ផ្ទះថ្មីរបស់យើង
អ្នកស្រីអេនី មួរ(Annie Moore) ជាជនអន្តោប្រវេសន៍ទីមួយ ដែលបានធ្វើដំណើរចូលទឹកដីអាមេរិក កាត់តាមកោះអេលីស កាលពីឆ្នាំ១៨៩២។ ពេលនោះ គាត់ប្រាកដជាកំពុងតែគិតអំពីផ្ទះថ្មី និងការចាប់ផ្តើមជាថ្មី ដោយអារម្មណ៍រំភើបរីករាយយ៉ាងខ្លាំង។ ក្រោយមក មានមនុស្សរាប់លាននាក់បានធ្វើដំណើរកាត់តាមកោះនោះដែរ។ កាលអ្នកស្រីអេនីនៅវ័យជំទង់ គាត់បានចាកចេញពីជីវិតដ៏លំបាកលំបិន ក្នុងប្រទេសអៀឡង់ ដើម្បីចាប់ផ្តើមជីវិតជាថ្មី ក្នុងទឹកដីថ្មី។ គាត់មានតែបង្វិចតូចមួយ កាន់នៅក្នុងដៃ តែគាត់បានចូលទឹកដីអាមេរិក ដោយក្តីស្រមៃ ក្តីសង្ឃឹម និងការរំពឹងគិតជាច្រើន ចំពោះទឹកដីដែលមានពេញទៅដោយឱកាស។
តើកូនរបស់ព្រះនឹងមានចិត្តរំភើបរីករាយជាងអម្បាលម៉្មាន ពេលដែលពួកគេបានឃើញ “ផ្ទៃមេឃ និងផែនដីថ្មី”(វិវរណៈ ២១:១)។ យើងនឹងបានចូលទៅក្នុង “ទីក្រុងបរិសុទ្ធ ទីក្រុងយេរូសាឡិមថ្មី”(ខ.២) ដូចដែលមានចែងក្នុងកណ្ឌគម្ពីរវិវរណៈ។ សាវ័កយ៉ូហានបានធ្វើការពិពណ៌នាដ៏មានអំណាច អំពីទឹកដីដ៏អស្ចារ្យនេះថា “ទន្លេទឹកជីវិត ថ្លាដូចជាកែវចរណៃ ដែលហូរចេញពីបល្ល័ង្កនៃព្រះ និងកូនចៀម”(២២:១)។ ត្រង់ចំណុចនេះ ទឹកជាតំណាងឲ្យជីវិត និងភាពពេញបរិបូរ ហើយព្រះដ៏អស់កល្ប ជាប្រភពនៃទឹកនោះ។ លោកយ៉ូហានមានប្រសាសន៍ថា “គ្រានោះនឹងគ្មានសេចក្តីបណ្តាសាទៀតឡើយ”(ខ.៣)។ ទំនាក់ទំនងដ៏ល្អ និងបរិសុទ្ធ ដែលទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងមានជាមួយមនុស្ស នឹងមានភាពពេញលេញឡើងវិញ។
ពិតជាអស្ចារ្យណាស់ ដែលយើងបានស្គាល់ព្រះ ដែលស្រឡាញ់កូនរបស់ទ្រង់ ហើយបានបង់ថ្លៃលោះយើង ដោយលះបង់ព្រះជន្មព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ហើយទ្រង់កំពុងតែរៀបចំផ្ទះថ្មីដ៏អស្ចារ្យ ដែលទ្រង់នឹងរស់នៅជាមួយយើង និងធ្វើជាព្រះរបស់យើងអស់កល្បជានិច្ច(២១:៣)។—ESTERA PIROSCA…
តើអ្នកមានសេចក្តីស្រឡាញ់កំរិតណា?
ទំនាក់ទំនងប្តីប្រពន្ធរបស់លោករ៉ុន និងអ្នកស្រីនែនស៊ី មានការអន់ថយយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ អ្នកស្រីនែនស៊ីមានស្នេហាលួចលាក់ជាមួយនឹងប្រុសផ្សេង ប៉ុន្តែ ក្រោយមក គាត់ក៏បានសារភាពអំពើបាបរបស់គាត់ នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់។ គាត់ដឹងថា ព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យឲ្យគាត់ធ្វើដូចម្តេច តែគាត់ពិបាកធ្វើវា។ គាត់ក៏បានប្រាប់ការពិត ដល់លោករ៉ុន។ លោករ៉ុនមិនបានសុំលែងគ្នាឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានសម្រេចចិត្តផ្តល់ឱកាសដល់អ្នកស្រីនេនស៊ី ឲ្យកែខ្លួន ដើម្បីឲ្យគាត់មានទំនុកចិត្តលើនាងឡើងវិញ។ ព្រះជាម្ចាស់ក៏បានស្អាងទំនាក់ទំនងប្តីប្រពន្ធរបស់ពួកគេឡើងវិញ ដោយការអស្ចារ្យ។
អ្វីដែលលោករ៉ុនបានធ្វើ គឺបានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការអត់ឱនទោស ដែលព្រះអង្គមានសម្រាប់មនុស្សមានបាប ដូចយើងរាល់គ្នា។ ហោរាហូសេបានយល់ច្បាស់អំពីបញ្ហានេះ។ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្គាប់គាត់ ឲ្យរៀបការជាមួយស្តី្រម្នាក់ ដែលមិនស្មោះត្រង់ចំពោះគាត់ ដើម្បីធ្វើឲ្យប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលដឹងអំពីភាពមិនស្មោះត្រង់ ដែលពួកគេមានចំពោះព្រះអង្គ(ហូសេ ១)។ គាត់មានការឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង ពេលដែលនាងផិតក្បត់ ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់បានឲ្យគាត់ទៅហៅនាង ឲ្យវិលត្រឡប់មកវិញ។ ទ្រង់បានប្រាប់គាត់ ឲ្យបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះនាងឡើងវិញ ទោះនាងមានប្រុសផ្សេងស្រឡាញ់ ហើយជាស្រីកំផឹតក៏ដោយ(៣:១)។ យ៉ាងណាមិញ បន្ទាប់ពីពួកអ៊ីស្រាអែលមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះអង្គ ព្រះអង្គនៅតែសព្វព្រះទ័យមានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយពួកគេឡើងវិញ។ ព្រះអង្គនៅតែស្រឡាញ់រាស្រ្តទ្រង់ គឺដូចដែលលោកហូសេបានស្រឡាញ់ភរិយាដែលមិនស្មោះត្រង់ តាមរកនាង ហើយលះបង់ដើម្បីនាង។ សេចក្តីខ្ញាល់របស់ព្រះអង្គ គឺសុចរិតទេ ហើយការប្រច័ណ្ឌរបស់ព្រះអង្គ ក៏ដោយសារតែសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះអង្គ។
ព្រះអង្គក៏សព្វព្រះទ័យនឹងឲ្យយើងចូលមកជិតព្រះអង្គផងដែរ។ កាលណាយើងចូលមករកព្រះអង្គ ដោយជំនឿ យើងអាចទុកចិត្តថា យើងមានការស្កប់ស្កល់ដ៏ពិត ក្នុងព្រះអង្គ។—ESTERA PIROSCA ESCOBAR
ស្មោះត្រង់ ក្នុងពេលជាប់ឃុំ
លោកហារ៉ាឡាន ប៉ូប៉ូវ(Haralan Popov) មិនដឹងថា ជីវិតគាត់នឹងទៅជាយ៉ាងណាទេ ពេលដែលកន្តឹងទ្វារផ្ទះគាត់បានរោទ៍ឡើង នៅពេលព្រឹកថ្ងៃមួយ កាលពីឆ្នាំ១៩៤៨។ ប៉ូលីសនៃប្រទេសប៊ុលការីក៏បានចាប់គាត់ដាក់គុក ដោយគ្មានការព្រមានជាមុន ដោយសារគាត់មានជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទ។ គាត់ក៏បានជាប់គុក១៣ឆ្នាំ តែគាត់បានអធិស្ឋានសូមកម្លាំង និងសេចក្តីក្លាហានពីព្រះជាម្ចាស់ជាប្រចាំ។ ទោះគេធ្វើបាបគាត់យ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់ដឹងថា ព្រះជាម្ចាស់គង់នៅជាមួយគាត់ ហើយគាត់ក៏បានផ្សាយដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវ ដល់អ្នកទោសដទៃទៀត ដែលក្នុងនោះ ពួកគេជាច្រើននាក់ក៏បានទទួលជឿព្រះអង្គ។
ក្នុងរឿងដែលបានកត់ទុកក្នុងបទគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ជំពូក៣៧ លោកយ៉ូសែបក៏មិនដឹងថា នឹងមានអ្វីកើតឡើងចំពោះគាត់ដែរ បន្ទាប់ពីគាត់ត្រូវបងប្អូនគាត់លក់ឲ្យទៅឈ្មួញ ដោយគ្មានក្តីមេត្តា ហើយឈ្មួញនោះក៏បាននាំគាត់ទៅនគរអេស៊ីព្ទ ហើយក៏បានលក់គាត់ឲ្យទៅលោកប៉ូទីផា ដែលជាមន្ត្រីរបស់នគរអេស៊ីព្ទ។ គាត់ក៏បានរស់នៅក្នុងវប្បធម៌ ដែលហ៊ុមព័ទ្ធដោយមនុស្ស ដែលជឿលើព្រះក្លែងក្លាយរាប់ពាន់អង្គ។ ដែលកាន់តែអាក្រក់ជាងនេះទៀតនោះ ភរិយារបស់លោកបូទីផាក៏បានចោទបង្ខូចគាត់ ធ្វើឲ្យគាត់ក្លាយជាអ្នកទោស(៣៩:១៦-២០)។ តែព្រះជាម្ចាស់មិនបានបោះបង់ចោលគាត់ឡើយ។ ទ្រង់មិនគ្រាន់តែបានគង់នៅជាមួយលោកយ៉ូសែបប៉ុណ្ណោះទេ តែទ្រង់ក៏បានប្រទានពរគាត់ “ឲ្យមានជោគជ័យ នៅក្នុងការអ្វីដែលគាត់ធ្វើ” ហើយ “បានបង្ហាញសេចក្តីសប្បុរសដល់គាត់
ហើយឲ្យពួកអ្នកកាន់អំណាចស្រឡាញ់គាត់ផងដែរ”(៣៩:៣,២១)។
តើលោកយ៉ូសែបមានការភ័យខ្លាចប៉ុណ្ណា ពេលដែលជួបប្រទះរឿងអាក្រក់ជាច្រើនដូចនេះ? ប៉ុន្តែ គាត់នៅតែមានចិត្តស្មោះត្រង់ ហើយរក្សាភាពសុចរិត។ ព្រះជាម្ចាស់បានគង់នៅជាមួយលោកយ៉ូសែប ក្នុងដំណើរជីវិតដ៏ពិបាករបស់គាត់ ហើយមានផែនការដ៏ធំសម្រាប់គាត់។ ទ្រង់ក៏មានផែនការដ៏ល្អសម្រាប់យើងម្នាក់ៗផងដែរ។ ចូរមានសង្ឃឹមឡើង ហើយដើរដោយជំនឿ ដោយទុកចិត្តថា ព្រះអង្គទតឃើញ ហើយក៏ជ្រាបអំពីបញ្ហាដែលយើងកំពុងជួបប្រទះផងដែរ។—ESTERA PIROSCA ESCOBAR
គ្រាន់តែជាកូនរបស់ជនជាតិជីពស៊ី
មានពេលមួយ រ៉តនី ស្មីត(Rodney Smith) បានដើរ នៅខាងមុខព្រះវិហារតូចមួយ ទៅរកលោកគ្រូគង្វាល ដើម្បីទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទ ក្នុងអំឡុងពេលកម្មវិធីថ្វាយបង្គំព្រះ កាលពីឆ្នាំ ១៩៧៧។ ពេលនោះ មានគេខ្សិបខ្សៀវគ្នាថា “អូហ៍ វាគ្រាន់តែជាកូនរបស់ជនជាតិជីបស៊ីប៉ុណ្ណោះ”។ គ្មាននរណាម្នាក់ខ្វល់អំពីក្មេងជំទង់ម្នាក់នេះទេ ដោយសារឪពុកម្តាយគាត់ជាជនជាតិជីបស៊ី ដែលមិនមានការអប់រំ និងមានប្រពៃណីរស់នៅចល័តពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ ដោយគ្មានផ្ទះសម្បែងត្រឹមត្រូវ។ តែរ៉តនីមិនខ្វល់ពីសម្លេងខ្សិបខ្សៀវនោះទេ។ គាត់ដឹងច្បាស់ថា ព្រះជាម្ចាស់មានគោលបំណង សម្រាប់ជីវិតគាត់ ដូចនេះ គាត់ក៏បានទិញព្រះគម្ពីរមួយក្បាល និងវចនានុក្រមអង់គ្លេសមួយក្បាល ហើយក៏បានរៀនអាន និងសរសេរដោយខ្លួនឯង។ ក្រោយមក គាត់និយាយថា “ផ្លូវទៅរកព្រះយេស៊ូវ គឺមិនមែនជាសកលវិទ្យាល័យខេមប្រ៊ីជ ហាវើត យេល ឬជាកវីកំណាព្យនោះឡើយ។ ផ្លូវទៅរកព្រះយេស៊ូវ គឺជាភ្នំចាស់មួយ ដែលគេហៅថា កាល់វ៉ារី”។ គាត់ក៏បានជម្នះឧបស័គ្គគ្រប់យ៉ាង ហើយទីបំផុត ក៏បានក្លាយជាអ្នកផ្សាយដំណឹងល្អ ដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រើ ដើម្បីនាំមនុស្សជាច្រើន ឲ្យទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ នៅចក្រភពអង់គ្លេស និងសហរដ្ឋអាមេរិក។
លោកពេត្រុសក៏ជាមនុស្សសាមញ្ញផងដែរ។ គាត់មិនបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលនៅសាលារបស់សាសនាយូដាទេ(កិច្ចការ ៤:១៣) គឺគ្រាន់តែជាអ្នកនេសាទត្រីម្នាក់ មកពីស្រុកកាលីឡេ ដែលនៅទីនោះ ព្រះយេស៊ូវបានត្រាស់ហៅគាត់ ដោយគ្រាន់តែប្រើបន្ទូលសាមញ្ញពីរបីម៉ាត់ថា “ចូរមកតាមខ្ញុំ”(ម៉ាថាយ ៤:១៩)។ លោកពេត្រុសមិនបានរៀនជ្រៅជ្រះ ហើយបានជួបបរាជ័យជាច្រើនក្នុងដំណើរជីវិតជាគ្រីស្ទបរិស័ទ…
អ្នកប្រឹក្សាយោបល់ដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត
តើអ្នកគិតដល់នរណាមុនគេ ពេលអ្នកឮពាក្យ “អ្នកប្រឹក្សាយោបល់ដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត? សម្រាប់ខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់ ខ្ញុំគិតដល់លោកគ្រូគង្វាល រីច(Rich)។ គាត់បានមើលឃើញសក្តានុពលរបស់ខ្ញុំ ហើយជឿជាក់លើខ្ញុំ ពេលដែលខ្ញុំខ្វះជំនឿចិត្ត ចំពោះសមត្ថភាពខ្លួនឯង។ គាត់បានធ្វើជាគំរូនៃការដឹកនាំ ដោយបម្រើ ដោយការបន្ទាបខ្លួន និងសេចក្តីស្រឡាញ់។ ជាលទ្ធផល សព្វថ្ងៃនេះ ខ្ញុំក៏កំពុងបម្រើព្រះ ដោយផ្តល់ការប្រឹក្សាយោបល់ដល់អ្នកដទៃផងដែរ។
ហោរាអេលីយ៉ាបានបំពេញតួនាទីដ៏សំខាន់ នៅក្នុងការលូតលាស់របស់លោកអេលីសេ រហូតក្លាយជាអ្នកដឹកនាំ។ លោកអេលីយ៉ាបានឃើញគាត់កំពុងតែភ្ជួរស្រែ ហើយក៏បានហៅគាត់ឲ្យធ្វើជាសិស្សរបស់គាត់ បន្ទាប់ពីព្រះជាម្ចាស់បានប្រាប់គាត់ ឲ្យចាក់ប្រេងតាំងលោកអេលីសេ ឲ្យធ្វើជាអ្នកបន្តវេណរបស់គាត់(១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៩:១៦,១៩)។ សិស្សវ័យក្មេងនេះបានមើលគ្រូរបស់គាត់ធ្វើការអស្ចារ្យ ហើយស្តាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់ ទោះជាមានរឿងអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ។ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រើលោកអេលីយ៉ា ដើម្បីរៀបចំខ្លួនលោកអេលីសេ សម្រាប់ការងារបម្រើព្រះពេញមួយជីវិត។ នៅចុងបញ្ចប់នៃជីវិតរបស់លោកអេលីយ៉ា លោកអេលីសេមានឱកាសចាកចេញពីគាត់។ តែលោកអេលីសេបានសម្រេចចិត្តធ្វើការប្តេជ្ញាចិត្តជាថ្មី ចំពោះគ្រូរបស់គាត់។ លោកអេលីយ៉ាបានផ្តល់ឱកាសឲ្យលោកអេលីសេបោះបង់មុខនាទីរបស់គាត់ តែគាត់បានបដិសេធរាល់លើកថា “ខ្ញុំស្បថដោយនូវព្រះយេហូវ៉ា ដ៏មានព្រះជន្មរស់នៅ ហើយដោយព្រលឹងលោកដ៏នៅរស់ដែរថា ខ្ញុំមិនព្រមឃ្លាតពីលោកទេ”(២ពង្សាវតាក្សត្រ ២:២,៤,៦)។ ដោយសារតែភាពស្មោះត្រង់របស់លោកអេលីសេ ព្រះជាម្ចាស់ក៏បានប្រើគាត់ តាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យផងដែរ។
យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែត្រូវការនរណាម្នាក់ ធ្វើជាគំរូនៃការដើរតាមព្រះយេស៊ូវ។ សូមព្រះជាម្ចាស់ប្រទានយើង នូវបុរស ឬស្រ្តីដែលកោតខ្លាចព្រះ ដែលនឹងជួយយើងឲ្យលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណ។ ហើយយើងក៏នឹងធ្វើជាគំរូដ៏ល្អ សម្រាប់អ្នកដទៃ ដោយអំណាចនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធផងដែរ។—ESTERA PIROSCA ESCOBAR
ដំណឹងល្អសម្រាប់ថ្លែងប្រាប់
មានពេលមួយ ខ្ញុំបានសួរសិស្សម្នាក់ដែលជាជនជាតិអ៊ីរ៉ង់ថា “តើអ្នកឈ្មោះអ្វី?” គាត់ឈ្មោះអាម៉ាន(Arman) បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានប្រាប់គាត់ថា ខ្ញុំឈ្មោះអេស្ទេរ៉ា(Estera) គាត់ក៏បានងើបមុខឡើង ហើយនិយាយថា “យើងទាំងពីរមានឈ្មោះស្រដៀងនឹងឈ្មោះសេទែ(Setare) ក្នុងភាសាហ្វាស៊ី!”(ភាសាដែលគេប្រើនៅប្រទេសអ៊ីរ៉ង់) ទំនាក់ទំនងដ៏តូចនេះ បាននាំឲ្យយើងមានការសន្ទនាគ្នាដ៏ប្រសើរមួយ។ ខ្ញុំប្រាប់គាត់ថា ឪពុកម្តាយខ្ញុំបានដាក់ឈ្មោះឲ្យខ្ញុំ តាមលំនាំឈ្មោះរបស់តួអង្គក្នុងព្រះគម្ពីរ គឺ “ព្រះនាងអេសធើរ” ដែលជាម្ចាស់ក្សត្រីដើមកំណើតជនជាតិយូដាក្នុងចក្រភពពើរស៊ី(សព្វថ្ងៃនេះ ជាប្រទេសអ៊ីរ៉ង់)។ ខ្ញុំក៏បានចាប់ផ្តើមចែកចាយរឿងព្រះនាងអេសធើរ ឲ្យគាត់ស្តាប់ ហើយក៏បានផ្សាយដំណឹងល្អអំពីព្រះយេស៊ូវ។ ដោយសារការសន្ទនានេះ អាម៉ានក៏បានចាប់ផ្តើមចូលរួមការសិក្សាព្រះគម្ពីរប្រចាំសប្តាហ៍ ដើម្បីសិក្សាបន្ថែមអំពីព្រះគ្រីស្ទ។
លោកភីលីពដែលជាសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូវ បានទទួលការដឹកនាំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ គាត់បានសួរសំណួរមួយ ដែលនាំឲ្យមានការសន្ទនា ជាមួយមន្រ្តីជនជាតិអេធីយ៉ូពីរម្នាក់ ដែលកំពុងធ្វើដំណើរតាមរទេះសេះ។ ពេលគាត់ឮអ្នកនោះកំពុងតែអានមើលគម្ពីរហោរាអេសាយ គាត់ក៏បានសួរថា “លោកមើលយល់ឬទេ?”(កិច្ចការ ៨:៣០)។ កាលនោះ បុរសជនជាតិអេធីយ៉ូពីកំពុងស្វែងរកការយល់ដឹងខាងវិញ្ញាណ នៅក្នុងបទគម្ពីរនោះ។ ពេលលោកភីលីពដឹងថា នេះជាឱកាសល្អ គាត់ក៏បាន “បើកមាត់សំដែងប្រាប់ដំណឹងល្អពីព្រះយេស៊ូវ ចាប់តាំងពីបទគម្ពីរនោះរៀងទៅ”(ខ.៣៥)។
យើងក៏មានដំណឹងល្អដែលត្រូវចែកចាយដល់អ្នកដទៃ ដូចលោកភីលីពផងដែរ។ ចូរយើងស្វែងរកឱកាសជារៀងរាល់ថ្ងៃ នៅកន្លែងធ្វើការ នៅហាងទំនិញ ឬនៅតំបន់ដែលយើងរស់នៅ។ ចូរយើងអនុញ្ញាតឲ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដឹកនាំជំហានយើង ហើយប្រទានឲ្យយើងមានពាក្យ ដើម្បីចែកចាយអំពីក្តីសង្ឃឹម និងក្តីអំណរក្នុងព្រះយេស៊ូវ។—ESTERA PIROSCA ESCOBAR
ការសម្រេចចិត្តរស់នៅអនាថា
លោកខេត វ៉ាស័រមែន(Keith Wasserman) ដែលជានាយកប្រតិបត្តិ នៃក្រុមហ៊ុន ហ្គ៊ូត វើក បានសម្រេចចិត្តរស់នៅ ជាជនអនាថា រយៈពេលពីរបីថ្ងៃ មួយឆ្នាំម្តង ចាប់តាំងពីឆ្នាំ ១៩៨៩ ដើម្បីឲ្យខ្លួនគាត់មានសេចក្តីស្រឡាញ់ និងសេចក្តីអាណឹតកាន់តែខ្លាំង ចំពោះអ្នកដទៃ។ គាត់និយាយថា គាត់ទៅរស់នៅ តាមចិញ្ចើមថ្នល់ ដើម្បីពង្រីកទស្សនៈ និងការយល់ដឹងរបស់គាត់ អំពីមនុស្ស ដែលគ្មានផ្ទះនៅ។
ក្នុងរឿងនេះ លោកខេតបានដាក់ខ្លួន ធ្វើជាមនុស្សអនាថា ដើម្បីបម្រើជនអនាថាទាំងឡាយ គឺបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើសម្រាប់យើង។ ព្រះជាម្ចាស់ ដែលជាអ្នកបង្កើតចក្រវាលទាំងមូល បានសម្រេចព្រះទ័យបន្ទាបព្រះកាយទ្រង់ យាងចុះមកយកកំណើតជាទារក ដែលងាយនឹងរងគ្រោះ ដើម្បីរស់នៅជាមនុស្ស ដើម្បីទទួលបទពិសោធន៍ ដែលយើងគ្រប់គ្នាបានជួប ហើយដើម្បីសុគត នៅក្រោមដៃរបស់មនុស្ស ដើម្បីឲ្យយើងអាចពិសោធន៍នឹងទំនាក់ទំនង ជាមួយព្រះជាម្ចាស់។
អ្នកនិពន្ធនៃបទគម្ពីរហេព្រើរបានលើកឡើងថា ព្រះយេស៊ូវ “ទ្រង់ក៏ទទួលចំណែកជាសាច់ឈាមដូច្នោះដែរ ដើម្បីឲ្យទ្រង់បានបំផ្លាញអានោះ ដែលមានអំណាចលើសេចក្តីស្លាប់ គឺជាអារក្ស ដោយទ្រង់សុគត”(២:១៤)។ ព្រះយេស៊ូវបានបន្ទាបព្រះកាយ ឲ្យទាបជាងពួកទេវតា ទោះទ្រង់ជាព្រះ ដែលបានបង្កើតពួកគេក៏ដោយ(ខ.៩)។ ទ្រង់បានយកកំណើតជាមនុស្ស ហើយបានសុគត ហើយទ្រង់បានរងទុក្ខជួសយើង ទោះទ្រង់ជាព្រះដែលមានគ្រប់ចេស្តាក៏ដោយ។ ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់ ធ្វើដូចនេះ? ព្រោះការនេះបាន ផ្សៈផ្សាទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្ស…
អំពើសប្បុរស
មានពេលមួយ ពេលម្តាយខ្ញុំត្រឡប់មកពីធ្វើការវិញ គាត់បានប្រាប់ខ្ញុំថា មិត្តភក្តិរបស់យើងឈ្មោះ ហេលែន(Helen) បានផ្ញើអំណោយមួយមកខ្ញុំ។ កាលខ្ញុំកំពុងចម្រើនវ័យធំឡើង យើងមិនសូវមានរបស់របរអ្វីច្រើនទេ ដូចនេះ ការទទួលអំណោយមួយ នៅក្នុងប្រអប់សំបុត្រ គឺសប្បាយដូចការប្រារព្ធបុណ្យណូអែល លើកទីពីរអញ្ចឹង។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់ នឹកចាំ និងឲ្យតម្លៃខ្ញុំ តាមរយៈស្រ្តីដ៏អស្ចារ្យម្នាក់នេះ។
ស្រ្តីមេមាយទាល់ក្រ ដែលអ្នកស្រីតេប៊ីថាបានកាត់ខោអាវឲ្យ ប្រាកដជាមានអារម្មណ៍ដូចនេះផងដែរ។ កាលនោះ នាងជាសិស្សស្រីម្នាក់របស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលកំពុងរស់នៅ ក្នុងទីក្រុងយ៉ុបប៉េ។ គេឮល្បីថា នាងជាមនុស្សដែលបានធ្វើអំពើសប្បុរសជាច្រើន។ នាងតែងតែ “ធ្វើអំពើល្អ និងជួយអ្នកក្រជាច្រើន”(កិច្ចការ ៩:៣៦)។ បន្ទាប់មក នាងក៏មានជម្ងឺ ហើយក៏បានស្លាប់។ នៅពេលនោះ សាវ័កពេត្រុសកំពុងតែនៅទីក្រុងជិតខាង ដូចនេះ មានគ្រីស្ទបរិស័ទពីរនាក់ បានទៅរកគាត់ ហើយក៏បានអង្វរគាត់ ឲ្យធ្វើដំណើរមកក្រុងយ៉ុបប៉េ។
ពេលលោកពេត្រុសមកដល់ ស្រ្តីមេម៉ាយដែលអ្នកស្រីតេប៊ីថាបានជួយ ក៏បានបង្ហាញភស្តុតាងនៃភាពសប្បុរសរបស់នាង ដែលមានដូចជា “អាវ និងសំលៀកបំពាក់ទាំងប៉ុន្មាន ដែលតេប៊ីថាបានធ្វើ”(ខ.៣៩)។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក៏បានដឹកនាំលោកពេត្រុស ឲ្យអធិស្ឋានឲ្យគាត់ ហើយព្រះជាម្ចាស់ក៏បានប្រោសនាងឲ្យរស់ឡើងវិញ! ដោយសារព្រះទ័យសណ្តោសរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នៅក្នុងការប្រោសគាត់ “មនុស្សទាំងឡាយបានដឹងដំណឹងពីការនោះ នៅពេញពាសក្នុងក្រុងយ៉ុបប៉េ ហើយមានមនុស្សជាច្រើន បានជឿដល់ព្រះអម្ចាស់”(ខ.៤២)។
ខណៈពេលដែលយើងបង្ហាញចេញនូវចិត្តសប្បុរស ដល់អ្នកដែលនៅជុំវិញយើង សូមព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរពួកគេ…
មនុស្សធម្មតាម្នាក់
កាលនៅពីតូច លោកវីលៀម ខារេយ(William Carey) គឺជាក្មេងប្រុសដែលមានសុខភាពខ្សោយ។ គាត់បានកើតក្នុងគ្រួសារតូចទៀបមួយ ក្បែរទីក្រុងនតថាមតុន ចក្រភពអង់គ្លេស។ មើលទៅគាត់ មិនទំនងជាមានអនាគតភ្លឺស្វាងឡើយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់មានផែនការសម្រាប់គាត់។ គាត់បានធ្វើនូវរឿងដែលមិនគួរឲ្យនឹកស្មាន ដោយផ្លាស់ទៅរស់នៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា ដែលនៅទីនោះ គាត់បាននាំមកនូវកំណែរទម្រង់សង្គមដែលមិនគួរឲ្យជឿ ហើយបានបកប្រែព្រះគម្ពីរទៅជាភាសាជាច្រើន ក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា។ គាត់បានស្រឡាញ់រាស្រ្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយបានសម្រេចនូវកិច្ចការជាច្រើនថ្វាយទ្រង់។
ដាវីឌ ជាយុវជនវ័យវ័យក្មេង ដែល ជាកូនពៅគេ ក្នុងគ្រួសាររបស់លោកអ៊ីសាយ។ គាត់មានរូបរាងដែលហាក់ដូចជាមិនសក្តិសមនឹងធ្វើជាអ្នកគង្វាលចៀម នៅតំបន់ភ្នំនៃភូមិបេថ្លេហិមនោះទេ(១សំាយ៉ូអែល ១៦:១១-១២)។ តែព្រះជាម្ចាស់បានទតមើលចិត្តរបស់គាត់ ហើយមានផែនការសម្រាប់គាត់។ ព្រះជាម្ចាស់បានបដិសេធស្តេចសូល ដោយសារការមិនស្តាប់បង្គាប់របស់ស្តេចអង្គនេះ។ ខណៈពេលដែលហោរាសាំយ៉ូអែលមានការសោកស្តាយ ចំពោះទង្វើររបស់ស្តេចសូល ព្រះជាម្ចាស់ក៏បានត្រាសហៅគាត់ ឲ្យចាក់ប្រេងតាំងមនុស្សម្នាក់ទៀត ឲ្យឡើងធ្វើស្តេច ពីក្នុងចំណោមកូនប្រុសរបស់លោកអ៊ីសាយ។
ពេលដែលលោកសាំយ៉ូអែលបានឃើញអេលាប ដែលមានរូបរាងខ្ពស់សង្ហា គាត់គិតថា “នេះប្រាកដជាអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាចាក់ប្រេងតាំងឲ្យ បានមកនៅចំពោះទ្រង់ហើយ”(ខ.៦)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យុទ្ធសាស្រ្តដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រើ នៅក្នុងការជ្រើសតាំងស្តេច គឺខុសពីយុទ្ធសាស្រ្តរបស់លោកសាំយ៉ូអែល។ តាមពិត ព្រះមានបន្ទូលបដិសេធ ចំពោះកូនប្រុសទាំងអស់របស់លោកអ៊ីសាយ លើកលែងតែកូនពៅរបស់គាត់ប៉ុណ្ណោះ។ មើលពីដំបូង ការជ្រើសរើសដាវីឌឲ្យឡើងធ្វើស្តេច ហាក់ដូចជាមិនមែនជាយុទ្ធសាស្រ្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ។ តើអ្នកគង្វាលក៏ក្មេងវ័យម្នាក់ អាចមានប្រយោជន៍អ្វី សម្រាប់សហគមន៍របស់គាត់ ចុះទំរាំតែសម្រាប់ប្រទេសជាតិគាត់ទំាងមូលទៀតនោះ?
តែព្រះអម្ចាស់ស្គាល់ចិត្តរបស់គាត់ ហើយក៏មានផែនការសម្រាប់គាត់ផងដែរ។…