នៅសល់តែមួយសប្តាហ៍ប៉ុណ្ណោះ សារ៉ានឹងរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ហើយ តែនាង និងគូដណ្ដឹងរបស់នាង បានសម្រេចចិត្តផ្ដាច់ពាក្យ។ ថ្វីបើសារ៉ាបានកើតទុក្ខ និងខូចចិត្តយ៉ាងណាក្តី នាងបានសម្រេចចិត្តថា នឹងមិនធ្វើឲ្យខាតម្ហូប ដែលនាងកក់ទុក សម្រាប់ថ្ងៃមង្គលការរបស់នាងឡើយ។ ដូច្នេះ សារ៉ាបានសម្រេចចិត្តកែពិធីមង្គលការរបស់នាង ទៅជាកម្មវិធីជប់លៀងផ្សេងវិញ។ នាងបានរើតុចំណងដៃចេញ ហើយប្តូរបញ្ជីឈ្មោះភ្ញៀវដែលត្រូវអញ្ជើញ។ នាងក៏បានអញ្ជើញជនអនាថា ដែលគ្មានទីជម្រក ឲ្យចូលរូមកម្មវិធីជប់លៀងរបស់នាងវិញ។
កាលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកផារិស៊ី ទ្រង់បានបង្រៀនឲ្យគេធ្វើអំពើសប្បុរស ដោយឥតលក្ខខណ្ឌយ៉ាងដូចនេះផងដែរ។ គឺដូចដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា “បើកាលណាអ្នករៀបលៀងភ្ញៀវ នោះចូរអញ្ជើញពួកអ្នកក្រ អ្នកពិការ អ្នកខ្ញើច និង អ្នកខ្វាក់វិញ នោះអ្នកនឹងទទួលបានព្រះពរ (លូកា ១៤:១៣-១៤)។ ព្រះយេស៊ូវបានកត់សំគាល់ថា យើងនឹងទទួលបានព្រះពរពីព្រះជាម្ចាស់ ពីព្រោះភ្ញៀវក្រីក្រទាំងនោះ ពុំមានលទ្ធភាពតបស្នងសងគុណម្ចាស់ពិធីជប់លៀងបានឡើយ។ ព្រះយេស៊ូវសព្វព្រះទ័យឲ្យយើង ជួយមនុស្សដែលទុរគត មនុស្សមិនពូកែសម្តី និងមនុស្សឯកកោ។
កាលនោះ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូល អំពីសេចក្តីទាំងនេះ ទៅកាន់ពួកអាចារ្យផារីស៊ី នៅពេលដែលទ្រង់ធ្វើជាភ្ញៀវដែលមកសោយអាហារនៅផ្ទះពួកគេ។ ដូចនេះ ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហាក់ដូចជាមានភាពចាក់ដោត និងនាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងខ្លាំង។ តាមការពិត សេចក្តីស្រឡាញ់ តម្រូវឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរ។ ខ្ញុំធ្លាប់ឮគេនិយាយថា សេចក្តីស្រឡាញ់ គឺជាការផ្តល់ឲ្យ ដើម្បីបំពេញតម្រូវការរបស់អ្នកដទៃ ដោយមិនរំពឹងថា នឹងទទួលបានមកវិញ។ សេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មានចំពោះយើងម្នាក់ៗ គឺយ៉ាងដូច្នោះដែរ។ ទ្រង់បានជ្រាបអំពីភាពក្រីក្រ ខាងក្នុងវិញ្ញាណយើងម្នាក់ៗ ហើយក៏បានលះបង់ព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ ដើម្បីយើងរាល់គ្នា។
ការស្គាល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដោយផ្ទាល់ខ្លួន គឺជាការធ្វើដំណើរ ចូលទៅក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់ ដ៏ឥតព្រំដែន របស់ទ្រង់។ ហើយព្រះទ្រង់បានត្រាស់ហៅ ឲ្យយើងស្ទង់មើល “ពីទទឹង បណ្តោយ ជំរៅ និងកំពស់ នៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទ” (អេភេសូរ ៣:១៨)។—Jennifer Benson Schuldt