ការលូតលាស់របស់ដើមផ្កាឈូករតន៍
ដើមផ្កាឈូករតន៍បានដុះដោយសេរី នៅទូទាំងពិភពលោក។ សត្វឃ្មំបានជួយឲ្យរុក្ខជាតិនេះបង្ករកំណើត។ គេឃើញពួកវាដុះនៅសងខាងផ្លូវជាតិ និងនៅកន្លែងដាក់ចំណីឲ្យសត្វបក្សី ហើយនៅតាមទីវាល វាលស្មៅ និងវាលទំនាប។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បើសិនជាគេចង់ដាំដើមផ្កាឈូករតន៍ ដើម្បីប្រមូលផល គេត្រូវដាំវានៅកន្លែងដែលមានដីល្អ។ ទស្សនាវដ្តីកសិករបានចេញផ្សាយថា ដើមផ្កាឈូករតន៍ត្រូវការដីដែលមានសំណើមល្អ មានជាតិអាស៊ីតបន្តិចបន្តួច និងសម្បូរជីវជាតិ ដោយសារជីសរីរាង្គ ឬជីកំប៉ុស ដើម្បីឲ្យគ្រាប់ពួកវាមានរស់ជាតិឆ្ងាញ់ មានប្រេងសុទ្ធល្អ និងជួយដល់ជីវភាពរបស់កសិករដែលបានប្រឹងប្រែងដាំពួកវា ។
យើងក៏ត្រូវការ “ដីល្អ” សម្រាប់ការលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណផងដែរ(លូកា ៨:១៥)។ តាមការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវ ជាពាក្យប្រៀបប្រដូច អំពីកសិករដែលព្រោះគ្រាប់ពូជ ព្រះបន្ទូលព្រះក៏អាចដុះ នៅក្នុងដីដែលមានថ្មច្រើន ឬមានបន្លា(មើលខ.៦-៧)។ ប៉ុន្តែ ព្រះបន្ទូលទ្រង់អាចលូតលាស់បានល្អ តែនៅក្នុងដី ដែល”ដែលមានចិត្តទៀងត្រង់ល្អ ក៏ឮព្រះបន្ទូល ហើយយកចិត្តទុកដាក់ រួចបង្កើតផលដោយសេចក្តីអត់ធន់”(ខ.១៥)។
ដើមផ្កាឈូករតន៍ដែលនៅតូច ក៏មានការអត់ធន់នៅក្នុងការលូតលាស់ផងដែរ។ ពួកវាបានបែរទៅរកទិសដែលមានថ្ងៃរះ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ដើមផ្កាឈូករតន៍ដែលពេញវ័យក៏អត់ធន់ក្នុងការលូតលាស់ផងដែរ។ ពួកវាងាកទៅទិសខាងលិចជារៀងរហូត ដើម្បីកម្តៅផ្ទៃមុខផ្ការបស់ពួកវាដែលបានរីក និងដើម្បីទាក់ទាញសត្វឃ្មំកាន់តែច្រើន ឲ្យមកជួយពួកវាបង្ករកំណើត។ ការនេះបានជួយពួកវាបង្កើនទិន្នផលឲ្យកាន់តែច្រើន។
យ៉ាងណាមិញ ព្រះបន្ទូលព្រះក៏អាចលូតលាស់ នៅក្នុងជីវិតយើងបានល្អផងដែរ ពេលដែលយើងតោងព្រះបន្ទូលទ្រង់ឲ្យជាប់ ហើយងាកទៅរកព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ជាប់ជានិច្ច ដោយចិត្តដែលស្មោះត្រង់ និងមានចិត្តដ៏ល្អ សម្រាប់ឲ្យព្រះបន្ទូលទ្រង់លូតលាស់ក្នុងយើង។ យើងត្រូវអនុវត្តដូចនេះជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ សូមយើងងាកទៅរកព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ហើយលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណ។…
បញ្ចប់ការច្រណែន
លោកអេឌហ្គា ដេហ្កាស(Edgar Degas) គឺជាវិចិត្រករបារាំងដ៏ល្បីល្បាញ ដែលគេបាននឹកចាំអំពីគាត់នៅទូទាំងពិភពលោក ដោយសាររូបគំនូរអ្នករបាំបាឡេ ដែលគាត់បានគូរ។ តែកម្រនឹងមានអ្នកដឹង អំពីការច្រណែន ដែលគាត់មានចំពោះមិត្តភក្តិរបស់គាត់ គឺលោកអេដូវ៉ាដ ម៉ានែត(Édouard Manet) ដែលជាកំពូលវិចិត្រម្នាក់ទៀត និងជាគូរប្រជែងរបស់គាត់។ លោកដេហ្កាសបាននិយាយអំពីលោកម៉ានែតថា អ្វីៗដែលលោកម៉ានែតធ្វើ តែងតែមានភាពលេចធ្លោភ្លាមៗតែម្តង ខណៈពេលដែលគាត់បានជួបការឈឺចាប់ឥតឈប់ឈរ ហើយធ្វើមិនដែលត្រូវសោះ។
សាវ័កប៉ុលបានរាប់បញ្ចូលការច្រណែន នៅក្នុងចំណោមលក្ខណៈដែលអាក្រក់បំផុតរបស់មនុស្ស គឺអាក្រក់ដូច “សេចក្តីទុច្ចរិតគ្រប់យ៉ាង គឺសេចក្តីកំផិត សេចក្តីកំណាច សេចក្តីលោភ និងសេចក្តីព្យាបាទ ក៏មានសេចក្តីឈ្នានីស”(រ៉ូម ១:២៩)។ សាវ័កប៉ុលបានបញ្ជាក់ថា ការច្រណែននោះ គឺកើតចេញពីគំនិតចោលម្សៀត និងការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ ជាជាងថ្វាយបង្គំព្រះ(ខ.២៨)។
អ្នកនិពន្ធឈ្មោះ គ្រីស្ទីណា ហ្វក់(Christina Fox) បានមានប្រសាសន៍ថា ការច្រណែនកើតមាន ក្នុងចំណោមអ្នកជឿព្រះ គឺដោយសារចិត្តរបស់យើងបានងាកចេញពីសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពិត។ គាត់ថា ពេលណាយើងមានការច្រណែន គឺមានន័យថា យើងកំពុងតែដេញតាមការសប្បាយដែលគ្មានតម្លៃ របស់លោកិយនេះ ជាជាងមើលទៅព្រះយេស៊ូវ។ សរុបមក យើងបានភ្លេចថា យើងជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះអង្គ។
តែយើងមានដំណោះស្រាយមួយ គឺត្រូវវិលត្រឡប់ទៅព្រះជាម្ចាស់វិញ។ សាវ័កប៉ុលបានបង្គាប់យើង ឲ្យថ្វាយផ្នែកទាំងអស់នៃជីវិតយើង ដាច់ដល់ព្រះជាម្ចាស់(រ៉ូម ៦:១៣)។ ការថ្វាយខ្លួនដល់ព្រះ ក៏រាប់បញ្ចូលការថ្វាយការងារ…
ត្រូវបានបង្កើតឲ្យដូចរូបអង្គទ្រង់
មានស្រ្តីវ័យក្មេងម្នាក់មានការភ័យខ្លាច ពេលដែលស្បែកសម្បុរស្រអែមដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់នាង បានចាប់ផ្តើមបាត់បង់សម្រស់។ នាងមានអារម្មណ៍ថា នាងហាក់ដូចជាកំពុងតែរលាយខ្លួន ឬបាត់បង់“ខ្លួនឯង”។ នាងក៏បានលាបគ្រឿងសម្អាងយ៉ាងក្រាស់ពីលើស្បែកនាង ដើម្បីបិទបាំង “ស្នាម” ឃ្លង់ល្ពៅ ដែលបានធ្វើឲ្យស្បែករបស់នាងមានពណ៌សភ្លឺពពាលៗ។
បន្ទាប់មក នៅថ្ងៃមួយ នាងក៏បានសួរខ្លួនឯងថា ហេតុអ្វីបានជានាងចាំបាច់ត្រូវលាក់បាំងវាធ្វើអ្វី? នាងក៏បានទទួលយកខ្លួនរបស់នាង ដោយពឹងផ្អែកលើកម្លាំងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយឈប់លាបគ្រឿងសម្អាង ដើម្បីបិទបាំងស្នាមទាំងនោះទៀត។ មិនយូរប៉ុន្មាន គេក៏មានការចាប់អារម្មណ៍ ចំពោះទំនុកចិត្ត ដែលនាងមានចំពោះព្រះ។ ទីបំផុត នាងក៏បានក្លាយជា តារាម៉ូដែលទីមួយ ដែលមានជម្ងឺឃ្លង់ល្ពៅ ដែលបានធ្វើជាតំណាងឲ្យប្រេនរបស់ក្រុមហ៊ុនគ្រឿងសម្អាងអន្តរជាតិមួយ។
ក្នុងកម្មវិធីទូរទស្សន៍មួយ មានពិធីករក្នុងកម្មវិធីពត៌មាន បានសម្ភាសនាង នាងក៏ប្រាប់គេថា នាងពិតជាមានពរណាស់ ដែលសេចក្តីជំនឿ ក្រុមគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិរបស់នាង បាននាំឲ្យនាងរកឃើញការកម្សាន្តចិត្តមកពីព្រះ។
រឿងរបស់នាងបានរំឭកយើងថា យើងម្នាក់ៗត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់បង្កើតមក ឲ្យដូចរូបអង្គទ្រង់។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “ទ្រង់ក៏បង្កើតមនុស្សឲ្យដូចរូបអង្គទ្រង់ គឺបានបង្កើតគេឲ្យចំនឹងរូបអង្គទ្រង់នោះឯង ក៏បង្កើតគេឡើងជាប្រុសជាស្រី”(លោកុប្បត្តិ ១:២៧)។ ទោះរូបសម្រស់ខាងក្រៅរបស់យើងមានលក្ខណៈដូចម្តេចក៏ដោយ យើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានរូបអង្គទ្រង់ នៅលើខ្លួនយើង។ ក្នុងនាមយើងជាមនុស្សដែលទ្រង់បានបង្កើត យើងត្រូវបង្ហាញឲ្យគេឃើញសិរីល្អរបស់ទ្រង់ ហើយក្នុងនាមយើងជាអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់កំពុងតែកែប្រែជីវិតយើង ឲ្យធ្វើជាតំណាងរបស់ទ្រង់ ក្នុងលោកិយនេះ។
តើអ្នកមានបញ្ហារូបសម្រស់របស់អ្នកឬទេ? នៅថ្ងៃនេះ សូមឆ្លុះកញ្ចក់ ហើយញញឹមថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ចុះ។ ព្រះអង្គបានបង្កើតអ្នកមក ឲ្យដូចរូបអង្គទ្រង់។—PATRICIA…
មិនដែលនៅឯកោ
ខណៈពេលដែលមិត្តភក្តិខ្ញុំម្នាក់ ដែលជាអ្នកនិពន្ធ កំពុងតែនិពន្ធសៀវភៅមុគ្គុទេសករព្រះគម្ពីរ សម្រាប់គ្រូគង្វាលទាំងឡាយ នៅប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី គាត់ក៏មានការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង ចំពោះវប្បធម៌នៃការរួបរួមគ្នា របស់ប្រជាជាតិមួយនេះ។ គេបានហៅវប្បធម៌នៃការរួបរួមនេះ ជាភាសាឥណ្ឌូនេស៊ីថា ហ្គូតុង រ៉ូយ៉ុង(gotong royong) ដែលមានន័យថា “ការជួយគ្នាទៅវិញទៅមក”។ វប្បធម៌នេះត្រូវបានគេយកមកអនុវត្តន៍នៅក្នុងភូមិ ដោយអ្នកជិតខាងជួយសង់ផ្ទះឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ឬសង់ស្ពាន ឬក៏ធ្វើផ្លូវរួមគ្នាជាដើម។ គាត់ថា នៅទីក្រុង គេក៏ប្រើវប្បធម៌នេះផងដែរ។ ឧទាហរណ៍ ពេលនរណាម្នាក់ត្រូវទៅជួបគ្រូពេទ្យតាមការណាត់ជួប គាត់តែងតែមាននរណាម្នាក់ ទៅជួបពេទ្យជាមួយគាត់។ នេះជាប្រពៃណីដ៏ល្អ។ ដូចនេះ ពួកគេមិនចាំបាច់ត្រូវធ្វើអ្វី ឬទៅណាម្នាក់ឯងឡើយ។
នៅទូទាំងពិភពលោក អ្នកជឿព្រះយេស៊ូវបានអរសប្បាយ ដោយនឹកចាំថា យើងក៏មិនដែលនៅម្នាក់ឯងដែរ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលជាអង្គទីបីនៃព្រះត្រៃឯក តែងតែគង់នៅជាមួយយើងជានិច្ច។ ជាងនេះទៅទៀត ព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ បានប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដល់គ្រីស្ទបរិស័ទម្នាក់ៗ ដើម្បី “ធ្វើជាអង្គជំនួយ និងគង់នៅជាមួយយើងអស់កល្បជានិច្ច”(យ៉ូហាន ១៤:១៦)។
ព្រះយេស៊ូវបានសន្យាថា ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ នឹងយាងចុះមក បន្ទាប់ពីទ្រង់យាងឡើងនគរស្ថានសួគ៌វិញ។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា “ខ្ញុំមិនចោលអ្នករាល់គ្នាឲ្យនៅកំព្រាទេ”(ខ.១៨)។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលជាព្រះវិញ្ញាណនៃសេចក្តីពិត នឹងយាងចូលគង់ក្នុងអ្នកដែលបានទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់ និងព្រះអង្គសង្រ្គោះ(ខ.១៧)។
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គឺជាអ្នកជំនួយ អ្នកកម្សាន្តចិត្ត អ្នកលើកទឹកចិត្ត…
អរសប្បាយនឹងសម្រស់
មានផ្ទាំងគំនូរមួយផ្ទាំង ដែលបានទាក់ភ្នែកខ្ញុំយ៉ាងខ្លាំង ដូចជាប៉មបញ្ចាំងពន្លឺនៅលើទីខ្ពស់។ គេបានដាក់តាំងវានៅលើជញ្ជាំង ក្នុងផ្លូវដើរក្នុងមន្ទីរពេទ្យក្រុងដ៏ធំមួយ។ គេបានគូររូបជនជាតិដើមអាមេរិកណាវ៉ាចូ ដោយប្រើពណ៌ប៉ាស្តែល ដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង បានជាខ្ញុំឈប់ ដើម្បីគយគន់ ដោយការស្ងើចសរសើរ។ ខ្ញុំក៏បាននិយាយប្រាប់ដេន(Dan) ដែលជាស្វាមីខ្ញុំ ឲ្យមើលទៅផ្ទាំងគំនូរនោះដែរ។
កាលនោះ គាត់កំពុងតែដើរមុខខ្ញុំ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមានការស្ទាក់ស្ទើរ ដោយដើរហួសផ្ទាំងគំនូរផ្សេងទៀត នៅលើជញ្ជាំង ដើម្បីឈរមើលតែផ្ទាំងគំនូរមួយផ្ទាំងនេះ។ ខ្ញុំក៏បាននិយាយខ្សិបៗថា “ស្អាតណាស់”។
មានអ្វីៗជាច្រើនក្នុងជីវិតនេះ ដែលពិតជាស្អាតមែន ដែលមានដូចជាផ្ទាំងគំនូរដ៏វិចិត្រ ទេសភាពដ៏ស្រស់ស្អាត និងសម្ភារៈដែលគេបានផលិតដោយដៃជាដើម។ ប៉ុន្តែ ស្នាមញញឹមរបស់ក្មេង ស៊ុតពណ៌ខៀវរបស់សត្វចាបរ៉ូប៊ីន និងសំបកគ្រំសមុទ្រ ក៏ស្រស់ស្អាតផងដែរ។ ដើម្បីជួយសម្រាលបន្ទុកនៃជីវិតនេះ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតរបស់សព្វសារពើឲ្យល្អ តាមរដូវកាល(សាស្តា ៣:១១)។ ក្នុងភាពស្រស់ស្អាតនោះ អ្នកប្រាជ្ញព្រះគម្ពីរបានពន្យល់ថា យើងអាចមើលឃើញភាពល្អឥតខ្ចោះនៃស្នាព្រះហស្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងសិរីល្អនៃព្រះរាជដ៏ឥតខ្ចោះរបស់ទ្រង់ ដែលត្រូវមកដល់។
យើងគ្រាន់តែអាចនឹកស្រមៃអំពីភាពល្អឥតខ្ចោះនោះប៉ុណ្ណោះ ដូចនេះ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានឲ្យយើងស្គាល់ភាពល្អឥតខ្ចោះនោះជាមុន តាមរយៈសម្រស់នៃអ្វីៗដែលយើងអាចឃើញក្នុងជីវិតនេះ។ ទ្រង់ក៏បានធ្វើឲ្យចិត្តគេសង្ឃឹមដល់អស់កល្បទៅមុខ(ខ.១១)។ ថ្ងៃខ្លះ ជីវិតយើងហាក់ដូចជាអាប់អួរ ហើយមិនបង្កើតផលផ្លែអ្វីសោះ។ ប៉ុន្តែ ដោយសេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះជាម្ចាស់ នោះទ្រង់បានប្រទាននូវភាពស្រស់ស្អាត សម្រាប់ឲ្យយើងជញ្ជឹងគិត។
លោកជើរ៉ាត ឃើទីស ដេឡាណូ(Gerard Curtis Delano) ដែលជាវិចិត្រករនៃផ្ទាំងគំនូរដែលខ្ញុំបានស្ងើចសរសើរនេះ…
ហុមព័ទ្ធដោយក្តីស្រឡាញ់
មានស្រ្តីជាម្តាយវ័យក្មេងម្នាក់ កំពុងតែជួបការលំបាកតែម្នាក់ឯង នៅក្នុងអាកាសយាន្តដ្ឋានដ៏មមាញឹកមួយ។ កូនតូចរបស់គាត់ដែលចេះដើរតេសតាស់ បានរករឿងចាប់មិនឈ្នះ ដោយវាស្រែកយំឡាំប៉ា ដោយមិនព្រមឡើងជិះយន្តហោះ។ ដោយសារគាត់មិនអាចគ្រប់គ្រងស្ថានការនេះបាន ហើយកំពុងតែមានផ្ទៃពោះស្រាប់ផង ស្រ្តីជាម្តាយវ័យក្មេងម្នាក់នេះ ក៏បានបោះបង់ការព្យាយាមរបស់គាត់ ដោយលុតជង្គង់នៅលើកម្រាលឥដ្ឋ ដោយចិត្តនឿយណាយ។ គាត់យកដៃគ្របមុខ ហើយក៏បានចាប់ផ្តើមយំ។
ភ្លាមៗនោះ មានអ្នកដំណើរស្រីៗប្រហែល៦ ឬ៧នាក់ ដែលសុទ្ធតែជាអ្នកដែលនាងមិនដែលស្គាល់ បានឈរជុំវិញនាង និងកូនរបស់នាង ដោយចែកអាហារសំរន់ ទឹក និងឱបយ៉ាងទន់ភ្លន់ ហើយថែមទាំងច្រៀងបទចម្រៀងកុមារឲ្យកូននាងស្តាប់ផងដែរ។ ការឈរជុំវិញធ្វើជារង្វង់ដ៏កក់ក្តៅនេះ បានជួយសម្រួលអារម្មណ៌របស់ស្រ្តីជាម្តាយ និងកូនរបស់គាត់ ហើយបន្ទាប់មក ពួកគេក៏បានឡើងជិះយន្តហោះ។ ស្រ្តីទាំងនោះក៏បានត្រឡប់ទៅកាន់កន្លែងអង្គុយរបស់ខ្លួនវិញ ដោយមិនបានជជែកគ្នាអំពីការអ្វីដែលខ្លួនបានធ្វើឡើយ តែបានដឹងថា ជំនួយរបស់ពួកគេបានជួយឲ្យម្តាយវ័យក្មេងនោះមានភាពរឹងមាំឡើង ចំពេលដែលនាងកំពុងតែត្រូវការជំនួយ។
រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក១២៥ ដែលបានចែងថា “មានភ្នំនៅព័ទ្ធជុំវិញក្រុងយេរូសាឡិមយ៉ាងណា នោះព្រះយេហូវ៉ាក៏គង់នៅជុំវិញរាស្ត្រទ្រង់យ៉ាងនោះដែរ”(ខ.២)។ ទីក្រុងយេរូសាឡិម ជាទីប្រជុំជនដ៏ធំ និងមមាញឹកមួយ ដែលបានហុមព័ទ្ធដោយភ្នំជាច្រើន ដែលមានដូចជា ភ្នំដើមអូលីវ ភ្នំស៊ីយ៉ូន និងភ្នំម៉ូរីយ៉ាជាដើម។
ដែលភ្នំទាំងនោះបានព័ទ្ធជុំវិញទីក្រុងយេរូសាឡិមជាយ៉ាងណា នោះព្រះជាម្ចាស់ក៏ហុមព័ទ្ធរាស្រ្តទ្រង់ ដោយទ្រទ្រង់ និងការពារវិញ្ញាណយើង “ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ក៏ដូចជាអស់កល្បជានិច្ច”។ ដូចនេះ នៅថ្ងៃដ៏ពិបាក ចូរយើង “មើលទៅភ្នំ” ដូចដែលអ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើងបានពោលឡើងនោះ(ទំនុកដំកើង…
លប់ចោល
លោកអេឌវើត នើន(Edward Nairne) ដែលជាវិស្វករអង់គ្លេសបានរកឃើញវិធីឆ្នៃបង្កើតជ័រលុបខ្មៅដៃ ដោយចៃដន្យ នៅពេលដែលគាត់ឈោងទៅរកចំណិតនំប៉័ង។ នៅឆ្នាំ១៧៧០ គេក៏បានយកចំណិតនំប៉័ងមកធ្វើជ័រលុប ដើម្បីលប់ស្នាមខ្មៅដៃនៅលើក្រដាស់។ តែពេលលោកអេឌវើតឈោងទៅរកចំណិតនំប៉័ង គាត់បែរជាប៉ះជ័រកៅស៊ូមួយដុំ ដោយចៃដន្យ ហើយគាត់ក៏បានយកវាមកលប់ ឃើញថា ស្នាមខ្មៅដៃក៏បានរលប់ ដោយបន្សល់ទុកនូវកំទេចជ័រល្អិតៗ ដែលគាត់អាចគ្រវាសដៃបោសវាចេញពីក្រដាស់យ៉ាងងាយស្រួល។
រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីបាបរបស់យើង ដែលព្រះជាម្ចាស់ក៏អាចលប់ចោល។ ព្រះអង្គជានំប៉័ងជីវិត ដែលបានលប់បាបរបស់យើង ដោយលះបង់ព្រះជន្មទ្រង់ ហើយសន្យាថា នឹងមិននឹកចាំអំពើបាបរបស់យើងទៀតឡើយ។ បទគម្ពីរអេសាយ ៤៣:២៥ បានចែងថា ព្រះជាម្ចាស់ជាអ្នកដែលលុបអំពើរំលងរបស់យើងចេញ ដោយយល់ដល់ព្រះអង្គទ្រង់ ហើយមិននឹកចាំអំពើបាបរបស់យើងទៀតឡើយ។
នេះអាចជាការជួសជុលដ៏គួរឲ្យកត់សំគាល់ ដែលយើងមិនសមនឹងទទួល។ មនុស្សជាច្រើន ពិបាកនឹងជឿថា ព្រះជាម្ចាស់អាចលប់បាបរបស់យើងចោល យ៉ាងងាយដូចពពកដែលរលាយ។ តើព្រះដែលជ្រាបអំពីអ្វីៗទាំងអស់ អាចបំភ្លេចបាបរបស់យើង យ៉ាងងាយស្រួលដូចនេះឬ?
ព្រះអង្គពិតជាលប់បាបរបស់យើងចោលមែន ពេលដែលយើងទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះសង្រ្គោះ។ ព្រះវរបិតានៃយើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌បានសម្រេចព្រះទ័យអត់ទោសបាបឲ្យយើង ហើយឈប់នឹកចាំអំពីវាទៀត ដើម្បីឲ្យយើងអាចបន្តដំណើរទៅមុខ ដោយមានសេរីភាពរួចពីបាប។ បាបដែលយើងមានកាលពីមុន មិនសង្កត់ពីលើយើងទៀតទេ បានជាយើងមិនប្រឡាក់ ហើយអាចបម្រើទ្រង់ ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន និងអស់កល្បជានិច្ច។
ជាការពិតណាស់ កំហុសដែលយើងបានធ្វើ អាចនាំឲ្យយើងទទួលលទ្ធផលរបស់វា ក្នុងជីវិតនេះ។ តែព្រះទ្រង់បានដកបាបចេញពីយើងហើយ ដោយអញ្ជើញយើង ឲ្យវិលត្រឡប់ទៅរកទ្រង់វិញ…
អត្ថន័យនៃឈ្មោះ ហ្វ៊ីកា
ក្នុងក្រុងរបស់ខ្ញុំ មានហាងកាហ្វេមួយ នៅក្បែរផ្ទះខ្ញុំ ដែលមានឈ្មោះថា ហាងកាហ្វេហ្វ៊ីកា។ ពាក្យ ហ្វ៊ីកា គឺជាពាក្យជាភាសាស៊ុយអែត ដែលមានន័យថា សម្រាកញាំកាហ្វេ និងនំផ្សេងៗ ជាមួយក្រុមគ្រួសារ មិត្តរួមការងារ ឬមិត្តភក្តិ។ ខ្ញុំមិនមែនជាជនជាតិស៊ុយអែតទេ តែអត្ថន័យនៃពាក្យហ្វ៊ីកា បានពិពណ៌នា អំពីការអ្វីម្យ៉ាង ដែលខ្ញុំស្រឡាញ់បំផុត នៅក្នុងអង្គព្រះយេស៊ូវ គឺការដែលទ្រង់មានទម្លាប់ឈប់ពីការងារ ដើម្បីសោយអាហារ និងសម្រាកជាមួយអ្នកដទៃ។
អ្នកប្រាជ្ញព្រះគម្ពីរទាំងឡាយបានមានប្រសាសន៍ថា ព្រះយេស៊ូវមិនបានសោយអាហារ ដោយចៃដន្យឡើយ។ លោកម៉ាក គ្លែនវីល(Mark Glanville) ដែលជាទេវវិទូបានហៅការសោយអាហាររបស់ព្រះអង្គថា “ការសោយអាហារតាមបែបអ៊ីស្រាអែល ដែលមានអាហារពីមុខ ដ៏រីករាយ និងជាការអបអរ តាមព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់។ ពេលព្រះយេស៊ូវគង់នៅតុអាហារ ព្រះអង្គបានសម្តែងចេញនូវលក្ខណៈ ដែលព្រះជាម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមាន គឺធ្វើជាចំណុចកណ្តាលនៃក្តីអំណរ ការអបអរ និងយុត្តិធម៌ សម្រាប់លោកិយទាំងមូល”។
រាប់ចាប់ពីពេលដែលទ្រង់ប្រទានអាហារដល់មនុស្ស៥ពាន់នាក់ រហូតដល់ពេលដែលទ្រង់សោយអាហារជាលើកចុងក្រោយ មុនពេលទ្រង់សុគត និងសូម្បីតែនៅពេលទ្រង់សោយអាហារជាមួយអ្នកជឿពីរនាក់ បន្ទាប់ពីទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ(លូកា ២៤:៣០) ព្រះរាជកិច្ចនៃតុអាហាររបស់ព្រះអង្គ បានអញ្ជើញយើង ឲ្យផ្អាកភាពមមាញឹកមួយរយៈពេលសិន ហើយចូលក្នុងព្រះវត្តមានទ្រង់វិញ។ ជាការពិតណាស់ ទាល់តែអ្នកជឿទាំងពីរនាក់នោះបានញាំអាហារជាមួយព្រះយេស៊ូវ ទើបពួកគេមើលទ្រង់ស្គាល់ ហើយដឹងថា ទ្រង់ជាព្រះអម្ចាស់ដែលបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។ “ទ្រង់យកនំបុ័ងមកប្រទានពរ រួចកាច់ប្រទានទៅឲ្យគេ។ នោះភ្នែកគេបានបើកភ្លឺឡើង…
ព្រះជាម្ចាស់ទតឃើញ
វែនតាមីញ៉ូប ដែលខ្ញុំមានជាលើកទីមួយ បានបើកភ្នែកខ្ញុំ ឲ្យមើលឃើញពិភពលោកដ៏ស្រស់ស្អាត។ ភ្នែករបស់ខ្ញុំអាចមើលឃើញវត្ថុដែលនៅជិតច្បាស់ល្អ។ ប៉ុន្តែ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បើខ្ញុំមិនប្រើវែនតាទេ វត្ថុដែលនៅចុងម្ខាងនៃបន្ទប់ ឬនៅឆ្ងាយៗ មានសភាពព្រាលៗ។ កាលខ្ញុំមានអាយុ១២ឆ្នាំ ពេលដែលខ្ញុំបានពាក់វែនតាមីញ៉ូបជាលើកដំបូង ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលបានឃើញអក្សរនៅលើក្តាខៀន និងស្លឹកឈើ នៅលើដើមឈើច្បាស់ជាងមុន ហើយដែលសំខាន់បំផុតនោះ គឺបានឃើញស្នាមញញឹមស្រស់ច្បាស់កាន់តែច្បាស់។
ខ្ញុំបានឃើញមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំញញឹមតបមកខ្ញុំវិញ ពេលខ្ញុំញញឹមដាក់ពួកគេ ហើយពេលនោះ ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ការដែលត្រូវគេមើលឃើញ គឺជាអំណោយ និងព្រះពរដ៏អស្ចារ្យ ដូចការមើលឃើញគេវិញផងដែរ។
នាងហាកាដែលជាបាវបម្រើ បានដឹងអំពីរឿងនេះ ពេលដែលនាងបានរត់គេចពីការគៀបសង្កត់ របស់នាងសារ៉ាយដែលជាចៅហ្វាយស្រី។ តាមវប្បធម៌នៅសម័យនោះ នាងហាកាជា “មនុស្សដែលគេមិនឲ្យតម្លៃ” ដោយនាងមានផ្ទៃពោះ ហើយនៅតែម្នាក់ឯង ខណៈពេលដែលនាងកំពុងតែរត់គេចទៅវាលរហោស្ថាន ដោយគ្មានជំនួយ ឬក្តីសង្ឃឹម។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នាងក៏បានដឹងថា ព្រះទ្រង់ទតឃើញនាង ហើយនាងក៏បានទទួលអំណាច ឲ្យមើលឃើញទ្រង់វិញផងដែរ។ ពីមុននាងដឹងច្បាស់អំពីព្រះវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ តែពេលនោះ នាងក៏បានឃើញព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងច្បាស់ បានជានាងហៅព្រះនាមទ្រង់ថា អេល រ៉ូអេ ដែលប្រែមកថា“ព្រះដែលទតឃើញ”នាង។ ហើយនាងក៏បាននិយាយថា នាងបានឃើញព្រះដែលបានទតឃើញនាង(លោកុប្បត្តិ ១៦:១៣) ។
ព្រះដ៏ទតឃើញ ទ្រង់ក៏បានទតឃើញយើងម្នាក់ៗផងដែរ។ តើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា គ្មាននរណាម្នាក់យកភ្នែកមើលអ្នក ឬនៅឯកោ…
រឿងធំដុំ
នៅក្នុងគ្រួសារមួយ មានសមាជិកម្នាក់ចង់ឲ្យសមាជិកដទៃទៀត ជួយបង់ថ្លៃផ្ទះរបស់គាត់ នៅខែធ្នូ។ សម្រាប់ក្រុមគ្រួសារគាត់ ការស្នើសុំនោះហាក់ដូចជាបន្ទុកដ៏ធ្ងន់មួយ ជាពិសេស នៅពេលដែលពួកគេត្រូវត្រៀមលុយសម្រាប់ការចំណាយ ដែលមិនបានរំពឹងទុក នៅចុងឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេបានកកាយប្រាក់សន្សំរបស់ពួកគេចេញមក ដើម្បីជួយបង់ថ្លៃឈ្នួលផ្ទះឲ្យគាត់ ដោយការអរព្រះគុណ សម្រាប់ការផ្គត់ផ្គង់របស់ទ្រង់ ហើយគាត់ក៏បានទទួលព្រះពរ ពីការអរព្រះគុណរបស់សាច់ញាតិគាត់។
គាត់ក៏បានប្រគល់កាតសម្រាប់ថ្លែងអំណរគុណ ដល់ពួកគេ ដោយសរសេរនៅក្នុងនោះថា “សូមអរគុណអ្នកទាំងអស់គ្នា ជាថ្មីម្តងទៀត ដែលបានធ្វើនូវការដ៏ល្អ ដោយយកលុយមកជួយខ្ញុំ ដោយគិតថា វាមិនមែនជារឿងធំដុំ”។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ ការជួយអ្នកដទៃ គឺជារឿងធំដុំ។ គឺដូចដែលហោរាអេសាយ បានលើកយកបញ្ហានេះ មកថ្លែង ទៅកាន់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល។ កាលនោះ ពួកគេកំពុងតែអធិស្ឋានតម តែមិនព្រមឈប់ឈ្លោះប្រកែកគ្នា។ បានជាហោរាអេសាយមានប្រសាសន៍ថា “តើមិនមែនជាការតមអត់យ៉ាងនេះវិញ ដែលអញពេញចិត្តទេឬអី គឺឲ្យដោះច្រវាក់ដែលឯងដាក់គេដោយអំពើអាក្រក់ ឲ្យស្រាយចំណងដែលឯងបានចងគេ ហើយឲ្យអ្នកដែលឯងបានសង្កត់សង្កិនបានរួចចេញទទេ ព្រមទាំងបំបាក់គ្រប់ទាំងនឹមផង។ តើមិនមែនឲ្យឯងបានចែកអាហារដល់អ្នកដែលឃ្លាន ហើយនាំមនុស្សក្រដែលត្រូវដេញពីផ្ទះគេមកឯផ្ទះឯងទេឬអី ឬបើកាលណាឯងឃើញមនុស្សឥតមានសំលៀកបំពាក់ នោះតើមិនមែនឲ្យឯងបិទបាំងឲ្យគេ ឥតដែលពួនខ្លួននឹងសាច់ញាតិរបស់ឯងទេឬ?”(អេសាយ ៥៨:៦-៧)។
លោកអេសាយក៏បានមានប្រសាសន៍ផងដែរថា ការលះបង់បែបនេះ នឹងនាំឲ្យពួកគេទទួលពន្លឺពីព្រះជាម្ចាស់ ហើយពន្លឺនោះនឹងបានភ្លឺឡើង ហើយថែមទាំងបានទទួលការប្រោសឲ្យជាផងដែរ(ខ.៨)។ សម្រាប់អ្នកដែលចែករំលែកដល់អ្នកដទៃ ដោយចិត្តសប្បុរស ព្រះជាម្ចាស់បានសន្យាថា “ពន្លឺរបស់ឯង នឹងលេចមក…