ការភ័យខ្លាចបានគ្រប់គ្រងជីវិតរបស់បុរសម្នាក់ អស់រយៈពេល៣២ឆ្នាំ។ គាត់ខ្លាចគេចាប់ខ្លួនគាត់ ដោយសារអំពើឧក្រឹដ្ឋដែលគាត់បានប្រព្រឹត្ត ដូចនេះ គាត់ក៏បានលាក់ខ្លួននៅក្នុងផ្ទះប្អូនស្រីគាត់ ដោយមិនចេញទៅណាសោះ ហើយក៏មិនជួបអ្នកខាងក្រៅដែរ។ សូម្បីតែពិធីបុណ្យសពរបស់ម្តាយគាត់ ក៏គាត់មិនបានចូលរួមដែរ។ ពេលគាត់មានអាយុ៦៤ឆ្នាំ គាត់ក៏បានដឹងថា តាមពិតគ្មាននរណាប្តឹងគាត់ ពីបទឧក្រឹដ្ឋដែលគាត់បានប្រព្រឹត្តនោះទេ។ បុរសម្នាក់នេះក៏មានសេរីភាព នៅក្នុងការបន្តរស់នៅជាធម្មតាឡើងវិញ។ ជាការពិតណាស់ គាត់ពិតជាខ្លាចគេដាក់ទោសគាត់មែន តែគាត់បានអនុញ្ញាតឲ្យការភ័យខ្លាចនេះ គ្រប់គ្រងជីវិតគាត់អស់រយៈពេល៣២ឆ្នាំ។
រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលដែលត្រូវបានការភ័យខ្លាចគ្របសង្កត់ នៅពេលដែលពួកសាសន៍ភីលីស្ទីនបបួលពួកគេប្រយុទ្ធគ្នា នៅជ្រលងភ្នំអេឡា។ ការគំរាមកំហែងគឺពិតជាមានមែន។ ពួកសត្រូវមានអ្នកប្រយុទ្ធដ៏ខ្លាំងពូកែ ឈ្មោះកូលីយ៉ាត ដែលមានកម្ពស់ជិត៣ម៉ែត្រ ហើយអាវក្រោះរបស់គាត់មានទម្ងន់ប្រហែល៥៦គីឡូ(១សាំយ៉ូអែល ១៧:៤-៥)។ អស់រយៈពេល៤០ថ្ងៃមកហើយ ដែលកូលីយ៉ាតបានបបួលកងទ័ពអ៊ីស្រាអែលឲ្យចូលមកប្រយុទ្ធនឹងគាត់។ ប៉ុន្តែ គ្មាននរណាម្នាក់ហ៊ានចេញមុខសោះ។ រហូតដល់ពេលដែលដាវីឌបានមកដល់សមរភូមិ ទើបមានអ្នកហ៊ានតតាំងនឹងគាត់។ ដាវីឌក៏បានឮគេនិយាយ និងបានឃើញពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលត្រូវគេសើចចម្អកឲ្យ ហើយក៏បានស្ម័គ្រចិត្តចេញប្រយុទ្ធនឹងកូលីយ៉ាត។
គេរាល់គ្នា ក្នុងជួរទ័ពអ៊ីស្រាអែលគិតថា ពួកគេមិនអាចប្រយុទ្ធនឹងកូលីយ៉ាតបានទេ ព្រោះវាមានមាឌធំពេក តែដាវីឌដែលជាក្មេងគង្វាលដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់ធំជាងកូលីយ៉ាត។ គឺដូចដែលគាត់បានពោលថា “ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មិនជួយសង្គ្រោះដោយសារដាវឬលំពែងទេ ដ្បិតចំបាំងនេះស្រេចនៅព្រះយេហូវ៉ាវិញ”(ខ.៤៧)។
ពេលដែលការភ័យខ្លាចគ្របសង្កត់យើង ចូរយើងយកគំរូតាមដាវីឌ ហើយមើលទៅព្រះ ដើម្បីឲ្យយើងមានទស្សនៈដ៏ត្រឹមត្រូវ ចំពោះបញ្ហារបស់យើង។ ការគំរាមកំហែលប្រហែលជាមានពិតមែន តែព្រះដែលគង់នៅជាមួយយើង ទ្រង់ធំជាងបញ្ហា ដែលកំពុងទាស់ប្រឆាំងនឹងយើង។—ALBERT LEE