ព្រះគម្ពីរ​ម៉ាកុស បាន​ចែង​អំពី​ព្យុះ​កំណាច​មួយ។ មាន​ពេល​មួយ ពួក​សិស្ស​បាន​ជិះ​ទូកជា​មួយ​ព្រះយេស៊ូវ​ ​ឆ្លង​សមុទ្រ​កាលីឡេ​ទៅ​ត្រើយ​ម្ខាង។ ស្រាប់​តែ​មាន “ខ្យល់​ព្យុះ​បក់​ខ្លាំង” ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​បាត់​បង់​ជីវិត ទោះ​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​គេ មាន​អ្នក​ខ្លះ​ជា​អ្នក​នេសាទ​ត្រី​ក៏​ដោយ(ម៉ាកុស ៤:៣៧-៣៨)។ តើ​ព្រះ​មិន​ខ្វល់​អំពី​គ្រោះ​ភ័យ​របស់​ពួក​គេ​ទេ​ឬ? តើ​ពួក​គេ​មិន​មែន​ជា​សិស្ស​ដែល​ទ្រង់​បាន​ជ្រើស​រើស​ដោយ​ផ្ទាល់​ដៃ​ទេ​ឬ? តើ​ពួក​គេ​មិន​បាន​ស្តាប់​បង្គាប់​តាម​ទ្រង់ ដោយ​ធ្វើ​ដំណើរ​ជា​មួយ​ទ្រង់​ទៅ​ត្រើយ​ម្ខាង​ហើយ​ទេ​ឬ?(ខ.៣៥) ចុះ​តើ​ហេតុ​អ្វី ​បាន​ជា​ពួក​គេ​ត្រូវ​ជួប​ខ្យល់​ព្យុះ​ដ៏​កំណាច​នេះ?

គ្មាន​អ្នក​ណា​អាច​ជៀស​ផុត​ពី​ខ្យល់​ព្យុះ​នៃ​ជីវិត​ឡើយ។ ពី​ដំបូង​ពួក​សិស្ស​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ខ្យល់​ព្យុះ ក្រោយ​មក ពួក​គេ​មានការ​កោត​ខ្លាច​ព្រះ​យេស៊ូវ​ជាង​ខ្យល់​ព្យុះ ដូច្នេះ ព្យុះ​ដែល​យើង​ជួប​ប្រទះ ក៏​អាច​នាំ​ឲ្យ​យើង​ស្គាល់​ព្រះ​កាន់​តែ​ជ្រាល​ជ្រៅ​ថែម​ទៀត​ផង​ដែរ។ ពួក​សិស្ស​ក៏​បាន​ឆ្ងល់​ថា តើ​លោក​ជា​នរណា បាន​ជា​សូម្បី​តែខ្យល់​ព្យុះ និង​ទឹក​រលក​ក៏​ស្ដាប់​បង្គាប់​លោក​ដែរ!(ម៉ាកុស ៤:៤១)។ តាម​រយៈ​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​យើង យើង​អាច​រៀន​បាន​ថា គ្មាន​ខ្យល់​ព្យុះ​ណា​ដែល​ធំ រហូត​អាច​រារាំង​ព្រះ មិន​ឲ្យ​សម្រេច​បំណង​ព្រះ​ហឫ​ទ័យ​របស់​ទ្រង់​បាន​ឡើយ(៥:១)។

យើង​ប្រហែល​ជា​មិន​យល់ ពី​មូល​ហេតុ​ដែល​ព្រះ​អនុញ្ញាត​ ឲ្យ​មាន​ទុក្ខ​លំបាក​ចូល​មក​ក្នុង​ជីវិត​របស់​យើង​ទេ ប៉ុន្តែ ​យើង​អរ​ព្រះគុណ​ទ្រង់ ដែល​ការ​លំបាក​ទាំង​នោះ អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ស្គាល់​ទ្រង់​កាន់​តែ​ច្បាស់​ ថា​ទ្រង់​ជា​នរណា។ យើង​រស់​នៅ​ដើម្បី​បម្រើ​ព្រះ ព្រោះ​ទ្រង់​បាន​ការពារ​ជីវិត​​របស់​យើង។-ALBERT LEE