រំភើប
ពាក្យស្លោកដែលពេញនិយមមួយនិយាយថា “ជិវិតមិនត្រូវបានគេវាស់ស្ទង់ ដោយចំនួននៃចលនាដង្ហើមដែលយើងដកនោះឡើយ ប៉ុន្តែ វាត្រូវបានគេវាស់ដោយឱកាសដែលធ្វើឱ្យចិត្តរបស់យើងរំភើបរីករាយទៅវិញ”។ ខ្ញុំឃើញឃ្លានេះនៅគ្រប់ទីកន្លែង និងនៅលើអាវយឺតដែលជាចំណែកមួយនៃសិល្បះ។ វាគឺជាឃ្លាដែលស្រួលចាំ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំគិតថា វាគឺជាឃ្លាដែលនាំឱ្យយល់ខុស ។
ប្រសិនបើយើងវាស់ស្ទង់មើលជីវិតដោយឱកាស រំភើបរីករាយ នោះយើងប្រាកដជាមិនយល់ពីឱកាសសាមញ្ញៗ ឡើយ។ រីឯការហូបចុក គេង ហើយនិងការដកដង្ហើមចេញចូល ទាំងនេះហាក់ដូចជារឿងដែលសាមញ្ញៗ ដែលយើងកំពុងតែនៅជាមួយរាល់តែថ្ងៃ ហើយវាជារឿងធម្មតាមិនចាំបាច់គិតច្រើនឡើយ។ ទោះបីយ៉ាងនេះក្តី ពួកវាក៏មិនមែនជារឿងដែលសាមញ្ញពេកដែរ។ គ្រប់ម៉ាត់ គ្រប់ពេល ដែលដកដង្ហើមគឺជាភាពមហាអស្ចារ្យ។ តាមការពិតទៅការមានដង្ហើមគឺជាអព្ភូតហេតុដ៏អស្ចារ្យច្រើនដងជាងអ្វីមួយ ដែលធ្វើឱ្យចិត្តរបស់យើងសប្បាយភ្លើតភ្លើន។ ស្តេចសាឡូម៉ូន ប្រហែលជាគាត់មានឱកាសសប្បាយភ្លើតភ្លើនច្រើនជាងអ្នកណាៗទាំងអស់។ លោកបាននិយាយថា “ខ្ញុំមិនបានហាមឃាត់ចិត្តមិនឱ្យមានសេចក្តីអំណរណាមួយទេ”(សាស្តា 2:1-11)។ ទោះយ៉ាងនេះក្តី លោកបាននិយាយចំអកឡកឡើយពីរឿងនេះថា “ដ្បិតការទាំងអស់នេះ សុទ្ឋតែឥតប្រយោជន៍ ហើយជាអសារឥតការទទេ” (ខ17)។
មួយជីវិតរបស់ស្តេចសាឡូម៉ូនបានរំលឹកយើងរាល់គ្នាថា រឿងដែលសំខាន់ នោះ ត្រូវស្វែងរកអំណរនៅក្នុងកិច្ចការសាមញ្ញៗ ដែលយើងធ្វើ ដ្បិតវាគឺជារឿងដ៏អស្ចារ្យពិតប្រាកដ។ កិច្ចការដែលធំជាង នោះមិនប្រាកដថាល្អជាងទេ។ ហើយការដែលច្រើនជាង នោះក៏មិនប្រាកដថាជាការធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនោះដែរ។ រីឯការដែលរវល់ច្រើនជាង នោះក៏មិនបានធ្វើឱ្យយើងកាន់តែសំខាន់ឡើងនោះទេ។ ជំនួសឱ្យការស្វែងរកនូវអត្ថន័យនៃឱកាសសប្បាយភ្លើតភ្លើន នោះយើងរាល់គ្នា គួរតែស្វែងយល់ពីអត្ថន័យ ចលនាដង្ហើម ដែលយើងរាល់គ្នាដក ហើយធ្វើយ៉ាងណាឱ្យវាមានន័យពេញលេញ។_ Julie Ackerman…
អាជីវកម្មដែលមានហានិភ័យ
នៅលើកាតជូនពរបុណ្យណូអែលមួយចំនួន ដែលអ្នកនឹងទទួលបាននៅឆ្នាំនេះមុខជា នឹងមានរូបបុរសម្នាក់ដែលឈរនៅពីក្រោយស្មារបស់នាងម៉ារី គឺជាមនុស្សម្នាក់ ដែលបានបង្ហាញចេញនូវការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះព្រះឱរស់យេស៊ូវ។ ឈ្មោះរបស់គាត់គឺ យ៉ូសែប ។ ក្រោយពីថ្ងៃកំណើតព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមក លោកយ៉ូសែប មិនសូវបានឮ គេនិយាយអំពីគាត់ម្តងទៀតឡើយ។ ប្រសិនបើយើងមិនបានដឹងរឿងនៅលើកាតជូនពរនេះច្បាស់ទេ នោះ យើងគិតថា លោកយ៉ូសែប គឺជាម្នាក់នៅជិតកន្លែងដែលព្រឹត្តិការណ៍មួយកើតឡើងមិនសំខាន់ឡើយ ឬបើជាការចាំបាច់ណាស់ គាត់ជាអ្នកជួយធ្វើឱ្យព្រះយេស៊ូវប្រកាសថាប្រសូតមកតាមដំណវង្សហ្លួងដេវីឌប៉ុណ្ណោះ។
ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ ក្នុងសាច់រឿងនេះ មុខងារដែលលោកយ៉ូសែប បានសម្តែងគឺមានសារៈសំខាន់ខាងផ្នែកយុទ្ឋសាស្ត្រសម្បើមណាស់។ ប្រសិនបើលោកមិន បានស្តាប់តាមបង្គាប់របស់ទេវតាឱ្យយកនាងម៉ារាធ្វើជាប្រពន្ឋ (ម៉ាថាយ 1:20) នោះលោកបានដាក់បេសកម្មរបស់ព្រះយេស៊ូវក្នុងហានិភ័យមួយ បើតាមការស្មានទុកជាមុនរបស់មនុស្សយើង។ ហើយរីឯការយកនាងម៉ារីធ្វើជាប្រពន្ឋវិញ ក៏ជាកិច្ចការដែលមានហានិភ័យដែរ។ បើមានរឿងផ្សព្វផ្សាយចេញទៅក្រៅថា លោកធ្វើជាឪពុកទារកម្នាក់មុនរៀបការ នោះគេរាប់គាត់ថាបំពាន់លើច្បាប់របស់ជនជាតិយូដាយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ និងធ្វើឱ្យគាត់អាម៉ាសមុខជាសារធារណៈទៀតផង។ រហូតមកដល់ពេលនេះ យើងរាល់គ្នាមានការដឹងគុណចំពោះលោក ដែលសុខចិត្តប្រថុយដាក់កិត្តយសរបស់លោក ដើម្បីចូលរួមចំណែក និងជួយសម្រួលដល់ការផ្សព្វផ្សាយកិច្ចការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ។
ក្នុងចំណោមយើងរាល់គ្នាភាគច្រើនមានលក្ខណៈស្តួចស្តើងណាស់ បើប្រៀបជាមួយ អ្នកសម្តែងកំពូលៗក្នុងលោកីយនេះ។ សូម្បីយ៉ាងនេះក្តី យើងរាល់គ្នាបានត្រាសហៅឱ្យស្តាប់បង្គាប់តាម។ អ្នកណាទៅដឹងថាមានអ្វីខ្លះដែលព្រះជាម្ចាស់បានរក្សាទុក កាលណាយើងសុខចិត្តចុះចូលចំពោះព្រះហឬទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ សូម្បីតែពេលខ្លះកិច្ចការនេះនាំមកហានិភ័យដល់យើងរាល់គ្នាក៏ដោយ!__ Joe Stowell
តើមានអ្វីខ្លះដែលចង់ឱ្យអញប្រទានដល់ឯង ?
ខ្ញុំធ្លាប់បានប្រាប់ថា មានរឿង“សេចក្តីប្រាថ្នាបីយ៉ាង” ឃើញ មានស្ទើរតែគ្រប់វប្បធម៌ទាំងអស់ គឺមានដំណើររឿងស្រដៀងគ្នាទាំងអស់។ អ្នកបំពេញកុសលម្នាក់លេចមក ហើយស្ម័គ្រចិត្តព្រមឱ្យនូវសេចក្តីប្រាថ្នាបីយ៉ាង ទៅដល់អ្នកទទួលដោយឥតសង្ស័យ។ ការពិតទៅ រឿងទាំងនេះតែងតែជួបប្រទះជាញឹកញាប់ ដើម្បីផ្តល់នូវគំនិតយោបល់ឱ្យយើងទាំងអស់គ្នា ដែលចង់បានអ្វីមួយដែលយើងមិនអាចមាន ដោយខ្លួនឯងបាន ។
សូម្បីតែនៅក្នុងព្រះគម្ពីរក៏មានរឿង “សេចក្តីប្រាថ្នា”ដែរ រឿងនេះបានកើតឡើង ក្នុងយប់មួយដែលព្រះអម្ចាស់បានលេចមកសាឡូម៉ូនក្នុងសុបិន្តនិមិត្ត ហើយទ្រង់ មានបន្ទូលមកកាន់គាត់ថា “ចូរសូមអ្វីដែលចង់ឱ្យអញប្រទានដល់ឯងចុះ?”(១ពង្សាវតាក្សត្រ 3:5)។ សាឡូម៉ូនអាចសូមអ្វីៗបាន ដូចជា ទ្រព្យសម្បត្តិ កិត្តិយស និងភាពល្បីល្បាញ ឬអំណាច។ តែគាត់បានសូមមិនមែនជារបស់ទាំងអស់នេះទេ។ គាត់បានទាមទារឱ្យ“មានចិត្តប្រកបដោយប្រាជ្ញា”(ខ.9) ឬ “មានចិត្តចង់ដឹង” គឺជា ចិត្តដែលបន្ទាបចុះដើម្បីស្តាប់ និងរៀនពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ធ្វើជាស្តេចនៅក្មេងតូច ខ្វះបទពិសោធន៍ ហើយផ្ទុកធ្ងន់ហួសហេតុពេក ដោយមានការទទួលខុសត្រូវលើការគ្រប់គ្រងលើជាតិសាសន៍ដ៏ធំ នោះទូលបង្គំត្រូវប្រាជ្ញារបស់ព្រះអម្ចាស់ដើម្បីគ្រប់គ្រងរាស្ត្រទាំងនេះឱ្យបានល្អ។
តើខ្ញុំចេះថ្លឹងថ្លែងដែរឬទេ? ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់ខ្ញុំផ្ទាល់ហើយថែមទាំងបានសួរថា តើមានអ្វីខ្លះដែលអញអាចធ្វើសំរាប់ខ្ញុំ តើខ្ញុំគួរសុំអ្វីខ្លះ? តើគួរឱ្យខ្ញុំសូមសំរាប់សុខភាព ទ្រព្យសម្បត្តិ យុវវ័យភាព អំណាច ឬកិត្តិនាម? តើគួរឱ្យខ្ញុំសូមសំរាប់ប្រាជ្ញា ភាពបរិសុទ្ឋ និងសេចក្តីស្រឡាញ់? តើគួរឱ្យខ្ញុំធ្វើជាមនុស្សឆ្លាត ឬក៏មនុស្សល្ងង់ខ្លៅ?
សន្មត់ថា ព្រះជាម្ចាស់សួរអ្នក តើអ្វីខ្លះដែលចង់ឱ្យអញប្រទានដល់ឯង។ តើអ្នកគួរសុំអ្វីខ្លះ?_David Roper
គ្រោងការមួយប៉ុណ្ណោះ
ក្នុងភាពលាតសន្ឋឹងចុះមកនៃសិរីរុងរឿង ស៊ី អេស លីហ្វីស(C. S. Lewis) និយាយប្រាប់ពីរឿងរបស់ស្ត្រីម្នាក់ដែលបានកើតកូនប្រុស ខណៈពេលជាប់ឃុំក្នុងគុកងងឹត។ តាំងពីកើតមកក្មេងប្រុសនេះ មិនដែលចេញទៅក្រៅឃើញពិភពលោកនេះទេ ម្តាយរបស់គាត់បានព្យាយាមរៀបរាប់ពីលោកីយនេះ ដោយប្រើខ្មៅដៃគូសរូបប៉ុណ្ណោះ។ ក្រោយមក ពេលដែលគាត់ និងម្តាយរបស់គាត់ត្រូវបានដោះលែងឱ្យមានសេរីភាព ពីពន្ឋនាគាមក រូបគ្រោងធម្មតាជាច្រើនត្រូវបានជំនួស ដោយរូបភាពពិតប្រាកដរបស់លោកីយដ៏ស្រស់ស្អាត។
ក្នុងន័យស្រដៀងគ្នានេះដែរ បានរំឮកពីរូបភាព ដែលព្រះគម្ពីរបានប្រាប់យើងពីស្ថានសួគ៌ មានថ្ងៃមួយរូបភាពនេះនឹងត្រូវជំនួសដោយសេចក្តីអំណរ និងមានពិសោ ធន៍ដោយផ្ទាល់ទៀតផង។ លោកប៉ូលបានយល់ថា ស្ថានសួគ៌ដែលជាការដឹងដោយវិញ្ញាណនោះ ដល់ពេលកំណត់ថ្ងៃណាមួយយើងនឹងទៅនៅចំពោះព្រះវត្តមានរបស់ព្រះយេស៊ូវ “ឥឡូវនេះយើងមើលឃើញបែបស្រអាប់ ដូចជាដោយសារកញ្ចក់ តែនៅវេលានោះ នឹងឃើញមុខទល់នឹងមុខ ឥឡូវនេះខ្ញុំស្គាល់មិនទាន់អស់ តែនៅវេលានោះ ខ្ញុំនឹងស្គាល់វិញដូចជាព្រះទ្រង់ស្គាល់ខ្ញុំដែរ (១កូរិនថូស 13:12)។ សូម្បីយ៉ាងនោះ លោកនៅមានទំនុកចិត្តពីសិរីរុងរឿងនាពេលអនាគតបានប្រទានមកគាត់ជាកម្លាំង ក្នុងចំណោមការល្បងលទាំងឡាយ “ខ្ញុំរាប់អស់ទាំងសេចក្តីទុក្ខលំបាកនៅជាន់នេះ ថាជាសេចក្តីមិនគួរប្រៀបផ្ទឹមនឹងសិរីល្អ ដែលនឹងបើកសម្តែងមកឱ្យ យើងរាល់គ្នាឃើញនោះទេ”(រ៉ូម 8:18)។
គំនិតពីសិរីល្អនៃស្ថានសួគ៌របស់យើង នៅនាបច្ចុប្បន្ននេះ គឺគ្រាន់តែជាគ្រោងការសាមញ្ញមួយប៉ុណ្ណោះ។ យើងអាចមានទំនុកចិត្តទាំងស្រុង លើការប្រកាស់របស់ព្រះយេស៊ូវថា ទ្រង់ទៅរៀបកន្លែងឱ្យយើងរាល់គ្នា(យ៉ូហាន 14:1-3)។ ការល្អមិនទាន់មកដល់នៅឡើយ! _Dennis Fisher
ធ្វើកិច្ចនេះទុកជាការរំឮក
នៅពេលកប៉ាលកងទ័ពជើងទឹកអាមេរិច ចូលមកដល់ ឬក៏ចាកចេញពីមូលដ្ឋានទ័ព ភៀល ហា ប៉ឺរ(Pearl Harbor) ពួកនាវឹកទាំងអស់ឈរជាជួរ ក្នុងឯកសណ្ឋានកងទ័ព ពួកគេឈរដោយស្មឹងស្មាតរយះពេលដ៏យូរនៅលើជាយដំបូលកប៉ាលខាងក្រៅ ដើម្បីសម្តែងនូវការគោរពដល់ពលទាហ៊ាន ពលនាវឹក និងជនស៊ីវិលទាំងឡាយ ដែលបានពលីជីវិតនៅក្នុងសង្គ្រាមលោកលើទី២។ វាគឺជាផ្ទាំងទស្សនីយភាពរំជើបរំជួល ហើយអ្នកចូលរួមទាំងឡាយ តែងតែកត់ត្រានូវព្រឹត្តិការណ៍នេះជាញឹកញាប់ ក្នុងចំណោម អាជីពជាទាហ៊ាននាបច្ចុប្បន្នភាពរបស់ពួកគេដែលគួរឱ្យចងចាំបំផុត ។
សូម្បីអ្នកទស្សនាទាំងឡាយនៅលើឆ្នេរ ក៏មានអារម្មណ៍តភ្ផាប់ជាមួយគ្នា ដែលសម្តែងនូវការគោរពមិនគួរឱ្យជឿបានជាពិសេសរវាងអ្នកបំរើទាំងឡាយនៅថ្ងៃនេះ និងអ្នកបំរើទាំងឡាយនៅអតីតកាល។ ទិដ្ឋភាពនេះញ៉ាំងឱ្យមានការគោរពសរសើរ ចំពោះកិច្ចការរបស់ពលនាវឹក នៅថ្ងៃនេះ ខណះពេលពួកគេឈរគោរពស្មឹងស្មាតចំពោះអ្នកដែលបានបូជាជីវិតក្នុងអតីតកាល។
នៅពេលព្រះយេស៊ូវបង្រៀនពីពិធីលៀងព្រះអម្ចាស់(ម៉ាថាយ 26:26-29) បានបង្ហាញឱ្យដឹងជាក់ជាមួយចិត្តយល់ព្រមតភ្ផាប់គ្នាដូចគ្នានេះដែរ។ ការចូលរួមចំណែករបស់យើងនៅលើតុព្រះអម្ចាស់ ជាការព្រមទទួលយកការសុគត់របស់ទ្រង់ ខណះពេលនោះជាការយល់ព្រមឱ្យយើងតភ្ផាប់ជាមួយទ្រង់ ដែលមិនដូចជាសកម្មភាពណាមួយដែលសម្តែងចេញជាកិច្ចរំឮកនោះទេ។
ចំណែកឯការដែលកងនាវឹកប្រកាន់ខ្ផាប់ នូវរបៀបគោរពយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន នោះព្រះគម្ពីរក៏បង្រៀនយើងពីកិច្ច រំឮកដល់ការសុគត់របស់ព្រះយេស៊ូវផងដែរ(១កូរិនថូស 11:26-28)។ សកម្មភាពឱនគោរព និងការអរព្រះគុណ បម្រើដល់ការគោរពកោតសរសើរសកម្មភាព ពីមុន រីឯគោលបំណងដែលមាននេះដើម្បីបម្រើសកម្មភាពបច្ចុប្បន្ននេះ ។_Randy Kilgore
រស់នៅកុំឱ្យក្តៅចិត្ត
បងប្អូនអើយមានឃើញទេថា តើមានគេខំចំណាយកម្លាំងប៉ុណ្ណា ដើម្បីឱ្យមនុស្សធ្វើការអាក្រក់នៅសព្វថ្ងៃនេះ? ប្រហែលជាមានតារាភាពយន្តជាអ្នកដើមហេតុ ខណៈ ពេលមានការយល់ព្រមនូវទស្សនៈគ្មានសិលធម៌ មកក្នុងចម្រៀង ខ្សែភាពយន្ត និងកម្មវិធីផ្សេងៗរបស់ពួកគេ។ ឬក៏វាអាចបណ្តាលមកពីអ្នកដឹកនាំទាំងនោះ ជាអ្នកដែលចំអកឡកឡើយ ចំពោះការរស់នៅត្រឹមត្រូវរបស់ពួកគេ ដោយបើកចំហរ។
វាងាយស្រួលនឹងក្តៅចិត្តអំពីការនេះណាស់ហើយងាយស្រួលនឹងខូចចិត្តដែរ ប៉ុន្តែ ទំនុកដំកើង ជំពូក ៣៧ បានណែនាំនូវវិធីសាស្ត្រល្អៗពីរឿងនេះ។ ចូរស្តាប់នូវ ដំបូន្មានប្រកបដោយប្រាជ្ញារបស់ដាវីឌចុះ “កុំឱ្យក្តៅចិត្ត ចំពោះមនុស្សប្រព្រឹត្តអាក្រក់ឡើយ ឬក៏កុំឱ្យច្រណែននឹងពួកដែលធ្វើការទុច្ចរឹតដែរ” (ខ ១)។
ចំណែកឯការដែលត្រឹមត្រូវនោះ គឺត្រូវធ្វើជា “អំបិល និងពន្លឺ” ម៉ាថាយ 5:13-14 នៅក្នុងលោកីយបាត់ជាតិប្រៃ និងពន្លឺ។ ចូរខំធ្វើការតយុទ្ឋជាមួយអំពើបាប ដោយការជញ្ផឹងគិតក្នុងពន្លឺរបស់ព្រះគ្រីស្ទ អ្វីក៏ដោយក៏អាចកើតឡើងបានដែរ។ យើងមិនអាចបណ្តោយឱ្យកម្លាំងអវិជ្ផមានណាមួយនឹងនាំយើងឱ្យរស់នៅក្នុងកំហឹង និងសេចក្តីឃោឃៅឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញយើងត្រូវពឹងជ្រកក្នុងព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីឱ្យមនុស្សធ្វើអាក្រក់ “ពួកគេនឹងត្រូវច្រូតកាត់ដូចជាស្មៅ ហើយនឹងក្រៀមស្វិតទៅដូចជាស្មៅខ្ចីដែរ”(ខ២) មុននឹងការនេះកើតឡើង នោះយើងគួរតែធ្វើតាមការបង្រៀនរបស់ដាវិឌ៖(១)“ជឿទុកចិត្តនឹងព្រះអម្ចាស់ហើយប្រព្រឹត្តការល្អចុះ។” (២)“ចម្អែតខ្លួន ដោយសេចក្តីពិតរបស់ទ្រង់។” (៣)“យកព្រះអម្ចាស់ជាសេចក្តីអំណររបស់ខ្លួន។”(៤)“ទុកដាក់ផ្លូវអ្នកនឹងព្រះអម្ចាស់។” (៥)“ស្ងៀមចំពោះព្រះអម្ចាស់”(ខ.៣-៧)។
យើងប្រហែលជាមិនចូលចិត្តនូវអ្វីដែលយើងបានឃើញ បានឮពីទិដ្ឋភាពមួយចំនួនរបស់សង្គមនេះទេ ប៉ុន្តែ ចូរនឹកចាំថា ព្រះជាម្ចាស់ដឹងគ្រប់ការទាំងអស់។ ចូរទុកចិត្តលើទ្រង់ ទាំងធ្វើការអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ហើយកុំក្តៅចិត្តឡើយ ។_Dave Branon
ស្រឡាញ់ជ្រាលជ្រៅ
មិត្តភ័ក្រម្នាក់បានរៀបរាប់ពីជីដូនរបស់គាត់ថា ជីដូនរបស់គាត់ជាម្នាក់ ដែលមានឥទ្ឋិពលយ៉ាងអស្ចារ្យលើជីវិតរបស់គាត់។ ចាប់ពីធំដឹងក្តីរហូតមក គាត់បានរក្សាទុករូបថតជីដូនគាត់នៅលើតុធ្វើការរបស់ខ្លួនជានិច្ច ដើម្បីរំឮកខ្លួនគាត់ពីសេចក្តីស្រឡាញ់ ដោយឥតមានលក្ខខណ្ឌរបស់ជីដូនគាត់។ “ខ្ញុំពិតជាជឿពីការនេះមែន” គាត់និយាយ បន្ថែមទៀតថា “លោកយាយបានជួយបង្រៀនរបៀបស្រឡាញ់ដល់គាត់”។
មិនមែនមនុស្សទាំងអស់ សុទ្ឋតែធ្លាប់មានពិសោធន៍ចំពោះសេចក្តីស្រឡាញ់ស្រដៀងនេះទេ ប៉ុន្តែ តាមរយៈព្រះគ្រីស្ទ នោះយើងម្នាក់ៗអាចមានពិសោធន៍ចំពោះសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ពាក្យថាស្រឡាញ់មាន២៧ដង នៅក្នុងបទគម្ពីរ យ៉ូហានទី១ ជំពូក៤ ហើយសេចក្តីស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ តាមរយៈព្រះគ្រីស្ទត្រូវបានគេរាប់ថា ជាប្រភពនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ និងចំពោះអ្នកដទៃ។ “នេះហើយជាសេចក្តីស្រឡាញ់ មិនមែនជាយើងបានស្រឡាញ់ព្រះនោះទេ គឺទ្រង់បានស្រឡាញ់យើងវិញទេតើ ហើយបានចាត់ព្រះរាជបុត្រាឱ្យមកទុកជាដង្វាយ ឱ្យធួននឹងបាបយើងរាល់គ្នាផង”(ខ.១០)។ “យើងរាល់គ្នាបានស្គាល់ ហើយក៏ជឿចំពោះសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលព្រះទ្រង់មានដលយើង”(ខ.១៦)។ “យើងស្រឡាញ់ទ្រង់ ពីព្រោះទ្រង់បានស្រឡាញ់យើងជាមុន”(ខ.១៩)។
សេចក្តីស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ គឺមិនដូចជាក្បាលរ៉ូប៊ីនេទឹកដែលស្រក់ទឹកម្តងមួយដំណក់ៗឡើយ ឬក៏ជាអណ្តូងដែលយើងត្រូវជីករកដោយខ្លួនឯងដែរ។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់គឺជាខ្សែទឹកហូរ ដែលហូរចេញពីព្រះហឬទ័យទ្រង់ មកក្នុងដួងចិត្តយើងរាល់គ្នា។ មិនថាសាវតារបស់យើងជាអ្វីក៏ដោយ ឬក៏បទពិសោធន៍ក្នុងជីវិតយ៉ាងណានោះទេ ឬក៏យើងមានអារម្មណ៍ស្រឡាញ់ជ្រាលជ្រៅពីអ្នកដទៃ ឬក៏អត់មានក៏ដោយ នោះយើងអាចទទួលបានសេចក្តីស្រឡាញ់នេះ។ យើងអាចយកចេញពីប្រភពដែលមិនចេះរីងស្ងួតរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីឱ្យដឹងថាសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់មើលថែយើងយ៉ាងណា ហើយយើងក៏អាចឱ្យសេចក្តីស្រឡាញ់ នេះទៅអ្នកដទៃបានផងដែរ។
ក្នុងព្រះគ្រីស្ទជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងរាល់គ្នា នោះយើងត្រូវបានស្រឡាញ់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅ ។ _David McCasland
មេត្រីភាព
ក្នុងសម័យកាលអាដាំ និងនាងអេវ៉ា មេត្រីភាពបានបាត់បងទៅ។ ខណៈពេលដែល ពួកគេបានស៊ីផ្លែឈើដឹងខុសត្រូវ ហើយបានដឹងភាពអាក្រាតរបស់ពួកគេ ហើយពួកគេចាប់ផ្តើមបន្ទោសគ្នាទៅវិញទៅមក លោកុប្បត្តិ 3:12-13ទាំងបានចាប់ផ្តើម ទាស់ប្រឆាំងជាមួយផែនការមេត្រីភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ សេចក្តីទុក្ខព្រួយកើត មកលើអស់ទាំងកូនចៅរបស់ពួកគេ រួមទាំងយើងទាំងអស់គ្នាផងដែរ យើងបានដើរតាមគំរូអាក្រក់របស់ពួកគេ។ យើងស្តីបន្ទោសឱ្យអ្នកដទៃ ដោយព្រោះជម្រើសអាក្រក់របស់យើងផ្ទាល់ខ្លួន ហើយក៏កើតមានកំហឹង នៅពេលគ្មានអ្នកណាម្នាក់ព្រមទទួលនូវការចោទប្រកាន់។ ការស្តីបន្ទោសឱ្យអ្នកដទៃ ដោយព្រោះអភមង្គលធ្វើឱ្យបាក់បែកដល់ក្រុមគ្រួសារ ពួកជំនុំ សហគមន៍ និងជាតិសាសន៍ទាំងមូល។ យើងមិនអាចបង្កើតមេត្រីភាពបានឡើយ ពីព្រោះគ្មានគេនាំយើងចេញពីកន្លែងស្តីបន្ទោស។
បុណ្យណូអែល គឺជារដូវកាលមេត្រីភាព។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ប្រាប់ពី ព្រះជាម្ចាស់បានណែនាំព្រះអម្ចាស់សន្តិភាព ឬព្រះអម្ចាស់មេត្រីភាព(អេសាយ 9:6)។ ព្រះយេស៊ូវបានយាងមកដើម្បីធ្វើឱ្យអំពើបាប និងការស្តីបន្ទោសបាក់បែកទៅ ដោយតាំងស្ពានមេត្រីសម្រាប់មនុស្សយើងជាមួយព្រះជាម្ចាស់ “ដោយសារព្រះលោហិតនៃឈើឆ្កាងទ្រង់” កូល៉ុស1:20។ ជំនួសឱ្យការស្តីបន្ទោសយើងរាល់គ្នា ដោយសារបញ្ហាទាំងអស់ដែលយើងបង្កឡើង នោះព្រះទ្រង់បានទទួលយកការស្តីបន្ទោស ដោយសារយើងរាល់គ្នាវិញ។ ឥឡូវនេះ ព្រះជាម្ចាស់កំពុងរើសអ្នកដែលដើរតាមទ្រង់ គឺជាអស់អ្នកណាដែលបានទទួលការអត់ទោស ហើយចង់ឱ្យអ្នកដទៃបានទទួលការអត់ទោស ដូចជាយើងដែរ។
នៅពេលយើងទទួលការអត់ទោសពីព្រះជាម្ចាស់រួចហើយ នោះយើងបាត់បង់នូវការចង់បានការអត់ទោសពីអ្នកដទៃទៀតហើយ។ នៅពេលណាយើងរស់នៅក្នុងមេត្រីភាពជាមួយព្រះជាម្ចាស់ នោះយើងចង់បង្កើតមេត្រីភាពជាមួយអ្នកដទៃដែរ។ យើងអាចឱ្យ និងទទួលអំណោយនៃមេត្រីភាពនៅបុណ្យណូអែលនេះ។ _Julie Ackerman Link
វិមានខ្សាច់
កាលពីកូនៗរបស់ពួកយើងនៅក្មេងៗ ប្រពន្ឋខ្ញុំហើយនិងខ្ញុំ បានទៅសម្រាក់វិស្សមកាលជាគ្រួសារយ៉ាងរីករាយនៅក្នុងរដ្ឋ ផ្ល័រីដា(Florida) ហើយបានទៅលេងឪពុកម្តាយយើងនៅទីនោះថែមទៀតផង។ វាជាពេលវេលាពិសេសអស្ចារ្យ សំរាប់ការសម្រាកមួយរយះខ្លីដើម្បីគេចចេញពីអាកាសធាតុរងានៅឯផ្ទះ ដ្បិតអីនៅទីនោះ មានការកក់ក្តៅណាស់។ ខ្ញុំមិនអាចទ្រាំនៅស្ងៀមបានឡើយ ទើបសម្រាកលំហែល នៅលើឆ្នេរខ្សាច់ជាមួយការអានសៀវភៅល្អៗ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ កូនៗរបស់ខ្ញុំ មានគំនិតផ្សេងៗជាច្រើន ពួកគេចង់សាងសង់វិមានខ្សាច់។ ដោយស្ទាក់ស្ទើរ ខ្ញុំបានក្រោកឡើងទៅជួយ ហើយរំពេចនោះ បានធ្វើឱ្យខ្ញុំជាប់ដៃរវល់ខ្លាំងនឹងគម្រោការ ដែលមាននៅនឹងដៃស្រាប់នេះ។ ទម្រាំតែខ្ញុំបានដឹងខ្លួន ខ្ញុំបានចំណាយពេលជាច្រើន ម៉ោងក្នុងការបង្កើតវិមានដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំង ។ កុំគិតថា វាគ្រាន់តែជាបញ្ហា ពេលវេលាប៉ុណ្ណោះ ដល់ពេលទឹកឡើងមកបានបោះសំអាត ការខំប្រឹងប្រែង ទាំងប៉ុន្មានរបស់ខ្ញុំទៅអស់ ។
យើងតែងតែធ្វើឱ្យមានកំហុសដដែលៗនៅក្នុងជីវិត ហើយទាំងចំណាយពេល និងកម្លាំងជាច្រើនដើម្បីធ្វើការសាងសង់ “វិមាន”តូចផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ដែលជារបស់របរ និងសេចក្តីសប្បាយរីករាយ ដោយទទួលបានស្នាដៃទាំងពួងរបស់យើង។ វាមើលទៅរបស់ទាំងអស់នេះហាក់ដូចជាមានប្រយោជន៍ណាស់ ប៉ុន្តែទីបញ្ចប់ វាគ្មានតម្លៃសោះ។
ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ លូកា ជំពូក១២ ព្រះយេស៊ូវបានជម្រុញចិត្តអ្នកដែលដើរតាមទ្រង់ទាំងនោះ ឱ្យលក់ទ្រព្យសម្បត្តិ របស់ពួកគេដែលមាន ហើយធ្វើទានដល់អ្នកក្រ “ពីព្រោះទ្រព្យសម្បត្តិអ្នកនៅកន្លែងណា នោះចិត្តអ្នកក៏នៅកន្លែងនោះឯង” លូកា 12:34។ ម៉្យាងវិញទៀត របៀបដែលយើងបានចំណាយពេល និងធនធានរបស់យើង គឺវាបង្ហាញពីទស្សនះវិស័យរបស់យើងដ៏នៅអស់កល្ប។ ដូចជាបទចម្រៀងចំណាស់មួយនិយាយថា “មានជីវិតមួយប៉ុណ្ណោះ នោះវានឹងងាយកន្លងបាត់ទៅ…
កុំឱ្យរវល់ពេក
នៅថ្ងៃបុណ្យគ្រីស្មាស នោះចូរសម្លឹងមើលទៅព្រះជាម្ចាស់។ សិស្សសកលវិទ្យាល័យបានមកជួលផ្ទះពីប្អូនស្រីរបស់ខ្ញុំ ហើយនិងប្តីរបស់នាង។ នៅយប់មួយ មានចោរម្នាក់បានប៉ុនប៉ងគាស់ផ្ទះ។ ពេលនោះស្ត្រីវ័យក្មេងម្នាក់ដែលរស់ នៅទីនោះបានទូរស័ព្ទទៅប៉ូលីសដើម្បីប្រាប់ពួកគេថា សកម្មភាពទំលាយផ្ទះចូលបានកំពុងធ្វើឡើង ហើយសហការីបានឆ្លើយតបក្នុងរបៀបខុសពីធម្មតាថា ៖ “អ្នកត្រូវទូរស័ព្ទមកម្តងទៀតនូវពេលព្រឹកស្អែក។ ឥឡូវនេះយើងកំពុងជាប់រវល់ពេកណាស់ហើយ”។ ចម្លើយនេះ មានការរំខានមែន! ស្ត្រីវ័យក្មេងម្នាក់នេះបានធ្វើត្រូវហើយ ដោយទូរស័ព្ទទៅប្រាប់ប៉ូលីស ប៉ុន្តែ ការអង្វរករសុំជំនួយរបស់នាង ត្រូវបានគេបដិសេធចោល ដោយនូវហេតុផលមួយចំនួន។ សេចក្តីព្រងើយកន្តើយដូចនេះ កំពុងតែធ្វើឱ្យមានការអន់ចិត្ត។
សូម្បីយ៉ាងនេះក្តី សេចក្តីព្រងើយកន្តើយ នឹងមិនដែលកើតឡើង នៅពេលដែលយើងចូលទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ដោយសេចក្តីអធិស្ឋានឡើយ។ ជាធម្មតា យើង ប្រហែលជាមិនធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថា ព្រះជាម្ចាស់កំពុងស្តាប់ ប៉ុន្តែ ទ្រង់កំពុងសន្តាប់ ។ ព្រះជាម្ចាស់យកព្រះទ័យទុកដាក់ ហើយនឹងឆ្លើយតប។ ព្រះគម្ពីររំលឹកយើងថា យើងអាចទទួលការលួងលោម តាមការពិតទៅព្រះជាម្ចាស់របស់យើងខ្វាយខ្វល់យ៉ាងខ្លាំង នូវអ្វីដែលចិត្តរបស់យើងខ្វាយខ្វល់ដែរ ៖ “ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់នៅជិត នឹងអស់អ្នកដែលអំពាវនាវដល់ទ្រង់ គឺអស់អ្នកដែលអំពាវនាវ ដល់ទ្រង់ដោយពិតត្រង់” ទំនុកដំកើង 145:18។ នៅពេលដែលយើងអំពាវនាវដល់ទ្រង់ នោះយើងនឹងមិនដែលទទួលបានចម្លើយ មិនយកចិត្តទុកដាក់សោះឡើយ ។
ជំនួសឱ្យការជៀសព្រះកាយទ្រង់ចេញពេលដែលយើងស្រែកយំរកទ្រង់ គឺព្រះវបិតា របស់យើង ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌គង់នៅជិតយើងនៅពេលណាយើងត្រូវការទ្រង់វិញ។ ទ្រង់មិនដែលនឹងជាប់រវល់ ចំពោះការអធិស្ឋានរបស់កូនទ្រង់ឡើយ ព្រះទ្រង់សន្តាប់នៅពេលដែលយើងអំពាវនាវ ។ _Bill Crowder