មានពេលមួយ សាស្ត្រាចារ្យអក្សរសាស្រ្តអង់គ្លេស នៅមហាវិទ្យាល័យរបស់ខ្ញុំបាននិយាយថា បើសិនជាគាត់ប៉ះព្រះគម្ពីរ ដៃរបស់គាត់នឹងត្រូវភ្លើងឆេះមិនខាន។ ខ្ញុំមានការសោកស្តាយណាស់ ដែលបានឮគាត់និយាយដូចនេះ។ រឿងប្រលោមលោក ដែលយើងកំពុងតែអាន កាលពីពេលព្រឹកនោះ មានខគម្ពីរយោងមួយ ហើយពេលដែលខ្ញុំដកព្រះគម្ពីរចេញមកក្រៅ ដើម្បីមើល គាត់ក៏បានឃើញខ្ញុំ ហើយក៏បាននិយាយពាក្យដូចនេះតែម្តង។ សាស្ត្រាចារ្យរបស់ខ្ញុំហាក់ដូចជាគិតថា គាត់មានបាបខ្លាំងពេក មិនអាចទទួលការអត់ទោសពីព្រះបានទេ។ ខ្ញុំដឹងថា គាត់គិតខុស តែខ្ញុំគ្មានសេចក្តីក្លាហានគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីប្រាប់គាត់ អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ និងប្រាប់ថា ព្រះគម្ពីរបានបង្រៀនយើងថា យើងតែងតែអាចស្វែងរកការអត់ទោសបាបពីព្រះជានិច្ច។
ព្រះគម្ពីរនេហេមាក៏បានចែង អំពីគំរូនៃការប្រែចិត្ត និងការអត់ទោសបាបផងដែរ។ កាលនោះ ពួកអ៊ីស្រាអែលត្រូវបាននិរទេសចេញពីស្រុកកំណើត ដោយសារពួកគេបានធ្វើអំពើបាប ទាស់នឹងព្រះអម្ចាស់ ប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះ គេបានអនុញ្ញាតពួកគេឲ្យត្រឡប់មកទីក្រុងយេរូសាឡិមវិញ។ ពេលដែលពួកគេបានចូលតំាងទីលំនៅ ហោរ៉ាអែសរ៉ា ក៏បានអានក្រឹត្យវិន័យ ឲ្យពួកគេស្តាប់(នេហេមា ៧:៧៣-៨:៣)។ ពួកគេបានសារភាពអំពើបាបរបស់ខ្លួន ដោយនឹកចាំថា ទោះពួកគេមានអំពើបាបក៏ដោយ ក៏ព្រះទ្រង់មិនបានចាកចេញ ឬបោះបង់ពួកគេចោលឡើយ(៩:១៧,១៩)។ ព្រះអង្គបានឮពួកគេ ពេលពួកគេទួញយំ ហើយព្រះអង្គក៏មានព្រះទ័យអត់ធ្មត់ចំពោះពួកគេ ដោយព្រះទ័យអាណឹត និងមេត្តា(ខ.២៧-៣១)។
ព្រះជាម្ចាស់ក៏មានព្រះទ័យអត់ធ្មត់ ចំពោះយើងផងដែរ។ ព្រះអង្គនឹងមិនបោះបង់ចោលយើងឡើយ បើសិនជាយើងសម្រេចចិត្តសារភាពអំពើបាបរបស់យើង ហើយងាកបែរទៅរកព្រះអង្គ។ កាលនោះ ខ្ញុំស្តាយ ដែលខ្ញុំមិនបានប្រាប់សាស្រ្តាចារ្យរបស់ខ្ញុំថា ព្រះយេស៊ូវនៅតែស្រឡាញ់គាត់ ហើយចង់ឲ្យគាត់ធ្វើជាផ្នែកមួយនៃមហាគ្រួសាររបស់ទ្រង់ ទោះគាត់មានប្រវត្តិដូចម្តេចក៏ដោយ។ ព្រះអង្គក៏មានព្រះទ័យដូចនេះ ចំពោះអ្នក និងខ្ញុំផងដែរ។ យើងអាចចូលទៅជិតព្រះអង្គ ដោយស្វែងរកការអត់ទោសបាប ហើយព្រះអង្គនឹងអត់ទោសឲ្យយើង!—Julie Schwab