កន្សែងបង់កពណ៌ស្វាយ
ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងមើលថែជំងឺម្តាយរបស់ខ្ញុំ នៅមជ្ឈមណ្ឌលជំងឺមហារីក ដែលស្ថិតនៅចម្ងាយរាប់រយគីឡូម៉ែត្រ ពីផ្ទះខ្ញុំ ខ្ញុំបានសុំឲ្យគេអធិស្ឋានឲ្យពួកយើង។ ប៉ុន្មានខែក្រោយមក ភាពឯកោ និងការនៅដាច់ឆ្ងាយពីគេ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំអន់ថយកម្លាំងជាលំដាប់។ តើធ្វើដូចម្តេចឲ្យខ្ញុំអាចមើលថែម្តាយខ្ញុំបាន បើខ្ញុំចុះចាញ់នឹងភាពខ្សោះអស់កម្លាំងផ្នែករូបកាយ ផ្លូវចិត្ត និងអារម្មណ៍?
ថ្ងៃមួយ មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំម្នាក់ ឈ្មោះយ៉ូឌី(Jodi) បានផ្ញើរអំណោយដែលខ្ញុំមិននឹកស្មានដល់ ដើម្បីបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់។យ៉ូឌីបានចាក់កន្សែងបង់កពណ៌ស្វាយមួយ ឲ្យខ្ញុំ ដើម្បីរំឭកខ្ញុំថា មានមនុស្សជាច្រើនកំពុងអធិស្ឋានឲ្យខ្ញុំ។ ពេលណា ខ្ញុំយកកន្សែងនោះមកបង់ក ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ព្រះទ្រង់កំពុងតែឱបខ្ញុំ តាមរយៈការអធិស្ឋានរបស់រាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គ។ ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក ព្រះអង្គនៅតែបន្តប្រើកន្សែងបង់កពណ៌ស្វាយនោះ ដើម្បីកម្សានចិត្តខ្ញុំ និងជួយឲ្យខ្ញុំមានការប្តេជ្ញាចិត្តកាន់តែរឹងមាំ។
សាវ័កប៉ុលបាននិយាយបញ្ជាក់ អំពីសារៈសំខាន់នៃអំណាចការអធិស្ឋានឲ្យអ្នកដទៃ ដែលនាំឲ្យវិញ្ញាណមានភាពស្រស់ថ្លាឡើង។ តាមរយៈការស្នើសុំដ៏ឆេះឆួលនូវការគាំទ្រ និងលើកទឹកចិត្ត ដោយការអធិស្ឋានពីអ្នកដទៃ ក្នុងអំឡុងពេលនៃដំណើរបេសកកម្មរបស់គាត់ គាត់ក៏បានពិពណ៌នាថា គ្រីស្ទបរិស័ទដែលអធិស្ឋានឲ្យអ្នកដទៃ គឺជាដៃគូរក្នុងការងារបម្រើព្រះ(រ៉ូម ១៥:៣០)។ គាត់បានសំណូមពរអធិស្ឋាន អំពីរឿងដ៏ជាក់លាក់ ហើយក៏បានបង្ហាញថា គាត់មានការពឹងផ្អែកទៅលើជំនួយរបស់បងប្អូនរួមជំនឿ ហើយក៏បានទុកចិត្តថា ព្រះទ្រង់ឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់គាត់ ដោយអំណាចចេស្តាទ្រង់(ខ.៣១-៣៣)។
យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែបានឆ្លងកាត់ពេលដ៏ឯកោ។ ប៉ុន្តែ សាវ័កប៉ុលបានបង្ហាញយើង អំពីរបៀបសំណូមពរអធិស្ឋាន និងអធិស្ឋានឲ្យអ្នកដទៃ។ ពេលណាការអធិស្ឋានទូលអង្វរនៃរាស្រ្តរបស់ព្រះ បានហ៊ុមព័ទ្ធយើង នោះយើងអាចពិសោធន៍នឹងកម្លាំង និងការកម្សាន្តចិត្តមកពីព្រះ ទោះជីវិតយើងស្ថិតក្នុងសភាពបែបណាក៏ដោយ។—Xochitl Dixon
មានសុវត្ថិភាព ហើយស្ងាត់ស្ងៀម
កូនប្រុសខ្ញុំ ឈ្មោះ ហ្សាវីយ័រ(Xavier) គឺជាសិស្សសាលាមតេយ្យដ៏រពឹសណាស់ បានជាគាត់មិនចូលចិត្តពេលស្ងាត់ស្ងៀម នៅពេលរសៀល។ ភាពស្ងាត់ស្ងៀមនោះ ច្រើនតែនាំឲ្យគាត់គេងថ្ងៃ ជាអ្វីដែលគាត់ត្រូវការ តែគាត់មិនចូលចិត្ត។ ដូចនេះ គាត់ក៏បានអង្គុយនៅមិនស្ងៀម នៅលើកៅអីរបស់គាត់ សម្រូតខ្លួននៅលើសាឡុង រំអិលជើងនៅលើរនាបឈើ ហើយថែមទាំងរមៀលខ្លួនពេញបន្ទប់ ដើម្បីជៀសវាងភាពស្ងាត់ស្ងៀម។ ពេលខ្លះគាត់ប្រាប់ខ្ញុំថា គាត់ឃ្លាន ពេលខ្លះគាត់ថា គាត់ស្រេកទឹក ម្តងថាចង់ទៅបន្ទប់ទឹក ហើយម្តងចង់ឲ្យខ្ញុំឱបគាត់។
ខ្ញុំយល់អំពីអត្ថប្រយោជន៍នៃភាពស្ងៀមស្ងាត់ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានជួយហ្សាវីយ័រ ឲ្យសម្រួលឥរិយាបថ ដោយឱបគាត់ នៅចំហៀងខ្លួនខ្ញុំ ហើយគាត់ក៏គេងលក់។
ក្នុងដើមដំបូងនៃជីវិតខាងវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំមានលក្ខណៈមិនខុសពីកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ ដែលតែងតែចង់ធ្វើនេះធ្វើនោះជានិច្ច។ ភាពមមាញឹកបានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា គេទទួលស្គាល់ខ្ញុំ និងមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនឯងមានសារៈសំខាន់ និងមានម្ចាស់ការ ហើយធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្លេចព្រួយបារម្ភ អំពីចំណុចខ្វះខាត និងទុក្ខលំបាករបស់ខ្ញុំ។ ពេលណាខ្ញុំសម្រាក ខ្ញុំក៏បានគិតអំពីភាពជាមនុស្សរបស់ខ្ញុំ ដែលមិនគ្រប់លក្ខណ៍។ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានជៀសវាងភាពស្ងាត់ស្ងៀម ដោយមានការសង្ស័យថា ព្រះប្រហែលមិនអាចដោះស្រាយបញ្ហារបស់ខ្ញុំបានឡើយ បើសិនជាខ្ញុំមិនមានការប្រឹងប្រែងទេនោះ។
ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គជាទីជ្រកកោនរបស់យើង ទោះយើងមានបញ្ហា ឬភាពមិនច្បាស់លាស់ច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ។ ផ្លូវនៅខាងមុខ ហាក់ដូចជាវែងឆ្ងាយ គួរឲ្យខ្លាច ឬពិបាកលើសសមត្ថភាព ប៉ុន្តែ ក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គបានហ៊ុមព័ទ្ធយើង។ ព្រះអង្គស្តាប់ឮពាក្យដែលយើងអធិស្ឋាន…
បើកភ្លើងឲ្យភ្លឺឡើង
ពេលដែលខ្ញុំ និងស្វាមីខ្ញុំ បានរៀបចំខ្លួន ដើម្បីធ្វើការផ្លាស់ប្តូរទីលំនៅ ទៅរដ្ឋផ្សេង ខ្ញុំចង់ឲ្យមានភាពងាយស្រួល នៅក្នុងការទំនាក់ទំនងជាមួយកូនប្រុសរបស់យើងដែលបានធំពេញវ័យហើយ។ ខ្ញុំក៏រកបានអំណោយពិសេសមួយ ដែលជាចង្កៀងមិត្តភាព ដែលតភ្ជាប់គ្នា ដោយបណ្តាញអ៊ីនធើណិត ដែលយើងអាចបើកពីចម្ងាយ។ ពេលដែលខ្ញុំឲ្យចង្កៀងនោះ ទៅកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំក៏បានពន្យល់ថា ចង្កៀងពួកគេនឹងភ្លឺឡើង ពេលណាខ្ញុំប៉ះចង្កៀងរបស់ខ្ញុំ ដើម្បីរំឭកពួកគេថា ខ្ញុំនៅតែស្រឡាញ់ និងអធិស្ឋានឲ្យពួកគេជានិច្ច។ ទោះយើងនៅឆ្ងាយពីគ្នាយ៉ាងណាក្តី ពេលដែលពួកគេប៉ះចង្កៀងរបស់ពួកគេ ចង្កៀងនៅផ្ទះខ្ញុំក៏បានភ្លឺឡើងផងដែរ។ គ្មានការទំនាក់ទំនងអ្វី ដែលល្អជាងការទំនាក់ទំនងដោយផ្ទាល់នោះឡើយ ប៉ុន្តែ យើងអាចទទួលការកម្សាន្តចិត្ត ដោយដឹងថា យើងកំពុងតែទទួលសេចក្តីស្រឡាញ់ និងអធិស្ឋានឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ពេលណាភ្លើងចង្កៀងនោះភ្លឺឡើង។
កូនទាំងអស់របស់ព្រះ សុទ្ធតែមានឯកសិទ្ធិ នៅក្នុងការធ្វើជាអ្នកបញ្ចេញពន្លឺ ដោយអំណាចនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ព្រះទ្រង់បានរចនាយើងមក ដើម្បីឲ្យរស់នៅជាពន្លឺ នៃក្តីសង្ឃឹមដ៏ស្ថិតស្ថេរ និងក្តីស្រឡាញ់គ្មានលក្ខខណ្ឌរបស់ព្រះ។ ពេលណាយើងផ្សាយដំណឹងល្អ និងបម្រើអ្នកដទៃ ក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ យើងក្លាយជាពន្លឺដ៏ភ្លឺចិញ្ចាច និងជាទីបន្ទាល់ដ៏រស់។ ការល្អគ្រប់យ៉ាង ស្នាមញញឹមដ៏សប្បុរស ពាក្យលើកទឹកចិត្តដ៏ស្រទន់ និងការអធិស្ឋានអស់ពីចិត្ត បង្កើតឲ្យមានការរំឭកដ៏ភ្លឺចិញ្ចាច អំពីភាពស្មោះត្រង់ និងសេចក្តីស្រឡាញ់ឥតលក្ខខណ្ឌរបស់ព្រះ ដែលធ្វើឲ្យជីវិតផ្លាស់ប្រែ(ម៉ាថាយ ៥:១៤-១៦)។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលណាព្រះទ្រង់ដឹកនាំយើង ហើយយើងបម្រើព្រះអង្គ នោះព្រះអង្គនឹងប្រើយើង ដើម្បីជួយអ្នកដទៃ ឲ្យអាចបញ្ចេញពន្លឺរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះទ្រង់បានប្រទាននូវពន្លឺពិតប្រាកដ…
មុខកាត់ដូចឪពុក
ក្នុងអំឡុងពេលនៃដំណើរកំសាន្ត ក្រុមគ្រួសារខ្ញុំបានជួបស្ត្រីម្នាក់ ដែលបានស្គាល់គ្រួសាររបស់ស្វាមីខ្ញុំ តាំងពីពេលគាត់នៅក្មេង។ នាងក៏បានមើលទៅស្វាមីខ្ញុំឈ្មោះ អាលែន(Alan) រួចមើលទៅកូនប្រុសយើងឈ្មោះហ្សាវីយ័រ(Xavier)។ នាងថា “កូនមុខដូចប៉ាណាស់។ ភ្នែក និងស្នាមញញឹម ពិតជាដូចគាត់ណាស់”។ ខណៈពេលដែលគាត់មានចិត្តរីករាយ ក្នុងការទទួលស្គាល់ភាពកាត់រកគ្នា រវាងឪពុក និងកូន គាត់ថែមទាំងបានកត់សំគាល់ភាពស្រដៀងគ្នា នៅក្នុងបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ពួកគេផងដែរ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកគេមានភាពដូចគ្នាច្រើន តែកូនប្រុសខ្ញុំ មិនបានកាត់រកស្វាមីខ្ញុំទាំងស្រុងឡើយ។
មានតែព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ព្រះនាមយេស៊ូវទេ ដែលដូចព្រះវរបិតាទាំងស្រុង។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា ព្រះគ្រីស្ទ “ជារូបអង្គនៃព្រះដ៏មើលមិនឃើញ ជាបងច្បងនៃគ្រប់ទាំងអស់ ដែលព្រះបានបង្កើតមក”(កូល៉ុស ១:១៥)។ ដ្បិតគឺទ្រង់ហើយ ដែលបង្កើតគ្រប់ទាំងអស់ ទាំងរបស់នៅស្ថានសួគ៌ និងនៅផែនដី ទាំងរបស់ដែលមើលឃើញ ហើយដែលមើលមិនឃើញផង(ខ.១៦)។ “ទ្រង់គង់នៅមុនទាំងអស់ ហើយរបស់ទាំងអស់ក៏ស្ថិតស្ថេរ ដោយសារទ្រង់”(ខ.១៧)។
យើងអាចចំណាយពេលអធិស្ឋាន និងសិក្សាព្រះគម្ពីរប៊ីប ដោយស្វែងយល់អំពីចរិតលក្ខណៈរបស់ព្រះវរបិតា ដោយមើលទៅព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះ ដែលបានយកកំណើតជាមនុស្ស។ ព្រះអង្គអញ្ជើញយើង ឲ្យមើលទៅសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ដែលបានបង្ហាញចេញមកតាមរយៈការអ្វីដែលព្រះអង្គបានធ្វើជាមួយមនុស្ស ដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរ និងក្នុងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង។ កាលណាយើងថ្វាយជីវិតយើងដាច់ដល់ព្រះគ្រីស្ទ ហើយទទួលអំណោយនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះយើងអាចចម្រើនវ័យធំឡើង ក្នុងការស្គាល់ និងទុកចិត្តព្រះវរបិតានៃក្តីស្រឡាញ់របស់យើង។ ព្រះអង្គកែប្រែជីវិតយើង ឲ្យមានចរិកលក្ខណៈដូចព្រះអង្គ ដើម្បីឲ្យយើងអាចរស់នៅថ្វាយព្រះអង្គ។
តើយើងនឹងមានអំណរយ៉ាងណា…
ជំនឿដ៏រឹងមាំ
ពេលដែលវេជ្ជបណ្ឌិតបានពិនិត្យសុខភាពកូនប្រុសដំបូងរបស់អ្នកស្រីឌីអាននេ បូកូ ឃីម(Diane Dokko Kim) រកឃើញថា កូននោះមានជម្ងឺអូទីហ្សិម គាត់ និងស្វាមីរបស់គាត់ក៏បានសោកសង្រេង ដោយត្រូវប្រឈមមុខនឹងការថែរក្សាកូនដែលពិការផ្លូវបញ្ញាអស់មួយជីវិត។ ក្នុងសៀវភៅដែលគាត់និពន្ធមានចំណងជើងថា ជំនឿដ៏រឹងមាំ គាត់បានទទួលស្គាល់ថា គាត់មានការពិបាក នៅក្នុងការផ្លាស់ប្តូរក្តីស្រមៃ និងការរំពឹងចង់បាន សម្រាប់អនាគតរបស់កូនប្រុសជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែ តាមរយៈដំណើរការដ៏ឈឺចាប់នេះ ពួកគេក៏បានដឹងថា ព្រះទ្រង់អាចគ្រប់គ្រងកំហឹង ការសង្ស័យ និងការភ័យខ្លាចរបស់ពួកគេ។ សព្វថ្ងៃនេះ ខណៈពេលដែលកូនប្រុសរបស់ពួកគេកំពុងតែឈានទៅរកភាពពេញវ័យ អ្នកស្រីឌីអាននេ ក៏បានប្រើបទពិសោធន៍របស់គាត់ ដើម្បីលើកទឹកចិត្តឪពុកម្តាយដទៃទៀត ដែលមានកូនពិការ។ គាត់ក៏បានប្រាប់គេ អំពីព្រះបន្ទូលសន្យាដ៏ស្ថិតស្ថេរ អំណាចដែលគ្មានដែនកំណត់ និងភាពស្មោះត្រង់ដែលពេញដោយក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ។ គាត់បានលើកទឹកចិត្តគេថា ព្រះអង្គបានអនុញ្ញាតឲ្យយើងសោកសង្រេង ពេលណាក្តីស្រមៃ ការរំពឹងចង់បាន ឬផ្លូវនៃជីវិតយើងរលាយបាត់បង់។
ក្នុងបទគម្ពីរអេសាយ ជំពូក២៦ ហោរាអេសាយបានប្រកាសថា រាស្រ្តរបស់ព្រះអាចទុកចិត្តព្រះអម្ចាស់ជារៀងរហូត ព្រោះ “ព្រះទ្រង់ជាថ្មដាដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច”(ខ.៤)។ ព្រះអង្គអាចទ្រទ្រង់យើង ដោយសន្តិភាពដ៏អស្ចារ្យ ក្នុងស្ថានភាពនីមួយៗ(ខ.១២)។ ពេលណាយើងផ្តោតទៅលើចរិយាសម្បត្តិដ៏ស្ថិតស្ថេររបស់ព្រះអង្គ ហើយស្រែករកព្រះអង្គ ក្នុងអំឡុងពេលដែលមានបញ្ហា យើងនឹងមានក្តីសង្ឃឹមឡើងវិញ(ខ.១៥)។
ពេលណាយើងជួបការបាត់បង់ ការខកចិត្ត ឬស្ថានភាពដ៏ពិបាក ព្រះទ្រង់អញ្ជើញយើង ឲ្យទូលថ្វាយព្រះអង្គ ដោយចិត្តស្មោះត្រង់។ ព្រះអង្គអាចគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍របស់យើងដែលតែងតែប្រែប្រួល និងឆ្លើយតបសំណួររបស់យើង។ ព្រះអង្គនៅតែគង់នៅជាមួយយើង…
របៀបនៃការរស់នៅ ដែលថ្វាយបង្គំព្រះ
ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងតែឈរតម្រង់ជួរ ដើម្បីញាំអាហារប៊ូហ្វេ ពេលព្រឹក នៅមជ្ឈមណ្ឌលសន្និសីទគ្រីស្ទបរិស័ទ មានស្រ្តីមួយក្រុមបានដើរចូលក្នុងសាលទទួលទានអាហារ។ ខ្ញុំក៏បានញញឹម ហើយនិយាយពាក្យសួស្តី ទៅកាន់ស្រ្តីម្នាក់ ដែលចូលមកតម្រង់ជួរបន្ទាប់ពីខ្ញុំ។ គាត់ក៏បាននិយាយសួស្តីមកខ្ញុំវិញ រួចប្រាប់ខ្ញុំថា គាត់ស្គាល់ខ្ញុំ។ យើងក៏បានដួសពងទាចៀនដាក់ចូលក្នុងចានបាយរបស់យើង ហើយក៏បានដើររកកន្លែងអង្គុយ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំដឹងច្បាស់ថា គាត់ប្រាកដជាច្រឡំមនុស្សហើយ។
ពេលយើងត្រឡប់មករកអាហារពេលថ្ងៃត្រង់ ស្ត្រីនោះក៏បានដើរមករកខ្ញុំ ដោយសួរខ្ញុំថា “តើអ្នកមានឡានពណ៌សមួយគ្រឿងមែនទេ?”
ខ្ញុំក៏បានប្រាប់គាត់ថា ខ្ញុំធ្លាប់មានឡានពណ៌សមួយគ្រឿង កាលពីរបីឆ្នាំមុន។
គាត់សើច រួចនិយាយថា “យើងធ្លាប់ឈប់នៅកន្លែងភ្លើងស្តុប នៅក្បែរសាលាមតេយ្យមួយ ស្ទើររាល់ព្រឹក។ ខ្ញុំតែងតែឃើញអ្នកលើកដៃឡើង ច្រៀងដោយអំណរ។ ខ្ញុំគិតថា អ្នកប្រហែលជាកំពុងតែថ្វាយបង្គំព្រះហើយ។ ការនេះធ្វើឲ្យខ្ញុំចង់ថ្វាយបង្គំជាមួយអ្នក សូម្បីតែនៅថ្ងៃដែលខ្ញុំមានរឿងជាច្រើន”។
យើងក៏បានសរសើរដំកើងព្រះ អធិស្ឋានជាមួយគ្នា ហើយក៏បានអោបគ្នា ហើយប្រកបអាហារថ្ងៃត្រង់ជាមួយគ្នា ដោយអំណរ។
មិត្តភក្តិថ្មីម្នាក់នេះបានបញ្ជាក់ថា ជាញឹកញាប់មនុស្សមានការកត់សម្គាល់មកលើការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវ សូម្បីតែនៅពេលដែលយើងគិតថា គ្មាននរណាម្នាក់មើលមកយើងក៏ដោយ។ កាលណាយើងឱបក្រសោបយករបៀបនៃការរស់នៅ ដោយការថ្វាយបង្គំ ដោយអំណរ នោះយើងអាចចូលមករកព្រះអាទិកររបស់យើង គ្រប់ពេលវេលា និងគ្រប់ទីកន្លែង។ កាលណាយើងទទួលស្គាល់សេចក្តីស្រឡាញ់ និងភាពស្មោះត្រង់ដ៏ស្ថិតស្ថេររបស់ព្រះអង្គ នោះយើងអាចអរសប្បាយនឹងការប្រកបស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះអង្គ ហើយអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ការបន្តថែរក្សាយើង(ទំនុកដំកើង ១០០)។ ពេលណាអ្នកដទៃឃើញយើងច្រៀងសរសើរព្រះ នៅក្នុងឡាន អធិស្ឋាននៅទីសាធារណៈ ឬផ្សព្វផ្សាយសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ…
ការតុបតែងមិនល្អឥតខ្ចោះ សម្រាប់ថ្ងៃបុណ្យណូអែល
មានពេលមួយ ខ្ញុំបានមើលការតុបតែងសម្រាប់ថ្ងៃបុណ្យណូអែល ដែលកូនប្រុសខ្ញុំ ឈ្មោះ ហ្សាវីយ័រ(Xavier) បានធ្វើអស់រយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងមកនេះ និងអំពូលសម្រាប់តាំងលម្អដើមណូអែល មានពណ៌ និងទំហំខុសៗគ្នា ដែលជីដូនរបស់គាត់បានផ្ញើឲ្យគាត់។ ខ្ញុំមិនដឹងថា ហេតុអ្វីខ្ញុំនៅតែមិនទាន់ពេញចិត្តនឹងការតុបតែងរបស់យើង។ ខ្ញុំតែងតែឲ្យតម្លៃមកលើភាពប៉ិនប្រសប់ និងអនុស្សាវរីយ៍ ដែលយើងមានជាមួយការតុបតែងនេះ។ ដូចនេះ ហេតុអ្វីបានជាភាពទាក់ទាញនៃការតាំងលក់ឥវ៉ាន់នៅតាមហាងទំនិញ បានលួងលោមខ្ញុំ ឲ្យចង់បានដើមណូអែល ដែលមានការតុបតែង ដោយអំពូលដែលមានទំហំដូចគ្នា និងមានពន្លឺចាំងផ្លេកៗ ហើយមានខ្សែបូធ្វើពីក្រណាត់ដ៏ប្រណិត។?
ខណៈពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមបែរមុខចេញពីការតុបតែងដ៏សាមញ្ញរបស់យើង ខ្ញុំក៏បានក្រឡេកឃើញគ្រឿងតុបតែងមួយ មានរាងដូចបេះដូងពណ៌ក្រហម មានពាក្យដ៏សាមញ្ញមួយឃ្លាសរសេរពីលើថា ព្រះយេស៊ូវ គឺជាព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់ខ្ញុំ។ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំថា គ្រួសារ និងក្តីសង្ឃឹមដែលខ្ញុំមានក្នុងព្រះគ្រីស្ទ គឺជាមូលហេតុ ដែលខ្ញុំចូលចិត្តប្រារព្ធពិធីបុណ្យណូអែល។ ថ្វីដ្បិតតែដើមណូអែលរបស់យើង មិនអាចប្រៀបផ្ទឹមនឹងដើមណូអែលដែលគេដាក់តាំងនៅមុខហាងមែន តែសេចក្តីស្រឡាញ់នៅពីក្រោយការតុបតែងនីមួយៗ នៅលើដើមណូអែលរបស់យើង បានធ្វើឲ្យដើមណូអែលយើងមានភាពស្រស់ស្អាតណាស់!
ដើមណូអែលរបស់យើង បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំថា ព្រះមែស៊ីក៏មិនបានយាងមក ដើម្បីផ្គាប់ចិត្តមនុស្ស តាមរបៀបណាមួយឡើយ(អេសាយ ៥៣:២)។ ព្រះយេស៊ូវត្រូវគេ “ស្អប់ខ្ពើម និងបដិសេធ”(ខ.៣)។ តែព្រះអង្គបានបង្ហាញចេញនូវសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស្ចារ្យដល់យើងរាល់គ្នា ដោយបានសម្រេចព្រះទ័យឲ្យគេ “ចាក់ទំលុះព្រះកាយព្រះអង្គ ដោយសារអំពើបាបរបស់យើង”(ខ.៥)។ ព្រះអង្គបានរងទ្រំាការដាក់ទោស ដើម្បីឲ្យយើងអាចអរសប្បាយនឹងសន្តិភាពដ៏ពិត(ខ.៥)។ គ្មានអ្វីដែលល្អលើសនេះឡើយ។
ខ្ញុំក៏មានការដឹងគុណព្រះអង្គជាថ្មី សម្រាប់ការតុបតែងរបស់យើងដែលមិនល្អឥតខ្ចោះ និងអរព្រះគុណសម្រាប់ព្រះអង្គសង្រ្គោះដ៏ឥតខ្ចោះនៃយើង។ ខ្ញុំក៏លែងចង់បានការតុបតែងដ៏ប្រណឹត…
បម្រើក្នុងក្រុមតែមួយ
បន្ទាប់ពីលោកខាសិន វេន(Carson Wentz) ដែលជាខ្សែប្រយុទ្ធ នៃក្រុមភីឡាដេលភា អ៊ីហ្គល បានវិលត្រឡប់មកទីលានប្រកួត បន្ទាប់ពីជួបគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ងរ លោកនីក ហ្វូល(Nick Foles) ដែលបានជំនួសគាត់អស់មួយរយៈ ក៏បានវិលត្រឡប់ទៅកន្លែងអង្គុយវិញ ដោយចិត្តរីករាយ។ ទោះអ្នកទំាងពីរមានការប្រកួតប្រជែងគ្នា ដើម្បីមុខតំណែងតែមួយមែន អ្នកទាំងពីរបានសម្រេចចិត្តគាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយនៅតែមានទំនុកចិត្ត ក្នុងការបំពេញតួនាទីរបស់ខ្លួន។ អ្នកយកពត៌មានម្នាក់បានសង្កេតឃើញថា បុរសទាំងពីរមាន “ទំនាក់ទំនងដ៏ពិសេសមួយ ដែលបានចាក់ឫសចូលក្នុងជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទ” ដែលបានបង្ហាញចេញមក តាមរយៈការអធិស្ឋានឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកឥតឈប់។ ពេលដែលអ្នកដទៃបានឃើញដូចនេះ ពួកគេក៏បានថ្វាយព្រះកិត្តនាមដល់ព្រះ ដោយនឹកចាំថា ពួកគេនៅក្នុងក្រុមតែមួយ គឺមិនគ្រាន់តែជាខ្សែប្រយុទ្ធ តែក៏ជាអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ដែលកំពុងតែធ្វើជាតំណាងឲ្យព្រះអង្គ។
សាវ័កប៉ុលបានរំឭកអ្នកជឿទាំងឡាយ ឲ្យរស់នៅ ជា “កូននៃពន្លឺ” ដែលកំពុងរង់ចាំការយាងមកវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ(១ថែស្សាឡូនិច ៥:៥-៦)។ ដោយសារយើងមានក្តីសង្ឃឹមជាប់នៅក្នុងសេចក្តីសង្រ្គោះ ដែលព្រះគ្រីស្ទបានប្រទាន នោះយើងអាចជម្នះការល្បួង ដែលនាំឲ្យយើងប្រកួត ដោយចិត្តច្រណែន ខ្វះទំនុកចិត្ត មានការភ័យខ្លាច ឬការឈ្នានីសនោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងអាច “លើកទឹកចិត្ត និងស្អាងគ្នាទៅវិញទៅមក”(ខ.១១)។ យើងអាចគោរពអ្នកដឹកនាំខាងវិញ្ញាណ ដែលថ្វាយព្រះកិត្តនាមដល់ព្រះ ហើយ “រស់នៅ ក្នុងសន្តិភាព” ខណៈពេលដែលយើងបម្រើព្រះជាមួយគ្នា ដើម្បីសម្រេចគោលដៅរួម ដោយផ្សាយដំណឹងល្អ និងលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក ឲ្យរស់នៅថ្វាយព្រះយេស៊ូវ(ខ.១២-១៥)។…
ថ្វាយអ្វីដែលល្អបំផុត
មានពេលមួយខ្ញុំបានទៅកន្លែងស្នាក់នៅ សម្រាប់ជនអនាថា ក្នុងតំបន់ ជាមួយយុវជនមួយក្រុម។ ពេលយើងចូលទៅក្នុង យើងសម្លឹងមើលស្បែកជើងមួយគំនរ ដែលគេបានបរិច្ចាក។ លោកនាយកនៅកន្លែងនោះបានអញ្ជើញក្រុមយុវជនយើង ឲ្យជួយតម្រៀបស្បែកជើងទាំងនោះឲ្យត្រូវគូ។ យើងក៏បានចំណាយពេលពេញមួយព្រឹក ដើម្បីស្វែងរកគូដែលត្រូវគ្នា ហើយតម្រៀបពួកវាជាជួរ នៅលើកម្រាលឥដ្ឋ។ នៅពេលល្ងាចមកដល់ យើងក៏បានបោះចោលស្បែកជើងជាងពាក់កណ្តាល ដោយសារពួកវាមានការខូចខាតខ្លាំងពេក មិនអាចឲ្យគេប្រើប្រាស់កើត។ កន្លែងស្នាក់នៅនោះ មិនអាចរារាំងគេ មិនឲ្យបរិច្ចាករបស់របរដែលមិនអាចប្រើប្រាស់កើតបានឡើយ ប៉ុន្តែ ពួកគេអាចបដិសេធមិនព្រមចែកស្បែកជើង ដែលមិនល្អ ដល់អ្នកទាល់ក្រ។
ពួកអ៊ីស្រាអែលក៏ធ្លាប់មានបញ្ហា នៅក្នុងការថ្វាយដង្វាយដែលមានការខូចខាតដល់ព្រះផងដែរ។ ពេលដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលតាមរយៈហោរាម៉ាឡាគី ព្រះអង្គបានស្តីបន្ទោសពួកអ៊ីស្រាអែល ដែលបានយកសត្វដែលខ្វាក់ ពិការ ឬមានជម្ងឺ មកថ្វាយព្រះអង្គ នៅពេលដែលពួកគេមានសត្វដែលមានសុខភាពរឹងមាំ សម្រាប់ថ្វាយ(ម៉ាឡាគី ១:៦-៨)។ ព្រះអង្គក៏បានប្រកាស់ថា ព្រះអង្គមិនសព្វព្រះទ័យ(ខ.១០) ហើយក៏បានបញ្ជាក់អំពីភាពសក្តិសមរបស់ព្រះអង្គ និងស្តីបន្ទោសពួកអ៊ីស្រាអែល ដែលរក្សាទុករបស់ល្អបំផុត សម្រាប់ខ្លួនឯង(ខ.១៤)។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់ក៏បានសន្យាថា នឹងចាត់ព្រះមែស៊ីឲ្យយាងមក ដែលសេចក្តីស្រឡាញ់ និងព្រះគុណព្រះអង្គ និងកែប្រែ ហើយបញ្ឆេះចិត្តពួកគេ ឲ្យនាំដង្វាយដែលព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យ(៣:១-៤)។
ពេលខ្លះ យើងអាចជួបការល្បួង ដែលនាំឲ្យយើងចង់ថ្វាយរបស់ដែលសល់ ដល់ព្រះ។ យើងសរសើរដំកើងព្រះអង្គ ហើយរំពឹងថា ព្រះអង្គនឹងប្រទានអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងមកយើង តែយើងបែរជាថ្វាយសំណល់របស់យើង ដល់ព្រះអង្គ។ ពេលណាយើងបានពិចារណា អំពីការអ្វីដែលព្រះទ្រង់បានធ្វើ…
ឧបស័គ្គដែលមិនអាចឆ្លងកាត់បាន
ក្នុងនាមជាអ្នកដឹកនាំយុវជន ខ្ញុំបានរៀបចំការធ្វើដំណើររបស់សិស្ស ទៅធ្វើកម្មសិក្សា នៅទីលានឆ្លងកាត់ឧបសគ្គ។ យើងបានណែនាំសិស្សទាំងឡាយឲ្យពាក់គ្រឿងសុវត្ថិភាព ដើម្បីឡើងជញ្ជាំងដែលមានកម្ពស់ជិត៣ម៉ែត្រ។ អ្នកដែលបានឡើងមុនគេ ក៏បានលើកទឹកចិត្តអ្នកឡើងក្រោយៗ ឲ្យទុកចិត្តលើខ្សែពួរសុវត្ថិភាព ហើយបន្តឡើងទៅលើទៀត ដោយមិនមើលក្រោម។ ក្នុងចំណោមសិស្សរបស់យើង មានសិស្សម្នាក់បានសម្លឹងមើលជញ្ជាំងដែលជាឧបស័គ្គនោះ ខណៈពេលដែលយើងបំពាក់ខ្សែក្រវ៉ាត់ជុំវិញចង្កេះរបស់គាត់។ នាងក៏បាននិយាយថា នាងមិនអាចឡើងជញ្ជាំងនោះបានទេ។ យើងក៏បានបញ្ជាក់ថា ខ្សែពួរនោះរឹងមាំណាស់ ហើយក៏បានលើកទឹកចិត្តនាង និងស្រែកអបអរ ពេលដែលនាងឡើងជញ្ជំាង ហើយបោះជំហានឡើងទៅដល់កំពូលខាងលើ។
ពេលណាយើងប្រឈមមុខដាក់បញ្ហា ដែលហាក់ដូចជាមិនអាចជម្នះ ការភ័យខ្លាច និងការខ្វះជំនឿ អាចនាំឲ្យយើងមានការសង្ស័យ។ ប៉ុន្តែ ការធានា អំពីព្រះចេស្តា សេចក្តីល្អ និងសេចក្តីស្មោះត្រង់ ដែលមិនចេះប្រែប្រួលរបស់ព្រះ បង្កើតឲ្យមានទំនុកចិត្តដ៏រឹងមាំ។ ទំនុកចិត្តនេះក៏បានជំរុញពួកបរិសុទ្ធនៅគ្រាសញ្ញាចាស់ ឲ្យមានចិត្តក្លាហាន ដោយបង្ហាញថា ការមានជំនឿ នោះគឺប្រសើរជាងការត្រូវការដឹងផែនការលម្អិតរបស់ព្រះ(ហេព្រើរ ១១:១-១៣,៣៩)។ យើងអាចផ្លាស់ប្តូររបៀបដែលយើងប្រឈមមុខដាក់បញ្ហារបស់យើង ដោយផ្លាស់ប្តូរទស្សនៈដែលយើងមាន ចំពោះកាលៈទេសៈរបស់យើង ឲ្យស្របតាមបំណងព្រះទ័យព្រះ ដោយដឹងថាបញ្ហារបស់យើង មិនស្ថិតស្ថេរឡើយ(ខ.១៣-១៦)។
ការផ្តោតទៅលើផ្លូវដ៏ពិបាក និងចោទ ក្នុងជីវិតយើង អាចរារាំងមិនឲ្យយើងជឿថា ព្រះនឹងនាំយើងឆ្លងកាត់ដោយជោគជ័យ។ ប៉ុន្តែ ពេលណាយើងដឹងថា ព្រះអង្គគង់នៅជាមួយយើង យើងអាចជម្នះភាពមិនច្បាស់លាស់របស់យើង ដោយជំនឿ ខណៈពេលដែលយើងទុកចិត្តថា ព្រះអង្គនឹងជួយយើងជម្នះឧបស័គ្គ ដែលកាលពីមុន…