Month: July 2018

ជម្រកពេលមានព្យុះភ្លៀង

កាល​ខ្ញុំ​រស់​នៅ ក្នុង​រដ្ឋ​អូក្លាហូម៉ា ខ្ញុំ​មាន​មិត្ត​ភក្តិ​ម្នាក់ ដែល​ចូល​ចិត្ត​ដេញ​តាម​ខ្យល់​កូច​យក្ស​ថូនេដូ។ លោក​ចន បានតាម​ដាន​ខ្យល់​កួច​យក្ស យ៉ាង​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន តាម​រយៈ​ការ​ទំនាក់​ទំនង ជា​មួយ​អ្នក​ដេញ​តាម​ខ្យល់​កួច​យក្ស​ដទៃ​ទៀត និងពឹង​ផ្អែក​លើ​រ៉ាដា​ប្រចំា​តំបន់ ដោយ​ព្យាយាម​នៅ​ចម្ងាយ​ដែល​មាន​សុវត្តិ​ភាព ពី​ខ្យល់​កួច​យក្ស​នោះ ខណៈ​ពេលដែល​គាត់​សង្កេត​មើល​ដំណើរ​ដ៏​ហិន​ហោច​របស់​វា ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​អាច​រាយការណ៍​ដល់​ប្រជា​ជន អំពី​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ភ្លាម​ៗ​របស់​វា ដែល​អាច​នាំ​ឲ្យ​មាន​គ្រោះ​មហន្ត​រាយ។

ថ្ងៃ​មួយ ខ្យល់​កួច​យក្ស​ដែល​កំពុង​កួច​នាំ​ពពក​យ៉ាង​ខ្មួច​ខ្មាញ់ ស្រាប់​តែ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ទិស​ដៅ​ភ្លាម​ៗ ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​ចន​ប្រញាប់​រត់​គេច​ចេញ​ពី​គ្រោះ​ថ្នាក់។ អរ​គុណ​ព្រះ​អង្គ​ ដែល​គាត់​បាន​រក​ឃើញ​ជម្រក ហើយ​ក៏​បាន​រួច​ជីវិត។

បទ​ពិសោធន៍​ដែល​លោក​ចន​បាន​ជួប​កាល​ពី​រសៀល​ថ្ងៃ​នោះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​គិត អំពី​ផ្លូវ​ដ៏​គ្រោះ​ថ្នាក់​មួយ​ទៀត គឺ អំពើ​បាប ក្នុង​ជីវិត​យើង។ ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​ប្រាប់​យើង​ថា “ដែល​គ្រប់​គ្នា​កើត​មាន​សេចក្តី​ល្បួង នោះ​គឺ​ដោយសារ​តែ​សេចក្តី​ប៉ងប្រាថ្នា​របស់​ខ្លួន​នាំ​ប្រទាញ ហើយ​លួង​លោម​ទេ។ រួច​កាល​ណា​សេចក្តី​ប៉ងប្រាថ្នា​ជាប់​មាន​ជា​ផ្ទៃ នោះ​សំរាល​ចេញ​មក​ជា​អំពើ​បាប ហើយ​កាល​ណា​បាប​បាន​ពោរពេញ​ឡើង នោះ​ក៏​បង្កើត​ជា​សេចក្តី​ស្លាប់”(យ៉ាកុប ១:១៤-១៥)។

ការ​ល្បួង​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ។ ពី​ដំបូង យើង​គិត​ថា វា​ហាក់​ដូច​ជា​គ្មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​អ្វី​ទេ ប៉ុន្តែ មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន វា​អាច​ធ្វើ​ឲ្យមាន​ភាព​ក្រឡាប់​ចក្រ និង​ច្របូក​ច្របល់ ក្នុង​ជីវិត​យើង។ ប៉ុន្តែ ពេល​ដែល​ការ​ល្បួង​គំរាម​កំហែង​ជីវិត​យើង ព្រះ​ទ្រង់​ប្រទាន​ឲ្យ​យើង​មាន​ជម្រក ដើម្បី​ការពារ​ខ្យល់​ព្យុះ​ដ៏​សាហាវ​នោះ​បាន។

ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ បាន​ប្រាប់​យើង​ថា ទ្រង់​នឹង​មិន​ដែល​ល្បួង​យើង​ឡើង ហើយ​ពេល​យើង​ចាញ់​ល្បួង កំហុស​គឺ​បណ្តាល​មក​ពី​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​របស់​យើង។ ប៉ុន្តែ “នៅ​វេលា​ណា​ដែល​ត្រូវ​ល្បួង នោះ​ទ្រង់​ក៏​រៀប​ផ្លូវ​ឲ្យ​ចៀស​រួច ដើម្បី​ឲ្យយើង​រាល់​គ្នា​អាច​នឹង​ទ្រាំ​បាន”(១កូរិនថូស…

ផ្ទះដ៏ពិត ដ៏កក់ក្តៅ

មាន​ពេល​មួយ កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ​សួរ​ថា “ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​យើង​ត្រូវ​ចាក​ចេញ​ពី​ផ្ទះ​យើង ហើយ​ផ្លាស់​ទៅ​នៅ​កន្លែង​ផ្សេង?” ស្ថិត​ក្នុង​ពេល​នោះ ខ្ញុំ​ត្រូវ​ពន្យល់​ប្រាប់​គាត់​ថា យើង​ចាក​ចេញ​ពី​ផ្ទះ​យើង តែ​មិន​មែន​ចាក​ចេញ​ពី​ផ្ទះ​ដ៏​កក់​ក្តៅ​របស់​យើង​ទេ។ ក្នុង​ផ្ទះ​ដ៏​កក់​ក្តៅ​របស់​យើង គឺ​ជា​កន្លែង​ដែល​មាន​មនុស្ស​ជា​ទីស្រឡាញ់​របស់​យើង។ វា​ជា​កន្លែង​ដែល​យើងចង់​វិល​ត្រឡប់​មក​រក បន្ទាប់​ពី​យើង​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ដ៏​វែង​ឆ្ងាយ ឬ​បន្ទាប់​ពី​ការ​ធ្វើ​ការ​ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ។

ពេល​ដែល​ព្រះ​យេស៊ូវ គង់​នៅ​បន្ទប់​ខាង​លើ មុន​ពេល​ទ្រង់​សុគត នៅ​ពេល​ប៉ុន្មាន​ក្រោយ​មក​ទៀត ទ្រង់​បាន​ប្រាប់​ពួកសិស្ស​ទ្រង់​ថា “កុំ​ឲ្យ​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថប់​បារម្ភ​ឡើយ”(យ៉ូហាន ១៤:១)។ ពួក​សាវ័ក​មិន​ដឹង​ច្បាស់ អំពី​អនា​គត​របស់​ខ្លួន ព្រោះ​ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ថ្លែង​ទំនាយ អំពី​ការ​សុគត​របស់​ទ្រង់។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ធានា​ដល់​ពួក​គេ​ អំពី​ព្រះវត្ត​មាន​ទ្រង់ ហើយ​បាន​រំឭក​ពួក​គេ​ថា ពួក​គេ​នឹង​បាន​ជួប​ទ្រង់​ទៀត។ គឺ​ដូច​ដែល​ទ្រង់​បាន​ប្រាប់​ពួក​គេ​ថា “នៅ​ក្នុង​ដំណាក់​នៃ​ព្រះវរបិតា​ខ្ញុំ មាន​ទី​លំនៅ​ជា​ច្រើន ពុំ​នោះ ខ្ញុំ​បាន​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ ខ្ញុំ​ទៅ​រៀប​កន្លែង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា”(ខ.២)។ ទ្រង់​អាច​ប្រើ​ពាក្យ​ផ្សេង​ទៀត ដើម្បី​ពិពណ៌នា អំពី​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ទ្រង់​បាន​ជ្រើស​រើស​ពាក្យ ដែល​ពិពណ៌នា​ អំពី​កន្លែង​ដែល​ព្រះ​ដែល​យើង​ស្រឡាញ់ គង់​នៅ គឺ​ព្រះ​អម្ចាស់ យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ។

លោកស៊ី អេស លូអ៊ីស(C. S. Lewis) បាន​ពិពណ៌នា​ក្នុង​សៀវភៅ​របស់​គាត់​ថា “ព្រះ​វរបិតា​យើង ប្រទាន​ពរ​ឲ្យ​យើង​មាន​ភាព​ស្រស់​ស្រាយ នៅ​ក្នុង​ដំណើរ​ជីវិត​យើង ដោយ​ឲ្យ​យើង​មាន​ផ្ទះ​សំណាក់​ដ៏​ល្អ សម្រាប់​ស្នាក់​នៅ​បណ្តោះអាសន្ន ប៉ុន្តែ ទ្រង់​មិន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង ឲ្យ​គិត​ថា ផ្ទះ​សំណាក់​នោះ…

តាមរយៈឈើឆ្កាង

លោក​ថម(Tom) ដែល​ជា​មិត្ត​រួម​ការងារ​របស់​ខ្ញុំ មាន​ឈើ​ឆ្កាង​តូច​មួយ​ធ្វើ​ពី​កញ្ចក់។ គាត់​បាន​ដាក់​ឈើ​ឆ្កាង​នោះ នៅ​លើ​តុ​ការិយ៉ាល័យ​គាត់។ លោកភីល(Phil)  ដែល​ជា​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​គាត់ ក៏​ជា​អ្នក​ដែល​បាន​រួច​ជីវិត​ពី​ជម្ងឺ​មហា​រីក​ផង​ដែរ​។ លោក​ភីល​បាន​ឲ្យ​ឈើ​ឆ្កាង​កញ្ចក់​នេះ ទៅ​លោក​ថម ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​មើល​ឃើញ​អ្វី​ៗ​គ្រប់​យ៉ាង “តាម​រយៈ​ឈើ​ឆ្កាង​នោះ”។ ឈើ​ឆ្កាង​កញ្ចក់​នោះ បាន​ធ្វើ​ជា​ការ​រំឭក អំពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ និង​បំណង​ព្រះ​ទ័យ​ដ៏​ល្អ ​ដែល​ទ្រង់​មាន​សម្រាប់​គាត់។

អ្នក​ជឿ​ព្រះ​ទាំង​អស់​មិន​ងាយ​នឹក​ចាំ អំពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ និង​បំណង​ព្រះ​ទ័យ​ដ៏​ល្អ​របស់​ទ្រង់​ជា​និច្ច​ឡើយ ជា​ពិសេស នៅ​ពេល​ដែល​មាន​ទុក្ខ​លំបាក។ ស្ថិត​ក្នុង​ពេល​បែប​នោះ យើង​ងាយ​នឹង​ផ្តោត​ទៅ​លើ​បញ្ហា​របស់​យើង ជា​ជាង​ផ្តោត​ទៅ​លើ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់។

យ៉ាង​ណា​មិញ ដំណើរ​ជីវិត​របស់​សាវ័ក​ប៉ុល បាន​ធ្វើ​ជា​គំរូ​នៃ​ការ​មាន​ទស្សនៈ ដោយ​មើល​ឃើញ​តាម​រយៈ​ឈើ​ឆ្កាង។ ក្នុង​ពេល​ដែល​គាត់​ជួប​ទុក្ខ​លំបាក គាត់​បាន​រៀប​រាប់​ថា គាត់ “មាន​គេ​ធ្វើ​ទុក្ខ តែ​មិន​មែន​ត្រូវ​ចោល​នៅ​ម្នាក់​ឯង​ទេ ត្រូវ​គេ​វាយ​ដួល​ស្តូក តែ​មិន​ស្លាប់​ទេ”(២កូរិនថូស ៤:៩)។ គាត់​ជឿ​ថា ក្នុង​ពេល​ដ៏​លំបាក​លំបិន ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​កំពុង​តែ​ធ្វើ​ការ​របស់​ទ្រង់ ដើម្បី“បង្កើត​ឲ្យ​យើង​​មាន​សិរីល្អ​យ៉ាង​ធ្ងន់​លើស​លប់ ដ៏​នៅ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​វិញ ដោយ​យើង​​មិន​រាប់​អាន​របស់​ដែល​មើល​ឃើញ​ឡើយ គឺ​រាប់​អាន​តែ​របស់​ដែល​មើល​មិន​ឃើញ​វិញ”(ខ.១៧-១៨)។

ការ “មើល​ផ្តោត ទៅ​រក​របស់​អ្វី​ដែល​មើល​មិន​ឃើញ” គឺ​មិន​មាន​ន័យ​ថា យើង​នឹង​បាន​កាត់​បន្ថយ​បញ្ហា​យើង ឲ្យ​នៅ​តិច​បំផុត​នោះ​ទេ។ លោក​ផល បានេត(Paul Barnett) បាន​បក​ស្រាយ នៅ​ក្នុង​សេចក្តី​អធិប្បាយ​របស់​គាត់​ថា “យើង​ត្រូវ​មាន​ទំនុក​ចិត្ត ដោយ​ផ្អែក​ទៅ​លើ​ការ​ដឹង​ច្បាស់ អំពី​បំណង​ព្រះ​ទ័យ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​មាន​ចំពោះ​យើង ……

តើអ្នកមានសេចក្តីប្រាថ្នាអ្វី?

បុគ្គ​លិក​ធនាគារ​ម្នាក់​បាន​បិទ​រូប​ឡានសេលប៊ី ខូប្រា(Shelby Cobra) នៅ​លើ​បង្អួច​បន្ទប់​ធ្វើ​ការ​របស់​គាត់។(ឡានម៉ាកខូប្រា ជា​រថយន្ត​ដែល​បំពេញ​មុខ​ងារ​ខ្ពស់ ដែល​ក្រុមហ៊ុន ហ្វ៊ត ម៉ូតូ បាន​ផលិត)។

ថ្ងៃ​មួយ ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​បំពេញ​មុខ​ជំនួញ នៅ​ធនាគារ​នោះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​សួរ​គាត់​ថា តើ​ឡាន​នៅ​ក្នុង​រូប​ថត​នោះ ជា​ឡាន​របស់​គាត់​ឬ? គាត់​ក៏​បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា វា​មិន​មែន​ជា​ឡាន​របស់​គាត់​ទេ។ វា​ជា​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​របស់​គាត។ វា​ជា​មូល​ហេតុ​ដែល​គាត់​ក្រោក​ពី​គេង ទៅ​ធ្វើ​ការ​ជា​រៀង​រាល់​ពេល​ព្រឹក។ គាត់​នឹង​មាន​លុយ​ទិញ​ឡាន​ខូប្រា​មួយ​គ្រឿង នៅ​ថ្ងៃ​ណា​មួយ។

ខ្ញុំ​យល់​អំពី​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​របស់​គាត់។ មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ខ្ញុំ​ម្នាក់ មាន​ឡាន​ខូប្រា​មួយ​គ្រឿង ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​ធ្លាប់​បាន​បើក​វា​ម្តង​ដែរ​។ វា​មាន​ម៉ាស៊ីន​ខ្លាំង! ប៉ុន្តែ វា​មិន​សក្តិ​សម​នឹង​ឲ្យ​យើង​រស់​នៅ​ដើម្បី​វា​ឡើយ។ និយាយ​រួម របស់​អ្វី​ផ្សេង​ទៀត ក្នុង​ពិភ​ពលោក​នេះ ក៏​អញ្ចឹង​ដែរ។ អ្នក​និពន្ធ​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “អ្នក​ដែល​ទុក​ចិត្ត​លើ​របស់​អ្វី ក្រៅ​ពីព្រះ​ជា​ម្ចាស់ នឹង​ត្រូវ​ឱន ហើយ​ដួល​ចុះ”(ទំនុកដំកើង ២០:៨)។

ពីព្រោះ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​យើង​មក សម្រាប់​ព្រះ​អង្គ​ទ្រង់ គឺ​មិន​មែន​សម្រាប់​ការ​អ្វី​ផ្សេង​ទៀត​ឡើយ។ នេះ​ជា​សេចក្តី​ពិត ដែល​យើង​ត្រូវ​ប្រកាន់​ខ្ជាប់ ដើម្បី​ឆែក​ពិនិត្យ​មើល​អ្វី​ដែល​យើង​ធ្វើ​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ។ យើង​ប្រហែល​ជា​ទិញ​របស់​អ្វីមួយ ដោយ​សារ​យើង​គិត​ថា វា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​សប្បាយ​ចិត្ត ប៉ុន្តែ ដូច​ក្មេង​តូច​ម្នាក់ ដែល​បាន​ទទួល​អំណោយ​បុណ្យណូអែល​មួយ​ឡូ យើង​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា “តើ​យើង​មាន​ហេតុ​ផល​តែ​ប៉ុណ្ណេះ​ទេ​ឬ?” យើង​បាន​មើល​រំលង​ចំណុច​មួយ​នេះ។

គ្មាន​របស់​អ្វី​មួយ ដែល​លោកិយ​នេះ​អាច​ផ្តល់​ឲ្យ​យើង ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ស្កប់​ចិត្ត​បាន​ឡើយ សូម្បី​តែ​របស់​ល្អ​ទាំង​អស់​ក្នុង​លោកិយ​នេះ នៅ​តែ​មិន​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ស្កប់​ចិត្ត។ របស់​ទាំង​អស់​នោះ…

ខ្ញុំមិនអាចធ្វើវាបានទេ!

សិស្ស​ម្នាក់​បាន​និយាយ​ទាំង​ពិបាក​ចិត្ត​ថា “ខ្ញុំ​មិន​អាច​ធ្វើ​វា​បាន​ទេ!”​។ ​នៅ​លើ​ក្រដាស់​លំហាត់ គាត់​មើល​ឃើញ​តែ​អក្សរ​ដែល​គេ​បោះ​ពុម្ភ និង​គំនិត​ដែល​ពិបាក​យល់ ព្រមទាំង​ថ្ងៃ​កំណត់​ដែល​គ្មាន​ការ​លើក​លែង។ គាត់​ត្រូវ​ការ​ជំនួយ​របស់​គ្រូ​បង្រៀន​របស់​គាត់។

យើង​ប្រហែល​ជា​មាន​អារម្មណ៍​ពិបាក​ស្រដៀង​គាត់​ផង​ដែរ ពេល​ដែល​យើង​អាន​សេចក្តី​អធិប្បាយ​ព្រះ​បន្ទូល​នៅ​លើ​ភ្នំ​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ។ គឺ​ដូច​ដែល​ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា “ចូរ​ស្រឡាញ់​ខ្មាំង​សត្រូវ​របស់​អ្នក”(ម៉ាថាយ ៥:៤៤)។ កំហឹង​គឺ​អាក្រក់​ដូច​ការ​សម្លាប់​មនុស្ស​ដែរ​(ខ.២២)។ ការ​ត្រេក​ត្រអាល គឺ​មាន​ទោស​ស្មើរ​នឹង​ការ​ផឹត​ក្បត់​(ខ.២៨)។ ហើយបើ​យើង​គិត​ថា​ យើង​អាច​រស់​នៅ ត្រូវ​តាម​ខ្នាត​គំរូ ឬ​ស្តង់​ដា​ទាំង​នេះ នោះ​យើង​នឹង​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា តើ​យើង​អាច​ធ្វើ​បាន​ទេ ពេល​ដែល​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា “ចូរ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​គ្រប់​លក្ខណ៍ ដូច​ព្រះវរបិតា​នៃ​អ្នក ដែល​គង់​នៅ​ស្ថានសួគ៌ ទ្រង់​គ្រប់​លក្ខណ៍​ដែរ”(ខ.៤៨)។

លោក​អូសវល ឆេមប័រ(Oswald Chambers) បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ពេល​យើង​អាន​សេចក្តី​អធិប្បាយ​ព្រះ​បន្ទូល​នៅ​លើ​ភ្នំ​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ យើង​អាច​មាន​អារម្មណ៍​ថា យើង​គ្មាន​សង្ឃឹម​នឹង​អាច​ធ្វើ​តាម​ព្រះ​បន្ទូល​ទ្រង់​បាន​ឡើយ”។ ប៉ុន្តែ គាត់​បាន​មើល​ឃើញ​អត្ថ​ប្រយោជន៍​នៃ​ការ​អាន​សេចក្តី​អធិប្បាយ​ព្រះ​បន្ទូល​នេះ ព្រោះ​ពេល​ដែល​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា គ្មាន​សង្ឃឹម​នឹង​អាច​ធ្វើ​តាម​បាន យើង​នឹង​មាន​ចិត្ត​ចង់​ចូល​ទៅ​រក​ព្រះ​យេស៊ូវ ដូច​ជា​អ្នក​ទាល់​ក្រ សូម​ទទួល​ជំនួយ​ពី​ទ្រង់ ដើម្បី​ឲ្យ​អាច​ធ្វើ​តាម​ព្រះ​បន្ទូល​ទ្រង់​កើត”។

ព្រះ​ទ្រង់​ច្រើន​តែ​ធ្វើ​ការ​របស់​ទ្រង់ តាម​របៀប​ដែល​ខុស​ពី​ការ​រំពឹង​គិត​របស់​យើង។ ជាក់​ស្តែង អ្នក​ដែល​ដឹង​ថា ខ្លួន​មិន​អាច​ធ្វើ​តាម​ព្រះ​បន្ទូល​ទ្រង់ ដោយ​ពឹង​កម្លាំង​ខ្លួន​ឯង គឺ​ជា​អ្នក​ដែល​ទទួល​ព្រះ​គុណ​ទ្រង់។ គឺ​ដូច​ដែល​សាវ័ក​ប៉ុល​បានបក​ស្រាយ​ថា “ឱ​បង​ប្អូន​អើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​ឃើញ​ថា ក្នុង​ពួក​អ្នក​ដែល​ទ្រង់​បាន​ហៅ មិនសូវ​មាន​អ្នក​ប្រាជ្ញ​ច្រើន​ខាង​ឯ​សាច់​ឈាម …ព្រះ​ទ្រង់​បាន​រើស​ពួក​ល្ងង់ល្ងើ​នៅ​លោកីយ៍​នេះ ដើម្បី​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ប្រាជ្ញ​មាន​សេចក្តី​ខ្មាស​វិញ”(១កូរិនថូស ១:២៦-២៧)។

ក្នុង​ប្រាជ្ញា​របស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ ព្រះ​ដ៏​ជា​គ្រូ​បង្រៀន ទ្រង់​ក៏​ជា​ព្រះ​សង្រ្គោះ​របស់​យើង​ផង​ដែរ។ ពេល​ដែល​យើង​ចូល​ទៅ​រក​ទ្រង់…

ព្រះទ្រង់មិនត្រូវការអ្នកធានា

ធនាគារ​ច្រើន​តែ​មាន​ការ​ស្ទាក់​ស្ទើរ មិន​ហ៊ាន​ប្រថុយ នៅ​ក្នុង​ការ​ផ្តល់​ប្រាក់​កម្ចី ដល់​អតិថិ​ជន ដែល​ចង់​ខ្ចី​លុយ​ទិញ​ផ្ទះ ឬ​ឡាន បើ​សិន​ជា​ពួក​គេ​មិន​មាន​ប្រវត្តិ​បង់​ប្រាក់​ទាន់​ពេល​វេលា អស់​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ។​ បើ​សិន​ជា​គ្មាន​ប្រវ​ត្តិនៃ​ការ​ខ្ចី​លុយ​ ដែល​បាន​កត់​ត្រា​ទុក​ទេ នោះ​ការ​សន្យា​ថា នឹង​បង់​លុយ​ទាន់​ពេល​វេលា គឺ​មិន​ទាន់​មាន​ភាព​គ្រប់​គ្រាន់ ចំពោះ​ធនាគារ​ឡើយ។ តាម​ធម្មតា អ្នក​ដែល​ចង់​ខ្ចី​លុយ​នោះ ក៏​បាន​ដាច់​ចិត្ត​ស្វែង​រក​នរណា​ម្នាក់ ដែល​មាន​ប្រវត្តិ​ល្អ នៅ​ក្នុង​ការ​សង​បំណុល ហើយ​ក៏​សុំ​គាត់​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​អ្នក​ធានា។ ពួក​គេ​ក៏​បាន​ចុះ​ហត្ថ​លេខា​ជា​មួយ​គ្នា ដោយ​សន្យា​ចំពោះ​ធនាគារ​ថា ប្រាក់​កម្ចី​នឹង​ត្រូវ​បាន​សង​វិញ​គ្រប់​ចំនួន និង​ទាន់​ពេល​វេលា។

ពេល​នរណា​ម្នាក់​ធ្វើ​ការ​សន្យា​ចំពោះ​យើង ទោះ​នៅ​ក្នុង​ផ្នែក​ហិរញ្ញវត្ថុ ក្នុង​ទំនាក់​ទំនង​ប្តី​ប្រពន្ធ ឬ​ដោយ​ហេតុ​ផល​អ្វី​ក៏​ដោយ យើង​រំពឹង​ចង់​ឲ្យ​ពួក​គេ​គោរព​ពាក្យ​សន្យា​នោះ។​ យ៉ាង​ណា​មិញ យើង​ក៏​ចង់​ឲ្យ​ព្រះ​ទ្រង់​រក្សា​ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា​របស់​ទ្រង់​ផង​ដែរ។ ពេល​ទ្រង់​សន្យា​លោក​អ័ប្រាហាំ​ថា ទ្រង់​នឹង​ប្រទាន​ពរ​គាត់ ហើយ​ប្រទាន​នូវ “កូន​ចៅ​ជា​ច្រើន” ដល់​គាត់​(ហេព្រើរ ៦:១៤ មើល​លោកុប្បត្តិ ២២:១៧) លោក​អ័ប្រាហំា​ក៏​បាន​ជឿ​ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា​របស់​ទ្រង់។ ក្នុង​នាម​ជា​ព្រះ​អាទិករ​នៃ​របស់​សព្វ​សារពើ គ្មាន​នរណា​ធំ​ប្រសើរ​ជាង​ទ្រង់​ឡើយ មាន​តែ​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ទេ ដែល​អាច​ធានា ចំពោះ​ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា​របស់​ទ្រង់។

លោក​អ័ប្រាហាំ​ត្រូវ​រង់​ចាំ​កំណើត​របស់​កូន​ប្រុស​គាត់(ហេព្រើរ ៦:១៥)(ហើយ​ក៏​មិន​ដែល​បាន​ឃើញ​កូន​ចៅ​ទាំង​អស់របស់​គាត់​មាន​ចំនួន​ច្រើន​ប៉ុណ្ណា​ទេ) ប៉ុន្តែ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្ហាញ​ឲ្យ​យើង​ដឹង​ថា​ ទ្រង់​ស្មោះ​ត្រង់​ចំពោះ​ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា​ទ្រង់។ ពេល​ដែល​ទ្រង់​សន្យា​ថា នឹង​គង់​នៅ​ជា​មួយ​យើង​ជា​និច្ច(១៣:៥) កាន់​យើង​ជាប់(យ៉ូហាន ១០:២៩) ហើយកម្សាន្ត​ចិត្ត​យើង(១កូរិនថូស ១:៣-៤) យើង​ក៏​អាច​ទុក​ចិត្ត​ថា ទ្រង់​នឹង​ធ្វើ​តាម​ព្រះ​បន្ទូល​ទ្រង់​ផង​ដែរ។—KIRSTEN HOLMBERG

អំណោយដែលល្អបំផុត

ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​រៀប​ចំ​ឥវ៉ាន់ ដើម្បី​ធ្វើ​ដំណើរ​ត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ នៅ​ទីក្រុង​ឡុង ម្តាយ​របស់​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដើរ​មក​រក​ខ្ញុំ ដោយ​នាំ​យក​អំណោយ​មួយ​មក​ជា​មួយ​ផង គឺ​ចិញ្ជៀន​មួយ​វង្ស ក្នុង​ចំណោយ​ចិញ្ជៀន​ទាំង​ប៉ុន្មាន​របស់​គាត់ ដែល​ខ្ញុំបាន​ស្ងើច​សរសើរ​ជា​យូរ​មក​ហើយ។ ពេល​នោះ ខ្ញុំ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ណាស់ បាន​ជា​ខ្ញុំ​សួរ​គាត់​ថា “ម៉ាក់​ឲ្យ​កូន​ធ្វើ​អី?” គាត់​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​ថា “ម៉ាក់​ចង់​ឲ្យ​កូន​សប្បាយ​ចិត្ត ​នៅ​ពេល​ឥឡូវ​នេះ។ ម៉ាក់​មិន​ចង់​រង់​ចាំ ដល់​ពេល​ម៉ាក់​ស្លាប់​ទេ។ ម្យ៉ាង​ទៀត ចិញ្ជៀន​នេះ​លែង​ល្មម​ម្រាម​ដៃ​ម៉ាក់​ហើយ”។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទទួល​អំណោយ​ដែល​មិន​បាន​រំពឹង​ទុក​នោះ ដោយ​ទឹក​មុខ​ញញឹម ជា​កេរ​មរតក ដែល​គាត់​បាន​ប្រគល់​ឲ្យ​មុន​ពេល​កំណត់ ដែល​បាន​នាំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​នូវ​ក្តី​អំណរ។

ម្តាយ​ខ្ញុំ​បាន​ឲ្យ​អំណោយ​ជា​សម្ភារៈ​មក​ខ្ញុំ ប៉ុន្តែ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​សន្យា​ថា ព្រះ​វរបិតា​ទ្រង់​នឹង​ប្រទាន​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ដល់​អ្នក​ដែល​ទូល​សូម​(លូកា ១១:១៣)។ បើ​សិន​ជា​ឪពុក​ម្តាយ​ដែល​ជាប់​មាន​បាប អាច​ផ្តល់​ឲ្យ​នូវ​របស់​ដែល​ចាំ​បាច់(ដូច​ជា​ត្រី ឬ​បាយ) ដល់​កូន​ខ្លួន​ទៅ​ហើយ នោះ​ចំណង​បើ​ព្រះ​វរបិតា នៃ​យើង​ដែល​គង់​នៅ​ស្ថានសួ​គ៌ ទ្រង់​នឹង​ប្រទាន​របស់​ល្អ​ដល់​កូន​ទ្រង់ ជាង​អម្បាល​ម៉ាន​ទៅ​ទៀត។ តាម​រយៈ​អំណោយ​នៃ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​(យ៉ូហាន ១៦១:៣) យើង​អាច​ពិសោធន៍​នឹង​សេចក្តី​សង្ឃឹម សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ក្តី​អំណរ និង​សន្តិ​ភាព សូម្បី​តែ​នៅ​ពេល​ដែល​យើង​មាន​ទុក្ខ ហើយ​យើង​អាច​ចែក​រំលែក​អំណោយ​ទាំង​នេះ ជា​មួយ​អ្នក​ដទៃ។

នៅ​ក្នុង​ការ​ចម្រើន​វ័យ​ធំ​ឡើង យើង​ប្រហែល​ជា​មាន​ឪពុក​ម្តាយ ដែល​មិន​អាច​ស្រឡាញ់ និង​ថែរ​ទាំ​យើង​បាន​ល្អ។ ពុំ​នោះ​ទេ យើង​ប្រហែល​ជា​មាន​ឪពុក​ម្តាយ ដែល​បាន​ធ្វើ​ជា​គំរូ​ដ៏​ចែង​ចាំង នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ។ បើ​មិន​ដូច្នោះ​ទេ យើង ​ស្ថិត​នៅ​ចន្លោះ​បទ​ពិសោធន៍​ទាំង​ពីរ​ប្រភេទ​ខាង​លើ។ ទោះ​ឪពុក​ម្តាយ​នៅ​ផែន​ដី​មាន​លក្ខណៈ​យ៉ាង​ដូច​ម្តេច​ក៏​ដោយ…

ការលាក់បាំងការឈឺចាប់របស់យើង

មាន​ពេល​មួយ ខ្ញុំ​បាន​ទៅ​អធិប្បាយ​ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ នៅ​ព្រះ​វិហារ​ប្រចាំ​តំបន់​មួយ​កន្លែង ហើយ​ប្រធាន​បទ​របស់​ខ្ញុំ និយាយ​អំពី​រឿង​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់​មួយ ដែល​បង្រៀន​ឲ្យ​យើង​បើក​បង្ហាញ​ភាព​ប្រេះ​បែក​របស់​យើង នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ ហើយ​ទទួល​ការ​ប្រោស​ឲ្យ​ជា ដែល​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​នឹង​ប្រទាន។ មុន​ពេល​បិទ​ភ្នែក អធិស្ឋាន លោក​គ្រូ​គង្វាល​ក៏​បានឈរ​នៅ​លើ​ផ្លូវ​ដើរ​នៅ​ចន្លោះ​ជួរ​កៅអី ក្នុង​ព្រះ​វិហារ ហើយ​ក៏​បាន​មើល​មុខ​ពួក​ជំនុំ​របស់​គាត់ ដែល​កំពុង​ជួប​ជុំ​គ្នា នៅ​ថ្ងៃនោះ ហើយ​ក៏​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ក្នុង​នាម​ជា​គ្រូ​គង្វាល​របស់​អ្នក​ទាំង​អស់​គ្នា ខ្ញុំ​មាន​ឯក​សិទ្ធិ ដែល​បាន​ឃើញ​អ្នកទំាង​អស់​គ្នា មាន​វត្ត​មាន​នៅ​ព្រះ​វិហារ នៅ​ពេល​ពាក់​កណ្តាល​នៃ​សប្តាហ៍ ហើយ​បាន​ស្តាប់​ទី​បន្ទាល់​នៃ​ភាព​ប្រេះ​បែក​របស់​អ្នក​ទាំង​អស់​គ្នា ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​យ៉ាង​ខ្លាំង។ បន្ទាប់​មក នៅ​ក្នុង​កម្ម​វិធី​ថ្វាយ​បង្គំ នៅ​ចុង​សប្តាហ៍ ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​ឈឺ​ចាប់ ដែល​បាន​ឃើញ​អ្នក​រាល់​គ្នា​លាក់​បាំង​ការ​ឈឺ​ចាប់​របស់​ខ្លួន​ឯង”។

ខ្ញុំ​ឈឺ​ចិត្ត​ ចំពោះ​ការ​ឈឺ​ចាប់​ដែល​គេ​បាន​លាក់​ទុក ខណៈ​ពេល​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​នឹង​យាង​មក​ប្រោស​ឲ្យ​ជា។ អ្នក​និពន្ធ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ហេព្រើរ បាន​ពិពណ៌នា​ថា ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ ជា​ព្រះ​បន្ទូល​ដ៏​រស់ និង​សកម្ម។ មនុស្ស​ជា​ច្រើន​យល់​ថា ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ គឺ​ជា​ព្រះ​គម្ពីរ​ប៊ីប ប៉ុន្តែ ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ គឺ​មិន​គ្រាន់​តែ​ជា​ពាក្យ​ដែល​មាន​ចែង​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​ទៀត។ ព្រះ​យេស៊ូវ​ជា​ព្រះ​បន្ទូល​ដ៏​រស់ របស់​ព្រះ។ ទ្រង់​ពិនិត្យ​មើល​ចិត្ត​គំនិត និង​អាកប្ប​ករិយ៉ា​របស់​យើង ហើយ​ក៏​ស្រឡាញ់​យើង​ជា​និច្ច។

ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​សុគត ដើម្បី​បើក​ផ្លូវ​ឲ្យ​យើង​ចូល​ទៅ​រក​ព្រះ​វត្ត​មាន​របស់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ បាន​គ្រប់​ពេល។ យើង​រាល់​គ្នាសុទ្ធ​តែ​ដឹង​ថា យើង​មិន​អាច​ប្រាប់​អ្វី​ៗ​ទាំង​អស់ ដល់​មនុស្ស​រាល់​គ្នា​បាន​ទេ ប៉ុន្តែ យើង​ក៏​ដឹង​ផង​ដែរ​ថា ព្រះ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​នឹង​ឲ្យ​ពួក​ជំនុំ​ទ្រង់ ធ្វើ​ជា​កន្លែង ដែល​យើង​អាច​រស់​នៅ ដោយ​ជីវិត​ស្អាត​បរិសុទ្ធ ក្នុង​នាម​ជា​អ្នក​ដើរ​តាម​ព្រះ​គ្រីស្ទ…

ទ្រង់ជ្រាបអំពីយើង

តើ​ព្រះ​ទ្រង់​ជ្រាប អំពី​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​របស់​ខ្ញុំ​ទេ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​បើក​បរ នៅ​ពេល​យប់ ក្នុង​ចម្ងាយ​ផ្លូវ​១៦០គីឡូ​ម៉ែត្រ ទៅ​កាន់​ភូមិ​របស់​ខ្ញុំ? ស្ថាន​ភាព​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​ពេល​នោះ ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មិន​អាច​ឆ្លើយ​សំណួរ​នេះ តាម​ធម្មតា​បាន​ឡើយ។ ខ្ញុំ​បាន​ក្តៅ​ខ្លួន​កាន់​តែ​ខ្លាំង ហើយ​ឈឺ​ក្បាល​ទៀត។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​អធិស្ឋាន​ថា “ឱ​ព្រះ​អម្ចាស់ ទូល​បង្គំ​ដឹង​ថា ទ្រង់​កំពុង​តែ​គង់​នៅ​ជា​មួយ​ទូល​បង្គំ តែ​ទូល​បង្គំ​កំពុង​តែ​មិន​ស្រួល​ខ្លួន!”

ដោយ​សារ​ការ​អស់​កម្លាំង ហើយ​ខ្សោយ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ចត​ឡាន នៅ​លើ​ចិញ្ចើម​ថ្នល់ នៅ​ក្បែរ​ភូមិ​តូច​មួយ។ ១០​នាទី​ក្រោយមក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ឮ​សម្លេង​គេ​ស្រែក​សួរ​ខ្ញុំ​ថា “សួរស្តី តើ​អ្នក​ត្រូវ​ការ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ជួយ​ទេ?” វា​ជា​សម្លេង​របស់​បុរស​ម្នាក់ ដែល​បាន​មក​ជា​មួយ​គ្នា​គាត់ ពី​ក្នុង​សហគមន៍​ក្នុង​ភូមិ​នោះ។ វត្ត​មាន​របស់​ពួក​គេ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ល្អ​ជាង​មុន។ ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា ភូមិ​របស់​ពួក​គេ​មាន​ឈ្មោះ ណា មី នយ៉ាឡា(Naa mi n’yala គឺ​មាន​ន័យ​ថា “ព្រះ​ដ៏​ជា​ស្តេច ទ្រង់​ជ្រាប​អំពី​ខ្ញុំ!”) ខ្ញុំ​ក៏​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​កាត់​សហគមន៍​មួយ​នេះ រាប់​សិប​ដង​ហើយ មិន​ដែល​បាន​ឈប់ នៅ​ទីនោះ​ទេ។ ពេល​នេះ ព្រះ​អម្ចាស់​បាន​ប្រើ​ឈ្មោះ​ភូមិ​នេះ ដើម្បី​រំឭក​ខ្ញុំ​ថា ជា​ការ​ពិត​ណាស់ ទ្រង់​ជា​មហាក្សត្រ ដែល​បាន​គង់​នៅ​ជា​មួយ​ខ្ញុំ ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​ធ្វើ​ដំណើរ​ម្នាក់​ឯង តាម​ផ្លូវ​នេះ ទាំង​មាន​ជម្ងឺ។ ដោយ​មាន​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ប្រញាប់​ទៅ​គ្លីនិក​ដែល​នៅ​ជិត​បំផុត។

ព្រះ​ទ្រង់​ជ្រាប​អំពី​យើង គ្មាន​កន្លែង​ចន្លោះ ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​កំពុង​តែ​បំពេញ​កិច្ចការ​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​របស់​យើង ទោះយើង​នៅ​ទីណា…

យុថ្កា សម្រាប់ពេលយើងភ័យខ្លាច

តើ​អ្នក​ជា​មនុស្ស​ដែល​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​ច្រើន​ឬ? ខ្ញុំ​ជា​មនុស្ស​ដែល​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ។ ខ្ញុំ​តយុទ្ធ​នឹង​ការ​ថប់​បារម្ភ  ស្ទើរ​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ។ ខ្ញុំ​ព្រួយ​បារម្ភ​អំពី​រឿង​ធំ។ ខ្ញុំ​ព្រួយ​បារម្ភ​អំពី​រឿង​តូចៗ។ ជួន​កាល ខ្ញុំ​ហាក់​ដូច​ជា​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភគ្រប់​រឿង។ កាល​ខ្ញុំ​នៅ​ក្នុង​វ័យ​ជំទង់ ខ្ញុំ​បាន​ទូរស័ព្ទ​ទៅ​រក​ប៉ូលីស ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​បាត់​មិន​ឃើញឪពុក​ម្តាយ​ខ្ញុំ ត្រឡប់​មក​ផ្ទះ ប្រហែល​បួន​ម៉ោង។

ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​ប្រាប់​យើង​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត កុំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច។ ដោយ​សារ​សេចក្តី​ល្អ និង​អំណាច​ចេស្តា​របស់​ព្រះ ហើយ​ដោយសារ​ទ្រង់​បាន​ចាត់​ព្រះ​យេស៊ូវ ឲ្យ​មក​សុគត​ជួស​យើង ហើយ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​របស់​ទ្រង់​បានដឹកនាំ​យើង នោះ​យើង​មិន​ត្រូវ​ឲ្យ​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​គ្រប់​គ្រង​ជីវិត​យើង​ឡើយ។ យើង​អាច​ជួប​ការ​ពិបាក​ជា​ច្រើន ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់​បាន​សន្យា​ថា នឹង​គង់​នៅ​ជា​មួយ​យើង ក្នុង​គ្រប់​ការ​ទាំង​អស់។

ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ស្ថិត​ក្នុង​ពេល​ដែល​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច ខ្ញុំ​បាន​រក​ឃើញ​ជំនួយ​ដ៏​អស្ចារ្យ នៅ​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ អេសាយ ៥១:១២-១៦។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​នេះ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​រំឭក​រាស្រ្ត​របស់​ទ្រង់ ដែល​បាន​ជួប​ទុក្ខ​វេទនា​ដ៏​ធ្ងន់​ធ្ងរ​ថា ទ្រង់​នៅ​តែ​គង់​នៅជា​មួយ​ពួក​គេ ហើយ​ព្រះ​វត្ត​មាន​ទ្រង់ ក៏​កម្សាន្ត​ចិត្ត​ពួក​គេ​ជា​និច្ច។ ទោះ​អ្វី​ៗ​ហាក់​ដូច​ជា​អាក្រក់​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ទ្រង់ ជា​អ្នក​ដែល​កម្សាន្ត​ចិត្ត​យើង​រាល់​គ្នា គឺ​ដូច​ដែល​ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​តាម​រយៈ​ហោរា​អេសាយ​ស្រាប់​(ខ.១២)។

ខ្ញុំស្រឡាញ់ ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា​មួយ​នេះ។ ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​ជា​យុថ្កា​ជួយ​ឲ្យ​ព្រលឹង​ខ្ញុំ​មាន​ភាព​នឹង​នរ។ ខ្ញុំ​បាន​តោង​ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា​មួយ​នេះ ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា មិន​អាច​ទ្រាំ​ទ្ររួច និង​នៅ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា “កំហុស​ច្រំ​ដែល”របស់​ខ្ញុំ បាន​សង្កត់​មក​លើ​ខ្ញុំ (ខ.១៣)។ តាម​រយៈ​បទ​គម្ពីរ​នេះ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ក្រើន​រំឭក​ខ្ញុំ ​ឲ្យ​ងាក​ចេញ​ពី​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​បែរ​មក​មើល​ទៅ​ព្រះ ដែល “បាន​លាត​ផ្ទៃ​មេឃ”(ខ.១៣) ដោយ​សេចក្តី​ជំនឿ និង​ពឹង​ផ្អែក​ទៅ​លើ​ទ្រង់ ដ្បិត​ទ្រង់​ជា​ព្រះ​ដែល​បាន​សន្យា​ថា…