ត្រៀមខ្លួនទទួលសិរីល្អ
លោក ឌី ម៉ាធីន លូយដ៍ ចូន(D. Martyn Lloyd-Jones) គឺជាគ្រូអធិប្បាយ និងអ្នកនិពន្ធសេចក្តីពន្យល់ព្រះគម្ពីរ ដែលបានទទួលមរណភាព នៅថ្ងៃទី១ មិនា ឆ្នាំ១៩៨១ នៅក្នុងការសម្រាកព្យាបាល។ ចាប់ពីឆ្នាំ ១៩៣៩ ដល់ ១៩៦៨ គាត់បានបម្រើការជាគ្រូគង្វាល នៅឯព្រះវិហារ វេសនីមស្ទ័រ(Westminster) នៅទីក្រុងឡុង។ ដល់ពេលដែលគាត់ ជិតដល់ពេលលាចាកលោក គាត់ក៏បាត់បង់សមត្ថភាពនិយាយស្តី។ ពេលនោះគាត់ចង់ឲ្យគេឈប់អធិស្ឋានប្រោសជម្ងឺឲ្យគាត់ ដូចនេះគាត់ក៏បានសរសេរនៅលើក្រដាស់ថា “សូមកុំឃាត់ខ្ញុំអី ដល់ពេលដែលខ្ញុំត្រូវទៅទទួលសិរីល្អ នៅស្ថានសួគ៌ហើយ”។
ជីវិតរបស់មនុស្សមានតម្លៃជាទីបំផុត បានជាយើងពិបាកនឹងបណ្តោយឲ្យមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ ឃ្លាតចេញពីយើងទៅ នៅពេលដែលពួកគេដល់ពេលត្រូវលាចេញពីផែនដី ទៅនៅនគរស្ថានសួគ៌។ ប៉ុន្តែ ព្រះបានកំណត់ពេលវេលាសម្រាប់ជីវិតយើងរួចជាស្រេច នៅពេលដែលទ្រង់មានផែនការហៅយើង ទៅនៅជាមួយទ្រង់។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ១១៦:១៥ បានប្រាប់យើងថា “ការស្លាប់របស់ពួកអ្នកបរិសុទ្ធនៃព្រះយេហូវ៉ា ជាការវិសេសដល់ព្រះនេត្រទ្រង់”។
ពេលដែលសាវ័កប៉ុលឃើញថា សេចក្តីស្លាប់កំពុងតែរំគិលមកជិតហើយ គាត់មានការកម្សាន្តចិត្ត ដោយសារការអ្វីដែលកំពុងរង់ចាំគាត់ នៅឯនគរស្ថានសួគ៌ បានជាគាត់មានប្រសាសន៍ថា : “ពីនេះទៅមុខ នឹងមានមកុដនៃសេចក្តីសុចរិត បំរុងទុកឲ្យខ្ញុំ ដែលព្រះអម្ចាស់ដ៏ជាចៅក្រមសុចរិត ទ្រង់នឹងប្រទានមកខ្ញុំនៅថ្ងៃនោះ មិនមែនដល់ខ្ញុំតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ គឺដល់អស់អ្នកណាដែលចូលចិត្តនឹងដំណើរទ្រង់យាងមកវិញនោះដែរ”(២ធីម៉ូថេ ៤:៨)។
ទោះគ្រីស្ទបរិស័ទកំពុងតែនៅទីកន្លែងណាក៏ដោយ…
អ្នកជាមនុស្សសំខាន់
មានរឿងមួយដំណាលថា មានអ្នកនាំវង់ភ្លេងម្នាក់ កំពុងសមការប្រគំតន្រ្តី។ ពេលនោះ សម្លេងអកបានបន្លឺឡើងយ៉ាងគ្រលួច តាមចង្វាក់ភ្លេង ខណៈពេលដែលស្គរមានសម្លេងដូចផ្គរលាន់ រីឯត្រែវិញបញ្ចេញសម្លេងឡើងរំពង ហើយវីយូឡុងក៏មានសម្លេងពិរោះផងដែរ។ ប៉ុន្តែ អ្នកនាំវង់ភ្លេងបានកត់សម្គាល់ឃើញថា មានសម្លេងមួយបាត់ គឺសម្លេងខ្លុយតូច។ អ្នកផ្លុំខ្លុយបានភ្លេចខ្លួន ហើយខំតាមគេឲ្យទាន់។ អ្នកនាំវង់ភ្លេងក៏បានរំឭកគាត់ថា “យើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែសំខាន់ នៅក្នុងវង់តន្រ្តីនេះ”។
យ៉ាងណាមិញ សាវ័កប៉ុលក៏បាននិយាយពាក្យលើកទឹកចិត្ត ដូចនេះ ទៅកាន់ពួកជំនុំកូរិនថូស តាមរយៈសំបុត្ររបស់គាត់ផងដែរ(១២:៤-៧)។ គ្រីស្ទបរិស័ទម្នាក់ៗ សុទ្ធតែមានតួនាទីដ៏សំខាន់ ក្នុងរូបកាយព្រះគ្រីស្ទ។ សាវ័កប៉ុលបានរៀបរាប់អំពីអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ ហើយបានប្រៀបប្រដូចការប្រើប្រាស់អំណោយទាននីមួយៗ ទៅនឹងតួនាទីនៃអវយវៈទាំងអស់ នៃរូបការរបស់មនុស្ស ដើម្បីជាប្រយោជន៍រួម(ខ.៨-១០)។ អ្នកជឿព្រះនៅក្រុងកូរិនថូស ប្រហែលជាមានប្រពៃណី អំណោយទាន និងបុគ្គលិកលក្ខណៈខុសៗគ្នា ប៉ុន្តែ ពួកគេបានពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធតែមួយ ហើយជាកម្មសិទ្ធិនៃរូបកាយតែមួយរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ សាវ័កប៉ុលក៏បាននិយាយបញ្ជាក់ជាពិសេស អំពីផ្នែកនៃរូបកាយ ដែលមានភាពកម្សោយ និងពិបាកយល់ ហើយបានបង្រៀនថា អ្នកជឿព្រះទាំងអស់សុទ្ធតែមានតួនាទីដ៏សំខាន់ និងចាំបាច់។ គ្មានផ្នែកមួយណា ដែលសំខាន់ជាងផ្នែកដទៃទៀតឡើយ។
សូមចាំថា ព្រះយេស៊ូវបានប្រទានឲ្យអ្នក មានការរួមចំណែក ហើយទ្រង់នឹងប្រើអ្នក ដើម្បីស្អាងរាស្ត្រទ្រង់ឡើយ។–Marvin Williams
បញ្ហា
មានពេលមួយ ខ្ញុំមានចិត្តត្រេកអរណាស់ ពេលដែលថ្ងៃចុងក្រោយ នៃឆ្នាំចាស់ជិតកន្លងផុតទៅ។ ឆ្នាំចាស់មានពេញទៅដោយ ទុក្ខព្រួយ ជម្ងឺ និងទុក្ខសោក។ ខ្ញុំបានត្រៀមខ្លួនជាស្រេច ដើម្បីទទួលស្វាគមន៍ខែមករា ដែលនឹងនាំភាពរីករាយសាទរ មកជាមួយផង!
ប៉ុន្តែ ឆ្នាំថ្មីចូលមកដល់ ខ្ញុំក៏បានទទួលដំណឹងអាក្រក់មួយ ហើយមួយទៀត ជាបន្តបន្ទាប់។ មិត្តភ័ក្ររបស់ខ្ញុំខ្លះបានបាត់បង់ឪពុកម្តាយ។ អ៊ំប្រុសរបស់ខ្ញុំបានគេងស្លាប់ នៅក្នុងដំណេក។ មិត្តភ័ក្ររបស់ខ្ញុំមួយចំនួនបានទទួលដំណឹងថា ខ្លួនមានជម្ងឺមហារីក។ បងប្រុសរបស់មិត្តរួមការងាររបស់ខ្ញុំ និងកូនប្រុសរបស់មិត្តភ័ក្ររបស់ខ្ញុំម្នាក់ បានស្លាប់យ៉ាងអាណោចអាធម។ ឆ្នាំថ្មីហាក់ដូចជានាំមកនូវដំណឹងក្រៀមក្រំជាច្រើនលើសលប់ គឺខុសពីការរំពឹងទុករបស់ខ្ញុំទៅវិញ។
យ៉ាងណាមិញ បទគម្ពីរ យ៉ូហាន ១៦:៣៣ បានប្រាប់យើងថា “នៅលោកីយ៍នេះ នោះអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្តីវេទនាមែន”។ សូម្បីតែចំពោះកូនព្រះ ក៏ព្រះទ្រង់មិនបានសន្យាថា ពួកគេនឹងមានភាពស្រណុកស្រួល ភាពសម្បូរសប្បាយ ឬមានសុខភាពល្អជានិច្ចឡើយ។ តែទ្រង់នឹងមិនទុកឲ្យយើងនៅតែម្នាក់ឯង ពេលដែលយើងមានបញ្ហានោះឡើយ។ បទគម្ពីរអេសាយ ៤៣:២ បានរំឭកយើងថា ពេលដែលយើងឆ្លងទឹកជ្រៅ ព្រះគង់នៅជាមួយយើង។ ទោះបីជាយើងមិនតែងតែអាចយល់អំពីបំណងព្រះទ័យព្រះ នៅក្នុងទុកលំបាកដែលយើងជួបប្រទះក៏ដោយ ក៏យើងនៅតែអាចជឿជាក់លើព្រះទ័យទ្រង់ ពេលដែលយើងស្គាល់ទ្រង់ច្បាស់។
ព្រះនៃយើង ជាព្រះនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏បរិបូរ ហើយ “ទោះស្លាប់ ឬរស់ … ការអ្វីនៅជាន់នេះ ឬទៅមុខ ឬឥទ្ធិឫទ្ធិអ្វី ឬរបស់អ្វីដែលកើតមកឯទៀតក្តី…
ភាពរញ៉េរញ៉ៃ
ព្រះយេស៊ូវមានចំណុចជាច្រើន ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍។ នៅក្នុងព្រះរាជកិច្ចរបស់ទ្រង់ មានចំណុចមួយ ដែលតែងតែធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការឆ្លើយតប ដោយចិត្តភ្ញាក់ផ្អើលជានិច្ច គឺការបង្រៀនដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់ អំពីជីវិតរបស់មនុស្ស។
ខណៈពេលដែលយើង កំពុងធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ជីវិតនេះ យើងប្រហែលជាដើរដល់ចំណុចមួយ ដែលយើងគិតថា យើងបានរកឃើញដំណោះស្រាយ ហើយមានភាពជ្រៅជ្រះ នៅក្នុងការគិត និងការឆ្លើយតបរបស់យើង នៅក្នុងការឈ្មុសឈ្មុលក្នុងដំណើរជីវិតយើងហើយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវក៏បានឲ្យយើងបង្អង់ឈប់សិន ហើយបានត្រាសហៅយើង ឲ្យដើរតាមផ្លូវថ្មី ដែលប្រសើរជាង។ សូមយើងមានការប្រុងប្រយ័ត្ន! ការដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេស៊ូវ មិនមែនជាការងាយស្រួលទេ។
ចូរពិចារណាអំពីការបង្រៀនដែលពិបាកយល់មួយចំនួន ដូចជា : ដើម្បីឲ្យបានជីវិត អ្នកត្រូវហ៊ានលះបង់ជីវិត(ម៉ាកុស ៨:៣៥)។ ដើម្បីឲ្យបានទ្រព្យសម្បត្តិ អ្នកត្រូវតែចែកទ្រព្យឲ្យគេ(ម៉ាថាយ ១៩:២១)។ “មានពរហើយ អស់អ្នកដែលយំសោក”(៥:៤)។ ដើម្បីធ្វើជាអ្នកដឹកនាំគេ អ្នកត្រូវតែបម្រើ(លូកា ២២:២៦) ហើយការរងទុក្ខ ជាការមានពរ(ម៉ាថាយ ៥:១០-១១)។
ពេលដែលមនុស្សបានឮការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវ យ៉ាងដូចនេះ ពួកគេយល់ថា ខ្លួនមិនអាចកាន់តាមព្រះបន្ទូលទ្រង់បានទេ។ ប៉ុន្តែ តាមពិតគឺដោយសារយើងមិនយល់ទៅវិញទេ។ ការបង្រៀនរបស់ទ្រង់មិនរញ៉ែរញ៉ៃទេ គឺគំនិតយើងទៅវិញទេ ដែលរញ៉ែរញ៉ែនោះ! យើងមិនខុសពីកូនក្មេង ដែលគិតថា ខ្លួនចេះជាងឪពុកម្តាយ នៅក្នុងការសម្រចចិត្ត ជ្រើសរើសយករបស់អ្វីដែលល្អបំផុត។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះទ្រង់មានបន្ទូលប្រាប់យើងថា “គំនិតអញ មិនមែនដូចជាគំនិតរបស់ឯងរាល់គ្នាទេ…
មានអំណាច
ពេលដែលគ្រូពេទ្យបានពិនិត្យរកឃើញថា បងស្រីរបស់ខ្ញុំមានជម្ងឺមហារីក ខ្ញុំក៏បានប្រាប់មិត្តភ័ក្រខ្ញុំ ឲ្យអធិស្ឋានឲ្យគាត់។ ពេលដែលគាត់ចូលបន្ទប់វះកាត់ យើងបានអធិស្ឋានសូមឲ្យគ្រូពេទ្យវះកាត់ មានលទ្ធភាពសម្អាតដុំមហារីកនោះ ចេញពីខ្លួនគាត់ ដើម្បីកុំឲ្យគាត់ត្រូវឆ្លងកាត់ការចាក់ថ្នាំគីមី ឬបាញ់កាំរស្មីឡើយ។ ហើយព្រះក៏បានឆ្លើយតបតាមសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់យើង! ពេលដែលខ្ញុំផ្សព្វផ្សាយដំណឹងនេះទៅ មានមិត្តភ័ក្ររបស់ខ្ញុំម្នាក់បានមានប្រសាសន៍ថា “ខ្ញុំមានការសប្បាយចិត្តណាស់ ដែលការអធិស្ឋានរបស់យើងមានអំណាចប្រោសឲ្យជា”។ ខ្ញុំក៏បានឆ្លើយតបថា “ខ្ញុំសូមព្រះគុណព្រះ ដែលបានឆ្លើយតប តាមការអធិស្ឋានរបស់យើង លើកនេះ”។
សាវ័កយ៉ាកុបបានមានប្រសាសន៍ថា “សេចក្តីទូលអង្វរដ៏អស់ពីចិត្តរបស់មនុស្សសុចរិត នោះពូកែណាស់”(យ៉ាកុប ៥:១៦)។ ត្រង់ចំណុចនេះ តើការដែលសាវ័កយ៉ាកុបប្រើពាក្យ “អស់ពីចិត្ត” និង “មនុស្សសុចរិត” មានន័យថា កាលណាយើងអធិស្ឋានកាន់តែខ្លាំង ឬកាលណាមានមនុស្សកាន់តែច្រើនជួយអធិស្ឋានឲ្យយើង នោះយើងនឹងកាន់តែងាយទទួលការឆ្លើយតបពីព្រះឬ? ព្រះបានឆ្លើយតបចំពោះខ្ញុំ ដោយចម្លើយថា “ទេ” និង “រង់ចាំ” ជាច្រើនដងមកហើយ បានជាខ្ញុំចង់សួរដូចនេះ។
ការអធិស្ឋានមានអំណាចណាស់ តែមានចំណុចដែលយើងត្រូវយល់។ យើងបានទទួលការបង្រៀន ឲ្យមានជំនឿ ឲ្យទូលសូមឲ្យអស់ពីចិត្ត និងដោយចិត្តក្លាហាន ឲ្យអត់ធ្មត់ ឲ្យចុះចូលនឹងបំណងព្រះទ័យទ្រង់។ ប៉ុន្តែ ព្រះបានឆ្លើយតបការអធិស្ឋាន តាមប្រាជ្ញារបស់ទ្រង់ ហើយការឆ្លើយតបរបស់ទ្រង់ គឺតែងតែល្អជានិច្ច។ ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់អរព្រះគុណព្រះ ដែលសព្វព្រះទ័យនឹងស្តាប់ឮពាក្យយើងអធិស្ឋានចេញពីចិត្ត ហើយទោះបីជាទ្រង់ឆ្លើយតប យ៉ាងដូចម្តេចក៏ដោយ ក៏ទ្រង់នៅតែល្អជានិច្ច។
ខ្ញុំចូលចិត្តប្រសាសន៍របស់លោក អូលេ…
ព្រះប្រាកដជាស្រឡាញ់ខ្ញុំជាងគេ
ក្នុងអំឡុងពេលវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចធ្ងន់ធ្ងរ ខ្ញុំបានបង្កើតក្រុមទ្រទ្រង់ សម្រាប់ជួយគ្រីស្ទបរិស័ទ ដែលកំពុងមានបញ្ហាអត់ការងារធ្វើ។ យើងបានជួយពិនិត្យពាក្យចូលធ្វើការរបស់ពួកគេ ជួយស្វែងរកបណ្តាញការងារ ព្រមទាំងជួយអធិស្ឋានឲ្យពួកគេផងដែរ។ ក្រោមមក មានបញ្ហាមួយកើតឡើង។ គឺនៅពេលដែលពួកគេរកបានការងារធ្វើ ពួកគេស្ទើរតែមិនដែលត្រឡប់មក ចូលរួមក្រុមរបស់យើងវិញ ដើម្បីផ្តល់នូវការទឹកចិត្តឡើយ។ ការនេះបានធ្វើមានភាពឯកោ និងការដាច់ទំនាក់ទំនង កើតមានឡើងកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ សម្រាប់អ្នកដែលសល់នៅក្នុងក្រុមទ្រទ្រង់។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មានបញ្ហាកាន់តែអាក្រក់ជាងនេះទៅទៀត បានកើតឡើង ដោយសារអ្នកខ្លះ ដែលរកបានការងារធ្វើ ហើយមិនដែលបាត់បង់ការងារ។ ពួកគេបានបញ្ចេញយោបល មកកាន់អ្នកដែលមិនទាន់មានការងារធ្វើ ដោយការស្តីបន្ទោស គឺមិនខុសពីការដែលមិត្តភ័ក្រលោកយ៉ូប បានចោទប្រកាន់គាត់ ពេលដែលគាត់កំពុងមានទុក្ខវេទនាថា “បើខ្លួនអ្នកក៏បរិសុទ្ធ ហើយទៀងត្រង់ នោះពិតប្រាកដជាទ្រង់នឹងតើនឡើងជួយដល់អ្នក ព្រមទាំងប្រោសឲ្យទីលំនៅដ៏សុចរិតរបស់អ្នក បានប្រកបដោយសេចក្តីចំរើនផង”(យ៉ូប ៨:៦)។ ក្នុងជំពូក១២ លោកយ៉ូបបានចាប់ផ្តើមនិយាយពាក្យ ដែលអ្នកមានការងារធ្វើ នៅសម័យសព្វថ្ងៃ អាចយល់បាន។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា គាត់មិនឲ្យតម្លៃពួកអ្នក ដែលចេះតែមានជីវិតសុខស្រួលជានិច្ចនោះឡើយ (ខ.៥)។
ពេលដែលអ្វីៗមានដំណើរការល្អ យើងប្រហែលជាចាប់ផ្តើមគិតថា យើងជាមនុស្សដែលល្អជាងពួកអ្នកដែលកំពុងមានបញ្ហា ឬជាមនុស្សដែលព្រះស្រឡាញ់ជាង ពួកអ្នកដែលកំពុងមានបញ្ហាហើយ បានជាយើងគ្មានបញ្ហាដូចនេះ។ យើងបានភ្លេចហើយថា លោកិយដែលបានធ្លាក់ចូលក្នុងអំពើបាប បាននាំឲ្យមានផលប៉ះពាល់ មកលើមនុស្សគ្រប់រូប ដោយមិនរើសមុខឡើយ។ ព្រះអម្ចាស់ស្រឡាញ់យើងរាល់គ្នា ហើយយើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែត្រូវការទ្រង់ ទោះជាយើងកំពុងមានភាពសុខសប្បាយ ឬកំពុងមានទុក្ខលំបាកក៏ដោយ។ ជ័យជម្នះ…
ដោះស្រាយហើយ
ខ្ញុំចូលចិត្តមើលការប្រកួតបាល់ទាត់ ហើយខ្ញុំជាអ្នកគាំទ្រក្លឹបបាល់ទាល់លីវើភូល(Liverpool) ក្នុងការប្រកួតព្រីមាលីក(Premier League) ក្នុងប្រទេសអង់គ្លេស។ ពេលដែលក្រុមកីឡាករអាវក្រហមទាំងនោះកំពុងប្រកួត ខ្ញុំខំតាមដានទាំងចិត្តភ័យអរ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍តានតឹងជាប់ជានិច្ច ក្នុងការទស្សនានេះ ព្រោះការទាត់បញ្ចូលទីតែមួយគ្រាប់ ឬការដែលកីឡាករភ្លាត់ស្នៀតតែបន្តិច អាចកែប្រែលទ្ធផលនៃការប្រកួតបាន។ ការនេះក៏ជាកត្តា ដែលនាំឲ្យមានភាពសប្បាយរីករាយ ក្នុងការទស្សនាផងដែរ។ ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានមើលគេចាក់ឡើងវិញនូវរូបភាពយឺតៗ នៃការប្រកួតរបស់ក្រុមលីវើភូល។ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលបានដឹងថា ខ្លួនមានអារម្មណ៍ស្ងប់ជាងមុន នៅក្នុងការទស្សនារូបភាពយឺត ៗនេះ។ តើហេតុអ្វី? ព្រោះខ្ញុំបានមើលម្តងហើយ ដូចនេះខ្ញុំដឹងអំពីលទ្ធផលនៃការប្រកួត បានជាខ្ញុំអាចទស្សនាស កម្មភាពនោះ ដោយអំណរ និងគ្មានភាពតានតឹងអ្វីឡើយ។
ជាញឹកញាប់ ការរស់នៅរបស់យើង មានលក្ខណៈមិនខុសពីការតាមដានការប្រកួតកីឡាឡើយ។ យើងមានការភ្ញាក់ផ្អើល ការនឿយណាយ និងការភ័យខ្លាច ពេលដែលយើងមិនដឹងច្បាស់ អំពីលទ្ធផលដែលយើងនឹងទទួលនៅពេលខាងមុខ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ អាចទទួលបាននូវការកម្សាន្តចិត្ត ដោយដឹងការពិតថា ទោះបីជាយើងមិនអាចដឹងជាមុន អំពីលទ្ធផលនៃបញ្ហាជាច្រើន ក្នុងជីវិតយើងក៏ដោយ ក៏យើងអាចដឹងច្បាស់ថា លទ្ធផលដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់យើង គឺបានសម្រេចដោយកិច្ចការដែលព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើ នៅលើឈើឆ្កាងហើយ។
សាវ័កយ៉ូហានបានចែងយ៉ាងច្បាស់ថា “ខ្ញុំបានសរសេរសេចក្តីទាំងនេះ ផ្ញើមកអ្នករាល់គ្នា ដែលជឿដល់ព្រះនាមព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានដឹងថា អ្នករាល់គ្នាមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចហើយ”(១យ៉ូហាន ៥:១៣)។ យើងប្រហែលជាមានការភ្ញាក់ផ្អើល នៅក្នុងដំណើរនៃជីវិតរបស់យើង តែដោយសារព្រះរាជកិច្ចដែលព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើសម្រេច យើងអាចមានសន្តិភាពក្នុងចិត្ត។…
អំណោយនៃការគេង
ការគេងមានភាពចាំបាច់ ចំពោះសុខភាពរបស់យើងខ្លាំងណាស់។ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តមិនបានដឹងច្បាស់ អំពីមូលហេតុ ដែលយើងត្រូវការការគេងឡើយ តែពួកគេដឹងថា មានការអ្វីកើតឡើង ពេលដែលយើងគេងមិនគ្រប់គ្រាន់។ យើងនឹងប្រឈមមុខនឹងការចាស់ជាងវៃ ការឡើងទម្ងន់ និងជម្ងឺផ្សេងៗ រាប់ចាប់ពីជម្ងឺផ្តាសាយ រហូតដល់ជម្ងឺមហារីក។ ពេលដែលយើងកំពុងរសាត់អណ្តែត ឆ្ពោះទៅរកពិភពសុបិន្តក្នុងដំណេក ព្រះបានធ្វើសម្រេចនូវការជាច្រើន នៅក្នុងរូបកាយយើង ដែលនោះពិតជាអស្ចារ្យណាស់។ ពេលដែលយើងកំពុងនៅស្ងៀមក្នុងការលង់លក់ក្នុងដំណេក ព្រះបានបញ្ចូលថាមពលឲ្យយើងឡើងវិញ ទ្រង់បានជួសជុល និងបង្កើតកោសិការយើងឡើងវិញ ហើយរៀបចំពត៌មាន នៅក្នុងខួរក្បាលយើងឡើងវិញ។
មានមូលហេតុជាច្រើន ដែលនាំឲ្យយើងមិនអាចគេងបានគ្រប់គ្រាន់ ហើយមានមូលហេតុខ្លះ យើងមិនអាចដោះស្រាយបានទេ តែព្រះគម្ពីរបានបង្ហាញថា យើងមិនគួរគេងមិនបានគ្រប់គ្រាន់ ដោយសារធ្វើការហួសកំណត់ឡើយ(ទំនុកដំកើង ១២៧:២)។ ការគេង គឺជាអំណោយដែលព្រះប្រទានយើង ហើយយើងគួរតែទទួលអំណោយមួយនេះ ដោយការដឹងគុណទ្រង់។ បើយើងគេងមិនគ្រប់ទេ យើងត្រូវស្វែងយល់ពីមូលហេតុ ដែលយើងគេងមិនគ្រប់។ តើយើងបានក្រោកពីព្រលឹម ហើយក្រចូលគេង ដើម្បីរកប្រាក់ទិញរបស់ដែលយើងត្រូវការឬ? តើយើងកំពុងតែប្រឹងប្រែធ្វើការងារបម្រើព្រះ ដោយគិតថា ក្រៅពីយើង គឺគ្មាននរណាអាចធ្វើការងារនោះឬ?
មានពេលខ្លះ អារក្សបានល្បួងឲ្យខ្ញុំជឿថា ការងារដែលខ្ញុំធ្វើ នៅពេលដែលខ្ញុំមិនទាន់គេងមានសារៈសំខាន់ជាងកិច្ចការដែលព្រះធ្វើ ពេលខ្ញុំកំពុងគេង។ ការគេងគឺជាអំណោយមកពីព្រះ ប៉ុន្តែ ការដែលយើងបដិសេធអំណោយមួយនេះ គឺមិនខុសពីការទូលទ្រង់ថា ការងារទូលបង្គំសំខាន់ជាងការងាររបស់ទ្រង់នោះឡើយ។ ព្រះមិនសព្វព្រះទ័យនឹងឲ្យនរណាម្នាក់ ក្លាយជាទាសករនៃការងារឡើយ។ ទ្រង់សព្វព្រះទ័យ នឹងឲ្យយើងអរសប្បាយ…
ស្មរបន្ទាល់ដែលបាននិយាយប្រាប់
ពេលដែលទូរទស្សន៍ថ្ងៃនៃការរុករកឃើញ (Day of Discovery) ធ្វើការសម្ភាសប្រជាជន អំពីជីវប្រវត្តិរបស់បុគ្គលល្បីៗ យើងមានចិត្តសប្បាយរីករាយ នៅក្នុងការសម្ភាសពួកគេ អំពីដំណើរជីវិតរបស់អ្នកទាំងនោះ។ អស់ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមក យើងបានសម្ភាសបុរសម្នាក់ ដែលធ្លាប់ស្នាក់នៅ ក្នុងបន្ទប់ជាមួយលោក អេរីក លីដែល(Eric Liddell) នៅក្នុងមន្ទីឃុំឃាំងអ្នកទោសនយោបាយ ក្នុងប្រទេសចិន ហើយយើងបានសម្ភាសស្រ្តីម្នាក់ ដែលធ្លាប់រស់នៅ ក្នុងផ្ទះរបស់លោកស៊ី អេស លូវីស(C.S. Lewis) កាលនាងជាក្មេងជំទង់ ក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី២ រួចយើងក៏បានសម្ភាសបុរសម្នាក់ ដែលជាអ្នកបើកបររថយន្ត ឲ្យបណ្ឌិត ចច វ៉ាស៊ីនតោន ខាវើរ(Dr. George Washington Carver) នៅក្នុងការធ្វើដំណើរ ទៅធ្វើជាវាទគ្មិន នៅទូទាំងបណ្តារដ្ឋ ក្នុងភូមិភាគខាងត្បូង នៃសហរដ្ឋអាមេរិក។ ពួកគេបាននិយាយបើកចំហរ ដោយមិនលាក់លៀម អំពីបុគ្គលពិសេសៗទាំងនោះ ដែលពួកគេបានស្គាល់។
សាវ័កយ៉ូហានបានសរសេរសំបុត្រមួយច្បាប់ ពេលគាត់កំពុងមានវ័យចាស់ ដែលនៅក្នុងឃ្លាដំបូងនៃសំបុត្រនេះ គាត់បានបញ្ជាក់ថា គាត់ជាស្មរបន្ទាល់ និងជាអ្នកដែលបានដើរតាមទ្រង់យ៉ាងជិតដិត គឺដូចដែលគាត់មានប្រសាសន៍ថា “ដ្បិតព្រះដ៏ជាជីវិត ទ្រង់បានលេចមកហើយ យើងខ្ញុំបានឃើញទ្រង់ ក៏ធ្វើជាទីបន្ទាល់ ប្រាប់ដល់អ្នករាល់គ្នា ពីជីវិតនោះដ៏រស់នៅអស់កល្បជានិច្ចដែលពីដើមស្ថិតនៅនឹងព្រះវរបិតា ហើយបានលេចមកឲ្យយើងខ្ញុំឃើញ”(១យ៉ូហាន ១:២)។ គោលដៅនៃការសរសេរសំបុត្រនេះ…
ធ្វើវាឲ្យត្រឹមត្រូវ
វាជាថ្ងៃដ៏ល្អឥតខ្ចោះ សម្រាប់ការលក់ដូររបស់របរក្នុងផ្ទះ ដែលយើងឈប់ប្រើ ព្រោះផ្ទៃមេឃស្រឡះ ហើយអាកាសធាតុក៏ល្អទៀត។ មនុស្សម្នាបានមកមើលខោអាវ សៀវភៅសម្រាប់អាន និងចានបាយដែលមានទំហុំខុសៗគ្នា ដែលយើងបានតម្រៀបនៅមុខផ្ទះ។ ពេលនោះ ខ្ញុំក៏ចាប់អារម្មណ៍ឃើញថា មានស្រ្តីម្នាក់កំពុងមើលខ្សែករពណ៌សរមួយខ្សែ។ ពីរបីនាទីក្រោយមក ខ្សែករមួយខ្សែនោះ ក៏បានបាត់ស្រមោល ហើយស្រ្តីដែលចូលចិត្តខ្សែករនោះក៏លែងឃើញនៅទីនោះដែរ។ ពេលខ្ញុំក៏ក្រឡេចទៅឃើញនាងកំពុងដើរតាមផ្លូវ ខ្ញុំក៏រត់ត្រឹកៗតាមពីក្រោយនាង ហើយក៏ឃើញគ្រឿងអល្ល័ង្កាដែលខ្ញុំបានបាត់នោះ កំពុងនៅក្នុងដៃនាង។ ពេលដែលយើងប្រឈមមុខគ្នា ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះ នាងក៏ព្រមបង់ថ្លៃ សម្រាប់របស់ដែលនាងបានលួចនោះ។
លោកសាខេជាអ្នកយកពន្ធ ដែលបានឡើងដើមឈើមើលព្រះយេស៊ូវ។ ពេលគាត់បានជួបព្រះយេស៊ូវ ជីវិតគាត់ក៏មានការផ្លាស់ប្រែ។ គាត់បានសន្យាថា នឹងសងប្រាក់១ជា៤ ដល់អ្នកណា ដែលគាត់បានកេងបំបាត់(លូកា ១៩:៨)។ នៅសម័យនោះ ពួកអ្នកយកពន្ធច្រើនតែគិតពន្ធប្រជាជនលើសកំណត់ ហើយយកប្រាក់លើសនោះ ដាក់ចូលក្នុងហោប៉ៅខ្លួនឯង។ ការដែលលោកសាខេមានចិត្តអន្ទះសារ ចង់សងប្រាក់នោះទៅគេវិញ ហើយចែករំលែកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់ពាក់កណ្តាលដល់អ្នកក្រ គឺបានបង្ហាញពីការប្រែចិត្តរបស់គាត់។ កាលពីមុន គាត់ជាអ្នកយករបស់ពីគេ តែក្រោយពីបានជួបព្រះយេស៊ូវហើយ គាត់បានប្តេជ្ញាចិត្តថា នឹងសងទៅគេវិញ ព្រមទាំងធ្វើជាអ្នកចែករំលែកទ្រព្យផង។
គំរូរបស់លោកសាខេ អាចលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យមានការកែប្រែដូចគាត់ផងដែរ។ ពេលដែលព្រះរំឭកឲ្យយើងនឹកចាំអំពីរបស់ដែលយើងបានយកពីគេ ប្រាក់ពន្ធដែលយើងមិនបានបង់ ឬការដែលយើងបានធ្វើខុសចំពោះអ្នកដទៃ យើងអាចថ្វាយសិរីល្អដល់ទ្រង់ ដោយធ្វើឲ្យត្រឹមត្រូវតាមបំណងព្រះទ័យទ្រង់វិញ។–Jennifer Benson Schuldt