មានពួកជំនុំមួយកន្លែងបានអញ្ជើញគ្រូគង្វាលម្នាក់ ឲ្យមកអធិប្បាយព្រះបន្ទូល ក្នុងកម្មវិធីថ្វាយបង្គំព្រះរបស់ពួកគេ។ អ្នកដឹកនាំពួកជំនុំនោះបានប្រាប់គាត់ថា “សូមលោកគ្រូនិយាយតែអំពីព្រះបានហើយ តែកុំចេញព្រះនាមព្រះយេស៊ូវអី”។ បុរសនោះក៏បានសួរថា “ហេតុអ្វី?” អ្នកដឹកនាំរូបនោះក៏បានពន្យល់ថា “សមាជិកសំខាន់ៗខ្លះ ក្នុងពួកជំនុំយើងមានអារម្មណ៍មិនល្អទេ ពេលពួកគេឮព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ។ ដូចនេះ សូមលោកគ្រូ គ្រាន់តែនិយាយអំពីព្រះទៅបានហើយ”។ លោកគ្រូគង្វាលរូបនេះមិនអាចធ្វើតាមការណែនាំនេះបានទេ បានជាបន្ទាប់មក គាត់ក៏បានមានប្រសាសន៍ថា “បើមិនឲ្យខ្ញុំនិយាយចេញព្រះនាមព្រះយេស៊ូវទេ នោះខ្ញុំក៏គ្មានអ្វីត្រូវអធិប្បាយដែរ”។
កាលពីសម័យពួកជំនុំដំបូង ពួកសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូវ ក៏បានជួបនិងបញ្ហាស្រដៀងនឹងរឿងរបស់លោកគ្រូគង្វាលរូបនោះផងដែរ។ អ្នកដឹកនាំសាសនាក្នុងតំបន់បាននាំគ្នាព្រមានពួកសាវ័កមិនឲ្យនិយាយអំពីព្រះនាមព្រះយេស៊ូវឡើយ(កិច្ចការ ៤:១៧)។ តែពួកសាវ័កបានបដិសេធន៍ថា “យើងខ្ញុំនឹងលែងនិយាយពីការដែលយើងខ្ញុំបានឃើញ ហើយឮ ពុំបានទេ”(ខ.២០)។
ការអៈអាងថា ខ្លួនបានជឿព្រះ តែមិនបានជឿព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ព្រះនាមយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជាការនិយាយកុហក់ខ្លួនឯងហើយ។ ក្នុងបទគម្ពីរ យ៉ូហាន ១០:៣០ ព្រះយេស៊ូវបានបកស្រាយយ៉ាងច្បាស់ អំពីទំនាក់ទំនងដ៏ពិសេសដែលទ្រង់មានជាមួយព្រះវរបិតាទ្រង់។ គឺដូចដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា “ខ្ញុំហើយ និងព្រះវរបិតា គឺតែ១ព្រះអង្គទេ”។ បានសេចក្តីថា ទ្រង់បានប្រកាសថា ទ្រង់ជាព្រះ។ ហេតុនេះហើយបានជាទ្រង់អាចមានបន្ទូលថា “កុំឲ្យចិត្តអ្នករាល់គ្នាថប់បារម្ភឡើយ អ្នករាល់គ្នាជឿដល់ព្រះហើយ ចូរជឿដល់ខ្ញុំដែរ”(យ៉ូហាន ១៤:១)។ សាវ័កប៉ុលដឹងថា ព្រះយេស៊ូវមានលក្ខណៈជាព្រះទាំងស្រុង និងស្មើនឹងព្រះវរបិតាផង ហើយទ្រង់និងព្រះវរបិតាគឺជាព្រះតែមួយ(ភីលីព ២:៦)។
យើងមិនត្រូវខ្លាចនិយាយចេញព្រះនាមព្រះយេស៊ូវឡើយ ដ្បិត “គ្មានសេចក្តីសង្គ្រោះ ដោយសារអ្នកណាទៀតសោះ ដ្បិតនៅក្រោមមេឃ គ្មាននាមឈ្មោះណាទៀតបានប្រទានមកមនុស្សលោក ឲ្យយើងរាល់គ្នាបានសង្គ្រោះនោះឡើយ”(កិច្ចការ ៤:១២)។-Lawrence Darmani