អ័ព្ទនៅពេលព្រឹក
ថ្ងៃមួយ ខ្ញុំបានទៅមើលស្រះទឹកមួយ នៅក្បែរផ្ទះខ្ញុំ នៅពេលព្រឹកព្រលឹម។ ខ្ញុំក៏បានអង្គុយនៅលើទូកដែលគេបានផ្កាប់នៅលើគោក ដោយគិត និងមើលខ្យល់ដែលបក់មកពីទិសខាងលិចយ៉ាងស្រទន់ បណ្តេញអ័ព្ទមួយស្រទាប់ ពីលើផ្ទៃទឹក។ អ័ព្ទក៏បានគួចឡើង ដូចខ្យល់គួច ដែលងើបឡើង ហើយក៏បានបាត់ទៅវិញ។ មិនយូរប៉ុន្មាន ពន្លឺថ្ងៃ ក៏បានបញ្ចេញមកតាមចន្លោះពពក ហើយអ័ព្ទក៏បានរលាយ។
ទិដ្ឋភាពនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការកម្សាន្តចិត្ត ព្រោះវាបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីខគម្ពីរដែលខ្ញុំកំពុងអាននៅថ្ងៃនោះ ដែលបានចែងថា “អញបានលុបអំពើរំលងរបស់ឯងចេញ ដូចជាពពកយ៉ាងក្រាស់ និងអំពើបាបឯងដូចជាពពកផង”(អេសាយ ៤៤:២២)។ ខ្ញុំបានទៅមើលកន្លែងនោះ ដោយសង្ឃឹមថា នឹងអាចបញ្ជៀសខ្លួនឯង ឲ្យរួចពីគំនិតដែលមានបាប ដែលខ្ញុំមានអស់រយៈពេលប៉ុន្មានថ្ងៃកន្លងមកនេះ។ ខ្ញុំក៏បានសារភាពអំពើបាបទាំងនោះ ហើយក៏បានឆ្ងល់ថា តើព្រះទ្រង់នឹងអត់ទោសឲ្យខ្ញុំទេ បើខ្ញុំនៅតែបន្តប្រព្រឹត្តអំពើបាបដដែលៗ។
នៅពេលព្រឹកនោះ ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ព្រះអង្គនៅតែអត់ទោសឲ្យខ្ញុំជានិច្ច។ តាមរយៈហោរាអេសាយ ព្រះទ្រង់បានបង្ហាញព្រះគុណ ដល់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ពេលដែលពួកគេកំពុងតែមានបញ្ហាថ្វាយបង្គំរូបព្រះដ៏រាំរ៉ៃ។
ព្រះអង្គបានប្រាប់ពួកគេឲ្យឈប់ដេញតាមព្រះក្លែងក្លាយ តែទន្ទឹមនឹងនោះ ព្រះអង្គក៏បានអញ្ជើញពួកគេ ឲ្យវិលត្រលប់មករកព្រះអង្គវិញ ដោយមានបន្ទូលថា “អញបានសូនបង្កើតឯង ដូច្នេះ ឯងជាអ្នកបំរើរបស់អញ ឱពួកអ៊ីស្រាអែលអើយ អញនឹងមិនភ្លេចឯងឡើយ”(ខ.២១)។ ការអត់ទោសបាបរបស់ព្រះអង្គ ជាអ្វីដែលខ្ញុំមិននឹកស្មានដល់ តែខ្ញុំក៏បានដឹងថា មានតែព្រះគុណព្រះអង្គទេ ដែលអាចរំលាយអំពើបាបយើងទាំងស្រុង ហើយប្រោសយើងឲ្យជា។ ខ្ញុំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលគ្មានទីបញ្ចប់…
អ្នកបម្រើពិតប្រាកដ
កាលពីឆ្នាំ២៧ មុនគ្រីស្ទសករាជ លោកអុកតេវៀន(Octavian) ដែលជាអ្នកដឹកនាំចក្រភពរ៉ូម៉ាំង បានមកឈរនៅចំពោះមុខព្រឹទ្ធសភា ដើម្បីលះបង់អំណាចរបស់ខ្លួន។ គាត់បានបញ្ចប់សង្រ្គាមស៊ីវិល ហើយក៏បានក្លាយជាអ្នកដឹកនាំ នៃចក្រភពទាំងមូល ហើយបានបំពេញតួនាទី ដូចព្រះចៅអធិរាជ។ តែគាត់ដឹងថា គេមានការសង្ស័យចំពោះអំណាចដែលគាត់មានក្នុងដៃ។ ដូចនេះ លោកអុកតេរៀនក៏បានប្រកាសលះបង់អំណាច នៅចំពោះមុខព្រឹទ្ធសភា ដោយស្បថថា គាត់គ្រាន់តែចង់មាននាទីជាមន្រ្តីធម្មតាប៉ុណ្ណោះ។ តើពួកគេឆ្លើយតបដូចម្តេចចំពោះការសម្រេចចិត្តនេះ? ព្រឹទ្ធសភារ៉ូម៉ាំងក៏បានផ្តល់កិត្តិយសឲ្យអ្នកដឹកនាំរូបនេះ ដោយបំពាក់មកុដបម្រើរាស្រ្ត ឲ្យគាត់ ហើយក៏បានហៅគាត់ថា អ្នកបម្រើនៃប្រជាជនរ៉ូម៉ាំង។ គេក៏បានដាក់បរមងាឲ្យគាត់ថា អូគូស្ត ដែលមានន័យថា “មនុស្សដ៏អស្ចារ្យ”។
សាវ័កប៉ុលបានសរសេរ អំពីការដែលព្រះយេស៊ូវបានលះបង់ព្រះអង្គទ្រង់ ហើយទទួលយកភាពជាអ្នកបម្រើ។ ស្តេចអូគូស្តហាក់ដូចជាបានធ្វើដូចនេះដែរ តើមែនទេ? ជាការពិតណាស់ ស្តេចអូគូស្តគ្រាន់តែធ្វើការសម្តែង ដោយលះបង់អំណាចរបស់ខ្លួន ដើម្បីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនទេ។ ព្រះយេស៊ូវបានបន្ទាបព្រះកាយទ្រង់ ដោយស្តាប់បង្គាប់ព្រះវរបិតា រហូតដល់អស់ព្រះជន្ម នៅលើឈើឆ្កាង(ភីលីព ២:៨)។ ការស្លាប់នៅលើឈើឆ្កាងរបស់ពួករ៉ូម៉ាំង ស្ថិតក្នុងចំណោមការបន្ទាបបន្ថោក និងភាពអាម៉ាស់បំផុត។
សព្វថ្ងៃនេះ មូលហេតុចម្បងដែលមនុស្សបានលើកដំកើង “អ្នកដឹកនាំដែលបម្រើរាស្រ្ត” ថាជាមនុស្សមានគុណធម៌ គឺដោយសារព្រះយេស៊ូវបានធ្វើជាគំរូ។ កាលពីដើម ជនជាតិក្រិក និងរ៉ូម៉ាំង មិនបានចាត់ទុកការបន្ទាបខ្លួន ជាគុណធម៌នោះទេ។ ដោយសារព្រះយេស៊ូវបានសុគត នៅលើឈើឆ្កាង ដើម្បីយើងរាល់គ្នា នោះព្រះអង្គជាអ្នកបម្រើដ៏ពិត។ ព្រះអង្គជាព្រះអង្គសង្រ្គោះដ៏ពិត។…
ការប្រឹក្សាដ៏ត្រឹមត្រូវ
មានពេលមួយ ទឹកប្រាក់ចំនួន ១២ម៉ឺនដុល្លា ត្រូវបានគេច្រឡំដាក់ចូលក្នុងកុងធនាគារបស់ប្តីប្រពន្ធមួយគូរ។ អ្នកទាំងពីរក៏បានដើរទិញរបស់ថ្លៃ យ៉ាងវក់វី។ ពួកគេក៏បានទិញឡានប្រភេទ SUV មួយគ្រឿង ឡានសម្រាប់បោះជុំរំមួយគ្រឿង និងម៉ូតូកង់បួន២គ្រឿង ព្រមទំាងយកលុយនោះទៅបង់ថ្លៃចំណាយផ្សេងៗប្រចាំខែទៀត។ ពេលដែលធានាគាបានរកឃើញថា ទឹកប្រាក់នោះត្រូវបានគេដាក់ក្នុងកុងខុស ធានាគាក៏បានប្រាប់ប្តីប្រពន្ធនេះ ឲ្យយកលុយប្រគល់ឲ្យធានាគាវិញ។ តែគួរឲ្យស្តាយណាស់ ប្តីប្រពន្ធមួយគូរនេះបានចាយលុយនោះអស់ហើយ។ ក្រោយមក គេក៏បានចោទប្រកាន់អ្នកទាំងពីរពីបទចោរកម្ម។ ពេលដែលអ្នកទាំងពីរធ្វើដំណើរមកដល់តុលាការក្នុងតំបន់ បុរសជាប្តីក៏បានប្រាប់អ្នកយកពត៌មានថា គាត់បានប្រព្រឹត្តខុស ដោយសារគាត់បានទទួលការប្រឹក្សាយោបលផ្នែកច្បាប់ដ៏អាក្រក់។ អ្នកទាំងពីរក៏បានដឹងថា ការធ្វើតាមការប្រឹក្សាដ៏អាក្រក់(ហើយយកលុយរបស់អ្នកដទៃទៅចាយ) អាចនាំឲ្យមានបញ្ហាដ៏រញ៉េរញ៉ៃ ក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។
ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើងបានផ្តល់ឲ្យនូវយោបល់ប្រកបដោយប្រាជ្ញា ដែលអាចជួយយើង ឲ្យជៀសវាងការបំផ្លាញជីវិតខ្លួនឯង។ គាត់ថា អ្នកដែលមានពរពិត គឺជាអ្នកដែលបដិសេធមិនព្រមធ្វើតាមយោបល់របស់អ្នក ដែលមិនជឿព្រះ(ទំនុកដំកើង ១:១)។ ពួកគេដឹងថា ការប្រឹក្សាយោបល់ដែលមិនប្រកបដោយប្រាជ្ញា គ្មានការកោតខ្លាចព្រះ អាចនាំទៅរកគ្រោះថ្នាក់ដែលមើលមិនឃើញ និងការខាតបង់ខ្ពស់។ ហើយពួកគេក៏អនុវត្តតាមព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ ដោយចិត្តដែលអរសប្បាយ និងជញ្ជឹងគិតអំពីសេចក្តីពិតនៃព្រះបន្ទូលដែលមិនចេះរង្គោះរង្គើរ(ខ.២)។ ពួកគេរកឃើញថា ការចុះចូលនឹងការដឹកនាំរបស់ព្រះ អាចនាំទៅរកស្ថេរភាព និងផលផ្លែក្នុងជីវិត(ខ.៣)។
ពេលណាយើងធ្វើការសម្រេចចិត្ត ទោះតូច ឬធំក្តី ក្នុងរឿងការងារ ប្រាក់កាស ទំនាក់ទំនង ។ល។ នោះយើងចាំបាច់ត្រូវស្វែងរកប្រាជ្ញារបស់ព្រះ ដែលមានក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប និងស្វែងរកការប្រឹក្សាដែលមានការកោតខ្លាចព្រះ និងការដឹកនាំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។…
បម្រើក្នុងក្រុមតែមួយ
បន្ទាប់ពីលោកខាសិន វេន(Carson Wentz) ដែលជាខ្សែប្រយុទ្ធ នៃក្រុមភីឡាដេលភា អ៊ីហ្គល បានវិលត្រឡប់មកទីលានប្រកួត បន្ទាប់ពីជួបគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ងរ លោកនីក ហ្វូល(Nick Foles) ដែលបានជំនួសគាត់អស់មួយរយៈ ក៏បានវិលត្រឡប់ទៅកន្លែងអង្គុយវិញ ដោយចិត្តរីករាយ។ ទោះអ្នកទំាងពីរមានការប្រកួតប្រជែងគ្នា ដើម្បីមុខតំណែងតែមួយមែន អ្នកទាំងពីរបានសម្រេចចិត្តគាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយនៅតែមានទំនុកចិត្ត ក្នុងការបំពេញតួនាទីរបស់ខ្លួន។ អ្នកយកពត៌មានម្នាក់បានសង្កេតឃើញថា បុរសទាំងពីរមាន “ទំនាក់ទំនងដ៏ពិសេសមួយ ដែលបានចាក់ឫសចូលក្នុងជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទ” ដែលបានបង្ហាញចេញមក តាមរយៈការអធិស្ឋានឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកឥតឈប់។ ពេលដែលអ្នកដទៃបានឃើញដូចនេះ ពួកគេក៏បានថ្វាយព្រះកិត្តនាមដល់ព្រះ ដោយនឹកចាំថា ពួកគេនៅក្នុងក្រុមតែមួយ គឺមិនគ្រាន់តែជាខ្សែប្រយុទ្ធ តែក៏ជាអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ដែលកំពុងតែធ្វើជាតំណាងឲ្យព្រះអង្គ។
សាវ័កប៉ុលបានរំឭកអ្នកជឿទាំងឡាយ ឲ្យរស់នៅ ជា “កូននៃពន្លឺ” ដែលកំពុងរង់ចាំការយាងមកវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ(១ថែស្សាឡូនិច ៥:៥-៦)។ ដោយសារយើងមានក្តីសង្ឃឹមជាប់នៅក្នុងសេចក្តីសង្រ្គោះ ដែលព្រះគ្រីស្ទបានប្រទាន នោះយើងអាចជម្នះការល្បួង ដែលនាំឲ្យយើងប្រកួត ដោយចិត្តច្រណែន ខ្វះទំនុកចិត្ត មានការភ័យខ្លាច ឬការឈ្នានីសនោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងអាច “លើកទឹកចិត្ត និងស្អាងគ្នាទៅវិញទៅមក”(ខ.១១)។ យើងអាចគោរពអ្នកដឹកនាំខាងវិញ្ញាណ ដែលថ្វាយព្រះកិត្តនាមដល់ព្រះ ហើយ “រស់នៅ ក្នុងសន្តិភាព” ខណៈពេលដែលយើងបម្រើព្រះជាមួយគ្នា ដើម្បីសម្រេចគោលដៅរួម ដោយផ្សាយដំណឹងល្អ និងលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក ឲ្យរស់នៅថ្វាយព្រះយេស៊ូវ(ខ.១២-១៥)។…
ទោសត្រូវបានដកចេញ
អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ដែលឌីភីកា(Deepika) បានសែងបន្ទុកដ៏ធ្ងន់នៃការប្រកាន់ទោសខ្លួនឯង ដោយសារទង្វើរដែលនាងបានធ្វើមកលើប្អូនស្រីរបស់នាង កាលពួកគេនៅក្មេង។ ទោះនាងបានសុំទោសប្អូនស្រីនាង ហើយប្អូនស្រីនាងបានអត់ទោសឲ្យនាងហើយក៏ដោយ ក៏នាងនៅតែមានអារម្មណ៍ ប្រកាន់ទោសខ្លួនឯង។
បទគម្ពីរអេសាយ ៦:១-៥ បានចែងអំពីរបៀបដែលលោកអេសាយ បានទទួលការបើកសម្តែងរបស់ព្រះ ហើយក៏បានដឹងអំពីសណ្ឋាននៃអំពើបាបរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលរងើកភ្លើងនៅលើអាសនា បានប៉ះបបូរមាត់គាត់ ហើយគាត់ក៏បានឮពាក្យកម្សាន្តចិត្តថា “សេចក្តីទុច្ចរិតរបស់អ្នក នោះបានដកចេញ ហើយអំពើបាបរបស់អ្នកបានអត់ទោសឲ្យផង”(ខ.៧)។ ជាញឹកញាប់រងើកនៅលើអាសនា ក្នុងព្រះវិហារប្រឡាក់ទៅដោយឈាមកូនចៀមដែលគេថ្វាយជាយញ្ញបូជា ដែលជាការបើកបង្ហាញទុកជាមុនអំពីការលះបង់ព្រះជន្មរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ ពេលដែលកូនចៀមនៃព្រះសុគតនៅលើឈើឆ្កាង អំពើបាប និងកំហុសរបស់យើង ត្រូវបានផ្ទេរទៅឲ្យព្រះអង្គ(១ពេត្រុស ២:២៤)។
យើងមានទោស ពេលណាយើងបានប្រព្រឹត្តបទឧក្រឹដ្ឋ ឬអំពើបាប ដែលយើងសមនឹងទទួលការកាត់ទោស។ ការនេះក៏នាំឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ប្រកាន់ទោសខ្លួនឯងផងដែរ។ សូម្បីតែគ្រីស្ទបរិស័ទដែលមានជំនឿខ្លាំងបំផុត ក៏មានអារម្មណ៍ដូចនេះផងដែរ ពេលដែលពួកគេធ្វើអ្វីមួយខុស។ កំហុសអាចមានប្រយោជន៍ ពេលណាវាធ្វើឲ្យយើងដឹងថា ខ្លួនយើងខុស ហើយនាំយើងទៅរកការប្រែចិត្ត។ តែការបន្តរស់នៅក្នុងទោសកំហុស បន្ទាប់ពីយើងបានទទួលការអត់ទោស អាចធ្វើឲ្យយើងបាត់បង់សេរីភាព។ សេចក្តីពិតដ៏មានន័យ នៃដំណឹងល្អ បានបញ្ជាក់ថា ព្រះគ្រីស្ទបានដកទោសកំហុសយើងចេញហើយ ដូចនេះ យើងអាចមានសេរីភាពរួចផុតពីបន្ទុកនៃទោសកំហុស។ ចូរយើងអរសប្បាយ ដោយដឹងថា ដោយសារព្រះយេស៊ូវ នោះយើងមិនចាំបាច់ត្រូវបន្តមានអារម្មណ៍ប្រកាន់ទោសខ្លួនឯង ឬបន្តរស់នៅក្នុងភាពអាម៉ាស់នោះទេ។ ព្រះអង្គបានអត់ទោសបាបឲ្យយើងរួចហើយ។— Asiri Fernando
ការរំពឹងចង់បានលើសពីនេះទៀត
អ៊ំស្រីបេតធី(Betty) ជាមនុស្សដែលមានក្តីស្រឡាញ់ច្រើន។ កាលខ្ញុំនៅក្មេង ពេលណាគាត់មកលេងម្តងៗ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ពេលនោះដូចថ្ងៃបុណ្យណូអែលអញ្ចឹង។ គាត់បានយករបស់ក្មេងលេង Star Wars មកឲ្យខ្ញុំ ហើយពេលគាត់ចេញទៅវិញ គាត់ដកលុយឲ្យខ្ញុំនៅមាត់ទ្វារ។ ពេលណាខ្ញុំស្នាក់នៅជាមួយគាត់ គាត់បានដាក់ការ៉េមពេញទូទឹកកក ហើយមិនដែលចម្អិនអាហារដាក់បន្លែនោះទេ ព្រោះខ្ញុំមិនចូលចិត្តបន្លែ។ គាត់មិនមានបទបញ្ជាច្រើនទេ ហើយគាត់អនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំក្រោកពីគេងយឺត។ អ៊ំស្រីរបស់ខ្ញុំអស្ចារ្យណាស់ ដោយគាត់បានឆ្លុះបញ្ចំាងឲ្យខ្ញុំនឹកចំា អំពីសេចក្តីសប្បុរសរបស់ព្រះ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំចម្រើនវ័យធំឡើងបានល្អ ខ្ញុំត្រូវការលើសពីអ្វីដែលអ៊ំស្រីបេតធីរំពឹងចង់បានពីខ្ញុំ។ ខ្ញុំក៏ត្រូវការឲ្យឪពុកម្តាយខ្ញុំមានការរំពឹងចង់បានមកលើខ្ញុំ និងអាកប្បកិរិយារបស់ខ្ញុំ និងមានសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះខ្ញុំ។ ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យខ្ញុំមានចំណុចល្អៗ លើសពីអ្វីដែលអ៊ំស្រីបេតធីចង់ឲ្យខ្ញុំមាន។ ព្រះអង្គបានចាក់បង្ហូរសេចក្តីស្រឡាញ់មកលើយើង គឺសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ស្ថិតស្ថេរ ដែលមិនចេះងាករេ សូម្បីតែនៅពេលដែលយើងប្រឆាំង ឬរត់ចេញពីព្រះអង្គក៏ដោយ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គនៅតែមានការរំពឹងចង់បាន មកលើយើង។ ពេលដែលព្រះអង្គបង្រៀនពួកអ៊ីស្រាអែល អំពីរបៀបរស់នៅឲ្យបានល្អ ព្រះអង្គក៏បានប្រទានក្រឹត្យវិន័យ១០ប្រការ គឺមិនមែនការស្នើសុំទំាង១០ប្រការនោះទេ(និក្ខមនំ ២០:១-១៧)។ ព្រះអង្គបានបង្ហាញការរំពឹងចង់បានមកលើយើងយ៉ាងច្បាស់ថា “យើងត្រូវស្រឡាញ់ព្រះអង្គ ហើយកាន់តាមព្រះរាជបញ្ជារបស់ព្រះអង្គ”(១យ៉ូហាន ៥:២)។
យើងអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដ្បិត “បញ្ញត្តទ្រង់ នោះមិនមែនជាបន្ទុកដ៏ធ្ងន់ទេ”(ខ.៣)។ ដោយអំណាចនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ យើងអាចរស់នៅតាមព្រះរាជបញ្ជាព្រះអង្គ ខណៈពេលដែលយើងពិសោធន៍នឹងសេចក្តីស្រឡាញ់ និងក្តីអំណរមកពីព្រះ។ សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលព្រះអង្គមានចំពោះយើង គឺមិនចេះចប់ឡើយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះគម្ពីរបានផ្តល់ឲ្យយើងនូវសំណួរមួយ ដើម្បីជួយឲ្យយើងដឹងថា យើងស្រឡាញ់ព្រះឬអត់។…
ព្រះអង្គបានប្រទានលើសតម្រូវការ
ស្រ្តីម្នាក់យល់ឃើញថា គាត់បានចំណាយច្រើនពេក សម្រាប់ការទិញអំណោយសម្រាប់ក្រុមគ្រួសារគាត់ ដូចនេះ នៅឆ្នាំមួយនោះ គាត់ក៏បានសម្រេចចិត្តធ្វើខុសពីនេះ។ រយៈពេល២បីខែ មុនពេលថ្ងៃបុណ្យណូអែលមកដល់ គាត់ក៏បានទៅកន្លែងដែលគេដាក់តាំងលក់ឥវ៉ាន់មុខផ្ទះ ដើម្បីទិញរបស់របស់ថោកៗ ដែលគេបានប្រើហើយ។ គាត់ក៏បានទិញបានអំណោយច្រើនលើសធម្មតា ដោយចំណាយតិចជាងមុន។ នៅថ្ងៃបុណ្យណូអែល កូនៗរបស់គាត់មានចិត្តរំភើបរីករាយ នៅក្នុងការបើកប្រអប់អំណោយមួយហើយមួយទៀត។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ពួកគេនៅមានអំណោយដែលត្រូវបើកទៀត។ ស្រ្តីជាម្តាយមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនបានធ្វើខុសនឹងកូន ដូចមិនបានទិញអំណោយថ្មីៗ ឲ្យពួកគេ ដូចនេះ គាត់ក៏មានអំណោយបន្ថែមទៀតសម្រាប់ពួកគេ នៅព្រឹកបន្ទាប់។ ក្មេងៗក៏បានចាប់ផ្តើមបើកអំណោយទាំងនោះ តែភ្លាមៗនោះ ពួកគេក៏បានរអ៊ូថា “កូនបានបើកអំណោយឡើងហត់ហើយ! ម៉ាក់ផ្តល់អំណោយឲ្យកូនៗច្រើនណាស់!” តាមធម្មតា ក្មេងៗមិនមានការឆ្លើយតបដូចនេះ នៅថ្ងៃបុណ្យណូអែលឡើយ។
ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានយើងនូវអ្វីៗជាច្រើន ប៉ុន្តែ យើងហាក់ដូចជាស្វែងរកអ្វីៗជាបន្ថែមទៀត ដូចជា : ផ្ទះធំជាងមុន ឡានល្អជាងមុន ប្រាក់កាន់តែច្រើនក្នុងធនាគា ។ល។ ត្រង់ចំណុចនេះ សាវ័កប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តលោកធីម៉ូថេ ឲ្យរំឭកសមាជិកពួកជំនុំរបស់គាត់ថា “ដ្បិតយើងរាល់គ្នាមិនបានយកអ្វី ចូលមកក្នុងលោកីយ៍នេះទេ ហើយច្បាស់ជាយើងពុំអាចនឹងយកអ្វីចេញទៅវិញបានដែរ តែបើមានអាហារទទួលទាន និងសំលៀកបំពាក់ នោះក៏ល្មមឲ្យយើងបានស្កប់ចិត្តហើយ”(១ធីម៉ូថេ ៦:៧-៨)។
ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានយើងនូវខ្យល់ដង្ហើម និងជីវិត និងបំពេញតម្រូវការផ្សេងៗរបស់យើង។ តើចិត្តយើងនឹងស្រស់ថ្លាយ៉ាងណា ពេលដែលយើងបានអរសប្បាយ និងស្កប់ចិត្ត នឹងអំណោយរបស់ព្រះអង្គ ហើយទូលព្រះអង្គថា…
ស្រឡាញ់ដោយការប្រព្រឹត្ត
មានពេលមួយអ្នកស្រីហាយឌី(Heidi) និងលោកចេហ្វ(Jeff) បានត្រឡប់មកផ្ទះវិញ បន្ទាប់ពីបានបំពេញការងារ ដែលគេបានចាត់តាំងឲ្យធ្វើនៅក្រៅប្រទេស ក្នុងតំបន់ដែលមានអាកាសធាតុក្តៅ ហើយបន្ទាប់មកក៏បានស្នាក់នៅអស់ជាច្រើនខែ នៅក្បែរគ្រួសារមួយ នៅរដ្ឋមីឈីហ្គិន ចំពេលដែលរដូវរងាមកដល់។ នេះជាលើកទីមួយហើយ ដែលកូនៗរបស់ពួកគេជាច្រើននាក់ ក្នុងចំណោមកូនទំាង១០នាក់ បានឃើញសម្រស់ពីធម្មជាតិនៃព្រឹលទឹកកក។
ប៉ុន្តែ អាកាសធាតុនៅរដូវត្រជាក់ ក្នុងរដ្ឋមីឈីហ្គិនតម្រូវឲ្យពួកគេស្លៀកពាក់ក្រាស់ៗ ដោយមានអាវធំក្រៅ ស្រោមដៃ និងស្បែកជើងកវែងជាដើម។ សម្រាប់គ្រួសារដ៏ធំមួយនេះ ការត្រៀមសម្លៀកបំពាក់សម្រាប់រដូវត្រជាក់ខ្លំាង ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានខែខាងមុខ នាំឲ្យមានការចំណាយច្រើនណាស់។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់បានផ្គត់ផ្គង់ពួកគេ។ អ្នកជិតខាងម្នាក់បានយកស្បែកជើងឲ្យពួកគេ ហើយក៏បានឲ្យខោសម្រាប់ដើរក្នុងព្រឹល រួចក៏បានឲ្យមួក និងស្រោមដៃទៀត។ បន្ទាប់មក មិត្តភក្តិម្នាក់បានលើកទឹកចិត្តអ្នកដទៃ នៅព្រះវិហាររបស់គាត់ ឲ្យប្រមូលខោអាវកក់ក្តៅ ដែលមានទំហំត្រូវ នឹងសមាជិកទាំង១២នាក់ នៃគ្រួសារមួយនេះ។ ព្រះអង្គក៏បានប្រទានពរពួកគេឲ្យមានអ្វីៗ ដែលពួកគេត្រូវការ ពេលដែលព្រឹលចាប់ផ្តើមធ្លាក់ចុះមក។
ការបម្រើអ្នកដទៃ ដែលកំពុងមានការខ្វះខាត ក៏ជាការបម្រើព្រះផងដែរ។ បទគម្ពីរ ១យ៉ូហាន ៣:១៦-១៨ បានលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យជួយយកអសាអ្នកដទៃ តាមលទ្ធភាពរបស់យើង។ ការបម្រើជួយយើងឲ្យមានលក្ខណៈកាន់តែដូចព្រះយេស៊ូវ ដោយយើងចាប់ផ្តើមស្រឡាញ់ និងគិតអំពីអ្នកដទៃ ដូចព្រះអង្គដែរ។ ជាញឹកញាប់ ព្រះទ្រង់ប្រើកូនៗព្រះអង្គ ដើម្បីបំពេញតម្រូវការអ្នកដទៃ និងឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់ពួកគេ។ ជាលទ្ធផល ជំនឿយើងក៏នឹងមានការកើនឡើង ខណៈពេលដែលព្រះទ្រង់បំពាក់សមត្ថភាពយើង សម្រាប់ការបម្រើ…
ឯកសិទ្ធិក្នុងការអធិស្ឋាន
បទ “ប៉ា មិនអធិស្ឋានទៀតឡើយ” គឺជាបទចម្រៀងរបស់លោកគ្រីស ស្ទាផ្លេតុន(Chris Stapleton) ដែលជាអ្នកចម្រៀងជនបទ។ បទចម្រៀងនេះបានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ ដែលបានទទួលការបណ្តាលចិត្ត ពីការដែលឪពុករបស់គាត់បានអធិស្ឋានឲ្យគាត់។ ពាក្យពេចន៍ក្នុងបទចម្រៀងនេះបានបង្ហាញ អំពីមូលហេតុដែលការអធិស្ឋានរបស់ឪពុកគាត់បានបញ្ចប់ គឺមិនមែនដោយសារឪពុកគាត់ឈប់ជឿ ឬមានការនឿយណាយនោះទេ តែគឺដោយសារឪពុកគាត់បានស្លាប់។ លោកស្ទេផ្លេតុនក៏បានស្រមៃថា ពេលនេះ លោកឪពុកគាត់មិននិយាយទៅកាន់ព្រះយេស៊ូវ តាមរយៈការអធិស្ឋានទៀតឡើយ តែកំពុងតែដើរ និងជជែកជាមួយព្រះអង្គ ដោយមុខទល់នឹងមុខ នៅនគរស្ថានសួគ៌។
ការនឹកចំារបស់លោកស្តេផ្លេតុន អំពីការដែលឪពុកគាត់បានអធិស្ឋានឲ្យគាត់ គឺបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីឪពុកម្នាក់ទៀត ក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែលបានអធិស្ឋានឲ្យកូនរបស់ខ្លួន។ ខណៈពេលដែលព្រះជន្មរបស់ស្តេចដាវីឌជិតដល់ទីបញ្ចប់ ទ្រង់ក៏បានធ្វើការរៀបចំ សម្រាប់សាឡូម៉ូនដែលជាបុត្រាទ្រង់ ឲ្យស្នងរាជបន្ត ធ្វើជាក្សត្របន្ទាប់នៃនគរអ៊ីស្រាអែល។
បន្ទាប់ពីទ្រង់បានឲ្យប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលជួបជុំគ្នា ដើម្បីធ្វើពិធីចាក់ប្រេងតាំងឲ្យសាឡូម៉ូន ទ្រង់ក៏បាននាំពួកគេឲ្យអធិស្ឋាន ដូចដែលទ្រង់បានធ្វើជាច្រើនដងមកហើយ។ ក្នុងការអធិស្ឋាននោះ ស្តេចដាវីឌបានរំឭកអំពីសេចក្តីស្មោះត្រង់ ដែលព្រះទ្រង់មានចំពោះសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ហើយទ្រង់ក៏បានអធិស្ឋានសូមឲ្យប្រជារាស្រ្តទ្រង់ នៅតែស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអម្ចាស់ជានិច្ច។ បន្ទាប់មក ទ្រង់ក៏បានរាប់បញ្ចូលការអធិស្ឋានផ្ទាល់ខ្លួនជាពិសេស សម្រាប់បុត្រាទ្រង់ ដោយទូលសូមព្រះអម្ចាស់ប្រទានឲ្យសាឡូម៉ូន ជាបុត្រាទ្រង់ មានចិត្តស្មោះត្រង់ ដើម្បីឲ្យបានកាន់តាមអស់ទាំងក្រឹត្យក្រមសេចក្តីបន្ទាល់ និងបញ្ញត្តនៃទ្រង់ទាំងប៉ុន្មាន(១របាក្សត្រ ២៩:១៩)។
យើងក៏មានឯកសិទ្ធិពិសេស ដើម្បីអធិស្ឋានដោយចិត្តស្មោះត្រង់ សម្រាប់មនុស្ស ដែលព្រះទ្រង់បានដាក់ក្នុងជីវិតយើង។ គំរូនៃភាពស្មោះត្រង់របស់យើង អាចជះឥទ្ធិពលដ៏ស្ថិតស្ថេរ ដែលនឹងនៅតែបន្តមាន បន្ទាប់ពីយើងលាចាកលោក។…
ព្រះវត្តមាន ក្នុងថ្ងៃណូអែល
“ឥតឮខ្ទរ តែចិត្តបានអរសន្ធឹក ត្រចៀកមិនឮទ្រង់យាងមក តែនៅស្ថានមានបាបនេះ បើមានអ្នកណាទទួលបុត្រា នោះទ្រង់ប្រោសយ៉ាងវិសេស”។ នេះជាពាក្យពេចន៍ ដែលបានដកស្រង់ចេញពី បទ “ឱ បេថ្លេហិម ភូមិស្ងួនភ្ញា” ជាបទទំនុកសកល ដ៏ពេញនិយម ដែលលោកភីលីព ប្រ៊ូក(Phillips Brooks)បាននិពន្ធ ដើម្បីចង្អុលបង្ហាញយើង ឲ្យងាកទៅរកចំណុចស្នូលនៃបុណ្យណូអែល។ ព្រះយេស៊ូវបានយាងមកក្នុងលោកិយ ដែលប្រេះបែករបស់យើង ដើម្បីសង្រ្គោះយើងឲ្យរួចពីបាប ហើយសម្រាប់អ្នកដែលទទួលជឿព្រះអង្គ នោះព្រះអង្គប្រទានគេឲ្យមានទំនាក់ទំនងថ្មី ដ៏សំខាន់មួយ ជាមួយព្រះ។
បន្ទាប់ពីលោកប្រ៊ូកបាននិពន្ធទំនុកនេះ ប៉ុន្មានទសវត្សរ៍ក្រោយមក ក្នុងសំបុត្រដែលគាត់បានសរសេរផ្ញើទៅមិត្តភក្តិគាត់ គាត់បានពិពណ៌នាអំពីលទ្ធផលនៃទំនាក់ទំនងនេះ យ៉ាងដូច្នេះថា “អ្នកមិនដឹងទេថា ទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួន ដែលខ្ញុំមានជាមួយព្រះអង្គ មានភាពជិតស្និទ្ធប៉ុណ្ណា។ ព្រះអង្គគង់នៅជាមួយខ្ញុំ។ ព្រះអង្គស្គាល់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំស្គាល់ព្រះអង្គ។ ខ្ញុំមិននិយាយក្នុងន័យធៀបទេ។ រឿងនេះពិតជាបានកើតឡើងមែន ហើយជារៀងរាល់ថ្ងៃ ខ្ញុំក៏បានឃើញកាន់តែច្បាស់។ តើទំនាក់ទំនងនេះនឹងកាន់តែមានន័យយ៉ាងណា ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ”។
លោកប្រ៊ូកបានដឹងច្បាស់ អំពីព្រះវត្តមានព្រះ ក្នុងជីវិតគាត់ គឺបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីអត្ថន័យនៃព្រះនាមរបស់ព្រះយេស៊ូវ គឺដូចដែលហោរាអេសាយបានថ្លែងទំនាយថា “មើល នាងព្រហ្មចារីនឹងមានគភ៌ប្រសូតបានបុត្រា១ ហើយនឹងឲ្យព្រះនាមថា អេម៉ាញូអែល”(អេសាយ ៧:១៤)។ កណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អម៉ាថាយ ក៏បានបកស្រាយថា ក្នុងភាសាហេព្រើរ ព្រះនាមអេម៉ាញូអែល គឺមានន័យថា…