ការលាគ្នាដ៏ពិបាក
ពេលដែលកូនប្រុសពៅរបស់យើង ចូលធ្វើទាហាន យើងបានដឹងថា មានការលំបាកជាច្រើន ដែលត្រូវឆ្លងកាត់នៅពេលខាងមុខ ។ យើងដឹងថា គាត់នឹងត្រូវប្រឈមមុខនឹងគ្រោះថ្នាក់ និងត្រូវធ្វើតេស្ត៍មើលសមត្ថភាពផ្នែកកាយសម្បទា ផ្នែកផ្លូវអារម្មណ៍ និងផ្នែកវិញ្ញាណ ។ យើងក៏ដឹងផងដែរថា ការនេះនឹងធ្វើឲ្យគាត់មានអារម្មណ៍ថា ផ្ទះរបស់យើងនឹងលែងមានលក្ខណៈពេញលេញ ជាផ្ទះរបស់គាត់ទៀតហើយ ។ មុនពេលគាត់ត្រូវធ្វើដំណើរចាកចេញទៅ ក្នុងរយៈពេលពីរបីខែខាងមុខ ខ្ញុំនិងភរិយារបស់ខ្ញុំក៏បានត្រៀមខ្លួន សម្រាប់ការលំបាកទាំងនេះ ។
បន្ទាប់មក ថ្ងៃដែលម៉ាក(Mark) ត្រូវទៅបំពេញភារៈកិច្ចជាទាហាន ក៏បានមកដល់ ។ យើងក៏បានឱបគ្នា ដោយពាក្យលាគ្នា ហើយបន្ទាប់មក គាត់ក៏បានដើរចូលទៅក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលជ្រើសរើសទ័ព ជាហេតុបណ្តាលឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំមិនទាន់បានត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ពេលនេះនៅឡើយទេ ។ ព្រោះការលាគ្នាដ៏ពិបាកនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ មិនអាចទ្រាំបានឡើយ ។ ខ្ញុំមិនចង់ឲ្យគេឃើញថា ខ្ញុំមានការរំជួលចិត្តហួសហេតុពេកឡើយ តែខ្ញុំមិនចាំ ថាតើមានពេលណា ដែលខ្ញុំបានយំខ្លាំងដូចពេលនោះឡើយ ។ ការលាគ្នាដ៏ពិបាក និងការដឹងអំពីការបាត់បង់ ដែលអាចកើតចេញពីការលាគ្នានោះ បានធ្វើឲ្យចិត្តខ្ញុំឈឺផ្សា ។
ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដូចនេះ ខ្ញុំមានការកម្សាន្តចិត្ត ដោយបានដឹងថា ខ្លួនមានព្រះវរបិតា ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ដែលជ្រាបអំពីអត្ថន័យ នៃការបែកចេញរបស់ព្រះរាជបុត្រាជាទីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ។ ខ្ញុំក៏មានការកម្សាន្តចិត្ត ដោយបានដឹងថា ខ្ញុំមានព្រះមួយអង្គ…
បែដឡាំ
សារមន្ទីរសង្គ្រាមរាចារបស់អង់គ្លេស ជាផ្ទះមួយក្នុងអគារនៅឡុងដុន ដែលជាអតីតទីតាំងសំរាប់មន្ទីរពេទ្យរាជបែតថ្លេម ជាកន្លែងថែរក្សាជំងឺប្រសាទ។ មន្ទីរពេទ្យនោះត្រូវបានគេស្គាល់ជាទូទៅថា បែដឡាំ ដែលឥឡូវក្លាយជាពាក្យ ប្រើពណ៌នាភាពរយ៉េរយៃ និងភាពឆ្កួតលីលា។ វាគឺគួរឱ្យហួសចិត្តដែលថា សារមន្ទីរសង្គ្រាមត្រូវបានប្រើទីតាំងចាស់របស់បែដឡាំ។ ពេលដែលយើងដើរតាមសារមន្ទីរ បន្ថៃមទៅលើរឿងវីរភាព និងការបូជា ក្នុងសម័យសង្គ្រាម អ្នកនឹងឃើញ រឿងនៃការបំភ័យឆ្នឹងនៃភាពអមនុស្សធម៌របស់ភាពឆ្កួតលីលានៃមនុស្សទៅលើមនុស្ស ។ ចេញពីការបញ្ជាមកការប្រល័យពូជសាសន៍ និងការបំបាត់ជនជាតិភាគតិច ទៅលើពួកហូលូកូស្ត វាជាការបង្ហាញដ៏អាក្រក់។ ស្តេចសាឡូម៉ូនពិនិត្យមើលនិស្ស័យមនុស្ស អាចទៅរកការអាក្រក់ហើយពណ៌នាថា ជាអ្នកដែល “រីករាយនឹងធ្វើអាក្រក់ ហើយសប្បាយអំពើកំណាចជនអាក្រក់”(សុភាសិត២:១៤)។ ក្នុងពេលការនេះប្រហែលពណ៌នាច្រើនពីលោកិយជុំវិញយើង អ្នកជឿតាមព្រះគ្រីស្ទមានរបៀបថ្មីក្នុងការដំណើរការជីវិត។ លោកប៉ុលបានជំរុញយើង “កុំឱ្យសេចក្តីអាក្រក់ឈ្នះអ្នកឡើយ ត្រូវឱ្យអ្នកឈ្នះសេចក្តីអាក្រក់ ដោយសារសេចក្តីល្អវិញ”(រ៉ូម១២:២១)។ សកម្មភាពដែលមានព្រះគ្រីស្ទជាកណ្តាល គឺដូចជា សំដែងកិរិយាល្អ នៅចំពោះមុខមនុស្សទាំងអស់(ខ.១៧) បង្កើតសន្តិភាព(ខ.១៨) និងធ្វើដល់សត្រូវយើង ដោយមេត្រី(ខ.២០) នឹងជះឥទ្ធិពលដល់លោកិយសំរាប់សេចក្តីល្អ។ បើយើងម្នាក់ៗត្រូវរស់ ដូចជាការជះស្រមោលនៃសេចក្តីស្រលាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ប្រហែលនឹងមានបែដឡាំតិចជាងមុន។ —Bill Crowder
បុរសស្រូបខ្យល់
អ៊ីវេស រូស៊ី បានធ្វើអ្វីមួយ ដែលមនុស្សស្រមៃតាំងពីក្នុងរឿងព្រេងនិទានរបស់អ៊ីការុស។ គាត់បានហោះ។ រូស៊ី ដែលគេស្គាល់ថាជា“បុរសស្រូបខ្យល់” បានបង្កើតស្លាបមួយសំរាប់ជាមួយនឹងប្រអប់ម៉ាស៊ីន ដែលប្រើដងខ្លួនគាត់ជាតួយន្តហោះ ជាមួយនឹងស្លាបជក់ខ្យល់នៅខាងក្រោយខោអាវការពារកំដៅ។ ការហោះហើរលើកទីមួយរបស់គាត់ធ្វើនៅជិតក្រុងហ្សឺណែវ ស្វីស្សឺឡែន ក្នុងឆ្នាំ២០០៤ ហើយគាត់បានធ្វើការហោះ ដោយជោគជ័យជាច្រើនទៀត។
អ្នកនិពន្ធទំនុកតម្កើង ដាវីឌ ចង់មានស្លាប ដើម្បីឲ្យគាត់អាចហោះទៅឲ្យឆ្ងាយ។ នៅក្នុងពេលមួយដែលគាត់ត្រូវខ្មាំងសត្រូវដេញតាមចង់បានជីវិតគាត់។ ស្តេចនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលស្រែកដង្ហើយថា ឱបើសិនណាជាមានស្លាបដូចជាព្រាប ទៅរ៉ានោះអញនឹងហើរចេញទៅឲ្យបានសេចក្តីសុខ(ទំនុកតម្កើង ៥៥:៦)ដូចជាដាវីឌ ពេលខ្លះយើងជួបនឹងសំពាធ ការដែលគេប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងនឹងយើង ការលំបាក ឬការកើតទុក្ខ យើងប្រហែលប៉ងថា យើងអាចដុះស្លាប និងហើរចេញទៅ។
ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវឲ្យយើងនូវរបៀបប្រសើរជាងនោះ។ ជាជាងការរត់ចេញពីការពុះពារយើង ទ្រង់បានអញ្ជើញឲ្យរត់ទៅឯទ្រង់។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា “អស់អ្នកដែលនឿយព្រួយ ហើយផ្ទុកធន់អើយ ចូរមកឯខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងអោយអ្នករាល់គ្នាឈប់សំរាក ចូរទទូលនឹមខ្ញុំ ហើយរៀននឹងខ្ញុំចុះ ដ្បិតខ្ញុំស្លូត ហើយមានចិត្តសុភាព នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានសេចក្តីសំរាកដល់ព្រលឹង។” (ម៉ាថាយ១១:២៨-២៩) ជាជាងយើងប្រាថ្នាហើរចេញនិងរត់គេចពីបញ្ហា យើងអាចនាំការទាំងនេះទៅឯទ្រង់។ ការរត់គេចមិនអាចឲ្យយើងមានសេចក្តីសំរាក ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវអាចឲ្យបាន។ —Bill Crowder
បញ្ហានៃគំនិត
យើងកំពុងរស់នៅក្នុងសម័យ ដែលប្រមូលផ្តុំដោយគំនិតមហាជនគ្រប់ប្រភេទ។ ការសំរេចចិត្តត្រូវបានសំរេចដោយក្រុមមនុស្សជាច្រើន ហើយការសំរេចខ្លះជាការល្អ។ ការស្ទាប់ស្ទង់មតិអាចប្រាប់យើងអំពីមនុស្សដែលមានបទពិសោធន៍ជាមួយផលិតផល ជួយយើងក្នុងការធ្វើ ការទិញដែលឆ្លាតវៃ។ ការប្រមូលគំនិតអាចអោយមន្ត្រីរដ្ឋាភិបាលដឹងពីការគិំតផ្តួចផ្តើមពីគោលនយោបាយពួកគេ នឹងត្រូវគេទទួលយកយ៉ាងដូចម្តេច។
នៅពេលដែលព័ត៌មានប្រមូលផ្តុំជាបញ្ហានៃគំនិតផ្ទាល់ខ្លួន វាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការធ្វើការសំរេចចិត្តលើកំរិតផ្សេងៗគ្នា។ ទោះបីយ៉ាងណា នៅពេលវាមកដល់សំនួរសំខាន់បំផុតមួយ សំរាប់ភាពអស់កល្ប នោះបណ្តាជនគេមិនអាចឆ្លើយបាន។ យើងត្រូវតែឆ្លើយដោយខ្លួនឯង នៅក្នុងម៉ាថាយ១៦ ព្រះយេស៊ូវបាននាំសាវកមកក្រុងកេសារ៉ា ភីលីព ហើយសួរដល់ពួកសាវកនូវសំនួរអំពីគំនិតមហាជនៈ តើមនុស្សទាំងឡាយ គេថាកូនមនុស្សជាអ្នកណា?(ខ១៣) ចំលើយទាំងអស់ផ្សេងៗគ្នា ហើយនិងបំពេញឱ្យគ្នា ប៉ុន្តែគ្មានមួយណាគ្រប់គ្រាន់។
នោះហើយដែលជាហេតុព្រះយេស៊ូវសួរសាវកទ្រង់ “ចុះឯអ្នករាល់គ្នាវិញ តើថាខ្ញុំជាអ្នកណា?(ខទី១៥) នោះពេត្រុសបានឆ្លើយចំលើយដ៏ត្រូវៈ “ទ្រង់ជាព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់”(ខ.១៦) មតិសាធារណអាចជួយឆ្លើយនូវសំនួរមួយចំនួន ប៉ុន្តែ មិនមែនជាមួយដែលកំណត់ភាពអស់កល្បរបស់អ្នកៈ តើអ្នកនិយាយថា ព្រះយេស៊ូវជាអ្នកណា? បើអ្នកយល់ស្របជាមួយនឹងព្រះគម្ពីរហើយទុកនឹងព្រះគ្រីស្ទ នោះអ្នកនឹងមានជីវិតអស់កល្ប ។—Bill Crowder
សម្លឹងមើលទៅមុខ
នៅកំឡុងពេលសង្រ្គាមត្រជាក់ (១៩៤៧-១៩៩១)ជាពេលដ៏តានតឹងបំផុតរបស់មហាអំណាចលើពិភពលោក។ លោកអលប៊ត អេស្តេនមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំមិនដឹងថា គេនឹងប្រើអាវុធប្រភេទណា ក្នុងសង្គ្រាមលោកលើកទី៣ទេ? ចំណែកឯសង្គ្រាមលោកលើកទី៣វិញ គេនឹងប្រើដំបង និងដុំថ្មជំនួសវិញ»។ ខណៈពេលនោះមហាអំណាចផ្តោតលើផលវិបាកនៃអាវុធនុយក្លេអ៊ែរ។ ដោយមិនគិតអំពីការសម្រេចចិត្តបែបនោះទេ នោះអ្វីៗនឹងត្រូវបំផ្លាញអស់រលីង។ គួរអោយស្តាយណាស់ ដោយមិនដឹងជាមុននូវការបញ្ជាក់អះអាងអ្វីឡើយ។ ជួនកាលការសម្រេចចិត្តរបស់យើង ពិបាកទាយដឹងមុនណាស់។ ជួនកាលយើងគិតតែមួយភ្លែត។
យោងតាមគម្ពីរហេព្រើរ ១១:២៤-២៦ ចែងថា៖ «លោកម៉ូសេសម្លឹងមើលទៅមុខ ដោយផ្អែកលទ្ធផលជាក់លាក់មួយ។ ដោយសារជំនឿ លុះលោកធំហើយ លោកស៊ូរងទុក្ខលំបាកជាមួយនឹងរាស្រ្តរបស់ព្រះ ជាជាងមានអំណរខាងអំពើបាប។ ទុកជាសម្បត្តិប្រសើរជាងអស់ទាំងរបស់ថ្លៃវិសេសនៅស្រុកអេស៊ីព្ទ ដ្បិតលោកសម្លឹងចំទៅឯរង្វាន់វិញ»។
ជម្រើសលោកម៉ូសេមិនងាយស្រួលទេ តែគាត់បានសម្រេចចិត្តយ៉ាងច្បាស់ ពីព្រោះគាត់ដឹងថាបញ្ហាដែលគាត់ប្រឈមមុខ ធ្វើអោយគាត់ចេះស៊ូទ្រាំ រហូតទាល់តែបានរង្វាន់នៅខាងមុខ។ កាលណាយើងសម្លឹងមើលទៅមុខ តើយើងពេញចិត្តនឹងស៊ូទ្រាំនឹងសេចក្តីដំនៀលដល់ព្រះគ្រិស្ត គឺជាពេលដ៏លំបាកដែលមកជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូ ដើម្បីផ្លាស់ប្តូររង្វាន់ដែលទ្រង់បានសន្យាជាមួយយើងរាល់គ្នា។ Bill Crowder
ផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់
ខ្ញុំចូលចិត្តលែងវាយកូនហ្គោល ដូច្នេះ យូរៗម្តង ខ្ញុំមើលវីដេអូគេបង្រៀនពីរបៀបលេង។ ទោះជាយ៉ាងក៏ដោយ មានវីដេអូមួយ ពេលមើលទៅខ្ញុំអត់សប្បាយចិត្តសោះ លោកគ្រូបង្រៀនបង្ហាញពីរបៀបវាយដែលមាន៨ចំនុច និងមានចំនុចតូចៗផេ្សងទៀត។ គេបង្រៀនច្រើនពេកហើយ។
ទោះជាខ្ញុំមិនមែនជាអ្នកលេងល្អក៏ដោយ តែក្រោយពេលលេងច្រើនឆ្នាំមកខ្ញុំដឹងថា៖ មុនពេលអ្នកវាយ បើអ្នកគិតច្រើនពេក អ្នកទំនងជាវាយមិនសូវចំគោលដៅល្អទេ។ អ្នកត្រូវតែបង្រួមគំនិតអោយតូច ហើយវាយអោយចំគោលដៅចង់បាន ដោយសម្លឹងមើលកូនបាល់។ គ្រូបង្វឹកភាគច្រើនវាយចំគោលដៅបានល្អ។
នៅក្នុងកីឡាវាយកូនហ្គោល និងជីវិតយើង យើងត្រូវផ្តោតលើអ្វីដែលសំខាន់ជាងគេ។ នៅក្នុងគម្ពីរភីលីពជំពូក៣ លោកប៉ូលពិព៌ណនាពីរបៀបយើងទាក់ទងជាមួយគ្រិស្តបរិស័ទ។ យើងគួរផ្តោតលើអ្វីដែលសំខាន់ជាងរឿងកំប៉ិកកំប៉ុក។ លោកប៉ូលមានប្រសាសន៍ថា៖ «តែមានសេចក្តីមួយនេះគឺថា ខ្ញុំបំភ្លេចសេចក្តីទាំងប៉ុន្មានដែលកន្លងទៅហើយ ក៏ខំមមុលឈោងទៅឯសេចក្តីខាងមុខទៀត ទាំងរត់ដំរង់ទៅឯទីដើម្បីអោយបានរង្វាន់នៃការងារដ៏ខ្ពស់របស់ព្រះក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ»។(ភីលីព ៣:១៣-១៤)។
«មានសេចក្តីតែមួយ»។ នៅក្នុងពិភពលោកពេញដោយការអាក្រក់នេះ ជាការសំខាន់ណាស់សម្រាប់កូនព្រះអង្គគ្រប់រូបផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់ ហើយគ្មានអ្វីដែលយើងគួរយកចិត្តទុកដាក់ជាងព្រះយេស៊ូគ្រិស្តនោះឡើយ។ តើទ្រង់សំខាន់សម្រាប់អ្នកដែរឬទេ? Bill Crowder
ត្រីឆ្លាមឡើងក
ប ន្ទាប់ពីកិច្ចពិភាក្សាថ្មីៗនៅពេលអាហារថ្ងៃត្រង់រួចមក ខ្ញុំសម្រេចចិត្តស្រាវជ្រាវ ថាតើហេតុអ្វីបានត្រីឆ្លាមឡើងកវាយប្រហារនៅបឹងមីស៊ីគែន។ វាហាក់ដូចជាធ្វើទៅមិនរួចឡើយ ធ្វើអោយគេសើចចំអកនូវគំនិតនេះ ព្រោះតែមិនជឿថាមានត្រីឆ្លាមនៅទឹកសាបទេ។ ខ្ញុំក៏បន្តស្វែងរកប្រភពព័ត៌មានតាមគេហរទំព័រមួយសរសេរអំពីត្រីឆ្លាមវាយប្រហារនៅបឹងមីស៊ីគែនមែនក្នុងឆ្នាំ១៩៩៥ តែគ្មាននរណាហ៊ានបញ្ជាក់អះអាងសោះ។ មានត្រីឆ្លាមវាយប្រហារទេ? បើវាកើតពិតមែន ជារឿងកម្រណាស់។ វាគ្មានអ្វីអស្ចារ្យទេ បើមានត្រីឆ្លាមវាយប្រហារនៅបឹងមីស៊ីគែនមែន តើជារឿងកម្រ ឬ ជារឿងប្រឌិត? ការលំបាកជារឿងជាធម្មតា។ តែពេលវាកើតឡើងចំពោះយើង រឿងគិតថាវាមិនគួរកើតសោះ។ ប្រហែលនេះជាមូលហេតុដែលលោកពេត្រុសសរសេរសំបុត្រទៅកាន់អ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូនៅសតវត្សទី១ ដែលបានឆ្លងកាត់ការលំបាកដោយលោកបានសរសេរថា៖«ពួកស្ងួនភ្ញាអើយ កុំអោយមានប្លែកក្នុងចិត្តដោយភ្លើងដ៏ក្តៅក្រហាយដែលកំពុងតែល្បងអ្នករាល់គ្នា ទុកដូចជាមានសេចក្តីចំឡែកនោះឡើយ» (១ពេត្រុស៤:១២)។ ការរងទុក្ខលំបាកនេះគ្មានអ្វីប្លែកទេ ពេលយើងឆ្លងកាត់នៅទទួលអំណរដោយសម្លឹងមើលពីព្រះបិតាបានចាក់ប្ញសយ៉ាងជ្រៅក្នុងដួងចិត្ត និងជីវិតយើង។ ក្តីស្រឡាញ់ទ្រង់មិនចេះផុតឡើយ។ ទោះយើងរស់នៅក្នុងពិភពលោកពេញដោយការលំបាក តែយើងក្តីស្រឡាញ់មកពីព្រះជាម្ចាស់ ដោយបៀល ក្រូឌ័រ (Bill Crowder)។