ការចងចាំព្រះបន្ទូល
ការដាស់តឿនៈ អ្នកដឹកនាំខ្លះបានយល់ឃើញថា ការដែលគ្រាន់តែទន្ទេញចងចាំបទគម្ពីរ អាចនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់សម្រាប់សុខភាពខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នក។
មានពេលមួយ លោក ដូវសាន់ ត្រត់ម៉ែន (Dowson Trotman) ដែលជាស្ថាបនិកអង្គការនេវិហ្គេតទ័រ (The Navigators) បានសួរបុរសវ័យក្មេងម្នាក់ ថាតើគាត់ស្គាល់ព្រះបន្ទូលព្រះច្រើនប៉ុណ្ណា។ អ្នកបម្រើផ្នែកសេវាម្នាក់នោះបានឆ្លើយថា ខ្ញុំចងចាំបទគម្ពីរបានចំនួន១៥០០ខ។
លោក ត្រត់ម៉ែន បានសួរដោយមិនជឿ ទៅវិញថា “អ្នកចង់និយាយថា អ្នកអាចសូត្រ១៥០០ខគម្ពីរ មកប្រាប់ខ្ញុំឥឡូវនេះមែនទេ?”
បុរសនោះបានឆ្លើយតបដោយអំនួតថា “ពិតមែនហើយ។” រួច លោកត្រត់ម៉ែន ក៏បានតបទៅវិញថា “ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នកលើកឡើងត្រឹមតែប្រាំខប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែ ត្រូវប្រព្រឹត្តតាមខទាំងនោះផងទៅ!” បុរសវ័យក្មេងម្នាក់នេះមានចំណេះដឹង បានត្រឹមតែក្នុងគំនិត(ក្បាល)ប៉ុណ្ណោះ តែមិនមានការអនុវត្តន៍នៅក្នុងចិត្តទេ។
ច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅ មានសង្ឃកាតូលីកមួយអង្គ ដែលនៅឯភូមិមួយ ក្នុងទីក្រុងកាឡូណូវាកា (Kalonovaka) ប្រទេសរុស្ស៊ី។ គាត់ពេញចិត្តជាពិសេស ចំពោះក្មេងប្រុសច្រមុះកន្ធឹប ដែលសូត្របទគម្ពីរយ៉ាងត្រឹមត្រូវ និងប្រកបដោយការគោរព។ តាមរយៈការលើកទឹកចិត្តផ្សេងៗ សង្ឃនោះបានរៀបចំបង្រៀនគម្ពីរដំណឹងល្អទាំងបួន ដល់ក្មេងប្រុសម្នាក់នោះ។ គាត់បានឲ្យក្មេងប្រុសនោះ ខិតខំទន្ទេញពេញមួយថ្ងៃ ក្នុងវិហារ ដោយមិនឈប់សោះ។
ប្រមាណជាហុកសិបឆ្នាំក្រោយមក បុរសដែលពីមុនជាក្មេងប្រុសនោះ នៅតែចូលចិត្តការទន្ទេញបទគម្ពីរ ប៉ុន្តែ ក្នុងបរិបទមួយផ្សេង ដែលបានធ្វើឲ្យសង្ឃវ័យចំណាស់នេះ មានការភិតភ័យ។ សិស្សដែលទទួលរង្វាន់ ពីការទន្ទេញខគម្ពីរបានច្រើនជាងគេនោះ មានឈ្មោះ នីគីតា ខ្រុសឆិវ (Nikita Khrushchev) ដែលជាអតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រីសហភាពសូវៀត!
លោក ចន ដាប់ប៊ែលយូ អាឡិចសាន់ឌើរ (John W. Alexander) ដែលជាប្រធានសមាគន៍គ្រីស្ទបរិស័ទមួយ ដែលត្រូវបានហៅថា [InterVarsity Christian Fellowship] បានក្រឿនរំឭកថា “មានប្រយោជន៍បន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ ចេញពីការទន្ទេញបទគម្ពីរ។ មានអ្នកខ្លះអាចទន្ទេញបទគម្ពីរបានច្រើន ប៉ុន្តែ នៅតែមិនជឿព្រះក៏មាន។ សាតាំងបានចងចាំព្រះបន្ទូលល្មមយកទៅល្បួងព្រះយេស៊ូវបាន”។
ទោះជាយ៉ាងនោះក្តី លោកអាឡិចសាន់ឌើរ (Alexander) បានបន្តទៀតថា “ការចងចាំព្រះបន្ទូលមានប្រយោជន៍នៅពេលដែលយើងស្រេកឃ្លានព្រះបន្ទូល ដើម្បីធ្វើឲ្យជីវិតយើងមានកម្លាំងឡើង”។ ការដាស់តឿនៈ អ្នកដឹកនាំជំនាន់មុនខ្លះទៀត ក៏ថ្លែងដែរថា ការទន្ទេញព្រះបន្ទូលព្រះ អាចជំរុញឲ្យជីវិតខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នក កាន់តែមានភាពខ្លាំងក្លាផងដែរ។
តើអ្វីដែលធ្វើឲ្យមានភាពខុសគ្នា រវាងការទន្ទេញចាំព្រះបន្ទូលដោយសើៗ និងការទន្ទេញចាំដោយមានប្រយោជន៍? ខ្ញុំជឿថាវាជាការជញ្ជឹងគិត ដែលពេញដោយការអធិស្ឋាន។
ការទន្ទេញចាំព្រះបន្ទូល អាចដុសខាត់យើង ឲ្យកាន់តែមានប្រាជ្ញាថែមទៀត ប៉ុន្តែ បានតែត្រឹមប៉ុណ្ណឹង។ ការចងចាំដោយមានការជញ្ជឹងគិត ទើបជួយយើងឲ្យពិចារណាត្រង់ផ្លូវ នៅក្នុងលោកិយដែលបត់បែននេះ។
ព្រះគម្ពីរចែងថា “មួយទៀត បងប្អូនអើយ ឯសេចក្តីណាដែលពិត សេចក្តីណាដែលគួររាប់អាន សេចក្តីណាដែលសុចរិត សេចក្តីណាដែលបរិសុទ្ធ សេចក្តីណាដែលគួរស្រឡាញ់ សេចក្តីណាដែលមានឈ្មោះល្អ បើមានសគុណណា ឬជាសេចក្តីសរសើរណា នោះចូរពិចារណាពីសេចក្តីទាំងនោះចុះ” (ភីលីព ៤:៨)។
តើយើងអាចគិតដល់អ្វីដែលបរិសុទ្ធ បានដោយរបៀបណា ខណៈដែលយើងកំពុងប្រឈមមុខនឹងភាពមិនបរិសុទ្ធ ជារាល់ថ្ងៃ? គឺតាមរយៈការជញ្ជឹងគិត ដោយបំណងចិត្តច្បាស់លាស់ ចំពោះព្រះបន្ទូលព្រះ។
យើងមិនអាចអានព្រះគម្ពីរពេញមួយថ្ងៃទេ ប៉ុន្តែ យើងអាចជញ្ជឹងគិតបទគម្ពីរបានជានិច្ច បើសិនជាយើងចងចាំបទគម្ពីរទាំងនោះ។ ការស្រាវជ្រាវបង្ហាញថា ក្រោយរយៈពេលម្ភៃបួនម៉ោង យើងអាចចងចាំអំពីអ្វីដែលយើងឮបាន៥% ហើយចងចាំអំពីអ្វីដែលយើងអានបាន១៥% ហើយចងចាំអំពីអ្វីដែលយើងសិក្សាបាន៣៥% ក៏ប៉ុន្តែ យើងអាចចងចាំអំពីអ្វីដែលយើងទន្ទេញ បានដល់ទៅ១០០%។
ខ្ញុំសូមផ្ដល់ជូននូវវិធីសាស្រ្ត ចំនួនប្រាំប្រការ សម្រាប់ការទន្ទេញខគម្ពីរឲ្យចាំ។ ខ្ញុំគិតថា ប្រការទាំងនេះ នឹងអាចជាជំនួយដល់អ្នក។
១. អានខគម្ពីរឲ្យឮៗ យ៉ាងហោចណាស់ដប់ដង។
២. សរសេរចុះក្នុងកាត ទំហំ ៣ x ៥ សង់ទីម៉ែត្រ ដោយពិចារណាអំពីពាក្យនីមួយៗ។
៣. ហាត់ដកស្រង់ខគម្ពីរ ដោយសូត្រម្ដងហើយម្ដងទៀត (មកទល់ពេលនេះ ប្រហែលជាងាយស្រួលជាងមុន)។
៤. ជញ្ជឹងគិតព្រះបន្ទូលនោះពេញមួយថ្ងៃ ហើយរំឭឡើងវិញ នៅថ្ងៃបន្តបន្ទាប់។
៥. ចែកចាយខគម្ពីរនោះ ជាមួយអ្នកដទៃ ខណៈដែលអ្នកមានការសន្ទនាជាមួយគ្នា។
ខ្ញុំសូមលើកទឹកចិត្តអ្នកយ៉ាងមុះមុត ឲ្យចាប់ផ្តើមទន្ទេញបទគម្ពីរ និងជញ្ជឹងគិតបទគម្ពីរនោះ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំសូមរំឭកអ្នកថា ការនោះអាចផ្លាស់ប្រែជីវិតអ្នកបាន!
ការជញ្ជឹងគិត
- នៅពេលណាដែលជីវិតអ្នកធ្លាក់ចុះ តើអ្នកមានទំនោរគិតអំពីអ្វី? តើអ្នកធ្លាប់មានគំនិតស្រើបស្រាល ការថប់បារម្ភ អំនួត ឬការច្រណែនដែរទេ?
- តើនឹងមានអ្វីកើតឡើង ប្រសិនបើអ្នកបានទន្ទេញព្រះបន្ទូលព្រះ ចាំទុកនៅក្នុងចិត្តរបស់អ្នក?
ការអនុវត្តន៍
- ប្រសិនបើអ្នកមិនទាន់មានផែនការ ក្នុងការទន្ទេញព្រះបន្ទូលទេ នោះសូមចាប់ផ្តើមស្វែងយល់បន្តទៀត នៅក្នុង ទម្លាប់ទី១៣។
ដើម្បីត្រឡប់ទៅទំព័រដើមវិញ សូចចុចពីលើ link: https://khmer-odb.org/healthy-habits/