បងប្រុសរបស់ស្វាមីខ្ញុំ មានទីលំនៅ ក្នុងតំបន់ជួរភ្នំខូឡូរ៉ាដូ ដែលស្ថិតនៅចម្ងាយ ១៩៣០ គីឡូម៉ែត្រពីផ្ទះរបស់យើង។ ទោះផ្ទះរបស់ហ្គ័ររីត(Gerrits) នៅឆ្ងាយពីយើងក៏ដោយ គាត់នៅតែជាសមាជិកជាទីស្រឡាញ់របស់គ្រួសារ ដោយសារគាត់មានភាពកំប្លុកកំប្លែង និងចិត្តល្អ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំនៅអាចចាំបានថា មានពេលមួយ បងប្អូនបង្កើតរបស់គាត់បាននិយាយលេងសើចថា គាត់ជាកូនសំណប់របស់ម្តាយពួកគេ។ កាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំមុន ពួកគេថែមទាំងបានទិញអាវយឺតមួយ ដែលមានអក្សរបោះពុម្ភពីលើថា “ខ្ញុំជាកូនសំណប់របស់ម៉ាក់”។ យើងសុទ្ធតែមានភាពសប្បាយរីករាយ ចំពោះភាពកំប្លុកកំប្លែងរបស់បងប្អូនបង្កើតរបស់យើង ប៉ុន្តែ តាមធម្មតា ភាពលម្អៀង មិនមែនជារឿងលេងសើចឡើយ។
ក្នុងបទគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ជំពូក៣៧ យើងឃើញថា លោកយ៉ាកុបបានឲ្យអាវដែលមានពណ៌ច្រើន ទៅយ៉ូសែបដែលជាកូនប្រុសរបស់គាត់ ដែលការនេះបានបង្ហាញឲ្យកូនដទៃទៀតដឹងថា យ៉ូសែបជាកូនពិសេសជាងគេ ចំពោះគាត់(ខ.៣)។ អាវនោះមិនមានអក្សរសរសេរពីលើទេ តែការប្រគល់អាវពិសេសនេះ ឲ្យទៅយ៉ូសែប គឺមិនខុសពីការប្រកាស់ថា យ៉ូសែបជាកូនសំណប់របស់លោកយ៉ាកុប។
ការបង្ហាញចេញនូវភាពលម្អៀងក្នុងគ្រួសារ អាចនាំឲ្យមានការបែកបាក់គ្រួសារ។ នាងរេបេកា ដែលជាម្តាយ បានស្រឡាញ់លោកយ៉ាកុប ខ្លាំងជាងលោកអេសាវ ជាហេតុនាំឲ្យមានជម្លោះរវាងបងប្អូនទាំងពីរ(២៥:២៨)។ កំហុសនេះក៏បានបន្តកើតមានទៀត នៅពេលដែលលោកយ៉ាកុប ស្រឡាញ់នាងរ៉ាជែល(ម្តាយរបស់លោកយ៉ូសែប) ខ្លាំងជាងនាងឡេអា ដែលនាំឲ្យមានភាពមិនចុះសម្រុងគ្នា និងបញ្ហាជាច្រើនដែលធ្វើឲ្យឈឺក្បាល(២៩:៣០-៣១)។ ជាការពិតណាស់ គំរូអាក្រក់នេះ គឺជាមូលហេតុដែលនាំឲ្យបងប្អូនរបសលោកយូសែបស្អប់គាត់ ហើយថែមទាំងរៀបគម្រោងសម្លាប់គាត់ទៀតផង(៣៧:១៨)។
នៅក្នុងទំនាក់ទំនង យើងអាចមានការពិបាក នៅក្នុងការជៀសវាងភាពលម្អៀង។ ប៉ុន្តែ គោលដៅរបស់យើង គឺត្រូវប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សម្នាក់ៗ ដោយគ្មានភាពលម្អៀង ហើយត្រូវស្រឡាញ់មនុស្សម្នាក់ៗ ដែលបានចូលក្នុងជីវិតយើង ដូចដែលព្រះវរបិតាស្រឡាញ់យើង(យ៉ូហាន ១៣:៣៤)។—CINDY HESS KASPER