Month: October 2020

នៅសល់តែគំនរឈើ និងឥដ្ឋ

បន្ទាប់ពីលោកម៉ាក(Mark) និងអ្នកស្រីនីណា(Nina) បានអធិស្ឋាន ទូលសួរព្រះ អំពីការអ្វីដែលព្រះអង្គត្រាស់ហៅឲ្យពួកគេធ្វើ ក្នុងដំណាក់កាលបន្ទាប់នៃជីវិតពួកគេ ពួកគេក៏បានសន្និដ្ឋានថា ការផ្លាស់ទៅរស់នៅកណ្តាលទីក្រុង គឺជាអ្វីដែលពួកគេចាំបាច់ត្រូវធ្វើ។ ពួកគេក៏បានទិញផ្ទះមួយខ្នងដែលគ្មានមនុស្សរស់នៅ ហើយការជួសជុលក៏មានដំណើរការយ៉ាងល្អ។ បន្ទាប់មក ខ្យល់ព្យុះក៏បានបក់បោកមក។ លោកម៉ាកក៏បានផ្ញើសារមកខ្ញុំថា “យើងបានជួបរឿងដ៏ភ្ញាក់ផ្អើលមួយ កាលពីព្រឹកមិញនេះ។ ខ្យល់កួចថូនេដូដែលបានបក់កាត់ទីក្រុងចេហ្វឺសិន បានបំផ្លាញការជួសជុលរបស់យើង ឲ្យក្លាយជាគំនរឈើ និងឥដ្ឋ។ យើងមិនដឹងថា ព្រះទ្រង់កំពុងមានផែនការអ្វីទេ”។

ខ្យល់ព្យុះដែលមនុស្សមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន មិនគ្រាន់តែជារឿង ដែលធ្វើឲ្យយើងភ្ញាក់ផ្អើល និងភាន់ភាំងក្នុងជីវិតយើងប៉ុណ្ណោះឡើយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងអាចឆ្លងកាត់ខ្យល់ព្យុះនោះបាន ដោយភ្នែកយើងផ្តោតទៅលើព្រះជានិច្ច។

ព្យុះនៃជីវិតរបស់លោកយ៉ូប ដែលបានបណ្តាលឲ្យគាត់បាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្តិ និងកូនៗរបស់គាត់(យ៉ូប ១:១៩) ស្ថិតក្នុងចំណោមរឿងដ៏តក់ស្លត់ ដែលគាត់បានជួយប្រទះ។ មុនពេលនោះ មានអ្នកនាំសារបីនាក់បានមកប្រាប់ដំណឹងអាក្រក់ជាបន្តបន្ទាប់(ខ.១៣-១៧)។​

នៅថ្ងៃខ្លះ ការជប់លៀងអាចក្លាយជាការសោកសង្រេង ការអបអរថ្ងៃកំណើត ក្លាយជាការកាន់ទុក្ខ ឬទុក្ខលំបាកអ្វីផ្សេងទៀតក្នុងជីវិត។ ព្យុះនៃជីវិត អាចផ្លាស់ប្តូរការរស់នៅរបស់យើង មួយប៉ព្រិចភ្នែក ឲ្យខ្លាយទៅជា “គំនរបាក់បែក” ក្នុងផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ ទំនាក់ទំនង សុខភាពផ្លូវកាយ ផ្លូវចិត្ត ឬផ្លូវវិញ្ញាណជាដើម។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់មានអំណាចខ្លាំងជាងខ្យល់ព្យុះណាក៏ដោយ ដែលយើងអាចជួប។ ដើម្បីឆ្លយកាត់ទុក្ខលំបាកក្នុងជីវិត យើងត្រូវការសេចក្តីជំនឿ ដែលផ្តោតទៅលើព្រះអង្គ គឺសេចក្តីជំនឿ ដែលជួយឲ្យយើងអាច…

មនុស្សម្នាក់ៗត្រូវការអ្នកបណ្តុះបណ្តាលផ្ទាល់ខ្លួន

ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ដើរ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ការិយាល័យ​របស់​អ្នក​គ្រប់​គ្រង​ថ្មី​របស់​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា ខ្វះ​ទំនុក​ចិត្ត។ អ្នក​គ្រប់​គ្រង​ចាស់​របស់​ខ្ញុំ បាន​ដឹក​នាំ​ដោយ​ភាព​តឹង​រឹង និង​អំណួត។ គាត់​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ និង​អ្នក​ដទៃ​ទៀត​ទឹក​ភ្នែក ជា​ញឹក​ញាប់។ ឥឡូវ​នេះ ខ្ញុំ​ឆ្ងល់​ថា តើ​ចៅ​ហ្វាយ​ថ្មី​របស់​ខ្ញុំ នឹង​មាន​អត្ត​ចរិត​ដូច​ម្តេច​ដែរ?

បន្ទាប់​ពី​ខ្ញុំ​បោះ​ជំហាន​ចូល​ការិយាល័យ​របស់​ចៅ​ហ្វាយ​ថ្មី​របស់​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា ការ​ភ័យ​ខ្លាច​របស់​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ថម​ថយ​ ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​បាន​ទទួល​ស្វាគមន៍​ខ្ញុំ​យ៉ាង​កក់​ក្តៅ ហើយ​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ចែក​ចាយ​ អំពី​ខ្លួន​ខ្ញុំ និងអំ​ពី​ភាព​នឿយ​ណាយ​របស់​ខ្ញុំ​។ គាត់​បាន​ស្តាប់​ខ្ញុំ​និយាយ ដោយ​​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់។ តាម​រយៈ​ការ​បង្ហាញ​ចេញ​អាកប្ប​កិរិយា​ដ៏​សប្បុរស និង​ពាក្យ​សម្តីដ៏​សុភាព​របស់​គាត់ ខ្ញុំ​អាច​មើល​ដឹង​ថា គាត់​ពិត​ជា​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​មែន។ គាត់​ជា​អ្នក​ជឿ​ព្រះ​យេស៊ូវ ហើយ​ក៏​បាន​ក្លាយ​ជា​អ្នកណែនាំ​ការងារ លើក​ទឹក​ចិត្ត និង​ជា​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ខ្ញុំ។​

សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ធ្វើ​ជា​គ្រូ​ខាង​វិញ្ញាណ របស់​លោក​ទីតុស “ជា​កូន​ពិត​តាម​សេចក្តី​ជំនឿ”(ទីតុស ១:៤)។ ក្នុង​សំបុត្រ​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​សរសេរ​ផ្ញើ​លោក​ទីតុស គាត់​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​លោក​ទីតុស នូវ​ការ​បង្រៀន និង​ណែនាំ​ដ៏​មាន​ប្រយោជន៍ សម្រាប់​តួ​នាទីរបស់​លោក​ទីតុស​នៅ​ព្រះ​វិហារ។​ គាត់​មិន​គ្រាន់​តែ​បាន​បង្រៀនប៉ុណ្ណោះទេ តែ​ថែម​ទាំង​បាន​ធ្វើ​ជា​គំរូ ក្នុង​ការ​បង្រៀន “​​តាម​គោល​លទ្ធិដែល​ត្រឹម​ត្រូវ”(២:១) ធ្វើ​ជា​គំរូ​ល្អ ដោយ​ធ្វើ​តែ​អ្វី​ដែល​ល្អ ហើយ​និយាយ​អ្វី​ដែល​ត្រឹម​ត្រូវ ដែល​រក​ចាប់​ទោស​មិន​បាន(ខ.៧-៨)។ ហេតុ​នេះ​ហើយ លោក​ទីតុស​ក៏​បាន​ក្លាយ​ជា​គូកន ប្អូន​ប្រុស និង​មិត្ត​រួម​ការងារ​(២កូរិនថូស ២:១៣ ៨:២៣) និង​ជា​អ្នក​បណ្តុះ​បណ្តាល​ដល់​អ្នក​ដទៃ។​

មនុស្ស​ជា​ច្រើន​បាន​ទទួល​ផល​ប្រយោជន៍​ពី​អ្នក​បណ្តុះ​បណ្តាល​ផ្ទាល់​ខ្លួន ដែល​មាន​ដូច​ជា​គ្រូ​បង្រៀន គ្រូ​បង្វឹក ជីដូន​ជីតា អ្នក​ដឹក​នាំយុវជន ឬ​គ្រូ​គង្វាល​ជា​ដើម…

សេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះ តាមរយៈដៃរបស់អ្នកបើកបរ

មាន​ពេល​មួយ​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​ដំណឹង​ដ៏​តក់​ស្លត់។ ឪពុក​របស់​ខ្ញុំ​ទើប​តែ​បាន​រួច​ជីវិត ​ពី​ជំងឺ​មហា​រីក​ក្រពេញ​ប្រូស្តាត តែ​ពេល​នេះ គាត់​បាន​ពិនិត្យ​សុខ​ភាព​រក​ឃើញ​ជំងឺ​មហា​រីក​លំពែង​ទៀត។ រឿង​កាន់​តែ​ស្មុគ្រ​ស្មាញ ព្រោះ​ឪពុក​ខ្ញុំ​ជា​អ្នក​មើល​ថែរ​ម្តាយខ្ញុំ​ពេញ​ពេល ដោយ​សារ​ម្តាយ​ខ្ញុំ​មាន​ជម្ងឺ​ដ៏​រាំ​រ៉ៃ​មួយ​ចំនួន។ ដោយសារ​ពេល​នេះ ឪពុក​ម្តាយ​ខ្ញុំ​សុទ្ធ​តែ​ត្រូវ​ការ​ការ​មើល​ថែរ​ដូច​គ្នា នោះ​ខ្ញុំ​នឹង​ជួប​ការ​ពិបាក​ជា​ច្រើន​នៅ​ថ្ងៃ​ខាង​មុខ។​

បន្ទាប់​ពី​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​យន្ត​ហោះ ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ ដើម្បី​នៅ​ជា​មួយ​ពួក​គាត់ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទៅ​ព្រះវិហារ​របស់ឪពុក​ម្តាយ​ខ្ញុំ នៅ​ថ្ងៃ​អាទិត្យ។ នៅ​ទីនោះ មាន​បុរស​ម្នាក់ ឈ្មោះ ហ៊ែលមុត(Helmut) បាន​ដើរ​មក​រក​ខ្ញុំ ហើយ​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា គាត់​ចង់​ជួយ។ ពីរថ្ងៃ​ក្រោយ​មក គាត់​ក៏​បាន​មក​ផ្ទះ​ខ្ញុំ ដោយ​នាំ​យក​ក្រដាស់​បញ្ជី​កិច្ចការ​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ។ គាត់​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា ខ្ញុំ​នឹង​ត្រូវ​ការ​អ្នក​ជួយរៀប​ចំ​ម្ហូប​អាហារ ពេល​ដែល​ឪពុក​ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្តើម​ចាក់​ថ្នាំ​កេម៉ូ។ គាត់​នឹង​រៀប​ចំ​បញ្ជី​មុខ​ម្ហូប។ គាត់​ក៏​បាន​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ជួយ​កាត់​ស្មៅ នៅ​ទីធ្លា​មុខ​ផ្ទះ​ខ្ញុំ​ទៀត។ គាត់​ក៏​បាន​សួរ​ទៀត​ថា “តើ​គេ​មក​ប្រមូល​សម្រាម​នៅ​ផ្ទះ​អ្នក​ នៅ​ថ្ងៃ​ណា?” លោក​ហ៊ែលមុត ជា​អ្នកបើក​ឡាន​កុងតៃន័រ ដែល​បាន​ចូល​និវត្តន៍ ប៉ុន្តែ គាត់​ប្រៀប​បាន​នឹង​ទេវតា​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ចាត់​មក។ យើង​ក៏​បាន​ដឹង​ថា គាត់​បាន​ជួយ​យក​អសារ​អ្នក​ដទៃ​ទៀត​ជា​ញឹក​ញាប់ ដែល​មាន​ដូច​ជា​ស្រ្តី​មេម៉ាយ ជន​អនាថា និង​ចាស់​ជរា។​

ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ត្រាស់​ហៅ​អ្នក​ដើរ​តាម​ព្រះ​អង្គ ឲ្យ​ជួយ​អ្នក​ដទៃ​(លូកា ១០:២៥-៣៧) តែ​ទន្ទឹម​នឹង​នោះ អ្នក​ខ្លះ​មាន​សមត្ថ​ភាពពិសេស ដើម្បី​ជួយ​គេ។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ហៅ​សមត្ថ​ភាព​នោះ​ថា អំណោយ​ទាន​នៃ​សេចក្តី​មេត្តា​ករុណា​(រ៉ូម ១២:៨)។ អ្នក​ដែលមាន​អំណោយ​ទាន​នេះ មើល​ឃើញ​តម្រូវ​ការ​អ្នក​ដទៃ ស្វះ​ស្វែង​រក​ជំនួយ​ដែល​ចាំ​បាច់ ហើយ​អាច​បម្រើ​លើស​ម៉ោង ដោយ​មិន​គិត​ថា ពិបាក​ពេក។…

តើព្រះទាំងអស់សុទ្ធតែដូចគ្នាឬ?

មនុស្ស​ជា​ទូទៅ​ចូល​ចិត្ត​និយាយ​ថា សាសនា​ណា​ក៏​បង្រៀន​មនុស្ស​ឲ្យ​ធ្វើ​ល្អ​ដែរ។ ប៉ុន្តែ តើ​សាសនា​ទាំង​អស់ សុទ្ធ​តែ​ដឹក​នាំ​មនុស្ស​ ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​ព្រះ​តែ​មួយ​មែន​ទេ? តើ​ព្រះ​ទាំង​អស់​សុទ្ធ​តែ​ដូច​គ្នា​ឬ​? ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ជំនឿ​របស់​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ មាន​លក្ខណៈ​ខុស​ពី​សាសនា​ទាំង​អស់ នៅ​លើ​ពិភព​លោក​គេ? តើ​បើ​សាសនា​នីមួយ​ៗ​មាន​មូល​ដ្ឋាន​គ្រឹះ​នៃ​ការ​បង្រៀន​អំ​ពី​ព្រះ ​ខុស​ៗ​គ្នា ហើយ​បង្ហាញ​ផ្លូវ​ខុស​ៗ​គ្នា​ទៅ​រក​ព្រះ តើ​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច​ឲ្យ​យើង​ដឹង​ថា សាសនា​មួយ​ណា​បង្រៀន​ត្រូវ? ​តើ​ព្រះ​អង្គ​ណា ជា​ព្រះពិត? តើ​ព្រះ​ពិត​មាន​តែ​មួយ​មែន​ឬ? ដើម្បី​ស្វែង​យល់​អំពី​សំណួរ​ទាំង​នេះ សូម​ទាញ​យក ឬ download សៀវភៅ តើ​ព្រះ​ទាំងអស់​សុទ្ធ​តែ​ដូច​គ្នា​ឬ?

 

 

 

 

 

 

តើការសរសើរនោះសម្រាប់នរណា?

មាន​រូប​ថត​មួយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​អស់​សំណើច។ ក្នុង​រូប​នោះ ខ្ញុំ​ឃើញ​ហ្វូង​មនុស្ស​កំពុង​តែ​ឈរ​សង​ខាង​ផ្លូវ​ ជា​ជួរ នៅ​ប្រទេស​ម៊ិចស៊ីកូ ដោយ​គ្រវី​ទង់​ជាតិ និង​បាច​ក្រដាស់​តូច​ៗ ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​កំពុង​រង់​ចាំ​អ្នក​ដឹក​នាំ​សាសនា​ម្នាក់។ មាន​កូន​ឆ្កែ​អនាថា​មួយ កំពុង​តែ​ដើរ​នៅលើ​ផ្លូវ​ថ្នល់​នោះ។ មើល​ទៅ​វា ហាក់​ដូច​ជា​មាន​ទឹក​មុខ​ញញឹម គឺ​ធ្វើ​មើល​តែ​ហ្វូង​មនុស្ស​កំពុង​តែ​អប​អរ​វា​អញ្ចឹង។ បាទ! សត្វ​ឆ្កែ​នីមួយ​ៗ​គួរ​តែ​មាន​ថ្ងៃ​ដ៏​រីក​រាយ​របស់​ពួក​វា។​

កូន​ឆ្កែ​អនាថា ដែល​បាន​ដណ្តើម​មុខ​មាត់​របស់​ជន​ល្បី​ឈ្មោះ​នោះ គឺ​គួរ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់​ណាស់ ប៉ុន្តែ ការ​លួច​ការ​សរសើរ​ពី​នរណា​ម្នាក់ អាច​បំផ្លាញ​ខ្លួន​យើង។ ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​ជ្រាប​អំពី​បញ្ហា​នេះ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​ទ្រង់​បដិសេធ​មិន​ព្រម​សោយ​ទឹក​ ដែល​អ្នក​ខ្លាំង​ពូកែ​របស់​ទ្រង់​បាន​ប្រថុយ​ជីវិត ទៅ​យក​មក​ថ្វាយ​ទ្រង់។ មុន​នោះ ទ្រង់មាន​បន្ទូល ដោយ​ភាព​សញ្ចប់​សញ្ចឹង​ថា បើ​សិន​ជា​នរណា​ម្នាក់​អាច​ទៅ​ដង​ទឹក​ពី​អណ្តូង នៅ​បេថ្លេហិម​មក​ថ្វាយ​ទ្រង់ នោះ​មិន​ដឹង​ជា​ល្អ​យ៉ាង​ណា​ទេ។ ទាហាន​របស់​ទ្រង់​បី​នាក់​បាន​គិត​ថា ទ្រង់​ពិត​ជា​ចង់​ឲ្យ​គេ​ទៅ​ដង​ទឹក​នោះ​មែន។ ពួក​គេ​ក៏​បាន​ឆ្លង​កាត់​ខ្សែ​ត្រៀម​របស់​សត្រូវ ចូល​ទៅ​ដង​ទឹកនោះ​យក​មក​ថ្វាយ​ទ្រង់។ ពេល​នោះ​ស្តេច​ដាវីឌ​មាន​ព្រះ​ទ័យ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ជា​ពន់​ពេក ហើយ​មិន​ព្រម​សោយ​ទឹក​នោះ​ទេ តែ​បាន​ចាក់​ច្រួច​ទឹក​នោះ​ថ្វាយ​ព្រះ​អម្ចាស់ ធ្វើ​ជា​ដង្វាយ​ទឹក​វិញ​(២សាំយ៉ូអែល ២៣:១៦)។

របៀប​ដែល​យើង​ឆ្លើយ​តប ចំពោះ​ការ​សរសើរ និង​ការ​ផ្តល់​កិត្តិ​យស អាច​នាំ​ឲ្យ​គេ​ដឹង​ថា យើង​ជា​មនុស្ស​ប្រភេទ​ណា។ ពេល​ណា​ការ​សរសើរ​ណា​មួយ សក្តិ​សម​នឹង​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ ជា​ពិសេស​ព្រះ​អម្ចាស់​ទទួល នោះ​ចូរ​យើង​ជៀស​វាង​ការ​ចង់​បាន​ការ​សរសើរ​នោះ សម្រាប់​ខ្លួន​យើង។ បើ​គេ​ផ្តល់​កិត្តិ​យស ឬ​ការ​សរសើរ​ឲ្យ​យើង នោះ​ចូរ​អរ​គុណ​គេ ហើយ​ពង្រីក​ការ​សរសើរ​នោះ ដោយ​ថ្វាយ​សិរីល្អ​ទាំង​អស់​ដល់​ព្រះ​យេស៊ូវ។ ចូរ​យើង​ចាក់​ច្រួច​ការ​សរសើរ​នោះ ដូច​ជា​ដង្វាយ​ទឹក​ថ្វាយ​ដល់​ព្រះ​អង្គ។​—Mike Wittmer

ការជ្រើសរើសយកសេចក្តីសង្ឃឹម

ខ្ញុំ​ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​មនុស្ស​១​លាន​នាក់ នៅ​ទូទាំង​ពិភព​លោក ដែល​បាន​រង​គ្រោះ ដោយ​សារ​ជម្ងឺ​ធា្លក់​ទឹក​ចិត្ត ដោយ​សារ​អាកាស​ធាតុ​(សរសេរ​កាត់​ថា SAD) ជា​ជម្ងឺ​ធ្លាក់​ទឹក​ចិត្ត​មួយ​ប្រភេទ ដែល​កើត​ឡើង​ជា​ធម្មតា ក្នុង​តំបន់ ដែល​មិន​សូវ​មាន​ពន្លឺថ្ងៃ ដោយ​សារ​ថ្ងៃ​មាន​រយៈ​ពេល​ខ្លី នៅ​រដូវ​រងារ។ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្តើម​មាន​ការ​បារម្ភ​ថា អាកាស​ធាតុ​ត្រជាក់​ខ្លាំង​នឹង​នៅ​តែបន្ត​មិន​ចេះ​ឈប់ ខ្ញុំ​ក៏​មាន​ចិត្ត​អន្ទះ​សារ​ចង់​ឃើញ​ភស្តុតាង ដែល​បង្ហាញ​ថា ថ្ងៃ​ដែល​មាន​រយៈ​ពេល​វែង និង​អាកាស​ធាតុ​ក្តៅ កំពុង​តែ​ជិត​មក​ដល់​ហើយ​។

ផ្កា​ក៏​បាន​ខំ​ប្រឹង​រីក​ចេញ​ពី​ព្រិល យ៉ាង​ជោគ​ជ័យ ជា​សញ្ញា​ដំបូង​នៃ​រដូវ​ផ្កា​រីក ជា​ការ​រំឭក​ដ៏មានអំណាច​ អំ​ពី​ក្តី​សង្ឃឹម​របស់​ព្រះ ដែល​អាច​ឆ្លង​កាត់​ពេល​ដែល​ងងឹត​បំផុត។ ហោរា​មីកា​បាន​ប្រកាស​អំពី​រឿង​នេះ ក្នុង​កាល​ដែល​គាត់​ស៊ូ​ទ្រាំ​នឹង “រដូវ​រងា” ជាពេល​ដែល​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​បាន​ងាក​ចេញ​ពី​ព្រះ។ ខណៈ​ពេល​ដែល​លោក​មីកា​ពិនិត្យ​មើល​ស្ថាន​ភាព​ដ៏​ងងឹត​នេះ គាត់​ក៏​បានពោល​ទំនួញ​ថា “គ្មាន​នរណា​ទៀង​ត្រង់ នៅ​ក្នុង​ពួក​មនុស្ស​លោក​ទេ”(មីកា ៧:២)។

ប៉ុន្តែ ទោះ​ស្ថាន​ភាព​ហាក់​ដូច​ជា​យ៉ាប់​យ៉ឺន​យ៉ាង​ណា​ក្តី លោក​ហោរា​រូប​នេះ​មិន​ព្រម​បោះ​បង់​ចោល​ក្តី​សង្ឃឹម​ឡើយ។ គាត់ទុក​ចិត្ត​ថា ព្រះ​ទ្រង់​កំពុង​ធ្វើ​ការ​ទ្រង់​(ខ.៧) ទោះ​គាត់​ឃើញ​តែ​ភាព​ហិន​ហោន មិន​ទាន់​អាច​ឃើញ​ភស្តុតាង​នៃ​ក្តី​សង្ឃឹម​ក៏​ដោយ។​

នៅ​ក្នុង​ពេល​ដ៏​ងងឹត ហើយ​ជួន​កាល ហាក់​ដូច​ជា “រងារ”គ្មាន​ទីបញ្ចប់ គឺ​នៅ​ពេល​ដែល​រដូវ​ផ្ការីក ហាក់​ដូច​ជា​មិន​ចេញ​មក នោះយើង​ប្រហែល​ជា​មាន​អារម្មណ៍​ថា ពិបាក​ដូច​លោក​មីកា។ តើ​យើង​នឹង​បណ្តោយ​ខ្លួន ឲ្យ​ធ្លាក់​ចូល​ក្នុង​ភាព​អស់​សង្ឃឹម​ឬ? ឬ​យើង “នឹង​រង់​ចំា​ព្រះ​អម្ចាស់ ដោយ​សង្ឃឹម”?(ខ.៧)។

ក្តី​សង្ឃឹម​ដែល​យើង​មាន​ក្នុង​ព្រះ គឺ​មិន​ដែល​ក្លាយ​ជា​អសារ​ឥត​ការ​ឡើយ​(រ៉ូម ៥:៥)។ ​ថ្ងៃ​ណា​មួយ​ យើង​នឹង​មិន​មាន​ការ​ទួញ​យំ ឬ​ឈឺ​ចាប់​ទៀត​…

អំពើបាប៥យ៉ាង ដែលយើងធ្វើដោយមិនដឹងខ្លួន

នៅ​ក្នុង​ការ​ប្រឹង​ប្រែង​ទប់​ស្កាត់​ការ​រីក​រាល​ដាល នៃ​វីរូស​កូវីត ១៩ យើង​ឃើញ​ថា មាន​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ផ្ទាល់​ៗ​ខ្លួន​ខ្លះ អាច​ជួយ​ទប់​ស្កាត់​ការ​រីក​រាល​ដាល​នៃ​វីរូស​នេះ តែ​ក៏​មាន​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ខ្លះ​អាច​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ឆ្លង​ជា​សហគមន៍​។ ខ្ញុំ​បាន​សង្កេត​ឃើញ​ថា រឿង​ដូច​នេះ​ក៏​បាន​កើត​ឡើង ក្នុង​ជីវិត​ខាង​វិញ្ញាណ​របស់​ខ្ញុំ​ផង​ដែរ ដែល​ក្នុង​នោះ ការ​សម្រេច​ចិត្ត​តូច​ៗ​ជា​ច្រើន ដែល​ហាក់​ដូច​ជា​មិន​នាំ​ឲ្យ​មាន​ផល​វិបាក បាន​នាំ​មក​នូវ​ផល​ប៉ះ​ពាល់​ មក​លើ​ជីវិត​ផ្ទាល់​ខ្លួន​របស់​ខ្ញុំ ក៏​ដូច​ជា​ជីវិត​របស់​អ្នក​ដែល​នៅ​ក្នុង​សហគមន៍​របស់​ខ្ញុំ​ផង​ដែរ។

រឿង​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​ធ្វើ​នោះ គឺ​ជា​អំពើ​បាប​ដែល​ខ្ញុំ​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​មិន​ដឹង​ខ្លួន។ អំពើ​បាប​ទាំង​នោះ​បាន​សង្ងំខ្លួន នៅ​ក្នុង​ផ្នែក​ដ៏​ស្រអាប់​នៃ​គំនិត​យើង…

ការអធិស្ឋាន និងសរសើរដំកើងព្រះ នៅលើឆ្នេរសមុទ្រ

ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ និង​ស្វាមី​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ដំណើរ ទៅ​ធ្វើ​ខួប​អាពាហ៍​ពិពាហ៍​គំរប់​២៥​ឆ្នំា​របស់​យើង យើង​ក៏​បាន​អាន​ព្រះ​គម្ពីរ​នៅលើ​ឆ្នេរ​សមុទ្រ។ ខណៈ​ពេល​ដែល​អ្នក​លក់​ធ្វើ​ដំណើរ​កាត់​តាម​នោះ ដោយ​ប្រាប់​យើង​អំពី​តម្លៃ​របស់​ទំនិញ​ពួក​គេ យើង​ក៏​បានអរគុណ​ពួក​គេ តែ​មិន​បាន​ទិញ​អ្វី​ទេ។ មាន​អ្នក​លក់​ម្នាក់ ឈ្មោះ ហ្វឺនែនដូ(Fernando) បាន​បញ្ចេញ​ទឹក​មុខ​ញញឹម​ស្រស់ ពេល​ដែល​យើង​បដិសេធ​មិន​ព្រម​ទិញ​ទំនិញ​គាត់ ហើយ​ក៏​បាន​ទទូច​យើង ឲ្យ​ទិញ​វត្ថុ​អនុស្សាវរីយ៍​ខ្លះ សម្រាប់​មិត្ត​ភក្តិ​យើង។ ប៉ុន្តែ យើង​នៅ​តែ​មិន​បាន​ទិញ​ទំនិញ​របស់​គាត់។ គាត់​ក៏​បាន​លើក​ឥវ៉ាន់​គាត់ ដើរ​ទៅ​មុខ​ទៀត ដោយ​ទឹក​មុខ​នៅ​តែ​ញញឹម​ជាប់​។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​និយាយ​ថា “ខ្ញុំ​អធិស្ឋាន​សូម​ព្រះ​ប្រទាន​ពរ​អ្នក”។

លោក​ហ្វឺនែនដូ​ក៏​បាន​ងាក​មក​រក​ខ្ញុំ ហើយ​និយាយ​ថា ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​កែ​ប្រែ​ជីវិត​គាត់។ គាត់​ក៏​បាន​លុត​ជង្គង់​នៅ​ចន្លោះ​កៅ​អីរបស់​យើង ហើយ​ប្រាប់​យើង​ថា គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ថា ព្រះ​វត្ត​មាន​របស់​ព្រះ​កំពុង​តែ​គង់​នៅ​ទីនេះ។ បន្ទាប់​មក គាត់​ក៏​បាន​ចែកចាយ អំពី​របៀប​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​រំដោះ​គាត់ ឲ្យ​រួច​ពី​ការ​ញៀន​ថ្នាំ និង​ស្រា កាល​ពី​ជាង​១៤​ឆ្នាំ​មុន។​

ទឹក​ភ្នែក​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ស្រក់​ចុះ ខណៈ​ពេល​ដែល​គាត់​សូត្រ​ខគម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ហើយ​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​យើង។ យើង​ក៏​បាន​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ និង​អរ​សប្បាយ​ក្នុង​ព្រះ​វត្ត​មាន​ព្រះ​អង្គ ទាំង​អស់​គ្នា។​

បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ជំពូក ១៤៨ គឺ​ជា​សេចក្តី​អធិស្ឋាន ដែល​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ។ អ្នក​និពន្ធ​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង បាន​លើកទឹក​ចិត្ត​មនុស្ស​ទាំង​អស់ ​ឲ្យ​សរសើរ​ព្រះ​នាម​ព្រះ​អម្ចាស់ ដ្បិត​ទ្រង់​បាន​ចេញ​បង្គាប់ ហើយ​របស់​ទាំង​នោះ​បាន​កើត​មក(ខ.៥) ដ្បិត​មាន​តែ​ព្រះនាម​ទ្រង់​១ ដែល​ខ្ពស់​ប្រសើរ សិរីល្អ​នៃ​ទ្រង់​ខ្ពស់​ជាង​ផែនដី និង​ផ្ទៃ​មេឃ​ទៅ​ទៀត(ខ.១៣)។

ព្រះ​ទ្រង់​បាន​អញ្ជើញ​យើង ឲ្យ​ទូល​ថ្វាយ អំពី​តម្រូវ​ការ​របស់​យើង នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​អង្គ…

ចូរមានកម្លាំង និងចិត្តក្លាហានឡើង

ខេលិប(Caleb) ជា​ក្មេង​ដែល​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ច្រើន។ រៀង​រាល់​ពេល​យប់ ពេល​គាត់​បាន​បិទ​ភ្នែក គាត់​មាន​អារម្មណ៍​ថា ភាព​ងងឹត​បាន​ហ៊ុម​ព័ទ្ធ​ជុំ​ជិត។ ភាព​ស្ងប់​ស្ងាត់​ក្នុង​បន្ទប់​គាត់ ត្រូវ​បាន​រំខាន​ជា​ទៀង​ទាត់ ដោយ​សម្លេង​ក្រេត​ក្រត​ៗ​នៃ​ផ្ទះ​របស់​គាត់ ដែល​សង់​ពី​ឈើ នៅ​ប្រទេស​ខូស្តារីកា។ បន្ទាប់​មក សត្វ​ប្រជៀវ​នៅ​ក្នុង​បន្ទប់​តូច​ក្រោម​ដំបូល​ផ្ទះ មាន​សកម្ម​ភាព​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ឡើង។ ម្តាយ​របស់​គាត់​បាន​ដាក់​អំពូល​ពេល​យប់ ក្នុង​បន្ទប់​គាត់ តែ​ក្មេង​តូច​ម្នាក់​នេះ នៅ​តែ​ខ្លាច​ភាព​ងងឹត។ នៅ​ពេល​យប់​មួយ​នោះ ឪពុក​របស់​ខេលិប​បាន​យក​ខគម្ពីរ​មួយ​ខ មក​បិទ​នៅ​ជាប់​គ្រែ​គេង​គាត់។ ខគម្ពីរ​នោះ​ចែង​ថា​ “​ចូរ​ឲ្យ​មាន​កំឡាំង និង​ចិត្ត​ក្លាហាន​ចុះ កុំ​ឲ្យ​ខ្លាច​ឡើយ ក៏​កុំ​ឲ្យ​ស្រយុត​ចិត្ត​ផង ដ្បិត​ព្រះយេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​ឯង ទ្រង់​គង់​ជា​មួយ​នៅ​កន្លែង​ណា ដែល​ឯង​ទៅ​ផង”(យ៉ូស្វេ ១:៩)។ ខេលិប​ក៏​បាន​ចាប់​ផ្តើម​អាន​ខគម្ពីរ​នេះ​រៀង​រាល់​យប់ ហើយ​ខគម្ពីរ​អំពី​ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា​នោះ​នៅជាប់​នឹង​គ្រែ​គាត់ រហូត​ដល់​ពេល​ដែល​គាត់​ទៅ​រៀន​នៅ​មហា​វិទ្យា​ល័យ។​

បទ​គម្ពីរ យ៉ូស្វេ ជំពូក១ បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ការ​ផ្ទេរ​តួនាទី​ជា​អ្នក​ដឹកនាំ ទៅ​លោក​យ៉ូស្វេ បន្ទាប់​ពី​លោក​ម៉ូសេ​ស្លាប់។ ព្រះ​ទ្រង់បាន​បង្គាប់​លោក​យ៉ូស្វេ​ជា​ច្រើន​ដង ឲ្យ “មាន​កម្លាំង និង​មាន​ចិត្ត​ក្លាហាន” ហើយ​ក៏​បាន​បង្គាប់​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​ឲ្យ​យល់​ច្បាស់ អំពី​សារៈ​សំខាន់​នៃ​ព្រះ​រាជ​បញ្ជា​មួយ​នេះ​(ខ.៦-៧,៩)។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ ពួក​គេ​មាន​អារម្មណ៍​ភ័យ​ខ្លាច ខណៈ​ពេល​ដែលពួក​គេ​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​ពេល​អនាគត ដែល​មិន​ច្បាស់​លាស់ តែ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​ធានា​ដល់​ពួក​គេ​សារ​ជា​ថ្មី​ថា “អញ​នឹង​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​ឯង ដូច​ជា​បាន​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​ម៉ូសេ​ដែរ អញ​មិន​ដែល​ខាន​នឹង​ប្រោស​ឯង ក៏​មិន​ដែល​បោះបង់​ចោល​ឯង​ឡើយ”(ខ.៥)។

វា​ជា​រឿង​ធម្មតា​ទេ ដែល​យើង​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច ប៉ុន្តែ វា​ធ្វើ​ឲ្យ​ប៉ះពាល់​ដល់​ខុសភាព​ផ្លូវ​កាយ ចិត្ត…

ធន់នៅ ក្នុងពេលរាំងស្ងួត

កាល​ពី​ខែ មេសា ឆ្នាំ២០១៩ តំបន់​ជាយ​ក្រុង​វិចតូវីល រដ្ឋ​កាលីហ្វូញ៉ា ត្រូវ​បាន​គ្រប​ដណ្តប់​ទៅ​ដោយ​ដើម​គុម្ពោត​រមាល។ កម្លាំង​ខ្យល់​ដ៏​ខ្លាំង​បាន​បក់​បោក​ដើម​គុម្ពោត​ទំាង​នោះ ឲ្យប៉ើង និង​រមាល​ចេញ​ពី​វាល​រហោ​ស្ថាន​ម៉ូចាវេ ជា​កន្លែង​ដែល​ពួក​វាដុះ​។ ដើម​គុម្ពោត​ទំាង​នោះ​អាច​លូត​កម្ពស់​ជិត​២​ម៉ែត្រ ពេល​ដែល​វា​ពេញ​វ័យ ហើយ​វា​ក៏​បាន​ផ្តាច់​ខ្លួនដ៏​ធំ​របស់​វា​ចេញ​ពី​ឫស ដើម្បី “រមាល” តាម​ខ្យល់ ហើយ​បាច​សាច​គ្រាប់​របស់​វា។​

រូប​ភាព​នៃ​ដើម​គុម្ពោត​រមាល​បាន​លេច​ឡើង ក្នុង​គំនិត​ខ្ញុំ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​អាន​ការ​ពិពណ៌នា​របស់​លោក​យេរេមា អំ​ពី មនុស្ស​ម្នាក់ ដែល​មាន​ចិត្ត​ងាក​បែរ​ចេញ​ពី​ព្រះ​អម្ចាស់​(យេរេមា ១៧:៥)។ គាត់​ថា ​អ្នក​ដែល​ទីពឹង​ដល់​មនុស្ស និង​រូប​សាច់​របស់​ខ្លួន​ឯង ប្រៀប​បាន​នឹង “ដើម​ឈើ​សោះ​កក្រោះ នៅ​សមុទ្រ​ខ្សាច់” ហើយ​នឹង​មិន​ឃើញ​សេចក្តី​ល្អ ដែល​បាន​មក​ដល់​នោះ​ទេ(ខ.៥-៦)។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ អ្នក​ដែល​ទុក​ចិត្ត​ព្រះ ជា​ជាង​ទុក​ចិត្ត​មនុស្ស គឺ​ប្រៀប​ដូច​ជា​ដើម​ឈើ ដែល​មាន​ឫស​រឹង​មាំ​ទទួល​កម្លាំង​ពី​ព្រះ​អង្គ ដែល​ជួយ​ឲ្យ​ពួក​គេ នៅ​តែ​មាន​ជីវិត​ពេញ​បរិបូរ សូម្បី​តែ​នៅ​ក្នុង​ពេល​រាំង​ស្ងួត​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ។​

ដើម​គុម្ពោត​រមាល និង​ដើម​ឈើ​សុទ្ធ​តែ​មាន​ឫស។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណាក៏​ដោយ ដើម​គុម្ពោត​រមាល មិន​នៅ​ជាប់​នឹង​ឫស​បាន​យូរឡើយ ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ផ្តាច់​ខ្លួន​ពី​ប្រភព​នៃ​ជីវិត ហើយ​ក៏​បាន​ក្រៀម​ស្វិត និង​ស្លាប់។ ម្យ៉ាង​ទៀត ដើម​ឈើ​នៅ​តែ​ជាប់​នឹង​ឫស​របស់វា ដែល​ជួយ​ឲ្យ​វា​លូត​លាស់ ​និង​មាន​ផល​ផ្លែ ហើយ​ជួយ​ឲ្យ​វា​ឈរ​មាំ​មួន នៅ​ពេល​ព្យុះ​ភ្លៀង។​ ពេល​ណា​យើង​នៅ​ជាប់​នឹង​ព្រះ ដោយ​ទទួល​កម្លាំង និង​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត ពី​ប្រាជ្ញា ដែល​ឃើញ​មាន​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ ហើយ​ជជែក​ជា​មួយ​ព្រះ​អង្គ…