ស្រ្ដីជាម្ដាយវ័យក្មេងបានដកដង្ហើមធំ ខណៈពេលដែលនាងកំពុងប្រមែលប្រមូលអាហារដែលមានតែបន្តិចបន្តួច សម្រាប់កូនស្រី អាយុ៣ឆ្នាំរបស់នាង។ នាងក៏បានមើលទៅកន្រ្តកផ្លែឈើ នៅលើតុក្នុងផ្ទះបាយដ៏តូចរបស់ខ្លួន មិនឃើញមានផ្លែឈើសូម្បីតែមួយផ្លែ នោះនាងក៏បានដកដង្ហើមធំ ហើយលាន់មាត់ថា “បើយើងមានត្រឹមតែផ្លែឈើមួយកន្រ្តកនេះ នោះខ្ញុំនឹងមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំជាអ្នកមាន!” ពេលនោះ កូនស្រីរបស់នាងក៏បានស្ដាប់ឮ។
រយៈពេលប៉ុន្មានសប្តាហ៍កន្លងផុតទៅ។ ព្រះទ្រង់បានផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារដ៏តូចមួយនេះ។ ប៉ុន្តែ ម្ដាយដ៏កំសត់ម្នាក់នេះ នៅតែមានការព្រួយបារម្ភ។ ថ្ងៃមួយ កូនស្រីតូចរបស់នាងបានចូលក្នុងផ្ទះបាយ ។ នាងក៏បានចង្អុលទៅកន្រ្តកពេញដោយផ្លែឈើនៅលើតុ ទាំងលាន់មាត់ថា “ម៉ាក់ មើលហ្ន យើងជាអ្នកមានហើយ!” គ្រួសារនេះមិនបានប្រែក្លាយជាអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើននោះទេ។ ពួកគេគ្រាន់តែបានទិញផ្លែប៉ោមមួយស្បោងដាក់នៅលើតុបាយប៉ុណ្ណោះ។
នៅពេលលោកយ៉ូស្វេ ដែលជាអ្នកដឹកនាំពួកអ៊ីស្រាអែល ជិតដល់ពេលលាចាកលោក គាត់បានចែកចាយព្រះបន្ទូលមកពីព្រះអម្ចាស់ ដោយបានរំឭកឡើងវិញ អំពីអស់ទាំងការដែលព្រះអង្គបានធ្វើសម្រាប់ពួកគេ។ ហើយគាត់ក៏បាននិយាយសង្កត់ធ្ងន់ថា “អ្នករាល់គ្នាបានរស់នៅក្នុងទីរហោស្ថានអស់រយៈពេលយ៉ាងយូរ” (យ៉ូស្វេ ២៤:៧) ព្រះទ្រង់បានឲ្យស្រុក១ដល់អ្នករាល់គ្នា ដែលឯងមិនបានប្រកបការអ្វីសោះ ហើយទីក្រុងដែលឯងមិនបានសង់ផង សព្វថ្ងៃអ្នករាល់គ្នាបាននៅក្នុងទីក្រុងទាំងនោះ ហើយក៏បរិភោគផ្លែទំពាំងបាយជូរ និងផ្លែអូលីវដែលអ្នករាល់គ្នាមិនបានដាំផងដែរ”(ខ.១៣)។ លោកយ៉ូស្វេក៏បានបញ្ឈរថ្មធំមួយ ទុកជាការរំឭកដល់ពួកអ៊ីស្រាអែល អំពីការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះ (ខ.២៦)។
ក្រោយពេលមានការលំបាក និងខ្វះខាតជាច្រើន ឥឡូវនេះ គ្រួសារមួយនេះ កំពុងរស់នៅក្នុងទីកន្លែងមួយផ្សេងទៀត ដែលមានដើមឈើហូបផ្លែ នៅក្នុងទីធ្លាធំទូលាយ ដែលម្ចាស់ផ្ទះមុនបានដាំទុកយូរមកហើយ គឺមិនខុសពីពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលបានចូលទឹកដីសន្យាឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នកបានទៅលេងពួកគេ នោះអ្នកនឹងឃើញចានធំពេញដោយផ្លែឈើនៅក្នុងផ្ទះបាយរបស់ពួកគេ។ ការនេះបានរំឭកពួកគេ អំពីសេចក្តីសប្បុរសរបស់ព្រះ និងអំពីការដែលកូនស្រីអាយុ៣ឆ្នាំបានជំរុញលើកទឹកចិត្តគ្រួសាររបស់នាងឲ្យមានសេចក្តីជំនឿ សេចក្តីអំណរ និងទស្សនៈវិស័យច្បាស់លាស់។-TIM GUSTAFSON