រយៈពេលបីបួនថ្ងៃ មុនពេលអបអរការចូលមកដល់នៃឆ្នាំថ្មី គ្រូសារជនជាតិចិនជាច្រើន បានធ្វើការសម្អាតផ្ទះយ៉ាងហ្មត់ចត់។ មានពាក្យស្លោកមួយ ជាភាសាកានតាំងបានពោលថា: “ចូរលាងសម្អាតឲ្យអស់ដី នៅថ្ងៃនីនីយ៉ាបាត”(ថ្ងៃទី២៨ នៃខែ១២)។ ពួកគេបានប្រតិបត្តិតាមប្រពៃណីនេះ ដោយសារពួកគេជឿថា ការសម្អាតផ្ទះនោះ គឺជាការបោសសម្អាតសំណាងអាក្រក់ចេញ នៅក្នុងឆ្នាំបន្ទាប់ ហើយជាការរៀបចំផ្ទះសម្រាប់ទទួលសំណាងល្អ។
ពេលសាវ័កប៉ុលសរសេរសំបុត្រ ទៅកាន់អ្នកជឿព្រះ នៅក្រុងកូរិនថូស គាត់បានប្រាប់ពួកគេឲ្យលាងជម្រះជីវិតឲ្យបានស្អាត់ មិនមែនដើម្បីឲ្យមានសំណាងល្អទេ ប៉ុន្តែដើម្បីឲ្យព្រះសព្វព្រះទ័យ។ គាត់បានប្រាប់ពួកគេឲ្យ “សំអាតដំបែរចាស់ចេញ”(១កូរិនថូស ៥:៧)។
ក្នុងសេចក្តីបង្រៀននេះ សាវ័កប៉ុលបាននិយាយប្រៀបប្រដូចអំពីពិធីបុណ្យរំលង និងបុណ្យនុំប៉័ងឥតដំបែរបស់សាសន៍យូដា(និក្ខមនំ ១២:១-២៨)។ ដំបែគឺជាមិនិត្តរូបតំណាងឲ្យអំពើបាប និងភាពពុករលួយ ហើយត្រូវយកចេញពីផ្ទះរបស់សាសន៍យូដា ដើម្បីអបអរពិធីបុណ្យទាំងនេះ(ចោទិយកថា ១៦:៣-៤)។ ដោយសារព្រះយេស៊ូវទ្រង់ជាកូនចៀមនៃថ្ងៃបុណ្យរំលង ដែលលាងសម្អាតអំពើបាបរបស់យើង នោះគ្រីស្ទបរិស័ទ្ទនៅក្រុងកូរិនថូស ត្រូវតែសម្អាតចិត្តរបស់ខ្លួន ហើយត្រូវលប់បំបាត់ដំបែនៃភាពអសីលធម៌ផ្លូវភេទ បំណងអាក្រក់ និងភាពទុចរិត នៅក្នុងជីវិត និងក្នុងពួកជំនុំរបស់ពួកគេ។
ដើម្បីសម្តែងចេញនូវការអរព្រះគុណដល់ព្រះយេស៊ូវ ចំពោះការលះបង់របស់ទ្រង់ សូមយើងសម្អាតអំពើបាបដែលមានក្នុងជីវិតរបស់យើង ហើយអរសប្បាយនឹងភាពបរិសុទ្ធ ដែលមានតែទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចប្រទានដល់យើង។-Marvin Williams