Month: October 2020

បណ្តេញការភ័យខ្លាចចេញ

ស្វាមី​ខ្ញុំ​បាន​ក្រោក​ពី​ដំណេក ហើយ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​បាយ នៅ​ពេល​ព្រលឹម​ស្រាង​ៗ។​ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ភ្លើង​បិទ​បើក​ៗ ដូច​នេះ​ ខ្ញុំឆ្ងល់​ថា គាត់​កំពុង​ធ្វើ​អ្វី​។ ពេល​នោះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​នឹក​ចាំ​ថា កាល​ពី​ពេល​ព្រឹក ថ្ងៃ​ម្សិល​មិញ ខ្ញុំ​បាន​ស្រែក​ផ្អើល​ពេញផ្ទះ ពេល​ដែលខ្ញុំ​បាន​ឃើញ សត្វ​ល្អិត​មួយ​ប្រភេទ ដែល​មាន​ជើង​៦ នៅ​លើ​តុ​ដាក់​ចង្រ្កាន។ ស្វាមី​ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំ​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច គាត់​ក៏​បានប្រញាប់​មក​យក​សត្វ​នោះ​ចេញ​ទៅ​ក្រៅ។ នៅ​​ព្រឹក​នេះ គាត់​បាន​ក្រោក​ពី​ព្រលឹម​ ​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា មិន​ឲ្យ​មាន​សត្វ​ល្អិត​ទៀត​ឡើយ ដើម្បី​ឲ្យ​ខ្ញុំ​អាច​ចូល​ផ្ទះ​បាយ ដោយ​គ្មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​ទៀត។

ស្វាមី​ខ្ញុំ​បាន​ក្រោក​ពី​ដំណេក ពី​ព្រលឹម​ស្រាង​ៗ ដោយ​គិត​ដល់​ខ្ញុំ ពេល​គឺ​បាន​ចាត់​ទុក​តម្រូវ​ការ​ខ្ញុំ ជា​សំខាន់​ជាង​តម្រូវ​ការ​របស់​គាត់។  សម្រាប់​ខ្ញុំ សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដែល​គាត់​បាន​បង្ហាញ​មក គឺ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នឹក​ចាំ អំពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ពិពណ៌​នា ក្នុង​បទ​គម្ពីរ អេភេសូរ ៥:២៥ យ៉ាង​ដូច​នេះ​ថា “បុរស​រាល់​គ្នា​អើយ ចូរ​ស្រឡាញ់​ប្រពន្ធ​ខ្លួន​ដូច​ជា​ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​ស្រឡាញ់​ដល់​ពួក​ជំនុំ ហើយ​បាន​ប្រគល់​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ជំនួស​ផង”។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ទៀត​ថា “ត្រូវ​ឲ្យ​ប្តី​ស្រឡាញ់​ប្រពន្ធ​បែប​យ៉ាង​នោះ​ឯង គឺ​ដូច​ជា​ស្រឡាញ់​រូបកាយ​របស់​ខ្លួន​ដែរ អ្នក​ណា​ដែល​ស្រឡាញ់​ប្រពន្ធ​ខ្លួន នោះ​ក៏​ឈ្មោះ​ថា​ស្រឡាញ់​ដល់​ខ្លួន​ឯង​ហើយ”(ខ.២៨)។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​ស្វាមី ឲ្យ​ស្រឡាញ់​ភរិយា តាម​គំរូ​ព្រះ​គ្រីស្ទ ដោយ​ទ្រង់​បាន​ចាត់​ទុក​តម្រូវ​ការ​របស់​យើង សំខាន់​ជាង​តម្រូវ​ការ​របស់​ទ្រង់។ ស្វាមី​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា​ ខ្ញុំ​ខ្លាច​សត្វ​ល្អិត​មួយ​ចំនួន ហើយ​គាត់​ក៏បាន​យក​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​របស់​ខ្ញុំ ជា​អាទិភាព​របស់​គាត់។​

គោលការណ៍​នេះ​មិន​មែន​សម្រាប់​តែ​ស្វាមី​នោះ​ឡើយ។ តាម​គំរូ​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ យើង​ម្នាក់​ៗ​អាច​ធ្វើ​ការ​លះ​បង់​ប្រយោជន៍ផ្ទាល់​ខ្លួន ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់…

ព្រះអង្គមិនបោះបង់យើងចោលឡើយ

មាន​ពេល​មួយ លោក​ជូលីយ៉ូស​ជិះ​កង់​ឆ្លង​ស្ពាន​ចច វ៉ាស៊ីនតោន ជា​ស្ពាន​ពីរ​ជាន់​ដ៏​មមា​ញឹក ដែល​បាន​តភ្ជាប់​ទីក្រុង​ញូយ៉ក និង​ទីក្រុង​ញូជ័រស៊ី។ ពេល​នោះ គាត់​ក៏​បាន​ឃើញ​បុរស​ម្នាក់ កំពុង​តែ​ឈរ​តោង​បង្កាន់​ដៃ​ស្ពាន ហៀប​នឹង​លោត​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទន្លេ​ហាត់សិន។ គាត់​ដឹង​ថា ប៉ូលីស​មិន​អាច​មក​ដល់​ទាន់​ពេល​វេលា​ទេ ដូច​នេះ គាត់​ក៏​បាន​ប្រញាប់​ចូល​ទៅ​ជួយ​បុរស​នោះ។ គាត់​ថា កាល​នោះ គាត់​បាន​ចុះ​ពី​លើ​កង់ ហើយ​លាត​សន្ធឹង​ដៃ​របស់​គាត់ ដោយ​និយាយ​ទៅ​កាន់​បុរស​នោះ​ថា “កុំ​លោត​អី។ ​ពួក​យើង​ស្រឡាញ់​អ្នក”។ បន្ទាប់​មក គាត់​ក៏​បាន​ចាប់​ទាញ​បុរស​ខូច​ចិត្ត​នោះ ដូច​អ្នក​គង្វាល​ចៀម​ទាញ​ចៀម​នឹង​ទំពក់ ហើយ​ក៏​បាន​នាំ​បុរស​នោះ​មក​កន្លែង​សុវត្ថិ​ភាព ដោយ​ជំនួយ​ពី​អ្នក​ដំណើរ​ម្នាក់​ទៀត។ គេ​បាន​រាយការណ៍​ថា កាល​នោះ លោក​ជូលីយ៉ូ​មិន​ព្រម​លែង​បុរស​នោះ​ឡើយ ទោះ​បុរស​នោះ​បាន​មក​ដល់​កន្លែង​សុវត្ថិ​ភាព​ហើយ​ក៏​ដោយ។​

កាល​ពី​ជាង​២​ពាន់​ឆ្នាំ​មុន ព្រះ​យេស៊ូវ​ ដែល​ជា​អ្នក​គង្វាល​ល្អ មាន​បន្ទូល​ថា ព្រះ​អង្គ​នឹង​លះ​បង់​ព្រះ​ជន្ម ដើម្បី​ជួយ​សង្រ្គោះ ហើយ​ព្រះ​អង្គ​នឹង​មិន​បោះ​បង់​ចោល​អ្នក​ដែល​ជឿ​ព្រះ​អង្គ​ឡើយ។ ព្រះ​អង្គ​បាន​ពិពណ៌នា​ថា ពួក​គេ​នឹង​ស្គាល់​ព្រះ​អង្គដោយ​ផ្ទាល់​ៗ​ខ្លួន ទទួល​អំណោយ​នៃ​ជីវិត​អស់​កល្ប និង​មិន​ត្រូវ​វិនាស​ឡើយ ហើយ​ពួក​គេ​នឹង​ជាប់​នៅ​ក្នុង​សុវត្ថិ​ភាព នៃ​ការ​ថែ​រក្សា​របស់​ព្រះ​អង្គ។ សុវត្ថិភាព​នេះ មិន​អាស្រ័យ​ទៅ​លើ​សមត្ថ​ភាព​របស់​សត្វ​ចៀម​ដ៏​ទន់​ខ្សោយ តែ​ពឹង​ផ្អែក​ទៅ​លើ​ភាព​គ្រប់​គ្រាន់​នៃ​ព្រះ​ដ៏​ជា​អ្នក​គង្វាល ដែល​ទ្រង់​មិន​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ឆក់​យក​ចៀម ចេញ​ពី​ព្រះ​ហស្ត​របស់​ទ្រង់​ឡើយ​(យ៉ូហាន ១០:២៨-២៩)។

កាល​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ឈឺ​ចាប់ និង​អស់​សង្ឃឹម ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ជួយ​សង្រ្គោះ​យើង បាន​ជា​យើង​អាច​មាន​អារម្មណ៍​ថា មាន​សុវត្ថិភាព និង​ជាប់​នៅ ក្នុង​ទំនាក់​ទំនង​ជា​មួយ​ព្រះ​អង្គ។ ព្រះ​អង្គ​ស្រឡាញ់​យើង តាម​រក​យើង រក​ឃើញ​យើង ជួយ​សង្រ្គោះ…

បង្ហាញឲ្យគេឃើញព្រះគ្រីស្ទគង់ក្នុងយើង

កាល​ពី​ក្មេង អ្នក​គ្រូ​ថេរីសា(Thérèse) នៃ​ក្រុង​លីស៊ី គឺ​ជា​កុមារ​ដ៏​រីក​រាយ មិន​ខ្វល់​ពី​អ្វី​ឡើយ។ ប៉ុន្តែ ពេល​ដែល​ម្តាយ​របស់គាត់​បាន​បាត់​បង់​ជីវិត កាល​គាត់​មាន​អាយុ​ទើប​តែ​៤​ឆ្នាំ គាត់​ក៏​បាន​ប្រែ​ជា​ក្មេង​ដែល​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ច្រើន ​ហើយ​ងាយ​នឹងមាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ។ ប៉ុន្តែ ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​ក្រោយ​មក នៅ​ថ្ងៃ​បុណ្យ​ណូអែល ​អ្វី​ៗ​គ្រប់​យ៉ាង​​បាន​​ផ្លាស់​ប្តូរ។ បន្ទាប់​ពី​គាត់​បាន​ចូល​រួម​កម្ម​វិធី​រំឭក អំពី​ការ​ប្រសូត​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ ជា​មួយ​ពួក​ជំនុំ​របស់​គាត់ គាត់​ក៏​បាន​ពិសោធន៍​នឹង​ព្រះ​វត្ត​មាន​របស់​ព្រះ ​ដោយ​ព្រះ​អង្គ​រំដោះ​គាត់​ឲ្យ​រួច​ពី​ការ​ភ័យ​ខ្លាច និង​ប្រទាន​ឲ្យ​គាត់​មាន​ក្តី​អំណរ។ គាត់​បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថា ការ​ផ្លាស់​ប្តូរនោះ បាន​កើត​ឡើង ដោយ​សារ​អំណាច​របស់​ព្រះ​អង្គ ដែល​បាន​យាង​ចុះ​ពី​ស្ថាន​សួគ៌ ហើយ​យក​កំណើត​ជា​មនុស្ស មាន​ព្រះ​នាម​យេស៊ូវ និង​ដោយសារ​ព្រះ​វត្ត​មាន​របស់​ព្រះ​ដែល​គង់​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​នាង។

តើ​ការ​គង់​នៅ​របស់​ព្រះ​គ្រីស្ទ ក្នុង​ចិត្ត​យើង មាន​ន័យ​យ៉ាង​ណា​ចំពោះ​យើង? ត្រង់​ចំណុច​នេះ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ការ​គង់​នៅ​របស់​ព្រះ​គ្រីស្ទ ក្នុង​ចិត្ត​យើង គឺ​ជា​សេចក្តី​អាថ៌​កំបាំង ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន “​លាក់​ទុក តាំង​ពី​អស់​កល្ប​រៀង​រាល់​តែ​ដំណ​ត​មក”(កូល៉ុស ១:២៦) តែ​ទ្រង់​បាន​បើក​សម្តែង​ដល់​រាស្រ្ត​ទ្រង់។  ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បើក​សម្តែង​ឲ្យ​ពួក​គេ​ដឹង​ថា “សិរីល្អ​ដ៏​បរិបូរ​របស់​សេចក្តី​អាថ៌កំបាំង​នេះ​ជា​យ៉ាង​ណា ក្នុង​ពួក​សាសន៍​ដទៃ គឺ​ថា ព្រះគ្រីស្ទ​ទ្រង់​សណ្ឋិត​នៅ​ក្នុង​អ្នក​រាល់​គ្នា ដែល​ជា​ទី​សង្ឃឹម​យ៉ាង​ឧត្តម”(ខ.២៧)។ ដោយ​សារ​ព្រះ​គ្រីស្ទ​បាន​គង់​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​របស់​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ក្រុង​កូល៉ុស នោះ​ពួក​គេ​ក៏​បាន​ពិសោធន៍​នឹង​ក្តី​អំណរ ក្នុង​ជីវិត​ថ្មី។ ពួក​គេ​មិន​ជាប់​ជា​ទាសករ​នៃ​អំពើ​បាប ក្នុង​ជីវិត​ចាស់​នោះ​ឡើយ។​

បើ​យើង​បាន​ទទួល​ជឿ​ព្រះ​យេស៊ូវ ជា​ព្រះ​អម្ចាស់ និង​ព្រះ​អង្គ​សង្រ្គោះ​របស់​យើង នោះ​យើង​ក៏​នឹង​បាន​ស្គាល់​សេចក្តី​អាថ៌​កំបាំង​នៃ​ការ​គង់​នៅ​របស់​ទ្រង់ ក្នុង​ចិត្ត​យើង​ផង​ដែរ។​ ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​  ព្រះ​អង្គ​អាច​រំដោះ​យើង​ឲ្យ​រួច​ពី​ការ​ភ័យ​ខ្លាច ហើយ​ជួយ​ឲ្យ​យើង​បង្កើត​ផល​ផ្លែ​នៃ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ…