តាមការរៀបចំរបស់ព្រះជាម្ចាស់
មានពេលមួយ ខ្ញុំមានការតប់ប្រម៉ល់យ៉ាងខ្លាំង ហើយក៏បានក្រោកពីគេងទាំងយប់ ដើរចុះឡើងៗ ហើយក៏បានអធិស្ឋាន។ និយាយដោយស្មោះត្រង់ ឥរិយាបថនៃការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ នៅពេលនោះ គឺមិនមានការចុះចូលចំពោះព្រះទេ តែខ្ញុំបែរជាទូលសួរព្រះអង្គ នូវសំណួរជាច្រើន ហើយខ្ញុំក៏មានកំហឹងផងដែរ។ ខ្ញុំមិនបានធូរស្បើយក្នុងអារម្មណ៍សោះ។ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានអង្គុយចុះ ហើយសម្លឹងមើលទៅផ្ទៃមេឃពេលយប់ តាមមាត់បង្អួចធំមួយ។ ពេលនោះ ស្រាប់តែមានអ្វីមួយនាំចិត្តខ្ញុំឲ្យផ្តោតទៅលើបណ្តុំផ្កាយអូរ៉ាយអិន ដែលមានផ្កាយបីដួងធំៗ ដែលត្រូវបានរៀបចំមកឲ្យនៅជាជួរយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ ដែលយើងច្រើនតែអាចមើលឃើញពួកវា នៅពេលយប់ ដែលមានផ្ទៃមេឃស្រឡះ។ ខ្ញុំបានស្វែងយល់អំពីតារាសាស្រ្តខ្លះ គឺល្មមនឹងអាចដឹងថា ផ្កាយទាំងបីដួងនោះមានគំលាតពីគ្នា ចម្ងាយរាប់រយឆ្នាំពន្លឺ(១ឆ្នាំពន្លឺ គឺស្មើនឹង៩.៤៦ ទ្រីលាន គីឡូម៉ែត្រ)។
ខ្ញុំក៏បានដឹងផងដែរថា កាលណាខ្ញុំកាន់តែចូលទៅជិតផ្កាយទាំងនោះ នោះខ្ញុំនឹងសង្កតឃើញថា ពួកវាក៏ហាក់ដូចជាកាន់តែនៅខុសជួរ។ តែតាមការគិតរបស់ខ្ញុំពីចម្ងាយ ខ្ញុំសង្កេតឃើញថា ពួកវាហាក់ដូចជាត្រូវបានព្រះទ្រង់ដាក់ឲ្យចំទីតាំង នៅក្នុងលំហរអវកាស់ យ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ខ្ញុំបានគិតអំពីខ្លួនឯងខ្លាំងពេក បានជាមិនអាចមានទស្សនៈ ដែលស្របនឹងព្រះជាម្ចាស់។ បើយើងស្វែងយល់ឲ្យទូលំទូលាយជាងនេះ យើងនឹងបានដឹងថា ព្រះអង្គបានរៀបចំអ្វីៗទាំងអស់ ឲ្យមានរបៀបរៀបរយ យ៉ាងឥតខ្ចោះ។
សាវ័កប៉ុលបានបន្លឺសម្លេងច្រៀងទំនុកសរសើរ បន្ទាប់ពីគាត់បានបញ្ចប់ការនិយាយសង្ខេប អំពីបំណងព្រះទ័យព្រះ (រ៉ូម ១១:៣៣-៣៦)។ ពាក្យពេចន៍របស់គាត់ក្នុងបទគម្ពីរនេះ បាននាំយើងឲ្យគយគន់ព្រះនៃយើង ដែលគ្រប់គ្រងលើអ្វីៗទាំងអស់ ហើយផ្លូវរបស់ព្រះអង្គ ក៏លើសពីសមត្ថភាព…
បរាជ័យដែលមានប្រយោជន៍
តាំងពីក្មេងមក ជែកសិន(Jackson) បានស្រមៃថា គាត់នឹងក្លាយជាកងទ័ពពិសេស នេវិ សៀល របស់អាមេរិក គឺជាក្តីប្រាថ្នាធំមួយ ដែលបាននាំឲ្យគាត់មានការលត់ដុំផ្លូវកាយ និងការលះបង់ផ្ទាល់ខ្លួន អស់ជាច្រើនឆ្នាំ។ ទីបំផុត គាត់ក៏បានឆ្លងកាត់ការប្រឡងកម្លាំង និងការសូទ្រាំ ដែលពិបាក និងហត់នឿយយ៉ាងខ្លាំង បានជាអ្នកហ្វឹកហាត់ទាំងឡាយ បានដាក់រហ័សនាម ឲ្យការប្រឡងនោះថា “សប្តាហ៍នរក”។
ជេកសិនមិនមានសមត្ថភាពផ្លូវកាយគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីបញ្ចប់ការហ្វឹកហាត់ដ៏ហត់នឿយនេះឡើយ ហើយក៏បានចុចកណ្តឹង ដោយការស្ទាក់ស្ទើរ ឲ្យមេបញ្ជាការ និងអ្នកហ្វឹកហាត់ដទៃទៀតដឹងថា គាត់បានសម្រេចចិត្តចាកចេញពីកម្មវិធីនេះហើយ។ មនុស្សភាគច្រើនប្រហែលជាគិតថា នេះជាបរាជ័យរបស់គាត់។ ជែកសិនមានការខកចិត្តយ៉ាងខ្លាំងនៅពេលនោះ តែក្រោយមក គាត់ក៏បានដឹងថា បរាជ័យក្នុងការហ្វឹកហាត់ធ្វើទាហាននេះ បានរៀបចំខ្លួនគាត់ សម្រាប់ការងារប្រចាំជីវិតរបស់គាត់។
សាវ័កពេត្រុសក៏ធ្លាប់ឆ្លងកាត់បរាជ័យផ្ទាល់ខ្លួនផងដែរ។ គាត់បានប្រកាស់ ដោយចិត្តក្លាហានថា គាត់នឹងនៅតែស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេស៊ូវជានិច្ច ទោះគាត់ត្រូវជាប់គុក ឬស្លាប់ក៏ដោយ(លូកា ២២:៣៣)។ តែក្រោយមក គាត់ក៏បានទួញយំ ដោយចិត្តល្វីងជូរចត់យ៉ាងខ្លាំង បន្ទាប់ពីគាត់បានបដិសេធនៅចំពោះមុខគេថា គាត់មិនស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ(ខ.៦០-៦២)។ ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់មានផែនការសម្រាប់គាត់ គឺមិនគ្រាន់តែបានឲ្យគាត់ឆ្លងកាត់បរាជ័យនេះប៉ុណ្ណោះឡើយ។ មុនពេលលោកពេត្រុសបដិសេធព្រះយេស៊ូវ ព្រះអង្គបានប្រាប់គាត់ថា “អ្នកឈ្មោះពេត្រុស ខ្ញុំនឹងតាំងពួកជំនុំខ្ញុំនៅលើថ្មដានេះ ហើយទ្វារស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់នឹងមិនដែលឈ្នះពួកជំនុំឡើយ”(ម៉ាថាយ ១៦:១៨ និង លូកា ២២:៣១-៣២)។
តើអ្នកកំពុងតែជួបបរាជ័យ…
សម្លេងរបស់អ្នកជាអំណោយទាន
មានពេលមួយ ខ្ញុំបានទទួលការអញ្ជើញឲ្យជួបអ្នកលេងព្យាណូម្នាក់ ដែលមានឈ្មោះល្បីជាអន្តរជាតិ។ ពេលនោះ ខ្ញុំមានចិត្តរំភើបរីករាយយ៉ាងខ្លាំង ដែលមានឱកាសជួបគាត់ ដោយសារខ្ញុំបានចម្រើនវ័យធំឡើង ដោយការប្រឡូកនៅក្នុងសិល្បៈតន្រ្តី ដែលមានការលេងវីយូឡុង និងព្យាណូ និងការប្រគំតន្រ្តីទោល ក្នុងកម្មវិធីព្រះវិហារ និងកម្មវិធីផ្សេងទៀត។
ពេលខ្ញុំបានមកដល់កន្លែងដែលខ្ញុំត្រូវជួបគ្នា ខ្ញុំក៏បានដឹងថា គាត់ចេះនិយាយភាសាអង់គ្លេសតែបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ ហើយខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ពេលដែលគាត់ឲ្យវីយូឡុងធំមួយគ្រឿង ឲ្យខ្ញុំលេង។ វាជាឧបករណ៍តន្រ្តីដែលខ្ញុំមិនដែលបានប៉ះពីមុនមកសោះ។ គាត់បានទទូចឲ្យខ្ញុំលេងវា ហើយគាត់នឹងលេងព្យ៉ាណូអមជាមួយ។ ខ្ញុំក៏កូតវីយូឡុងធំនោះបានពីរបីណោត តាមគំរូនៃការលេងវីយូឡុងតូចដែលខ្ញុំបានហ្វឹកហាត់។ ទីបំផុត ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ខ្ញុំបានលេងខុសភ្លេង ដោយយើងបែរជាលេងបទផ្សេងពីគ្នាទៅវិញ។
ខ្ញុំក៏បានភ្ញាក់ដឹងខ្លួន ហើយដឹងថា តាមពិតវាគ្រាន់តែជាការយល់សប្តិប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ ដោយសារទំនុកភ្លេងនៅក្នុងការយល់សប្តិនោះត្រូវបានប្រគំយ៉ាងពិរោះ ខ្ញុំក៏បានគិតថា បើសិនជាខ្ញុំអាចច្រៀង នៅក្នុងការយល់សប្តិនោះវិញ មិនដឹងជាល្អយ៉ាងណាទេ។
ព្រះជាម្ចាស់បានឲ្យយើងមានឱកាសអភិវឌ្ឍន៍ទេពកោសល្យពីកំណើត និងអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក(១កូរិនថូស ១២:៧)។ តាមរយៈការអានព្រះគម្ពីរ ដោយការអធិស្ឋាន និងការប្រឹក្សាយោបលពីអ្នកដទៃ យើងអាចមានការយល់ដឹងកាន់តែច្បាស់ អំពីអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ ដែលយើងមានរៀងៗខ្លួន និងពិសេសខុសៗគ្នា។
សាវ័កប៉ុលបានរំឭកយើងថា ទោះយើងមានអំណោយទានខាងវិញាណមួយណាក៏ដោយ យើងត្រូវចំណាយពេលស្វែងរកវា ហើយប្រើវា ដោយដឹងថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានប្រទានអំណោយទានទំាងនោះរៀងៗខ្លួន តាមបំណងព្រះទ័យទ្រង់(ខ.១១)។
ចូរយើងប្រើ “សម្លេង” ដែលជាអំណោយមកពីព្រះវិញ្ញាណ ដើម្បីថ្វាយព្រះកិត្តនាមដល់ព្រះ និងបម្រើអ្នកជឿដទៃទៀត…
ការចាំយាមពេលយប់
កាលខ្ញុំរៀននៅមហាវិទ្យាល័យ ខ្ញុំបានចំណាយពេលធ្វើការ ក្នុងពេលវិស្សមកាលរដូវក្តៅ ក្នុងផ្ទះសំណាក់មួយ នៅតំបន់ជួរភ្នំដ៏ស្រស់ស្អាត ក្នុងរដ្ឋខូឡូរ៉ាដូ។ គេបានឲ្យបុគ្គលិកដាក់វេណគ្នា “យាមពេលយប់” ដើម្បីរកមើលភ្លើងឆេះព្រៃ ដើម្បីការពារភ្ញៀវដែលកំពុងគេងនៅទីនោះ។ ពីដំបូង ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា កិច្ចការនេះហាក់ដូចជាហត់នឿយ ហើយក៏គួរឲ្យធុញទ្រាន់ តែក្រោយមក វាក៏បានក្លាយជាឱកាស ដ៏ពិសេស សម្រាប់ឲ្យខ្ញុំនៅស្ងៀម ជញ្ជឹងគិត និងរកឃើញការកម្សាន្តចិត្ត នៅក្នុងភាពធំឧត្តម្ភនៃព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់។
ស្តេចដាវីឌបានស្វែងរក និងស្រេកឃ្លានរកព្រះវត្តមានព្រះជាម្ចាស់ អស់ពីចិត្ត(ទំនុកដំកើង ៦៣:១) សូម្បីតែនៅក្នុងដំណេក និងនៅពេលយាម ពេលយប់ក៏ដោយ(ខ.៦)។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើងនេះ បានបញ្ជាក់ច្បាស់ថា កាលនោះ ស្តេចដាវីឌកំពុងតែមានបញ្ហា។ ពាក្យពេចន៍ដែលទ្រង់បានពិពណ៌នា ប្រហែលជាបានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីទុក្ខព្រួយជាទម្ងន់របស់ទ្រង់ ដោយសារការបះបោររបស់អាប់សាឡំ ដែលជាបុត្រាទ្រង់។ តែនៅពេលយប់ឡើង ទ្រង់បានរកឃើញជំនួយ និងការស្អាងឡើងវិញ “នៅក្រោមម្លប់ស្លាបព្រះជាម្ចាស់”(ខ.៧) ក្នុងអំណាចចេស្តា និងព្រះវត្តមានព្រះអង្គ។
អ្នកប្រហែលជាកំពុងតែជួបវិបត្តិ ឬទុក្ខលំបាកក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ពេលយប់ឡើង អ្នកមិនមានការកម្សាន្តចិត្តសោះ។ អ្នកប្រហែលជាមានបន្ទុកដ៏ធ្ងន់សង្កត់មកលើចិត្ត និងវិញ្ញាណរបស់អ្នក។ ពុំនោះទេ បន្ទុកគ្រួសារ ការងារ ឬបញ្ហាហិរញ្ញវត្ថុ បានរំខានពេលសម្រាករបស់អ្នក។ បើសិនជាដូច្នោះមែន សូមចាត់ទុកពេលដែលគេងមិនលក់នោះ ជាឱកាសស្រែករកព្រះជាម្ចាស់ និងតោងទ្រង់ឲ្យជាប់ ដោយអនុញ្ញាតឲ្យព្រះហស្តនៃក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ទ្រយើង(ខ.៨)។ Evan Morgan,…