Month: August 2020

កិច្ចការធំ

មាន​ពេល​មួយ អ្នក​យាម​បាន​រក​ឃើញ​ស្កុត​មួយ​បន្ទះ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ទ្វារ​មិន​អាច​បិត​ជិត។ គាត់​ក៏​បាន​បក​វា​ចេញ។ ក្រោយ​មក គាត់​ក៏​បាន​ទៅ​ពិនិត្យ​ទ្វារ​នោះ​ម្តង​ទៀត ហើយ​ក៏​បាន​រក​ឃើញ​ថា មាន​គេ​យក​ស្កុត​មក​បិទ​ទៀត។ គាត់ក៏​បាន​ទូរស័ព្ទ​ប្តឹង​បូលីស។ ប៉ូលីស​ក៏​បាន​មក​ដល់ ហើយ​បាប់​បាន​ចោរ​ប្រាំ​នាក់។

ដោយសារ​គាត់​កំពុង​តែ​ធ្វើ​ការ​ជា​សន្តិ​សុខ នៅ​អគារ​វ៉តធ័រ​ហ្គេត នៅ​រដ្ឋ​វ៉ាស៊ីនតុន ឌីស៊ី ដែល​ជា​ស្នាក់​ការ​របស់​គណៈ​បក្ស​នយោ​បាយ​ធំ​មួយ នៅ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក នោះ​អ្នក​យាម​ដ៏​ក្មេង​វ័យ​ម្នាក់​នេះ បាន​រក​ឃើញ​រឿង​អាស្រូវ​នយោ​បាយ​ធំ​បំផុត ក្នុង​មួយ​ជីវិត​គាត់ ដោយ​គ្រាន់​តែ​បំពេញ​ការងារ​របស់​គាត់​ឲ្យ​បាន​ម៉ត់​ចត់ និង​ធ្វើ​ឲ្យ​បាន​ល្អ។​​

លោក​នេហេមា​បាន​ចាប់​ផ្តើម​ការ​ជួស​ជុល​កំផែងរបស់​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម ​ជា​កិច្ចការ​ដែល​គាត់​បាន​ធ្វើ​ យ៉ាងម៉ត់​ចត់។ នៅ​ពេល​ដែល​គាត់​កំពុង​តែ​អនុវត្ត​គម្រោង​ដ៏​សំខាន់​នេះ នគរ​ជិត​ខាង​ដែល​ទាស់​ប្រឆាំង​នឹង​គាត់ ក៏​បានអញ្ជើញ​គាត់​ឲ្យ​ទៅ​ជួប​ពួក​គេ នៅ​ក្នុង​ភូមិ​មួយ​នៅ​ក្បែរ​ទីក្រុង។ នៅ​ពី​ក្រោយ​ការ​ធ្វើ​ពុត​ជា​អញ្ជើញ​គាត់​ក្នុង​ន័យមិត្ត​ភាព​នោះ គឺ​មាន​អន្ទាក់​ដ៏​ពិស​ពុល​(នេហេមា ៦:១-២)។ ប៉ុន្តែ លោក​នេហេមា​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប​ទៅ​ពួក​គេ​វិញ​ថា “ខ្ញុំកំពុង​តែ​ធ្វើ​ការ​មួយ​យ៉ាង​ធំ ខ្ញុំ​នឹង​ចុះ​មក​មិន​បាន និង​ឲ្យ​ខ្ញុំ​លះ​ចោល​ការ​នេះ​ឲ្យ​ឈប់​នៅ ដើម្បី​នឹង​ចុះ​ទៅ​ឯ​អ្នក​ធ្វើអី​?” (ខ.៣)។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ លោក​នេហេមា​ដឹង​ថា ការងារ​ដែល​គាត់​កំពុង​តែ​ធ្វើ​នោះ សំខាន់​ប៉ុណ្ណា។​

លោក​នេហេមា​មាន​សិទ្ធិ​អំណាច​ខ្លះ ប៉ុន្តែ គាត់​មិន​មែន​ជា​វីរបុរស​ដែល​ល្បី​ឈ្មោះ​ខ្លាំង ក្នុង​ចំណោម​វីវរៈបុរស​ក្នុងព្រះ​គម្ពីរ​នោះ​ឡើយ។​ គាត់​មិន​មែន​ជា​អ្នក​ប្រយុទ្ធ​ដ៏​អស្ចារ្យ មិន​មែន​ជា​អ្នក​និពន្ធ​បទ​កំណាព្យ មិន​មែន​ជា​ស្តេច ឬ​បណ្ឌិត​ឡើយ។ គាត់​ជា​អ្នក​ថ្វាយ​ពែង​របស់​ស្តេច ដែល​បាន​ក្លាយ​ជា​អ្នក​ម៉ៅ​ការ​សំណង់។ ប៉ុន្តែ គាត់​ជឿ​ថា គាត់កំពុង​តែ​ធ្វើ​កិច្ចការ​ដ៏​សំខាន់​ថ្វាយ​ព្រះ។ ចូរ​យើង​ធ្វើ​កិច្ចការ​ដែល​ព្រះ​អង្គ​ប្រទាន ដោយ​ភាព​ម៉ត់​ចត់ ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យបាន​ល្អ ដោយ​អំណាច​ចេស្តា…

ការរស់នៅ ដោយមានគោលបំណង

ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​កំពុង​តែ​បើក​ឡាន​ចេញ​ទៅ​ក្រៅ ដើម្បី​ចាប់​ផ្តើម​ដំណើរ​កម្សាន្ត​របស់​យើង ភរិយា​របស់​ខ្ញុំ​ក៏បាន​ប្រាប់​ចៅ​ប្រុស អាយុ​៣​ឆ្នាំ ឈ្មោះ​អូស្ទីន(Austin) ថា “យើង​កំពុង​តែ​ធ្វើ​ដំណើរ​កម្សាន្ត”។ អូស្ទីនក៏​បាន​មើលទៅ​គាត់ ដោយ​ការ​គិត​មួយ​សន្ទុះ ហើយ​ក៏​បាន​ឆ្លើយ​តប​ថា “ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​ធ្វើ​ដំណើរ​កម្សាន្ត។ ខ្ញុំ​កំពុង​ធ្វើ​ដំណើរ​បេសក​កម្ម”។

យើង​មិន​ដឹង​ថា ចៅ​ប្រុស​របស់​យើង បាន​ចេះ​ពាក្យ “ដំណើរ​បេសក​កម្ម” ពី​ណា​មក​ទេ ប៉ុន្តែ ខណៈ​ពេល​ដែលយើង​កំពុង​តែ​បើក​បរ​ទៅ​កាន់​អាកាស​យាន្ត​ដ្ឋាន ពាក្យ​សម្តី​របស់​គាត់ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ធ្វើដំណើរ​កម្សាន្ត​លើក​នេះ និង​សម្រាក​ពីរ​បី​ថ្ងៃ តើ​ខ្ញុំ​នឹង​នៅ​តែ “បន្ត​បេស​កកម្ម” រស់​នៅ​គ្រប់​វិនាទី​ជា​មួយ​ព្រះ និងថ្វាយ​ដល់​ព្រះ​អង្គ​ឬ​ទេ? តើ​ខ្ញុំ​នៅ​តែ​បម្រើព្រះ​អង្គ ក្នុង​គ្រប់​ការ​ដែល​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ឬ​ទេ?

សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​អ្នក​ជឿ នៅ​ទីក្រុង​រ៉ូម ដែល​ជា​រាជ​ធានី​នៃ​ចក្រ​ភព​រ៉ូម​ថា “ខាង​ឯ​សេចក្តី​ឧស្សាហ៍ នោះ​កុំ​ឲ្យ​ខ្ជិល​ឡើយ ខាង​ឯ​វិញ្ញាណ នោះ​ក៏​ចូរ​ព្យាយាម​ចុះ ដោយ​ខំ​ប្រឹង​បំរើ​ព្រះអម្ចាស់”(រ៉ូម ១២:១១)។ ត្រង់​ចំណុចនេះ គាត់​ចង់​បង្រៀន​យើង​ថា ជីវិត​របស់​យើង ក្នុង​ព្រះ​យេស៊ូវ គឺ​ត្រូវ​រស់​នៅ ដោយ​មាន​ចិត្ត​ដែល​ចង់​រស់​នៅ​ថ្វាយទ្រង់ និង​មាន​ពេញ​ដោយ​ភាព​ក្លៀវ​ក្លា។ សូម្បី​តែ​ពេល​ដែល​សាមញ្ញ​បំផុត ក៏​អាច​ក្លាយ​ជា​ពេល​ដ៏​មាន​ន័យ កាល​ណា​យើង​មើល​ទៅ​ព្រះ​ជាម្ចាស់ ដោយ​ចិត្ត​រំពឹង​គិត ហើយ​រស់​នៅ​ដើម្បី​បំពេញ​បំណង​ព្រះ​ទ័យ​ទ្រង់។​

ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​កំពុង​អង្គុយ​នៅ​លើ​យន្ត​ហោះ ខ្ញុំ​បាន​អធិស្ឋាន​ថា “ឱ​ព្រះ​អម្ចាស់ ទូល​បង្គំ​ជា​កម្ម​សិទ្ធិ​ព្រះ​អង្គ។ សូម​បង្ហាញ​ទូល​បង្គំ នូវ​កិច្ចការ​អ្វី​ដែល​ព្រះ​អង្គ​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​ឲ្យ​ទូល​បង្គំ​ធ្វើ ក្នុង​ដំណើរ​កម្សាន្ត​នេះ សូម​ជួយទូល​បង្គំ​កុំ​ឲ្យ​មើល​រំលង​ឡើយ”។

ពេល​វេលា​ដែល​យើង​មាន​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ជា​ពេល​សម្រាប់​បំពេញ​បេសក​កម្ម…

ឈ្មោះដែលព្រះបានដាក់ឲ្យ

គេ​បាន​ដាក់​ឈ្មោះ​ហៅ​ក្រៅ ឲ្យ​អ្នក​ប្រឹក្សា​យោបល់​ទាំង​ឡាយ នៅ​ក្នុង​កន្លែង​បោះ​ជំរុំ ដែល​គ្រួសារ​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ចូលរួម ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ។ តាម​ធម្មតា ឈ្មោះ​ហៅ​ក្រៅ​ទាំង​នោះ ត្រូវ​បាន​មិត្ត​ភក្តិ​ជា​អ្នក​ដាក់​ឲ្យ​គ្នា ដោយ​ផ្អែក​ទៅ​លើរឿង​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ខ្មាស់​អៀន ទម្លាប់​ដែល​គួរ​ឲ្យ​អស់​សំណើច ឬ​សកម្ម​ភាព​កម្សាន្ត​ដែល​គេ​ចូល​ចិត្ត។​

ឈ្មោះ​ហៅ​ក្រៅ គឺ​មិន​គ្រាន់​តែ​សម្រាប់​ប្រើ​នៅ​ក្នុង​ការ​បោះ​ជំរុំ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ​ ប៉ុន្តែ ក៏​ឃើញ​គេ​ប្រើ ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​ប៊ីប​ផងដែរ។ ឧទាហរណ៍ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ហៅ​សាវ័ក​យ៉ាកុប និង​យ៉ូហាន​ថា “កូន​ផ្គរ​លាន់”(ម៉ាកុស ៣:១៧)។ ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ កម្រ​មាន​នរណា​ម្នាក់​ដាក់​ឈ្មោះ​ហៅ​ក្រៅ ឲ្យ​ខ្លួន​ឯង​ណាស់ តែ​រឿង​នេះ​បាន​កើត​ឡើង ពេល​ដែល​ស្រ្តី​ម្នាក់ឈ្មោះ​ណាអូមី បាន​សុំ​ឲ្យ​គេ​ហៅ​គាត់​ថា “ម៉ារ៉ា” ដែល​មាន​ន័យ​ថា “ភាព​ល្វីង​ជូរ​ចត់”(នាង​រស់ ១:២០) ដោយសារ​ស្វាមី និង​កូន​ប្រុស​ទាំង​ពីរ​របស់​នាង​បាន​ស្លាប់​ចោល​នាង​អស់។ នាង​មាន​អារម្មណ៍​ថា ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ជីវិតនាង​មាន​ភាព​ល្វីង​ជូរ​ចត់(ខ.២១)។

ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណាក៏​ដោយ ឈ្មោះ​ដែល​ណាអូមី​ដាក់​ឲ្យ​ខ្លួន​ឯង មិន​ស្ថិត​ស្ថេរ​នោះ​ឡើយ ព្រោះ​គាត់​មិន​ជួប​ការបាត់​បង់​ដ៏​សោក​សៅ​ជា​រៀង​រហូត​ឡើយ។ ក្នុង​ពេល​ដែល​នាង​កាន់​ទុក្ខ ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ក៏​បាន​ប្រទាន​ពរ​នាង តាម​រយៈនាង​រស់ ដែល​ជា​កូន​ប្រសារ​ស្រី​របស់​នាង ដែល​បាន​រៀប​ការ ហើយ​បង្កើត​បាន​កូន​ប្រុស​ម្នាក់។ ដូចនេះ នាង​ណាអូមី​ក៏​មាន​គ្រួសារ​ថ្មី​មួយ។

ជួនកាល យើង​ប្រហែល​ជា​ចង់​ដាក់​ឈ្មោះ​ហៅ​ក្រៅ​ឲ្យ​ខ្លួន​ឯង​ថា “មនុស្ស​បរា​ជ័យ” ឬ “មនុស្ស​គ្មាន​គេ​ស្រឡាញ់” ដោយ​ផ្អែក​ទៅ​លើ​ទុក្ខ​លំបាក ដែល​យើង​បាន​ជួប​ប្រទះ ឬ​កំហុស​ដែល​យើង​បាន​ធ្វើ ប៉ុន្តែ យើង​នឹង​មិន​ជួប​ទុក្ខលំបាក​ជា​រៀង​រហូត​ឡើយ។ យើង​អាច​ហៅ​ខ្លួន​យើង​ថា “ស្ងួន​ភ្ញា” ​ជា​ឈ្មោះ​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​យើង(រ៉ូម…

តើកំពុងតែស្ថិតក្នុងភាពមិនច្បាស់លាស់ឬ?

កាល​ពី​ខែ​ឧសភា ឆ្នាំ​១៩៧០ អត្ថ​បទ​សារ​ពត៌មាន​មួយ​បាន​ប្រើ​សំនួន​វោហារ​មួយ​ឃ្លា ជា​លើក​ទី​មួយ សំដៅ​ទៅលើ​ភាព​មិន​ច្បាស់​លាស់ ដែល​ទាក់​ទង​នឹង​ការ​ប្រណាំង​ឡាន​របស់​លោក​ស្ទីវ គ្រីស៊ីឡូហ្វ(Steve Krisiloff)។ កាល​នោះ គេ​បាន​ពិពណ៌នា​ថា​ គាត់​កំពុង​តែ​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ភាព​មិន​ច្បាស់​លាស់ ដោយសារ​ការ​បើក​បរ​របស់​គាត់ មាន​ល្បឿន​យឺត នៅ​ក្នុង​ទី​លាន​ប្រកួត​អ៊ីនឌីអាណាប៉ូលីស ៥០០។ ក្រោយ​មក គេ​ក៏​បាន​បញ្ជាក់​ថា ថេរ​វេលា​នៃការ​បើក​បរ​របស់​គាត់​មាន​ល្បឿន​យឺត​ជាង​គេ ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​ដែល​មាន​លក្ខណៈ​សម្បត្តិ​គ្រប់​គ្រាន់ ដើម្បី​ចូល​រួម​ប្រកួត ប៉ុន្តែ គាត់​អាច​ចូល​រួម​ប្រកួត​ជា​មួយ​គេ​បាន។

ពេល​ខ្លះ យើង​ប្រហែល​ជា​មាន​អារម្មណ៍​ថា យើង​កំពុង​តែ​ស្ថិត​ក្នុង​ភាព​មិន​ច្បាស់​លាស់ ដោយ​មិន​ដឹង​ថា យើងមាន​សមត្ថភាព​គ្រប់​គ្រាន់ ដើម្បី​ចូល​រួម​នៅ​ក្នុង​ការ​ប្រកួត ឬ​អាច​បញ្ចប់​ការ​រត់​ប្រណាំង​នៃ​ជីវិត​នោះ​ឡើយ។ ក្នុងនាម​យើង​ជា​កូន​ព្រះ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​រៀប​កន្លែង​ឲ្យ​យើង នៅ​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌​ហើយ​(យ៉ូហាន ១៤:៣)។ យើង​អាចមាន​ទំនុក​ចិត្ត​ថា យើង​នឹង​បាន​ទៅ​នៅ​កន្លែង​នោះ គឺ​ដោយ​សារ​ព្រះ​យេស៊ូវ ដែល​បាន​សម្រេច​ព្រះ​ទ័យ​ធ្វើ​ជា​ “គ្រឹះ” នៃ​ជីវិត​យើង ហើយ​ព្រះ​អង្គ​ក៏​បាន​ជ្រើស​រើស​យើង ធ្វើ​ជា “ថ្ម​ដ៏​រស់” ដែល​ពេញ​ដោយ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ ដែល​អាចធ្វើ​ជា​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ តាម​បំណង​ព្រះ​ទ័យ​ទ្រង់​(១ពេត្រុស ២:៥-៦)។

ក្នុង​ព្រះ​គ្រីស្ទ យើង​មិន​ភ័យ​ខ្លាច​ចំពោះ​ពេល​អនាគត​ឡើយ ព្រោះ​យើង​មាន​ក្តី​សង្ឃឹម​ក្នុង​ព្រះ​អង្គ ហើយ​ដើរ​តាម​ព្រះ​អង្គ​(ខ.៦)។ “​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ពូជ​ជ្រើសរើស ជា​ពួក​សង្ឃ​ហ្លួង ជា​សាសន៍​បរិសុទ្ធ ជា​រាស្ត្រ​ដ៏​ជា​កេរ្តិ៍អាករ​នៃ​ព្រះ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​សំដែង​ចេញ ឲ្យ​ឃើញ​អស់​ទាំង​លក្ខណៈ​របស់​ព្រះ ដែល​ទ្រង់​បាន​ហៅ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេញ​ពី​សេចក្តី​ងងឹត មក​ក្នុង​ពន្លឺ​អស្ចារ្យ​របស់​ទ្រង់”(ខ.៩)។

ក្នុង​ព្រះ​នេត្រ​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ យើង​មិន​ស្ថិត​ក្នុង​ភាព​មិន​ច្បាស់​លាស់​នោះ​ឡើយ។…

សំបុត្រដែលឆ្លងកាត់សម័យកាល

មាន​យុវជន​ជាង​១​លាន​នាក់ បាន​ចូល​រួម នៅ​ក្នុង​ការ​ប្រកួត​សរសេរ​សំបុត្រ​អន្តរ​ជាតិ​ រៀង​រាល់​ឆ្នាំ។ នៅ​ឆ្នាំ​២០១៨ គេ​បាន​ឲ្យ​បេកជន​ទាំង​អស់​សរសេរ​សំបុត្រ ដោយ​ស្រមៃ​ថា បើ​សិន​ពួក​គេ​ជា​សំបុត្រ​មួយ​ច្បាប់ ដែល​កំពុង​តែ​ធ្វើដំណើរ​ឆ្លង​កាត់​ពេល​វេលា​ពី​សម័យ​មួយ ទៅ​សម័យ​មួយ​ទៀត  ​តើ​ពួក​គេ​នឹង​សរសេរ​សារ​អ្វី នៅ​ក្នុង​សំបុត្រ​នោះ ទៅ​កាន់​អ្នក​អាន​របស់​ខ្លួន?

ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​ប៊ីប មាន​កណ្ឌ​គម្ពីរ​សំបុត្រ​ជា​ច្រើន ដែល​បាន​ឆ្លង​កាត់​សម័យ​កាល​ជា​ច្រើន ទំរាំ​តែ​បាន​មក​ដល់​យើង ព្រោះ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ទាំង​នោះ​ត្រូវ​បាន​សរសេរ​ឡើង តាម​ការ​បណ្តាល​ចិត្ត និង​ការ​ដឹក​នាំ ពី​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ពួក​ជំនុំ​របស់​ព្រះ​គ្រីស្ទ មាន​ការ​រីក​លូត​លាស់ ពួក​សាវ័ក​របស់​ព្រះ​អង្គ ក៏​បាន​សរសេរ​សំបុត្រ​ទាំង​នោះ ផ្ញើទៅ​ពួក​ជំនុំ​ប្រចាំ​តំបន់ នៅ​ក្នុង​ទ្វីប​អឺរ៉ុប និង​តំបន់​អាស៊ី​មីន័រ ដើម្បី​ជួយ​ពួក​គេ​ឲ្យ​យល់​ អំពី​របៀប​រស់​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​ថ្មី​ក្នុង​ព្រះ​គ្រីស្ទ ហើយ​ក្នុង​ចំណោម​សំបុត្រ​ទាំង​នោះ មាន​សំបុត្រ​ជា​ច្រើន​ត្រូវ​បាន​គេ​ប្រមូល​ផ្តុំ ធ្វើ​ជា​កណ្ឌ​គម្ពីរ​សំបុត្រ ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​ប៊ីប សម្រាប់​ឲ្យ​យើង​អាន រហូត​មក​ដល់​ពេល​សព្វ​ថ្ងៃ។​

តើ​អ្នក​និពន្ធ​សំបុត្រ​ទាំង​នោះ ចង់​និយាយ​អ្វី​ខ្លះ ទៅ​កាន់​អ្នក​អាន​សំបុត្រ​របស់​ខ្លួន? ត្រង់​ចំណុច​នេះ តាម​សំបុត្រ​ទីមួយ​របស់​លោក​យ៉ូហាន គាត់​បាន​លើក​ឡើង​អំពី “សេចក្តី​ដែល​មាន​តាំង​ពី​ដើម​មក ដែល​គាត់​បាន​ឮ ហើយ​ភ្នែក​បាន​ឃើញ ក៏​បាន​មើល ហើយ​ដៃ​បាន​ប៉ះពាល់ ខាង​ឯ​ព្រះបន្ទូល​នៃ​ជីវិត”។ បាន​សេចក្តី​ថា គាត់​បាន​សរសេរ​ អំពី​បទ​ពិសោធន៍​ដែល​គាត់​មាន​ជា​មួយ​ព្រះ​គ្រីស្ទ ដែល​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​(១យ៉ូហាន ១:១)។  គាត់​សរសេរ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​អាន​សំបុត្រ​គាត់ អាច​ប្រកប​គ្នា និង​ប្រកប​ជា​មួយ​ព្រះ​វរបិតា ហើយ​និង​ព្រះ​យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ជា​ព្រះ​រាជ​បុត្រា​ទ្រង់”(ខ.៣)។ គាត់​ថា…

ការសុគតរបស់ព្រះអង្គ នាំមកនូវជីវិត

ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដែល​អ្នក​ស្រី​យូអាណា ផ្លែនដ័រ(Joanna Flanders) បង្រៀន​ព្រះ​បន្ទូល​ដល់​អ្នក​ទោស ក្នុង​មន្ទីរឃុំ​ឃាំង​ដែល​មាន​អំពើ​ហឹង្សា​ខ្លាំង​បំផុត នៅ​ប្រទេស​អាហ្វ្រិក​ខាង​ត្បូង គាត់​ក៏​បាន​ឃើញ​អំណាច​ចេស្តា​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ​កែ​ប្រែ​ចិត្ត​របស់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន។ អ្នក​ស្រី​យូអាណា បាន​ចាប់​ផ្តើម​ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​អ្នក​ទោស​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ។ គាត់​បាន​ឲ្យ​ពួក​គេ​ចែក​ចាយ អំពី​បទ​ពិសោធន៍​របស់​ពួក​គេ​កាល​ពី​ក្មេង ដែល​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​បាប ហើយ​គាត់​ក៏​បានបង្ហាញ​ពួក​គេ នូវ​វិ​ធី​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​ជម្លោះ។ នៅ​ឆ្នាំ​ដែល​គាត់​ចាប់​ផ្តើម​ការ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​នេះ អំពើ​ហឹង្សា​បាន​កើតឡើង​មក​លើ​អ្នក​ទោស និង​អ្នក​យាម តែ២​ករណី​ប៉ុណ្ណោះ គឺ​ខុស​ពី​ឆ្នាំ​មុន ដែល​មាន​ដល់​ទៅ​២៧៩​ករណី។​

សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​បង្រៀន​ថា “បាន​ជា​បើ​អ្នក​ណា​នៅ​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទ នោះ​ឈ្មោះ​ថា​បាន​កើត​ជា​ថ្មី​ហើយ អស់​ទាំង​សេចក្តី​ចាស់​បាន​កន្លង​បាត់​ទៅ មើល គ្រប់​ទាំង​អស់​បាន​ត្រឡប់​ជា​ថ្មី​វិញ”(២កូរិនថូស ៥:១៧)។ យើង​មិន​តែង​តែបាន​ឃើញ​ការ​ផ្លាស់​ប្រែ​កើត​មាន​ជា​ញឹក​ញាប់ ដូច​ដែល​អ្នក​ស្រី​យ៉ូអាណា​បាន​ឃើញ ក្នុង​ពន្ធ​ធនាគារ​នោះ​ឡើយ ប៉ុន្តែ យើង​ត្រូវ​ដឹង​ថា អំណាច​នៃ​ដំណឹង​ល្អ​នាំ​ឲ្យ​ជីវិត​ផ្លាស់​ប្រែ ហើយ​នាំ​មក​នូវ​ក្តី​សង្ឃឹម តាម​របៀប​ដ៏​អស្ចារ្យ​បំផុត ក្នុង​ចក្រ​វាល។ និយាយ​រួម ​គឺ​នាំ​មក​នូវ​ជីវិត​ថ្មី។ ការ​សុគត​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ បាន​បើក​ផ្លូវ​ឲ្យ​យើង​ធ្វើ​ដំណើរ ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​ការ​ផ្លាស់​ប្រែ ឲ្យ​មាន​លក្ខណៈ​ដូច​ព្រះ​អង្គ គឺ​ជា​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ ដែល​នឹង​បញ្ចប់ ពេល​ដែល​យើង​បាន​ជួបព្រះ​អង្គ មុខ​ទល់​នឹង​មុខ​(មើល ១យ៉ូហាន ៣:១-៣)។

ក្នុង​នាម​យើង​ជា​អ្នក​ជឿ​ព្រះ​យេស៊ូវ យើង​អប​អរ​សាទរ ចំពោះ​ជីវិត​យើង ដែល​បាន​កើត​ជា​ថ្មី។ ប៉ុន្តែ យើង​មិន​ត្រូវភ្លេច​ការ​លះ​បង់​របស់​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ឡើយ។ ការ​សុគត​របស់​ព្រះ​អង្គ បាន​នាំ​ឲ្យ​យើង​មាន​ជីវិត​ថ្មី។ គឺ​ដូច​មាន​សេចក្តីចែង​ថា “ដ្បិត​ឯ​ព្រះអង្គ ដែល​មិន​បាន​ស្គាល់​បាប​សោះ នោះ​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ត្រឡប់​ជា​តួ​បាប…

ការកាត់ចិត្ត

មាន​ពេល​មួយ​គ្រូ​ពេទ្យ​នៅ​មន្ទីរ​ពេទ្យ​សម្រាប់​អ្នក​ជំងឺ​ដំណាក់​កាល​ចុង​ក្រោយ បាន​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា “ឪពុក​របស់​អ្នក​ជិតផុត​ដង្ហើម​ហើយ”។ ពាក្យ “ជិត​ផុត​ដង្ហើម” គឺ​សំដៅ​ទៅ​លើ​ដំណាក់​កាល​ចុង​ក្រោយ​ នៃ​ជីវិត​របស់​អ្នក​ជំងឺ និង​ជាពាក្យ​ថ្មី​មួយ​សម្រាប់​ខ្ញុំ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ចម្លែក គឺ​ហាក់​ដូច​ជា​កំពុង​តែ​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​ផ្លូវ​ឯក​ទិស​ ​ដ៏​ឯ​កោ។ នៅថ្ងៃ​ចុង​ក្រោយ​របស់​ឪពុក​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​និង​បង​ស្រី​ខ្ញុំ​អង្គុយ​នៅ​ក្បែរ​គ្រែ​គាត់ ដោយ​មិន​ដឹង​ថា គាត់​នៅ​អាច​ស្តាប់​យើង​ឮ​ឬអត់​នោះ​ទេ។ យើង​ក៏​បាន​ថើប​ផ្នែក​ខាង​លើ​នៃ​ថ្ងាស​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត​របស់​គាត់ ដែល​ទំពែក។ យើង​ក៏​បាន​និយាយខ្សិប​ដាក់​គាត់ អំពី​ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​មាន​សម្រាប់​គាត់។ យើង​ក៏​បាន​ច្រៀង​បទ “សេចក្តី​ស្មោះ​ត្រង់របស់​ទ្រង់ អស្ចារ្យ​ណាស់” ហើយ​ក៏​បាន​ដក​ស្រង់​បទ​គម្ពីរ ទំនុក​ដំកើង ជំពូក​២៣។ យើង​ប្រាប់​គាត់​ថា យើងស្រឡាញ់​គាត់ ហើយ​អរគុណ​គាត់ ដែល​បាន​ធ្វើ​ជា​ឪពុក​របស់​យើង។ យើង​ដឹង​ថា ចិត្ត​គាត់​ចង់​ទៅ​នៅ​ជា​មួយ​ព្រះយេស៊ូវ ហើយ​ក៏​បាន​ប្រាប់​គាត់​ថា គាត់​អាច​ទៅ​បាន។ ការ​និយាយ​ចេញ​នូវ​ពាក្យ​ទាំង​នេះ គឺ​ជា​ការ​បោះ​ជំហាន​ដ៏ឈឺ​ចាប់​ទី​មួយ ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​ការ​កាត់​ចិត្ត។ ពីរ​បី​នាទី​ក្រោយ​មក ឪពុក​របស់​យើង​ក៏​បាន​ទទួល​ស្វាគមន៍​ដោយ​អំណរ ចូល​ទៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ដ៏​អស់​កល្ប​របស់​គាត់។​

ការ​ស្លាប់​របស់​មនុស្ស​ជា​ទី​ស្រឡាញ់ ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​ការ​ឈឺ​ចាប់។ សូម្បី​តែ​ព្រះ​យេស៊ូវ​ក៏​ព្រះ​កន្សែង​ផង​ដែរ ពេល​ដែល​ឡាសា ដែល​ជា​មិត្ត​សំឡាញ់​របស់​ទ្រង់​ បាត់​បង់​ជីវិត(យ៉ូហាន ១១:៣៥)។ ប៉ុន្តែ ដោយ​សារ​ព្រះ​បន្ទូល​សន្យារបស់​ព្រះ នោះ​យើង​មាន​ក្តី​សង្ឃឹម បន្ទាប់​ពី​យើង​លាចាក​ផែន​ដី​នេះ។ បទ​គម្ពីរ ទំនុក​ដំកើង ១១៦:១៥ បាន​ចែងថា “អ្នក​បម្រើ​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់​របស់​ព្រះ” គឺ​អ្នក​ដែល​ជា​កម្ម​សិទ្ធិ​របស់​ទ្រង់ មាន​តម្លៃ​ចំពោះ​ព្រះ​អង្គ។ ទោះ​ពួក​គេ​ស្លាប់ ពួក​គេ​នឹង​មាន​ជីវិត​រស់​ឡើង​វិញ។​

ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​សន្យា​ថា​…

ដើរតាមផ្លូវព្រះវរបិតា

ក្នុង​ទស្សវត្សរ៍​ឆ្នាំ​១៩៦០ សហគមន៍ដ៏​អ៊ូ​អរ នៅ​តំបន់​ឡន​ដេល ខាង​ជើង នៅ​ផ្នែក​ខាង​លិច​នៃ​ទីក្រុង​ឈីកាហ្គោ គឺជា​សហគមន៍​ដែល​គេ​បាន​ធ្វើ​ការ​សាក​ល្បង ឲ្យ​មាន​ការ​រស់​នៅ​ចម្រុះ​ជាតិ​សាសន៍។ គេ​បាន​នាំ​ជន​ជាតិ​អាមេរិក​ស្បែក​ខ្មៅ​មួយ​ចំនួន​តូច ក្នុង​វណ្ណៈ​កណ្តាល ឲ្យ​ចូល​មក​រស់​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ ក្នុង​សហគមន៍​នេះ ដោយ​មាន “ចុះ​កិច្ច​សន្យា” ដើម្បី​ទទួល​ខុស​ត្រូវ ចំពោះ​ការ​កាន់​កាប់​ផ្ទះ ជា​កម្ម​សិទ្ធិ​ និង​ចំពោះ​ការ​បង់​ថ្លៃ​ឈ្នួល​ផ្ទះ។ ក្នុង​កិច្ច​សន្យា​នោះ  តម្លៃ​ផ្ទះ​របស់​ពួក​គេ​នឹង​មិន​កើន​ឡើង​ឡើយ ហើយ​បើ​ពួក​គេ​ខក​ខាន​មិន​បាន​បង់​ថ្លៃ​ផ្ទះ​តែ​មួយ​លើក ពួកគេ​នឹង​បាត់​បង់​ប្រាក់​ដែល​គាត់​បាន​បង់​រំលោះ​ ព្រម​ទាំង​ផ្ទះ​របស់​គាត់​ផង។ អ្នក​លក់​ដែល​គ្មាន​ក្តី​មេត្តា​ក៏​បាន​លក់​ផ្ទះ​គាត់​ ក្នុង​តម្លៃ​ថ្លៃ​ជាង​មុន ហើយ​បន្ទាប់​មក ក្រុម​គ្រួសារ​គាត់​ត្រូវ​គេ​បណ្តេញ​ចេញ ដោយ​សារ​តែ​ការ​ខក​ខាន​មិនបាន​បង់​ប្រាក់ តែ​មួយ​លើក​នោះ។ ក្រោយ​មក ក្រុម​គ្រួសារ​មួយ​ទៀត ក៏​បាន​ទិញ​ផ្ទះ​នោះ តាម​កិច្ច​សន្យា​ដដែលនោះ ហើយ​វដ្ត​នៃ​ការ​ទិញ​លក់ ដែល​ជំរុញ​ដោយ​ចិត្ត​លោភ​លន់​នេះ ក៏​ចេះ​តែ​បន្ត​ទៅ​មុខ​ទៀត។

លោក​សាំយ៉ូអែល​បាន​តែង​តាំង​ពួក​កូន​ប្រុស​គាត់ ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ចៅ​ហ្វាយ​របស់​ប្រជាជន​អ៊ីស្រាអែល ហើយ​ពួក​គេ​ក៏បាន​ទទួល​ការ​ជំរុញ​ចិត្ត​ពី​ភាព​លោភលន់​ផង​ដែរ។ ពួក​កូន​ប្រុស​គាត់ “មិន​បាន​ដើរ​តាម​គន្លង​របស់​គាត់​ទេ”(១សំាយ៉ូអែល ៨:៣)។ ពួក​កូន​ប្រុស​គាត់​បាន​ងាក​ទៅ​រក​ការ​អាក្រក់ ដើម្បី​ផល​កំរៃ ដោយ​ចិត្ត​មិន​ស្មោះ​ត្រង់ ហើយ​បាន​ប្រើ​មុខ​នាទី​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ខ្លួន​ឯង។ អាកប្ប​កិរិយ៉ា​ដ៏​ទុច្ចរិត​នេះ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​ចាស់​ទំ​នៃ​អ៊ីស្រាអែល និង​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​មិន​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ ហើយ​ពួក​គេ​ក៏​បាន​ឲ្យ​ស្នើរ​ឲ្យ​មាន​ស្តេច​ឡើង​គ្រប់​គ្រង​ពួក​គេជា​បន្ត​បន្ទាប់ ដូច​ដែល​មាន​ចែង​ពេញ​ក្នុង​ទំព័រ​នៃ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ចាស់​(ខ.៤-៥)។

ការ​បដិសេធន៍​មិន​ព្រម​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​របស់​ព្រះ ​នំា​ឲ្យ​មាន​ភាព​ពុក​រលួយ​កើត​មាន ហើយ​ជា​លទ្ធ​ផល ​អំពើ​អយុត្តិ​ធម៌ក៏​មាន​ការ​ចម្រុង​ចម្រើន។ ការ​ដើរ​តាម​ផ្លូវ​ព្រះ គឺ​មាន​ន័យ​ថា យើង​មិន​គ្រាន់​តែ​បង្ហាញ​ចេញ​នូវ​ភាព​ស្មោះ​ត្រង់ និង​យុត្តិ​ធម៌ ក្នុង​ពាក្យ​សម្តី​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ…

ត្រូវបានស្រឡាញ់ មានសម្រស់ស្អាត និងមានអំណោយទាន

ម៉ាល់ខុម(Malcolm)ជា​ក្មេង​ជំទង់ ដែល​មើល​ទៅ ហាក់​ដូច​ជា​មាន​ទំនុក​ចិត្ត​លើ​សមត្ថ​ភាព​ខ្លួន​ឯង។ ប៉ុន្តែ ទំនុក​ចិត្តនេះ​មាន​តែ​សម្បក​ក្រៅ​ទេ។ តាម​ពិត ភាព​វឹក​វរ​ក្នុង​គ្រួសារ​គាត់ បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​គាត់​មាន​ការ​ភ័យ​ខ្លាច និងចង់​ឲ្យ​គេ​ទទួល​ស្គាល់​គាត់ ហើយ​ធ្វើឲ្យគាត់មាន​ការ​យល់​​ថា គាត់​ជា​អ្នក​នាំ​ឲ្យ​គ្រួសារ​របស់​គាត់​មាន​បញ្ហា។ គាត់​និយាយ​ថា “ខ្ញុំ​នៅ​ចាំ​ថា រៀង​រាល់​ពេល​ព្រឹក ខ្ញុំ​ចូល​ក្នុង​បន្ទប់​ទឹក ឆ្លុះ​កញ្ចក់ ហើយ​និយាយ​ឮ​ៗ​ដាក់​ខ្លួន​ឯង​ថា ឯង​ជា​មនុស្សល្ងី​ល្ងើ ឯង​មាន​រូប​រាង​អាក្រក់ ហើយ​វា​ជា​កំហុស​របស់​ឯង”។​

ម៉ាល់ខុម​ស្អប់​ខ្លួន​ឯង រហូត​ដល់​ពេល​គាត់​មាន​អាយុ​២១​ឆ្នាំ គឺ​នៅ​ពេល​ដែល​គាត់​បាន​រក​ឃើញ​ការ​បើក​សម្តែង​មកពី​ព្រះ ឲ្យ​គាត់​ស្គាល់​អត្ត​សញ្ញាណ​របស់​គាត់ ក្នុង​ព្រះ​យេស៊ូវ។ គាត់​ក៏​បាន​និយាយ​ថា “ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ព្រះ​ជាម្ចាស់ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ​ដោយ​ឥត​លក្ខ​ខណ្ឌ ហើយ​នេះ​ជា​ការ​ពិត ដែល​មិន​អាច​កែ​ប្រែ​បាន។ ខ្ញុំ​មិន​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​អង្គ​មាន​ក្តីអាម៉ាស់ ហើយ​ព្រះ​អង្គ​នឹង​មិន​ដែល​បដិសេធ​ខ្ញុំ​ឡើយ”។ ពេល​នោះ គាត់​ឆ្លុះ​កញ្ចក់ ហើយ​និយាយ​ប្រាប់​ខ្លួន​ឯង​ថា “ព្រះ​អង្គ​ស្រឡាញ់​អ្នក អ្នក​មាន​រូប​រាង​ល្អ​ស្អាត អ្នក​មាន​អំណោយ​ទាន ហើយ​វា​មិន​មែន​ជា​កំហុស​របស់​អ្នក​ទេ”។

ទី​បន្ទាល់​របស់​ម៉ាល់ខុម បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ការ​អ្វី​ដែល​ព្រះ​វិញ្ញាណ​របស់​ព្រះ​បាន​ធ្វើ សម្រាប់​អ្នក​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ គឺព្រះ​អង្គ​បាន​រំដោះ​យើង ឲ្យ​រួច​ផុត​ពី​ការ​ភ័យ​ខ្លាច ដោយ​បង្ហាញ​ថា ព្រះ​អង្គ​បាន​ស្រឡាញ់​យើង​ខ្លាំង​ប៉ុណ្ណា​(រ៉ូម ៨:១៥,៣៨-៣៩) ហើយ​បាន​បញ្ជាក់​ថា យើង​ជា​កូន​របស់​ព្រះ ដែល​នឹង​ទទួល​ព្រះ​ពរ​ជា​ច្រើន ក្នុង​នាម​ជា​កូន​ព្រះ​អង្គ(៨:១៦-១៧ ១២:៦-៨)។  ដូច​នេះ​ហើយ យើង​អាច​ចាប់​ផ្តើម​មាន​ទស្សនៈ​ដ៏​ត្រឹម​ត្រូវ ចំពោះ​ខ្លួន​ឯង ដោយ​មានចិត្ត​គំនិត​ជា​ថ្មី​(១២:២-៣)។

ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​ក្រោយ​មក​ទៀត ម៉ាល់ខុម​នៅ​តែ​និយាយ​ពាក្យ​ទាំង​នេះ ប្រាប់​ខ្លួន​ឯង…

សេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះកំពុងធ្វើការ

មាន​ពេល​មួយ​កំហឹង​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ឡើង​កម្តៅ​បន្តិច​ម្តង​ៗ ពេល​ដែល​ស្រ្តី​ម្នាក់​បាន​ធ្វើ​បាប​ខ្ញុំ ស្តី​បន្ទោស​ឲ្យខ្ញុំ​ ហើយ​និយាយ​ដើម​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​ចង់​ឲ្យ​គេ​រាល់​គ្នា​ដឹង អំពី​ការ​អាក្រក់​ដែល​នាង​បាន​ធ្វើ ពោល​គឺ​ចង់​ឲ្យនាង​រង​ទុក្ខ​វេទ​នា ដូច​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​រង​ទុក្ខ​ដោយ​សារ​ទង្វើរ​របស់​នាង។ ខ្ញុំ​មាន​កំហឹង និង​ចិត្ត​ល្វីង​ជូរ​ចត់​ចំពោះនាង ទាល់​តែ​ក្បាល​របស់​ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្តើម​ឈឺ។ ប៉ុន្តែ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​អធិស្ឋាន​សូម​ព្រះ​ទ្រង់​ដក​ការ​ឈឺ​ចាប់ ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ក៏​បាន​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​ខ្ញុំ។ តើ​ខ្ញុំ​អាច​រៀប​គម្រោង​សង​សឹក​គេ​ដោយ​របៀប​ណា ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​តែទូល​អង្វរ​សូម​ព្រះ​ទ្រង់​ដក​ការ​ឈឺ​ចាប់​របស់​ខ្ញុំ​ចេញ? បើ​សិន​ជា​ខ្ញុំ​ជឿ​ថា ព្រះ​អង្គ​យក​ព្រះ​ទ័យ​ទុក​ដាក់​ចំពោះ​ខ្ញុំ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ខ្ញុំ​មិន​ទុក​ចិត្ត​ថា ព្រះ​អង្គ​នឹង​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​របស់​ខ្ញុំ? ខ្ញុំ​ដឹង​ថា អ្នក​ដែល​ធ្លាប់​ឈឺ​ចាប់ ច្រើន​តែ​ធ្វើឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​ទៀត​ឈឺ​ចាប់ ដូច​នេះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទូល​សូម​ព្រះ​ទ្រង់​ជួយ​ខ្ញុំ​ ឲ្យ​អត់​ទោស​ឲ្យ​ស្រ្តី​នោះ ហើយ​ស្វែង​រក​ការផ្សះ​ផ្សា។

ស្តេច​ដាវីឌ​ដែល​ជា​អ្នក​និពន្ធ​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង​ បាន​ជ្រាប អំពី​ការ​លំបាក នៅ​ក្នុង​ការ​ទុក​ចិត្ត​ព្រះ ខណៈ​ពេលដែល​ទ្រង់​ស៊ូទ្រាំ​នឹង​អំពើ​អយុត្តិ​ធម៌។ ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​ប្រឹង​ប្រែង​អស់​ពី​ចិត្ត ដើម្បី​ក្លាយ​ជា​អ្នក​បម្រើ​ប្រកប​ដោយ​ក្តីស្រឡាញ់ ប៉ុន្តែ ស្តេច​សូល នៅ​តែ​មាន​ការ​ច្រណែន និង​ចង់​សម្លាប់​គាត់​ចោល​(១សាំយ៉ូអែល ២៤:១-២)។ ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​រង​ទុក្ខ​លំបាក​ជា​ច្រើន ខណៈ​ពេល​ដែល​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់​ជួយ​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​របស់​គាត់ ហើយ​រៀប​ចំ​ផ្លូវឲ្យ​គាត់​ឡើង​គ្រង​រាជ្យ​ជា​ស្តេច ប៉ុន្តែ គាត់​នៅ​តែ​សម្រេច​ចិត្ត​ថ្វាយ​ព្រះ​កិត្តិ​នាម​ដល់​ព្រះ​ជា​ម្ចាស់ ជា​ជាង​សង​សឹក​(ខ.៣-៧)។ គាត់​បាន​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​គាត់​ត្រូវ​ធ្វើ ដោយ​ព្យាយាម​ផ្សៈ​ផ្សា​ជា​មួយ​ស្តេច​សូល ហើយ​ថ្វាយ​លទ្ធ​ផល​ ឲ្យ​ព្រះ​ទ្រង់ជា​អ្នក​សម្រេច(ខ.៨-២២)។

ពេល​ដែល​អ្នក​ដទៃ​បាន​ធ្វើ​អាក្រក់​មក​លើ​យើង ហើយ​មិន​បាន​ទទួល​លទ្ធ​ផល​អាក្រក់ យើង​មាន​ការ​ពិបាក​ចិត្ត ចំពោះ​រឿង​អយុត្តិ​ធម៌​នេះ។ ប៉ុន្តែ ដោយ​សារ​សេចក្តី​មេត្តា​ករុណា​របស់​ព្រះ ធ្វើ​ការ​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​យើង និង​ចិត្ត​អ្នក​ដទៃ នោះ​យើង​អាច​អត់​ឱន​ទោស​ឲ្យ​គេ ដូច​ដែល​ព្រះ​អង្គ​បាន​អត់​ទោស​ឲ្យ​យើង ហើយ​ទទួល​ព្រះ​ពរ…