Month: April 2014

ទា្វរបើកចំហរ

មាន​ទ​ស្សនៈវិ​ទូ​ជន​ជាតិ​ដាណឺម៉ាក​ម្នាក់ ឈ្មោះ​សូ រ៉ែន ឃតគីហ្កាត(Soren Kierkegaard ឆ្នាំ១៨១៣-១៨៥៥) បាន​សរសេរ​ថា​ “​បើ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​​ប្រា​ថ្នាច​ង់បាន​អ្វីមួ​យ នោះ​ខ្ញុំ​មិន​គួ​រ​ប្រាថ្នា​ចង់បាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ និង​អំណាច​ឡើយ តែត្រូវ​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន​ភ្នែក​មួយ​គូ ​ដែល​នៅ​ក្មេង និង​ឆេះ​ឆួល​ជារ​ហូត ដើម្បី​មើល​ឃើញ​ការ​អ្វី​ដែល​អាច​ធ្វើទៅ​រួច។​ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​មើល​ឃើញ​ឱកាស ​ដែល​អាច​ធ្វើការ​ងារ​បម្រើព្រះ​ដ៏អស្ចារ្យ​ជា​ច្រើន នៅ​ក្នុង​ស្ថាន​ភាព​នៃ​ជីវិត​របស់​គាត់។ ពេល​ព្រះ​បើក​ទ្វាចំ​ហរ គាត់​បាន​ឆក់​ឱកាស​ដើម្បី​ធ្វើ​បន្ទាល់​ពី​ព្រះ​គ្រីស្ទ​។ ពេល​គេ​ចាប់​ខ្លួន​គាត់ នៅ​ក្រុង​យេរូសាឡឹម ហើយ​បញ្ជូ​ន​គា​ត់​ឲ្យ​ទៅឈ​រ​នៅ ចំពោះ​លោក​អភិបាល​ភេលីច គាត់​ក៏​ប្រើ​ឱកាស​នោះ ដើម្បី​ប្រកាស​ដំណឹង​ល្អ​(កិច្ចការ ២៤:២៤)។ ខណៈ​ពេល​លោក​ប៉ូល និង ​លោក​ស៊ីឡាស​ជាប់​ឃុំឃាំង នៅ​ក្រុង​ភីលីព ពួក​គេ​ក៏​បាន​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ​ដល់​ឆ្មាំ​គុក(កិច្ចការ ១៦:២៥-៣៤)។ ក្រោយ​មក​ទៀត ​ពេល​គាត់​ជាប់​ឃុំឃាំ​ង​នៅ​ក្រុង​រ៉ូម គាត់​ក៏​យក​ឱកា​ស​នោះ លើក​ទឹក​ចិត្ត​ដល់​អ្នក​ជឿ​ព្រះ​នៅក្រុ​ង​ភីលីព​(ភីលីព ១:១២-១៨)។

នៅ​ក្នុង​សំបុត្រ ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​សរសេរ​ទៅ​កាន់​ពួក​ជំនុំ នៅ​ក្រុង​កូរិនថូស គាត់​បាន​ប្រាប់​អ្នក​ជឿ​ព្រះ​ថា គាត់​ចង់​ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ និង​ចំណាយ​ពេល ជា​មួយ​ពួក​គេ​មួ​យរ​យៈ ប៉ុន្តែ គាត់​ត្រូវ​ស្នា​ក់​នៅក្រុង​អេភេសូរ ដោយសារ​គាត់​មាន​ឱកាស​ធ្វើ​ការ​ប​ម្រើ​ព្រះ​នៅ​ទីនោះ​។ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​បាន​ចែង​ថា “ខ្ញុំ​នឹង​នៅក្រុង​អេភេសូរ​ទាល់​តែ​ដល់​ថ្ងៃបុ​ណ្យទី​៥​០​ ដ្បិ​ត​មាន​ទ្វារ​យ៉ាង​ធំ ហើយ​ស្រួល​បា​នបើក​ចំហ​ឲ្យ​ខ្ញុំ”(១កូរិនថូស ១៦:៨-៩)។ ហើយ​លោក​ប៉ុល​ក៏​បាន​នាំ​អ្នក​ដទៃ​ទៀត​ឲ្យ​រួម​ចំណែក​ជា​មួយ​គាត់ ដោយ​ឲ្យ​ពួក​គេអ​ធិស្ឋាន​សូម​ឲ្យ​ព្រះអម្ចាស់​បើក​ទ្វារ​ចំហ ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​អាច​ប្រកាស​ពី​ព្រះ​គ្រីស្ទ ឲ្យ​គេ​បាន​ឮ​ច្បាស់(កូល៉ុស ៤:៣)។

ចូរ​ទូល​សូម​ឲ្យ​ព្រះ​បង្ហាញ​ទ្វារ​ចំហរ ដែល​ជា​ឱកាស​ដែល​អ្នក​អាច​ធ្វើ​ការ​បម្រើ​ទ្រង់។ អ្នក​នឹង​ភ្ញាក់​ផ្អើល ចំពោះ​អ្វី​ដែល​អ្នក​នឹង​បាន​ឃើញ។…

អំណាច​នៃ​ការឆ្លើយតប ដោយ​សុភាព

មាន​ពេល​មួយ រថយន្ត​រប​ស់ខ្ញុំ​​បាន​ខូច នៅ​ផ្លូវ​ក្រោម​ដី អំឡុង​ម៉ោង​ដ៏​មមាញឹក នៅ​ទី​ប្រជុំ​ជន​នៃ​ទីក្រុង​បូស្តុន។ អ្នក​បើក​បរ​ផ្សេង​ទៀត ​បា​ន​បង្ហាញ​អារម្មណ៍​ធុញ​ទ្រាន់ ពេល​ពួក​គេកំ​ពុង​ព្យាយាម​បើក​វ៉ា​ខ្ញុំ។ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន រថយន្ត​របស់​ខ្ញុំ​ត្រូវ​បាន​សណ្តោង ​ទៅ​កាន់​ស្ថានីយ​មួយ​កន្លែង ដើម្បី​ជួស​ជុល។ ក្រោយ​មក វា​ក៏​ខូច​ម្តង​ទៀត ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ជាប់​គាំង​ដំណើរ នៅ​តាម​ផ្លូវ​កាត់​តាម​ព្រំ​ប្រទល់​រដ្ឋ​នៅ​ម៉ោង​២​រំលង​អាធ្រាត។ ដូច​នេះ ខ្ញុំ​ក៏​យក​វា​ទៅ​យាន្ត​ដ្ឋាន​ម្តង​ទៀត​។

គួរ​ឲ្យ​ស្តាយ​ណាស់ មាន​រថយន្ត​ចត​នៅ​យាន្ត​ដ្ឋាន ច្រើន​ជាង​មុន​ពី​រ​ដង ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ប្រកួ​ត​កីឡា​វាយ​កូន​បាល់ រេតសក់​(Red Sox)។ ពេល​ចេញ​ពី​ធ្វើកា​រ នៅថ្ងៃ​បន្ទាប់ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទៅ​យក​ឡាន។​ តែ​ពេល​ទៅដ​ល់ មាន​រថ​យន្ត​៣០​គ្រឿង កំពុង​ចត​ជុំ​វិញវា​!

​អាច​និយាយ​បាន​ថា ខ្ញុំ​មិន​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​ព្រះ​គ្រីស្ទទេ នៅ​ក្នុង​កា​រមាន​ប្រតិ​កម្ម​តបជា​ដំបូង ចំពោះ​ស្ថាន​ភាព​បែប​នេះ។ ពោល​គឺ​ខ្ញុំ​បាន​ស្រែក​ឡូឡា​ ច្រងេង​ច្រងាង ហើយ​ក្រោយ​មក ទើប​ខ្ញុំ​​ដឹង​ខ្លួន​ថា អាកប្ប​កិរិយ៉ា​បែ​ប​នេះ គ្រាន់​តែ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​កាន់​តែ​គ្មាន​ចិត្ត​ចង់​ជួយ​ជួស​ជុល​រថយន្តរ​បស់​ខ្ញុំ ពេល​ជិត​ដល់​ម៉ោង​បិទ​យាន្ត​ដ្ឋាន​ប៉ុណ្ណោះ ដូច្នេះ​ហើយ ខ្ញុំ​សម្រេច​ចិត្ត​ឈប់​ឡូឡា។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​អង្រួន​ទ្វារ​កញ្ចក់​របស់​យាន្ត​ដ្ឋាន ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​បើក​ទ្វារ។ ខ្ញុំ​រឹត​តែខឹ​ង​ថែម​ទៀត ពេល​ឃើញ​ពួក​កម្មករ​សើច​ចម្អក​ឲ្យ​ខ្ញុំ។

ខ្ញុំ​ស្ទើរ​តែ​ឈាន​ជើង​ចេញ​មិន​រួច ពេល​ដឹង​ថា ខ្លួន​មាន​លក្ខណៈ​ខុស​ពី​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ខ្លាំង​ប៉ុណ្ណា។ ខ្ញុំ​​ក៏​គោះ​ទ្វារ​កញ្ចក់​នោះ ហើយ​និ​យាយ​ត្រង់​ៗ ទៅ​កាន់​បុគ្គលិក​នៅ​ខាង​ក្នុង​ថា “​ខ្ញុំ​សុំទោ​ស”។ ពួក​គេ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល! ពួក​គេ​ក៏បើ​កទ្វា​រ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ចូល​ទៅ​ខាង​ក្នុង ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​និយាយ​យ៉ាង​សុភាព​ទៅកា​ន់​ពួក​គេ​ថា គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​មិន​គួរ​មាន​អាកប្ប​កិរិយ៉ាដូ​ច​ខ្ញុំ​ទេ។ ប៉ុន្មាន​នាទី​ក្រោយ​មក ពួក​គេ​ក៏​បាន​ផ្លាស់​ទីតាំ​ង​របស់​រថយន្ត​ផ្សេង​ទៀត…

សេចក្តីសង្ឃឹម ពេលជួបការលំបាក

ពេល​ដែល​ស្វាមី​របស់​ខ្ញុំ​សង់​សំយ៉ាប នៅ​ពី​មុខ​ផ្ទះយើង គាត់​ក៏​បា​ន​រំពឹ​ង​ថា នៅ​ថ្ងៃ​ណាមួ​យ​សត្វ​ចាប​អាច​មក​ធ្វើ​សំបុក នៅ​លើ​សំយ៉ាប​នោះ។ ដូច​នេះ​គាត់​ក៏​បាន​សង់​កំពូល នៅ​គៀន​ជ្រុង​សរសរ​សំយ៉ាប។ ក្រោយ​មក​យើង​សើច​សប្បាយ ពេលយើង​​ឃើញ​ពួក​ចាប​រ៉ូប៊ីន​កំពុង​ព្យាយាម​សង់​ផ្ទះ​ថ្មី​របស់​ពួក​វា ពី​លើ​សំយ៉ាប​នេះ។ យើង​ឃើញ​មាន​ស្មៅ​ជា​ច្រើន​គរ​លើ​គ្នា នៅ​លើ​ដំបូល​សំយ៉ាប ដែល​ពួ​ក​វាបា​ន​ពាំម​ក​ដាក់។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់​ពី​ភ្លៀង​បាន​ធ្លាក់​ជា​ប់គ្នា​ពីរ​ថ្ងៃ យើង​ក៏​ឃើញ​មាន​សំបុក​មួយ​បាន​បង្ហាញ​រូប​ រាង្គ នៅ​ចំ​កន្លែង​ដែល​យើង​មិន​នឹក​ស្មាន​​ដល់។ ដោយ​សារ​តែ​ភ្លៀង​មិន​ដាច់ ទើប​មេ​ចាប​នោះ​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​សំបុក​របស់​ខ្លួន​បិទ​ភ្ជាប់​គ្នាយ៉ា​ង​ជាប់​លាប់​។​ សត្វ​បក្សី​នោះ​បាន​ប្តូប្តេជ​ នៅ​ក្នុង​ការ​ធ្វើទ្រនំ​ថ្មី​រហូត​បាន​សម្រេច ដោយ​ចា​ក់​ស្មៅ​លាយ​ជា​មួយ​នឹង​មែក​ឈើ​តូច​ៗ​។ វា​មាន​ភាព​​អត់​ធ្មត់​យ៉ាងខ្លាំង។

ការ​អត់​ធ្មត់ នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត! យើង​អាច​មាន​ចិត្ត​នឿយ​ណាយ និង​បាក់​ទឹក​ចិត្ត ដោយសារ​យើង​ជួប​ប្រទះ​ទុក្ខ​លំបាក ពេល​យើង​ព្យាយាម​រស់​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​ដែល​ថ្វាយ​ព្រះ​កិត្ត​នាម​ដល់​ព្រះ​គ្រីស្ទ។ តែ​ពេល​ណាយើ​ង​ឆ្លង​កាត់​ទុក្ខ​លំបាក ដោយ​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ព្រះ នោះ​ទ្រង់​ប្រទាន​កម្លាំង​ឲ្យយើង​បន្ត​ដំណើរ​ទៅ​មុខ​ទៀត ទោះ​បញ្ហា​របស់​យើង​មិន​ទាន់​មាន​ដំណោះ​ស្រា​យ​ក៏​ដោយ។ បទ​គម្ពីរ កាឡាទី ៦:៩ បាន​រំព្ញ​កយើ​ង​ថា “កុំឲ្យ​ណា​យ​ចិត្ត​នឹងធ្វើ​ការ​ល្អឡើ​យ” ហើយ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង កុំ​ឲ្យ​ឈប់​ធ្វើ​ការ​ល្អ។

តើ​ព្រះ​នៃក្តីស្រ​ឡាញ់រ​បស់​យើង កំពុង​តែ​ប្រើ​ការ​លំបាក ក្នុង​ជីវិ​តយើង ដើម្បី​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​សេចក្តី​ស៊ាំ​ថ្នឹក​ឬ? ចូរ​អនុញ្ញា​ត​ឲ្យ​ទ្រង់​បង្កើត​សេចក្តី​សង្ឃឹម នៅ​ក្នុង និង​តាម​រយៈ​បុគ្គលិក​លក្ខណៈ​របស់​យើង(រ៉ូម ៥:៣-៤)។_Cindy Hess Kasper

ការដាក់ឈ្មោះថ្មី

នៅក្នុង​​អត្ថ​​បទ​​មួយ ដែល​​មា​ន​​ចំណង​​ជើង​​ថា​ “ការ​ដឹក​នាំ​ដោយ​ការ​ដាក់​ឈ្មោះ” លោក​ម៉ាក ឡាប៊ត​តុន(Mark Labberton) បាន​​​សរសេរ​​​​អំពី​​អំណាច​របស់​​ឈ្មោះ។ លោក​​បាន​ពិពណ៌នា​​ថា​ “ខ្ញុំ​​តែ​ង​មាន​​អារម្មណ៍​ថា​ បាន​ទទួល​ឥទ្ធិ​ពល​​​ពី​មិត្ត​ភ័ក្រ​ម្នាក់​ដែល​ជា​តន្រ្តី​ករ ដែលថ្ងៃមួយ គាត់​ស្រាប់​​តែ​ហៅខ្ញុំ​ថា “ពីរោះ”។ ពុំ​មាន​នរណា​ម្នាក់​ធ្លាប់​ហៅ​ឈ្មោះខ្ញុំបែ​ប​នេះ​ទាល់​តែ​សោះ។ ខ្ញុំ​មិន​ចេះ​លេង​ឧបករណ៍​ភ្លេង​ណាមួ​យ ឲ្យ​ច្បាស់​លាស់​ឡើយ។ ខ្ញុំ​ក៏មិ​ន​ចេះ​លេង​ភ្លេង​តែ​ម្នាក់​ឯង​ដែរ។ តែភ្លាម​នោះ​ខ្ញុំ​ស្រាប់​តែ​មាន​អារម្មណ៍​ថា មាន​គេស្គា​ល់ និង​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ (គាត់)បាន​កត់​សំគាល់​ខ្ញុំ ទទួល​ស្គាល់ ​និង​ឲ្យ​តម្លៃ​ទៅ​លើ​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំពិ​ត​ជា​មាន”។

នេះ​ក៏​ប្រហែល​ជា​អ្វី ដែល​លោក​ស៊ីម៉ូន​បាន​ដកពិសោធ ​ផង​ដែរ នៅ​ពេល​ដែល​ព្រះ​យេស៊ូវ​ដាក់​ឈ្មោះ​ថ្មី​ឲ្យ​គាត់។ បន្ទាប់​ពី​លោក​អន​ទ្រេ​ជឿ​ថា ព្រះ​យេស៊ូវ​ជា​ព្រះ​មែស៊ី មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន គាត់​ក៏​​បាន​ទៅនាំលោ​ក​ស៊ីម៉ូន ដែល​ជា​បង​ប្អូន​គាត់ ឲ្យ​ទទួល​ជឿ​ព្រះ​យេស៊ូវ​ផង​ដែរ​(យ៉ូហាន ១:៤១-៤២)។ ព្រះ​យេស៊ូវ​ក៏​បាន​ទត​មើល​ទៅ​ក្នុង​ជម្រៅ​នៃ​ព្រលឹង​គាត់ និង​បាន​ទទួល​ស្គាល់ ហើយ​ឲ្យ​តម្លៃ​ចំពោះ​អ្វី​ដែល​លោក​ស៊ីម៉ូន​ពិត​ជា​មាន​ក្នុង​ជីវិត​គាត់។ ពិត​មែន​ហើយ ​ព្រះ​យេស៊ូវ​ក៏​បាន​ជ្រាប​ពី​បរា​ជ័យ និង​លក្ខណៈ​​ឆេ​វឆាវ​របស់​គាត់ ដែល​អាច​នាំ​ឲ្យ​គាត់​មាន​បញ្ហា​ផង​ដែរ។ ប៉ុន្តែ មាន​ការ​ពិសេស​ជា​ងនេះ​ទៀត​ដែល​ទ្រង់​ទត​ឃើញ គឺ​ទ្រង់​ជ្រាប​អំពី​សក្តា​នុពល​ដែល​លោក​ស៊ីម៉ូន​មាន ដែល​នឹង​នាំ​ឲ្យគាត់​ក្លាយ​ជា​អ្នក​ដឹក​នាំពួ​ក​ជំនុំ។ ហេតុ​ដូច្នេះ បាន​ជា​ព្រះ​យេស៊ូវ​ដាក់​ឈ្មោះគាត់​ថា កេផាស​វិញ(ជា​ភា​សា​អារ៉ាម​អាន​ថា ពេត្រុស ដែលមា​ន​ន័យ​ថា “ថ្ម”(យ៉ូហាន ១:៤២ និង​មើល ម៉ាថាយ ១៦:១៨)។

ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​ទត​ឃើញ​យើង​យ៉ាង​ដូច​នេះ​ផ​ង​ដែរ។ ទ្រង់​ជ្រាប​ពី​អំនួត កំហឹង ​ហើយ​ជ្រាប​ថា យើង​ខ្វះសេចក្តី​ស្រឡាញ់​ចំពោះ​អ្នក​ដទៃ…

តើខ្ញុំចូលចិត្តជួយគេច្រើនពេកឬ?

តើ មនុស្ស​យើង អាច​ចូល​ចិត្ត​ជួយ​គេ​ច្រើន​​ពេ​ក​​ឬ​​? តើ​ការ​ដែល​យើង​ចូល​ចិត្ត​ជួយ​ច្រើន​ពេក អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​កាន់​តែ​ពិបាក​រស់​នៅ​មែន​ទេ? ពិត​មែន​ហើយ បើសិ​ន​ជា​ការ​ចូល​ចិត្ត​ជួយ​ច្រើន​ពេក ក្លាយ​ជា​ការ​រំខាន ការ​ឈ្លាន​ពាន ឬ​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​ធុញ​ថប់ ឬ​មួយ​ត្រួត​ត្រាអ្ន​កដ​ទៃ ឬ​គ្រប់​គ្រង​គេ​ឯងនោះ។ បើ​យើង​ជួយ​អ្នក​ដទៃ ដោយ​សារ​យើង​មាន​ចិត្ត​ថប់​បារម្ភ ​នោះមាន​ន័យ​ថា យើង​កំពុង​តែ​ព្យាយា​ម​ជួយ​ខ្លួន​ឯងទេ។

ដូចនេះ តើ​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច ឲ្យ​យើង​អាច​ដឹង​ថា បំណង​ចិត្ត ​និង​ការ​បម្រើរ​បស់​យើង ពិត​ជា​និមិត្ត​រូប​តំណាង​ឲ្យ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ឥត​លក្ខ​ខណ្ឌ​របស់​ព្រះ​មែន? តើ​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច ​ឲ្យយើ​ង​អាច​ស្រឡាញ់​អ្នក​ដទៃ​ដោយ​បំណង​ចិត្ត​ដ៏​ប​រិសុទ្ធ?​(សុភាសិត ១៦:២ ២១:២ និង ១កូរិនថូស ៤:៥)។ ពេល​យើង​អធិស្ឋាន យើង​អាច​ទូល​សូម​ព្រះអម្ចាស់ ឲ្យ​បើក​បង្ហាញ​​ឲ្យយើ​ង​ដឹង ថា​តើ​យើង​កំពុង​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​ឈឺ​ចាប់ ឬ​ជំពប់​ដួ​ល​ឬ​ទេ(ទំនុកតម្កើង ១៣៩:២៣-២៤)។ យើង​អាច​ទូល​សូម​ឲ្យ​ព្រះ​អម្ចាស់​ជួយ​យើង ​ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​អាច​បង្ហាញ​​សេ​ចក្តី​​ស្រឡាញ់ ដែល​​តែ​ង​​តែ​​អ​ត់ធ្ម​ត់ ហើយ​​ក៏​​សប្បុរស ...​ មិន​​ចេះ​​ឈ្នានី​ស មិន​​ចេះ​​អួ​ត​ខ្លួន ក៏​​មិន​​ដែល​​មា​ន​​ចិត្ត​ធំ​ផង មិន​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​បែប​មិន​គួរ​សម មិន​ដែល​រក​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន មិន​រហ័ស​ខឹង មិន​ប្រកាន់​ទោស(១កូរិនថូស ១៣:៤-៥)។

កាល​ប្រឹង​ប្រែង​ជួយ​អ្ន​កដ​ទៃ ជា​ពិសេស​មនុស្ស​ដែល​យើង​ស្រឡាញ់ជា​ង​គេ​ គឺ​មិន​អាច​ឲ្យយើង​ជៀស​ផុត​ទាំង​ស្រុង ពី​ការ​ថប់​បារម្ភ​ឡើយ។ ប៉ុន្តែ ដោយ​សារ​ព្រះ​គុណ​ព្រះ យើងអា​ច​ចាប់​ផ្តើម​ស្រឡាញ់ ដោយ​សេរី ​ដោយ​មិន​ចង់​បាន​សំណង​មក​វិញ គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះអ​ម្ចាស់​បាន​ស្រឡាញ់​យើង​ដែរ។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ យើង​អាច​សាក​ល្បង…

ស្នាមរបួសដ៏ស្រស់ស្អាត

អស់​កាល​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​កន្ល​ង​ទៅ ខ្ញុំ​បាន​ដើរ​លេង នៅ​តាម​មាត់​ទន្លេ​សាល​ម៉ូន រួច​ដើរ​កាត់​តាម​ប្រជុំ​ដើម​ស្រល់ ដែល​គេ​បាន​បក​សម្បក​ដើម​ចេញ​មួយ​ផ្នែក។ មិត្ត​ ភ័ក្រ​របស់​ខ្ញុំ​ម្នាក់ ដែល​ជាអ្នក​អភិរក្ស​ព្រៃ​ឈើ​ធ្លាប់​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា ​ជន​ជាតិ​ដើ​ម​នៅ​អាមេរិក ដែល​​បរ​បាញ់​សត្វ​នៅ​តំបន់​នេះ កាល​​ពី​​យូរ​មក​ហើយ បាន​នាំ​គ្នាប​កស​ម្បក​ឈើខា​ង​ក្រៅចេញ ដើម្បី​យក​​ស្រ​ទាប់​​ខាងក្នុង​ធ្វើ​ជា​ស្ករ​កៅ​ស៊ូ។ ស្លាក​ស្នាម​ខ្លះបា​ន​ខូច​ទ្រង់​ទ្រាយអ​ស់​ទៅ​ហើយ ប៉ុន្តែ ខ្លះ​ទៀត​បាន​​ជ័រ​​ថ្លា​​ៗ ដែល​ត្រូវ​បាន​ខ្យល់​ និង​អាកាស​ធាតុ​ដុស​ខាត់ឲ្យរឹង និង​រលោង ធ្វើឲ្យ​ប្រែក្លា​យ​ជា​មាន​សម្រស់​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត​ ដែល​កម្រ​រក​មាន។

យ៉ាង​ណាមិ​ញ អំពើ​រំលង​ដែល​យើង​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ក៏​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​នេះ​ផង​ដែរ។ យើង​ប្រហែល​ជា​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ ចំពោះ​អំពើ​បាប​ដែល​យើង​បាន​ធ្វើ​ពី​អតីត​កាល។ ប៉ុន្តែ ពេល​យើង​ប្រែ​ចិត្ត​ចេញ​ពី​បាប យើង​ថ្វាយ​បាប​ទាំង​នោះដា​ច់​ដល់​ព្រះ​យេស៊ូវ ដើម្បី​ទទួល​ការ​អត់​ទោស​បាប ​ការ​នេះ​ក៏បា​ន​បន្សល់​ទុក​នូ​​វស្លា​កស្នាម​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត​មួយ។

ចំពោះ​អ្នក​ខ្លះ បន្ទាប់​ពី​ពួក​គេបា​នភ្លក្ស​រស​ជាតិ​ល្វីង​ជូរ​ចត់​នៃអំ​ពីបា​ប​ហើយ ពួក​គេក៏​បាន​ស្អប់​ខ្ពើម​អំពើ​បាប​នោះ ក្នុង​ពេល​បច្ចុប្បន្ន។ ពួក​គេ​ស្អប់​ការ​អាក្រក់ តែ​ស្រឡាញ់​សេចក្តី​សុចរិត។ ភាព​បរិសុទ្ធ គឺ​មាន​ភាព​ស្រស់​ស្អាត​ដូច​នេះ​ឯង។

ចំពោះ​អ្នក​ខ្លះទៀ​ត ពេល​ពួក​គេ​ដឹង​ថា ខ្លួន​ខ្វះមិ​ន​ដល់​សិរីល្អ​នៃ​ព្រះ(រ៉ូម ៣:២៣) ពួក​គេ​ក៏បា​នប​ន្ទន់​ចិត្ត​ចំពោះ​អ្ន​ក​ដទៃ។ ពួក​គេ​ចាប់​ផ្តើម​មាន​ការ​យល់​ដឹង មាន​ការ​អាណិត​អាសូរ និង​សប្បុរស​ចំ​ពោះ​អ្នក ដែល​បរាជ័យ​ក្នុង​ជីវិត។ នេះ​ហើយ​ជា​សម្រស់​នៃ​ការ​បន្ទាប​ខ្លួន។ សរុប​មក កាល​ណាយើ​ងបា​នទ​ទួល​ការ​អត់​ទោសបា​ប​ហើយ យើង​ក៏​អាច​មាន​ភាព​ជិត​ស្និទ្ធ​ជា​មួយ​ព្រះ ដែល​ផ្តល់​ក្តី​មេត្តា​ដល់​យើង។ ដ្បិ​ត​អ្នក​មាន​បាប​ណា ដែល​ព្រះបា​ន​អត់​ទោស​បាប​ជា​ច្រើន អ្នក​នោះក៏​មា​នសេ​ចក្តី​ស្រឡាញ់ច្រើ​ន​ដែរ(លូកា ៧:៤៧)។ នេះ​ហើយ​ជា​សម្រស់​នៃ​ក្តីស្រ​ឡាញ់​។ _ David Roper

តើអ្នកណាជាអ្នកទទួលការសរសើរ?

ខ្ញុំនៅ​តែ​ងឿង​ឆ្ងល់​ពី​ទំនុក​បំពេរ​កូ​ន ដែល​មាន​ចំណង​ជើង​ថា “លីថល​ជែក ហន័រ​ ដ៏​តូច​ល្អិត(Jack Horner)” ដែល​គេ​ច្រៀង​ដូច​នេះ​ថា : លីថលជែក ​ហន័រក អង្គុយ​នៅ​គៀន​ជ្រុង កំពុង​ញាំ​នំ​បុណ្យ​ណូអែល។ ក្មេង​ប្រុស​នោះ​ដាក់​មេ​ដៃ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ផ្លែ​ផ្លាំ ដែល​នៅ​ក្នុង​នំ ហើយ​លើក​ផ្លែ​នោះ​ចេញ​មក រួច​និយា​យ​ទៅ​កាន់​ខ្លួន​ឯង​ថា​ “ខ្ញុំ​អី​ក៏​​ឆ្លាត​យ៉ាង​នេះ!”

វា​ដូ​ច​​​ជា​មិ​ន​សម​សោះ ដែល​ជែក​​អង្គុយ​​នៅ​​គៀន​​ជ្រុង ​ដោយ​​ដា​ក់​​មេ​ដៃ​ចូ​ល​ក្នុ​ង​​ផ្លែ​​ផ្លាំ ហើយ​លើ​កដៃ​ឡើង​​លើ រួច​និយាយ​ថា​ “ខ្ញុំ​អី​ក៏​ឆ្លាត​យ៉ាង​នេះ!” ព្រោះ​តាម​ធម្មតា គេតែ​ង​ដាក់​​ក្មេង​​ខូច ឲ្យ​អង្គុយ​នៅគៀ​នជ្រុ​ង ដើម្បី​​ដាក់​ពិន័យ​វា។ តែ​ក្នុង​រឿង​នេះ ក្មេង​ម្នាក់នេះ​ហាក់​ដូច​ជា​កំពុង​ព្យាយាម​ធ្វើ​ឲ្យ​គេមា​នចំ​ណាប់​អារម្មណ៍​ចំពោះ​វា​ទៅ​​វិញ ហើយ​ច​ង់​ឲ្យគេ​កោ​តស​រសើ​រវា ដោយសា​ររឿ​ង​នំ​នេះ​ទៅ​វិញ។

តាម​ធម្មតា យើង​រាល់​គ្នា​ចង់​ទទួល​ការ​ចាប់​អារម្មណ៍​ពី​អ្នក​ដទៃ ហើយ​ចង់​អួត​អំ​ពីសមិទ្ធ​ផល​ដែល​ខ្លួន​សម្រេច​បាន និង​សមត្ថ​ភាព​ផ្សេង​ៗ។ ជួន​កាល​យើង​គិត​ថា យើង​រស់​នៅ​សម្រាប់​តែ​ខ្លួន​ឯង​ប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ ការ​មាន​ជីវិត​បែប​នេះ គឺ​ជា​ការ​វង្វេង ហើយ​ជា​ការ​រស់​ដែល​បរាជ័យ​បំផុត។ តាម​ពិត និស្ស័យ​បាប​របស់​យើង​បាន​ដាក់​យើង​នៅ “គៀន​ជ្រុង” ដែល​ឃ្លាត​ឆ្ងាយ​ចេ​ញ​ពី​ព្រះ។ តែ​យើង​អរ​ព្រះ​គុណ​ទ្រង់ ដែល​នាំ​ឲ្យយើ​ង​មាន​ទស្សនៈ​ត្រឹម​ត្រូវ តាម​រយៈ​ទី​បន្ទាល់​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល។ ទោះ​បី​ជា​គាត់​​ធ្លា​ប់​មាន​គុណ​សម្បត្តិ​ច្រើន​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ក៏​គាត់​នៅ​តែចុះ​ចូ​ល​ចំពោះ​ភាព​ធំ​ឧត្តម្ភ​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ។ គឺ​ដូច​ដែល​គាត់​បាន​មានប្រ​សាស​ន៍ថា “ប៉ុន្តែ សេចក្តីអ្វី​​ដែលមា​ន​ប្រយោជន៍​ដល់​ខ្ញុំ​ពី​មុន នោះខ្ញុំ​​រាប់​ជា​ខាត​វិញ ដោយ​ព្រោះ​ព្រះ​គ្រីស្ទ​”(ភីលីព ៣​:៧)។ លោក​ប៉ូលទ​ទួល​ស្គាល់​ថា “ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ព្រះ​គ្រីស្ទ”(ខ.៨) គាត់​ត្រូវ​លះប​ង់​ភាព​ខ្ពង់​ខ្ពស់​របស់​ខ្លួន។

ដូច្នេះ…

សត្វស្ទាំង និងសត្វសឹង្ហ

ព្រឹកមួយ​នោះ ខ្ញុំ​មើល​សត្វ​ទន្សាយ​មួយ​ក្បាល កំពុង​ បិច​ស៊ី​ស្មៅ ​នៅ​ទីធ្លា​ក្រោ​យ​ផ្ទះ​ខ្ញុំ។ វា​ជា​សត្វ​ទន្សាយ​ដ៏​តូច​​មួយ ដែល​មាន​រោម​ព៌ណ​ត្នោត​អុច​ៗ និង​មាន​កន្ទុយ​តូច​ពណ៌​ស​ដូច​សំឡី។ រំពេច​នោះ​ស្រា​ប់​តែ​មាន​សត្វ​ស្ទាំង​មួយ​ក្បាល​ហើរ​ទម្លាក់​ខ្លួ​ន​ចុះ​យ៉ាងលឿន​ស្លេវ ដូច​ជា​ផ្លេក​បន្ទោរ។ វា​ក៏​បាន​បើក​ក្រញ៉ាំ​ដ៏​មុត​ស្រួច ដើម្បី​ចាប់​ទន្សាយ​នោះ​ជា​ចំណី។ ប៉ុន្តែ សត្វ​ទន្សា​យ​ដឹង​ខ្លួន ថា​មាន​គ្រោះ​ជិត​មក​ដល់ វា​ក៏​ស្ទុះ​ទៅ​រក​កន្លែង​សុវត្ថិភាព​បាត់ ដោយ​គេច​ផុត​ពី​ក្រញាំ​ស្ទាំង តែ​ពី​របី​ស​ង់​ទី​ម៉ែត្រ​ប៉ុណ្ណោះ។

ក្នុង​នាម​ជា​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ យើង​ត្រូវ​ចេះ​ប្រ​យ័ត្ន​ប្រយែ​ង ដើម្បី​ឲ្យ​អាច​គេច​ផុង​ពី​ខ្មាំង​សត្រូ​វ​របស់​យើង​បាន គឺ​មិន​ខុស​ពី​សត្វ​ទន្សាយ​ដែល​ដឹង​ខ្លួន​ថា មាន​សត្វ​រំពាកំ​ពុង​វាយ​ប្រហារ ហើយ​ក៏​ប្រញាប់​រត់​រក​កន្លែង​សុវត្ថិ​ភាពឡើយ​។ ដូច​ដែល​មាន​សេចក្តី​ចែង​ថា “អារក្ស​ដែល​ជា​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា វា​តែង​ដើរ​ក្រវែល​ទាំង​គ្រហឹម​ដូច​ជា​សឹង្ហ ដើម្បី​នឹង​រក​អ្នក​ណា ដែ​ល​វា​នឹង​ត្របា​ក់​លេប​បាន”(១ពេត្រុស ៥​:៨)។ សាតាំង​ចង់​លេប​ត្របាក់​យើង ដោយ​អូស​ទាញ​យើង​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​វា វា​គ្មាន​សេចក្តី​ពិត​ទាល់​តែ​សោះ(យ៉ូហាន ៨:៤៤) ហើយ​ព្យាយាម​បោក​បញ្ឆោត​យើង(លោកុប្បត្តិ ៣:១)។

ផែន​ការ​ណ៍​រប​ស់​វាប​ង្ហាញ​អំពី​ចរិក​លក្ខណៈ​មិន​ស្មោះ​ត្រង់ និង​ល្បិច​កលរបស់​វា ដែល​ចង់​លេប​ត្របាក់​យើង ពេល​យើង​ភ្លេច​ខ្លួន។ ដើម្បី​ឆ្លើយ​តប​ចំពោះ​បញ្ហា​នេះ គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​ត្រូវ​ដឹង​ខ្លួន ហើយ​ចាំ​យាម​ជា​និច្ច(១ពេត្រុស ៥:៨)។ កាល​ណាយើ​ងរ​ស់​នៅ​ដោយ​ប្រុង​ប្រៀប​ខ្លួន​ជា​និច្ច​យ៉ាង​ដូច​នេះ យើង​អាច​មើល​ដឹង ពេល​មាន​សេចក្តី​បង្រៀន​ក្លែង​ក្លា​យ​(១យ៉ូហាន ៤:១-៣ ២យ៉ូហាន ១:៧-១១) និង​យក​ឈ្នះ​សេចក្តី​ល្បួង​បាន​(ម៉ាថាយ ២៦:៤១)។ នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ចូរ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​ចំពោះ​ពួក​ដែល​ចង់​លេប​ត្របាក់​ខាង​វិញ្ញាណរ​បស់​អ្នក។ តើ​វា​កំពុង​តែ​ខ្សិប​ពាក្យ​ភូត​កុហក​អ្វី​ខ្លះ​ ដាក់​ត្រចៀក​អ្នក តើ​វា​ល្បួង​អ្នក​ដោយ​វិធី​ណាខ្លះ​? ចូរ​​តស៊ូ​​នឹ​ង​អារក្ស​​វិ​ញ​ចុះ នោះ​​វា​​នឹង​​រត់​​ចេ​ញ​​​ពី​អ្នក​​រាល់​​គ្នា​​ទៅ(យ៉ាកុប ៤:៧)។_Jennifer…

ឈ្មោះដែលគេដាក់ឲ្យ

បើមាន​នាម​ឈ្មោះ​ណា​មួយ ដែល​ពិសេស​សម្រាប់​យើង តើ​ពិសេស​ដោយ​សារ​មូល​ហេតុ​អ្វី​ខ្លះ? ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្តើម​គិត​អំពីសំណួរ​​នេះ បន្ទាប់​ពី​ខ្ញុំ​បាន​ជជែក​ជា​មួយ​ក្មេង​ស្រី​ជំទ​ង់​ម្នាក់ ខណៈ​ពេល​យើង​ឈរ​ខា​ង​ក្រៅ​ព្រះ​វិហារ នៅ​ទីក្រុង​ប្លេក រីវើ(Black River)​ ប្រទេស​ចាម៉ៃកា នា​ព្រឹក​ថ្ងៃ​អាទិត្យ​មួយ។ កាល​នោះ នាង​បាន​សួរ​ខ្ញុំ​ថា​ “តើ​អ្នក​អាច​ដាក់​ឈ្មោះ​ខ្ញុំ ក្នុង​សៀវ​ភៅ​នំម៉ាណា​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​បាន​ទេ?” ខ្ញុំ​ក៏​សួរ​នាង​វិញ ក្រែង​លោ​នាង​មាន​រឿង​មួយ សម្រាប់​ចែក​ចាយ​ក្នុង​សៀវ​ភៅ​នោះ។ រួច​នាង​ឆ្លើយ​តប​ថា​ “ខ្ញុំ​មិន​មាន​រឿង​សម្រាប់​ចែក​ចាយ​ទេ ខ្ញុំ​គ្រាន់​តែ​ច​ង់​ឲ្យ​លោក​សរសេរ​ឈ្មោះ​ខ្ញុំ​ក្នុង​សៀវ​ភៅ​នោះ​ទៅ​បាន​ហើយ”។

កាល​ណាខ្ញុំ​គិ​ត​ដល់​សំណើ និង​ឈ្មោះ​រ​បស់​នាង ខ្ញុំ​ឆ្ងល់​ណាស់​ថា តើ​ហេតុ​អ្វី​បា​ន​ជា​ឪពុក​ម្តាយ​របស់​នាង​ដាក់​ឈ្មោះ​នាង​ថា “ចូយ៉េត”(Joyeth)។ ដោយ​សារ​នាង​មាន​ចរិយ៉ា​សម្បត្តិ​រីក​រាយ នោះ​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​សន្និ​ដ្ឋាន​ថា បាន​ជា​​ឪពុ​ក​ម្តាយ​របស់​នាង​ដាក់​ឈ្មោះ​ ដែលមានន័យថា អំណរ​ដូចនេះ គឺ​​ដោយ​សារ​ពួ​កគេ​ច​ង់​ឲ្យ​នាង​មាន​អំណរ​ក្នុង​ជីវិត ហើយខ្ញុំ​ឃើញ​ថា ​ពួក​គេក៏​បា​​ន​សម​ដូច​បំណង​ហើយ។

ឪពុក​ម្តាយ​ភាគ​ច្រើន​បាន​ជ្រើស​រើស​ឈ្មោះ ដាក់​ឲ្យ​កូន​ទើប​នឹ​ងកើ​ត តាម​របៀប​នេះ​ផង ​ដែរ។ ប៉ុន្តែ មាន​ទារក​តូច​មួយ​បាន​​ទទួល​ព្រះនាម តាម​របៀប​ដែ​ល​ខុស​ប្លែក​ពី​នេះ​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ឪពុក​ម្តាយ​នៃ​ទារក​នោះ មិន​បាន​ជ្រើស​រើស​ឈ្មោះ​ដាក់​ឲ្យ​ទ្រង់​ទេ ហើយ​ការ​ដាក់​ឈ្មោះ​នោះ ក៏មិន​មែន​ក្នុង​គោល​បំណង​ ដើម្បីធ្វើ​​ឲ្យ​ទារក​នោះ​ធំ​ឡើង​មាន​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ សម​ស្រប​តាម​នាម​នោះ​ដែរ។ ត្រង់​​ចំណុច​​នេះ ខ្ញុំ​​កំពុង​និយាយ​សំដៅ​ទៅ​លើ​ព្រះ ដែល​បាន​ប្រសូត្រ​ជាម​នុស្ស ហើយ​ព្រះនាម​ទ្រង់​ត្រូវ​បាន​ដាក់​ឲ្យ ពេល​ទេវតា​លេច​ម​ក​ប្រាប់​ឪពុក​ម្តាយ​ទ្រង់ ឲ្យ​ថ្វាយ​ព្រះ​នាម​ថា “យេស៊ូវ”​(ម៉ាថាយ ១:២១)។ តើ​ហេតុ​អ្វី? “ព្រោះ​ទ្រង់​នឹង​សង្រ្គោះ​រាស្រ្ត​ទ្រង់​ឲ្យ​រួច​ពី​បាប”។ គ្មាន​អ្វី​គួរ​ឲ្យ​ឆ្ងល់​ទៀត​ទេ ព្រះ​នាម​រប​ស់​ទ្រង់​ខ្ពង់​ខ្ពស់​លើ​អស់​ទំាង​នាម​​(ភីលីព ២:៩)។…

រឿងធម្មតា និងរឿងមិនធម្មតា

ជាង​មួយ​សតវត្ស​ហើយ ដែល​ក្នុង​ការ​ប្រកួត​​វាយ​កូន​ហ្គោល កីឡា​ករ​អាច​ទទួល​បាន​ពិន្ទុ​ខ្ពស់​បំផុត ត្រឹម​តែ​៥៩​ប៉ុណ្ណោះ នេះ​បើតា​ម​ការ​កត់​ត្រា​បី​ដង​ក្នុង​ប្រវតិ្ត​ ​នៃ​ការ​ប្រកួត PGA Tour មុន​ឆ្នំា​២០១០។ បន្ទាប់​មក ក្នុង​ឆ្នាំ​ ២​០១០ លោក​ប៉ូល ហ្កោដូស(Paul Goydos)​ប្រកួត​បាន​ពិន្ទុ​៥៩ ហើយ​មួយ​ខែ​ក្រោយ​មក លោក​ស្ទូអាត អេបផលប៊ី(Stuart​Appleby)​ក៏​បាន​តាម​ទាន់​បាន​៥៩​ពិន្ទុ​ដែរ។ ហេតុ​នេះ​ហើយ​​ បា​ន​ជា​អ្នក​និពន្ធ​អំពី​កីឡា បានស្ទ​ង់​មើល​ថា ជោគ ​ជ័យ​ក្នុង​វិស័យ​កីឡា​វាយ​កូន​ហ្គោល ដែល​គេ​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន​បំផុត កំពុង​តែ​ក្លាយ​ជា​រឿង​ធម្មតា​ទៅ​ហើយ។ គួរ​​ឲ្យ​អស្ចារ្យ​ណាស់ ដែល​នៅ​ក្នុង​រដូវ​កាល​តែ​មួយ មាន​កីឡា​ករ​ដល់​ទៅ​ពីរ​នាក់​បាន​ពិន្ទុ​៥៩​ដូច​គ្នា តែ​វា​អាច​ជា​កំហុស​មួយ បើ​យើង​គិត​ថា​វា​ជា​រឿង​ធម្មតា​នោះ។

ចំពោះយើង​ដែល​ជា​​អ្នក​​ដើ​រ​តា​ម​ព្រះ​យេស៊ូវ​គ្រីស្ទវិញ វា​ក៏​ជា​កំហុស​មួយ​ផង​ដែរ បើ​​យើង​​គិ​ត​​ថា ភាព​​អស្ចារ្យ គឺ​ជា​រឿង​ធម្មតា។ ឧទាហរណ៍ សូម​យើង​​គិ​ត​អំពី​ការ​អធិ​ស្ឋាន​។ យើង​អាច​និយាយ​ទៅ​កាន់​ព្រះ​អា​ទិករ នៅ​ពេល​ណា​ក៏​បាន ដែល​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​សក​លោក​មក ដោយ​គ្រាន់​តែ​មាន​បន្ទូល​មួយ​ព្រះ​ឱស​ប៉ុណ្ណោះ! ទ្រង់​មិន​ត្រឹម​តែ​ស្វាគមយើង​ ពេល​យើង​ចូល​ក្នុង​វត្ត​មាន​ទ្រង់​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ តែ​​ថែម​ទាំង​បាន​អញ្ជើញ​យើង ឲ្យ​ចូល​ក្នុ​ង​វត្ត​មាន​ទ្រង់​ ដោយ​ចិត្ត​ក្លាហាន ដោយ​ពាក្យ​ថា​ “ដូច្នេះ ត្រូវ​ឲ្យ​យើង​រាល់​គ្នា​មក​ដល់​បល្ល័ង្ក​នៃ​ព្រះ​គុណ​ដោយ​ក្លាហាន ដើម្បី​នឹង​ទទួល​សេចក្តី​មេត្តា ហើយ​រក​បាន​ព្រះ​គុណ​សំ​រាប់​នឹង​ជួយ​ដល់​ពេល​ត្រូវ​ការ​ចុះ”(ហេព្រើរ ៤:១៦)។

ការ​ចូល​ក្នុ​ង​ព្រះ​វត្ត​មាន​ព្រះ មិន​មែន​ជា​​រឿង​ធម្មតា​ទេ តែ​មាន​ពេល​ខ្លះ យើង​បែរ​ជា​ចាត់​ទុក​ឯក​សិទ្ធិ​នេះ​ជា​រឿង​ធម្មតា​ទៅ​វិញ។ ទ្រង់​ជា​ព្រះ​ដ៏​មាន​ចេស្តា តែ​ទ្រង់​ក៏​ជា​ព្រះ​បិតា​ដែល​ស្រឡាញ់​យើង និង​អនុញ្ញា​ត​ឲ្យ​យើង​ចូល​ទៅ​ចំពោះ​ទ្រង់ នៅ​ពេល​ណា…