ទឹកជ្រោះ
ពេល ខ្ញុំនៅក្នុងប្រទេសប្រេស៊ីល ខ្ញុំទៅលេងជ្រោះអ៊ីគូហ្ស៊ូជាទឹកជ្រោះមួយស្អាតជាងគេនៅលើពិភពលោក។ ខ្ញុំរំភើបចិត្តណាស់ពេលបានឃើញទឹកជ្រោះ តែអ្វីដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ជាងគេ មិនមែនជាទេសភាពទឹកជ្រោះ ឬទឹកធ្លាក់នោះទេ តែជាសម្លេងទឹកធ្លាក់។ សម្លេងទឹកធ្លាក់ធ្វើឲ្យខ្ញុំលង់ស្មារតី ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនខ្ញុំស្ថិតនៅក្នុងសម្លេងទឹកជ្រោះ។ នេះជាបទពិសោធន៍ដ៏វិសេសវិសាល ដែលរំលឹកខ្ញុំឲ្យដឹងថា ខ្ញុំជាមនុស្សដ៏តូចមួយ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងទឹកជ្រោះ។
ក្រោយមកទៀត រូបភាពនេះស្ថិតនៅជាប់នៅក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏គិតដល់បទគម្ពីរវិវរណៈ ១:១៥ កាលលោកយ៉ូហាននៅកោះប៉ាតម៉ូស គាត់និមិត្តឃើញព្រះគ្រីស្ទដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។ លោកយ៉ូហានពិព៌ណនាអំពីព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ពេញដោយសិរីរុងរឿងនៅព្រះពស្ត និងព្រះកាយទ្រង់។«ព្រះបាទទ្រង់ដូចជាលង្ហិនរលីង ដែលភ្លឺផ្លេកៗ ដូចជាដុតក្នុងគុកភ្លើង ព្រះសូរសៀងទ្រង់ដូចជាសូរនៃទឹកច្រើន» (ខ១៥)។
ពេលនោះ ខ្ញុំមិនអាចយល់ពីបទគម្ពីរនេះទេ រហូតទាល់តែខ្ញុំបានទៅលេងទឹកជ្រោះអ៊ីគូហ្ស៊ូ ហើយ សម្លេងទឹកធ្លាក់ធ្វើអោយខ្ញុំវិសេសជាងគេ។ ពេលខ្ញុំឮសម្លេងទឹកធ្លាក់ ធ្វើឲ្យខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំជាមនុស្សតូចមួយ ហើយរឹតតែធ្វើឲ្យខ្ញុំយល់ច្បាស់ជាងមុន ពេលលោកយ៉ូហានឃើញព្រះយេស៊ូវ គាត់ដួលសន្លប់បាត់ស្មារតីនៅទៀបជើងព្រះយេស៊ូវ(ខ១៧)។
ខ្ញុំជឿថា ការពិព៌ណនាបែបនេះជួយអ្នកស្វែងយល់កាន់តែច្បាស់អំពីភាពអស្ចារ្យរបស់វត្តមានព្រះយេស៊ូវ ហើយជួយអ្នកអោយចេះថ្វាយបង្គំព្រះអង្គសង្រ្គោះដូចជាលោកយ៉ូហានដែរ។-Bill Crowder
ការដាក់ទុនសម្រាប់ ពេលអនាគត
លោកចេសិន បូញ(Jason Bohn) ជានិស្សិតម្នាក់ ដែលបានវាយកូនហ្គុល ចូលរុន្ធ ដោយវាយពីចម្ងាយ តែមួយដងប៉ុណ្ណោះ ហើយគាត់ក៏ឈ្នះបានប្រាក់ជាច្រើន ។ មនុស្សជាច្រើនបានចាយវាយខ្ជះខ្ជាយប្រាក់ ដែលខ្លួនរកបាន តែលោកបូញមិនមានគម្រោងដូចនេះទេ ។ គាត់ចង់ក្លាយជាកីឡាករវាយកូនហ្គុលអាជីព ដូចនេះ គាត់បានចំណាយប្រាក់នោះ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ និងសម្រាប់ការហ្វឹកហាត់ ដើម្បីឲ្យជំនាញវាយកូនហ្គុលរបស់ខ្លួន កាន់តែមានភាពល្អប្រសើរថែមទៀត ។ ប្រាក់កាសទាំងនោះ បានក្លាយជាទុន សម្រាប់អនាគតរបស់គាត់ គឺជាទុនដែលនាំមកនូវផលចំណេញជាច្រើន នៅពេលគាត់បានឈ្នះការប្រកួតដ៏ធំមួយ។ គាត់បានធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ឆ្លាតវ័យ ដោយបានដាក់ទុនសម្រាប់អនាគតរបស់ខ្លួន ជាជាងចាយវាយប្រាក់នោះឲ្យអស់។
យ៉ាងណាមិញ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានត្រាស់ហៅយើង ឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តដូចនេះឯង ។ ព្រះទ្រង់បានផ្ទុកផ្តាក់នឹងយើង នូវធនធាន ដូចជា ពេលវេលា សមត្ថភាព និងឱកាសជាដើម ហើយយើងត្រូវសម្រេចចិត្តប្រើប្រាស់ធនធានទាំងនោះ ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ។ យើងចាំបាច់ត្រូវឆក់ឱកាសប្រើប្រាស់ធនធានទាំងនោះ ជាទុន សម្រាប់ពេលអនាគត ដ៏វែងឆ្ងាយខាងមុខ ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលអំពីការនេះ ក្នុងព្រះគម្ពីរ ម៉ាថាយ ៦:២០ ថា “ត្រូវប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិ ទុកសំរាប់ខ្លួន នៅឯស្ថានសួគ៌វិញ”។ ទ្រង់បានធានាថា គ្មានអ្វីអាចបំផ្លាញ ឬដកយកទ្រព្យសម្បត្តិទាំងនោះចេញពីយើងបានឡើយ។
សូមពិចារណាអំពីធនធានរបស់អ្នក…
ការជំពាក់ការអរគុណ
លោកដេវ រ៉នដ៍លេត(Dave Randlett) គឺជាមនុស្សម្នាក់ ដែលខ្ញុំសូមសម្តែងការអរគុណ ។ “តាមរយៈគាត់ ជីវិតរបស់ខ្ញុំបានមានការផ្លាស់ប្រែ”។ លោកដេវបានលាចាកលោកទៅនៅនគរស្ថានសួគ៌នៅខែតុលា ឆ្នាំ២០១០ ។ គាត់បានក្លាយជាអ្នកថែរបំប៉នខ្ញុំ ពេលដែលខ្ញុំទើបតែទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទ ក្នុងពេលកំពុងសិក្សានៅសកលវិទ្យាល័យ ។ គាត់មិនគ្រាន់តែបានលះបង់ពេលវេលា សម្រាប់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងបានហ៊ានប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់ ដោយឲ្យខ្ញុំមានឱកាសរៀនសូត្រ និងរីកលូតលាស់ នៅក្នុងការងារបម្រើព្រះ ។ លោកដេវជាឧបករណ៍របស់ព្រះ ដែលបានផ្តល់ឱកាសឲ្យខ្ញុំ បានក្លាយជាអ្នកផ្សាយដំណឹងល្អដល់ពួកនិស្សិត និងធ្វើដំណើរជាមួយក្រុមតន្រ្តីសកលវិទ្យាល័យ ។ និយាយរួម គាត់បានជួយឲ្យខ្ញុំមានការផ្លាស់ប្រែ និងត្រៀមខ្លួន ដើម្បីរស់នៅក្នុងជីវិត ដែលបង្រៀនព្រះបន្ទូលព្រះ ។ ខ្ញុំមានអំណរ ដោយបានសម្តែងនូវការអរគុណ ចំពោះគាត់ជាច្រើនលើក ។
ខ្ញុំបានអរគុណលោកដេវ ដែលមានឥទ្ធិពល នៅក្នុងជីវិតខ្ញុំ គឺដូចដែលសាវ័កប៉ុល មានការដឹងគុណ ចំពោះលោកអ័គីឡា និងនាងព្រីស៊ីល ដែលបានបម្រើព្រះអម្ចាស់ ជាមួយគាត់ ។ គឺដូចដែលគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា “គេបានប្រថុយជីវិត ដោយព្រោះខ្ញុំ មិនមែនតែខ្ញុំដែលអរគុណដល់គេប៉ុណ្ណោះ គឺទាំងពួកជំនុំសាសន៍ដទៃទាំងប៉ុន្មានថែមទៀត”(រ៉ូម ១៦:៤)។
អ្នកក៏ប្រហែលជាមានមនុស្ស នៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ដែលហ៊ានប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់ ដោយផ្តល់ឲ្យអ្នក នូវឱកាសបម្រើ ឬមានឥទ្ធិពលខាងព្រលឹងវិញ្ញាណយ៉ាងខ្លាំង មកលើជីវិតអ្នក…
ការខាតបង់នៃជម្លោះ
ក្នុងខ្សែវីដេអូឯកសារ ស្តីអំពីសង្រ្គាមលោកលើកទី១ អ្នកពិពណ៌នា បានមានប្រសាសន៍ថា បើសិនជាគេត្រូវដង្ហែរ សពជនជាតិអង់គ្លេស ដែលបានបាត់បង់ជីវិតក្នុង “សង្រ្គាមដើម្បីបញ្ចប់សង្រ្គាមទាំងអស់” នោះគេត្រូវដើរដង្ហែរជាបួនជួរ កាត់តាមវិមានរំឭកសង្រ្គាម នៅទីក្រុងឡុង ពិធីបុណ្យនេះនឹងត្រូវចំណាយពេលរហូតដល់ប្រាំពីរថ្ងៃ ។ ទិដ្ឋភាពដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលនៃពិភពលោកនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំជញ្ជឹងគិត អំពីការខាតបង់ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរនៃសង្គ្រាម ដែលរួមមាន ការខាតបង់ប្រាក់ចំណាយលើសង្រ្គាម ការខូចខាតទ្រព្យសម្បត្តិ និងការរំខានដល់ដំណើរការសេដ្ឋកិច្ច តែទន្ទឹមនឹងនេះ គ្មានការខាតបង់មួយណា ដែលអាចប្រៀបផ្ទឹមនឹងការបាត់បង់ជីវិតមនុស្សឡើយ ។ ពួកទាហាន និងជនស៊ីវិលគឺជាអ្នកបង់ថ្លៃការខូតខាតដ៏ធ្ងន់ធ្ងរទាំងនេះ ដែលមានការកើនឡើង យ៉ាងឆាប់រហ័ស ដោយសេចក្តីទុក្ខសោកនៃអ្នកដែលបានរួចជីវិត ។ ដូចនេះ សង្រ្គាមពិតជានាំឲ្យមានការខាតបង់ខ្លាំងណាស់ ។
ពេល ដែលអ្នកជឿព្រះធ្វើសង្រ្គាមទាស់ប្រឆាំងនឹងគ្នាឯង ការខាតបង់ក៏មានកម្រិតខ្ពស់ផងដែរ ។ សាវ័កយ៉ាកុបបានបង្រៀនថា «ឯសេចក្តីទាស់ទែង និងសេចក្តីឈ្លោះប្រកែក ក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា នោះមកពីណា តើមិនមែនមកពីសេចក្តីសំរើប ដែលច្បាំងក្នុងអវយវៈរបស់អ្នករាល់គ្នាទេអី?» (យ៉ាកុប ៤:១)។ ពេលយើងខំស្វែងរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ជួនកាលយើងបានឈ្លោះប្រកែកគ្នា ដោយមិនបានគិតដល់ការខាតបង់ ដែលកើតមានចំពោះការធ្វើបន្ទាល់របស់យើងដល់លោកិយ និងដល់ទំនាក់ទំនង ដែលយើងមានជាមួយគ្នាទេ ។ ហេតុនេះហើយ បានជាសាវ័កយ៉ាកុបបានលើកទឹកចិត្តយើង នៅក្នុងបទគម្ពីរខាងមុខថា “ រីឯផលនៃសេចក្តីសុចរិត នោះបានព្រោះចុះដោយសេចក្តីមេត្រី សំរាប់ពួកអ្នកដែលរកសេចក្តីមេត្រីនោះឯង(៣:១៨)”។…
ការឆែកពិនិត្យពាក្យសម្តី
ពេលដែលខ្ញុំកំពុងបើកបរត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ខ្ញុំបានស្តាប់ការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មដ៏គួរ ឲ្យចាប់អារម្មណ៍ តាមវិទ្យុ ។ ពេលនោះ គេកំពុងផ្សាយអំពីកម្មវិធីកំព្យូទ័រមួយ ដែលឆែកពិនិត្យសារអេឡិចត្រូនិច ដែលគេសរសេរ ។ ខ្ញុំមានការយល់ដឹងច្រើនអំពីកម្មវិធី “ឆែកមើលការប្រកបពាក្យ” និងកម្មវិធី “ឆែកមើលវេយ្យករណ៍” ដែលគេសរសេរនៅក្នុងកំព្យូទ័រ ប៉ុន្តែ កម្មវិធីថ្មីនេះ គឺមិនដូចនោះទេ ព្រោះវាជា “កម្មវិធី ឆែកមើលពាក្យសម្តី”។ កម្មវិធីនេះពិនិត្យមើលពាក្យសម្តី ដែលគេប្រើនៅក្នុងសារអេឡិចត្រូនិច ដើម្បីឲ្យអ្នកសរសេរដឹង ថាតើពាក្យសម្តីដែលខ្លួនបានសរសេរ មានភាពព្រហើន អសុរោះ ឬកាចឬទេ ។
ពេលដែលខ្ញុំបានស្តាប់ អ្នកផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម ពិពណ៌នាអំពីលក្ខណះពិសេសៗ នៃកម្មវិធីនេះ ខ្ញុំក៏បានសួរខ្លួនឯងថា បើសិនជាមានកម្មវិធីសម្រាប់ឆែកពិនិត្យពាក្យសម្តី ដែលខ្ញុំនិយាយចេញពីមាត់ខ្ញុំ នោះមិនដឹងជាប្រសើរយ៉ាងណាទេ ។ តើមានប៉ុន្មានដងហើយ ដែលខ្ញុំបានឆ្លើយតបដោយពាក្យមិនពិរោះស្តាប់ ហើយក្រោយមក ក៏មានការសោកស្តាយ ចំពោះពាក្យដែលខ្ញុំបាននិយាយនោះ? ជាការពិតណាស់ បើសិនជាមានកម្មវិធីសម្រាប់ឆែកពិនិត្យពាក្យសម្តី ដែលខ្ញុំនិយាយចេញពីមាត់ខ្ញុំ នោះខ្ញុំមិនបាច់ឆ្លើយតប ដោយភាពល្ងីល្ងើឡើយ ។
សាវ័កប៉ុលបានដឹងថា អ្នកជឿព្រះត្រូវការឆែកពិនិត្យពាក្យសម្តីរបស់ខ្លួន ជាពិសេសនៅពេលយើងនិយាយ ទៅកាន់អ្នកដែលមិនមែនជាគ្រីស្ទបរិស័ទ ។ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា “ចូរឲ្យពាក្យសំដីរបស់អ្នករាល់គ្នា បានប្រកបដោយព្រះគុណជានិច្ច ទាំងបង់អំបិលផង ដើម្បីឲ្យដឹងជាបែបយ៉ាងណា ដែលគួរឆ្លើយដល់មនុស្សនិមួយៗ”(កូល៉ុស…
កិច្ចការដ៏សំខាន់
ថ្មីៗនេះគេបានចាត់តាំង ឲ្យខ្ញុំទៅបំពេញមុខនាទីជាគណៈវិនិច្ឆ័យ ។ កិច្ចការនេះ គឺពិតជាសំខាន់ខ្លាំងណាស់ ហើយត្រូវចំណាយពេលច្រើនផង តែក៏ជាកិច្ចការដ៏សំខាន់ផងដែរ ។ ក្នុងអំឡុងពេលនៃការប្រជុំ នៅថ្ងៃទីមួយ ចៅក្រមបានបង្រៀនយើង អំពីការទទួលខុសត្រូវនៃកិច្ចការនោះ ។ យើងនឹងត្រូវអង្គុយនៅក្នុងទីជំនុំជម្រះក្តី ឲ្យមនុស្សដែលមានជម្លោះ(តុលាការខាងរដ្ឋបវេណី) ឬជំនុំជម្រះអ្នកដែលត្រូវបានចោទប្រកាន់ថាមានទោសឧក្រិដ្ឋ(តុលាការព្រហ្មទណ្ឌ)។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំនៅមានការខ្វះខាត នៅក្នុងកិច្ចការដែលខ្ញុំកំពុងបំពេញនេះ ។ ការសម្រេចក្តីឲ្យអ្នកដទៃ អាចនាំឲ្យមានផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកនោះ ដូចនេះ វាមិនមែនជារឿងធម្មតាទេ ។ យើងជាមនុស្សដែលមិនល្អឥតខ្ចោះឡើយ ដូចនេះ យើងមិនអាចធ្វើការជំនុំជម្រះក្តី ឲ្យបានត្រឹមត្រូវជានិច្ចឡើយ ។
ប្រព័ន្ធតុលាការនៅក្នុងពិភពលោកយើង អាចជួបការលំបាក ហើយមានការចុះខ្សោយ ដោយសារកំហុសឆ្គង ដែលមនុស្សយើងមាននៅក្នុងការគ្រប់គ្រង ប៉ុន្តែ យើងអាចទុកចិត្តព្រះជានិច្ច ដ្បិតទ្រង់មានប្រាជ្ញា និងយុត្តិធម៌ដ៏អស្ចារ្យ ។ អ្នកនិពន្ធព្រះគម្ពីរទំនុកតម្កើងបានច្រៀងថា “ព្រះយេហូវ៉ាគ្រប់គ្រង ឯលោកីយ៍ក៏បានតាំងមាំមួននៅ នឹងរង្គើមិនបានឡើយ ទ្រង់នឹងជំនុំជំរះគ្រប់ទាំងសាសន៍ដោយទៀងត្រង់”(ទំនុកតម្កើង ៩៦:១០)។ ព្រះទ្រង់ជំនុំជម្រះដោយសេចក្តីសុចរិត ព្រោះទ្រង់មានសេចក្តីយុត្តិធម៌ដ៏ឥតខ្ចោះ ហើយមានលក្ខណៈសម្បត្តិដ៏គ្រប់លក្ខណ៍ ។
យើងអាចទុកចិត្តព្រះ ក្នុងពេលឥឡូវនេះបាន នៅពេលជីវិតរបស់យើងជួបភាពអយុត្តិធម៌ ដោយដឹងថា ទ្រង់នឹងជំនុំជម្រះការទាំងអស់ ដោយយុត្តិធម៌នៅគ្រាចុងក្រោយ(២កូរិនថូស ៥:១០)។
- Bill Crowder
សេចក្តីមេត្តាករុណានៃព្រះ
ថ្ងៃនេះគឺជាថ្ងៃរំឭកខួបទី១១ នៃការវាយប្រហារភារវៈកម្ម នៅសហរដ្ឋអាមេរិក នៅថ្ងៃទី ១១ កញ្ញា ២០០១ ។ គេពិបាកនឹងគិតអំពីថ្ងៃនោះ ដោយមិនស្រមៃឃើញរូបភាព នៃការវិនាសហិនហោច ទុក្ខព្រួយ និងការបាត់បង់ ដែលមានផលប៉ះពាល់ដល់សហរដ្ឋអាមេរិក ក៏ដូចជាពិភពលោកទាំងមូល បន្ទាប់ពីព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សោកសៅនោះបានកើតឡើង ។ ការបាត់បង់ជីវិតមនុស្សរាប់ពាន់នាក់ បានរួមផ្សំដោយជម្រៅនៃការបាត់បង់ ដែលមាននៅក្នុងអារម្មណ៍ជារួម ពោលគឺប្រទេសជាតិទាំងមូលមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនបានបាត់បង់សន្តិសុខហើយ ។ ទុក្ខព្រួយដោយសារការបាត់បង់ផ្ទាល់ខ្លួន និងជារួម នឹងនៅតែដក់ជាប់នៅក្នុងការចងចាំ អំពីព្រឹត្តិការណ៍ដែលបានកើតឡើងនៅថ្ងៃនោះ ។
ហេតុការណ៍ដ៏រន្ធត់នោះ គឺមិនមែនគ្រាន់តែបណ្តាលឲ្យមានការចងចាំដ៏ឈឺចាប់ នៃថ្ងៃទី ១១ កញ្ញា ប៉ុណ្ណោះឡើយ ។ វាក៏បានរំឭកខួបនៃការស្លាប់នៃឳពុកក្មេករបស់ខ្ញុំផងដែរ ។ ការបាត់បង់ជីវិតរបស់ជីម(Jim) បានដក់ជាប់យ៉ាងជ្រៅ ក្នុងអារម្មណ៍នៃគ្រួសាររបស់យើង និងក្នុងចំណោមមិត្តភ័ក្ររបស់គាត់ ។
ទោះបីជាយើងជួបប្រទះនឹងទុក្ខព្រួយប្រភេទណាក៏ដោយ ក៏មានតែការកម្សាន្តចិត្តដ៏ពិតតែមួយប៉ុណ្ណោះ គឺការកម្សាន្តចិត្តនៃសេចក្តីមេត្តាករុណានៃព្រះ ។ នៅពេលស្តេចដាវីឌមានការឈឺចិត្ត ទ្រង់អធិស្ឋានដល់ព្រះថា “ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ សូមប្រោសមេត្តាចំពោះទូលបង្គំ ដ្បិតទូលបង្គំមានសេចក្តីទុក្ខលំបាក ភ្នែកទូលបង្គំកាន់តែខ្សោយទៅ ដោយសេចក្តីសោយសោក ព្រមទាំងចិត្ត និងខ្លួនប្រាណនៃទូលបង្គំផង”(ទំនុកតម្កើង ៣១:៩)។ មានតែក្នុងសេចក្តីមេត្តាករុណានៃព្រះប៉ុណ្ណោះ ដែលយើងអាចរកបានការកម្សាន្តចិត្ត ដល់ការឈឺចាប់ និងរកបានសន្តិភាពសម្រាប់ចិត្តរបស់យើង…
ភាពចាំបាច់នៃ ការស្រក់ទឹកភ្នែក
បន្ទាប់ពីមានការរញ្ជួយដី នៅប្រទេសហៃទី ឆ្នាំ ២០១០មក យើងមានការតក់ស្លត់ នៅពេលបានឃើញរូបភាពនៃភាពហិនហោច និងទុក្ខវេទនា ដែលប្រជាជនបានទទួលរង នៅក្នុងប្រទេសដ៏តូចមួយនេះ ។ ក្នុងចំណោមរូបភាពដ៏គួរឈឺចាប់ជាច្រើន មានរូបភាពមួយដែលខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ជាងគេ ។ គឺរូបភាពដែលបង្ហាញអំពីស្រ្តីម្នាក់ ដែលកំពុងសម្លឹងមើលទៅភាពវិនាសហិនហោចដ៏ធំក្រៃលែង ដោយការយំសោក ។ គាត់មិនអាចពិចារណា អំពីការឈឺចាប់នៃប្រជាជនរបស់ខ្លួនបានឡើយ ហើយនៅពេលដែលចិត្តរបស់គាត់ត្រូវខ្ទេចខ្ទាំ គាត់បានសម្រក់ទឹកភ្នែក ។ គេអាចយល់អំពីការឆ្លើយតបរបស់គាត់នៅពេលនោះ ។ ជួនកាល មានតែការយំសោកទេ ដែលជាការឆ្លើយតបដ៏សមរម្យ ចំពោះការឈឺចាប់ដែលយើងជួបប្រទះ ។
នៅពេលខ្ញុំពិនិត្យមើលរូបភាពនោះ ខ្ញុំបានគិតអំពីការក្តួលអាណិតនៃព្រះអម្ចាស់នៃយើង ។ ព្រះយេស៊ូវបានជ្រាបអំពីភាពចាំបាច់នៃការសម្រក់ទឹកភ្នែក ហើយទ្រង់ក៏ព្រះកន្សែងផងដែរ ។ ប៉ុន្តែ ទ្រង់ព្រះកន្សែង ចំពោះសេចក្តីហិនវិនាសមួយប្រភេទទៀត ដែលកើតឡើងពីអំពើបាប ។ នៅពេលទ្រង់យាងជិតដល់ទីក្រុងយេរូសាឡិម ដែលមានទៅដោយ អំពើពុករលួយ និងភាពអយុត្តិធម៌ ហើយនិងការឈឺចាប់ដែលអ្នកក្រុងនោះបានបង្ករ ទ្រង់បានឆ្លើយតប ដោយសម្រក់ទឹកភ្នែក ។ ដូចដែលមានចែង ថា “កាលទ្រង់យាងទៅបង្កើយ និងឃើញទីក្រុងហើយ នោះក៏ទ្រង់ព្រះកន្សែងនឹងក្រុងនោះ”(លូកា ១៩:៤១)។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ព្រះកន្សែង ដោយការក្តួលអាណិត និងសេចក្តីសោកសៅ ។
នៅពេលយើងជួបប្រទះ ភាពអមនុស្សធម៌…
ការជួបជុំគ្នាឡើងវិញដ៏មានអំណរ
ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅ នៅពេលកូនៗរបស់យើង នៅជាក្មេងតូចៗនៅឡើយ ។ ខ្ញុំបានជិះយន្តហោះត្រឡប់មកផ្ទះវិញ បន្ទាប់ពីបានធ្វើដំណើរបេសកកម្ម ដែលមានរយៈពេលដប់ថ្ងៃ ។ នៅសម័យនោះ គេអនុញ្ញាតិឲ្យប្រជាជនទៅទទួលស្វាគមន៍អ្នកដំណើរ នៅច្រកចេញនៃអ្នកធ្វើដំណើរ ។ បន្ទាប់ពីយន្តហោះដែលខ្ញុំជិះបានចុះចតហើយ ខ្ញុំក៏បានដើរចេញមកតាមច្រកទ្វារនោះ ហើយបានទទួលការស្វាគមន៍ពីកូនតូចៗរបស់យើង ដែលមានការអរសប្បាយយ៉ាងខ្លាំង នៅពេលបានឃើញខ្ញុំចេញមក បានជាពួកគេស្រែយំ ។ ខ្ញុំក៏សម្លឹងមើលប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំ ឃើញនាងកំពុងស្រក់ទឹកភ្នែក ។ ខ្ញុំរកពាក្យនិយាយមិនរួច ។ អ្នកដទៃទៀត ដែលយើងមិនស្គាល់ ដែលនៅមាត់ទ្វារ ក៏ខំទប់ទឹកភ្នែកផងដែរ នៅពេលកូនៗរបស់យើងបានឱបជើងខ្ញុំ ហើយស្វាគមន៍ ដោយការយំដូចនេះ ។ នោះពិតជាឱកាសដ៏អស្ចារ្យមែន ។
ការចងចាំអំពីភាពតានតឹងនៃការស្វាគមន៍លើកនោះ បានក្លាយជាការស្តីបន្ទោសដ៏ស្រទន់ ដល់ការដាក់អទិភាព ក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំ ។ លោកសាវ័កយ៉ូហានមានការអន្ទះសារ ចង់ឃើញព្រះយេស៊ូវយាងមកវិញ ហើយគាត់បានសរសេរថា “ព្រះអង្គដែលធ្វើបន្ទាល់ពីសេចក្តីទាំងនេះ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា អើ អញមកជាឆាប់ ។ អាម៉ែន ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវអើយ សូមយាងមក។”(វិវរណៈ ២២:២០) ក្នុងបទគម្ពីរដទៃទៀត សាវ័កប៉ុលបាននិយាយអំពីមកុដ ដែលត្រូវបានត្រៀមទុកសម្រាប់អ្នក ដែល“ចូលចិត្តនឹងដំណើរទ្រង់យាងមកវិញ”(២ធីម៉ូថេ ៤:៨)។ ប៉ុន្តែ ជួនកាល ខ្ញុំមានអារម្មណ៍អន្ទះសារចង់ឃើញការយាងមកនៃព្រះគ្រីស្ទ តែមិនសូវអន្ទះសារខ្លាំង…
សិប្បករដ៏ជំនាញ
ពេលដែលខ្ញុំភ្ជាប់ពាក្យជាមួយភរិយារបស់ខ្ញុំ ឪពុករបស់នាងបានឲ្យអំណោយដ៏ពិសេសមួយ សម្រាប់អាពាហ៍ពិពាហ៍របស់យើង ។ ក្នុងនាមជាអ្នកផលិតនាឡិកា និងគ្រឿងអល្ល័ង្កា គាត់បានធ្វើជញ្ជៀនសម្រាប់មង្គលការរបស់យើង ។ គាត់បានធ្វើជញ្ជៀនសម្រាប់ខ្ញុំ ដោយប្រើកម្ទេចមាស ដែលសល់ពីការកែទំហុំនៃជញ្ជៀនដទៃទៀត និងហាក់ដូចជាមិនសូវមានតម្លៃ ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលកម្ទេចមាសទាំងនោះ នៅក្នុងដៃនៃសិប្បករម្នាក់នេះ គាត់បានធ្វើឲ្យកម្ទេចទាំងនោះ ក្លាយទៅជាវត្ថុដ៏ស្រស់ស្អាត ដែលខ្ញុំបានស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំង រហូតមកដល់ថ្ងៃនេះ ។ គឺពិតជាអស្ចារ្យណាស់ ដែលសិប្បករដ៏ជំនាញម្នាក់ អាចកែច្នៃវត្ថុ ដែលអ្នកដទៃប្រហែលជាយល់ថា គ្មានប្រយោជន៍នោះ ។
ព្រះទ្រង់ក៏បានធ្វើការនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង តាមរបៀបនេះផងដែរ ។ ទ្រង់គឺជាសិប្បករដែលមានជំនាញអស្ចារ្យបំផុត ដែលបានប្រមូលកម្ទេចដែលគ្មានប្រយោជន៍ និងបែកបាក់ នៃជីវិតរបស់យើង ដើម្បីស្អាងឡើងវិញ ឲ្យមានតម្លៃ និងមានន័យ ។ លោកហោរាយេរេមា បានបកស្រាយអំពីរឿងនេះ ដោយប្រដូចព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះ ទៅនឹងការដែជាងស្មូនសូនដីឥដ្ឋ យ៉ាងដូចនេះថា “បើកាលណា ភាជនៈដែលគាត់កំពុងធ្វើពីដីឥដ្ឋបានខូចនៅដៃគាត់ នោះក៏ធ្វើឡើងជាភាជនៈផ្សេងទៀតវិញ តាមដែលគាត់យល់ឃើញថាគួរ(យេរេមា ១៨:៤)។”
ទោះបីជាយើងបានធ្វើឲ្យជីវិតខ្លួនឯង មានភាពរញេរញ៉ៃយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ព្រះនៅតែអាចសូនយើងឲ្យក្លាយជាភាជនៈ ជាទីគាប់ព្រះទ័យទ្រង់ ។ កាលណាយើងលន់តួបាប ហើយចុះចូល ដោយស្តាប់បង្គាប់តាមព្រះបន្ទូលទ្រង់ នោះគឺមានន័យថា យើងបានអនុញ្ញាតឲ្យព្រះដ៏ជាម្ចាស់ ធ្វើការប្រោសលោះ នៅក្នុងជីវិតរបស់យើង(២ធីម៉ូថេ…