ដោយ​សារ​លោក​រ៉ចជើរ(Roger) មាន​ជម្ងឺ​ស​ន្លាក់ គាត់​មិន​អា​ចអ​ត់​ទ្រាំ​នឹង​អាកាសធា​តុត្រ​ជាក់ នៅ​ក្រុង​អ៊ីលីណយ(Illinois)ទៀ​តទេ​ ដូចនេះ​ គាត់​ក៏បា​ន​ផ្លាស់​ទីលំ​នៅ​​ ទៅ​ទីក្រុ​ងបា​ង​កក ប្រទេស​ថៃ ដែល​មាន​​អាកាស​ធាតុ​ត្រូ​ពិកវិញ​។ ថ្ងៃ​មួយ គាត់​បាន​នឹ​ក​ចាំ​ អំពី​បទ​ចម្រៀង ​ដែល​ជីដូ​ន​របស់​គាត់ចូ​ល​ចិត្ត​ជាង​គេ គឺ​បទ “តើ​អ្ន​ក​​ជា​អ្វី”។ បទ​នេះអា​ច​ប្រែ​មក​ថា តើអ្ន​ក​ជា​អ្វី បាន​ជានិ​យា​យ​ឮ​យ៉ាង​នេះហើ​យ នៅ​តែ​លោកិ​យ​មិន​អា​ច​ស្តាប់​ឮ​អ្នក​និយាយ។ ពួក​គេកំ​ពុ​ង​សង្កេ​ត​មើល​របៀ​ប​ដែល​អ្ន​ក​ដើរ មិន​មែន​​ស្តាប់​ពាក្យ​ដែល​អ្ន​ក​និយា​យ​ទេ។ ពួក​គេ​កំពុ​ង​វាយ​ត​ម្លៃ​អ្ន​ក តាម​សកម្ម​ភាព​ដែល​អ្នក​ធ្វើ​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ។

បទ​នេះបា​នប​ណ្តាល​ចិត្ត​លោករ៉​ច​ជើរ ឲ្យ​ចែក​អាហារ​ដល់​ជន​អ​នា​ថា ដែល​កំពុ​ង​ស្នាក់​នៅ​តាម​ចិ​ញ្ចើម​ផ្លូវ​ធំ​ៗ​។ ជា​រៀង​រា​ល់ពេ​ល​ព្រឹ​ក គាត់​បាន​ទៅ​ចែ​ក​អាហារ​ក្តៅ​ៗ​ ដល់​ជន​អនា​ថា ជា​ង៤​៧​គ្រួ​សារ។ ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​ក្រោ​យម​ក មាន​ស្ត្រី​អនា​ថា​ម្នាក់​ បាន​ទទួ​ល​ជឿ​ព្រះ​យេស៊ូវ​ជា​ព្រះ​សង្រ្គោះ ហើយ​ចង់​ជួប​លោក​រ៉ច​ជើរ ដើម្បីអ​រ​គុណ​គាត់ សម្រាប់​ការ​នាំ​នាង​ឲ្យ​ស្គាល់​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ​គ្រីស្ទ។​

ព្រះ​គម្ពីរ​យ៉ាកុប បាន​បញ្ជាក់យ៉ា​ងច្បា​ស់ថា​ សេចក្តី​ជំនឿដែ​ល​គ្មាន​ការ​ប្រ​ព្រឹត្ត គឺ​ជា​ជំនឿ​ស្លាប់​(២:១៧)។ បទ​គម្ពី​រ​នេះ​មិ​ន​មាន​ន័យ​ថា កា​រ​ប្រព្រឹត្ត​នាំឲ្យ​មា​ន​ជំ​នឿ​ឡើយ តែ​ការ​ប្រ​ព្រឹត្ត ​គឺជាភស្តុ​តា​ង​បញ្ជា​ក់​ថា យើ​ង​ពិត​ជា​មា​នសេ​ច​ក្តីជំ​នឿ​មែ​ន។ យើង​អាច​និ​យា​យ​យ៉ាង​ងាយ​ថា ​យើង​ជឿព្រះ​ ប៉ុន្តែ មាន​តែ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ទេ ដែល​អាចបញ្ជាក់​ថា យើង​ពិត​ជាជឿ​ទ្រ​ង់​មែន។

លោក​អ័ប្រាហាំគឺ​ជា​គំរូ​នៃសេចក្តីជំ​នឿដ៏​ពិ​ត។​ គាត់​មិន​គ្រាន់​តែបា​ន​និយា​យថា គាត់​ជឿ​ព្រះ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ​ តែ​ថែ​ម​ទាំង​បា​ន​បញ្ជាក់ អំ​ពីសេ​ចក្តី​ជំនឿរ​បស់​ខ្លួ​ន ដោយ​ហ៊ាន​លះប​ង់​ជីវិត​របស់​អ៊ីសាក់ ដែល​ជាកូន​ប្រុស​តែមួ​យ​រប​ស់​គា​ត់ តាម​បង្គាប់​រ​បស់​ព្រះ​ទៀត​ផ​ង(យ៉ាកុប ២:២១-២៤ មើល លោកុប្បត្តិ ២២:១-១៨)។ ហើយ​ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​បា​នទុ​ក​ជី​វិ​តឲ្យ​អ៊ី​សាក់។

នៅ​ថ្ងៃនេះ​ តើយើ​ង​អាច​បង្ហា​ញ​នូវ​ស្រ​ឡាញ់ និង​សេចក្តី​ជំនឿ​ចំពោះ​ព្រះ ដោយ​របៀប​ណា?–Albert Lee