតែប៉ុណ្ណោះ។ តើហេតុអី្វ? ដោយផ្អែកលើចំណេះដឹងដែលគេមាន ទាក់ទងនឹងវិទ្យាសាស្រ្ត ពួកគេថា វាមិនអាចទៅរួចទេ ដែលត្រីបាឡែនលេបមនុស្សម្នាក់ ហើយបន្ទាប់មក ក៏ខ្ជាក់មកវិញទាំងនៅរស់បន្ទាប់ពីនៅក្នុងពោះអស់រយៈបីថ្ងៃហើយនោះ។
ដំបូងបំផុត ព្រះគម្ពីរមិនបាននិយាយថា លោកយ៉ូណាសត្រូវត្រីបាឡែនលេបនោះទេ តែបានថា វាជាត្រីដែលធំ (យ៉ូណាស ១:១៧)។ អ្វីដែលកាន់តែសំខាន់ជាងនោះ រឿងដែលមានលក្ខណៈជាប្រវត្តិសាស្រ្តនេះ ត្រូវបានកត់ត្រា ក្នុងព្រះគម្ពីរ ហើយព្រះយេស៊ូវក៏មានបន្ទូលថា វាបានកើតឡើង។ ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវជឿលើព្រះគម្ពីរ ហេតុអ្វីបានជាយើងមិនគួរជឿ?
ព្រះគម្ពីរបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា “គ្រប់ទាំងបទគម្ពីរ គឺជាព្រះទ្រង់បានបញ្ចេញព្រះវិញ្ញាណ បណ្តាលឲ្យតែងទេ” (២ធីម៉ូថេ ៣:១៦)។ លោកចន អ ដាប់ប៊ែលយូ ស្តត (John R W. Stott) បានពន្យល់ អំពីការថ្លែងដ៏មានសារៈសំខាន់នេះ ថា “បទគម្ពីរនេះ គឺមានន័យថា ព្រះមិនបានបញ្ចេញព្រះវិញ្ញាណ ទៅក្នុងការសរសេរ ដើម្បីឲ្យអក្សរ ក្នុងព្រះគម្ពីរ ក្លាយជាអក្សរដ៏ពិសេសនោះទេ ប៉ុន្តែ ទ្រង់បានបញ្ចេញព្រះវិញ្ញាណ ដើម្បីបណ្តាលចិត្តមនុស្សឲ្យនិពន្ធព្រះគម្ពីរ។ ពោលគឺទ្រង់ ទ្រង់មានបន្ទូលតាមរយៈមនុស្ស។ អ្នកទាំងនេជាអ្នកនាំសាររបស់ទ្រង់”។
គ្រប់ទាំងពាក្យពេជ្រក្នុងព្រះគម្ពីរ គឺព្រះទ្រង់បណ្តាលឲ្យតែង។ មានគេនិយាយថា “អ្នកអាចលេងភ្លេងបានយ៉ាងងាយ ដោយមិនចាំបាច់ប្រើពាក្យពេចន៍អ្វី”។ ព្រះទ្រង់បានបណ្តាលចិត្តគេ នៅក្នុងគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់នៃព្រះគម្ពីរ គឺក្នុងព្រះគម្ពីរទាំងស្រុង មិនគ្រាន់តែមាន នៅក្នុងអន្ថន័យ ដែលបានបង្ហាញដល់អ្នកអានប៉ុណ្ណោះឡើយ។ ។
ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា “ ដ្បិតខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា នឹងគ្មានបាំងឈើ១ ឬក្បៀស១នៅក្នុងក្រឹត្យវិន័យ ត្រូវបាត់ឡើយ ដរាបដល់កាលណាមេឃ និងផែនដី បានកន្លងបាត់ទៅ គឺទាល់តែសេចក្តីទាំងអស់បានសម្រេច ដោយសព្វគ្រប់” (ម៉ាថាយ៥:១៨)។ ទ្រង់ធានា សូម្បីតែផ្នែកដ៏តូចបំផុត នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ក៏មានការបណ្តាលចិត្តមកពីព្រះផងដែរ!
អ្នកដឹកនាំនៃពួកជំនុំពីដើម ក៏បានការពារអំណាចនៃព្រះគម្ពីរផងដែរ។ លោកអូគើស្ទីន (Augustine) បានថ្លែងថា “ដូច្នេះ ចូរយើងរាល់គ្នាចុះចូល និងក្រាបចុះចំពោះអំណាចនៃព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ ដែលមិនមានកំហុស ហើយក៏មិនមានការបោកបញ្ឆោតដែរ”។
ហេតុអ្វីបានជាយើងត្រូវខ្លាច ចំពោះការវាយប្រហារ ដែលរិះគន់ចំពោះព្រះគម្ពីរដ៏ពិតនោះ? ក្នុងនាមជាកូនព្រះ យើងត្រូវចុះចូលចំពោះទ្រង់ និងព្រះបន្ទូលដែលពេញដោយអំណាចរបស់ទ្រង់ តែមួយគត់។ បទគម្ពីរគឺជាខ្នាតដែលយើងអាចវាស់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងទាំងអស់។
ការជញ្ជឹងគិត
- តើអ្នកធ្លាប់ឮថា មានមនុស្សវាយប្រហារអំណាចនៃព្រះបន្ទូលព្រះទេ? តើអ្នកមានអារម្មណ៍បែបណា ចំពោះការវាយប្រហារនោះ? តើអ្នកឆ្លើយតប ដោយរបៀបណា?
- បើព្រះគម្ពីរជាព្រះបន្ទូលព្រះ តើអ្នកត្រូវមានការអនុវត្តតាម អ្វីខ្លះ?
ការអនុវត្តន៍
- ក្នុងសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់អ្នក សូមធ្វើការប្តេជ្ញាចិត្តថា អ្នកនឹងជឿព្រះបន្ទូលគ្រប់ម៉ាត់ ដែលមានពីព្រះ។ សូមបង្ហាញដល់ទ្រង់ថា អ្នកជឿលើទ្រង់អស់ពីចិត្ត ចំពោះអ្វីដែលទ្រង់មានបន្ទូល ហើយស្តាប់បង្គាប់ ដោយចិត្តរីករាយ ចំពោះអ្វីដែលទ្រង់បង្គាប់។
ដើម្បីត្រឡប់ទៅទំព័រដើមវិញ សូចចុចពីលើ link: https://khmer-odb.org/healthy-habits/