ពោត គឺ​ជា​អាហារ​ដ៏​សំខាន់ នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​មិច​ស៊ីកូ ដែល​ជា​ប្រទេស​កំណើត​របស់​ខ្ញុំ។ នៅ​ទីនោះ មាន​ពោត​ជា​ច្រើន​ប្រភេទ។ អ្នក​អាច​រក​បាន​ពោត​ពណ៌​លឿង ពណ៌​ត្នោត ពណ៌​ក្រហម និង​ពណ៌​ខ្មៅ ហើយ​ថែម​ទាំង​មាន​ពោត​ពណ៌​លក្ខណ៍ ដែល​មាន​ពណ៌​ចម្រុះ​អុច​ៗ​ដ៏​ស្អាត​អស្ចារ្យ​ផង​ដែរ។ ប៉ុន្តែ តាម​ធម្មតា ប្រជាជន​នៅ​ទីក្រុង មិន​បរិភោគ​ពោត​ដែល​មាន​ពណ៌​ចម្រុះ​អុច​ៗ​ឡើយ។ លោកអ័ម៉ាដូ រ៉ាមីរេស(Amado Ramirez) ដែល​ជា​ម្ចាស់​ភោជ្ជនីយ​ដ្ឋាន និង​អ្នក​ស្រាវ​ជ្រាវ បាន​ពន្យល់​ថា ប្រជាជន​នៅ​ទីក្រុង​ជឿ​ថា ពោត​ដែល​មាន​ពណ៌​តែ​មួយ គឺ​ជា​តំណាង​ឲ្យ​ភាព​ស្មើ​គ្នា។ ប៉ុន្តែ ពោត​ដែល​មាន​ពណ៌​ចម្រុះ​អុច​ៗ មាន​រស់​ជាតិ​ល្អ ហើយ​គេ​អាច​យក​វា ទៅ​ធ្វើ​នំប៉័ង​បន្ទះ​ដ៏​ឈ្ហុយ​ឆ្ងាញ់។

ពួក​ជំនុំ​ព្រះ​គ្រីស្ទ គឺ​មាន​លក្ខណៈ​ស្រដៀង​នឹង​ពោត​ដែល​មាន​ពណ៌​ចម្រុះ ជាង​ពោត​ដែល​មាន​ពណ៌​តែ​មួយ។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ប្រើ​រូប​ភាព​នៃ​រូប​កាយ​តែ​មួយ ដើម្បី​ពិពណ៌​នា​អំពី​ពួក​ជំនុំ ព្រោះ​យើង​ម្នាក់​ៗ​ជា​អវយវៈ​នៃ​រូប​កាយ​តែ​មួយ របស់​ព្រះ​តែ​មួយ ដែល​បាន​ប្រទាន​យើង​ម្នាក់​ៗ ឲ្យ​មាន​អំណោយ​ទាន​ខុស​ៗ​គ្នា។ គឺ​ដូច​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា យើង “​មាន​មុខ​ងារ​ផ្សេងៗ ពី​គ្នា តែ​គឺ​ជា​ព្រះ​អម្ចាស់​ដដែល​ទេ។ ព្រម​ទាំង​មាន​របៀប​ធ្វើ​ផ្សេងៗ ពី​គ្នា​ទៀត តែ​គឺ​ជា​ព្រះ​ដដែល​នោះ​ឯង ដែល​ទ្រង់​ធ្វើ​គ្រប់​ទាំង​អស់ ក្នុង​មនុស្ស​ទាំង​អស់”(១កូរិនថូស ១២:៥-៦)។ កាល​ណា​យើង​ជួយ​យក​អសារ​គ្នា នៅ​ក្នុង​ភាព​ចម្រុះ​គ្នា ដែល​យើង​មាន​ក្នុង​ពួក​ជំនុំ នោះ​មាន​ន័យ​ថា យើង​កំពុង​បង្ហាញ​ឲ្យ​គេ​ស្គាល់​សេចក្តី​សប្បុរស និង​ភាព​ប៉ិន​ប្រសប់​របស់​ព្រះ​អម្ចាស់។

ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​ឱប​ក្រសោប​យក​ភាព​ចម្រុះ​របស់​យើង ទន្ទឹម​នឹង​នោះ យើង​ក៏​ត្រូវ​ខិត​ខំ​រក្សា​ការ​រួប​រួម​របស់​យើង នៅ​ក្នុង​សេចក្តី​ជំនឿ និង​គោល​បំណង​ផង​ដែរ។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ យើង​មាន​សមត្ថ​ភាព និង​ប្រវត្តិ​ខុស​ៗ​គ្នា។ យើង​និយាយ​ភាសា​ខុស​គ្នា ហើយ​មក​ពី​ប្រទេស​ផ្សេង​គ្នា។ ប៉ុន្តែ យើង​មាន​ព្រះ​ដ៏​អស្ចារ្យ​តែ​មួយ ដែល​ជា​ព្រះ​អាទិករ ដែល​សព្វ​ព្រះទ័យ នឹង​ភាព​ចម្រុះ​គ្នា​នៃ​មនុស្ស នៅ​ក្នុង​ពួក​ជំនុំ ឬ​រូប​កាយ​របស់​ទ្រង់។—KEILA OCHOA