គ្មានរូបមន្តដែលសាមញ្ញឡើយ
ពេលដែលយើងរៀបចំពីធីខួបកំណើត ឲ្យចៅប្រុសរបស់យើង ភរិយារបស់ខ្ញុំបានដុតនំសំប៉ែតដ៏ធំមួយ ដែលមានបន្ទះស្ករសូកូឡាពីលើ ហើយបានតុបតែងពីលើនំនោះយ៉ាងស្រស់ស្អាត សម្រាប់ពីធីខួបកំណើតរបស់ចៅប្រុស។ ពេលដែលនាងចាប់ផ្តើមធ្វើនំនោះ នាងបានយកសៀវភៅធ្វើម្ហូបរបស់នាងចេញមក នាងបានប្រមូលគ្រឿងផ្សំ ហើយក៏ចាប់ផ្តើមអនុវត្តតាមការណែនាំ ក្នុងសៀវភៅនោះជាជំហានៗ ដើម្បីធ្វើនំសំប៉ែតនោះ។ នាងបានធ្វើតាមក្បួនធ្វើនំដ៏សាមញ្ញនោះ ហើយជាលទ្ធផល នាងក៏ដុតបាននំដ៏ល្អមួយ។
តើវាមិនមែនជាការល្អទេឬ បើសិនជាជីវិតយើង មានការអនុវត្តតាមការបង្រៀនរបស់ព្រះ ជាជំហានៗដូចនេះដែរ? គឺគ្រាន់តែស្តាប់បង្គាប់តាមព្រះគ្រប់ជំហាន រួចហើយរស់នៅដោយអំណរ។ ប៉ុន្តែ ជីវិតមិនមានភាពសាមញ្ញដូចនេះឡើយ។ យើងកំពុងតែរស់នៅក្នុងលោកិយដែលធ្លាក់ចូលក្នុងអំពើបាប ហើយគ្មានក្បួន ដែលយើងស្រួលអនុវត្តតាម ដែលធានាថា ជីវិតយើងនឹងគេចផុតពីការឈឺចាប់ ការបាត់បង់ ភាពអយុត្តិធម៌ ឬការរងទុក្ខឡើយ។ ក្នុងពេលដែលយើងកំពុងស្ថិតក្នុងការឈឺចាប់នៃជីវិត យើងត្រូវការការមើលថែរដោយផ្ទាល់ ពីព្រះសង្រ្គោះ ដែលធ្លាប់មានព្រះជន្មរស់នៅក្នុងលោកិយ ហើយឆ្លងកាត់ការពិបាកដែលយើងបានជួបប្រទះដែរ។ បទគម្ពីរហេព្រើ ៤:១៥ បានលើកទឹកចិត្តយើងថា “ដ្បិតសំដេចសង្ឃនៃយើង ទ្រង់មិនមែនមិនអាចនឹងអាណិតអាសូរ ដល់សេចក្តីកំសោយរបស់យើងរាល់គ្នានោះទេ ព្រោះទ្រង់បានត្រូវសេចក្តីល្បួងគ្រប់យ៉ាង ដូចជាយើងរាល់គ្នាដែរ តែឥតធ្វើបាបឡើយ”។ ព្រះគ្រីស្ទបានសុគត ដើម្បីឲ្យយើងមានជីវិតរស់ ទ្រង់មានលទ្ធភាពគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីនាំយើងឆ្លងកាត់បញ្ហា ដែលធ្វើឲ្យយើងឈឺក្បាល ក៏ដូចជាឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍ ដ៏ខ្មៅងងឹត។ ទ្រង់បាន “ទ្រាំទ្រ រងអស់ទាំងសេចក្តីឈឺចាប់របស់យើង ហើយបានទទួលផ្ទុកអស់ទាំងសេចក្តីទុក្ខព្រួយរបស់យើងពិត”(អេសាយ ៥៣:៤)។
ព្រះយេស៊ូវជ្រាបថា គ្មាន…
ភ្លើងរបស់សាសន៍ក្រិក
ភ្លើងរបស់សាសន៍ក្រិក គឺជាសារធាតុរាវ ដែលផ្សំពីជាតិគីមី ដែលត្រូវបានគេប្រើ ក្នុងសង្រ្គាមសម័យបុរាណ ដោយចក្រភពប៊ីហ្សនទីន ប្រឆាំងនឹងខ្មាំងសត្រូវរបស់ខ្លួន។ ផ្អែកទៅលើប្រភពឯកសារតាមអ៊ីនធើណិត បានឲ្យដឹងថា គេបានផលិតវា ក្នុងរវាងឆ្នាំ៦៧២ នៃគ្រីស្ទសករាជ ហើយត្រូវបានគេប្រើ យ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាព ក្នុងការបំផ្លាញសត្រូវឲ្យទទួលរងវិនាសកម្ម ជាពិសេស នៅក្នុងសង្រ្គាមនៅលើផ្ទៃសមុទ្រ ព្រោះវាអាចឆេះនៅលើទឹកបាន។ ដូចនេះ តើភ្លើង សាសន៍ក្រិកគឺជាអ្វី? រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ គ្រឿងផ្សំរបស់វានៅតែជាអាថ៌កំបាំងដដែល។ វាជាអាវុធយុទ្ធភណ្ឌដ៏មានតម្លៃណាស់ បានជាគេរក្សាការសម្ងាត់ដាច់ខាត មិនឲ្យអ្នកដទៃដឹងអំពីរូបមន្តរបស់វា ហើយត្រូវបានកប់ទុកក្នុងទំព័រប្រវត្តិសាស្រ្ត។ សព្វថ្ងៃនេះ អ្នកស្រាវជ្រាវ នៅតែបន្តព្យាយាមបង្កើតរូបមន្តនៃអាវុធសម័យបុរាណនោះ សាជាថ្មី តែនៅតែមិនបានសម្រេច។
ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅក្នុងសង្រ្គាមខាងវិញ្ញាណរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ ប្រភពនៃសេចក្តីហិនវិនាស ក្នុងចំណោមអ្នកជឿព្រះគ្រីស្ទ មិនមែនជាការសម្ងាត់ ដែលគេមិនអាចដឹងនោះទេ។ សាវ័កយ៉ាកុបបានប្រាប់យើងថា ជាញឹកញាប់ ប្រភពនៃភាពហិនវិនាស ក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់យើង គឺជាភ្លើងមួយប្រភេទទៀត។ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា “អណ្តាតក៏ជាភ្លើងដែរ គឺជាលោកីយ៍ដ៏ពេញដោយសេចក្តីទុច្ចរិត ជាគ្រឿងរាប់បញ្ចូលជា១នឹងអវយវៈឯទៀតរបស់យើង ជារបស់ដែលធ្វើឲ្យរូបកាយទាំងមូលស្មោកគ្រោក”(យ៉ាកុប ៣:៦)។ ពាក្យពេចន៍ដ៏មានអំណាចទាំងនេះ បានរំឭកយើងឲ្យនឹកចាំថា ពាក្យសម្តីដែលយើងនិយាយដោយឥតបើគិត អាចមានគ្រោះថ្នាក់ប៉ុណ្ណា ចំពោះអ្នកដែលនៅជុំវិញខ្លួនយើង។
សូមយើងកុំប្រើពាក្យសម្តី ដែលសាហាវដូច “ភ្លើងនៃសាសន៍ក្រិក” ដែលអាចបំផ្លាញទំនាក់ទំនង គ្រួសារ និងពួកជំនុំឡើយ…
ទឹកចិត្ត
ខ្ញុំចូលចិត្តទស្សនាកីឡាករដ៏អស្ចារ្យ ដែលបញ្ចេញជំនាញ និងចិត្តឆេះឆួលរបស់ខ្លួន ដោយការប្រឹងប្រែងអស់សមត្ថភាព នៅទីលានប្រកួត។ ការនេះបានបង្ហាញថា ពួកគេស្រឡាញ់ការប្រកួតនោះណាស់។ ផ្ទុយទៅវិញ ពេលដែលរដូវកាលនៃការប្រកួតដ៏វែង កំពុងតែឈានទៅរកវគ្គផ្តាច់ព្រាត់ ហើយមានក្រុមណាមួយប្រកួតចាញ់ ដែលជាហេតុបណ្តាលឲ្យបាត់បង់ឱកាស ដណ្តើមយកដំណែងជើងឯក ឬប្រកួតវគ្គផ្តាច់ព្រាត់ នោះជួនកាល កីឡាករមួយក្រុមនោះហាក់ដូចជា “គ្មានចិត្តឆេះឆួល” ក្នុងការប្រកួតទេ។ ការខ្វះភាពឆេះឆួលនេះ អាចធ្វើឲ្យអ្នកគាំទ្ររបស់ខ្លួនមានការខកចិត្ត ខណៈពេលដែលពួកគេបានចំណាយលុយទិញសំបុត្រ ចូលទស្សនាការប្រកួតដ៏ល្អនោះ។
យ៉ាងណាមិញ ភាពឆេះឆួលក៏ជាគន្លឹះដ៏សំខាន់ នៃជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងផងដែរ។ ទឹកចិត្តដែលយើងមានចំពោះព្រះអម្ចាស់ ត្រូវបានបង្ហាញចេញមក តាមរយៈរបៀបដែលយើងធ្វើការបម្រើទ្រង់។ សាវ័កប៉ុលមានប្រសាសន៍ថា ការងារដែលយើងធ្វើបម្រើព្រះ គឺរាប់បញ្ចូលទឹកចិត្តដែលយើងមាន នៅក្នុងការធ្វើការងារជាប្រចាំថ្ងៃផងដែរ។ តាមបទគម្ពីរអេភេសូរ ៦:៦-៧ យើងមិនត្រូវ “បម្រើតែក្នុងកាលដែលគេមើលឃើញ ដូចជាចង់បំពេញដល់ចិត្តមនុស្សនោះឡើយ ចូរបំរើដូចជាបាវបំរើរបស់ព្រះគ្រីស្ទវិញ ទាំងធ្វើតាមព្រះហឫទ័យព្រះឲ្យអស់ពីចិត្ត ទាំងបំរើដោយអំណរ ដូចជាបំរើដល់ព្រះអម្ចាស់ផង មិនមែនដូចជាបំរើមនុស្សឡើយ”។
សម្រាប់ខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់ ចំណុចសំខាន់នៃបទគម្ពីរនេះ គឺបានបង្រៀនយើង ឲ្យធ្វើការងារ “ចេញពីចិត្ត”។ ខ្ញុំមានព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ដែលទ្រង់ស្រឡាញ់ខ្ញុំយ៉ាងខ្លាំង ហើយបានលះបង់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ដើម្បីជួយសង្រ្គោះខ្ញុំ។ នេះហើយជាមូលហេតុ ដែលខ្ញុំត្រូវធ្វើការបម្រើទ្រង់ ឲ្យអស់ពីចិត្ត។ ភាពឆេះឆួល ដែលកើតចេញ “ពីចិត្ត” ដែលចង់រស់នៅថ្វាយព្រះ នាំឲ្យយើងមានការឆ្លើយតបដ៏ល្អបំផុត ចំពោះព្រះមួយអង្គដែលបានលះបង់ច្រើនយ៉ាងនេះ…
ការិយ៉ាល័យធិប្បតេយ្យហួសហេតុ
គេប្រើពាក្យ “ការិយ៉ាល័យធិប្បតេយ្យហួសហេតុ” សំដៅទៅលើដំណើរការដ៏គួរឲ្យធុញទ្រាន់ នៃការងារការិយ៉ាល័យ ដែលធ្វើឲ្យមានភាពរាំងស្ទះដល់ការងារផ្សេងៗ។ ពីដើមឡើយ នៅសង្គមលោកខាងលិច គេប្រើពាក្យនេះ សំដៅទៅលើការចងភ្ជាប់ឯកសារផ្លូវការ ដោយបូពណ៌ក្រហម។ ក្នុងដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៨០០ ពាក្យនេះមានភាពល្បីល្បាញ ដោយសារស្នាដៃនិពន្ធរបស់ប្រវត្តិវិទូស្កត់ឡង់ ឈ្មោះ ថូម៉ាស ខាលឡាយ(Thomas Carlyle) ដែលបានតវ៉ាប្រឆាំងនឹងភាពយឺតយ៉ាវរបស់រដ្ឋាភិបាល។ បន្ទាប់ពីសង្រ្គាមស៊ីវិលអាមេរិកបានបញ្ចប់ “បញ្ហាការិយ៉ាល័យធិប្បតេយ្យហួសហេតុ” បានកើតមានឡើងជាថ្មី នៅពេលដែលអតីតយុទ្ធជន បានទាមទាប្រាក់ឧបត្ថម្ភ។ពាក្យនេះបង្ហាញពីការនឿយណាយ និងការខកចិត្ត ដោយសារឧបស័គ្គដែលកើតឡើងជាបន្តបន្ទាប់ នៅតាមការិយ៉ាល័យរដ្ឋ ដែលរារាំងមិនឲ្យសម្រេចគោលដៅ។
ការិយ៉ាល័យធិប្បតេយ្យហួសហេតុ ស្ទើរតែក្លាយជាបញ្ហាដ៏ល្បីល្បាញខ្លាំង ប៉ុន្តែ នៅក្នុងសកលលោកនេះ មានកន្លែងមួយ ដែលគ្មានបញ្ហានេះទេ គឺនៅចំពោះបល្ល័ង្កព្រះ។ ក្នុងបទគម្ពីរ រ៉ូម ៥:២ សាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា “ក៏ដោយសារព្រះគ្រីស្ទ យើងមានផ្លូវចូលក្នុងព្រះគុណនេះ ជាទីដែលយើងកំពុងឈរនៅដោយសេចក្តីជំនឿ ហើយយើងអួតពីសេចក្តីសង្ឃឹមដល់សិរីល្អនៃព្រះផង”។ ពេលដែលចិត្តរបស់យើងត្រូវខ្ទេចខ្ទាំ ឬជីវិតរបស់យើងមានបញ្ហា យើងអាចចូលទៅចំពោះព្រះយ៉ាងងាយបំផុត ដោយគ្មានការរារាំងរបស់ការិយ៉ាល័យធិប្បតេយ្យហួសហេតុឡើយ។ ព្រះយេស៊ូវបានរៀបចំផ្លូវឲ្យយើង ដើម្បីឲ្យយើងអាចមានផ្លូវចូលទៅក្នុងព្រះវត្តមាននៃនគរស្ថានសួគ៌ ដោយចិត្តក្លាហាន (ហេព្រើ ៤:១៦)។
សូមចាំថា ពេលដែលចិត្តរបស់អ្នកមានការឈឺចាប់ អ្នកអាចចូលទៅចំពោះព្រះ ដើម្បីទូលប្រាប់ទ្រង់ពីសេចក្តីត្រូវការរបស់អ្នក ដោយគ្មានការិយ៉ាល័យធិប្បតេយ្យហួសហេតុឡើយ។–Bill Crowder
ចូរជ្រើសរើសព្រះសម្រាប់ខ្លួនឯង
ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានឃើញគេផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម អំពីល្បែងនៅលើអ៊ីនធើណែត ដែលផ្អែកទៅលើរឿងទេវកថារបស់ជនជាតិក្រិក។ គេបាននិយាយអំពីកងទ័ព ពួកព្រះក្នុងទេវកថា ពួកវីរ:បុរស និងការបំពេញបេសកកម្ម។ អ្វីដែលខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ជាងគេ គឺការដែលគេរៀបរាប់ អំពីរបៀបចាប់ផ្តើមនៃល្បែងនេះថា “អ្នកត្រូវចុះឈ្មោះក្នុងអ៊ីនធើណែត ត្រូវជ្រើសរើសព្រះមួយ ក្នុងចំណោមព្រះទាំងនោះ ហើយបង្កើតអាណាចក្ររបស់អ្នក”។
គ្រាន់តែខ្ញុំឮគេនិយាយថា “ចូរជ្រើសរើសយកព្រះមួយ” ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង។ ថ្វីដ្បិតតែនេះគ្រាន់តែជាការផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម ដែលខ្ញុំឮយូរៗម្តងមែន តែវាបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីចារិកលក្ខណៈនៃការសម្រេចចិត្តដ៏គ្រោះថ្នាក់បំផុត ក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃ។ នៅក្នុងការលេងល្បែងប្រភេទនេះ គេអាចជ្រើសរើសយក “ព្រះ” មួយណាក៏បាន ប៉ុន្តែ ក្នុងជីវិតពិត ការសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសព្រះខុស នឹងនាំឲ្យយើងទទួលលទ្ធផលអាក្រក់អស់កល្បជានិច្ច។
ក្នុងសម័យ ដែលពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលមួយជំនាន់ ដែលត្រូវបានហុំព័ទ្ធ ទៅដោយសាសន៍ដទៃដែលថ្វាយបង្គំព្រះជាច្រើន លោកយ៉ូស្វេបានប្រកាស់ថា ពួកគេត្រូវសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសយកព្រះមួយអង្គ សម្រាប់ខ្លួនឯង ប៉ុន្តែ មិនមែនចេះតែជ្រើសរើសតាមតែចិត្តនឹកឃើញនោះឡើយ។ គាត់បានធ្វើជាគំរូ សម្រាប់ពួកគេ ដោយមានប្រសាសន៍ថា “ចូររើសយកព្រះណា ដែលឯងចង់គោរពប្រតិបត្តិតាមនៅថ្ងៃនេះចុះ ទោះបើជាព្រះទាំងប៉ុន្មាន ដែលពួកឰយុកោឯងបានគោរពប្រតិបត្តិនៅខាងនាយទន្លេ ឬអស់ទាំងព្រះរបស់សាសន៍អាម៉ូរីនេះ ដែលឯងរាល់គ្នានៅក្នុងស្រុកគេក្តី តែឯអញ និងពួកគ្រួអញ យើងទាំងអស់គ្នានឹងគោរពប្រតិបត្តិដល់ព្រះយេហូវ៉ាតែមួយប៉ុណ្ណោះ”(យ៉ូស្វេ ២៤:១៥)។
សព្វថ្ងែនេះ គឺមិនខុសពីសម័យលោកយ៉ូស្វេឡើយ យើងមានជម្រើសជាច្រើន។ ប៉ុន្តែ មានជម្រើសតែមួយប៉ុណ្ណោះដែលជាជម្រើសដ៏ឆ្លាតវ័យ គឺការសម្រេចចិត្តគោរពប្រតិបតិ្តព្រះដ៏ពិត។ លោកយ៉ូស្វេបានធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ត្រឹមត្រូវ។…
ដោះស្រាយហើយ
ខ្ញុំចូលចិត្តមើលការប្រកួតបាល់ទាត់ ហើយខ្ញុំជាអ្នកគាំទ្រក្លឹបបាល់ទាល់លីវើភូល(Liverpool) ក្នុងការប្រកួតព្រីមាលីក(Premier League) ក្នុងប្រទេសអង់គ្លេស។ ពេលដែលក្រុមកីឡាករអាវក្រហមទាំងនោះកំពុងប្រកួត ខ្ញុំខំតាមដានទាំងចិត្តភ័យអរ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍តានតឹងជាប់ជានិច្ច ក្នុងការទស្សនានេះ ព្រោះការទាត់បញ្ចូលទីតែមួយគ្រាប់ ឬការដែលកីឡាករភ្លាត់ស្នៀតតែបន្តិច អាចកែប្រែលទ្ធផលនៃការប្រកួតបាន។ ការនេះក៏ជាកត្តា ដែលនាំឲ្យមានភាពសប្បាយរីករាយ ក្នុងការទស្សនាផងដែរ។ ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានមើលគេចាក់ឡើងវិញនូវរូបភាពយឺតៗ នៃការប្រកួតរបស់ក្រុមលីវើភូល។ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលបានដឹងថា ខ្លួនមានអារម្មណ៍ស្ងប់ជាងមុន នៅក្នុងការទស្សនារូបភាពយឺត ៗនេះ។ តើហេតុអ្វី? ព្រោះខ្ញុំបានមើលម្តងហើយ ដូចនេះខ្ញុំដឹងអំពីលទ្ធផលនៃការប្រកួត បានជាខ្ញុំអាចទស្សនាស កម្មភាពនោះ ដោយអំណរ និងគ្មានភាពតានតឹងអ្វីឡើយ។
ជាញឹកញាប់ ការរស់នៅរបស់យើង មានលក្ខណៈមិនខុសពីការតាមដានការប្រកួតកីឡាឡើយ។ យើងមានការភ្ញាក់ផ្អើល ការនឿយណាយ និងការភ័យខ្លាច ពេលដែលយើងមិនដឹងច្បាស់ អំពីលទ្ធផលដែលយើងនឹងទទួលនៅពេលខាងមុខ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ អាចទទួលបាននូវការកម្សាន្តចិត្ត ដោយដឹងការពិតថា ទោះបីជាយើងមិនអាចដឹងជាមុន អំពីលទ្ធផលនៃបញ្ហាជាច្រើន ក្នុងជីវិតយើងក៏ដោយ ក៏យើងអាចដឹងច្បាស់ថា លទ្ធផលដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់យើង គឺបានសម្រេចដោយកិច្ចការដែលព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើ នៅលើឈើឆ្កាងហើយ។
សាវ័កយ៉ូហានបានចែងយ៉ាងច្បាស់ថា “ខ្ញុំបានសរសេរសេចក្តីទាំងនេះ ផ្ញើមកអ្នករាល់គ្នា ដែលជឿដល់ព្រះនាមព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានដឹងថា អ្នករាល់គ្នាមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចហើយ”(១យ៉ូហាន ៥:១៣)។ យើងប្រហែលជាមានការភ្ញាក់ផ្អើល នៅក្នុងដំណើរនៃជីវិតរបស់យើង តែដោយសារព្រះរាជកិច្ចដែលព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើសម្រេច យើងអាចមានសន្តិភាពក្នុងចិត្ត។…
ជួយខ្លួនឯង
ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានមើលការផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម ក្នុងទូរទស្សន៍ អំពីក្រុមហ៊ុនភោជ្ជនីយដ្ឋានមួយ ដែលបានធ្វើការអះអាង ដ៏គួរឲ្យកត់សំគាល់។ ការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មនោះ បាននិយាយថា “អ្នកអាចជួយឲ្យខ្លួនអ្នកមានសុភមង្គល នៅឯភោជ្ជនីយដ្ឋានយើងខ្ញុំ”។ តើនេះមិនមែនជាការល្អទេឬ ដែលយើងអាចជួយឲ្យខ្លួនឯងមានសុភមង្គល ដោយសារការញាំបន្លែ ដំឡូងបារាំង សាច់ ឬម្ហូបប៉ាស្តា ឬក៏បង្អែមនោះ? តែគួរឲ្យស្តាយណាស់ គ្មានភោជនីយដ្ឋានណាមួយដែលអាចផ្តល់ឲ្យនូវសុភមង្គល តាមការសន្យានោះឡើយ។
ដូចដែលយើងបានដឹងស្រាប់ហើយថា សុភមង្គលគឺជារបស់ដែលយើងពិបាករក ស្ទើរតែនៅក្នុងគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់ក្នុងជីវិតយើង។ យើងប្រហែលជាខំស្វែងរកសុភមង្គល នៅក្នុងម្ហូបអាហារ ឬនៅក្នុងរបស់អ្វីផ្សេងទៀត តែផ្ទុយទៅវិញ នៅទីបញ្ចប់ សុភមង្គលនៅតែបន្តគេចចេញពីកណ្តាប់ដៃយើងដដែល។ តើមកពីហេតុអ្វី? គឺដោយសារ យើងចេះតែដេញតាមរបស់អ្វី ដែលមិនអាចបំពេញសេចក្តីត្រូវការដែលជ្រៅបំផុត ក្នុងចិត្តរបស់យើង។
ពេលដែលយើងដេញតាមរបស់ទាំងនោះ យើងប្រហែលជាទទួលបានភាពរីករាយ ការរំខាន ឬការសប្បាយផ្លូវកាយ តែមួយរយៈពេល តែយើងនៅតែមិនដឹងថា ចិត្តរបស់យើងកំពុងតែស្រែកដង្ហើយរកជំនួយ និងសេចក្តីសង្ឃឹមឡើយ។ ហេតុនេះហើយ បានជាអ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើង បានបង្ហាញឲ្យយើងស្គាល់ផ្លូវ ដែលល្អជាង ដោយប្រាប់យើងថា “សប្បាយហើយ អ្នកណាដែលមានព្រះនៃយ៉ាកុប ជាជំនួយរបស់ខ្លួន ជាអ្នកដែលសង្ឃឹមដល់ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃខ្លួន”(ទំនុកដំកើង ១៤៦:៥)។
តើអ្នកចង់ឲ្យព្រះជួយអ្នកទេ? ពិតមែនហើយ ទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងជួយយើង ពេលដែលយើងស្វែងរកសុភមង្គល នៅក្នុងទ្រង់។ យើងអាចរកឃើញសុភមង្គល តែនៅពេលដែលយើងថ្វាយខ្លួនដល់ព្រះ…
ដៃស្អាត
សព្វថ្ងៃនេះ យើងសង្កេតឃើញថា មានការប្រកាសជាច្រើន ដែលលើកទឹកចិត្តប្រជាពលរដ្ឋឲ្យលៀងដៃឲ្យស្អាត។ ដោយសារការរីករាលដាលនៃមេរោគ និងវីរូស ក្នុងចំណោមសាធារណៈជន កំពុងធ្វើឲ្យមានការព្រួយបារម្ភនោះមន្រ្តីសុខាភិបាលបានរំឭកយើងម្តងហើយម្តងទៀតថា ដៃដែលមិនស្អាត អាចជាភ្នាក់ងារដែលចម្លងមេរោគ ដ៏គ្រោះថ្នាក់។ ដូចនេះ ក្រៅពីការដាក់ផ្លាកសញ្ញាដាស់តឿនឲ្យលៀងដៃ យ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន ជាញឹកញាប់ នៅទីសាធារណៈ ក្នុងប្រទេសជឿនលឿន គេបានផ្តល់ឲ្យនូវទឹកសាប៊ូលាងដៃ សម្រាប់លាងជម្រះមេរោគ និងបាក់តេរី។
ស្តេចដាវីឌក៏បានមានបន្ទូល អំពីសារៈសំខាន់នៃ “ការលាងដៃឲ្យស្អាត”ផងដែរ ប៉ុន្តែ ការលាងដៃនោះ គឺសំខាន់ដោយសារមូលហេតុផ្សេងមួយទៀត។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា ដៃដែលបានលាងស្អាត គឺជាគន្លឹះដែលធ្វើឲ្យយើង អាចចូលក្នុងព្រះវត្តមានព្រះ ដើម្បីថ្វាយបង្គំ គឺដូចដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា : “តើអ្នកណានឹងឡើងទៅឯភ្នំនៃព្រះយេហូវ៉ា តើអ្នកណានឹងឈរ នៅក្នុងទីបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់បាន គឺជាអ្នកដែលមានដៃស្អាត និងចិត្តបរិសុទ្ធ”(ទំនុកដំកើង ២៤:៣-៤)។ ត្រង់ចំណុចនេះ ពាក្យ “ដៃស្អាត” មិនសំដៅទៅលើដៃដែលមានអនាម័យឡើយ ប៉ុន្តែ តាមន័យធៀប ពាក្យនេះគឺសំដៅទៅលើស្ថានភាពខាងវិញ្ញាណរបស់យើង ដែលត្រូវលាងសម្អាតអំពើបាបចេញ(១យ៉ូហាន ១:៩)។ ពាក្យនេះបង្រៀនយើង ឲ្យរស់នៅ ដោយការប្តេជ្ញាចិត្តថានឹងធ្វើការអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ និងគោរពប្រតិបត្តិព្រះ ដើម្បីឲ្យយើងអាចឈរ ដោយគ្មានកន្លែងបន្ទោសបាននៅចំពោះព្រះ ដោយអភ័យឯកសិទ្ធិ នៅក្នុងការថ្វាយបង្គំទ្រង់។
ពេលទ្រង់គង់នៅក្នុងជីវិតយើង ទ្រង់អាចជួយឲ្យយើងធ្វើអ្វី ដែលត្រឹមត្រូវ ដើម្បីឲ្យដៃយើងស្អាត…
ត្រចៀកដែលបើក
ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំមានបញ្ហាត្រចៀក ហើយខ្ញុំក៏បានសម្រេចចិត្តសាកល្បងព្យាបាល តាមរបៀបដ៏ចម្រូងចម្រាសមួយ។ ការព្យាបាលរបៀបនោះត្រូវបានធ្វើឡើង ដើម្បីរំលាយអាចម៍ត្រចៀក ក្នុងរន្ធត្រចៀក ហើយដើម្បីសម្អាតអ្វី ដែលធ្វើឲ្យរាំងស្ទះការឮសម្លេង។ ខ្ញុំត្រូវតែទទួលស្គាល់ថា ការព្យាបាលនេះហាក់ដូចជាចម្លែក។ ប៉ុន្តែ ដោយសារខ្ញុំមានចិត្តស្រេកឃ្លានចង់ឲ្យត្រចៀកខ្ញុំស្តាប់ឮ ខ្ញុំក៏ព្រមឲ្យគេសាកល្បងព្យាបាលតាមរបៀបនេះតែម្តង។
ការស្តាប់សម្លេងមានសារៈសំខាន់យ៉ាងខ្លាំង នៅក្នុងការរស់នៅរបស់យើង ប៉ុន្តែ ការស្តាប់សម្លេងខាងវិញ្ញាណ មានសារៈសំខាន់កាន់តែខ្លាំង ចំពោះការដើរជាមួយព្រះ។ ក្នុងបទទំនុកដំកើង ៤០:៦ ស្តេចដាវីឌបានប្រកាសថា “ឯយញ្ញបូជា ហើយនឹងដង្វាយ នោះទ្រង់មិនសព្វព្រះហឫទ័យទេ ទ្រង់បានបើកត្រចៀកឲ្យទូលបង្គំស្តាប់តាម ទ្រង់មិនចង់បានដង្វាយដុត ឬយញ្ញបូជាលោះបាបនោះទេ”។ ពាក្យ បើក ក្នុងខនេះ អាចប្រែថា “សម្អាតឲ្យស្រឡះ” ហើយពាក្យនេះនិយាយអំពីការអ្វី ដែលព្រះសព្វព្រះទ័យឲ្យយើងធ្វើ។ ទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងបើកត្រចៀក ហើយត្រៀមខ្លួនស្តាប់ទ្រង់មានបន្ទូលមកកាន់យើង តាមរយៈព្រះបន្ទូលទ្រង់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ជួនកាល ត្រចៀកខាងវិញ្ញាណរបស់យើង អាចស្ទះ ដោយសារសម្លេងរំខាននៃវប្បធម៌ ឬសម្លេងចម្រៀងនៃការល្បួង និងអំពើបាប ដែលធ្វើឲ្យយើងកន្រ្ទាក់អារម្មណ៍។
ចូរយើងបង្វែរចិត្តរបស់យើង ឲ្យងាកមករកព្រះអម្ចាស់វិញ ដោយការផ្តោតចិត្តគំនិតទាំងស្រុង ចំពោះទ្រង់ ដោយបើកត្រចៀកយើងចំហរ ដើម្បីឲ្យយើងងាយនឹងស្តាប់ឮព្រះសូរសៀងទ្រង់។ ពេលទ្រង់មានបន្ទូល ទ្រង់នឹងដាក់ព្រះបន្ទូលទ្រង់ នៅក្នុងចិត្តយើង ហើយយើងនឹងបានរៀនពីទ្រង់ ដើម្បីអរសប្បាយ តាមបំណងព្រះទ័យទ្រង់(ខ.៨)។—Bill Crowder
ផ្លូវនៃទឹកភ្នែក
មានសោកនាដកម្ម ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមួយបានកើតឡើង ក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តនៃសហរដ្ឋអាមេរិក ពេលដែលកុលសម្ព័ន្ធដើមរបស់អាមេរិករាប់ពាន់នាក់ ត្រូវបានរដ្ឋាភិបាលអាមេរិកបង្ខំឲ្យចាកចេញពីទីលំនៅក្នុងដើមសតវត្សរ៍ទី១៩។ កាលពីមុន ពួកកុលសម្ព័ន្ធដើមរបស់អាមេរិកទាំងនោះ បានចុះសន្ធិសញ្ញា និងបានជួយធ្វើសង្គ្រាមជាមួយពួកជនជាតិស្បែកសរ ដែលកំពុងមានចំនួនប្រជាជនកើនឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័ស ប៉ុន្តែ ក្រោយមក ពួកគេបែរជាត្រូវពួកស្បែកសរបណ្តេញចេញពីទឹកដីបុព្វបុរសរបស់ពួកគេទៅវិញ។ ក្នុងរដូវរងា នៃឆ្នាំ១៨៣៨ គេបានបង្ខំពួកកុលសម្ព័ន្ធ ចេរូគី(Cherokee) រាប់ពាន់នាក់ ឲ្យដើរជាក្រុម ក្នុងដំណើរដ៏សាហាវព្រៃផ្សៃ ដែលមានចម្ងាយជាង ១៦០០ គីឡូម៉ែត្រ ឆ្ពោះទៅទិសខាងលិច ដែលក្រោយមក គេក៏បានហៅព្រឹត្តិការណ៍នេះថា “ផ្លូវនៃទឹកភ្នែក”។ អំពើអយុត្តិធម៌នេះ បានបណ្តាលឲ្យមនុស្សរាប់ពាន់នាក់បាត់បង់ជីវិត ដែលក្នុងចំណោមនោះ មានពួកគេជាច្រើននាក់មានសម្លៀកបំពាក់ ស្បែកជើង ឬស្បៀងអាហារតែបន្តិចបន្តួច ឬពុំមានទាល់តែសោះ សម្រាប់ការធ្វើដំណើរក្នុងរដូវរងារដ៏វេទនាដូចនោះ។
ពិភពលោកយើងសព្វថ្ងៃ នៅតែបន្តមានពេញទៅដោយ ភាពអយុត្តិធម៌ ទុក្ខវេទនា និងការជាច្រើនទៀត ដែលធ្វើឲ្យយើងឈឺក្បាល។ ហើយមានមនុស្សជាច្រើន បានមានអារម្មណ៍ថា ជីវិតរបស់ខ្លួនប្រៀបបាននឹងការធ្វើដំណើរតាមផ្លូវនៃទឹកភ្នែក គឺទឹកភ្នែកដែលស្រក់ ដោយគ្មាននរណាដឹង ហើយការសោកសង្រេងដែលគ្មានការកម្សាន្តចិត្ត។ ប៉ុន្តែ សូមចាំថា ព្រះអម្ចាស់នៃយើងទ្រង់ទតឃើញយើងស្រក់ទឹកភ្នែក ហើយសព្វព្រះទ័យនឹងកម្សាន្តចិត្តដែលនឿយព្រួយរបស់យើង(២កូរិនថូស ១:៣-៥)។ ទ្រង់ក៏បានប្រកាសអំពីសេចក្តីសង្ឃឹម សម្រាប់ពេលអនាគត ដែលនឹងមិនប្រឡាក់ដោយអំពើបាប ឬភាពអយុត្តិធម៌ឡើយ។ នៅថ្ងៃនោះ និងនៅទីនោះ “ព្រះទ្រង់នឹងជូតអស់ទាំងទឹកភ្នែក ពីភ្នែកគេចេញ…