អ្នកជិតខាងល្អ
ពេលលដែលដែនអាកាសនៃសហរដ្ឋអាមេរិក ត្រូវបានបិទបន្ទាប់ពីការវាយប្រហារ នៅថ្ងៃទី១១ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០០១ យន្តហោះទាំងឡាយ ត្រូវចុះចត នៅអាកាសយាន្តដ្ឋានណា ដែលនៅជិតបំផុត ។ មានយន្តហោះជិត៤០គ្រឿង បានចុះចតនៅក្រុងក្រេឌ័រ (Grander) នៅប្រទេសកាណាដា ។ ភ្លាមៗនោះ ក្នុងសហគមន៍ជនជាតិកាណាដាដ៏តូចនេះ មានចំនួនមនុស្សកើនឡើងច្រើនជាងមុនពីរដង ពេលដែលអ្នកដំណើរដែលមានការភ័យខ្លាចរាប់ពាន់នាក់ បានធ្វើដំណើរមកដល់ក្រុងនោះ ។ ប្រជាជនបានបើកចំហរផ្ទះរបស់ខ្លួន និងបើកចំហរសាលារៀនដែលគេបានកែឆ្នៃពីការិយ៉ាល័យ ហើយបើកចំហរផ្ទះសម្រាប់ស្នាក់នៅ និងព្រះវិហារ ព្រមទាំងកន្លែងសាលប្រជុំក៏បានក្លាយជាកន្លែងសម្រាប់ស្នាក់នៅផងដែរ ។ អ្នកដំណើរដែលជាប់គាំងទាំងនោះ មានការរំជួលចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ចំពោះចិត្តសប្បុរសរបស់អ្នកជិតខាង នៅក្រុងនោះ ។
ប្រជាជននៅក្រុងក្រេនឌ័របានសម្តែងចេញនូវសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលបានចែងនៅក្នុង ព្រះគម្ពីរហេព្រើ ជំពូក១៣ ថា “កុំឲ្យភ្លេចសេចក្តីចៅរ៉ៅឡើយ ដ្បិតមនុស្សខ្លះបានទទួលទាំងទេវតា ឲ្យសំណាក់នៅឥតដឹងផង ដោយមានសេចក្តីនោះឯង”(ខ.២)។ គេជឿថា បទគម្ពីរនេះនិយាយសំដៅទៅលើលោកអ័ប្រាហាំ គឺនៅពេលគាត់ទទួលស្វាគមន៍បុរសបីនាក់ ដែលបានមកប្រាប់គាត់ថា គាត់នឹងមានកូនប្រុសម្នាក់ ក្នុងពេលឆាប់ៗ(លោកុប្បត្តិ ១៨:១-១៦)។ ក្នុងចំណោមអ្នកទាំងបីនាក់នោះ មានពីរនាក់ជាទេវតា ហើយម្នាក់ទៀត ជាទេវតានៃព្រះអម្ចាស់ ។ លោក អេហ្វ អេហ្វ ប្រ៊ូស(F. F. Bruce)…
អ្នកមិនដឹងអំពីលទ្ធផល នៅពេលខាងមុខឡើយ
ក្នុងអំឡុងពេល នៃការបណ្តុះបណ្តាលផ្នែកទេវវិជ្ជា អស់ជាច្រើនឆ្នាំ ខ្ញុំបានដឹកនាំកម្មវិធីបោះជំរុំនៅរដូវក្តៅ សម្រាប់ពួកយុវជនប្រុសស្រី នៅសមាគមន៍យុវជនគ្រីស្ទបរិស័ទ(YMCA)។ ជារៀងរាល់ពេលព្រឹក ខ្ញុំចាប់ផ្តើមកម្មវិធីប្រចាំថ្ងៃនីមួយៗ ដោយនិយាយរឿងខ្លីមួយ ដែលនៅក្នុងនោះ ខ្ញុំបានព្យាយាមបញ្ចូលដំណឹងល្អផងដែរ ។
ខ្ញុំបានប្រាប់ពួកគេថា ការក្លាយជាគ្រីស្ទបរិស័ទ គឺមានន័យថា ក្លាយជាស្នាព្រះហស្ថថ្មី នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ហើយដើម្បីឲ្យពួកគេកាន់តែងាយស្រួលយល់ ខ្ញុំក៏បានចែកចាយអំពីរឿងរបស់សត្វរមាំងមូស៍ ដែលចង់ក្លាយជាសត្វសេះ ។ សត្វរមាំងមូស៍ បានឃើញ សេះព្រៃមួយហ្វូង ហើយវាយល់ថា សេះព្រៃទាំងនោះ គឺជាស្នាព្រះហស្ថដ៏ស្រស់ឆើតឆាយ ហើយវាចង់មានរូបសម្បត្តិដូចនោះផងដែរ ។ ដូចនេះ វាក៏រៀនត្រាប់តាមសេះ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គេមិនព្រមទទួលស្គាល់ថា វាជាសត្វសេះឡើយ ព្រោះវាគឺជា …សត្វរមាំងមូស៍ទេ ។ តើធ្វើដូចម្តេចឲ្យសត្វរមាំងមូស៍ អាចក្លាយជាសេះបាន? ជាការពិតណាស់ បើមិនបានកើតមកជាសត្វសេះទេ គឺមិនអាចក្លាយជាសត្វសេះបានឡើយ ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏បានពន្យល់ អំពីរបៀបដែលយើងគ្រប់គ្នា សុទ្ធតែអាចកើតជាថ្មីបាន ដោយជឿលើព្រះយេស៊ូវ ។
ក្នុងរដូវក្តៅនៅឆ្នាំមួយ ខ្ញុំមានបុគ្គលិកផ្នែកប្រឹក្សាយោបល់ម្នាក់ ឈ្មោះហេនរី(Henry) ដែលមានការទាស់ប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំងចំពោះជំនឿលើព្រះ ។ ចំពោះគាត់ ខ្ញុំមិនអាចធ្វើអ្វី ក្រៅពីស្រឡាញ់គាត់ និងអធិស្ឋានឲ្យគាត់ឡើយ ហើយគាត់បានចាកចេញ…
នាឡិការបស់ជីតាខ្ញុំ
នៅឆ្នាំ ១៨៧៦ លោកហេនរី ក្លេយ វើក(Henry Clay Work) បាននិពន្ធបទ “នាឡិការរបស់ជីតាខ្ញុំ”។ បទចម្រៀងនេះ បានពិពណ៌នាអំពីនាឡិការរបស់ជីតាម្នាក់ ដែលដើរយ៉ាងស្មោះត្រង់ តាមជីវិតរបស់ម្ចាស់វា ។ គាត់បានបកស្រាយអំពីវ័យកុមារ វ័យជំទង់ និងវ័យចំណាស់ នៅក្នុងបទចម្រៀងដែលនិយាយអំពីពេលវេលានេះ ។ គឺដូចដែលគាត់បានសរសេរថា :
អស់ពេលកៅសិបឆ្នាំ នៃការរស់នៅ
ទីក តក់ ទីក តក់
ជីវិតរបស់បានបន្តរស់ក្នុងវិនាទីបន្ទាប់
ទីក តក់ ទីក តក់
តែជីវិតត្រូវចប់យ៉ាងខ្លី
នៅពេលស្លាប់ក្នុងវ័យជរា ។
ការដើរឥតឈប់ឈរនៃនាឡិការ បានរំឭកឲ្យយើងដឹងថា ពេលវេលានៅលើផែនដីនេះ គឺមានកំណត់ ។ ទោះបីជាជីវិតមានក្តីអំណរ និងការឈឺចាប់ក៏ដោយ ក៏ពេលវេលានៅតែដើរទៅមុខជានិច្ច ។ សម្រាប់យើងដែលជាអ្នកជឿព្រះ ពេលវេលាដែលយើងមាននៅលើផែនដីនេះ គឺជាឱកាសសម្រាប់ទទួលនូវប្រាជ្ញា ។ អ្នកនិពន្ធព្រះគម្ពីរទំនុកតម្កើងបានចែងថា “សូមបង្រៀនឲ្យយើងខ្ញុំចេះកំណត់រាប់ថ្ងៃអាយុនៃយើងខ្ញុំ ដើម្បីឲ្យយើងខ្ញុំមានចិត្តខ្មីឃ្មាត ឲ្យបានសតិបញ្ញា”(ទំនុកតម្កើង ៩០:១២)។
ដើម្បីរាប់ចំនួនថ្ងៃនៃជីវិតរបស់យើង យើងត្រូវសួរខ្លួនឯងនូវសំណួរដូចនេះថា : តើខ្ញុំត្រូវធ្វើដូចម្តេច ដើម្បីឲ្យមានលក្ខណៈដូចព្រះគ្រីស្ទ? តើខ្ញុំបានអានព្រះបន្ទូលព្រះជាទៀងទាត់ឬទេ? តើខ្ញុំបានលះបង់ពេលវេលា ដើម្បីអធិស្ឋានឬទេ?…
ការផ្តោតទៅលើភាពយុត្តិធម៌
អស់រយៈពេល ១៣៥ឆ្នាំ មកហើយ ដែលកីឡាបេសប៊ល មាននៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក តែមានអ្នកចោលកូនបាល់តែ២០នាក់ប៉ុណ្ណោះ ដែលបានប្រកួតបានយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ ។ នៅថ្ងៃទី ២ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១០ លោកអាមែនដូ កាឡារ៉ាហ្កា(Armando Galarraga) ហៀបនឹងក្លាយទៅជាកីឡាករទី២១ទៅហើយ ប៉ុន្តែ កំហុសរបស់អជ្ញាកណ្តាល បានរារាំងមិនឲ្យគាត់សម្រេចក្តីស្រម៉ៃ ដែលអ្នកចោលកូនបាល់គ្រប់រូបសុទ្ធតែប្រាថ្នាចង់បានផងដែរនោះ ។ ការចាក់បង្ហាញរូបភាពយឺតៗឡើងវិញ បានបង្ហាញអំពីការពិត ។ ទោះបីជាក្រោយមក អាជ្ញាកណ្តាលបានទទួលស្គាល់កំហុសរបស់ខ្លួន ហើយសុំការអភ័យទោសពីលោកឡារ៉ាហ្កាក៏ដោយ ក៏គេនៅតែមិនអាចកែប្រែសេចក្តីសម្រេច ក្នុងការប្រកួតបានឡើយ ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏លោកកាឡារ៉ាហ្កា នៅតែមានទឹកមុខស្ងប់រំងាប់ ហើយបង្ហាញនូវការអាណិត ដល់អាជ្ញាកណ្តាល ហើយមិនដែលរិះគន់គាត់ឡើយ ។ អ្នកគាំទ្រ កីឡាករដទៃទៀត និងអ្នកនិពន្ធអំពីកីឡា បានមានការភ្ញាក់ផ្អើល នៅពេលដឹងថា លោកអាមែនដូមិនបានសងសឹកឡើយ ។
បើសិនជាយើងទទូចចង់ឲ្យគេ មានភាពយុត្តិធម៌ចំពោះខ្លួនយើង នោះយើងនឹងអាចក្លាយទៅជាខឹង ហើយនឿយណាយ ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលយើងឱបក្រសោបយកប្រាជ្ញាក្នុងព្រះគម្ពីរ នោះយើងនឹងស្វែងរកភាពសុខសាន្តឲ្យអ្នកដទៃវិញ ។ ព្រះគម្ពីរសុភាសិតបានត្រាសហៅឲ្យយើង “ស្គាល់ប្រាជ្ញា និងសេចក្តីប្រៀនប្រដៅ ក៏សំរាប់ឲ្យទទួលសេចក្តីបង្រៀននៃគំនិតត្រឹមត្រូវនៃសេចក្តីសុចរិត សេចក្តីយុត្តិធម៌ និងសេចក្តីទៀងត្រង់”(១:២-៣)។ លោកអូសវ៉លដ៏…
ការវាស់ស្ទង់មើលការរីកចម្រើន
នៅពេលដែលសិស្សវិទ្យាល័យម្នាក់ បានព្យាយាមប្រើទែម៉ូ-ម៉ែត្រ(ឧបករណ៍វាស់កម្តៅ) ដើម្បីវាស់ប្រវែងតុ គ្រូរបស់គាត់មានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ។ នៅក្នុងការបង្រៀនអស់រយៈពេល១៥ឆ្នាំ លោកដេវ(Dave)បានជួបប្រទះនឹងស្ថានភាពដ៏គួរឲ្យសោកសៅ និងគួរភ្ញាក់ផ្អើលជាច្រើន ។ ប៉ុន្តែ គាត់នៅតែមានការភ្ញាក់ផ្អើល នៅពេលដែលមានសិស្សម្នាក់ អាចឡើងថ្នាក់ ចូលដល់កម្រិតវិទ្យាល័យបាន ដោយមិនអាចដឹងអំពីភាពខុសគ្នារវាងបន្ទាត់ និងទែម៉ូមែត្រ ។
នៅពេលមិត្តភ័ក្រខ្ញុំម្នាក់ បានប្រាប់ខ្ញុំអំពីរឿងនេះ ខ្ញុំមានការសោកស្តាយយ៉ាងខ្លាំងចំពោះសិស្សម្នាក់នោះ និងសិស្សដទៃទៀត ដែលមានលក្ខណៈដូចជាគាត់ដែរ គឺចំពោះអ្នកដែលមានភាពអន់ថយយ៉ាងខ្លាំង នៅក្នុងការអប់រំ ។ ពួកគេមិនអាចរីកចម្រើនទៅមុខបាន ដោយសារពួកគេមិនទាន់ចេះមេរៀនមូលដ្ឋាន នៃការរស់នៅជាប្រចាំថ្ងៃ ។
បន្ទាប់មក ខ្ញុំមានការជញ្ជឹងគិត ដោយចោទសួរខ្លួនឯងថា តើមានពេលដែលយើងក៏បានធ្វើខុសដូចពួកគេដែរទេឬអី? គឺនៅពេលយើងប្រើឧបករណ៍ខុស ដើម្បីវាស់ស្ទង់វិញ្ញាណ ។ ឧទាហរណ៍ តើយើងធ្លាប់បានសន្និដ្ឋានថា ព្រះវិហារដែលមានធនធានច្រើនបំផុត គឺជាព្រះវិហារដែលមានពរបំផុតទេឬអី? តើយើងធ្លាប់គិតថា គ្រូអធិប្បាយដែលមានប្រជាប្រិយភាព គឺជាគ្រូគង្វាលដែលមានការកោតខ្លាចព្រះ ខ្លាំងជាងគ្រូគង្វាលដែលមានពួកជំនុំតិចជាងទេឬអី?
ដើម្បីឲ្យយើងអាចវាស់ស្ទង់ស្ថានភាពខាងវិញ្ញាណរបស់យើង ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ យើងត្រូវវ៉ាស់ស្ទង់មើលគុណភាពនៃជីវិតរបស់យើង ដើម្បីឲ្យបានដឹង ថាតើយើងមានចិត្តសុភាព ស្លូតបូតគ្រប់ជំពូកឬក៏អត់(អេភេសូរ ៤:២)។ “ការដែលយើងចេះទ្រាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយស្រឡាញ់”(ខ.២) គឺជាសញ្ញាបញ្ជាក់ថា យើងកំពុងធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅរកគោលដៅ ដែលព្រះបានដាក់ឲ្យយើងហើយ ដែលមានដូចជា : “ភាពពេញ ……
ភាពល្អនៃការងារ
មានគ្រីស្ទបរិស័ទខ្លះបានចម្រើនវ័យធំឡើង ដោយមានជំនឿថា ការងារគឺជាការអាក្រក់ និងជាបណ្តាសា ដែលបានបណ្តាលឡើង ដោយអំពើបាបរបស់អ័ដាំម និងនាងអេវ៉ា ។ បើ ពួកគេមិនព្រមផ្លាស់ប្តូរការគិតនេះទេ ជំនឿខុសឆ្គងនោះ អាចបណ្តាលឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ថា ការអ្វីដែលពួកគេធ្វើ នៅក្នុងមុខរបបរបស់ខ្លួន ជារៀងរាល់ថ្ងៃ គឺមិនសំខាន់ចំពោះព្រះទេ ឬយ៉ាងហោចណាស់ មិនសំខាន់ដូចការងាររបស់បេសកជន ឬអ្នកដឹកនាំពួកជំនុំឡើយ ។ តាមសេចក្តីបង្រៀន ក្នុងព្រះគម្ពីរលោកុ-ប្បត្តិ ១:២៦-៣១ ការយល់ដូចនេះ គឺមិនត្រឹមត្រូវទេ ។
ទីមួយ យើងអាចដឹងថា ព្រះទ្រង់ក៏ធ្វើការងាររបស់ទ្រង់ដែរ គឺដូចដែលមានបង្ហាញក្នុងបទគម្ពីរ ដែលចែងអំពីព្រះរាជកិច្ច នៃការបង្កើតរបស់សព្វសារពើរ ហើយក្នុងសេចក្តីពិតដែលចែងថា ទ្រង់បានសម្រាកនៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ ។ បន្ទាប់មក យើងដឹងថា ទ្រង់បានបង្កើតយើងមក ឲ្យមានរូបភាពដូចទ្រង់(ខ.២៦) ហើយទ្រង់បានប្រទានឲ្យយើងមានអំណាច គ្រប់គ្រង់លើស្នាព្រះហស្ថទ្រង់ ។ ការនេះគឺបញ្ជាក់ថា យើងត្រូវធ្វើការងារ ដើម្បីមើលថែរស្នាព្រះហស្ថទាំងនោះ ។ ការមើលថែរស្នាព្រះហស្ថទ្រង់ គឺជាការងារ ។ និយាយរួមគឺការងារដ៏ប្រពៃ ដ្បិតព្រះទ្រង់ទតគ្រប់ទាំងរបស់ដែលទ្រង់បានធ្វើនោះ ក៏ឃើញថា ទាំងអស់”ជាការល្អប្រពៃ”(ខ.៣១)។
យើងក៏ត្រូវកត់សំគាល់ផងដែរថា ព្រះទ្រង់បានប្រកាសថា ការងារជាការល្អប្រពៃ គឺមុនពេល ដែលអំពើបាបបានជ្រៀតចូលក្នុងលោកិយទៅទៀត ។…
ពិភពសត្វស្រម៉ោច
ក្នុងនាមខ្ញុំជានាយកនៃសកលវិទ្យាល័យ ថ្ងៃចែកសញ្ញាប័ត្រ គឺស្ថិតក្នុងចំណោមថ្ងៃដែលពិសេសបំផុត ។ ថ្ងៃមួយ នៅពេលខ្ញុំកំពុងដើរទៅកាន់ពិធីចែកសញ្ញាប័ត្រ ខ្ញុំមានចិត្តរំភើបរីករាយ នៅពេលខ្ញុំគិតថា និស្សិតដែលបានបញ្ចប់ការសិក្សា បានត្រៀមខ្លួនរួចជាស្រេច ដើម្បីចេញទៅក្នុងលោកិយ ដោយអំណាចបំផ្លាស់បំប្រែ នៃនគររបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។ នៅតាមផ្លូវដើរ ខ្ញុំបានកត់សំគាល់ពួកសត្វស្រម៉ោចដ៏ឧស្សាហ៍ព្យាយាម កំពុងរវល់វាទៅមក ដើម្បីបំពេញកិច្ចការជាប្រចាំថ្ងៃរបស់ខ្លួន ។ ខ្ញុំក៏គិតថា សត្វស្រម៉ោចទាំងនោះ មានកិច្ចការដែលសំខាន់ជាងការធ្វើសំបុក នៅក្នុងពំនូកខ្សាច់នោះទៅទៀត ។
យើងងាយនឹងវង្វេងនៅក្នុងពិភពនៃសត្វស្រម៉ោច ពោលគឺនៅពេលដែលយើងមានការរវល់យ៉ាងខ្លាំង នឹងកិច្ចការប្រចាំថ្ងៃរបស់ខ្លួន នាំឲ្យខកខានមិនបានអរសប្បាយនឹងទិដ្ឋភាពដ៏ធំជាង នៃកិច្ចការដែលព្រះទ្រង់កំពុងធ្វើនៅទូទាំងពិភពលោក ។ ខ្ញុំបានទទួលដំណឹងថា ការងារនៃព្រះវិញ្ញាណ កំពុងមានភាពផុសផលនៅទូទាំងតំបន់អាមេរិកខាងត្បូង ។ ក្នុងមួយថ្ងៃៗ មានមនុស្សរាប់ពាន់នាក់ទទួលជឿព្រះ នៅទ្វីបអាហ្រិក ។ គ្រីស្ទបរិស័ទដែលគេបៀតបៀន កំពុងមានការរីកលូតលាស់ ហើយតំបន់អាស៊ីកំពុងមានការកក្រើក ដោយសារចលនាដំណឹងល្អ ! តើដំណឹងទាំងនេះ បានដក់ជាប់នៅក្នុងចិត្តអ្នក ក្នុងការអធិស្ឋានរបស់អ្នក និងក្នុងការចាយវាយរបស់អ្នកឬទេ?
ពេលខ្ញុំគិតអំពីការមានទម្លាប់ផ្តោត ទៅលើការដែលមិនសូវសំខាន់ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំអំពីការដែល សាវ័កប៉ុលធ្វើរបាយការណ៍ថា “អ្នកដេម៉ាសបានលះចោលខ្ញុំហើយ ដោយគាត់ស្រឡាញ់លោកីយ៍នេះ”(២ធីម៉ូថេ ៤:១០)។ ខ្ញុំឆ្ងល់ ថាតើលោកដេម៉ាស បានស្តាយក្រោយ ចំពោះការដែលខ្លួនបានបោះបង់ចោលដំណឹងល្អ ដើម្បីពំនូកខ្សាច់នៃលោកិយឬទេ?
សូមយើងចាកចេញពីពិភពនៃសត្វស្រម៉ោច…
ភាពចាំបាច់នៃ ការស្រក់ទឹកភ្នែក
បន្ទាប់ពីមានការរញ្ជួយដី នៅប្រទេសហៃទី ឆ្នាំ ២០១០មក យើងមានការតក់ស្លត់ នៅពេលបានឃើញរូបភាពនៃភាពហិនហោច និងទុក្ខវេទនា ដែលប្រជាជនបានទទួលរង នៅក្នុងប្រទេសដ៏តូចមួយនេះ ។ ក្នុងចំណោមរូបភាពដ៏គួរឈឺចាប់ជាច្រើន មានរូបភាពមួយដែលខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ជាងគេ ។ គឺរូបភាពដែលបង្ហាញអំពីស្រ្តីម្នាក់ ដែលកំពុងសម្លឹងមើលទៅភាពវិនាសហិនហោចដ៏ធំក្រៃលែង ដោយការយំសោក ។ គាត់មិនអាចពិចារណា អំពីការឈឺចាប់នៃប្រជាជនរបស់ខ្លួនបានឡើយ ហើយនៅពេលដែលចិត្តរបស់គាត់ត្រូវខ្ទេចខ្ទាំ គាត់បានសម្រក់ទឹកភ្នែក ។ គេអាចយល់អំពីការឆ្លើយតបរបស់គាត់នៅពេលនោះ ។ ជួនកាល មានតែការយំសោកទេ ដែលជាការឆ្លើយតបដ៏សមរម្យ ចំពោះការឈឺចាប់ដែលយើងជួបប្រទះ ។
នៅពេលខ្ញុំពិនិត្យមើលរូបភាពនោះ ខ្ញុំបានគិតអំពីការក្តួលអាណិតនៃព្រះអម្ចាស់នៃយើង ។ ព្រះយេស៊ូវបានជ្រាបអំពីភាពចាំបាច់នៃការសម្រក់ទឹកភ្នែក ហើយទ្រង់ក៏ព្រះកន្សែងផងដែរ ។ ប៉ុន្តែ ទ្រង់ព្រះកន្សែង ចំពោះសេចក្តីហិនវិនាសមួយប្រភេទទៀត ដែលកើតឡើងពីអំពើបាប ។ នៅពេលទ្រង់យាងជិតដល់ទីក្រុងយេរូសាឡិម ដែលមានទៅដោយ អំពើពុករលួយ និងភាពអយុត្តិធម៌ ហើយនិងការឈឺចាប់ដែលអ្នកក្រុងនោះបានបង្ករ ទ្រង់បានឆ្លើយតប ដោយសម្រក់ទឹកភ្នែក ។ ដូចដែលមានចែង ថា “កាលទ្រង់យាងទៅបង្កើយ និងឃើញទីក្រុងហើយ នោះក៏ទ្រង់ព្រះកន្សែងនឹងក្រុងនោះ”(លូកា ១៩:៤១)។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ព្រះកន្សែង ដោយការក្តួលអាណិត និងសេចក្តីសោកសៅ ។
នៅពេលយើងជួបប្រទះ ភាពអមនុស្សធម៌…
បញ្ហាជាមួយពួកវីរៈបុរស
កាលនៅពីក្មេង ខ្ញុំមានវីរៈបុរសម្នាក់ គឺលោកភីធ ម៉ារ៉ាវីជ(Pete Maravich) ដែលជាកីឡាករបាល់បោះ ដែលមានពន្ទុះខ្ពស់ ដែលលេងបាល់បោះ ដូចអ្នកលេងសៀកអញ្ចឹង។
បញ្ហាចោទនៅពេលនោះ គឺការដែលខ្ញុំមានបំណងប្រាថ្នាចង់មានលក្ខណៈ ដូចលោកភីស្តូល ភីធ(Pistol Pete) បានធ្វើឲ្យខ្ញុំមិនពេញចិត្ត ចំពោះព្រះដែលបានបង្កើតឲ្យខ្ញុំមានលក្ខណៈសម្បត្តិផ្ទាល់ខ្លួន ។ នៅពេលខ្ញុំដឹងថា ខ្លួនមិនអាចលេងបាល់បោះ ឲ្យបានល្អដូចលោកភីតទេ ខ្ញុំក៏មានការបាក់ទឹកចិត្តកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ ។ ខ្ញុំថែមទាំងលែងចូលរួមជាមួយក្រុមកីឡាមហាវិទ្យាល័យ អស់មួយរយៈពេលខ្លី ព្រោះខ្ញុំមិនអាចឈានទៅដល់ខ្នាតគំរូនៃលោកម៉ារ៉ាវីជ ។
ក្មេងៗនៅសម័យនេះ ក៏នៅតែមានទម្លាប់យ៉ាងដូចនេះផងដែរ ។ ពួកគេចម្រើនវ័យធំឡើង ដោយចិត្តមិនអរសប្បាយចំពោះព្រះ ដែលបានបង្កើតពួកគេមក ឲ្យមានលក្ខណៈសម្បត្តិផ្ទាល់ៗខ្លួន ព្រោះពួកគេចង់ឲ្យខ្លួនឯង មានលក្ខណៈដូច “វីរៈបុរសដែលពួកគេយល់ថាល្អឥតខ្ចោះ”នោះ ។
នាងចូននី ឌីអាស៍(Jonny Diaz) ដែលជាអ្នកចម្រៀងគ្រីស្ទបរិស័ទ បានទទួលស្គាល់បញ្ហានេះផងដែរ ហើយគាត់បាននិពន្ធបទចម្រៀងមួយបទ មានចំណងជើងថា “ខ្លួនអ្នកដែលស្រស់ស្អាតលើសពីនេះ”។ បទនេះផ្តើមដោយឃ្លា “ក្មេងស្រីម្នាក់មានអាយុ១៤ឆ្នាំ បានមើលទស្សនាវត្តី ហើយនិយាយថា នាងចង់មានសម្រស់ដូចរូបនោះដែរ”។ ក្មេងស្រីខ្លះប្រាថ្នាចង់មានលក្ខណៈដូចនាងសេលីណា ហ្កូមេស(Selena Gomes) ដែលជាតារាឌីសនី(Disney) ឬដូចពួកតារាផ្សេងទៀត គឺមិនខុសពីកាលដែលខ្ញុំចង់មានលក្ខណៈ ដូចលោកម៉ារ៉ាវីជឡើយ ។ នាងឌីអាស៍បានច្រៀងថា…
ការរកឃើញក្រាំង
មានពេលមួយ នៅថ្ងៃអាទិត្យ នៅព្រះវិហារដែលខ្ញុំដឹកនាំ ខ្ញុំបានអញ្ចើញកុមារបីនាក់ ឲ្យស្វែងរកក្រាំងមួយចំនួន ដែលមានសរសេរខគម្ពីរពីលើ គឺក្រាំងដែលខ្ញុំបានលាក់នៅក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលថ្វាយបង្គំរបស់យើង ។ ខ្ញុំបានប្រាប់ពួកគេថា នៅពេលពួកគេរកក្រាំងនោះឃើញ ហើយអានខគម្ពីរនោះឲ្យឮៗ នោះខ្ញុំនឹងឲ្យរង្វាន់ពួកគេ ។ បើសិនជាអ្នកបានឃើញក្មេងទាំងនោះស្វែងរកក្រាំងនៅពេលនោះ មិនដឹងជាប្រសើរយ៉ាងណាទេ! ព្រោះពួកគេបានរត់ រំគិលកៅអី ហើយរកមើលក្នុងគុម្ពផ្កា និងនៅក្នុងកាបូបលុយ(ដោយ មានការអនុញ្ញាតិ)។ ពួកគេបានស្វែងរកក្រាំងនោះ ដោយការប្រឹងប្រែងយ៉ាងខ្លាំង តែពួកគេក៏មានចិត្តរំភើបរីករាយផងដែរ ។ ការព្យាយាមស្វែងរករបស់ពួកគេ និងការរកឃើញក្រាំងទាំងនោះ បាននាំឲ្យមានអំណរ ក្នុងចំណោមពួកក្មេងៗ ការបញ្ជាក់ដល់ពួកជំនុំរបស់យើង និងការយល់ដឹងជាថ្មីម្តងទៀត អំពីសារៈសំខាន់នៃព្រះបន្ទូលព្រះ។
ព្រះគម្ពីរ ២ពង្សាវតាក្សត្រ ២២-២៣ បានចែងឲ្យយើងដឹង អំពីរបៀបដែលស្តេចយ៉ូសៀស និងប្រជាជននៃនគរយូដាបានរកឃើញឡើងវិញ នូវសេចក្តីអំណរ និងសារៈសំខាន់នៃព្រះបន្ទូលព្រះ ។ ក្នុងអំឡុងពេលនៃការជុសជួលព្រះវិហារ លោកហ៊ីលគីយ៉ា ដែលជាសម្តេចសង្ឃ បានរកឃើញក្រាំងគម្ពីរក្រឹត្យវិន័យ ។ ក្រាំងគម្ពីរនោះប្រាកដជាបានបាត់ ឬលាក់ទុកនៅក្នុងរជ្ជកាលនៃស្តេចម៉ានាសេហើយ ។ បន្ទាប់ពីគេអានក្រាំងនោះឲ្យស្តេចយ៉ូសៀសស្តាប់ ទ្រង់ក៏បានស្តាប់ ហើយឆ្លើយតបចំពោះក្រាំងនោះ(ខ.១០-១១)។ ទ្រង់បានព្យាយាមស្វែងយល់ជាបន្ថែម អំពីក្រាំងនោះ(ខ.១២-២០) ហើយទ្រង់ក៏បានដឹកនាំពួកបណ្តាជន ឲ្យមានការប្តេជ្ញាចិត្តឡើងវិញ ចំពោះសារៈសំខាន់នៃព្រះបន្ទូលព្រះ នៅក្នុងជីវិតពួកគេ(២៣:១-៤)។
សព្វថ្ងៃនេះ មានមនុស្សជាច្រើន មានឱកាសអានព្រះបន្ទូលព្រះ…