Month: December 2013

បដិសេធពន្លឺ

ពីព្រលឹម​ថ្ងៃ​ទី 21ខែធ្នូ ឆ្នាំ 2010 មាន​ច័ន្ទ​គ្រាស​ពេញ​តួ​នៅ​ក្នុង​រដូវ​រងារ ហើ​យខ្ញុំ​ជា​ម​នុស្សម្នា​ក់បា​ន​ឃើញ​ព្រឹត្តិ​ការ​ណ៍នេះផ្ទា​ល់ភ្នែ​ក ដែល​ព្រឹ​ត្តិការណ៍​នេះធ្លា​ប់បា​ន​កើត​ឡើង​ម្តង​ដែរ កាល​ពី​ឆ្នាំ1​638។ ស្រមោល​ងងឹត​នៃ​ផែន​ដី​ខិត​ចូល​ម​កប​ន្តិច​ម្ត​ង​ៗ ហើយបា​នឈ​ប់​ទ្រឹង​បាំង​ពន្លឺ​ខែ​ពេញ​វង្ស ក៏​បាន​ប​ង្កើ​តជា​ព​ន្លឺ​ក្រ​ហម​ស្រគាំ​ឡើង។ វា​ជា​ព្រឹត្តិ​ការណ៍​គួរ​ឱ្យ​កត់​សម្គាល់ និ​ងស្រ​ស់​ស្អាត​ណាស់។ យ៉ាង​ណាម៉ិ​ញ ហេតុការណ៍​នេះបា​នរំ​លឹក​ខ្ញុំថា​ ភាព​ងងឹត​ដែល​មើល​ឃើញ​នេះ ជា​ផ្នែក​មួ​យនៃស្នាម​ព្រះ​ហស្ត​របស់​ព្រះ​ជាម្ចាស់ បាន​បង្កើត​មក រី​ឯ​ភាព​ងងឹត​ខាង​ឯ​វិញ្ញាណ​វិញ គឺ​មិន​មែន​ទេ។

លោក ស្គូតធីស ជា​គ្រូគ​ង្វាលនៅ​អា​ឡិក​សាន់ឌឺ ម៉ាកឡារ៉ែន (Scottish pastor Alexander MacLaren) បាន​និយាយ​ថា “អស់​អ្នក​ណា​បាន​ច្រាន​ចោល មិន​ទទួល​យកព​ន្លឺ​គឺ​ជាឪ​ពុ​ក​នៃសេ​ចក្តី​ង​ងឹត​សូន្យ​សុង រី​ឯ​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​មាន​ពន្លឺ​ហើយ តែ​មិន​បាន​ទុក​ចិត្ត​នឹង​ពន្លឺ​នោះប្រៀ​បដូ​ច​ជា​ដុំ​ពពក​ខ្មៅ​ងងឹត​យ៉ាង​ក្រាស រុំព័ទ្ឋ​ជុំវិញ​ខ្លួន​អ្នក​នោះ រក​មើល​អ្វី​មិ​នយ​ល់​សោះ”។ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​រៀប​រាប់​ពីកា​រ​រូប​កាយ​នេះ ដើម្បី​នាំ​ឱ្យ​ស្គាល់​ពី​ចិត្ត និង​គំនិត​ខាង​ឯ​ព្រលឹង​វិញ្ញាណ ដែល​បាន​បាត់​ពន្លឺ​ទៅ​ដោយ​ទ្រង់​មាន​បន្ទូ​ល​ថា “ដូច្នេះ បើព​ន្លឺដែ​ល​នៅក្នុ​ង​ខ្លួន​អ្នក​ជាសេ​ចក្តីង​ងឹត​ហើយ ចុះ​សេ​ចក្តី​ងងឹត​នោះ​បាន​ជា​ខ្លាំង​អម្បាល​ម៉ាន​ទៅ​ហ្ន៎!”(ម៉ាថាយ 6:23)។

ចូរ​បើក​ទ្វារ​ចិ​ត្តថ្វា​យ​ព្រះ​អង្គ​ស​ង្គ្រោះ ទ្រង់​យាង​ចូល​មក​បញ្ចប់​ភាព​ងងឹតរ​បស់​យើង​រាល់​គ្នា ដែល​ជា​ការ​ស្នើរ​​សុំ​យ៉ាង​អស្ចារ្យ​នៅ​ថ្ងៃបុ​ណ្យណូ​អែ​ល​នេះ។ ព្រះ​យេស៊ូវ​បា​ន​មាន​បន្ទូល​ថា “ចូរ​អ្នក​រា​ល់គ្នា​ជឿដ​ល់​ពន្លឺ កំពុង​ដែល​នៅ​មា​ន​នៅ​ឡើយ​ចុះ ដើម្បី​ឱ្យ​បាន​ធ្វើ​ជា​កូ​ន​ពន្លឺ …ខ្ញុំ​បាន​មក​ក្នុង​លោកីយ​ជា​ពន្លឺ​ភ្លឺ ដើម្បី​កុំ​ឱ្យ​អ្នក​ណាដែ​លជឿ​ដ​ល់​ខ្ញុំ នៅ​ក្នុង​សេចក្តី​ងងឹត​ឡើយ”(យ៉ូហាន 12:36,46)។

ច្រក​ចេញ​ពីភា​ពង​ងឹត​ខាង​ឯវិ​ញ្ញាណ គឺ​ត្រូវ​ដើរ​នៅ​ក្នុង​ពន្លឺ​ជា​មួយ​ព្រះ​អម្ចាស់។ —David McCasland

ធ្វើការជាប់ជានិច្ច

កូន​ៗ​ខ្ញុំ បាន​កំពុង​តែ​យក​សំរាម​រប​ស់ពួ​ក​គេ​គ្រវែ​ង​ចោល ​ក្បែរ​កន្លែង​លក់​អាហារ មួយក​ន្លែង ។ មាន​បុរស​ម្នាក់​ស្ទើរ​តែ​បាន​រត់​បុក​ប៉ះ​ត្រូវ​កូន​ប្រុស​ច្បង​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​កូន​ប្រុស​ប្អូន បាន​និយា​យសើ​ច​សប្បាយ​លេង​ថា “ប្រហែល​ជា​បុរស​ម្នាក់​នេះ បាន​លួច​របស់​អ្វី​មួ​យ​ហើយ​មើល​ទៅ” ។ ខ្ញុំ​គិត​ឃើញ​ថា ខ្ញុំ​គួរ​តែ​ប្រើរឿ​ងនេះ ជាឱ​កាស​បង្ហាត់​បង្រៀន​ដល់ពួ​ក​គេ ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​និយាយ​ថា “ការ​ហ្នឹង​ឯង ជា​អ្វី​ដែល​ព្រះ​គ​ម្ពីរ​​ហៅ​ថា ជា​កា​រ​ជំនុំ​ជំរះ​នោះ”។ កូន​ខ្ញុំ​បាន​សួរ​ខ្ញុំ​ទាំង​ទឹក​មុខ​ញញឹម​ថា “ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អ្ន​ក​ម៉ាក់​តែង​តែ​បង្រៀនខ្ញុំ​យ៉ាង​ដូច្នោះ?” ក្រោយ​ពេល​ខ្ញុំ​បាន​សើច​ច​ប់​ហើយ​នោះ​ខ្ញុំបាន​ប្រាប់​ទៅ​កូន​ខ្ញុំ​ថា ម៉ាក់​នឹង​មិ​នដែ​ល​ឈប់​ឃ្វាល​ពួក​កូន​ៗ ​នោះ​ទេ ។

លោក​សាវ័កប៉ូល បាន​បង្រៀន​ដល់​ចាស់​ទុំ​នៅ​ក្នុង​ពួក​ជំនុំ​អេភេសូរ​ថា អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ត្រូវ​ឈប់​សំរាក់​ពី​ការ​ឃ្វាល​ប្រជា​រាស្ត្ររ​បស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ឡើយ​(កិច្ចការ 20)។ ដ្បិត​លោក​បានដឹ​ង​ថា មាន​គ្រូ​ខុស​ឆ្គង​ជា​ច្រើន ព្យាយាម​ទាញ​នាំពួ​ក​ជំនុំ​ឱ្យ​ទៅ​តា​មគេ​វិ​ញ(ខ.29) អ្នករាល់​គ្នា​ត្រូ​វ​ខំ​ការ​ពារ ពួកជំនុំ​ចេ​ញ​ពី​ពួក​អ្នក​ខុស​ឆ្គង​ទាំង​នោះ។ ហេតុ​នេះ ​អ្នក​ដឹក​នាំពួ​ក​ជំនុំ​ទាំង​ឡាយ​អើយ ចូរ​មើល​ថែប្រ​ជា​រា​ស្ត្រ​របស់​ព្រះ​ជាម្ចា​ស់ ដោយ​បង្រៀ​ន​ពួក​គេ​ខាង​វិញ្ញាណ នាំ​មុខ​ពួក​គេដោ​យសុ​ភាព និ​ង​ប្រមា​ន​ពួក​គេដោ​យ​ម៉ាត់​យ័ត្ន។ ត្រូវ​ប្រាប់​ពី​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ដែល​បាន​ទិញ​ពួកគេមក ដោយ​បង់​ព្រះ​ជន្ម​នៅ​លើ​ឈើឆ្កា​ង រក​អ្វី​មក​កាត់​ថ្លៃ​មិ​ន​បាន​ឡើយ(ខ.28)។

អ្នក​ដឹក​នាំពួ​ក​ជំនុំ​គ្រប់​រូប មាន​ការ​ទទួ​លខុ​ស​ត្រូវ​យ៉ាង​សម្បើម ដើម្បី​មើល​ថែរ​ព្រលឹង​យើងរា​ល់​គ្នា ហើយ​ពួក​គាត់​នឹង​រៀប​រាប់​ពីកិ​ច្ចការ ដែល​បាន​ធ្វើ​នៅក​ណ្តា​លចំ​ណោមយើ​ង​រា​​ល់គ្នា​ ទូលដ​ល់​ព្រះ​អម្ចាស់​វិញ។ ចូរ​យើង​រាល់​គ្នា​នាំយ​កសេ​ចក្តីអំ​ណរ​សំរាប់​អ្នក​មើ​ល​ថែ​ទាំង​នោះ ដើម្បី​ឆ្លើយ​តប​នឹ​ងភា​ពស្មោះ​ត្រ​ង់ និង​ភាព​ជា​អ្ន​ក​ដឹ​កនាំ​ដ៏​ល្អរប​ស់ពួ​ក​គេ ដោយ​ការ​ស្តាប់​តាម និ​ងចុះ​ចូល​គ្រ​ប់ជំ​ពូក(ហេព្រើរ 13:17)។

យើង​នាំ​គ្នា​រួម​ចិត្ត​គំនិត និង​ព្រួ​ត​ដៃ​គ្នាដើ​ម្បីភ័​ក្តី​ភាព​ ចំពោះព្រះ​រា​ជប​ញ្ផារ​របស់ព្រះ​អម្ចាស់ យើង​ជ្រោង​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ដើម្បីឈា​ន​ទៅ​រក​ប​ទដ្ឋា​ន​រប​ស់ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ គ្រប់​កិច្ច​ការ​ទាំង​អ​ស់​នេះ ទាម​ទា​រ​ឱ្យមា​ន​ការ​ទុ​ក​ចិត្ត…

មិនអីទេ

ថ្មី​ៗ​នេះ ប្តី​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​និ​ងខ្ញុំ បាន​ជួប​មនុស្ស​កំលោះ​ម្នាក់​ដែល​ធ្លា​ប់​ស្គាល់​គ្នា​កាល​ពី​មុន​មក។ ពួក​យើង​បាន​ស្គាល់​គាត់​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំក​ន្លងម​ក​ហើយ តាំង​ពី​គាត់​នៅ​ក្មេង​ៗ​មក​ម៉្លេះ។ ពួក​យើង​បា​នសំណេះសំ​ណាល​គ្នា​ពី​កម្ម​វិធី​បុណ្យ ណូអែល​យ៉ាង​ជក់​ចិត្ត នៅ​ពេល​ម៉ាថា​យបា​ន​ប្រើសំ​លេង​សាប្រាណូ​បុរស​ដែល​ល្អឥ​ត​ខ្ចោះ ច្រៀង​ចំរៀង​បទ​ “មិន​អី​ទេ” ដែល​ជា​ស្នាដៃ​និព​ន្ឋ​ដោយ Wayne Kirkpatrick and Michael W. Smith។ បទ​នេះ​ច្រៀង​បានយ៉ាង​ពិរោះ ណាស់ ​ហើយ​ក៏ជា​កា​រច​ង​ចាំមួ​យ​យ៉ាង​អ​ស្ចារ្យ​ដែរ ។

មិន​អីទេ​ មិន​អី​ទេ

ចូរ​តម្លើង​សំលេង​របស់​អ្នក ហើយ​ច្រៀង​ចុះ

ពីព្រោះ​អេម៉ាញ៉ូ​អែល​ប្រសូត​ហើយ

ប្រសូត​មក​ជា​ព្រះអ​ម្ចាស់ និង​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​រ​ប​ស់​យើង។

ច្រៀងថា​ ហាលេលូយ៉ា ច្រៀង​ថា ហាលេលូយ៉ា មិន​អីទេ​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត។

ពេល​ស្តាប់​ពាក្យ​គ្រប់​ម៉ាត់​នៃ​បទ​​​ចំរៀង​នេះ នៅ​ថ្ងៃ​បុណ្យ​ណូអែល ធ្វើ​ឱ្យ​យើង​គ្រប់​រូប​ស្រាក​ស្រាន្ត​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​ច្រើន​ណាស់។ ប៉ុន្តែ​ ក៏​មាន​មនុស្ស​មួយ​ចំនួន​មិន​បានជ​ក់​ចិត្ត​គំនិត​ពី​អត្ថប​ទ​ចំរៀង​នេះ​ទេ ពីព្រោះ​ការ​រស់​នៅ​របស់​គេ កំពង់​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ភាព​ច្របូក​ច្របល់។ ពួក​គេ​ធ្លាប់​បាន​ឆ្លង​កាត់​រឿង​ជា​ច្រើន​ដូច​ជា បាត់​បង​នូ​វ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ គ្មាន​ការ​ងារ​ធ្វើ មាន​ជម្ងឺ​ធ្ងន់​ធ្ងរ ឬ​ក៏មា​នទុ​ក្ខក្រៀ​ម​ក្រំនៅ​ក្នុ​ងចិ​ត្ត​គ្មាន​ថ្ងៃ​ណាបា​ន​ធូ​រស្បើ​យ​ឡើ​យ។ ក្នុង​ចិត្ត​រប​ស់ពួ​កគេ​បា​ន​ស្រែ​កយំខ្លាំង​ៗ​ថា “មិន​មាន​អ្វី​ល្អទា​ល់​តែសោះ​សំ​រាប់​រូប​ខ្ញុំ!”

យើង​រាល់​គ្នាដែ​លម​ក​អប​អរ​សាទ​រខួ​បកំ​ណើត​​​របស់​ព្រះ​អង្គ​សង្គ្រោះ​រ​បស់​យើង ទោះ​​ជា​មាន​ស្រមោល​អតីត​កាល​ខ្មៅ​ងងឹត​នៅ​ជាប់​ព្រលឹង​របស់​យើង​យ៉ាង​ណាក៏​ដោ​យ នោះ​គ្រប់​យ៉ាង​មិន​អីទេ​ដោយសារ​តែ​មាន​ព្រះ​គ្រីស្ទ។ យើង​រាល់​គ្នាមិ​ន​នៅឯ​កកោ​រ​ ក្នុង​ការ​ឈឺចាប់​រប​ស់​យើង​តែម្នា​ក់ឯ​ង​ទៀត​ទេ។ ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​គង់​នៅ​ក្បែរ​យើង ហើយ​សន្យា​ថា​មិន​បោះប​ង់​យើង​ចោល​ឡើយ(ហេព្រើរ 13:5)។ ទ្រង់​សន្យា​ថា ទ្រង់​ផ្តល់​ព្រះ​គុណ​រ​បស់ទ្រង់​ល្មម​ដល់​យើង​រាល់​គ្នា(២កូរិនថូស 12:9)។ ព្រះ​ទ្រង់​សន្យាទៀ​ត​ថា ទ្រង់​នឹង​បំពេ​ញ​គ្រប់​ទាំង​អស់ ដែល​យើង​រាល់​គ្នាត្រូវ​ការ(ភីលីព 4:19)។ ព្រះ​អង្គ​ក៏​បាន​សន្យាដែ​រ​ថា ទ្រង់​ឱ្យ​ជីវិ​ត​អស់​កល្ប​ជានិ​ច្ចដ​ល់​យើង​រាល់​គ្នា…

ដំណើរឆ្ពោះទៅបុណ្យណូអែល

តើ​មាន​ចំងាយ​ផ្លូវ​ប៉ុន្មាន ពី​ណាសារ៉ែត​ទៅ​ភូមិ​បេថ្លេ​ហឹម? បើ​សិន​អ្នក​នៅ​ភិន្ន ស៊ីលវ៉ែនញៀ និង​អាមេរិច រវាង​តំបន់​ទាំង​ពី​រ​នេះ​ វាមា​ន​ចំងាយ​ផ្លូវ​ប្រ​ហែ​លជា 9​ម៉ៃយ ​ហើយ​ចំណាយ​ពេល​១​០​នាទី​បើ​ជិះ​រ​ថយន្ត។ យ៉ាង​ណា​ម៉ិ​ញ បើ​អ្នក​នៅ​ណាសារ៉ែត​ស្រុក​កាលីឡេ ហើយកំ​ពុង​ធ្វើដំ​ណើរ​តាម​ផ្លូ​វ​ទៅ​ភូមិ​បេថ្លេហឹម ជា​មួយ​ប្រពន្ឋ​ពោះធំ​ដូ​ចជា​​ករណី​លោក​យ៉ូសែប នោះប្រ​ហែ​ល​ជាមា​ន​ចំងាយ 8​0​ម៉ៃយ ។ ចំងាយ​ផ្លូវ​នេះ​ប្រហែល​ជា​លោកយ៉ូ​សែប​ និង​នាង​ម៉ារា បាន​ចំណាយ​ពេល​អស់​មួយ​សប្តាហ៍ ហើយ​ពេល​មក​ដល់​អ្នក​ទាំងពី​រមិ​ន​អាច រក​បាន​សណ្ឋា​គាស្នា​ក់នៅ​ទៀ​ត។ ចុង​បញ្ចប់ ​លោកយ៉ូ​សែប អាច​រក​បា​នតែ​ក្រោ​លស​ត្វ​សំរា​ប់​ស្នាក់​នៅ​តែ​ប៉ុណ្ណោះ ហើយ​ក៏​ជាទី​កន្លែ​ងដែ​ល​នាង​ម៉ារី បាន​ប្រសូត “បុត្រា​ដំ​បូ​ងគេ​រ​បស់​នាង​ដែរ”(លូកា 2:7)។

សូម្បី​យ៉ាង​នោះ​ក្តី ចំងាយ​ផ្លូ​វ​ធ្វើ​ដំណើរ​របស់​ព្រះ​ឱរស់​យេស៊ូវ គឺ​មាន​ចំងាយ​ឆ្ងាយ​ជាង​8​0​ម៉ៃយ​ទៅ​ទៀ​ត​។ ទ្រង់​បាន​លៈចោ​លស្ថា​ន​សួគ៍ ជា​កន្លែង​ដែល​ទ្រង់​គង់​ខាង​ស្តាំ​ព្រះ​វបីតា មក​ឯលោកីយ៍​នេះ ទាំង​ប្រសូត​មក​ជា​មនុស្ស​យើ​ងទៀត​ផង​។ ព្រះ​ទ្រង់​ត្រូវ​​​បា​នគេ​បោះ​ភ្ផាប់​នៅលើ​​ឈើ​ឆ្កាង​រហូត​ដល់​សុគត ហើយ​ត្រូវ​បាន​គេ​បញ្ចុះនៅ​ក្នុង​ផ្នូរ។ ​តែ​ដំណើរ​របស់​ទ្រង់​មិន​ទាន់​បញ្ចប់​ទេ ​ទ្រង់​បាន​ច្បាំង​ឈ្នះសេ​ចក្តី​ស្លាប់ ហើយ​មាន​ព្រះជ​ន្ម​រស់​ឡើង​វិញ ក៏​គង់​នៅ​កណ្តា​លចំណោម​មនុស្ស​យើង​ម្តង​ទៀត ហើយ​ទ្រង់​បានយា​ងឡើ​ងទៅ​ស្ថា​នសួ​គ៍​វិញ។ ទោះ​បី​ជា​យ៉ាង​នេះ​ក្តី ​ដំណើរ​របស់​ទ្រង់​នៅ​តែ​មិន​ទាន់​ច​ប់​ទៀត នៅ​ថ្ងៃ​ណាមួយ​ទ្រង់​នឹង​យាង​មក​លោកីយ៍​ម្តង​ទៀត​ក្នុង​សណ្ឋាន​ជា​ស្តេច​លើ​អស់​ទាំង​ស្តេច ហើយ​ជា​ព្រះ​លើ​អស់​ទាំង​ព្រះ។

ដូច្នេះ​ខណៈ​ពេល​យើង​ធ្វើ​ដំណើរ​ សំរាប់​បុណ្យ​ណូអែ​លនៅ​ក្នុង​ខែនេះ​ នោះ​ចូ​រ​សញ្ចឹង​គិត​ពី​ដំណើរ​ព្រះ​យេស៊ូវ ដែល​បាន​រៀប​ចំ​សំរាប់​យើង​គ្រប់​រូប។ ទ្រង់​បាន​លៈចោ​ល​ស្ថាន​សួគ៍​មក​យក​និស្ស័យ​ជា​មនុស្សនៅ​ផែ​ន​ដី​ដើម្បី​សុគត​សំរាប់​យើង និង​បើក​ផ្លូ​វសង្គ្រោះតា​ម​រយះ​ការ​សុគ​ត​រ​ប​ស់​ទ្រង់​នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង និង​ការមា​ន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​ឡើ​ងវិញ ដែល​ប្រកប​ទៅ​ដោយ​សិរីរុង​រឿង​។ សូម​សរសើរ​ព្រះ​នាម​ទ្រង់ សំរា​ប់​ថ្ងៃ​បុណ្យ​មុន​ដំបូង​គេ​បង្អស់! —Dave Egner

ចូរសង្ឃឹមក្នុង ព្រះជាម្ចាស់

ខណៈ​ពេល ដែល​​ខ្ញុំ​បាន​បើក​ឡាន​ចេញ​ពី​ពិ​ធី​បុណ្យ​ណូ​អែល​នៅ​ល្ងាចមួ​យ នោះ​ក្រុម​គ្រួសារ​ខ្ញុំ ហើយ​និ​ង​ខ្ញុំ​បា​នជិះ​ទៅ​ក្បែ​រ​ព្រះវិហារ​មួយ​នៅ​ជន​បទ ដែល​បាន​ក្រសោប ​ដោយ​ផ្ទាំង​ព្រិល​ពាស​ពេញ ហើយ​នៅ​ចន្លោះ​នោះ​គេ​ឃើញ​មាន​ព​ន្លឺ​ព្រិច​ៗ​ជះ​ចេញ មក​ក្រៅ។ បើ​មើល​ពី​ច​ម្ងាយ​ទៅ ខ្ញុំអា​ចដឹ​ង​ថា វា​ជា​ការ​ឈប់​សម្រាក​បុណ្យ ។

ខ្សែ​អំពូ​លភ្លើ​ង​ពណ៌​សបា​នប​ង្កើត​ជា​ទំរង​អក្ស​ធំ​ថា ៖H-O-P-E ប្រែ​ថាស​ង្ឃឹម ។ ពន្លឺ​ដែល​ជះ​ចេញ​មក​ពី​ពាក្យ​ទាំ​ង​នេះចូ​ល​ទៅក្នុ​ង​ភា​ពង​ងឹក​បាន​រំលឹក​ខ្ញុំ​ថា ព្រះយេស៊ូវ​គឺ​ជា​តួ​នៃ​ក្តី​ស​ង្ឃឹម ហើយ​ទ្រង់​តែង​តែ​គង់​នៅ​ជា​ក្តី​សង្ឃឹម​សំរាប់​មនុស្ស​ជា​តិទាំ​ង​អស់​ជា​ដរាប។

មុនពេ​ល​ព្រះ​យេស៊ូវ​ប្រសូត បណ្តា​ជន​បាន​ស​ង្ឃឹម​ដល់​ព្រះ​មេស៊ី ដ្បិត​អី មាន​តែ​ទ្រង់​ទេអា​ច​ទទួ​ល​យ​កនូ​វ​អំពើ​បាប​រ​បស់​ពួ​កគេ ហើយ​នឹង​អាច​សុំ​ការ​អត់​ទោស​ពី​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ក្នុង​នាម​រប​ស់ពួ​ក​គេ​ផង​ដែរ(អេសាយ 53:12)។ ពួក​គេ​បាន​សង្ឃឹ​ម​ថា​ ព្រះ​មេស៊ី​នឹង​ប្រសូត​មក​តាម​រយៈ​នាង​ព្រហ្មចារី ហើយ​នាង​នឹ​ងប្រ​សូត​បាន​បុត្រា ១ នៅ​ភូមិ​បេថ្លេ​ហឹម ត្រូវថ្វា​យ​ព្រះនា​មថា​ អេម៉ាញូ​អែល “ព្រះ​គង់​ជា​មួយ”(7:14)។ នៅ​យប់​ដែល​ព្រះ​យេស៊ូវ ​បាន​ប្រសូ​តម​ក សេចក្តី​សង្ឃឹ​មរ​បស់​ពួក​គេបា​នស​ម្រេច(លូកា 2:1-14)។

ទោះ​បី​ជា យើង​មិន​បាន​មក​ទាន់​កាល​​ព្រះ​យេស៊ូវ​ប្រសូ​ត​មក​ជា​ព្រះ​ឱរស់យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ក៏​ព្រះអ​ង្គ​នៅ​តែ​ជាប្រ​ភ​ព​នៃ​សេ​ចក្តីស​ង្ឃឹម​ដដែល។ យើង​ទន្ទឹង​រង់​ចាំនូវ​ការ​យាង​ម​ក​ជាលើ​កទី​២​(ម៉ាថាយ 24:30) យើង​បាន​ដឹង​ជា​មុន​ថា ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​រៀប​ចំ​កន្លែង​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​សំរាប់​យើង(យ៉ូហាន 14:2) ហើយ​នឹង​បាន​រ​ស់​នៅ​ជាមួ​យ​ទ្រ​ង់ ក្នុង​ទី​ក្រុង​បរិសុទ្ឋ(ថែស្សាឡូនិចទី១ 4:16)។ ក្នុង​នាម​យើ​ង​ជា​គ្រីស្ទាន យើង​អាច​សម្លឹង​ឆ្ពោះ​ទៅ​មុ​ខ ពីព្រោះ បុត្រ​តូច​នោះ​គឺ​ជា​អ្នក​គ្រប់​គ្រង ហើយ​មក​ដល់​ពេ​ល​នេះទៀ​ត ទ្រង់​នៅ​តែ​ជា​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​ដដែល​“​ជាព្រះ​អម្ចា​ស់យេ​ស៊ូវ ជា​ក្តី​សង្ឃឹម​របស់​យើង​រា​ល់​គ្នា”(ធីម៉ូថេទី១ 1:1)។ _Jennifer Benson Schuldt

ជៀសវាងសំបក

ហ្អា៎ ជីវិត​សត្វ​ជ្រូក! ​ពីមួ​យ​ថ្ងៃ​ទៅមួ​យថ្ងៃ​ វា​គ្មាន​អ្វី​ធ្វើ​ទេ វា​គិត​តែន​នាល​​នៅក្នុ​ង​ភក់ ហើយ​និង​ស៊ីអា​ហារ​យ៉ាងស​ប្បាយ​ចិត្ត។ តើ​ពួក​វា​ស៊ី​អ្វី​ខ្លះ! ស្លឹក​ពោត ស្រួយ ឬ​ក៏ស៊ី​អាហារ​ដែល​នៅស​ល់​ពី​ផ្ទះ​បាយ ។

តើ​ជា​រឿង​ល្អឬ​? មិន​ល្អ? ប្រ​ហែល​ជារឿង​មិន​ល្អ​ចំពោះ​រឿង​កូន​ពៅវ​ង្វេ​ង​ទេមើល​ទៅ ។

គាត់​បា​​នញ៉ាំ​អា​ហារ​ជាមួ​យ​ស​ត្វ​ជ្រូក តែ​ពី​មុន​គាត់​មាន​គ្រា​យ៉ាង​កក់​ក្តៅ មាន​មរត​មាន​តម្លៃ មាន​ឪពុក​ពេញដោ​យ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ មាន​អានាគត​ភ្លី​ស្វា​ង ហើយ​ប្រហែល​ជា​មាន​អាហារ​ល្អបរិភោគ​ដែរ។ ប៉ុន្តែ​ការ​ទាំង​នេះ ​នៅតែមិ​នល្ម​ម​ចិត្ត​គា​ត់សោះ។ គាត់​ចង់​រក​ក្តី​សប្បាយ។ គាត់ច​ង់គ្រ​ប់គ្រ​ង​ជីវិត​ផ្ទាល់​ខ្លួន​របស់​គាត់​ និង​ធ្វើ​អ្វី​ៗ​តាម​តែ​គាត់​ប្រាថ្នាច​ង់បា​ន។ វា​បាន​លទ្ឋ​ផល​មក​វិញ គឺ​ញ៉ាំអា​ហារ​ជ្រូក ។

ល្គឹក​ណា មនុស្ស​ជំទង់​មិន​យក​ចិ​ត្តទុ​ក​ដាក់ចំពោះ​ដំបូន្មាន​ឪពុក​ម្តាយ និង​សេច​ក្តីប​ង្រៀន​ពី​ព្រះ​បន្ទូល​របស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ ​នោះប្រហែ​ល​ជា​ជួប​ប្រទះនឹ​ងល​ទ្ឋ​ផល​ស្រដៀ​ង​នេះ។ រឿង​ដែល​តែង​តែ​ធ្វើ​ឱ្យ​ខ្ញុំត​ក់​ស្ល​ត់ទៅ​ទៀ​ត នៅ​ពេល​អ្នក​ណាម្នា​ក់​អះ​អា​ង​ថា ខ្លួន​ស្គាល់ព្រះ​យេ​ស៊ូវ តែ​រ​ស់នៅ​មិ​ន​តាម​ការ​បង្រៀន​របស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់។

មិន​ថា ពួក​គេ​ជ្រើស​រើស​ធ្វើ​បា​បខា​ង​ផ្លូវ​ភេទ ប្រព្រឹត្ត​សារ​ធាតុ​ញៀន​ផ្សេង​ៗ ​លោភ​ចង់​បាន ឬ​ក៏​រឿង​មិន​ល្អ​ផ្សេ​ងៗ​ទៀត ព្រម​ទាំ​ងធ្វើ​ស​កម្ម​ភាព​ណាមួ​យ​ដែល​បោះ​បង់​ចោល​ព្រះជា​ម្ចា​ស់ នោះនឹ​ង​មាន​ហានិភ័​យយ៉ា​ង​អាក្រ​ក់​នៅ​ទីបញ្ចប់។

ប្រសិន​​បើ​យើង​នៅ​តែមិ​ន​ដឹង​ច្បាស់​ពី​ក្រម​សិលធម៍​ក្នុ​ងព្រះគ​ម្ពីទេ​ ហើយ​ធ្វេស​ ​​ប្រហែស​​នូ​វទំនាក់​ទំនង​ជាមួ​យ​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ នោះ​បញ្ហាប្រា​កដ​ជា​សំដៅ​មក​យើង​ជា​មិន​ខាន។ ​លោក​លូកា​ប្រាប់​យើង​ថា មនុស្ស​ជំទ​ង់នឹ​ងបា​ន​កែរ​ប្រែនូ​វរឿ​ង​អ្វី មួយ​ឱ្យ​ប្រសើរ​ឡើង​វិញ ​បន្ទាប់​ពី​គាត់​ភ្ញាក់​ដឹ​ង​ខ្លួន​ដោយ​ខ្លួន​ឯង(លូកា 15:17)។ ចូរ​រក្សា​នូវ​ចិត្ត​គំនិត​រ​បស់អ្ន​ក និង​រស់ នៅថ្វា​យព្រះ​ជាម្ចា​ស់ ដោយស្ថិ​ត​នៅ​ក្រោម​ការ​ណែ​នាំ​ពី​ព្រះ​បន្ទូល​ទ្រង់ យ៉ាង​ហោច​ណាស់ ​អ្នក​នឹង​មាន​អាយុវែ​ងដែ​រ ។…

មុខងារផ្គត់ផ្គង់

នៅពេល​លោក​សាវ័ក​ប៉ូល​បាន​ផ្តល់ដំ​បូន្មាន​មួយចំនួន ស្តី​ពី​ការ​ហ្វឹក​ហាត់​សេចក្តី​ជំនឿ របស់​យើងរា​ល់​គ្នាយ៉ា​ងដូ​ច​ម្តេច ក្នុង​នាម​ជា​អវយវះ​នៃ​រូប​កាយ​របស់​ព្រះគ្រី​ស្ទ (រ៉ូម 12:3-8) ហើយ​លោក​បាន​បញ្ផាក់យ៉ាង​ច្បាស់​លាស់ ពី​គុណ​តម្លៃ​នៃមុ​ខងា​រ​ផ្គត់​ផ្គង់​ទៀត​ផង។ លោក​បាន​ចាប់​ផ្តើម ដោយ​ប្រើពា​ក្យ​ថា យើ​ង​រាល់​គ្នា​គួរ​តែ ​គំនិត​យោបល់​ផ្ទាល់​ខ្លួន(ខ.3)ហើយ​លោក​បាន​បញ្ផាក់​បន្ថែម​ ចូរគិតបែ​ប​ឱ្យ​មាន​គំនិត​នឹង​ធឹង និង​ស្រឡាញ់​ឥត​ពុត​មាយា ៖ “ខាង​ឯ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ជា​បង​ប្អូន នោះ​ចូរ​មាន​ចិត្ត​ថ្នម​គ្នាទៅ​វិ​ញទៅ​ម​កចុះ​ ខាង​ឯ​សេចក្តី​រាប់​អាន ​នោះឱ្យ​ខំរាប់​អា​ន​គេ​ជា​មុន” (ខ.10)។ ឬ​ដូច J. B. Phillips បក​ប្រែឃ្លា​នេះ​ថា “ចូរ​ឱ្យ​អ្នក​ដទៃ​ជឿទុ​ក​ចិត្ត​ដោយ​សុខ​ចិត្ត” ។

ដែល​មាន​អំណោយ​ទាន និង​សមត្ត​ភាព​ផ្សេង​ៗ​របស់​យើង ដែល​បាន​ប្រទាន​មក​យើង ដោយ​ព្រះ​គុណ​របស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ ហើយ​ត្រូវ​ប្រើប្រា​ស់​តាម​ខ្នាត​នៃ​សេចក្តី ជំ​នឿ(ខ.3,6) ក្នុងន័យ​ស្រឡាញ់ និង​បំរើ​ព្រះ​គ្រីស្ទ មិន​មែន​សំរាប់​សម្គាល់​លក្ខណះបុ​គ្គល​ឡើយ ។

សូម​ឱ្យ​ព្រះ​ជាម្ចា​ស់អ​នុញ្ញាត​ឱ្យ​យើង​មាន​សមត្ត​ភាព​ផ្គត់​ផ្គង់​នូវ​កិច្ចកា​រ​ណាមួ​យ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​ត្រាស់​ហៅយើ​ង។ គោល​ដៅ​ធំ​បំផុត គឺ​ជា​សិរីល្អ​របស់​ទ្រង់ មិន​មែន​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន​របស់​យើង​ទេ ។—David McCasland

មេសេះ និងក្មេងប្រុស

នៅពេ​ល​ខ្ញុំ​អាយុបា​ន 5ឆ្នាំ ឪពុករ​ប​ស់ខ្ញុំ​បា​នស​ម្រេចចិត្តថា​ ខ្ញុំត្រូ​វមា​ន​សេះមួ​យក្បា​ល​ផ្ទាល់​ខ្លួន សំរាប់​មើល​ថែរ។ ដូច្នេះ គាត់​បាន​ទិញ​មេសេះចំ​ណាស់​មួយ​ក្បាល ហើយ​ដឹកម​ក​ផ្ទះ​ប្រគល់​ឱ្យ​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​បាន​ដាក់​ឈ្មោះមេ​សេះនោះ​ថា ឌីឃ្សី។ ឌីឃ្សី គឺជា​សត្វ​គួ​រ​ឱ្យខ្លា​ច​សំរាប់​ក្មេង​ដែល​មាន​អាយុ​ស្របាល​ហ្នឹង ហើ​យ​មាន​មាឌ​តូច​ល្អិត​។ គ្មាន​កែប​តូច​ល្មម និង​គ្មាន​ឈ្នាន់​កែប​ខ្លី​ល្មមសំ​រាប់​ខ្ញុំ​ជិះ​ទេ ដូច្នេះ​ខ្ញុំជិះ​សេះគ្មាន​កែ​បគ្រ​ប់​ពេល ។

ឌីឃ្សី មាន​មាឌ​ក្រម៉ាប់​ៗ មាន​ន័យ​ថា ជើង​របស់​ខ្ញុំក​ន្ឋែក​ត្រង់​នៅ​លើខ្ន​ង​សេះ វា​មាន​ភាព​លំបាក​ខ្លាំង​ពេល​ដែល​ជិះ​ច្រកគៀ​វ។ នៅ​ពេល​ណាដែ​ល​ខ្ញុំ​ធ្លាក់​ពី​លើ​ខ្នង​សេះ ឌីឃ្សី​ឈប់​យ៉ាង​ស្រួល ហើយ​ក្រឡេក​មើល​ខ្ញុំ និង​រង​ចាំ​ខ្ញុំ​មួយ​សន្ទុះ ដើម្បីឲ្យ​​ខ្ញុំ​ព្យាយា​ម​ឡើង​ជិះ​ម្តង​ទៀត​។ ការ​នេះ​បាន​ធ្វើ​ឱ្យ​ខ្ញុំស្ញើ​ចស​រសើរ​នូវ​លក្ខណៈ​ស​ម្បត្តិរ​បស់​វា គឺ​វា​មានសេ​ចក្តី​អត់​ធ្មត់យ៉ា​ង​អស្ចារ្យ។

ម៉្យាង​ទៀត​ខ្ញុំ​មាន​សេចក្តី​អត់​ធ្មត់​តិច​ជាង​ឌីឃ្សី។ វា​ធុញ​ទ្រាន់​ចំពោះអា​ម្មរណ៍ ឆេវឆាវ​ដូច​ក្មេង​របស់​ខ្ញុំ ដោយ​ចេះ​ទាំង​ទ្រាំ​ទ្រ និង​អត់​ធ្មត់​គ្រប់​យ៉ាង មិ​ន​ចេះស​ង​សឹកម្ត​ង​ណាឡើ​យ។ ខ្ញុំ​ប្រាថ្នា​ចង់​ឱ្យ​ខ្លួន​ខ្ញុំមា​ន​សេចក្តី​អត់​ធ្មត់​ដូច​ជា​ឌីឃ្សី​ដែរ ដើម្បី​ឱ្យខ្ញុំ​មើ​លរំ​លង​ហួស​ពីចិ​ត្ត​ប្រកាន់​ខឹង​ឬចិ​ត្ត​ប្រទូស​រាយ។ ខ្ញុំ​បាន​សួរ​ខ្លួន​ខ្ញុំថា​ “តើ​ខ្ញុំមា​ន​ប្រតិ​កម្ម​យ៉ាង​ដូច​ម្តេច នៅ​ពេល​អ្នក​ណាម្នា​ក់ចេះ​តែធ្វើ​ឱ្យ​ខ្ញុំខឹ​ង​សំបា?” តើ​ខ្ញុំ​គួរ​តែត​ប​ឆ្លើយ​ដោយ​ការ​បន្ទាប​ខ្លួ​នឱ​ន​លំទោន ហើយ​និង​អត់​ធ្មត់​ឬ? កូល៉ុស 3:12។ ឬ​ដោយ​ការ​មិន​អត់​ឱន​ឱ្យ​បាន ​និង​ការ​ឈឺ​ចាប់?

ចូរ​មើល​រំលង​ពី​ការ​សង​សឹក​។ ចូរ​អត់​ទោស​ឱ្យ​បាន​70​គុណ​7ដង។ ចូរ​ទ្រាំទ្រ​ជា​មួយ​គុណវិ​បត្តិ និង​ភាព​បរ៉ា​ជ័យ។ ចូរ​បង្ហាញនូ​វ​ចិត្ត​មេត្តា សប្បុរស​ចំពោះអ​ស់អ្ន​ក​ដែល​ធ្វើ​ឱ្យ​យើង​ក្តៅក្រ​ហាយ​ខ្លាំង។ ចូរ​បង្កើន​នូវ​ការ​គ្រប់​គ្រង​ព្រលឹង​របស់​យើង នេះគឺ​ជា​ព្រះ​បន្ទូល​របស់​ព្រះជា​ម្ចាស់។ —David Roper

នំភីហ្សាឥតគិតលុយ

លុយ​កាក់ខ្សត់​ខ្សោយ​បន្តិច នៅ​ពេល​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ជា​និស្សិត​សកល​វិទ្យា​ល័យ។ ដូច្នេះ កាល​ណា​មាន​អាហារ​ញ៉ាំឥ​ត​គិត​លុយ នោះ​នឹង​ឃើញ​វត្ត​មាន​និស្សិត​ជា​ច្រើន នៅ​ទីនោះ​គ្រប់​ពេល​វេលា គ្រប់​ទី​កន្លែង ។ ប្រសិន​បើ​ក្រុម​ហ៊ុន​មួយ​ចង់​ជ្រើស​រើស​បុគ្គ​លិក​ថ្មី និង​ចង់​ទាក់​ទាញ​និស្សិត​ក្មេង​ៗ​នៅ​ក្នុង​បរិវេណ​សកល​វិទ្យា​ល័យ​ឱ្យ​មក​ធ្វើ​បទបង្ហាញ គឺ​ត្រូវ​ផ្តល់​ឱ្យ​ពួក​គេ​នូ​វនំ​ភីហ្សា​ដោយ​ឥត​គិត​លុយ​។ និស្សិត​មួយ​ចំនួន​រង់​ចាំ​ធ្វើប​ទ​បង្ហាញ សំរា​ប់​តែ​នំ​ភីហ្សា​តែ​ប៉ុណ្ណោះ ក្រោយ​ពេល​ធ្វើ​បទ​បង្ហាញ​ចប់។ មើល​ទៅ​អាហារ​នៅក្នុង​ថ្ងៃ​នេះ ហាក់​ដូច​ជា​សំខាន់​ខ្លាំង​ជាង​ការ​ងារ​សំរាប់​ពេល​អនា​គត​ទៅ​ទៀត ។

ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ចំអែត​មនុស្ស​500​0​នាក់ ហើយ ​នៅ​ថ្ងៃ​បន្ទាប់​មាន​ម​នុស្ស​ជា​ច្រើន​បាន​តាម​រក​ទ្រង់​(យ៉ូហាន 6:10-11,24-25)។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​ជំទាស់​នឹង​ពួក​គេថា​ “អ្នក​រាល់​គ្នារ​ក​ខ្ញុំ មិន​មែន​ដោយ​ព្រោះបា​ន​ឃើញ​ទីសំ​គាល់​ទេ គឺ​ដោយ​ព្រោះ​តែ​បាន​បរិភោគ​នំប៉័ង​ឆ្អែត​ប៉ុណ្ណោះ”(ខ.26)។ ចំពោះ​មនុស្ស​មួយ​ចំនួន អាហារ​ពិត​ជា​សំខាន់​ជាង​ជីវិ​ត​អស់​កល្ប ដែល​ព្រះយេ​ស៊ូវ​បា​ន​បូជាព្រះ​កា​យ​ទ្រ​ង់ទៅ​​ទៀត​។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​ប្រាប់​ពួក​គេថា​ ទ្រង់​គឺ​ជា “នំប៉័ងរ​បស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់… ព្រះ​អង្គ​ដែល​យាង​ចុះពី​ស្ថា​នសួ​គ៍​មក​ ព្រ​​មទាំ​ងប្រទាន​ឱ្យ​មនុស្ស​លោកបា​នជីវិត​ផង”​(ខ.33)។ អ្នក​ខ្លះមិ​ន​បាន​ជឿ និង​ទទួល​យក​ការប​ង្រៀន​របស់​ទ្រង់​ទេ ថែម​ទាំង​“ដក​ខ្លួន​ថយ​ចេញ​ មិ​ន​តាម​ទ្រង់​ទៀត​ផង”(ខ.66)។ ពួក​គេច​ង់បា​ន​អាហារ ប៉ុន្តែ ពួក​គេមិ​ន​ចង់​បាន​ទ្រង់​ទេ ​ចុះតើ​មាន​អ្វី​ដែលដំ​រូវ​ឱ្យ​ពួក​គេ​ដើរ​តាម​ទ្រង់​ទៅ​ហ្ន៎។

ថ្ងៃ​នេះ​ព្រះយេស៊ូវ​ហៅយើ​ងម​កឯ​ទ្រង់ នោះ​មិ​ន​មែន​ទទួល​យក​ព្រះ​ពរ​នៅក្នុ​ង​ព្រះ​ហស្ត​ទ្រង់​ទេ ប៉ុន្តែ មក​ដើម្បី​ទទួល​យក​នូវ​ជីវិត​អស់ក​ល្ប ហើយ​និង​ដើរ​តាម​ទ្រង់ ទ្រង់​គឺ​ជា​“នំប៉័ង​របស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់” ។ —Anne Cetas

ការកើនឡើងនូវភាពប្រទូសរាយ

ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​ថ្មី​ៗ​នេះ មាន​អ្នក​បំរើ​ការ​តាម​យន្ត​ហោះ​ម្នាក់​បាន​សួរ​ខ្ញុំ​ថា ខ្ញុំ​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​ជើង​យន្ត​ហោះជា​ញឹក​ញាប់​ទេ។ ពេល​នោះ​ខ្ញុំ​បា​ន​ឆ្លើយ​ថា ខ្ញុំបា​ន​ធ្វើ​ដំណើរ​ជា​ញឹក​ញាប់​មែន ហើយ​គាត់​បាន​សួរ​ទៀត​ថា“ក្នុង​ខែ​ថ្មី​ៗ​នេះ តើលោ​កចាប់​អារម្ម​ណ៍ថា​ នៅ​លើ​យន្ត​ហោះជាច្រើនមា​ន​មនុស្ស​ចេះ​តែរ​ករឿ​ងឈ្លោះ​ និង​ឈ្លាន​ពាន​លើ​អ្នក​ដទៃ កាន់​តែ​កើន​ឡើង​ៗ​ដែរ​ឬ​ទេ?” ខ្ញុំក៏​បា​នយ​ល់​ព្រម​ជាមួ​យនឹ​ង​គា​ត់​ពីរឿ​ង​នេះផ​ង​ដែ​រ។ ពួក​យើង​ក៏​បាន​បន្ត​ជជែក​គ្នា​ពី​អ្វីខ្លះដែ​លអា​ច​ជួយ​ដោះស្រា​យរឿ​ង​ហេតុ​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​នេះ​បា​ន។ មាន​កត្តា​ជា​ច្រើន​ដូច​ជា បង្កើន​កំ​លាំង​សន្តិ​សុខ តម្លើង​ថ្លៃជា​ងនេះ​ បន្ថែម​សេវា​កម្ម​បំរើ​ពី​បី​មុខ​ទៀត និង​បង្កើត​ការ​អាក់​អន់​ចិត្ត​ពេល​ធ្វើ​ដំណើរ។ ជាក់ ​ស្តែងណា​ស់ ការ​សន្ទ​នារ​បស់​ពួក​យើ​ង​ ត្រូវ​បាន​អ្នក​ធ្វើ​ដំណើរ​ម្នាក់​បាន​កាត់​ផ្តាច់ ដោយសារ​គាត់​ប្រកែក​មិន​ព្រម​អង្គុយ​កៅ​អី​របស់​ខ្លួន​ដែល​បានកំ​ណត់​រួច ពីព្រោះគា​ត់​ចូល ​ចិត្ត​អង្គុយ​កន្លែង​រប​ស់អ្ន​ក​ដទៃ​ជាកា​រប្រ​សើរ​ជាង!

នៅ​ពេល​យើងរា​ល់​គ្នា ជួយ​ប្រទះ​នូវ​កំហឹង ​ហើយ​និង​ការ​រក​រឿង​ប្រទូស នោះ​អ្នក​ដើរ​តា​ម​ព្រះ​យេស៊ូវ​ត្រូវ​ខំ​ឱ្យក្លា​យ​ជា​អ្នក​សន្តិ​ភាព។ លោក​ប៉ូល​បាន​សរសេរ​សំបុត្រ​ទៅ​ឱ្យ​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ក្នុង​ទីក្រុង​រ៉ូម ដោយ​ការ​ជំរុញ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពី​ការ​នេះថា ​“ខាង​ឯ​ពួក​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​ឱ្យ​ខំ​នៅ​ជា​មេត្រីនឹ​ង​ម​នុស្ស​ទាំង​អស់​ចុះ បើ​សិន​ជា​បាន” (រ៉ូម 12:18)។ តើ​វា​មាន​អត្ថ​ន័យ​យ៉ាង​ដូច​ម្តេច? ចំពោះ​រឿង​មួយ​នេះ វា​មាន​អត្ថ​ន័​យ​ថា យើង​គ្រប់​រូប​ត្រូវ​តែចេះ​គ្រប់​គ្រ​ង​នូវ​​អ្វីដែ​ល​យើងអា​ចគ្រ​ប់​គ្រង​បាន ​។ យើង​មិន​អាច​គ្រប់​គ្រ​ងនូ​វអាកប្ប​កិរិយា​របស់​អ្នក​ដទៃ​បាន​ឡើយ ប៉ុន្តែ​យើ​ងចេះ​គ្រប់​គ្រង​នូវ​ការ​តប​តរ​បស់​យើង​បាន។

នៅ​ពេល​ណាយើ​ងជួ​ប​ប្រទះ​នូវ​កំហឹង ឬ​អកប្ប​កិរិយា​សន្សំ​រឿង​ដែល​បាន​កើត​មាន​នៅជុំ​វិញ​យើង នោះ​យើ​ងអា​ច​បង្ហា​ញចេ​ញ​នូ​វចិ​ត្ត​មេត្រី​ភាព ដោយ​ការ​ឆ្លើយ​តប​យ៉ាង​គួរ​សម​ជា​មួយ​និង​កិរិយា​មាយាទស​ន្សំ​សុខ​។ ក្នុង​ន័យ​បែប​នេះ យើង​នឹង​បង្ហាញ​ឱ្យ​ឃើញ​នូវ​ឥរិយាបថ​រប​ស់ព្រះ​អ​ង្គស​ង្គ្រោះ​របស់​យើង​ ក្នុង​ពិភព​លោក​ដែល​ពោ​ពេ​ញទៅ​ដោយ​ការ​ប្រទូស​រាយ​យ៉ាង​ជោរ​ជន់ ។ –Bill Crowder