កាលពីរដូវក្តៅឆ្នាំទៅ ពួកជំនុំរបស់យើងបានអញ្ជើញបុរសវ័យក្មេងម្នាក់ ឈ្មោះខេលិប(Caleb) ឲ្យចូលរួមជាមួយបុគ្គលិករបស់យើង។ ខេលិបក៏បានចែកចាយ អំពីការរស់នៅរបស់គាត់ ក្នុងប្រទេសខូស្តារីកា តាំងពីក្មេងមក ខណៈពេលដែលឪពុកម្តាយរបស់គាត់ កំពុងបម្រើព្រះគ្រីស្ទ នៅទីនោះ។ គាត់ក៏បានយកព្រះបន្ទូលមកឆ្លុះបញ្ចាំងក្នុងជីវិតគាត់ គឺបទគម្ពីរ ២ធីម៉ូថេ ៣:១៤-១៧។ គាត់បានរំឭករឿងដើមថា កាលពីក្មេង គាត់ចេះព្រះបន្ទូលច្រើន។ ឪពុកម្តាយរបស់គាត់ បានបង្រៀនគាត់ ឲ្យស្គាល់សេចក្តីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែល “អាចនឹងនាំឲ្យគាត់មានប្រាជ្ញា ដល់ទីសង្គ្រោះ ដែលបានដោយសារសេចក្តីជំនឿជឿដល់ព្រះគ្រីស្ទ យេស៊ូវផង”(ខ.១៥)។ គាត់បានទទួលស្គាល់ថា គាត់បានត្រៀមខ្លួន ធ្វើជាគ្រូគង្វាល ចាប់តាំងពីពេល ដែលគាត់នៅក្មេង។ ពួកជំនុំរបស់យើងបានមានឱកាស “ជួប” ក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ ក្នុងប្រទេសខូស្តារីកា តាមរយៈទូរស័ព្ទដែលមើលមុខគ្នាឃើញជាក្រុម។
ឪពុករបស់លោកខេលិបបានលើកទឹកចិត្តគាត់ ឲ្យប្រើព្រះបន្ទូលព្រះយេស៊ូវ ដែលមានចែងក្នុង ព្រះគម្ពីរម៉ាកុស ១០:៤៥។ គាត់បានផ្តាំខេលិបថា “ខេលិប កូនត្រូវចាំបាវចនារបស់គ្រួសារយើង ដែលចែងថា ‘យើងរស់នៅដើម្បីបម្រើ មិនមែនដើម្បីឲ្យគេបម្រើយើងទេ’”។ ត្រង់ចំណុចនេះ យើងងាយនឹងយល់ អំពីរបៀបដែលបុរសវ័យក្មេងម្នាក់នេះ មានការលូតលាស់ភាពពេញវ័យខាងជំនឿ។
កូនដែលព្រះបានផ្ញើនឹងយើងរាល់គ្នា សុទ្ធតែជាអំណោយដ៏ថ្លៃថ្លា។ មូលដ្ឋានគ្រឹះដ៏ល្អ ដែលពួកគេមានតាំងពីក្មេង នឹងជួយពួកគេឲ្យលូតលាស់ទៅជាគ្រីស្ទបរិស័ទ ដែលពេញវ័យខាងវិញ្ញាណ ដែលធ្វើ “ឲ្យអ្នកសំណប់របស់ព្រះបានគ្រប់លក្ខណ៍ ហើយមានគ្រប់ទាំងចំណេះ សំរាប់នឹងធ្វើការល្អគ្រប់មុខ”(២ធីម៉ូថេ ៣:១៧)។ ដោយសារយើងមានជំនួយមកពីព្រះ នោះយើងអាចឲ្យអ្នកជំនាន់ក្រោយបន្តរវេណខាងជំនឿ។ យើងពិតជាមានអភ័យឯកសិទ្ធិពិសេសណាស់ ដែលបានធ្វើជាអ្នកបម្រើ តាមគំរូព្រះយេស៊ូវ។—Cindy Hess Kasper