ពេលដែលចោរលូកហោប៉ៅបានព្យាយាមលួចកាបូបលុយរបស់ខ្ញុំ ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងធ្វើដំណើរកម្សាន្តក្រៅប្រទេស ខ្ញុំមិនមានការភ្ញាក់ផ្អើលទេ។ ខ្ញុំបានអានអំពីការដាស់តឿន អំពីគ្រោះថ្នាក់នៃចោរក្រោមដី ដូចនេះ ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីការពារកាបូបលុយរបស់ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនដែលរំពឹងថា វានឹងកើតឡើងនោះទេ។
តែអរព្រះគុណព្រះអង្គ កាលយុវជនដែលបានលូកយកកាបូបលុយរបស់ខ្ញុំ មានដៃរអិល ធ្វើឲ្យកាបូបលុយខ្ញុំធ្លាក់ទៅលើដី ហើយខ្ញុំក៏បានរើសមកវិញ។ ប៉ុន្តែ រឿងហេតុនេះបានក្រើនរំឭកខ្ញុំថា ខ្ញុំគួរតែស្តាប់តាមការដាស់តឿន អំពីអំពើចោរកម្ម។
យើងមិនចូលចិត្តផ្តោតចិត្តទៅលើការដាស់តឿនគ្រប់ពេលវេលានោះឡើយ ព្រោះយើងគិតថា ការប្រុងប្រយ័ត្ន និងគិតអំពីគ្រោះថ្នាក់គ្រប់ពេល ធ្វើឲ្យយើងមិនអាចអរសប្បាយនឹងជីវិត ប៉ុន្តែ ការផ្តោតចិត្តទៅលើការដាស់តឿន ជាការចាំបាច់។ ឧទាហរណ៍ ព្រះយេស៊ូវបានប្រទាននូវការដាស់តឿនដ៏ច្បាស់លាស់ ខណៈពេលដែលព្រះអង្គចាត់ពួកសិស្សទ្រង់ ឲ្យទៅប្រកាស អំពីនគរព្រះ(ម៉ាថាយ ១០:៧)។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “អស់អ្នកណាដែលទទួលថ្លែងប្រាប់ពីខ្ញុំ នៅមុខមនុស្សលោក នោះខ្ញុំនឹងទទួលថ្លែងប្រាប់ពីអ្នកនោះ នៅចំពោះព្រះវរបិតាខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ដែរ តែអ្នកណាដែលមិនព្រមទទួលស្គាល់ខ្ញុំ នៅមុខមនុស្សលោកទេ នោះខ្ញុំក៏មិនព្រមទទួលស្គាល់អ្នកនោះ នៅចំពោះព្រះវរបិតាខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ដែរ”(ខ.៣២-៣៣)។
យើងមានជម្រើស។ ព្រះទ្រង់បានប្រទានព្រះអង្គសង្រ្គោះមួយអង្គ ដោយក្តីស្រឡាញ់ ហើយមានផែនការ សម្រាប់ឲ្យយើងបាននៅក្នុងព្រះវត្តមានទ្រង់អស់កល្បជានិច្ច។ ប៉ុន្តែ បើយើងងាកបែរចេញពីព្រះ យើងសម្រេចចិត្តបដិសេធព្រះបន្ទូល អំពីសេចក្តីសង្រ្គោះ និងជីវិតពិត ដែលព្រះអង្គប្រទានក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន និងជារៀងរហូត នោះយើងបាត់បង់ឱកាសទៅនៅជាមួយព្រះអង្គ។
ចូរយើងទុកចិត្តព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះដែលបានសម្រេចព្រះទ័យសង្រ្គោះយើង ឲ្យរួចផុតពីការដាច់ចេញអស់កល្បជានិច្ច ពីព្រះដែលស្រឡាញ់ និងបង្កើតយើង។—Dave Branon